silversurfer
Moderator
- Μηνύματα
- 2.425
- Likes
- 3.964
- Επόμενο Ταξίδι
- Δυτικά Βαλκάνια
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γύρος Του Κόσμου
Puerto Maldonado
Tambopata National Reserve & Lake Sandoval
Ο δρόμος για το Puerto Maldonado είναι σχετικά καινούριος (παλιότερα ένα τέτοιο οδικό ταξίδι μπορούσε να πάρει κ 2 μέρες την περίοδο των βροχών
) και γεμάτος στροφές, σε συνδυασμό με την απότομη οδήγηση του 1ου οδηγού (σε τέτοια μεγάλα δρομολόγια 10 ωρών χρησιμοποιούσαν 2 οδηγούς ), είχε ως αποτέλεσμα να μην μπορέσουμε να κοιμηθούμε κ πολύ καλά. Όταν φτάσαμε κ βγήκαμε στο σταθμό, όλα ήταν αλλιώτικα. Πώς να μην είναι άλλωστε όταν μιλάμε τέτοια κολοσσιαία διαφορά, υψομετρική, κλιματική, πολιτιστική.
Το Puerto Maldonado, πρωτεύουσα της περιοχής, γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη μετά την ένωση του με το υπόλοιπο Περού με τον προαναφερθέντα δρόμο. Παλιότερα ήταν μια μικρή κωμόπολη που ο λόγος ύπαρξής της ήταν κυρίως η παραγωγή καουτσούκ (τέλη και αρχές 19ου αιώνα). Σήμερα είναι μια μικρή πόλη στις όχθες ενος παραπόταμου του αμαζονίου (Madre De Dios) με ιδιαίτερα αυξητικές πληθυσμιακές τάσεις η οποία αποτελεί το σημείο εισόδου των τουριστών στα εθνικά πάρκα Tambopata, Manu και Sonene – κυρίως βέβαια στο πρώτο.
Στο ΚΤΕΛ μας παρέλαβε ο εκπρόσωπος του γραφείου στον οποίο αναθέσαμε το επόμενο 2 ½ μερο. Ναι, το λέω κ ντρέπομαι, ουτε καν 3 μέρες δε μείναμε
, άλλα κ τι μπορούσαμε να κάνουμε με τόσο σφιχτά χρονικά περιθώρια. Οι επιλογές για τα πρακτορεία κ τα lodges ποικίλουν κ συνήθως είναι πολύ ακριβά αν κάποιος θέλει μέσα στη ζούγκλα να μείνει σε δωμάτιο με ανέσεις ξενοδοχείου. Εμείς μιας κ ηδη είχαμε τινάξει το μπάτζετ στον αέρα, είχαμε αποφασίσει να μείνουμε σε ότι πιο basic. Το πρακτορείο που συνεργαστήκαμε λέγεται Tarantula Expeditions και βασικά ψηθήκαμε άσχημα απτο όμορφο video που έχουν στην ιστοσελίδα τους.
Μιας κ φθάσαμε νωρίς το πρωί, αλλάξαμε ρούχα κ ετοιμάσαμε το backpack μας στο γραφείο τους, κλειδώσαμε τις βαλίτσες μας κ γνωρίσαμε τον guide μας για την πρώτη μέρα της εκδρομής. Μιας κ περιμέναμε κ τα υπόλοιπα άτομα του γκρούπ (ένα ζευγάρι Ολλανδών κ μια πεντάδα Καναδών ( μμμ ύποπτο αυτό, να δεις που πάλι τπτ Κινέζοι θα είναι
) οι οποίοι θα φθάνανε αεροπορικώς, ξεκινήσαμε με τον guide για μια βόλτα στην αγορά για να πιούμε ένα καφεδάκι κ να φάμε κάτι. Καλή φάση η λαϊκή του Puerto Maldonado, φάγαμε κ τις μπανάνες μας κ τις κρέπες μας κ εκεί που τα λέγαμε με τον guide, σκάει τηλεφώνημα ότι η πτήση έχει καθυστέρηση οπότε θα φεύγαμε για το lodge μόνοι μας.
Μας φορτώνουν λοιπόν στο πλοιάριο μαζί με λογιών λογιών προμήθειες κ ξεκινάμε τη διαδρομή μας στο ποταμό. Μετά από 40 περίπου λεπτά φθάναμε στο Ecolodge μας . Το lodge όπως προείπα είχε τα βασικά, ένα μεγάλο χώρο εστίασης-αράγματος κ μια κατασκευή 5 δωματίων.
