villi
Member
- Μηνύματα
- 1.088
- Likes
- 2.792
Η αρχικη σκέψη ήταν να πάμε στο σταθμό των λεωφορείων και να αφήσουμε τα πράγματα εκεί σε φυλασσόμενο χώρο έναντι αμοιβής αλλά μετά έκανα μια δεύτερη σκέψη την οποία και ακολουθήσαμε με θάρρος και θράσος μαζί.Πήγαμε στο ξενοδοχείο στο οποίο είχαμε κλείσει τις 2 τελευταίες μας διανυκτερεύσεις δήθεν να επιβεβαιώσουμε την κράτηση.Αφού η ρεσεψιονίστ έλεγξε την κράτηση,την κοιτώ με ύφος περίλυπο και της ζητώ τη χάρη να αφήσουμε τα πράγματα εκεί.Κι αφού μεσολαβεί ένα λεπτό όπου μας κοιτά αγέλαστη και λέω τώρα θα μας πετάξει έξω σηκώνεται και μας δίνει το κλειδί μιας ντουλάπας που υπήρχε στο λόμπυ για να βάλουμε εκεί τα πραγματά μας!!!Συμπλήρωσε δε ότι η ρεσεψιόν λειτουργεί σε 24ωρη βάση και μπορούμε να περάσουμε να τα πάρουμε ότι ώρα θέλουμε,σούπερ!
Απαλλαγμένοι λοιπόν από τα μπαγκάζια μας,η ώρα 2μιση το μεσημέρι, αποφασίζουμε να μην ακολουθήσουμε κανένα πρόγραμμα απλά να πάμε όπου μας βγάλει ο δρόμος.Και ο δρόμος μας έβγαλε λίγο πιο πάνω σε ένα εμπορικό όπου αφενός μπήκαμε για να ζεσταθούμε καθώς τέτοιο κρύο στην Ελλάδα σπάνια νιώθουμε,αφετέρου εκτός από καταστήματα με ρούχα κλπ είχε ένα τεράστιο σούπερμάρκετ!Και γιατί τόση χαρά για ένα σούπερμάρκετ???Πρώτον πεινούσαμε δαιμονισμένα γιατί είπαμε το φαγητό της Λούφτι ολίγο,δεύτερον δεν έχω καλύτερο σε όποια χώρα επισκέπτομαι από το να χαζέυω τα προιόντα και τον κόσμο σε σούπερμάρκετ.Πώς να το κάνουμε εκεί είναι η καθημερινότητα!
Ε να σας κάνω μια σύγκριση,τιμές πάνω κάτω στα δικά μας επίπεδα εκτός από αναψυκτικά(λίγο φθηνότερα) και είδη αρτοποιείου τα οποία τιμήσαμε δεόντως και ήταν εξαιρετικά!Ρούχα,παπούτσια και αξεσουάρ τσιμπημένα για τα δεδομένα τα δικά μας πια.Και εκεί κάναμε τη σκέψη ότι θα έχουν καλούς μισθούς για να υπάρχουν αυτές οι τιμές αλλά μπα…σύντομα διαψευστήκαμε.Διαβάζοντας τη συνέντευξη ενός διάσημου Λετονού πιανίστα που έλεγε πως οι μισθοί στη Λετονία είναι της πείνας και οι τιμές της Γερμανίας καταλάβαμε τι παίζει κι εκεί!Μάλιστα διαβάσαμε πως σχεδιάζουν οι διεφθαρμένοι πολιτικοί τους(παντού τα ιδιά σκ@τ@) το 2014 να τους βάλουν στο ευρώ για να υπάρχει πείνα με τη βούλα.Η μετανάστευση καλά κρατεί και το χρήμα εμφανίζεται μόνο στα χέρια πλούσιων Ρώσων εξ’ού και τα πανάκριβα αυτοκίνητα που κυκλοφορούσαν στην πόλη ή ήταν παρκαρισμένα μπροστά στα ακριβά ξενοδοχεία.
Κι αφού κάναμε λοιπόν τις διαπιστώσεις μας και γεμίσαμε τις κοιλίτσες μας ξεχυθήκαμε στα σοκάκια της παλιάς πόλης.Το κρύο τσουχτερότατο,ο ουρανός συννεφιασμένος αλλά ο κόσμος αρκετός να κάνει τη βόλτα του χαλαρός.Κάποια στιγμή φτάσαμε στο πάρκο της παλιά πόλης όπου βρίσκετε και το άγαλμα της Ελευθερίας.Εδώ να αναφέρω ότι την πόλη διασχίζει ο ποταμός Daugava ο οποίος όταν φτάσαμε ήταν στο μεγαλύτερο μέρος του παγωμένος και έρεε αργά.Κατα μήκος του πάρκου λοιπόν αυτού υπάρχουν κανάλια που ήταν πέρα για πέρα παγωμένα και οι όχθες τους χιονισμένες.
