villi
Member
- Μηνύματα
- 1.088
- Likes
- 2.789
Η επόμενη μέρα μας βρίσκει στο σταθμό των λεωφορείων στις 9 το πρωί.Η συνεννόηση λίγο δύσκολη αλλά με τη γλώσσα του σώματος όλα λύνονται.Η διαδρομή μόλις 45 λεπτά κι όσο πλησιάζαμεστο Τρακάι τόσο πιο χιονισμένο και παγωμένο γινόταν το τοπίο.Ωστόσο η μέρα ήταν καλή,το κρύο πιο μαλακό κι ο ήλιος έκανε την εμφανισή του που και που ανάμεσα στα σύννεφα.Φτάνοντας στο σταθμό του Τρακάι ακολουθήσαμε τον δρομο που πήραν όλοι οι επιβαίνοντες και λίγο πιο κάτω βρήκαμε το γραφείο τουριστών.
Προμηθευτήκαμε χάρτη απαραίτητο για την εξερεύνηση και κατευθυνθήκαμε προς το σημαντικότερο αξιοθέατο της περιοχής,το Κάστρο.
Κοιτάζοντας το χάρτη το χωριό Τρακάι μοίαζει να είναι ένα μεγάλο νησί ανάμεσα σε λίμνες με άλλα μικρότερα νησάκια τριγύρω.Πιστεύω ότι τους μήνες που είναι καταπράσινο θα είναι μαγευτικά!Την εποχή που πήγαμε εμείς κι επειδή όμως μας είπαν ο φετινός χειμώνας ήταν ιδιαίτερα βαρύς η ανθοφορία δεν είχα ξεκινήσει,όλα ήταν καμμένα από το χιόνι και οι λίμνες παγωμένες πέρα ως πέρα.
Βέβαια κι αυτό το τοπίο είχε την ομορφιά του καθώς είδαμε ψαράδες να ανοίγουν τρύπες με το ειδικό εργαλείο για ψάρεμα,περπατήσαμε πάνω στις παγωμένες λίμνες κάτι που δε θα κάναμε ποτέ στην Ελλάδα!
Για να μεταβούμε το κάστρο περάσαμε δύο ξύλινες γεφυρούλες οι οποίες ενώνουν μεταξύ τους τα νησάκια.Το κάστρο είναι πολύ όμορφο κοιτώντας το από μακριά με το χαρακτηριστικό καφέ τουβλο.Δυστυχώς ήταν κλειστό και δεν ξέρω να σας πω για το εσωτερικό,απλά κάναμε μια βόλτα τριγύρω,φωτογραφήσαμε το χωριό απέναντι κι επιστρέψαμε στον κεντρικό δρόμο.
Λίγο πριν τρεις τουρίστες με κοντομάνικα (!!!) από την Σιγκαπούρη μας ζήτησαν να τους βγάλουμε φωτογραφία να στέκονται στον πάγο.Σπουδαίο λάφυρο η φωτό αυτή γι’αυτούς καθώς τέτοιες εικόνες στην πατρίδα τους είναι εξωπραγματικές!
Συνεχίζοντας είδαμε χρωματιστά ξύλινα σπίτια με αυλίτσες,παραδοσιακά εστιατόρια για kibinine,γεμιστά πιτάκια με κιμά,γέφυρες,κόσμο να ξεχιονίζει,πάγο και ψαράδες!
Φάγαμε κι εμείς τα kibinine μας όπως και άλλες λιχουδιές όπου έχω να σαςγράψω ότι ενώ τα αλμυρά τους δεν παίζονται,τα γλυκά δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασαν ότι και όπου κι αν δοκίμασα.Με τούτα και με κείνα λοιπόν έφτασε το μεσημέρι κι εμείς πήραμε τον δρόμο της επιστροφής στο σταθμό γιατί είναι και μπόλικο περπάτημα.
Λεωφορεία έχει πάρα πολύ συχνά οπότε δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας.Εμείς επιστρέψαμε στο Βίλνιους με ένα βανάκι 10 θέσεων.Αυτά εξυπηρετούν κοντινές περιοχές από ότι είδαμε και μάλιστα στα συχνά δρομολόγια που δεν μαζεύεται πολύ κόσμος συνεχώς.
