ikarialover
Member
- Μηνύματα
- 679
- Likes
- 847
Κάστρα στο Ile de France
Επόμενος σταθμός στο ταξιδιωτικό αυτό οδοιπορικό τα κάστρα που βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή του Ile de France και προσφέρονται για μία μονοήμερη απόδραση από το Παρίσι. Ειδικά για όσους επισκέπτονται για λίγες μέρες τη γαλλική πρωτεύουσα και θέλουν να πάρουν μία γεύση από κάστρα, χωρίς, όμως, να τρέχουν μέχρι την άλλη άκρη της χώρας, τα κάστρα αυτά είναι ιδανική λύση.
Στην ιστορία μου δεν θα αναφερθώ στις Βερσαλλίες, καθώς έχουν ειπωθεί χιλιάδες πράγματα, όλοι ξέρουν τι εστί ανάκτορο των Βερσαλλιών και θεωρώ ότι για αυτόν που επισκέπτεται πρώτη φορά το Παρίσι μία επίσκεψη εκεί επιβάλλεται. Εξάλλου, στις Βερσαλλίες καταλαβαίνεις επακριβώς τι σημαίνει «γαλλικό ανάκτορο» και παίρνεις μία γερή δόση από πολυτέλεια και υπέροχους κήπους (γαλλικού στυλ).
Ξεκινάμε από το κάστρο του Malmaison, στα δυτικά του Παρισιού, το οποίο αποτέλεσε την κατοικία της περίφημης Ζοζεφίνας, της πρώτης συζύγου του Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Η Ζοζεφίνα ξόδεψε μία τεράστια περιουσία για να ανακαινίσει το κτήριο, το οποίο βρισκόταν σε κακή κατάσταση όταν το αγόρασε, αλλά και για να διαμορφώσει τους εξωτερικούς χώρους σε έναν πανέμορφο και τεράστιο κήπο. Η αυτοκράτειρα λάτρευε τα φυτά και κυρίως τα τριαντάφυλλα και κατόρθωσε να φυτέψει στο Malmaison σπάνιες ποικιλίες ρόδων από όλο τον κόσμο. Παράλληλα, στον κήπο είχε συγκεντρώσει άγρια ζώα και πουλιά τα οποία κυκλοφορούσαν ελεύθερα, όπως ζέμπρες, κανγκουρό, μαύροι κύκνοι, λάμα, αντιλόπες κ.ά. (καλά, δεν χαλούσαν τα παρτέρια;;
)! Μετά το διαζύγιό της με τον στρατηλάτη, η Ζοζεφίνα κράτησε το Malmaison, όπου και έζησε έως το θάνατό της. Στη συνέχεια το κτήμα πέρασε από πολλά γαλαζοαίματα και μη χέρια και σήμερα ανήκει στο γαλλικό κράτος, λειτουργώντας ως μουσείο του Ναπολέοντα.
Όπως είναι φυσικό, λοιπόν, ο επισκέπτης περιδιαβαίνοντας τα δωμάτια του κάστρου μπορεί να πάρει μία ιδέα για τον τρόπο ζωής του υπάτου και της συζύγου του και να θαυμάσει έργα τέχνης της Ναπολεόντειας περιόδου: πίνακες, έπιπλα, γκραβούρες, μικροτεχνήματα και πολλά άλλα. Στον κήπο υπάρχει ακόμα ο ροδώνας της Ζοζεφίνας.
Γενικά το Malmaison είναι ένα συμπαθητικό κάστρο, αν και αρχιτεκτονικά δεν πιστεύω ότι παρουσιάζει κάτι το εντυπωσιακό ή το διαφορετικό από τα υπόλοιπα κάστρα που υπάρχουν γύρω από το Παρίσι. Έτσι, κατά τη γνώμη μου προσφέρεται κυρίως για όσους ενδιαφέρονται ειδικά για τη Ναπολεόντεια περίοδο, την τέχνη της. Ή έχει πολύ χρόνο στη διάθεσή του και θέλει να τα γυρίσει όλα!!!
Πάμε τώρα στο Fontainebleau, ένα από τα μεγαλύτερα κάστρα της χώρας! Κτισμένο από το Φραγκίσκο τον Α’ (που έκτισε και το Chambord), ήταν το αγαπημένο κάστρο του Λουδοβίκου του 14ου.