Χαζέψαμε για λίγο τις πάπιες που χοροπηδούσαν πάνω στον πάγο και μετά επιστρέψαμε προς το κέντρο όπου περάσαμε από την εκκλησία του Αγίου Πέτρου με το ψηλό καμπαναριό και τον χαρακτηριστικό κόκορα στην κορυφή,το σπίτι των Μαυροκέφαλων και τον Καθεδρικό πάλι με τον ίδιο κόκορα στην κορυφή.Όλα ήταν κλειστά λόγω της περασμένης ώρας.Κατηφορίσαμε λοιπόν στον ποταμό όπου το κρύο ξύριζε πια όπως λέμε στο χωρίο μου,αλλά ο κόσμος δε έδειχνε να συμμερίζεται την προσπάθειά μας να καλυφθούμε όσο πιο πολύ μπορούσαμε παρά βολτάριζε ανέμελα χωρίς να τον πτοεί το κρύο.Μάλιστα μας έκανε εντύπωση ότι πολλοί περαστικοί ήταν ιδιαίτερα λεπτά ντυμένοι για το κρύο που επικρατούσε αλλά σύντομα συνειδητοποιήσαμε ότι οι άνθρωποι αυτοί βιώνουν εντελώς διαφορετικά μήκη θερμοκρασιών από μας οπότε το μηδέν είναι υποφερτό για αυτούς κάπως σαν 15 βαθμοί κελσίου για μας,κάτι που θα το εμπεδώναμε με την επιστροφή μας στη Ρίγα σε μόλις 5 μέρες!
Περπατήσαμε όσο αντέξαμε,χαζέψαμε τα τεράστια κομμάτια πάγου,τις γέφυρες και το επιβλητικό κτίριο της βιβλιοθήκης της πόλης και επιστρέψαμε και πάλι προς το κέντρο προς αναζήτηση ζεστού καφέ.Καθίσαμε στο πρώτο που μας έκανε κλικ,και αφού απολαύσαμε ζεστή σοκολάτα και υπέροχο γλυκάκι με βατόμουρα,χαλαρώσαμε,ζεσταθήκαμε,παρατηρήσαμε τον κόσμο στην καθημερινότητά του,ξαναβγήγαμε στα παγωμένα σοκάκια κι αρχίσαμε πάλι να περπατάμε.Η αλήθεια είναι ότι το κέντρο το γυρίσαμε τουλάχιστον δυο φορές κι άρχισα να σκέφτομαι τι θα κάνουμε 2μιση μέρες εδώ στην επιστροφή αλλά υπήρχαν πολλά να ανακαλύψεις που δε φαινόντουσαν με την πρώτη ματιά
Και κάπως έτσι άρχισε να πέφτει η νύχτα γύρω στις 8μιση και κατά τις 9 πια η κοιλιά ξαναγουργούριζε και η κούραση άρχισε να δείχνει τα σημάδια της.Τότε ηρθε στο μυαλό το Lido η αλυσίδα οικονομικού φαγητού για την οποία είχα διαβάσει και καθώς έπεσε και στο δρόμο μας λίγο μετά τη σκέψη,μπήκαμε και έτσι ξεκίνησε μια μεγάλη αγάπη!Το φαγητό το λατρέψαμε,το εστιατόριο ζεστό,φιλικό,νεανικό κι ότι ακριβώς θέλαμε για να περάσουμε λίγες ώρες χαλαρά με μπυρίτσα μέχρι να πάμε στο σταθμό των λεωφορείων.Το κακό είναι ότι παραχαλαρώσαμε και δε μπορούσαμε να πάρουμε τα πόδια μας στη συνέχεια αλλά το κρύο να είναι καλά μας ξύπναγε σα γερό χαστούκι!
Κατά τις 12 φτάσαμε στο ξενοδοχείο,πήραμε και πάλι τα μπαγκάζια στους ώμους,ευχαριστήσαμε για την ευγενική χορηγία της φύλαξης των αποσκευών,αποχαιρετιστήκαμε προς το παρόν με τη Ρίγα και κατευθυνθήκαμε προς το σταθμό που εκείνη την ώρα είχε ελάχιστο κόσμο.Για να παραμείνεις μέσα στο σταθμό έπρεπε να δείξεις το εισιτήριο σου ή να πληρώσεις ένα μικρό ποσό κι’αυτό για να μην μπαίνουν άστεγοι.Άντε τώρα να περάσουν 2 ώρες.
