vasiliss
Member
- Μηνύματα
- 917
- Likes
- 8.352
- Επόμενο Ταξίδι
- Οδικό στην ;;;;;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ρωσία -Ισλανδία - Περού
Επίλογος
Τελειώνω με μερικές σκόρπιες σκέψεις για το ταξίδι μας αυτό.
Ξεκινάω με μερικά διαδικαστικά που ίσως βοηθήσουν κάποιους.
Για να μπει κανείς στην Αλβανία, αρκεί η ταυτότητα με τους λατινικούς χαρακτήρες. Για το αυτοκίνητο, όπως και σε κάθε ταξίδι στο εξωτερικό, πρέπει να έχεις βγάλει την πράσινη κάρτα. Η οδική βοήθεια που έχω μέσω της ασφάλειας μου, υποστηρίζει όλη την Ευρώπη και τις χώρες της Μεσογείου, πλην της Αλβανίας.
Τις περισσότερες συναλλαγές μας τις κάναμε με lek, ενώ η κάρτα δεν φαίνεται να είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη. Ψάχναμε να βρούμε βενζινάδικα που να παίρνουν κάρτα και ελάχιστα βρήκαμε στην διαδρομή μας. Στα 2 από τα 3 που βάλαμε καύσιμα, η χρήση της κάρτας επιβαρυνόταν με χρέωση 5% επί του ποσού, ενώ αν τους έδινες κέρματα του € τα υπολόγιζαν με ισοτιμία 1/100 λεκ αντί για 1/128 λεκ. Γενικά μπορείς να πληρώσεις και με €, αλλά δεν είναι και το πιο συμφέρον από άποψη ισοτιμίας.
Τις διανυκτερεύσεις μας τις κλείσαμε μέσω Booking και σε Αργυρόκαστρο και Μπεράτ βρήκαμε μεν αρκετά καταλύματα, όχι όμως τόσα πολλά σε σχέση με όσα βρήκαμε στους Αγίους Σαράντα, όπου οι τιμές ήταν πολύ συμφέρουσες.
Για φαγητό πληρώσαμε πολύ οικονομικά, περίπου 25€ η 4μελής οικογένεια την φορά, δεν μπορώ όμως να πω ότι φάγαμε κάτι συγκλονιστικό ή διαφορετικό από ότι έχουμε συνηθίσει να τρώμε εδώ.
Διόδια δεν πληρώσαμε πουθενά. Οι δρόμοι είναι ένα πρόβλημα, το οποίο νομίζω ότι δυσχεραίνει την τουριστική ανάπτυξη της χώρας. Εκτός από 2 μικρά κομμάτια ανάμεσα στις πόλεις Λούσνιε – Φίερ και Αυλώνα, αυτοκινητόδρομο δεν συναντήσαμε πουθενά αλλού, ενώ σε κάποια σημεία δεινοπαθήσαμε από την ποιότητα του οδοστρώματος.
Όταν σχεδίαζα αυτό το ταξίδι, δύο φόβους είχα. Να βρω ασφαλές πάρκινγκ για τα αυτοκίνητά μας και πως θα ανταπεξέλθουμε στην επιθετική και άκρως επικίνδυνη οδήγηση των ντόπιων – έτσι όπως την είχαμε βιώσει πριν από 2 χρόνια, στο πέρασμά μας από την χώρα. Τελικά τίποτα από αυτά τα δύο δεν μας προβλημάτισε. Πολλά αυτοκίνητα δεν συναντήσαμε γενικώς (ίσως ήταν και η εποχή), τραγική οδική επιθετικότητα δεν βιώσαμε και ασφάλεια νιώσαμε όπου και να αφήσαμε τα αυτοκίνητά μας.
Για τους ανθρώπους που συναναστραφήκαμε όλοι έχουμε να πούμε τα καλύτερα. Φιλόξενοι, εξυπηρετικοί, φιλικοί, με πραγματικό ενδιαφέρον για εσένα, χωρίς να σε βλέπουν ξερά ως τουρίστα. Το περιστατικό με το νοσοκομείο που περιέγραψα σε άλλο κεφάλαιο, σε εμένα φανέρωσε πολλά. Γενικά όλοι έχουν διάθεση για συζήτηση. Θέλουν να σου μιλήσουν για την χώρα τους, την χώρα μας, πως αυτοί έζησαν εδώ όταν ήταν μετανάστες, για τα βήματα που κάνει η Αλβανία στον τουρισμό, την ζωή τους επί Χότζα και άλλα πολλά.