(χώρος εστίασης - μπαρ)
Τα δωμάτια είχαν 2-3 μονά κρεβάτια κ ένα είχε διπλό κρεβάτι κ κάτι που έμοιαζε με κομοδίνο. Μαντέψτε ποιο πήραμε εμείς που φθάσαμε εκει πρώτοι Φυσικά δεν υπήρχε τίποτα άλλο στο δωμάτιο. Μια πρίζα στη μέση του τοίχου (!!!) όπου κυριολεκτικά κρεμούσες το κιν. στον αέρα για να φορτίσει, κουνουπιέρα, κ ένα μικρό περιφραγμένο χώρο από πίσω με τουαλέτα, ντους, νιπτήρα.
(δωμάτια)
Μιας κ οι άλλοι θα αργούσαν να έρθουν, ξεχυθήκαμε με τον guide για μια prive πρώτη βόλτα στη ζούγκλα. Ακολουθήσαμε μονοπάτια που άλλες φορές ήταν ορατά, άλλες φορές έκοβε ο guide τα δέντρα κ τη βλάστηση με τη χατζάρα του (machete), εντοπίσαμε μαϊμούδες, παπαγάλους, ταραντούλες, bullet ants, φάγαμε απολιθωμένα σκουλήκια
(μην αηδιάζετε , δεν έμοιαζαν με σκουλήκια, σα φυστίκια ήταν) κ γενικά μιλούσαμε για τη ζωή εκεί κ τη φύση κλπ κλπ εως οτου ακούσαμε έντονο θόρυβο από ένα ξέφωτο – κάποια όρνεα είχαν γεύμα πάνω από ένα κουφάρι ζώου κ κάπου εκεί ο guide μας έστειλε πίσω.
Είχε φτάσει μεσημέρι κ η υπόλοιπη ομάδα ήρθε κ ετοιμαστήκαμε για φαγητό κ γνωριστήκαμε με τους Καναδούς που φυσικά όπως είχε προβλέψει ο silversurfer, ήταν κ αυτοί Ασιάτες (όπως κ στο Uyuni). Εμείς τα κιμιάσαμε σχεδόν αμέσως με το ζευγάρι των Ολλανδών ενώ στο γκρουπ των «Καναδών» είχε κάτι κοπελίτσες που στο silversurfer για κάποιο λόγο του άναβαν τα λαμπάκια Ξέρεις τώρα, εκείνο το στυλάκι του wannabe πλουσιοκόριτσου που δε βάζει γλώσσα μέσα κ σχολιάζει ότι κινείται και που όλα ήταν ένα δράμα κ κάθε τρίτη λέξη άκουγες ένα oh my god και are you serious και l-o-l και σαν να έβλεπα εκείνες τις κατίνες του αμερικάνικου Ε! channel 
Μάλιστα η μια η πιο ενοχλητική όταν πήγε να ντυθεί, τι έβαλε το Θεό σου δλδ, για να προστατευτεί απτα κουνούπια ???? Τη θυμάστε τη Ματίνα Μανταρινάκη που είχε ντυθεί «ακρίδα» (κατά την Ελένη Ράντου) για να παρεβρεθεί σε ένα παρτυ ? 
Ε κάτι τέτοιο με πιο πολύ τούλι κ σε μαύρο. Ήταν μια ζωντανή κινούμενη κουνουπιέρα !!!!
