villi
Member
- Μηνύματα
- 1.088
- Likes
- 2.792
Και να΄μαστε πάλι στο λεωφορείο της simple καθ’οδόν για Βίλνιους.Η πορεία είναι μέσω Ρίγας όπου έγινε και στάση την οποία και δεν κατάλαβα!Κατά τις 12 οι θέσεις όλων έπεσαν τα φώτα έσβησαν,έβαλα τις λατρεμένες ωτασπίδες και κατέβασα ρολά. Στο ίδιο λεωφορείο ήταν ένα ζευγάρι ταξιδιωτών με ένα μωράκι 2 μηνών!Τι τράβηξαν οι έρμοι γονείς κι οι γύρω από αυτούς όλη τη νύχτα ούτε να το σκέφτομαι δε θέλω.Μοσχομυρωδάτα κακάκια και τσισάκια κι ένα στήθος σε κοινή θέα όλη νύχτα για να μην κλαίει το μωρό.Κι επειδή η μάνα κάποια στιγμή στις 6μιση που κοντέυαμε να φτάσουμε δεν άντεξε άλλο και κοιμήθηκε το μωρό έβαλε τις τσιρίδες μπαφιασμένο πια από όλη τη νύχτα στο λεωφορείο.Δεν έχω θέμα πραγματικά με τα παιδάκια που ταξιδέυουν με αεροπλάνα,τρένα,λεωφορία κλπ ούτε ενοχλήθηκα εκείνο το βράδυ.Αλλά σαν Ελληνίδα μάνα με ξένισε το γεγονός ότι ένα βρέφος που δε στηρίζει καν το κεφάλι του πρέπει να υποστεί αυτή την ταλαιπωρία άνευ λόγου.Δεν θα έχει καμία μνήμη από αυτό το ταξίδι οπότε το βρίσκω λίγο εγωιστικό εκ μέρους των γονιών.Τέλοςσπάντων είναι μεγάλη η συζήτηση αυτή.
Το Βίλνιους το ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά.Μπορεί το Ταλίν να ήταν κουκλίστικο,η Ρίγα πλανεύτρα και το Ελσίνκι γραφικά σύγχρονο όμως το Βίλνιους για μένα είναι ερωτεύσιμο!Είναι η πρωτεύουσα της Βαλτικής που κέρδισε την καρδιά μου!
Σίγουρα είναι ή έτσι τουλάχιστον φαίνεται η πιο φτωχή από τις άλλες τρεις πρωτεύουσες.Όμως ο λαός της δείχνει ο πιο αυθεντικός.Παρ’όλο που όλοι οι λαοί της Βαλτικής είναι βασανισμένοι από τους Ρώσους και Γερμανούς κατακτηκές ετούτοι εδώ μοιάζει να μην το έχουν ξεπεράσει ακόμη ή ίσως δεν θέλουν να ξεχάσουν για να μην αλλοιωθούν ή δεν είχαν τις ίδιες ευκαιρίες.Δεν ξέρω τι απ’όλα ισχύει αλλά αυτή την εντύπωση μου έδωσαν τα προσωπά τους. Φτάνοντας στο σταθμό κι επειδή υπήρχαν διάφορες στάσεις λεωφορείων ρωτήσαμε κάποιους στις στάσεις για το λεωφορείο που έπρεπε να πάρουμε.Συννενόηση μηδέν,γρι αγγλικά.Ευγενικοί πάντως γιατί είχα διαβάσει περι αγένειας ή αδιαφορίας,δε το βιώσαμε πουθενά.Τελικά το βρήκαμε και κατεβήκαμε στον παντελώς άδειο από κόσμο και από κίνηση δρόμο Gedimino κοντά στον Καθεδρικό ναό.Εγώ,ο σύζυγος κι ο δρόμος.Η ώρα περασμένες 8,Κυριακή,μάλλον αυτό τα εξηγούσε όλα.Την Κυριακή νωρίς δε βγαίνει κανείς στο Βίλνιους! Εδώ δεν κλείσαμε ξενοδοχείο αλλά διαμέρισμα χωρίς πρωινό που αποδείχτηκε σοφή επιλογή.Όλως παραδόξως τα ξενοδοχεία εδώ ήταν πιο ακριβά και στο κέντρο φωτιά.Λογικό όπως διαπιστώσαμε αργότερα αφού στο κέντρο έχει λίγα αλλά πολυτελή ξενοδοχεία.Το διαμέρισμα μας ήταν στην οδό Skapo,δυο βήματα από τον Καθεδρικό και το πανεπιστήμιο,5 βήματα από λόφο Γκεντιμίνο και για να μην μακρυγορώ πιο κέντρο δεν γινόταν! http://www.oldvilniusapartments.lt/ το δωμάτιο μας είναι το πρώτο αριστερά και το κλείσαμε στην τιμή των 40ε τη βραδιά.Ρομαντικό,ζεστό,πεντακάθαρο με σύνεργα για καφέ,τσάι κερασμένα από την ιδιοκτήτρια σε διάφορες γέυσεις,έκανε τη διαμονή μας στο Βίλνιους ακόμη πιο ωραία!