Επιστρέφοντας την τελευταία ημέρα, η σύζυγός μου, μου είπε ότι δεν ένιωσε ότι φύγαμε στο εξωτερικό. Σε αυτό βέβαια συνέτεινε το γεγονός ότι γενικά συνεννοηθήκαμε στα ελληνικά, αλλά και το ευρύτερο βαλκανικό τοπίο, η φύση, οι άνθρωποι, η αρχιτεκτονική κ.α.
Τελικά θα ρωτούσε κάποιος, αξίζει ένα ταξίδι στην Αλβανία; Εμείς βγάλαμε το συμπέρασμα ότι αξίζει και πολύ το είχαμε καθυστερήσει. Ο καθένας κάτι θα βρει που να τον ενδιαφέρει να δει εκεί, αναλόγως με τα ενδιαφέροντά του.
Εγώ πάντως ήδη κοιτάζω για του χρόνου την άνοιξη, πως θα συνταιριάξω σε ένα 5μερο οδικό ταξίδι τα Τίρανα (η ιδέα μου μπήκε από την ιστορία του @giannismits, τα είχα από φόβο αλλά πλέον το ξεπέρασα ), διάσχιση με ferry της λίμνης Κόμαν ( αυτή την ιδέα την χρωστάω στο μέλος @galat , προσπαθώ χρόνια να την υλοποιήσω, αλλά δεν τα έχω ακόμη καταφέρει ), την περιοχή της Theth που πολλά μου έχει πει για αυτή ο γνωστός μου Αλβανός στην Ελλάδα, και αυτή της Valbona που και αυτή την έχω βάλει στο μάτι, χωρίς όμως να έχω πολλές πληροφορίες για αυτήν. Δύσκολο να τα κάνω όλα μαζί, αλλά είμαι σίγουρος ότι κάποια από αυτά θα τα καταφέρω, καλά μόνο να είμαστε.
Ευχαριστώ όσους διάβασαν την ιστορία μου.
Καλά ταξίδια να έχουμε όλοι.
Τελειώνω με μερικές σκόρπιες σκέψεις για το ταξίδι μας αυτό.
Ξεκινάω με μερικά διαδικαστικά που ίσως βοηθήσουν κάποιους.
Για να μπει κανείς στην Αλβανία, αρκεί η ταυτότητα με τους λατινικούς χαρακτήρες. Για το αυτοκίνητο, όπως και σε κάθε ταξίδι στο εξωτερικό, πρέπει να έχεις βγάλει την πράσινη κάρτα. Η οδική βοήθεια που έχω μέσω της ασφάλειας μου, υποστηρίζει όλη την Ευρώπη και τις χώρες της Μεσογείου, πλην της Αλβανίας.
Τις περισσότερες συναλλαγές μας τις κάναμε με lek, ενώ η κάρτα δεν φαίνεται να είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη. Ψάχναμε να βρούμε βενζινάδικα που να παίρνουν κάρτα και ελάχιστα βρήκαμε στην διαδρομή μας. Στα 2 από τα 3 που βάλαμε καύσιμα, η χρήση της κάρτας επιβαρυνόταν με χρέωση 5% επί του ποσού, ενώ αν τους έδινες κέρματα του € τα υπολόγιζαν με ισοτιμία 1/100 λεκ αντί για 1/128 λεκ. Γενικά μπορείς να πληρώσεις και με €, αλλά δεν είναι και το πιο συμφέρον από άποψη ισοτιμίας.
Τις διανυκτερεύσεις μας τις κλείσαμε μέσω Booking και σε Αργυρόκαστρο και Μπεράτ βρήκαμε μεν αρκετά καταλύματα, όχι όμως τόσα πολλά σε σχέση με όσα βρήκαμε στους Αγίους Σαράντα, όπου οι τιμές ήταν πολύ συμφέρουσες.
Για φαγητό πληρώσαμε πολύ οικονομικά, περίπου 25€ η 4μελής οικογένεια την φορά, δεν μπορώ όμως να πω ότι φάγαμε κάτι συγκλονιστικό ή διαφορετικό από ότι έχουμε συνηθίσει να τρώμε εδώ.