Όπως καταλάβατε δεν τους πολυσυμπάθησα – το κακό ήταν ότι φυσικά τα δωμάτια μας είχαν «χάρτινους» τοίχους κ άκουγες τα πάντα όλα --- μπουρου μπουρου μπουρου μπουρου --- «oh my god δε θα σκάσει ποτέ»
βγάζω κ γω μια κραυγή στα αγγλικά κ καλά στην Μ. στην πραγματικότητα στον τοίχο κ κάπου εκεί έκανε μια παύση – όχι πολύ, 10 λεπτά ισα ισα να ξελαμπικάρει το νευρικό μου σύστημα
Ξεκινήσαμε όλοι μαζί λοιπόν για το απογευματινό κομμάτι της εκδρομής το οποίο περιελάμβανε μεταξύ άλλων πεζοπορία στη ζούγκλα
βόλτα με το πλοιάριο εως το monkey island που όπως καταλαβαίνετε είχε πολλές πολλές μαϊμούδες (ο silversurfer μάλιστα κατάφερε με μια μπανάνα σαν δόλωμα να κατεβάσει μια απτο δέντρο της)
(ναι-- ο φακός συνέλαβε κ τσόντα 
)
κ διάφορα άλλα ενδιαφέροντα κ την ώρα που σουρούπωνε επιδοθήκαμε σε zipline. Είχε αρκετή αδρεναλίνη καθώς προϋπόθεση ήταν η ανάβαση σε μια κατασκευή 50 μέτρων περίπου όπου εκεί μας φορούσαν τον εξοπλισμό κ μας δένανε στα συρματόσχοινα. Λίγο που κοιτούσαμε κάτω, λίγο το σκοτάδι που έπεφτε σιγά σιγά, λίγο το ζόρι να ανεβούμε, τα χρειαστήκαμε αρκετάTo zipline πολύ καλή φάση, το ζόρι ήταν μετά όταν έπρεπε να περπατήσουμε ουσιαστικά στον αέρα (δεμένοι μεν με το γάντζο άλλα …οκ) σε μια σανίδα μήκους καμιά 50μ. και πλάτους ίσα ισα για το παπούτσι σου. Η miss κουνουπιέρα που ήταν μπροστά μου δε καταλάβαινε τίποτα … ήταν κ 45 κιλά, είχε κ το σελφοκόνταρο στο ένα χέρι, πέταξε ένα oh my god κ έφυγε φορτσάτη !!! Εγώ όμως όντας κ 90κάτι κιλά, κάθε φορά που έκανα ένα βήμα, όλο το σανίδι ταλαντωνόταν σα τρελό Πολύ ζόρι μιλάμε, μούσκεμα έγινα μέχρι να φτάσω.
(canopy bridge)
Στο τέλος είχε κ μια μεγάλη κρεμαστή γέφυρα κ αν κ ιδρώσαμε με την εμπειρία, ομολογώ μας ανέβασε την αδρεναλίνη στα ύψη κ γουστάραμε πολύ. Όταν κατεβήκαμε κάτω είχε πια νυχτώσει για τα καλά, πίσσα σκοτάδι έπεσε στη ζούγκλα απουσία τεχνητού φωτός. Με φακούς κ κινητά καταφέραμε να φθάσουμε στη βάρκα κ να επιστρέψουμε πίσω στο lodge όπου μετά από ένα ντουζάκι όπου όλοι ακούγαμε όλους , δειπνήσαμε κ ήπιαμε μερικές μπύρες με τους guides. Να προσθέσω εδώ ότι ρεύμα είχε το δωμάτιο μόνον κάποιες απογευματινές ώρες.
Η επόμενη ήταν η μέρα της επίσκεψης στη λίμνη Sandoval. Αποτελεί προστατευμένη περιοχή κ απαγορεύονται μηχανοκίνητες βάρκες. Εδώ το γκρουπ μας χωρίστηκε διότι όλοι οι υπόλοιποι είχαν πάρει το πακέτο των 3 νυκτών το οποίο περιελάμβανε κ μια διανυκτέρευση στο lodge δίπλα στη λίμνη. Αντίθετα εμείς το απόγευμα θα γυρίζαμε πίσω, γι’αυτό λοιπόν το πρακτορείο μας ανέθεσε έναν διαφορετικό guide μόνο για τη πάρτη μας !!
Το πλοιάριο μας άφησε σε ένα σημείο περίπου 2χλμ απτη λίμνη τα οποία περπατήσαμε με χαρά με τον guide τον οποίο αφού είχαμε prive τον τρελάναμε στις ερωτήσεις κ αυτός αφού είδε ότι εμείς είμαστε χαλαροί τύποι άρχισε να μας τρολάρει (κυρίως την Μ.) όταν αυτή άρχισε να τον ρωτάει για φίδια, κροκόδειλους κ λοιπούς κινδύνους. Όταν διανύσαμε τα 2 αυτά χλμ φθάσαμε σε ένα μέρος σα βάλτο από όπου πήραμε τη βάρκα μας κ το παλικάρι άρχισε να κωπηλατεί δείχνοντας μας κ σημεία με μικρούς κροκόδειλους.
Μη μασάτε όμως, όπως μας εξήγησε αυτοί διαφέραν απτους αλιγάτορες που βρίσκει κανείς στην Αμερική κ οι οποίοι είναι επιθετικοί προς τον άνθρωπο. Με τα πολλά βγήκαμε με τη βάρκα απτη βλάστηση κ τότε … μείναμε πραγματικά με το στόμα ανοιχτό. Η εικόνα της λίμνης με την οργιώδη βλάστηση γύρω γύρω κ μείς ήταν απίστευτη, φανταστική.
