Βολιβία Περού Μια τζούρα απο Περού-Βολιβία

[silversurfer]

Machu Picchu

Το τρένο για το Aquas Calientes ήταν το τελευταίο της ημέρας και συνάμα το πιο οικονομικό – για τα λογιστικά της εκδρομής στο Machu Picchu θα αναφερθώ σε επόμενο κεφάλαιο. Γύρω στις 22:30 το βράδυ φθάσαμε κ κατευθυνθήκαμε μαζί με τους υπόλοιπους ταξιδιώτες προς την πλατεία του χωριού όπου εκεί περίμεναν όλοι οι «ξενοδόχοι» (ο Θεός να τους κάνει) οι οποίοι κρατούσαν ταμπέλες με τα ονόματα των πελατών – γρήγορα βρήκαμε το δικό μας κ ξεκινήσαμε για το δωμάτιο μας. Έχοντας κλείσει εισητήριο για το Μάτσου Πίτσου στις 7 το πρωί, υπολογίσαμε να ξυπνήσουμε γύρω στις 5 παρα ώστε να ετοιμαστούμε, να φάμε λίγο πρωινό κ να περπατήσουμε στο σημείο που ξεκινάνε τα λεωφορειάκια που σε οδηγούν στον αρχαιολογικό χώρο. Είχαμε ενημερωθεί απτην προηγούμενη μέρα οτι η ουρά για τα λεωφορεία ανέρχεται σε κάποιες εκατοντάδες μέτρα !!! Τι θέλαμε λοιπόν φίλε αναγνώστη ;;; Ένα απλό ταπεινό ζεστό ήσυχο δωμάτιο ίσα ισα για να ξεκουραστούμε λίγες ώρες πριν τη «μεγάλη μέρα».

Τι βρήκαμε ;;; Ένα παγωμένο δωμάτιο με τζάμι που είχε φρακάρει κ δεν έκλεινε δίπλα ακριβώς σε ενα μπαρ κ – τα χειρότερα δεν είχαν ακόμα έρθει – το γήπεδο ποδοσφαίρου του χωριού. Κ αν εσυ που διαβάζεις τώρα, αναρωτιέσαι τι μας πειράζει το γήπεδο ποδοσφαίρου βραδυάτικα, κ φαντάζεσαι κανένα έρημο επαρχιακό γήπεδο ελληνικού χωριού, να σε ενημερώσω οτι οι μάγκες οι Ακουακαλιεντίνοι είχαν κανονικά προβολείς στο γήπεδο κ παίζανε ουρλιάζοντας κ αλαλάζοντας ως τις 00:30 το βράδυ --- κ οχι 5 κ 10 άτομα, άλλα καμιά 50ρια χωρισμένοι στις δυο εστίες του γηπέδου !!!! Ο silversurfer ΦΡΙΚΑΡΕ κ ξέσπασε στον ιδιοκτήτη του ξενώνα-κοινόβιου, με τον οποίο συννενοήθηκε με body language καθως αγγλικά γιοκ, κ τον έβαλε βραδυάτικα να μαστορεύει το παράθυρο . Κ αν ρωτάς γιατί δε βρήκαμε καποιο καλύτερο «ξενώνα»-«ξενοδοχείο»-«δωμάτιο»-«λαγούμι», θα σου απαντήσω πολύ απλά οτι ΔΕΝ υπάρχει καλύτερο στο Aquas Calientes εκτος αν το χρυσοπληρώσεις με αναλογία value/money για έναν ολιγόωρο ύπνο απλά τραγική. Αυτο που θα μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να έχουμε κλείσει ένα αντίστοιχο αχούρι σε τοποθεσία αντιδιαμετρική με το γήπεδο της πόλης - άλλα κ που να ξέραμε οτι εκεί τα αλάνια αθλούνται after ???

Anyway αφού κλείσαμε τα μάτια μας για λίγες ώρες, 5 παρά είμασταν στο πόδι κ αφού ετοιμαστήκαμε, αποθηκεύσαμε το backpack κ πληρώσαμε για το αχούρι, ξεκινήσαμε για το σταθμό λεωφορείων. Σιγά σιγά στο δρόμο ενωνόμασταν με άλλους κ με άλλους κ σιγα σιγά σχηματίστηκε ένα μικρό ποτάμι κόσμου κ ενθουσιασμού. Αφού εκδώσαμε τα ακριβά (αναλογικά με τη διαδρομή) εισητήρια για το λεωφορειάκι, πήραμε θέση στο τέλος της ουράς κ περιμέναμε με ανυπομονησία.