Επιβλητικό, μεγαλειώδες και πολυτελές είναι οι πρώτες λέξεις που μου έρχονται στο μυαλό όταν περνάω μέσα από τα πολυάριθμα δωμάτια του ανακτόρου. Βαριές κουρτίνες κρέμονται από τα παράθυρα, χρυσές λεπτομέρειες διακοσμούν τις πόρτες και τους τοίχους, πανάκριβα έπιπλα βρίσκονται παντού. Κάτι σαν το αδελφάκι των Βερσαλλιών! Στη μεγαλοπρέπεια του ανακτόρου συνέβαλε ο Βοναπάρτης, ο οποίος το επέλεξε ως έδρα του κατά τη διάρκεια της εξουσίας του. Η επιλογή του Fontainebleau δεν ήταν τυχαία, καθώς, ύστερα από τη γαλλική επανάσταση και τον αποκεφαλισμό του Λουδοβίκου του 16ου, δεν επιθυμούσε η εξουσία του να συνδεθεί με τις Βερσαλλίες και τους πρώην ενοίκους της.
Αυτό που πραγματικά εντυπωσιάζει στο Fontainebleau είναι οι κήποι του. Οι λίμνες, οι καταρράχτες, τα αγάλματα, όλα είναι πανέμορφα και νομίζω ότι αξίζουν οπωσδήποτε μία βόλτα. Όταν επισκέφτηκα το ανάκτορο, ήταν καλοκαίρι και ο κόσμος που απολάμβανε τη βόλτα του ήταν πολύς. Οι περισσότεροι ήταν Παριζιάνοι και είχαν έρθει για να κάνουν ένα περίπατο στους κήπους και να ξαπλώσουν στο γρασίδι (μην δουν ήλιο οι Γάλλοι, αμέσως τρέχουν να ξαπλώσουν στα πάρκα!!
). Γενικά όμως το Fontainebleau δεν έχει τον κόσμο που συγκεντρώνουν οι Βερσαλλίες και μάλλον θεωρείται (εν μέρει δίκαια) υποδεέστερο από αυτές. Εξάλλου, η σχετικά δύσκολη πρόσβαση στο κάστρο (χρειάζεται τρένο) αποθαρρύνει τους περισσότερους τουρίστες, οι οποίοι προτιμούν να δουν τις διασημότερες Βερσαλλίες. Αξίζει, όμως, μία επίσκεψη...
Επόμενος σταθμός στο ταξιδιωτικό αυτό οδοιπορικό τα κάστρα που βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή του Ile de France και προσφέρονται για μία μονοήμερη απόδραση από το Παρίσι. Ειδικά για όσους επισκέπτονται για λίγες μέρες τη γαλλική πρωτεύουσα και θέλουν να πάρουν μία γεύση από κάστρα, χωρίς, όμως, να τρέχουν μέχρι την άλλη άκρη της χώρας, τα κάστρα αυτά είναι ιδανική λύση.
Στην ιστορία μου δεν θα αναφερθώ στις Βερσαλλίες, καθώς έχουν ειπωθεί χιλιάδες πράγματα, όλοι ξέρουν τι εστί ανάκτορο των Βερσαλλιών και θεωρώ ότι για αυτόν που επισκέπτεται πρώτη φορά το Παρίσι μία επίσκεψη εκεί επιβάλλεται. Εξάλλου, στις Βερσαλλίες καταλαβαίνεις επακριβώς τι σημαίνει «γαλλικό ανάκτορο» και παίρνεις μία γερή δόση από πολυτέλεια και υπέροχους κήπους (γαλλικού στυλ).
Ξεκινάμε από το κάστρο του Malmaison, στα δυτικά του Παρισιού, το οποίο αποτέλεσε την κατοικία της περίφημης Ζοζεφίνας, της πρώτης συζύγου του Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Η Ζοζεφίνα ξόδεψε μία τεράστια περιουσία για να ανακαινίσει το κτήριο, το οποίο βρισκόταν σε κακή κατάσταση όταν το αγόρασε, αλλά και για να διαμορφώσει τους εξωτερικούς χώρους σε έναν πανέμορφο και τεράστιο κήπο. Η αυτοκράτειρα λάτρευε τα φυτά και κυρίως τα τριαντάφυλλα και κατόρθωσε να φυτέψει στο Malmaison σπάνιες ποικιλίες ρόδων από όλο τον κόσμο. Παράλληλα, στον κήπο είχε συγκεντρώσει άγρια ζώα και πουλιά τα οποία κυκλοφορούσαν ελεύθερα, όπως ζέμπρες, κανγκουρό, μαύροι κύκνοι, λάμα, αντιλόπες κ.ά. (καλά, δεν χαλούσαν τα παρτέρια;;
)! Μετά το διαζύγιό της με τον στρατηλάτη, η Ζοζεφίνα κράτησε το Malmaison, όπου και έζησε έως το θάνατό της. Στη συνέχεια το κτήμα πέρασε από πολλά γαλαζοαίματα και μη χέρια και σήμερα ανήκει στο γαλλικό κράτος, λειτουργώντας ως μουσείο του Ναπολέοντα. Όπως είναι φυσικό, λοιπόν, ο επισκέπτης περιδιαβαίνοντας τα δωμάτια του κάστρου μπορεί να πάρει μία ιδέα για τον τρόπο ζωής του υπάτου και της συζύγου του και να θαυμάσει έργα τέχνης της Ναπολεόντειας περιόδου: πίνακες, έπιπλα, γκραβούρες, μικροτεχνήματα και πολλά άλλα. Στον κήπο υπάρχει ακόμα ο ροδώνας της Ζοζεφίνας.