Διόδια δεν πληρώσαμε πουθενά. Οι δρόμοι είναι ένα πρόβλημα, το οποίο νομίζω ότι δυσχεραίνει την τουριστική ανάπτυξη της χώρας. Εκτός από 2 μικρά κομμάτια ανάμεσα στις πόλεις Λούσνιε – Φίερ και Αυλώνα, αυτοκινητόδρομο δεν συναντήσαμε πουθενά αλλού, ενώ σε κάποια σημεία δεινοπαθήσαμε από την ποιότητα του οδοστρώματος.
Όταν σχεδίαζα αυτό το ταξίδι, δύο φόβους είχα. Να βρω ασφαλές πάρκινγκ για τα αυτοκίνητά μας και πως θα ανταπεξέλθουμε στην επιθετική και άκρως επικίνδυνη οδήγηση των ντόπιων – έτσι όπως την είχαμε βιώσει πριν από 2 χρόνια, στο πέρασμά μας από την χώρα. Τελικά τίποτα από αυτά τα δύο δεν μας προβλημάτισε. Πολλά αυτοκίνητα δεν συναντήσαμε γενικώς (ίσως ήταν και η εποχή), τραγική οδική επιθετικότητα δεν βιώσαμε και ασφάλεια νιώσαμε όπου και να αφήσαμε τα αυτοκίνητά μας.
Για τους ανθρώπους που συναναστραφήκαμε όλοι έχουμε να πούμε τα καλύτερα. Φιλόξενοι, εξυπηρετικοί, φιλικοί, με πραγματικό ενδιαφέρον για εσένα, χωρίς να σε βλέπουν ξερά ως τουρίστα. Το περιστατικό με το νοσοκομείο που περιέγραψα σε άλλο κεφάλαιο, σε εμένα φανέρωσε πολλά. Γενικά όλοι έχουν διάθεση για συζήτηση. Θέλουν να σου μιλήσουν για την χώρα τους, την χώρα μας, πως αυτοί έζησαν εδώ όταν ήταν μετανάστες, για τα βήματα που κάνει η Αλβανία στον τουρισμό, την ζωή τους επί Χότζα και άλλα πολλά.
Επιστρέφοντας την τελευταία ημέρα, η σύζυγός μου, μου είπε ότι δεν ένιωσε ότι φύγαμε στο εξωτερικό. Σε αυτό βέβαια συνέτεινε το γεγονός ότι γενικά συνεννοηθήκαμε στα ελληνικά, αλλά και το ευρύτερο βαλκανικό τοπίο, η φύση, οι άνθρωποι, η αρχιτεκτονική κ.α.
Τελικά θα ρωτούσε κάποιος, αξίζει ένα ταξίδι στην Αλβανία; Εμείς βγάλαμε το συμπέρασμα ότι αξίζει και πολύ το είχαμε καθυστερήσει. Ο καθένας κάτι θα βρει που να τον ενδιαφέρει να δει εκεί, αναλόγως με τα ενδιαφέροντά του.
Εγώ πάντως ήδη κοιτάζω για του χρόνου την άνοιξη, πως θα συνταιριάξω σε ένα 5μερο οδικό ταξίδι τα Τίρανα (η ιδέα μου μπήκε από την ιστορία του @giannismits, τα είχα από φόβο αλλά πλέον το ξεπέρασα ), διάσχιση με ferry της λίμνης Κόμαν ( αυτή την ιδέα την χρωστάω στο μέλος @galat , προσπαθώ χρόνια να την υλοποιήσω, αλλά δεν τα έχω ακόμη καταφέρει ), την περιοχή της Theth που πολλά μου έχει πει για αυτή ο γνωστός μου Αλβανός στην Ελλάδα, και αυτή της Valbona που και αυτή την έχω βάλει στο μάτι, χωρίς όμως να έχω πολλές πληροφορίες για αυτήν. Δύσκολο να τα κάνω όλα μαζί, αλλά είμαι σίγουρος ότι κάποια από αυτά θα τα καταφέρω, καλά μόνο να είμαστε.
Ευχαριστώ όσους διάβασαν την ιστορία μου.
Καλά ταξίδια να έχουμε όλοι.