Τα λεωφορειάκια έρχονταν κ έφευγαν γρήγορα , γινόταν κ έλεγχος εισητηρίου για το MP πριν επιβιβαστείς κ μετά απο μια όμορφη 20λεπτη διαδρομή μέσα στη φύση, φθάσαμε

Flashback --- Μια μέρα πριν --- Ollantaytambo --- Καφέ με wifi (καταρραμένο)

Μ. : - Για πες μου πως το λένε αυτο που κλείσαμε extra εισητήριο να ανεβούμε αύριο να δω καμιά εικόνα στο internet να περάσει η ώρα ;;;
Silversurfer : – Huayna picchu
..... ...... ....... ..... ...... ...... ...... ...... ......
...... ..... ...... ...... ..... ....... ...... ....... ...... ...
........ ............ ............. .............. ............... .....
Μ. : – Είσαι με τα καλά σου άνθρωπε μου ??? Έχεις τρελαθεί τελείως ??? Ραντεβού με το θάνατο έκλεισες ??
Silversurfer : - Μα καλά δε σε ρώτησα αν έχεις υψοφοβία κ μου είπες κατηγορηματικά οχι ? Δε θυμάσαι τοτε που πετάξαμε με αερόστατο ??
Μ. – Εδώ καλέ μου διαβάζω κάποιους που λένε οτι ήταν οτι πιο επικίνδυνο έχουν κάνει στη ζωή τους, οτι είναι Death Hike, ένα video βλέπω που ονομάζεται Stairs Of Death με εναν τύπο που κυριολεκτικά περπατάει στο κενό !!!!! Βοηθειααααααααα
Silversurfer : – Γαμώ το wifi μου γαμώ ....

Όπως καταλαβαίνεις φίλε αναγνώστη, απαξ κ η αμφιβολία κ ο πανικός κάνουν την εμφάνισή τους στο μυαλό μιας γυναίκας, στήνουν αντίσκοινο κ μπαστακώνονται οσο κ αν προσπαθείς εσύ να τις διώξεις με λογικά επιχειρήματα του τύπου : Αυτο το video δεν είναι το πραγματικό μονοπάτι άλλα κατι έξτρα που έκανε ο τύπος - αυτοι που γράψαν αυτά τα σχόλια είναι κυρίως μεγάλης ηλικίας με υψοφοβία κ περιττά κιλά --- Ε δεν μπορεί ο διασημότερος ίσως αρχαιολογικός χώρος του κόσμου να ρισκάρει να έχει τόσο επικίνδυνα μονοπάτια που οδηγούν στο θάνατο !!!
Κ αν εγώ είχα ένομο συμφέρον διότι επιθυμούσα σφόδρα να ανέβω, ουτε οι παραινέσεις των υπαλλήλων άλλα κ της υπεύθυνης του χώρου μπόρεσαν να τις διώξουν. Έτσι λοιπόν, συμβιβαστήκαμε με το ανεβούμε το μικρό βουναλάκι στα αριστερά, το οποίο στα incas ονομαζόταν κάτι σαν Baby Picchu

Όσοι επιθυμούν να ανέβουν το βουνό απέναντι απτον αρχαιολογικό χώρο (όπως φαίνεται δεξιά στη φωτο) επιλέγουν το εισητήριο είτε στις 07:00 ή στις 10:00 το πρωί κ ο αριθμός τους είναι περιορισμένος για λόγους ασφαλείας. Υπογράφεις σε ένα κιόσκι που λειτουργεί ως σημείο εισόδου-εξόδου κ σε 3 ώρες πρεπει να είσαι πίσω - για να μην αρχίσουν να σε ψάχνουν

Εμείς λοιπόν με ενα ζευγάρι υπέρβαρων ανεβήκαμε το μικρό baby picchu – δεν ξέρω τι θέα απολαμβάνει κάποιος απτην κορυφή, πάντως κ απο κει δεν ήταν άσχημα.

Πάντως το καλύτερο σημείο για φωτογραφίες ήταν απο την άλλη πλευρά που φαίνεται η αρχαία πόλη με τα βουνά στο background. Η πλάκα είναι οτι αφού η Μ. πήρε το κολάι με το σκαρφάλωμα, εκεί κατα τις 09:30 που ετοιμαζόμασταν να γυρίσουμε μου πετάει τη βόμβα : «Ντάξει ίσως ήμουν υπερβολική, θες να το ανεβούμε τώρα ?? !!!» Σε αυτό το σημείο ο σωστός ο άντρας καταπνίγει την έκρηξη μέσα του, χαμογελάει κ αγκαλιάζει τη σύντροφό του κ ορκίζεται οτι άλλη φορά τις λεπτομέρειες θα τις κράταει για τον εαυτό του κ θα τις αφήνει να εμφανίζονται ως kinder έκπληξη Φυσικά δεν ανεβήκαμε καθώς στις 10:00 έπρεπε να παρουσιαστούμε στο checkpoint.