Φτάνοντας στο Βίλνιους δεν είμασταν ιδιίτερα κουρασμένοι οπότε αποφασίσαμε να περπατήσουμε όσο αντέξουμε και να χαρούμε τον ήλιο που τόσο μας είχε λείψει.Για πρώτη φορά στο ταξίδι αυτό βγάλαμε σκουφιά και κασκόλ,ανοίξαμε τα μπουφάν και περπατάγαμε χαλαρά χωρίς να κρυώνουμε,Ο καιρός στη Βαλτική άρχιζε να αλλάζει κι η άνοιξη έκανε την επίσημη εναρξή της!
Από το σταθμό πήγαμε με τα πόδια στην πύλη Gatve,ήταν πολύ πιο κοντά από ότι νομίζαμε.Και σήμερα,ω του θαύματος,σηκώνοντας τα μάτια μου να παρατηρήσω την πύλη καλύτερα είδα μεσα από την Τζαμαρια την τεράστια εικόνα της Παναγίας.Εκεί ήταν τελικά μέσα στην ίδια την πύλη κι όχι στο παρεκκλήσι πλάι που ψάχναμε.Ανεβήκαμε και το μικρό δωμάτιο που βρισκόταν η ομολογουμένως πανέμορφη εικόνα ήταν πλημμυρισμένο από κόσμο.
Πιστοί γονατισμένοι να προσεύχονται,άλλοι να κλαίνε με λυγμούς!Ποιος ξέρει τα κουβαλάει ο καθένας στην ψυχή του!Σου προκαλούσε πάντως ένα δέος η εικόνα,το σκηνικό,όλα!
Στην συνέχεια δεν αφήσαμε στενό για στενό και σοκάκι για σοκάκι!Παρατηρούσαμε τα σπίτια,τα παράθυρα με τις λουλουδιασμένες ζαρντινιέρες,τις κλειστές αυλές,τους περαστικούς.Είναι ωραία να χάνεσαι στα στενά πλακοστρωτα δρομάκια του Βίλνιους!Έπειτα καθίσαμε για λίγο στην πλατεία του Καθεδρικού,χαζέψαμε τους πιτσιρικάδες με τα σκέιτμπορντ,τα ζευγαράκια,τα μωρά στα καροτσάκια…μια όμορφη καθημερινότητα!Επίσης ψάξαμε το πλακάκι που πιστεύετε ότι ξεκίνησε η ανθρώπινη αλυσίδα και ο μύθος λέει να κάνεις τρεις φορές το γύρω του και μια ευχή!
Απο κει κατηφορίσαμε τον Gedimino έως το τέλος του μία πο τις γέφυρες του ποταμού Νέρις.Σε όλη τη διαδρομή όμορφα καταστήματα,καφετέριες,εστιατόρια,περιποιημένες πλατείες κι γενικά ένα ς νεανικός θα έλεγα δρόμος γεμάτος ζωή.Από τη γέφυρα διασχίσαμε τον ποταμό που κυλούσε ήρεμα,είχε αρχίσει να σουρουπώνει και τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος ομόρφαιναν κι άλλο την πόλη.Μου άρεσε αυτή η πόλη,την αγάπησα!Θα ήθελα να μείνω κι άλλο.Μου έβγαλε μια γλυκιά μελαγχολία,μια νωχελικότητα,μια ηρεμία απίστευτη.Θα επιδιώξω σίγουρα να την επισκευτώ και πάλι παρ’όλο που πιστεύω ότι η ζωή είναι μικρή και δε θέλω να γυρίζω στα ίδια.Το Βίλνιους όμως μίλησε στην καρδιά μου όσο καμία άλλη πόλη
Και με αυτές τις σκέψεις συνεχίσαμε να περπατάμε στην άλλη πλευρά του ποταμού,να γεμίζουμε όμορφες εικόνες από πλατείες,εκκλησίες,μελαγχολικούς αλλά ευγενικούς κατοίκους.Ώσπου νύχτωσε για τα καλά και κατευθυνθήκαμε πια στην κετρική οδό Pilies για να καταλήξουμε στο γνωστό μας Forto Dvaras,συνταγή δοκιμασμένη.Είχαμε αφήσει άλλωστε ανοικτούς λογαριασμούς καθώς τα πιάτα που θέλαμε να δοκιμάσουμε πολλά οπότε για ένα ακόμη βράδυ καλοφάγαμε και χαλαρώσαμε με λιθουανική μπυρίτσα και μουσική.Την επομένη έπρεπε να επιστρέψουμε στη Ρίγα για τις δύο τελευταίες μέρες του ταξιδιού.