Φυσικά μετά από λίγο μας πήρε ο ύπνος πάνω στα αυτοσχέδια μαξιλάρια-βαλίτσες αφού όλοι κι όλοι είμασταν 5 άνθρωποι κι ο φρουρός οπότε δεν αισθανόμασταν κανέναν απολύτως κίνδυνο.Το λεωφορείο στην ώρα του και γεμάτο αφού ερχόταν από Βίλνιους,πέσαμε ξεροί στις θέσεις και συνεχίσαμε τον ύπνο!Ομολογώ ότι τέτοιο άνετο ύπνο σε λεωφορείο δεν έχω ξανακάνει αφού όλοι έριξαν τις θέσεις πίσω και επικρατούσε απόλυτη ησυχία!Ξύπνησα μόλις μπήκαμε στα περίχωρα του Ταλίν…
Απαλλαγμένοι λοιπόν από τα μπαγκάζια μας,η ώρα 2μιση το μεσημέρι, αποφασίζουμε να μην ακολουθήσουμε κανένα πρόγραμμα απλά να πάμε όπου μας βγάλει ο δρόμος.Και ο δρόμος μας έβγαλε λίγο πιο πάνω σε ένα εμπορικό όπου αφενός μπήκαμε για να ζεσταθούμε καθώς τέτοιο κρύο στην Ελλάδα σπάνια νιώθουμε,αφετέρου εκτός από καταστήματα με ρούχα κλπ είχε ένα τεράστιο σούπερμάρκετ!Και γιατί τόση χαρά για ένα σούπερμάρκετ???Πρώτον πεινούσαμε δαιμονισμένα γιατί είπαμε το φαγητό της Λούφτι ολίγο,δεύτερον δεν έχω καλύτερο σε όποια χώρα επισκέπτομαι από το να χαζέυω τα προιόντα και τον κόσμο σε σούπερμάρκετ.Πώς να το κάνουμε εκεί είναι η καθημερινότητα!
Ε να σας κάνω μια σύγκριση,τιμές πάνω κάτω στα δικά μας επίπεδα εκτός από αναψυκτικά(λίγο φθηνότερα) και είδη αρτοποιείου τα οποία τιμήσαμε δεόντως και ήταν εξαιρετικά!Ρούχα,παπούτσια και αξεσουάρ τσιμπημένα για τα δεδομένα τα δικά μας πια.Και εκεί κάναμε τη σκέψη ότι θα έχουν καλούς μισθούς για να υπάρχουν αυτές οι τιμές αλλά μπα…σύντομα διαψευστήκαμε.Διαβάζοντας τη συνέντευξη ενός διάσημου Λετονού πιανίστα που έλεγε πως οι μισθοί στη Λετονία είναι της πείνας και οι τιμές της Γερμανίας καταλάβαμε τι παίζει κι εκεί!Μάλιστα διαβάσαμε πως σχεδιάζουν οι διεφθαρμένοι πολιτικοί τους(παντού τα ιδιά σκ@τ@) το 2014 να τους βάλουν στο ευρώ για να υπάρχει πείνα με τη βούλα.Η μετανάστευση καλά κρατεί και το χρήμα εμφανίζεται μόνο στα χέρια πλούσιων Ρώσων εξ’ού και τα πανάκριβα αυτοκίνητα που κυκλοφορούσαν στην πόλη ή ήταν παρκαρισμένα μπροστά στα ακριβά ξενοδοχεία.
Κι αφού κάναμε λοιπόν τις διαπιστώσεις μας και γεμίσαμε τις κοιλίτσες μας ξεχυθήκαμε στα σοκάκια της παλιάς πόλης.Το κρύο τσουχτερότατο,ο ουρανός συννεφιασμένος αλλά ο κόσμος αρκετός να κάνει τη βόλτα του χαλαρός.Κάποια στιγμή φτάσαμε στο πάρκο της παλιά πόλης όπου βρίσκετε και το άγαλμα της Ελευθερίας.Εδώ να αναφέρω ότι την πόλη διασχίζει ο ποταμός Daugava ο οποίος όταν φτάσαμε ήταν στο μεγαλύτερο μέρος του παγωμένος και έρεε αργά.Κατα μήκος του πάρκου λοιπόν αυτού υπάρχουν κανάλια που ήταν πέρα για πέρα παγωμένα και οι όχθες τους χιονισμένες.