Αφου βολτάραμε άλλη μια φορά, βγήκαμε απτον αρχαιολογικό χώρο κ τα είπαμε εκεί με έναν ξεναγό που είχαμε μπανίσει οταν φθάσαμε, στρουμπουλό κ γλυκούλη με χαμόγελο κ σωστά αγγλικά. Μας είχε υποσχεθεί οτι θα βρεί άλλο ένα ζευγάρι ώστε να ρίξει την τιμή της prive ξενάγησης άλλα ακόμα δεν τα είχε καταφέρει. Επιχειρήσαμε να μπούμε στο καφέ που υπήρχε κ φύγαμε τρέχοντας αντικρύζοντας τις τσουχτερές τιμές. Οι ξεναγοί μας έστειλαν εκει πιο κάτω όπου μια κυριούλα πουλούσε στη ζούλα χυμούς, νερά κλπ Εμείς φυσικά είχαμε προνοήσει κ είχαμε στα σακίδια μας έτοιμα απτην προηγούμενη sandwich, φρούτα κ μπάρες δημητριακών καθώς κ νερό. Ο ξεναγός δεν κατάφερε να βρεί άλλο ζευγάρι κ ο silversurfer τον παζάρεψε αρκετά κ έτσι εξασφάλισαν κ prive ξενάγηση σε καλή τιμή.

Η γοητεία του Machu Picchu λοιπόν δεν είναι αυτη καθεαυτή η σημαντικότητα της πόλης (ήταν μια μορφή βασιλικού θέρετρου κ επιστημονικού παρατηρητήριου) άλλα το γεγονός ότι βρέθηκε ανέπαφη απτους Ισπανούς κατακτητές καθώς λόγω της τοποθεσίας της, έμεινε κρυφή στον έξω κόσμο μέχρι το 1911 όταν ανακαλύφθηκε απτον Αμερικανό ιστορικό Hiram Bingham ο οποίος εξερευνούσε την περιοχή κ άκουσε τους ντόπιους να του εξιστορούν για τη χαμένη πόλη. Η όλη μαγεία του έγκειται στη θέση του μέσα στη φύση ανάμεσα σε καταπράσινα βουνά άλλα κ στη δυσκολία ανοικοδόμησής του. Η ατμόσφαιρα άλλα κ ο μύθος που το περιβάλλει σε συνδυασμό με το απίστευτης ομορφιάς τοπίο , έχουν αναγάγει το Machu Picchu ως έναν απτους διασημότερους αρχαιολογικούς χώρους στον κόσμο κ αποτελεί όνειρο πολλών ταξιδιωτών η επίσκεψη σε αυτό.

Ο ξεναγός ήταν ωραίος κ ευχάριστος τύπος κ μας εξήγησε το ρόλο του ήλιου, το αστρονομικό ρολόι, το συμβολισμό των ζώων άλλα κ το νόημα των αρχιτεκτονικών επιλογών των κτισμάτων, την πορεία του νερού κ πόσο σημαντικό αυτό ήταν (μεγάλοι υδραυλικοί οι άτιμοι οι Incas) , τον τομέα της αγροτικής παραγωγής με τα terraces άλλα κ τα κοιμητήρια, όπως κ το γεγονός οτι η πόλη είχε μάλλον σχέδια επέκτασης τα οποία δεν υλοποιήθηκαν (μας έδειξε ένα σημείο με κομμένες πέτρες) κ άλλα ωραία κ όμορφα τα οποία αν κ ενδιαφέροντα, δεν μπορούν φυσικά να συγκριθούν με αντίστοιχα διάσημα μνημεία σε άλλες γωνιές του πλανήτη. Όπως ανέφερα κ πιο πάνω, ο λόγος που απέκτησε τόση φήμη είναι η μαγεία της «εικόνας» του κ η μυστικιστική ατμόσφαιρα (που ενισχύεται απτην ομίχλη που πολλές φορές το καλύπτει) κ οχι η σημαντικότητα των ευρημάτων του.

Ο πολύ δυνατός ήλιος είχε αρχίσει να μας καταβάλλει κ ο silversurfer μακάριζε τη προνοητικότητά του να κλείσει τα εισητήρια για την ανάβαση τις 07:00 το πρωί που είχε ακόμα δροσούλα. Μετά το τέλος της ξενάγησης, ο ξεναγός μας υπέδειξε τα σημεία όπου βγαίνουν οι καλύτερες φωτογραφίες άλλα κ μας πρότεινε αν έχουμε χρόνο δυο ακόμα ευρήματα τα οποία απαιτούσαν αρκετό περπάτημα, έναν ναό κ τη γέφυρα των incas. Εμείς επιλέξαμε να δουμε τη γέφυρα – ανεβήκαμε λοιπόν, φθάσαμε σ’αλλο ένα checkpoint κ περπατήσαμε στο μικρό δρομάκι δίπλα στο κενό να δουμε την περιβόητη γέφυρα. Η διαδρομή ήταν ωραία, η γέφυρα πάλι μια μικρή ξύλινη κατασκευή μήκους 2-3 μέτρων ανευ ομορφιάς. Αυτο που μας κέντρισε το ενδιαφέρον ήταν το μονοπάτι που ακολουθούσαν οι Incas στις άκρες κυριολεκτικά του βουνού με το κενό να χάσκει δίπλα τους. Τι τσαγανό κ άγνοια κινδύνου χρειάζεται για να κάνεις αυτή τη διαδρομή κάθε τρεις κ λίγο, κουβαλώντας φαντάζομαι ενιοτε προμήθειες κ όπλα, όταν ξέρεις οτι με ένα στραβοπάτημα πας να συναντήσεις το θεό Ήλιο

