villi
Member
- Μηνύματα
- 1.088
- Likes
- 2.792
Ξυπνήσαμε λοιπόν φρέσκοι και ανανεωμένοι,χαράξαμε στο χάρτη την πορεία που θα ακολουθούσαμε και ξεκινήσαμε.Αφήσαμε στα αριστερά μας την πλατεία του καθεδρικού που λόγω καλού καιρού ήταν γεμάτη κόσμο και ανηφορίσαμε προς το λόφο Gedimino.Μαζί μας ανηφόριζε αρκετός κόσμος,κυρίως ντόπιοι καθώς αποτελεί κλασσική διαδρομή βόλτας για ζευγαράκια και όχι μόνο.Στην κορυφή του λόφου βρίσκεται ο πύργος Gediminas.
Ο πύργος αυτός είναι ότι απέμεινε από το αρχικό κάστρο το οποίο είχε ξεκινήσει να κατασκευάζει με ξύλο ο Δούκας Gediminas και ολοκλήρωσε προσθέτοντας κόκκινο τούβλο ο Δούκας Vytautas.Τώρα στο εσωτερικό του λειτουργεί μουσείο με αρχαιολογικά ευρύματα του λόφου και της γύρω περιοχής.Για μένα όμως το πιο σημαντικό κομμάτι του πύργου είναι ο όροφος με τις φωτογραφίες από την ανθρώπινη αλυσίδα που σχηματίστηκε από τους λαούς των τριών χωρών της Βαλτικής κατά το κίνημα της ανεξαρτησίας.
Συγκλονιστικό το ντοκιμαντέρ που παρουσιάζεται,αξίζει να αφιερώσετε λίγα λεπτά να το παρακολουθήσετε.Από την κορυφή του πύργου η θέα είναι μαγευτική!
Ακριβώς απέναντι αγναντεύοντας από το λόφο βλέπεις ένα δεύτερο λόφο αυτόν με τους τρεις σταυρούς
Για να πάμε εκεί κατηφορίσαμε τον λόφο Γκεντιμίνο από την αντίθετη πλευρά προς την οδό Arsenato η οποίος στη συνέχεια γίνεται οδός T.Kosciuskos.Εκεί θα βρείτε ένα κάθετο ανηφορικό δρόμο με άσφαλτο αρχικά κι έπειτα χωμάτινο ως την κορυφή.Το κακό ήταν ότι ένα μεγάλο κομμάτι αυτού του δρόμου ήταν καλυμμένο με πάγο γιατί δεν το έβλεπε καθόλου ο ήλιος και η ανάβαση ήταν αρκετά δύσκολη.Σε άλλη εποχή θα είναι μια ωραιότατη βόλτα ελαφρώς κουραστική.Η θέα από το λόφο είναι πολύ καλή και οι τρεις σταυροί ορθώνονται επιβλητικοί.Την ώρα που φτάσαμε εμείς δεν ήταν κανείς άλλος εκεί,την ησυχία διέκοπτε μόνο το σφύριγμα του αέρα και απολαύσαμε Βίλνιους από ψηλά!!!
Η κάθοδος έγινε με πολύ προσοχή από τον ίδιο δρόμο και συνεχίσαμε με κατεύθυνση τον ναό των Αγίων Πέτρου και Πάυλου.Όμορφη εκκλησία τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά όπου γινόταν λειτουργία εικάζω εσπερινός ή κάτι τέτοιο με μαζική συμμετοχή κόσμου όλων των ηλικιών.Και αφού λειτουργηθήκαμε για λίγο μιας και είχε ενδιαφέρον η λειτουργία στα λιθουανικά συνεχίσαμε περιφερειακά με κατέυθυνση την περιοχή Uzupis.Κι όταν λέω περιφερειακά το εννοώ καθώς βγήκαμε σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας και περπατήσαμε τουλαχιστόν μία ώρα μέχρι να κατηφορίσουμε ξανά προς το κέντρο μέσω της προαναφερθείσας περιοχής.Η αλήθεια είναι ότι ψιλοχαθήκαμε,βγήκαμε σε ένα νεκροταφείο-μνημείο,σε κάποιο σημείο ήταν αδιέξοδο και βλέπαμε το κέντρο από ψηλά χωρίς να μπορούμε να συνεχίσουμε,ξαναγυρίσαμε λίγο πίσω και παίρνωντας διαφορετικό δρόμο βγήκαμε στην καρδιά της περιοχής Uzupis.Όπου Uzupis στα Λιθουανικά σημαίνει η άλλη πλευρά του ποταμού εννοώντας τον ποταμό Βίλνια που διασχίζει το ιστορικό κέντρο.Η γειτονιά αυτή έχει αυτοανακυρηχθεί ανεξάρτητη και θεωρείται η περιοχή των καλλιτεχνών,των μποέμ και κουλτουριάρικων κατοίκων.Την περίμενα πιο ατμοσφαιρική πιο…πιο…δεν απογοητεύτηκα ακριβώς αλλά δεν ξετρελάθηκα κιόλας.