Αρχίσαμε λοιπόν να περπατάμε προς το διαμέρισμα μήπως κι έχουμε την τύχη της Ρίγας και του Ταλλίν.Φτάνουμε και βλέπουμε δύο μεγάλες ξύλινες εισόδους με την ίδια επιγραφή,χτυπάμε τυχαία στη μία αλλά τζίφος.Και πάνω που κάνουμε να φύγουμε μια αγουροξυπνημένη αλλά ευγενέστατη κυρία μας ρωτάει τι θέλουμε από το θυροτηλέφωνο.Της λέμε ότι φτάσαμε νωρίς και και και …αλλά μας λέει ότι δεν μπορεί να κάνει τσεκ ιν πριν τις 12.Οκ δεν πειράζει λέμε,ας πάμε να πιούμε κανένα καφέ να ξυπνήσουμε.Φορτωνόμαστε και παίρνουμε τον ανήφορο προς το δημαρχείο αλλά προς μεγάλη μας έκπληξη τα καφέ ανοίγουν στις 10,πολλά και στις 11.Προχωράμε με την ελπίδα μπας και οπότε και πέφτουμε πάνω σε ένα μαγαζί που εξωτερικά έμοιαζε με καφετέρια και ήταν ανοιχτό.Μπαίνουμε και μένουμε με το στόμα ανοιχτό!Μουσική ντίσκο με τρελλά φωτορυθμικά για να μην σκοτώνεσαι στο σκοτάδι ,πείχτρα στον νεαρόκοσμο ο οποίος δεν χόρευε ακριβώς μάλλον είχε καταναλώσει βαρέλια μπύρας και ειχε επιδωθεί σε λογής λογής χουφτώματα,ο νοών νοήτω!! Οπισθοχώρηση λοιπόν και λίγο πιο κάτω βρίσκουμε ένα Chili pica γνωστή αλυσίδα στις Βαλτικές.Εδώ τρώγανε όσοι βγαίνανε από το προηγούμενο και συνεχίζανε την μπύρα με αμείωτο πάθος στις 9 το πρωί!Ζητάμε καφέ και η σερβιτόρα μας κοιτά σαν ξωτικά αποσβωλομένη.Βγαίνοντας από τη σιωπή της απορίας μας ρωτάει και τι θα φάμε.Θα πιούμε μόνο καφέ της λέω και ξαναμένει κάγκελο.Μάλλον δεν συνηθίζεται εδώ σκεφτόμαστε αλλά επιμείναμε και τελικά μας τον έφερε και ήταν και καλούτσικός. Κι εκεί που πίναμε τον καφέ και χαζεύαμε τον άδειο δρόμο και τους θαμώνες χτυπάει το τηλέφωνο και η ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος μας ζητάει συγγνώμη για τη μαμά της που δεν ήξερε και μας έδιωξε(!!!) και μας κάλεσε να πάμε ότι ώρα θέλουμε να αφήσουμε τις βαλίτσες και να μας κατατοπίσει.Το φταίξιμο σαφέστατα ήταν δικό μας γιατί χωρις προηγούμενη ειδοποίηση πήγαμε και χτυπήσαμε το κουδούνι 8μιση το πρωί κι όμως εκείνη μας είπε ότι στις 8 βρίσκεται πάντα στο γραφείο που διατηρεί στο διπλανό κτίριο γιατί θέλει να βοηθά τους επισκέπτες της που έρχονται νωρίς.Μας σκλάβωσε! Μας εφοδίασε λοιπόν με χάρτες,πληροφορίες για φαγητό,συγκοινωνίες κι ότι άλλο τη ρωτήσαμε αφήσαμε τα πράγματα και ξεκινήσαμε για το μουσείο που επιθυμούσα όσο τίποτε να επισκεφτώ σ’αυτό το ταξίδι, http://www.genocid.lt/centras/en/.
