ikarialover
Member
- Μηνύματα
- 679
- Likes
- 847
Αν στο κάστρο του Vitre πήρα μία γεύση από την εποχή του Μεσαίωνα, στο κάστρο του Fougeres βούτηξα για τα καλά στο παρελθόν και ένιωσα ότι από στιγμή σε στιγμή θα ξεπροβάλει από καμία πολεμίστρα ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος με το σπαθί του και θα με καλέσει να παρακολουθήσω μία μονομαχία με άλογα και δόρατα!!!
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Το Fougeres είναι μία μικρή σχετικά πόλη στη Βρετάνη, κοντά στο Vitre, κτισμένη σε μία ιδιαίτερα καίρια από στρατηγική άποψη θέση: στα όρια της Βρετάνης και της Νορμανδίας και στους δρόμους που οδηγούσαν από τη Chartres στη Brest και από τη Rennes στο Bayeux. Έτσι, Άγγλοι και Γάλλοι συγκρούονταν συνεχώς για τον έλεγχό της έως και τα μέσα του 15ου αιώνα. Όπως ήταν αναμενόμενο, στο Fougeres κτίστηκε ένα πραγματικά εκπληκτικό μεσαιωνικό οχυρό, το οποίο μάλιστα σύμφωνα με τοπική ιστοσελίδα είναι και το μεγαλύτερο μεσαιωνικό κάστρο στην Ευρώπη (γι’ αυτή την πληροφορία, βέβαια, διατηρώ κάποιες αμφιβολίες, αλλά τέλος πάντων! Μάλλον εννοούν το μεγαλύτερο σε έκταση στη Βρετάνη). Το κάστρο αυτό, λοιπόν, ξεκίνησε να κτίζεται τον 11ο αιώνα και ολοκληρώθηκε γύρω στο 15ο. Κτισμένο με πέτρα, αποτελούσε στην ουσία ένα οχυρό όπου διέμεναν οι άρχοντες της περιοχής και στο οποίο μπορούσαν να καταφύγουν οι ντόπιοι σε περίπτωση κινδύνου. Ο εξωτερικός του περίβολος αποτελείτο από 13 πύργους και τοίχους πάχους περίπου 3 μέτρων!!!!!
Σήμερα σώζονται οι οχυρώσεις που περιέβαλλαν το κάστρο και σκόρπια κτίσματα στο εσωτερικό. Η ατμόσφαιρα είναι μοναδική. Ανεβαίνεις στους μισοκατεστραμμένους πύργους των οχυρώσεων, θαυμάζεις την τάφρο που περιβάλλει το οχυρό και είναι γεμισμένη με νερό, όπως εκείνα τα χρόνια, και νιώθεις ότι όπου να΄ναι θα επιτεθούν οι Άγγλοι ιππότες. Στους πύργους οι πολεμίστρες είναι τόσο στενές που πραγματικά απορείς πώς κατόρθωναν να χτυπάνε με ακρίβεια τον εχθρό.
Στην εσωτερική αυλή:
Στον εσωτερικό περίβολο περνάς ανάμεσα από τοξωτά ανοίγματα και στενές πόρτες, ανεβαίνεις πέτρινες σκάλες και ξαφνικά… βρίσκεσαι μέσα σε μία αίθουσα ακροάσεων. Αισθάνεσαι ότι από στιγμή σε στιγμή θα εμφανιστεί μπροστά σου ο βασιλιάς Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος για να δεχτεί τους συμβούλους του ή να καταστρώσει σχέδια για την κατάκτηση των Άγιων Τόπων!