Καλά κ τα ανθρώπινα κατασκευάσματα άλλα σαν τα δημιουργήματα της φύσης δεν έχει. Δυστυχώς οι εικόνες δεν μπορούν να αποδώσουν την πλήρη ομορφιά άλλα κ τα συναισθήματά μας εκείνη την ώρα.
Κι όλα αυτά στην απόλυτη ησυχία, με μας να έχουμε τη βάρκα για πάρτη μας. Ξαφνικά την ηρεμία σπάει το oh my god της καναδοκινέζας κ η γεμάτη από άτομα βάρκα των υπόλοιπων
O guide μας παρόλο που ήμασταν μόλις 3 άτομα δυσκολευόταν με το κουπί μόνος του (έπαιζε βέβαια ρόλο κ ο δυνατός ήλιος) κ έτσι τον βοήθησα ώστε να φθάσουμε μια ώρα αρχύτερα στην απέναντι όχθη όπου ξεκινούσε το lodge όπου θα τρώγαμε μεσημεριανό κ θα αράζαμε κάποιες ώρες.
Μάλιστα επειδή κ εκεί φάγαμε ξεχωριστά είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε έναν θρυλικό 60άρη Αμερικανό hiker ο οποίος τριγυρνούσε μόνος του στο Περού κ ανέβαινε τα βουνά κ μας έλεγε απίθανες ιστορίες απτο παρελθόν όταν πριν καμιά 40 χρόνια τριγυρνούσε μόνος του την Ευρώπη κ ενώ ήταν έτοιμος να πάρει το «magic bus» όπως το ονόμασε απτην Αθήνα για Δελχί, οι Σοβιετικοί μπούκαραν στο Αφγανιστάν κ αυτός κατέληξε να κάνει ελεύθερο camping στην Κάρπαθο. Μορφή !!
Η λίμνη Sandoval είναι απίστευτης ομορφιάς μέρος κ όποιοι γουστάρουν δραστηριότητες με φύση κ ζούγκλα αξίζει να ξεκλέψουν μερικές μέρες απτην εκδρομή τους στο Περού για να την επισκεφθούν.
Στο γυρισμό ρίξαμε κ μια βουτιά στη λίμνη σε οριοθετημένο μέρος (βέβαια επειδη τα νερά ήταν θολά, ένα φόβο τον ψιλοείχαμε μη μας τη πέσει κανας κροκόδειλος κ επιστρέψαμε με το ίδιο πλοιάριο έχοντας διαφορετικά άτομα (προφανώς αυτά που είχαν μείνει την προηγούμενη μέρα στο lodge της λίμης μαζί μας).
Αυτοί λοιπόν είχαν έναν guide σωστό commando, μεγαλύτερος σε ηλικία, δε θα ησύχαζε αν δεν έβρισκε μικρά κροκοδειλάκια. Είχε πια νυχτώσει κ με το φακό «χτυπούσε» τις όχθες για να εντοπίσει κάποιο κ όταν το έκανε, με τη βοήθεια του «καπετάνιου», το στρίμωξε κ ο τύπος έβαλε το χέρι του στο νερό κ το έβγαλε έξω (βέβαια τον γρατσούνισε κ λίγο, δεν το κάνει ο οποισδήποτε). Χάζι είχε, το κράτησε 3-4 λεπτά να το δούμε κ να το ακουμπήσουμε (σα να πιάνω γυναικεία δερμάτινη τσάντα) κ το άφησε πίσω στο νερό.
Ξανά δείπνο, ξανα μπύρες κ ετοιμάσαμε τα πράγματά μας για αύριο τελευταία μέρα. Ξυμνήσαμε αξημέρωτα, την ώρα που χαράζει κ τα χρώματα της φύσης είναι κυριολεκτικά μαγικά
κ ξεκινήσαμε με τη μηχανοκίνητη βάρκα να εντοπίσουμε παπαγάλους σε ένα σημείο όπου το έδαφος έχει περιεκτικότητα σε «άλατα» (??) κ αυτά τη βρίσκουν εκεί κάθε πρωί. Περιμέναμε κ περιμέναμε κ περιμέναμε ώσπου τελικά σε μια στροφή σε ένα απότομο σημείο είδαμε δεκάδες πολύχρωμα πουλιά – ήταν απίστευτο !!!