Γενικά το Malmaison είναι ένα συμπαθητικό κάστρο, αν και αρχιτεκτονικά δεν πιστεύω ότι παρουσιάζει κάτι το εντυπωσιακό ή το διαφορετικό από τα υπόλοιπα κάστρα που υπάρχουν γύρω από το Παρίσι. Έτσι, κατά τη γνώμη μου προσφέρεται κυρίως για όσους ενδιαφέρονται ειδικά για τη Ναπολεόντεια περίοδο, την τέχνη της. Ή έχει πολύ χρόνο στη διάθεσή του και θέλει να τα γυρίσει όλα!!!
Πάμε τώρα στο Fontainebleau, ένα από τα μεγαλύτερα κάστρα της χώρας! Κτισμένο από το Φραγκίσκο τον Α’ (που έκτισε και το Chambord), ήταν το αγαπημένο κάστρο του Λουδοβίκου του 14ου.
Επιβλητικό, μεγαλειώδες και πολυτελές είναι οι πρώτες λέξεις που μου έρχονται στο μυαλό όταν περνάω μέσα από τα πολυάριθμα δωμάτια του ανακτόρου. Βαριές κουρτίνες κρέμονται από τα παράθυρα, χρυσές λεπτομέρειες διακοσμούν τις πόρτες και τους τοίχους, πανάκριβα έπιπλα βρίσκονται παντού. Κάτι σαν το αδελφάκι των Βερσαλλιών! Στη μεγαλοπρέπεια του ανακτόρου συνέβαλε ο Βοναπάρτης, ο οποίος το επέλεξε ως έδρα του κατά τη διάρκεια της εξουσίας του. Η επιλογή του Fontainebleau δεν ήταν τυχαία, καθώς, ύστερα από τη γαλλική επανάσταση και τον αποκεφαλισμό του Λουδοβίκου του 16ου, δεν επιθυμούσε η εξουσία του να συνδεθεί με τις Βερσαλλίες και τους πρώην ενοίκους της.
Αυτό που πραγματικά εντυπωσιάζει στο Fontainebleau είναι οι κήποι του. Οι λίμνες, οι καταρράχτες, τα αγάλματα, όλα είναι πανέμορφα και νομίζω ότι αξίζουν οπωσδήποτε μία βόλτα. Όταν επισκέφτηκα το ανάκτορο, ήταν καλοκαίρι και ο κόσμος που απολάμβανε τη βόλτα του ήταν πολύς. Οι περισσότεροι ήταν Παριζιάνοι και είχαν έρθει για να κάνουν ένα περίπατο στους κήπους και να ξαπλώσουν στο γρασίδι (μην δουν ήλιο οι Γάλλοι, αμέσως τρέχουν να ξαπλώσουν στα πάρκα!!
). Γενικά όμως το Fontainebleau δεν έχει τον κόσμο που συγκεντρώνουν οι Βερσαλλίες και μάλλον θεωρείται (εν μέρει δίκαια) υποδεέστερο από αυτές. Εξάλλου, η σχετικά δύσκολη πρόσβαση στο κάστρο (χρειάζεται τρένο) αποθαρρύνει τους περισσότερους τουρίστες, οι οποίοι προτιμούν να δουν τις διασημότερες Βερσαλλίες. Αξίζει, όμως, μία επίσκεψη...
και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει κακήν κακώς το κάστρο, ενώ η περιουσία του δημεύθηκε. Το εσωτερικό του κτίσματος δεν μπορώ να πω ότι είναι κάτι το ιδιαίτερο. Αυτό που πραγματικά σε γοητεύει είναι το γεγονός ότι το κάστρο έχει κτιστεί στο κέντρο μίας λίμνης που δημιουργεί ο ποταμός. Μάλιστα, τα θεμέλιά του ξεπροβάλλουν από την επιφάνεια του νερού!! 