Με τα πολλά διαπιστώσαμε οτι είχε πάει 5 παρά, κοντεύαμε να κλείσουμε 8ωρο κ ήταν ώρα να αποχαιρετίσουμε. Πρώτη φορά είμασταν τόσο χαρούμενοι μετά απο επίσκεψή μας σε αρχαιολογικό χώρο !! Φθάνοντας στο Aquas Calientes πήγα στο «αχούρι» μας να πάρω το backpack κ άφησα την Μ. να ξαποστάσει σε ενα καφε της πλατείας καθώς την χτύπησε ο ήλιος κ δεν αισθανόταν κ πολύ καλα. Στο διπλανό εστιατόριο πετύχαμε μια παρέα Ελλήνων, άντρες όλοι τους πολυταξιδεμένοι, ετοιμάζοταν μετά απο το MP να επισκεφθούνε τα Galapagos στο Εκουαδόρ, κ οι οποίοι μας κέρασαν ένα depon για να στανιάρει λίγο η Μ. κ μας απέτρεψαν απτο να δειπνήσουμε στο χωριό. Ξέχασα να αναφέρω 2 λόγια για το Aquas Calientes κ καλά έκανα καθώς το τουριστικό αυτό μέρος αποτελεί τον ορισμό του κακόγουστου κιτς κ της ξεδιάντροπης εκμετάλευσης Επιτηδευμένα άσχημο, δεν αξίζει ουτε μια ώρα επίσκεψης, κάτι που το ξέρει κ το ίδιο, άλλα έλα που οι Θεοί του Τουρισμού έριξαν το Machu Picchu δίπλα του κ θησαυρίζει χωρίς να προσφέρει απολύτως τίποτα. Για την ιστορία, ο χάλια καφές που σέρβιραν στην Μ. μας κόστισε σχεδόν 6 ευρω (!!!) κ όταν ο silversurfer στα όρια λιποθυμίας πήγε να ζητήσει το λόγο, του είπαν οτι στην τιμή περιλαμβάνονται κ οι 3 επισκέψεις που κάναμε στην τουαλέτα κ οι οποίες χρεώνονται extra. Στάχτη κ μπούρμπερη

Αποκαμωμένοι επιστρέψαμε με το τρένο στο Ollanta όπου βολευτήκαμε με μια απλή pizza, πήραμε τα χάπια μας για το υψόμετρο (ακολουθούσε την επόμενη η επίσκεψη στο Cuzco κ ήταν νωπή ακόμα στο μυαλό μας η ζαλάδα που μας έπιασε στο αεροδρόμιο) κ πατήσαμε το κουμπί του off.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• …

  Go to chapter

  Go
• 17

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 5 of 17

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[misha19]

Που την βρήκες αυτη την τιμή?? Περιμένω την ιστορια !!!

 

[KonstantinosAlyona]

Ναι, τρέλανέ μας τώρα. Πάνω που έχω αρχίσει ψάξιμο για Περού - Κόστα Ρίκα..
Λέγε κι άλλαααα!!

 

[σοφοκλισ23]

Πραγματικά το fly4free είναι ότι καλύτερο έχω ανακαλύψει το τελευταίο χρόνο έχει απίθανες πρόσφορες έκλεισα Λονδίνο-Νέα Ζηλανδία(Όκλαντ) 470€ αλλά και για Περού τα 350€ είναι φοβερή τιμή και το ταξίδι αυτό είναι TOP στη λίστα μου.

 

[villi]

Ούτε παραγγελία να το'χα κάνει!Κυριολεκτικά πανω στην ώρα!Περιμένω ανυπόμονα τη λύση που βρήκες!

 

[mikrh tsopana]

έκλεισα Λονδίνο-Νέα Ζηλανδία(Όκλαντ) 470€

Περιμένω ιστορία να δω τί έχασα! Ήταν να κάνω αίτηση για σπουδές ενός έτους ΝΖ αλλά έπρεπε να φύγω στα καπάκια από τη στιγμή που θα γυρνούσα ύστερα από έναν άλλο χρόνο εκτός Ψωροκώσταινας και δεν άντεξα

@silversurfer τον τρόπο μη ξεχάσεις να μας πεις

 

[silversurfer]

Ξεκινάμε ...