Επιστρέψαμε να πάρουμε τα πράγματά μας, με βαριά καρδιά αφήσαμε το lodge κ μετά από μια στάση στα γραφεία του πρακτορείου, ήμασταν στο (σχετικά καινούριο μα κ μικρό) αεροδρόμιο να πίνουμε (επιτέλους) έναν ωραίο καφε κ να αναπολούμε τις μέρες μας κ τις εμπειρίες μας.
Δυστυχώς τα συναισθήματα κ οι εικόνες δύσκολα αποτυπώνονται σε ένα γραπτό για να σας μεταφέρω τι νιώσαμε στη ζούγκλα. Έστω κ με αυτην τη μικρή τουριστική εμπειρία. Ο φυσικός φωτισμός, τα χρώματα της φύσης, οι μικροί ήχοι που σπάζουν την απόλυτη ησυχία είναι πράγματα που ο αστικοποιημένος άνθρωπος έχει σπάνιες ευκαιρίες στη ζωή του να βιώσει. Μας άρεσαν τόσο πολύ αυτές οι 2 ½ μέρες που φέτος αποφασίσαμε να ταξιδέψουμε σε ένα μέρος του κόσμου που είναι διάσημο για τη φύση κ τις δραστηριότητές σε αυτή (Κόστα Ρίκα).
Δυστυχώς το ταξίδι μας στο Περού πλησίαζε στην ολοκλήρωσή του Τελευταία στάση η πρωτεύουσα Λίμα
* Notes : Ήμασταν τυχεροί διότι επισκεφθήκαμε το μέρος σε dry season --- σε wet season σου δίνουν μπότες κ περπατάς κυριολεκτικά μες τη λάσπη.
Φοράμε κατα προτίμηση λεπτά μακρυμάνικα μπλουζάκια κ παντελόνια κ πασαλειβόμαστε με Deet όλη την ώρα καθώς τα κουνούπια εκεί δε νιώθουν πραγματικά.
Ο δεύτερος guide ήταν της φυλής Quechua που κατέβηκε να βρεί δουλειά κ μας είπε οτι δεν πίστευε σε κάποιον θεό άλλα γενικότερα στα στοιχεία της φύσης, τα ποτάμια, τον ήλιο, τον ουρανό. Διαφορετική φάση
Tambopata National Reserve & Lake Sandoval
Ο δρόμος για το Puerto Maldonado είναι σχετικά καινούριος (παλιότερα ένα τέτοιο οδικό ταξίδι μπορούσε να πάρει κ 2 μέρες την περίοδο των βροχών
) και γεμάτος στροφές, σε συνδυασμό με την απότομη οδήγηση του 1ου οδηγού (σε τέτοια μεγάλα δρομολόγια 10 ωρών χρησιμοποιούσαν 2 οδηγούς ), είχε ως αποτέλεσμα να μην μπορέσουμε να κοιμηθούμε κ πολύ καλά. Όταν φτάσαμε κ βγήκαμε στο σταθμό, όλα ήταν αλλιώτικα. Πώς να μην είναι άλλωστε όταν μιλάμε τέτοια κολοσσιαία διαφορά, υψομετρική, κλιματική, πολιτιστική.Το Puerto Maldonado, πρωτεύουσα της περιοχής, γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη μετά την ένωση του με το υπόλοιπο Περού με τον προαναφερθέντα δρόμο. Παλιότερα ήταν μια μικρή κωμόπολη που ο λόγος ύπαρξής της ήταν κυρίως η παραγωγή καουτσούκ (τέλη και αρχές 19ου αιώνα). Σήμερα είναι μια μικρή πόλη στις όχθες ενος παραπόταμου του αμαζονίου (Madre De Dios) με ιδιαίτερα αυξητικές πληθυσμιακές τάσεις η οποία αποτελεί το σημείο εισόδου των τουριστών στα εθνικά πάρκα Tambopata, Manu και Sonene – κυρίως βέβαια στο πρώτο.
Στο ΚΤΕΛ μας παρέλαβε ο εκπρόσωπος του γραφείου στον οποίο αναθέσαμε το επόμενο 2 ½ μερο. Ναι, το λέω κ ντρέπομαι, ουτε καν 3 μέρες δε μείναμε
, άλλα κ τι μπορούσαμε να κάνουμε με τόσο σφιχτά χρονικά περιθώρια. Οι επιλογές για τα πρακτορεία κ τα lodges ποικίλουν κ συνήθως είναι πολύ ακριβά αν κάποιος θέλει μέσα στη ζούγκλα να μείνει σε δωμάτιο με ανέσεις ξενοδοχείου. Εμείς μιας κ ηδη είχαμε τινάξει το μπάτζετ στον αέρα, είχαμε αποφασίσει να μείνουμε σε ότι πιο basic. Το πρακτορείο που συνεργαστήκαμε λέγεται Tarantula Expeditions και βασικά ψηθήκαμε άσχημα απτο όμορφο video που έχουν στην ιστοσελίδα τους.