Διαβαίνοντας την ομώνυμη γέφυρα βρεθήκαμε και πάλι στο κέντρό του Βίλνιους και στενάκι από δω,στενάκι από κει φτάσαμε στην Πύλη της Αυγής.Είναι η μοναδική πύλη από τις εννέα που είχε χτίσει ο Μεγάλος Δούκας της Λιθουανίας για αμυντικό και προστατευτικό σκοπό.
Στην Πύλη αυτή βρίσκεται ο ναός της Παρθένου Μαρίας με την εικόνα της να αποτελεί λατρευτικό σύμβολο τόσο για τους ορθόδοξους όσο και για τους καθολικούς.Πλήθος κόσμου συρρέει καθημερινά με δωρεές για τη Μητέρα του Ελέους όπως είναι γνωστή.Τώρα διαβάστε το κουφό!Μπαίνουμε στο ναό παραπλέυρως της πύλης που φυσικά όπως σε κάθε εκκλησία που συναντήσαμε όλες τις ώρες είχε κι εδώ λειτουργία!Κόσμος πολύς,ντόπιοι αλλά και τουρίστες.Διαβάσαμε στον οδηγό για την περίφημη εικόνα ψάχναμε από δω,ψάχναμε από κει εικόνα δε βλέπαμε οι θεόστραβοι!Βαρεθήκαμε λοιπόν και φύγαμε γιατί άρχιζε να νυχτώνει,τα πόδια πια διαμαρτύρονταν και οι κοιλίτσες επίσης.Την εικόνα πάντως την βρήκαμε τελικά την επόμενη μέρα,το πώς στο επόμενο επεισόδιο! Τώρα πάμε να ψάξουμε για φαγητό αλλά θέλουμε κάτι καλό,είμαστε αποφασισμένοι να φάμε βασιλικά στη Λιθουανία.Η ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος μας είχε προτείνει κανα δυό αλλά στο ένα δεν υπήρχε ψυχή ζώσα και το μοναδικό γκαρσόν ήταν έτοιμο για ύπνο στο δεύτερο γινόταν ο κακός χαμός,φασαρία,δυνατή μουσική και γενικά όχι αυτό που χρειαζόμασταν μετά από πολύ περπάτημα.Ανοιγω λοιπόν τον οδηγό μπας και μου γυαλίσει κάποια πρόταση.Και καταλήγουμε στο Forto Dvaras http://www.tripadvisor.com.gr/Resta...iews-Forto_Dvaras-Vilnius_Vilnius_County.html ένα εστιατόριο με παραδοσιακή λιθουανική κουζίνα.Δε θα μπορούσαμε να κάνουμε καλύτερη επιλογή!Ωραίο περιβάλλον,με καμάρες και ξύλινα τραπέζια,ατμοσφαιρικό αλλά πάνω από όλα είχε σούπερ φαγητό.Δοκιμάσαμε σούπες εκπληκτικές,ποικιλία κρεάτων που περιείχε συν τις άλλοις αυτιά γουρουνιού κι ένα απίστευτο μάυρο σκορδόψωμο και ζέπελιν,ένα είδος ζυμαρικών με κιμά και λευκή σάλτσα άλλο πράμα!
Φυσικά το γέυμα συνοδέυτηκε από ντόπια μπυρίτσα και η γεμάτη με εικόνες μέρα έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο που κόστισε μόλις 15ε!!!