Προμηθευτήκαμε χάρτη απαραίτητο για την εξερεύνηση και κατευθυνθήκαμε προς το σημαντικότερο αξιοθέατο της περιοχής,το Κάστρο.
Κοιτάζοντας το χάρτη το χωριό Τρακάι μοίαζει να είναι ένα μεγάλο νησί ανάμεσα σε λίμνες με άλλα μικρότερα νησάκια τριγύρω.Πιστεύω ότι τους μήνες που είναι καταπράσινο θα είναι μαγευτικά!Την εποχή που πήγαμε εμείς κι επειδή όμως μας είπαν ο φετινός χειμώνας ήταν ιδιαίτερα βαρύς η ανθοφορία δεν είχα ξεκινήσει,όλα ήταν καμμένα από το χιόνι και οι λίμνες παγωμένες πέρα ως πέρα.
Βέβαια κι αυτό το τοπίο είχε την ομορφιά του καθώς είδαμε ψαράδες να ανοίγουν τρύπες με το ειδικό εργαλείο για ψάρεμα,περπατήσαμε πάνω στις παγωμένες λίμνες κάτι που δε θα κάναμε ποτέ στην Ελλάδα!
Για να μεταβούμε το κάστρο περάσαμε δύο ξύλινες γεφυρούλες οι οποίες ενώνουν μεταξύ τους τα νησάκια.Το κάστρο είναι πολύ όμορφο κοιτώντας το από μακριά με το χαρακτηριστικό καφέ τουβλο.Δυστυχώς ήταν κλειστό και δεν ξέρω να σας πω για το εσωτερικό,απλά κάναμε μια βόλτα τριγύρω,φωτογραφήσαμε το χωριό απέναντι κι επιστρέψαμε στον κεντρικό δρόμο.
Λίγο πριν τρεις τουρίστες με κοντομάνικα (!!!) από την Σιγκαπούρη μας ζήτησαν να τους βγάλουμε φωτογραφία να στέκονται στον πάγο.Σπουδαίο λάφυρο η φωτό αυτή γι’αυτούς καθώς τέτοιες εικόνες στην πατρίδα τους είναι εξωπραγματικές!
Συνεχίζοντας είδαμε χρωματιστά ξύλινα σπίτια με αυλίτσες,παραδοσιακά εστιατόρια για kibinine,γεμιστά πιτάκια με κιμά,γέφυρες,κόσμο να ξεχιονίζει,πάγο και ψαράδες!
Φάγαμε κι εμείς τα kibinine μας όπως και άλλες λιχουδιές όπου έχω να σαςγράψω ότι ενώ τα αλμυρά τους δεν παίζονται,τα γλυκά δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασαν ότι και όπου κι αν δοκίμασα.Με τούτα και με κείνα λοιπόν έφτασε το μεσημέρι κι εμείς πήραμε τον δρόμο της επιστροφής στο σταθμό γιατί είναι και μπόλικο περπάτημα.
Λεωφορεία έχει πάρα πολύ συχνά οπότε δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας.Εμείς επιστρέψαμε στο Βίλνιους με ένα βανάκι 10 θέσεων.Αυτά εξυπηρετούν κοντινές περιοχές από ότι είδαμε και μάλιστα στα συχνά δρομολόγια που δεν μαζεύεται πολύ κόσμος συνεχώς.
Φτάνοντας στο Βίλνιους δεν είμασταν ιδιίτερα κουρασμένοι οπότε αποφασίσαμε να περπατήσουμε όσο αντέξουμε και να χαρούμε τον ήλιο που τόσο μας είχε λείψει.Για πρώτη φορά στο ταξίδι αυτό βγάλαμε σκουφιά και κασκόλ,ανοίξαμε τα μπουφάν και περπατάγαμε χαλαρά χωρίς να κρυώνουμε,Ο καιρός στη Βαλτική άρχιζε να αλλάζει κι η άνοιξη έκανε την επίσημη εναρξή της!