Μιας κ φθάσαμε νωρίς το πρωί, αλλάξαμε ρούχα κ ετοιμάσαμε το backpack μας στο γραφείο τους, κλειδώσαμε τις βαλίτσες μας κ γνωρίσαμε τον guide μας για την πρώτη μέρα της εκδρομής. Μιας κ περιμέναμε κ τα υπόλοιπα άτομα του γκρούπ (ένα ζευγάρι Ολλανδών κ μια πεντάδα Καναδών ( μμμ ύποπτο αυτό, να δεις που πάλι τπτ Κινέζοι θα είναι
) οι οποίοι θα φθάνανε αεροπορικώς, ξεκινήσαμε με τον guide για μια βόλτα στην αγορά για να πιούμε ένα καφεδάκι κ να φάμε κάτι. Καλή φάση η λαϊκή του Puerto Maldonado, φάγαμε κ τις μπανάνες μας κ τις κρέπες μας κ εκεί που τα λέγαμε με τον guide, σκάει τηλεφώνημα ότι η πτήση έχει καθυστέρηση οπότε θα φεύγαμε για το lodge μόνοι μας.
Μας φορτώνουν λοιπόν στο πλοιάριο μαζί με λογιών λογιών προμήθειες κ ξεκινάμε τη διαδρομή μας στο ποταμό. Μετά από 40 περίπου λεπτά φθάναμε στο Ecolodge μας . Το lodge όπως προείπα είχε τα βασικά, ένα μεγάλο χώρο εστίασης-αράγματος κ μια κατασκευή 5 δωματίων.
Τα δωμάτια είχαν 2-3 μονά κρεβάτια κ ένα είχε διπλό κρεβάτι κ κάτι που έμοιαζε με κομοδίνο. Μαντέψτε ποιο πήραμε εμείς που φθάσαμε εκει πρώτοι
Φυσικά δεν υπήρχε τίποτα άλλο στο δωμάτιο. Μια πρίζα στη μέση του τοίχου (!!!) όπου κυριολεκτικά κρεμούσες το κιν. στον αέρα για να φορτίσει, κουνουπιέρα, κ ένα μικρό περιφραγμένο χώρο από πίσω με τουαλέτα, ντους, νιπτήρα.
(δωμάτια)
Μιας κ οι άλλοι θα αργούσαν να έρθουν, ξεχυθήκαμε με τον guide για μια prive πρώτη βόλτα στη ζούγκλα. Ακολουθήσαμε μονοπάτια που άλλες φορές ήταν ορατά, άλλες φορές έκοβε ο guide τα δέντρα κ τη βλάστηση με τη χατζάρα του (machete), εντοπίσαμε μαϊμούδες, παπαγάλους, ταραντούλες, bullet ants, φάγαμε απολιθωμένα σκουλήκια
(μην αηδιάζετε , δεν έμοιαζαν με σκουλήκια, σα φυστίκια ήταν) κ γενικά μιλούσαμε για τη ζωή εκεί κ τη φύση κλπ κλπ εως οτου ακούσαμε έντονο θόρυβο από ένα ξέφωτο – κάποια όρνεα είχαν γεύμα πάνω από ένα κουφάρι ζώου κ κάπου εκεί ο guide μας έστειλε πίσω.Είχε φτάσει μεσημέρι κ η υπόλοιπη ομάδα ήρθε κ ετοιμαστήκαμε για φαγητό κ γνωριστήκαμε με τους Καναδούς που φυσικά όπως είχε προβλέψει ο silversurfer, ήταν κ αυτοί Ασιάτες (όπως κ στο Uyuni). Εμείς τα κιμιάσαμε σχεδόν αμέσως με το ζευγάρι των Ολλανδών ενώ στο γκρουπ των «Καναδών» είχε κάτι κοπελίτσες που στο silversurfer για κάποιο λόγο του άναβαν τα λαμπάκια