Σκασμένοι από το πολύ φαί κάναμε μια βραδινή βολτίτσα στον κεντρικό δρόμο Pilies οπου γίνεται και η λεγόμενη περαντζάδα με διάφορα καταστήματα κατά μήκος και καταλήξαμε που αλλού στο ζεστό διαμερισματάκι μας για ξεκούραση!Την επομένη μας περίμενε το Τρακάι…
Ο πύργος αυτός είναι ότι απέμεινε από το αρχικό κάστρο το οποίο είχε ξεκινήσει να κατασκευάζει με ξύλο ο Δούκας Gediminas και ολοκλήρωσε προσθέτοντας κόκκινο τούβλο ο Δούκας Vytautas.Τώρα στο εσωτερικό του λειτουργεί μουσείο με αρχαιολογικά ευρύματα του λόφου και της γύρω περιοχής.Για μένα όμως το πιο σημαντικό κομμάτι του πύργου είναι ο όροφος με τις φωτογραφίες από την ανθρώπινη αλυσίδα που σχηματίστηκε από τους λαούς των τριών χωρών της Βαλτικής κατά το κίνημα της ανεξαρτησίας.
Συγκλονιστικό το ντοκιμαντέρ που παρουσιάζεται,αξίζει να αφιερώσετε λίγα λεπτά να το παρακολουθήσετε.Από την κορυφή του πύργου η θέα είναι μαγευτική!
Ακριβώς απέναντι αγναντεύοντας από το λόφο βλέπεις ένα δεύτερο λόφο αυτόν με τους τρεις σταυρούς
Για να πάμε εκεί κατηφορίσαμε τον λόφο Γκεντιμίνο από την αντίθετη πλευρά προς την οδό Arsenato η οποίος στη συνέχεια γίνεται οδός T.Kosciuskos.Εκεί θα βρείτε ένα κάθετο ανηφορικό δρόμο με άσφαλτο αρχικά κι έπειτα χωμάτινο ως την κορυφή.Το κακό ήταν ότι ένα μεγάλο κομμάτι αυτού του δρόμου ήταν καλυμμένο με πάγο γιατί δεν το έβλεπε καθόλου ο ήλιος και η ανάβαση ήταν αρκετά δύσκολη.Σε άλλη εποχή θα είναι μια ωραιότατη βόλτα ελαφρώς κουραστική.Η θέα από το λόφο είναι πολύ καλή και οι τρεις σταυροί ορθώνονται επιβλητικοί.Την ώρα που φτάσαμε εμείς δεν ήταν κανείς άλλος εκεί,την ησυχία διέκοπτε μόνο το σφύριγμα του αέρα και απολαύσαμε Βίλνιους από ψηλά!!!
Η κάθοδος έγινε με πολύ προσοχή από τον ίδιο δρόμο και συνεχίσαμε με κατεύθυνση τον ναό των Αγίων Πέτρου και Πάυλου.Όμορφη εκκλησία τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά όπου γινόταν λειτουργία εικάζω εσπερινός ή κάτι τέτοιο με μαζική συμμετοχή κόσμου όλων των ηλικιών.Και αφού λειτουργηθήκαμε για λίγο μιας και είχε ενδιαφέρον η λειτουργία στα λιθουανικά συνεχίσαμε περιφερειακά με κατέυθυνση την περιοχή Uzupis.Κι όταν λέω περιφερειακά το εννοώ καθώς βγήκαμε σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας και περπατήσαμε τουλαχιστόν μία ώρα μέχρι να κατηφορίσουμε ξανά προς το κέντρο μέσω της προαναφερθείσας περιοχής.Η αλήθεια είναι ότι ψιλοχαθήκαμε,βγήκαμε σε ένα νεκροταφείο-μνημείο,σε κάποιο σημείο ήταν αδιέξοδο και βλέπαμε το κέντρο από ψηλά χωρίς να μπορούμε να συνεχίσουμε,ξαναγυρίσαμε λίγο πίσω και παίρνωντας διαφορετικό δρόμο βγήκαμε στην καρδιά της περιοχής Uzupis.Όπου Uzupis στα Λιθουανικά σημαίνει η άλλη πλευρά του ποταμού εννοώντας τον ποταμό Βίλνια που διασχίζει το ιστορικό κέντρο.Η γειτονιά αυτή έχει αυτοανακυρηχθεί ανεξάρτητη και θεωρείται η περιοχή των καλλιτεχνών,των μποέμ και κουλτουριάρικων κατοίκων.Την περίμενα πιο ατμοσφαιρική πιο…πιο…δεν απογοητεύτηκα ακριβώς αλλά δεν ξετρελάθηκα κιόλας.