Το Βίλνιους το ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά.Μπορεί το Ταλίν να ήταν κουκλίστικο,η Ρίγα πλανεύτρα και το Ελσίνκι γραφικά σύγχρονο όμως το Βίλνιους για μένα είναι ερωτεύσιμο!Είναι η πρωτεύουσα της Βαλτικής που κέρδισε την καρδιά μου!
Σίγουρα είναι ή έτσι τουλάχιστον φαίνεται η πιο φτωχή από τις άλλες τρεις πρωτεύουσες.Όμως ο λαός της δείχνει ο πιο αυθεντικός.Παρ’όλο που όλοι οι λαοί της Βαλτικής είναι βασανισμένοι από τους Ρώσους και Γερμανούς κατακτηκές ετούτοι εδώ μοιάζει να μην το έχουν ξεπεράσει ακόμη ή ίσως δεν θέλουν να ξεχάσουν για να μην αλλοιωθούν ή δεν είχαν τις ίδιες ευκαιρίες.Δεν ξέρω τι απ’όλα ισχύει αλλά αυτή την εντύπωση μου έδωσαν τα προσωπά τους. Φτάνοντας στο σταθμό κι επειδή υπήρχαν διάφορες στάσεις λεωφορείων ρωτήσαμε κάποιους στις στάσεις για το λεωφορείο που έπρεπε να πάρουμε.Συννενόηση μηδέν,γρι αγγλικά.Ευγενικοί πάντως γιατί είχα διαβάσει περι αγένειας ή αδιαφορίας,δε το βιώσαμε πουθενά.Τελικά το βρήκαμε και κατεβήκαμε στον παντελώς άδειο από κόσμο και από κίνηση δρόμο Gedimino κοντά στον Καθεδρικό ναό.Εγώ,ο σύζυγος κι ο δρόμος.Η ώρα περασμένες 8,Κυριακή,μάλλον αυτό τα εξηγούσε όλα.Την Κυριακή νωρίς δε βγαίνει κανείς στο Βίλνιους! Εδώ δεν κλείσαμε ξενοδοχείο αλλά διαμέρισμα χωρίς πρωινό που αποδείχτηκε σοφή επιλογή.Όλως παραδόξως τα ξενοδοχεία εδώ ήταν πιο ακριβά και στο κέντρο φωτιά.Λογικό όπως διαπιστώσαμε αργότερα αφού στο κέντρο έχει λίγα αλλά πολυτελή ξενοδοχεία.Το διαμέρισμα μας ήταν στην οδό Skapo,δυο βήματα από τον Καθεδρικό και το πανεπιστήμιο,5 βήματα από λόφο Γκεντιμίνο και για να μην μακρυγορώ πιο κέντρο δεν γινόταν! http://www.oldvilniusapartments.lt/ το δωμάτιο μας είναι το πρώτο αριστερά και το κλείσαμε στην τιμή των 40ε τη βραδιά.Ρομαντικό,ζεστό,πεντακάθαρο με σύνεργα για καφέ,τσάι κερασμένα από την ιδιοκτήτρια σε διάφορες γέυσεις,έκανε τη διαμονή μας στο Βίλνιους ακόμη πιο ωραία!