Με τα φτερά της Transavia προσγειωθήκαμε για δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες στο αεροδρόμιο του Άμστερνταμ με το όνομα γλωσσοδέτη (Schiphol). Ανοίξαμε τις σημειώσεις για το πως θα βρούμε το διαμέρισμα που είχαμε κλείσει με AirBnb, λιγο έξω απτο κέντρο στη περιοχή De Pijp η οποία είναι γεμάτη με εστιατόρια κ μπαράκια κ καλή συγκοινωνία προς το σταθμό RAI. O silversufer είχε εντοπισει ένα ωραίο trendy διαμέρισμα στον 4ο όροφο, χωρίς όμως να προσέξει μια σημαντική –σημαντικότατη θα έλεγα- λεπτομέρεια. Το κτίριο ΔΕΝ είχε ασανσέρ και οι δυο τους «έσερναν» δυο τεράστιες 20κιλες βαλίτσες, γεμισμένες μέχρι κ το τελευταίο γραμμάριο + τα μικρά σακίδια πλάτης που φορούσε ο καθένας . Η Μ. κοίταξε τον silversurfer με συμπόνοια κ κατανόηση κ του επισήμανε οτι καλώς ασχολείται τόσα χρόνια με τον αθλητισμό – να που θα σου χρειαστεί βρε κουτό !!! Κ φυσικά ο νόμος του Murphy επιτάσσει να λείπει κ ο ιδιοκτήτης οπότε οποιαδήποτε σκέψη για πιθανή βοήθεια πήγε περίπατο

Το απογεματάκι στην ολλανδική πρωτεύουσα κύλησε ευχάριστα με βόλτες στην περιοχή, dinner σε παρα-κανάλιο εστιατόριο κ μια απαραίτητη τσάρκα μέχρι την Red Light District να δούμε πως τα πάνε τα κορίτσια Το καλοκαίρι του 2016 λοιπόν στη μόδα απότι καταλάβαμε ήταν το secretary look αφού οι περισσότερες φορούσαν αυτά τα μοντέρνα σοφιστικέ γυαλιά. Smart is the new sexy που λένε

Το επόμενο πρωί κ αφού ο silversurfer έκανε πρωινή γυμναστική (πάνω-κάτω 4 ορόφους αγκαλιά με τις βαλίτσες) κίνησαν προς το αεροδρόμιο όπου στα γκισέ της British γινόταν το αδιαχώρητο. Δυο πτήσεις προς Λονδίνο (Gatwick κ Heathrow) με διαφορά λίγης ώρας κ ασφυκτικά γεμάτες κ οι δυο απο κόσμο που κατά μεγάλο ποσοστό πετούσε προς Λίμα. Το fly4free είχε κάνει καλά τη δουλειά του κ εκεί στην ουρά είδαμε Γερμανούς, Γάλλους, Πολωνούς κ διάφορους άλλους με τεράστια backpacks. Όταν ήρθε η σειρά μας να παραδώσουμε βαλίτσες κ να μας δώσουν θέσεις, ο silversurfer έκανε τη κίνηση ματ που χωρίς να το ξέρει, εξασφάλισε ένα άνετο ταξίδι. Ζήτησε να μην κάτσει με την Μ. δίπλα δίπλα άλλα επειδή είναι κ οι δυο ψηλοί, να τους δώσει θέσεις στο διάδρομο (αρχικά ήταν στην τετράδα). Στη μικρή πτήση για Λονδίνο δεν υπήρχε κάποιο benefit, άλλα όταν ακολούθησαν οι υπερατλαντικές πτήσεις, έκανε τη διαφορά. Κι αυτό γιατί η αλλαγή αυτή προφανώς έφερε κ άλλες στη διάταξη των επιβατών κ χώρισε ζευγάρια τα οποία ζητούσαν να κάτσουν μαζί. Εμείς κάναμε τους ανήξερους κ έτσι οι διπλανοί μας μετακινήθηκαν σε άλλες θέσεις αφήνοντάς τες κενές. Ήταν ότι έπρεπε για να απλωθούμε κ να κοιμηθούμε άνετα κ όμορφα.

Το connection στο Heathrow ήταν ζόρικο με ΑΠΕΙΡΟ κόσμο να συνωστίζεται στον έλεγχο με τις international πτήσεις, πολλούς ανθρώπους από εξωτικές χώρες να μην έχουν ιδέα τι πρέπει να δηλώσουν στις χειραποσκευές κ τους υπαλλήλους κυριολεκτικά να ουρλιάζουν στους επιβάτες πως αν τυχόν το μηχάνημα εντοπίσει κάτι, το μινιμουμ της αναμονής για έλεγχο είναι 45’ (!!!) Ψαχτήκαμε καλά καλά κ ευτυχώς ξετρυπώσαμε ένα μικρό δείγμα-σαμπουάν που είχε κρυφτεί σε μια γωνία. Ούτε που θέλω να σκέφτομαι τι θα γινόταν ….

Πρώτη φορά με British, αρκετά συμπαθητικό φαγητό κ ωραίο IFE, φτάσαμε στο Μαϊάμι, βγήκαμε λίγο εκτος αεροδρομίου, μας χτύπησε κατακούτελα η ζέστη κ η αφόρητη υγρασία, αντε ξανά μέσα, λίγο starbucks κ αναμονή για τη πτήση της LAN ή αλλιώς LATAM καθώς οι δυο αυτές εταιρείες (LAN κ ΤΑΜ) συγχωνεύτηκαν. Τα μάτια έσβησαν, η πτήση έφτασε στην ώρα της κ στις 04:50 το πρωί πατήσαμε επιτέλους ΝοτιοΑμερικάνικο έδαφος. Ένα ταξιδιωτικό όνειρο είχε εκπληρωθεί …

 

[KonstantinosAlyona]

Δεν πιστεύω να έχεις κατα νου πέσεις για ύπνο χωρίς άλλο κεφάλαιο απόψε..