Διαβαίνοντας την ομώνυμη γέφυρα βρεθήκαμε και πάλι στο κέντρό του Βίλνιους και στενάκι από δω,στενάκι από κει φτάσαμε στην Πύλη της Αυγής.Είναι η μοναδική πύλη από τις εννέα που είχε χτίσει ο Μεγάλος Δούκας της Λιθουανίας για αμυντικό και προστατευτικό σκοπό.
Στην Πύλη αυτή βρίσκεται ο ναός της Παρθένου Μαρίας με την εικόνα της να αποτελεί λατρευτικό σύμβολο τόσο για τους ορθόδοξους όσο και για τους καθολικούς.Πλήθος κόσμου συρρέει καθημερινά με δωρεές για τη Μητέρα του Ελέους όπως είναι γνωστή.Τώρα διαβάστε το κουφό!Μπαίνουμε στο ναό παραπλέυρως της πύλης που φυσικά όπως σε κάθε εκκλησία που συναντήσαμε όλες τις ώρες είχε κι εδώ λειτουργία!Κόσμος πολύς,ντόπιοι αλλά και τουρίστες.Διαβάσαμε στον οδηγό για την περίφημη εικόνα ψάχναμε από δω,ψάχναμε από κει εικόνα δε βλέπαμε οι θεόστραβοι!Βαρεθήκαμε λοιπόν και φύγαμε γιατί άρχιζε να νυχτώνει,τα πόδια πια διαμαρτύρονταν και οι κοιλίτσες επίσης.Την εικόνα πάντως την βρήκαμε τελικά την επόμενη μέρα,το πώς στο επόμενο επεισόδιο! Τώρα πάμε να ψάξουμε για φαγητό αλλά θέλουμε κάτι καλό,είμαστε αποφασισμένοι να φάμε βασιλικά στη Λιθουανία.Η ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος μας είχε προτείνει κανα δυό αλλά στο ένα δεν υπήρχε ψυχή ζώσα και το μοναδικό γκαρσόν ήταν έτοιμο για ύπνο στο δεύτερο γινόταν ο κακός χαμός,φασαρία,δυνατή μουσική και γενικά όχι αυτό που χρειαζόμασταν μετά από πολύ περπάτημα.Ανοιγω λοιπόν τον οδηγό μπας και μου γυαλίσει κάποια πρόταση.Και καταλήγουμε στο Forto Dvaras http://www.tripadvisor.com.gr/Resta...iews-Forto_Dvaras-Vilnius_Vilnius_County.html ένα εστιατόριο με παραδοσιακή λιθουανική κουζίνα.Δε θα μπορούσαμε να κάνουμε καλύτερη επιλογή!Ωραίο περιβάλλον,με καμάρες και ξύλινα τραπέζια,ατμοσφαιρικό αλλά πάνω από όλα είχε σούπερ φαγητό.Δοκιμάσαμε σούπες εκπληκτικές,ποικιλία κρεάτων που περιείχε συν τις άλλοις αυτιά γουρουνιού κι ένα απίστευτο μάυρο σκορδόψωμο και ζέπελιν,ένα είδος ζυμαρικών με κιμά και λευκή σάλτσα άλλο πράμα!
Φυσικά το γέυμα συνοδέυτηκε από ντόπια μπυρίτσα και η γεμάτη με εικόνες μέρα έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο που κόστισε μόλις 15ε!!!
Σκασμένοι από το πολύ φαί κάναμε μια βραδινή βολτίτσα στον κεντρικό δρόμο Pilies οπου γίνεται και η λεγόμενη περαντζάδα με διάφορα καταστήματα κατά μήκος και καταλήξαμε που αλλού στο ζεστό διαμερισματάκι μας για ξεκούραση!Την επομένη μας περίμενε το Τρακάι…