Ξέρεις τώρα, εκείνο το στυλάκι του wannabe πλουσιοκόριτσου που δε βάζει γλώσσα μέσα κ σχολιάζει ότι κινείται και που όλα ήταν ένα δράμα κ κάθε τρίτη λέξη άκουγες ένα oh my god και are you serious και l-o-l και σαν να έβλεπα εκείνες τις κατίνες του αμερικάνικου Ε! channel Μάλιστα η μια η πιο ενοχλητική όταν πήγε να ντυθεί, τι έβαλε το Θεό σου δλδ, για να προστατευτεί απτα κουνούπια ???? Τη θυμάστε τη Ματίνα Μανταρινάκη που είχε ντυθεί «ακρίδα» (κατά την Ελένη Ράντου) για να παρεβρεθεί σε ένα παρτυ ? Ε κάτι τέτοιο με πιο πολύ τούλι κ σε μαύρο. Ήταν μια ζωντανή κινούμενη κουνουπιέρα !!!!Όπως καταλάβατε δεν τους πολυσυμπάθησα – το κακό ήταν ότι φυσικά τα δωμάτια μας είχαν «χάρτινους» τοίχους κ άκουγες τα πάντα όλα --- μπουρου μπουρου μπουρου μπουρου --- «oh my god δε θα σκάσει ποτέ»
βγάζω κ γω μια κραυγή στα αγγλικά κ καλά στην Μ. στην πραγματικότητα στον τοίχο κ κάπου εκεί έκανε μια παύση – όχι πολύ, 10 λεπτά ισα ισα να ξελαμπικάρει το νευρικό μου σύστημα Ξεκινήσαμε όλοι μαζί λοιπόν για το απογευματινό κομμάτι της εκδρομής το οποίο περιελάμβανε μεταξύ άλλων πεζοπορία στη ζούγκλα
)κ διάφορα άλλα ενδιαφέροντα κ την ώρα που σουρούπωνε επιδοθήκαμε σε zipline. Είχε αρκετή αδρεναλίνη καθώς προϋπόθεση ήταν η ανάβαση σε μια κατασκευή 50 μέτρων περίπου όπου εκεί μας φορούσαν τον εξοπλισμό κ μας δένανε στα συρματόσχοινα. Λίγο που κοιτούσαμε κάτω, λίγο το σκοτάδι που έπεφτε σιγά σιγά, λίγο το ζόρι να ανεβούμε, τα χρειαστήκαμε αρκετά
To zipline πολύ καλή φάση, το ζόρι ήταν μετά όταν έπρεπε να περπατήσουμε ουσιαστικά στον αέρα (δεμένοι μεν με το γάντζο άλλα …οκ) σε μια σανίδα μήκους καμιά 50μ. και πλάτους ίσα ισα για το παπούτσι σου. Η miss κουνουπιέρα που ήταν μπροστά μου δε καταλάβαινε τίποτα … ήταν κ 45 κιλά, είχε κ το σελφοκόνταρο στο ένα χέρι, πέταξε ένα oh my god κ έφυγε φορτσάτη !!! Εγώ όμως όντας κ 90κάτι κιλά, κάθε φορά που έκανα ένα βήμα, όλο το σανίδι ταλαντωνόταν σα τρελό Πολύ ζόρι μιλάμε, μούσκεμα έγινα μέχρι να φτάσω.
(canopy bridge)
Στο τέλος είχε κ μια μεγάλη κρεμαστή γέφυρα κ αν κ ιδρώσαμε με την εμπειρία, ομολογώ μας ανέβασε την αδρεναλίνη στα ύψη κ γουστάραμε πολύ. Όταν κατεβήκαμε κάτω είχε πια νυχτώσει για τα καλά, πίσσα σκοτάδι έπεσε στη ζούγκλα απουσία τεχνητού φωτός. Με φακούς κ κινητά καταφέραμε να φθάσουμε στη βάρκα κ να επιστρέψουμε πίσω στο lodge όπου μετά από ένα ντουζάκι όπου όλοι ακούγαμε όλους , δειπνήσαμε κ ήπιαμε μερικές μπύρες με τους guides. Να προσθέσω εδώ ότι ρεύμα είχε το δωμάτιο μόνον κάποιες απογευματινές ώρες.