 

[σοφοκλισ23]

Περιμένω ιστορία να δω τί έχασα! Ήταν να κάνω αίτηση για σπουδές ενός έτους ΝΖ αλλά έπρεπε να φύγω στα καπάκια από τη στιγμή που θα γυρνούσα ύστερα από έναν άλλο χρόνο εκτός Ψωροκώσταινας και δεν άντεξα

@silversurfer τον τρόπο μη ξεχάσεις να μας πεις

Θα είναι η πρώτη που θα γράψω γιατί μαζί με τα Κουκ λίγες ιστορίες υπάρχουν,πάντως Βολιβία και Περού πραγματικά είναι για μενα στα top ταξίδια,μπας και βρώ για καλοκαίρι εισιτήρια.

 

[silversurfer]

Μια Ζαλάδα Μια Θολούρα

Τι πιο λογικό φίλε αναγνώστη, μετά απο 3 συνεχόμενες πτήσεις, οι 2 ταξιδιώτες να φύγουν καρφί σε κάποιο ξενοδοχείο κ να τεντώσουν το ταλαιπωρημένο τους κορμί, να κάνουν ενα ντουζάκι, να χαλαρώσουν λίγο βρε αδερφέ.

Μπα, κ τι είμαστε εμείς, σαν τους άλλους ;;; Συνεχίζουμε λέμε !!! Αφού χαλάσαμε με τραγική αναλογία λίγα euros σε soles κ ήπιαμε ένα απαίσιο καφέ να στανιάρουμε λίγο, παραδώσαμε τις βαλίτσες μας στα γκισέ της Star Peru κ στις 08:10 το πρωί αφήναμε το μουντό ουρανό της πρωτεύουσας. Μετά απο περίπου 1 ώρα αντικρύζαμε το ηλιόλουστο κ ιντριγκαδόρικο στο μυαλό μας Cuzco. Κατεβήκαμε με ανυπομονησία απτο ομολογουμένως στριμόκωλο αεροσκάφος – είμασταν εκεί, στην ιερή πόλη των Incas, στο κέντρο της περιοχής για την οποία είχαμε διαβάσει τόσα πολλά τους μήνες που προηγήθηκαν κ η χαρά μας ήταν απερίγραπτη . Βέβαια να πω την αμαρτία μου, για κάποιο λόγο το κτήριο του αεροδρομίου μου θύμιζε απ’εξω σχολικό συγκρότημα με μια μεγάλη αυλή. Κ βασικά όσο προχωρούσα προς την παραλαβή αποσκευών ολο κ κάτι με ενοχλούσε – μια μινι ζαλάδα, μια μινι θολούρα, μια μινι αδυναμία, κάτι περίεργα απροσδιόριστο κ συνάμα ενοχλητικό. Δίπλα μου η Μ. με το ίδιο ακριβώς ύφος με το χαμόγελο να έχει μετατραπεί σε αφασία

Το αρχικό σχέδιο έλεγε να πεταχτούμε μέχρι την περιοχή των collectivos, τα βανάκια που περιμένουν να γεμίσουν επιβάτες κ ξεκινάνε για τον προορισμό τους τα οποία είναι ο οικονομικότερος τρόπος για μετακίνηση στη περιοχή. Έτσι όμως που είχε χυθεί ο silversurfer στη καρέκλα, με το στόμα να χάσκει κ το κοκτέηλ 4 πτήσεις – jetlag – αυπνία – υψόμετρο να έχει σκάσει σα μπόμπα στον οργανισμό του, αποτέλεσε πανεύκολη λεία στις ορέξεις των ταξιτζήδων . Αρχικά του είπαν μια εξωφρενική τιμή, αυτός ανταπάντησε το 60%, οι ταρίφες συμφώνησαν αμέσως αφήνοντας να εννοηθεί ότι κ με πολύ λιγότερα πάλι θα συμφωνούσαν, κ ο silversurfer που δεν άφηνε euro αδιαπραγμάτευτο σε Αιγύπτους, Ταιλάνδες κ Κούβες, έπεσε αμαχητί. Καλώς τα παιδιά, καλώς τα, 3-0