Από το σταθμό πήγαμε με τα πόδια στην πύλη Gatve,ήταν πολύ πιο κοντά από ότι νομίζαμε.Και σήμερα,ω του θαύματος,σηκώνοντας τα μάτια μου να παρατηρήσω την πύλη καλύτερα είδα μεσα από την Τζαμαρια την τεράστια εικόνα της Παναγίας.Εκεί ήταν τελικά μέσα στην ίδια την πύλη κι όχι στο παρεκκλήσι πλάι που ψάχναμε.Ανεβήκαμε και το μικρό δωμάτιο που βρισκόταν η ομολογουμένως πανέμορφη εικόνα ήταν πλημμυρισμένο από κόσμο.
Πιστοί γονατισμένοι να προσεύχονται,άλλοι να κλαίνε με λυγμούς!Ποιος ξέρει τα κουβαλάει ο καθένας στην ψυχή του!Σου προκαλούσε πάντως ένα δέος η εικόνα,το σκηνικό,όλα!
Στην συνέχεια δεν αφήσαμε στενό για στενό και σοκάκι για σοκάκι!Παρατηρούσαμε τα σπίτια,τα παράθυρα με τις λουλουδιασμένες ζαρντινιέρες,τις κλειστές αυλές,τους περαστικούς.Είναι ωραία να χάνεσαι στα στενά πλακοστρωτα δρομάκια του Βίλνιους!Έπειτα καθίσαμε για λίγο στην πλατεία του Καθεδρικού,χαζέψαμε τους πιτσιρικάδες με τα σκέιτμπορντ,τα ζευγαράκια,τα μωρά στα καροτσάκια…μια όμορφη καθημερινότητα!Επίσης ψάξαμε το πλακάκι που πιστεύετε ότι ξεκίνησε η ανθρώπινη αλυσίδα και ο μύθος λέει να κάνεις τρεις φορές το γύρω του και μια ευχή!
Απο κει κατηφορίσαμε τον Gedimino έως το τέλος του μία πο τις γέφυρες του ποταμού Νέρις.Σε όλη τη διαδρομή όμορφα καταστήματα,καφετέριες,εστιατόρια,περιποιημένες πλατείες κι γενικά ένα ς νεανικός θα έλεγα δρόμος γεμάτος ζωή.Από τη γέφυρα διασχίσαμε τον ποταμό που κυλούσε ήρεμα,είχε αρχίσει να σουρουπώνει και τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος ομόρφαιναν κι άλλο την πόλη.Μου άρεσε αυτή η πόλη,την αγάπησα!Θα ήθελα να μείνω κι άλλο.Μου έβγαλε μια γλυκιά μελαγχολία,μια νωχελικότητα,μια ηρεμία απίστευτη.Θα επιδιώξω σίγουρα να την επισκευτώ και πάλι παρ’όλο που πιστεύω ότι η ζωή είναι μικρή και δε θέλω να γυρίζω στα ίδια.Το Βίλνιους όμως μίλησε στην καρδιά μου όσο καμία άλλη πόλη
Και με αυτές τις σκέψεις συνεχίσαμε να περπατάμε στην άλλη πλευρά του ποταμού,να γεμίζουμε όμορφες εικόνες από πλατείες,εκκλησίες,μελαγχολικούς αλλά ευγενικούς κατοίκους.Ώσπου νύχτωσε για τα καλά και κατευθυνθήκαμε πια στην κετρική οδό Pilies για να καταλήξουμε στο γνωστό μας Forto Dvaras,συνταγή δοκιμασμένη.Είχαμε αφήσει άλλωστε ανοικτούς λογαριασμούς καθώς τα πιάτα που θέλαμε να δοκιμάσουμε πολλά οπότε για ένα ακόμη βράδυ καλοφάγαμε και χαλαρώσαμε με λιθουανική μπυρίτσα και μουσική.Την επομένη έπρεπε να επιστρέψουμε στη Ρίγα για τις δύο τελευταίες μέρες του ταξιδιού.