Αρχίσαμε λοιπόν να περπατάμε προς το διαμέρισμα μήπως κι έχουμε την τύχη της Ρίγας και του Ταλλίν.Φτάνουμε και βλέπουμε δύο μεγάλες ξύλινες εισόδους με την ίδια επιγραφή,χτυπάμε τυχαία στη μία αλλά τζίφος.Και πάνω που κάνουμε να φύγουμε μια αγουροξυπνημένη αλλά ευγενέστατη κυρία μας ρωτάει τι θέλουμε από το θυροτηλέφωνο.Της λέμε ότι φτάσαμε νωρίς και και και …αλλά μας λέει ότι δεν μπορεί να κάνει τσεκ ιν πριν τις 12.Οκ δεν πειράζει λέμε,ας πάμε να πιούμε κανένα καφέ να ξυπνήσουμε.Φορτωνόμαστε και παίρνουμε τον ανήφορο προς το δημαρχείο αλλά προς μεγάλη μας έκπληξη τα καφέ ανοίγουν στις 10,πολλά και στις 11.Προχωράμε με την ελπίδα μπας και οπότε και πέφτουμε πάνω σε ένα μαγαζί που εξωτερικά έμοιαζε με καφετέρια και ήταν ανοιχτό.Μπαίνουμε και μένουμε με το στόμα ανοιχτό!Μουσική ντίσκο με τρελλά φωτορυθμικά για να μην σκοτώνεσαι στο σκοτάδι ,πείχτρα στον νεαρόκοσμο ο οποίος δεν χόρευε ακριβώς μάλλον είχε καταναλώσει βαρέλια μπύρας και ειχε επιδωθεί σε λογής λογής χουφτώματα,ο νοών νοήτω!! Οπισθοχώρηση λοιπόν και λίγο πιο κάτω βρίσκουμε ένα Chili pica γνωστή αλυσίδα στις Βαλτικές.Εδώ τρώγανε όσοι βγαίνανε από το προηγούμενο και συνεχίζανε την μπύρα με αμείωτο πάθος στις 9 το πρωί!Ζητάμε καφέ και η σερβιτόρα μας κοιτά σαν ξωτικά αποσβωλομένη.Βγαίνοντας από τη σιωπή της απορίας μας ρωτάει και τι θα φάμε.Θα πιούμε μόνο καφέ της λέω και ξαναμένει κάγκελο.Μάλλον δεν συνηθίζεται εδώ σκεφτόμαστε αλλά επιμείναμε και τελικά μας τον έφερε και ήταν και καλούτσικός. Κι εκεί που πίναμε τον καφέ και χαζεύαμε τον άδειο δρόμο και τους θαμώνες χτυπάει το τηλέφωνο και η ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος μας ζητάει συγγνώμη για τη μαμά της που δεν ήξερε και μας έδιωξε(!!!) και μας κάλεσε να πάμε ότι ώρα θέλουμε να αφήσουμε τις βαλίτσες και να μας κατατοπίσει.Το φταίξιμο σαφέστατα ήταν δικό μας γιατί χωρις προηγούμενη ειδοποίηση πήγαμε και χτυπήσαμε το κουδούνι 8μιση το πρωί κι όμως εκείνη μας είπε ότι στις 8 βρίσκεται πάντα στο γραφείο που διατηρεί στο διπλανό κτίριο γιατί θέλει να βοηθά τους επισκέπτες της που έρχονται νωρίς.Μας σκλάβωσε! Μας εφοδίασε λοιπόν με χάρτες,πληροφορίες για φαγητό,συγκοινωνίες κι ότι άλλο τη ρωτήσαμε αφήσαμε τα πράγματα και ξεκινήσαμε για το μουσείο που επιθυμούσα όσο τίποτε να επισκεφτώ σ’αυτό το ταξίδι, http://www.genocid.lt/centras/en/.