Πάλι καλά που στο δρόμο θυμήθηκε ότι τα λεφτά που συμφώνησε δεν τα είχε καν πάνω του κ έτσι έκαναν μια μικρή παράκαμψη σε ένα ανταλλακτήριο όπου άλλαξαν χρήματα σε άριστη ισοτιμία κ προμηθεύτηκαν κ λίγο νερό μπας κ συνέλθουν, γιατί εκτος των άλλων, έκανε κ ζέστη !! Στη διαδρομή με το ταξί, τα μάτια ήθελαν να μείνουν ανοιχτά για να κοιτάνε τα τοπία, ο εγκέφαλος όμως ήταν ανένδοτος κ μπήκε από μόνος του σε hibernate mode. Όσο κατέβαιναν άρχιζαν να νιώθουν καλύτερα κ προς το τέλος της διαδρομής που κράτησε κατι λιγότερο από 2 ώρες, αναρωτιόταν που είναι επιτέλους αυτό το μέρος με το παράξενο όνομα. Τα χωριά που προσπερνούσαν δεν τους πολυάρεσαν, έτσι μόλις αντίκρυσαν το δικό τους κυριολεκτικά ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΤΗΚΑΝ !!! Κανείς απτους δυο δεν το περίμενε τόσο όμορφο κ γοητευτικό ενώ o μικρός ολοκαίνουριος ξενώνας στην άκρη της πόλης δίπλα στο ποταμάκι αποτέλεσε το κερασάκι στη τούρτα

 

[silversurfer]

Ollantaytambo

Το μεγάλο κ απαλό στρώμα του δωματίου μας έμοιαζε τρομερά ελκυστικό λαμβάνοντας υπόψη τόση συσσωρευμένη ταλαιπωρία. Παρόλ’αυτά, μετα απο ενα ντουζάκι κ μια ολιγόλεπτη ξάπλα, ισα ισα για να ανακτήσουμε δυνάμεις, ξεχυθήκαμε στα δρομάκια του χωριού . Δρόμο παίρναμε, δρομάκι αφήναμε ώσπου καταλήξαμε αποκαμωμένοι απο τον δυνατό ήλιο στην πλατεία για να πιούμε το καφεδάκι μας. Το Ollantaytambo συνήθως «ξεπετιέται» απο τους ταξιδιώτες σαν ένα ολιγόωρο stop του Sacred Valley tour που ξεκινάει απτο Cuzco. Εμείς το επιλέξαμε ως πρώτη στάση του ταξιδιού μας κυρίως για να αποτελέσει μια ομαλή εισαγωγή στα μεγάλα υψόμετρα που θα βρίσκαμε στη πορεία. Άλλωστε οτι κ αν διαβάσαμε στο διαδίκτυο, με συγκρουόμενες πολλές φορές απόψεις κ βιώματα, η πιο ενδεδειγμένη λύση για κάποιον που πρόκειται να κινηθεί κ να ανέβει «απότομα» σε μεγάλο υψόμετρο, είναι να κάνει αυτά τα «ανεβάσματα» σταδιακά ώστε να δώσει στον οργανισμό τον απαραίτητο χρόνο να αλλάξει τα settings κ να συνηθίσει σιγά σιγά την έλλειψη οξυγόνου. Το Ollantaytambo λοιπόν, αν κ βρίσκεται μόλις 60 χλμ μακριά απτο Cuzco, έχει υψομετρική διαφορά της τάξεως των 600μ (2800 με 3400μ) η οποία πιστέψτε με κάνει τεράστια διαφορά.

Αν κ μπήκε λοιπόν ως λύση ανάγκης στο πρόγραμμά μας, εν τέλει ήμασταν πολύ χαρούμενοι που βρισκόμασταν εκεί κ νιώσαμε οτι ήταν το ιδανικό starter στην γνωριμία μας με τη χώρα των Incas. Χτισμένο σε μια κοιλάδα, στις όχθες ενος μικρού ποταμού, ανάμεσα σε βουνά τα οποία σχεδόν μπορούσες να «ακουμπήσεις», με πλήθος λιθόστρωτα δρομάκια κ παραδοσιακά σπιτάκια κ δυο αρχαιολογικούς χώρους κυριολεκτικά μέσα στο χωριό, σε συνδυασμό με τις παραδοσιακές φορεσιές κ τις «όψεις» των κατοίκων, το Ollantaytambo μας έκανε να αισθανθούμε οτι βρισκόμαστε σε κάποιο χωριό απ’αυτά που βλέπαμε στο National Geographic. Εντάξει, τα παραλέμε βέβαια, καθώς όλο το χωριό κινούταν σε tourist oriented ρυθμούς, με μικρά καφε με wifi να ξεπετάγονται στα δρομάκια, πλήθος απο ταβερνούλες κ φθηνές πιτσαρίες, ενω η πλατεία ήταν περιτρυγισμένη απο μαγαζάκια που πουλούσαν μπιχλιμπίδια κ εκδρομές.