Η επόμενη ήταν η μέρα της επίσκεψης στη λίμνη Sandoval. Αποτελεί προστατευμένη περιοχή κ απαγορεύονται μηχανοκίνητες βάρκες. Εδώ το γκρουπ μας χωρίστηκε διότι όλοι οι υπόλοιποι είχαν πάρει το πακέτο των 3 νυκτών το οποίο περιελάμβανε κ μια διανυκτέρευση στο lodge δίπλα στη λίμνη. Αντίθετα εμείς το απόγευμα θα γυρίζαμε πίσω, γι’αυτό λοιπόν το πρακτορείο μας ανέθεσε έναν διαφορετικό guide μόνο για τη πάρτη μας !!
Το πλοιάριο μας άφησε σε ένα σημείο περίπου 2χλμ απτη λίμνη τα οποία περπατήσαμε με χαρά με τον guide τον οποίο αφού είχαμε prive τον τρελάναμε στις ερωτήσεις κ αυτός αφού είδε ότι εμείς είμαστε χαλαροί τύποι άρχισε να μας τρολάρει (κυρίως την Μ.) όταν αυτή άρχισε να τον ρωτάει για φίδια, κροκόδειλους κ λοιπούς κινδύνους. Όταν διανύσαμε τα 2 αυτά χλμ φθάσαμε σε ένα μέρος σα βάλτο από όπου πήραμε τη βάρκα μας κ το παλικάρι άρχισε να κωπηλατεί δείχνοντας μας κ σημεία με μικρούς κροκόδειλους.
O guide μας παρόλο που ήμασταν μόλις 3 άτομα δυσκολευόταν με το κουπί μόνος του (έπαιζε βέβαια ρόλο κ ο δυνατός ήλιος) κ έτσι τον βοήθησα ώστε να φθάσουμε μια ώρα αρχύτερα στην απέναντι όχθη όπου ξεκινούσε το lodge όπου θα τρώγαμε μεσημεριανό κ θα αράζαμε κάποιες ώρες.
Η λίμνη Sandoval είναι απίστευτης ομορφιάς μέρος κ όποιοι γουστάρουν δραστηριότητες με φύση κ ζούγκλα αξίζει να ξεκλέψουν μερικές μέρες απτην εκδρομή τους στο Περού για να την επισκεφθούν.
κ επιστρέψαμε με το ίδιο πλοιάριο έχοντας διαφορετικά άτομα (προφανώς αυτά που είχαν μείνει την προηγούμενη μέρα στο lodge της λίμης μαζί μας).
Επιστρέψαμε να πάρουμε τα πράγματά μας, με βαριά καρδιά αφήσαμε το lodge κ μετά από μια στάση στα γραφεία του πρακτορείου, ήμασταν στο (σχετικά καινούριο μα κ μικρό) αεροδρόμιο να πίνουμε (επιτέλους) έναν ωραίο καφε κ να αναπολούμε τις μέρες μας κ τις εμπειρίες μας.
Δυστυχώς τα συναισθήματα κ οι εικόνες δύσκολα αποτυπώνονται σε ένα γραπτό για να σας μεταφέρω τι νιώσαμε στη ζούγκλα. Έστω κ με αυτην τη μικρή τουριστική εμπειρία. Ο φυσικός φωτισμός, τα χρώματα της φύσης, οι μικροί ήχοι που σπάζουν την απόλυτη ησυχία είναι πράγματα που ο αστικοποιημένος άνθρωπος έχει σπάνιες ευκαιρίες στη ζωή του να βιώσει. Μας άρεσαν τόσο πολύ αυτές οι 2 ½ μέρες που φέτος αποφασίσαμε να ταξιδέψουμε σε ένα μέρος του κόσμου που είναι διάσημο για τη φύση κ τις δραστηριότητές σε αυτή (Κόστα Ρίκα).
Δυστυχώς το ταξίδι μας στο Περού πλησίαζε στην ολοκλήρωσή του
Τελευταία στάση η πρωτεύουσα Λίμα* Notes : Ήμασταν τυχεροί διότι επισκεφθήκαμε το μέρος σε dry season --- σε wet season σου δίνουν μπότες κ περπατάς κυριολεκτικά μες τη λάσπη.
Φοράμε κατα προτίμηση λεπτά μακρυμάνικα μπλουζάκια κ παντελόνια κ πασαλειβόμαστε με Deet όλη την ώρα καθώς τα κουνούπια εκεί δε νιώθουν πραγματικά.
Ο δεύτερος guide ήταν της φυλής Quechua που κατέβηκε να βρεί δουλειά κ μας είπε οτι δεν πίστευε σε κάποιον θεό άλλα γενικότερα στα στοιχεία της φύσης, τα ποτάμια, τον ήλιο, τον ουρανό. Διαφορετική φάση