Χαζέψαμε για λίγο τις πάπιες που χοροπηδούσαν πάνω στον πάγο και μετά επιστρέψαμε προς το κέντρο όπου περάσαμε από την εκκλησία του Αγίου Πέτρου με το ψηλό καμπαναριό και τον χαρακτηριστικό κόκορα στην κορυφή,το σπίτι των Μαυροκέφαλων και τον Καθεδρικό πάλι με τον ίδιο κόκορα στην κορυφή.Όλα ήταν κλειστά λόγω της περασμένης ώρας.Κατηφορίσαμε λοιπόν στον ποταμό όπου το κρύο ξύριζε πια όπως λέμε στο χωρίο μου,αλλά ο κόσμος δε έδειχνε να συμμερίζεται την προσπάθειά μας να καλυφθούμε όσο πιο πολύ μπορούσαμε παρά βολτάριζε ανέμελα χωρίς να τον πτοεί το κρύο.Μάλιστα μας έκανε εντύπωση ότι πολλοί περαστικοί ήταν ιδιαίτερα λεπτά ντυμένοι για το κρύο που επικρατούσε αλλά σύντομα συνειδητοποιήσαμε ότι οι άνθρωποι αυτοί βιώνουν εντελώς διαφορετικά μήκη θερμοκρασιών από μας οπότε το μηδέν είναι υποφερτό για αυτούς κάπως σαν 15 βαθμοί κελσίου για μας,κάτι που θα το εμπεδώναμε με την επιστροφή μας στη Ρίγα σε μόλις 5 μέρες!
Περπατήσαμε όσο αντέξαμε,χαζέψαμε τα τεράστια κομμάτια πάγου,τις γέφυρες και το επιβλητικό κτίριο της βιβλιοθήκης της πόλης και επιστρέψαμε και πάλι προς το κέντρο προς αναζήτηση ζεστού καφέ.Καθίσαμε στο πρώτο που μας έκανε κλικ,και αφού απολαύσαμε ζεστή σοκολάτα και υπέροχο γλυκάκι με βατόμουρα,χαλαρώσαμε,ζεσταθήκαμε,παρατηρήσαμε τον κόσμο στην καθημερινότητά του,ξαναβγήγαμε στα παγωμένα σοκάκια κι αρχίσαμε πάλι να περπατάμε.Η αλήθεια είναι ότι το κέντρο το γυρίσαμε τουλάχιστον δυο φορές κι άρχισα να σκέφτομαι τι θα κάνουμε 2μιση μέρες εδώ στην επιστροφή αλλά υπήρχαν πολλά να ανακαλύψεις που δε φαινόντουσαν με την πρώτη ματιά
Και κάπως έτσι άρχισε να πέφτει η νύχτα γύρω στις 8μιση και κατά τις 9 πια η κοιλιά ξαναγουργούριζε και η κούραση άρχισε να δείχνει τα σημάδια της.Τότε ηρθε στο μυαλό το Lido η αλυσίδα οικονομικού φαγητού για την οποία είχα διαβάσει και καθώς έπεσε και στο δρόμο μας λίγο μετά τη σκέψη,μπήκαμε και έτσι ξεκίνησε μια μεγάλη αγάπη!Το φαγητό το λατρέψαμε,το εστιατόριο ζεστό,φιλικό,νεανικό κι ότι ακριβώς θέλαμε για να περάσουμε λίγες ώρες χαλαρά με μπυρίτσα μέχρι να πάμε στο σταθμό των λεωφορείων.Το κακό είναι ότι παραχαλαρώσαμε και δε μπορούσαμε να πάρουμε τα πόδια μας στη συνέχεια αλλά το κρύο να είναι καλά μας ξύπναγε σα γερό χαστούκι!
Κατά τις 12 φτάσαμε στο ξενοδοχείο,πήραμε και πάλι τα μπαγκάζια στους ώμους,ευχαριστήσαμε για την ευγενική χορηγία της φύλαξης των αποσκευών,αποχαιρετιστήκαμε προς το παρόν με τη Ρίγα και κατευθυνθήκαμε προς το σταθμό που εκείνη την ώρα είχε ελάχιστο κόσμο.Για να παραμείνεις μέσα στο σταθμό έπρεπε να δείξεις το εισιτήριο σου ή να πληρώσεις ένα μικρό ποσό κι’αυτό για να μην μπαίνουν άστεγοι.Άντε τώρα να περάσουν 2 ώρες.
Φυσικά μετά από λίγο μας πήρε ο ύπνος πάνω στα αυτοσχέδια μαξιλάρια-βαλίτσες αφού όλοι κι όλοι είμασταν 5 άνθρωποι κι ο φρουρός οπότε δεν αισθανόμασταν κανέναν απολύτως κίνδυνο.Το λεωφορείο στην ώρα του και γεμάτο αφού ερχόταν από Βίλνιους,πέσαμε ξεροί στις θέσεις και συνεχίσαμε τον ύπνο!Ομολογώ ότι τέτοιο άνετο ύπνο σε λεωφορείο δεν έχω ξανακάνει αφού όλοι έριξαν τις θέσεις πίσω και επικρατούσε απόλυτη ησυχία!Ξύπνησα μόλις μπήκαμε στα περίχωρα του Ταλίν…