Ένα απο τα πρώτα πράγματα που αντιληφθήκαμε στις βόλτες μας στο χωριό, ήταν οτι αν κ χειμώνας, ο ήλιος ήταν πολύ δυνατός κ κατα τη διάρκεια της ημέρας έκανε πολύ ζέστη. Τα μπουφάν λοιπόν ήταν περιττά, αντίθετα η αγορά ενός καπέλου τύπου fedora για να μας προστατεύει απτον ήλιο ήταν επιβεβλημένη καθώς τα jockey καπελάκια μας δεν έκαναν τίποτα. Βέβαια απαξ κ δύσει ο ήλιος, η θερμοκρασία αλλάζει άρδην με το έντονο κρύο να κάνει την εμφάνισή του. Κι αφού κάναμε τις βολτούλες μας κ φάγαμε τα παγωτάκια μας κ ήπιαμε κ τα καφεδάκια μας, πεταχτήκαμε μέχρι τον σταθμό των τραίνων για να παραλάβουμε τα εισητήρια του τρένου για το Machu Picchu τα οποία είχαμε κλείσει ηλεκτρονικά. Το απογεματάκι δοκιμάσαμε για πρώτη φορά κ alpaca το οποίο ομολογώ ήταν αρκετά νόστιμο κ μαλακό. 22:00 το βράδυ είχαμε ήδη κοιμηθεί (κ πολυ αντέξαμε) κ γενικά αυτή ήταν η ώρα που κοιμόμασταν καθημερινά αφού ξυπνούσαμε συνήθως μες τα άγρια χαράματα.

Την επόμενη μέρα επισκεφθήκαμε τα ερείπια του χωριού, τα οποία αποτελούν σημαντικό αρχαιολογικό χώρο καθώς αποτελούν ένα απτα λίγα σημεία όπου οι Ισπανοί conquistadores έχασαν κάποια σημαντική μάχη ενώ στο σημείο οπου βρισκόταν το φρούριο χτίστηκε κ ναός. Πέρα απτην αρχαιολογική σημασία κ την αρχιτεκτονική οπτική, το σημείο προσφέρει φοβερή θέα προς το χωριό κ την κοιλάδα γενικότερα. Αγοράσαμε το partial boleto turistico καθώς δεν είχαμε αποφασίσει τι θα επισκεφθούμε απτην περιοχή. Τελικά μιας κ μας άρεσε τόσο το χωριό κ περάσαμε τόσο πολύ χρόνο στα ερείπια του, αποφασίσαμε να μην εκδράμουμε στα υπόλοιπα αξιοθέατα της ιερής κοιλάδας κ να αφιερώσουμε τη μέρα μας στο Ollantaytambo. Σκαρφαλώσαμε κ στην άλλη πλευρά όπου βρίσκοταν αρχαίες αποθήκες, σε σημείο όμως με πανοραμική θέα του χωριού κ των inca ruins.

Το απόγεμα ψωνίσαμε απτο μπακάλικο, φτιάξαμε sandwich για την επόμενη μέρα, ετοιμάσαμε το backpack μας κ κλειδώσαμε τις βαλίτσες μας. Κ αν μπερδεύτηκες φίλε αναγνώστη όταν στο προηγούμενο κεφάλαιο μιλούσα για βαλίτσες, ακου πως έχει το πράγμα ...

Η αρχική σκέψη ήταν να ταξιδέψουμε με ένα μεγάλο backpack ο καθένας, σκέψη που εγκαταλείφθηκε γρήγορα κ αντικαταστάθηκε απτο «μια βαλίτσα κ ενα backpack». Το ταξίδι όμως σε αυτή τη γωνιά του πλανήτη είναι πολυ ιδιαίτερο καθώς έχεις να αντιμετωπίσεις πολλές διαφορετικές περιοχές άλλα κ καιρικές αλλαγές. Απο μαγιο μέχρι χοντρές ολόμαλλες μπλούζες κ απο κοντομάνικα μέχρι ισοθερμικά. Έτσι ο πολυμήχανος silversurfer βρήκε τη φοβερή πατέντα ( τι πρωτοδεσμίτης ήταν άλλωστε μικρός ) --- δυο μεγάλες βαλίτσες στην μια απτις οποίες, αποθηκεύσαμε ένα μεγάλο άδειο backpack το οποίο γεμίζαμε κατα το δοκούν κάθε φορά που θα πηγαίναμε κάποια εκδρομή κ έπρεπε να έχουμε μαζί μας μονο τα απαραίτητα, τα οποία όμως δεν χωρούσαν σε απλό σακίδιο πλάτης.
Όλο χαρά κατηφορίσαμε στον σταθμό κ περιμέναμε καρτερικά μαζί με δεκάδες άλλους το τρένο για έναν απο τους διασημότερους αρχαιολογικούς χώρους στο κόσμο ...

Notes
** Δυστυχώς στην περιοχή της Ιερης Κοιλάδας δεν μπορείς να πληρώσεις μεμονωμένη είσοδο για να επισκεφθείς κάποιον αρχαιολογικό χώρο -- σε υποχρεώνουν να αγοράσεις το λεγόμενο boleto turistico το οποίο έχει 2 μορφές -- είτε αγοράζεις το full το οποίο κοστίζει περίπου 45$ κ με το οποίο έχεις πρόσβαση στους περισσότερους αρχαιολογικούς χώρους κ μουσεία σε διάστημα 10 ημερών ή το partial το οποίο περιλαμβάνει ομάδες (πχ αυτο που πήραμε εμείς - Ollantaytambo, Moray, Pisac, Chinchero) κ κοστίζει περίπου 20$

 

[buffon85]

ονειρο ζωης το περου! αναμενουμε την συνεχεια. δεν ειχα ξανακουσει για το Salar De Uyuni, ενδιαφερον.