Ειλικρινά, δεν μπορώ να περιγράψω το συναίσθημα να επισκέπτεσαι ένα τέτοιο μέρος. Παρασύρεσαι, ξεχνάς πλήρως το σήμερα και βουτάς στην ιστορία… Όταν βγαίνεις έξω, στα (λιγοστά είναι η αλήθεια) εστιατόρια έξω από το οχυρό για να πιεις κάτι, νιώθεις ότι ξυπνάς από ένα βαθύ ύπνο…
Η επίσκεψη μας στο Fougeres ολοκληρώθηκε με μία βόλτα στην πόλη, η οποία, για να συνεχίσουμε και το μάθημα ιστορίας
, στη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης τάχθηκε στο φιλοβασιλικό στρατόπεδο. Στα νεότερα χρόνια, όμως, και συγκεκριμένα το 1944 βομβαρδίστηκε άγρια από τους συμμάχους, προκειμένου να εμποδιστούν οι Γερμανοί να ενισχύσουν το μέτωπο της Νορμανδίας. Μία θυσία των κατοίκων του Fougeres, που κόστισε περίπου 300 ζωές…Σήμερα είναι μία πόλη που αξίζει κάποιος να επισκεφτεί για να θαυμάσει ένα καθαρά μεσαιωνικό κάστρο. Εξάλλου, τα περισσότερα κάστρα στην περιοχή της Βρετάνης κτίστηκαν εκείνη την εποχή και ελάχιστα μοιάζουν με τα μεταγενέστερα κάστρα της Κοιλάδας του Λίγηρα, που δίνουν μεγαλύτερο βάρος στις διακοσμητικές λεπτομέρειες.
Στη συνέχεια το πρόγραμμα περιλάμβανε επίσκεψη στο πανέμορφο Dinan, ένα χωριό που βρίσκεται λίγο μακρύτερα από το Fougeres (κάτι περισσότερο από μία ώρα με το αυτοκίνητο). Κτισμένο στις πλαγιές ενός λόφου προσφέρει υπέροχη θέα στην κοιλάδα Rance, ενώ στις όχθες του ομώνυμου ποταμού η βόλτα δίπλα στο νερό, χαζεύοντας τα κτήρια και τα μαγαζάκια, είναι απολαυστική. Στο ιστορικό κέντρο του χωριού συναντά κανείς μεσαιωνικά ξύλινα και πέτρινα σπίτια (ορισμένα από τα οποία χρονολογούνται τον 13ο αιώνα!), ενώ ο κεντρικός πλακόστρωτος ανηφορικός δρόμος οδηγεί πού αλλού; Στο κάστρο του Dinan, ένα εντυπωσιακό κτήριο, το οποίο στεγάζει το τοπικό μουσείο. Δυστυχώς, όταν επισκεφτήκαμε το χωριό η ώρα ήταν περασμένη και το κάστρο δεν ήταν ανοικτό. Έτσι, αρκεστήκαμε στο να περπατήσουμε στα στενά δρομάκια και να θαυμάσουμε τη θέα προς το ποτάμι, όπου υπάρχει και ένα τεράστιο υδραγωγείο της Ρωμαϊκής εποχής.
Αυτό που μας έκανε εντύπωση στη Βρετάνη ήταν το γεγονός ότι δεν υπήρχε πουθενά ούτε ένα αδιάφορο μέρος! Αξιοθέατα και μνημεία ξεπρόβαλλαν από παντού. Σε μία από τις διαδρομές μας στην περιοχή περάσαμε και από το μαγευτικό μεσαιωνικό κάστρο του Josselin δίπλα στις όχθες του ποταμού Oust. Είχαμε σχεδόν θαμπωθεί από τις τόσες όμορφες εικόνες, οι οποίες δεν έλεγαν να τελειώσουν!
Η περιήγηση σε αυτό το κομμάτι της Γαλλίας μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και γέμισε το νου εικόνες που ακόμα και σήμερα παραμένουν ζωντανές στη μνήμη μας. Οι λάτρεις της ιστορίας θα βρουν τον παράδεισό τους, καθώς είναι ένας τόπος όπου παντού συναντάς ίχνη από το παρελθόν. Αυτό, όμως, που είναι εντυπωσιακό για μένα είναι το γεγονός ότι τα μνημεία αυτά έχουν αναδειχθεί με σωστό τρόπο και αποτελούν ένα ζωντανό κομμάτι της σύγχρονης καθημερινότητας των Γάλλων.
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Το Fougeres είναι μία μικρή σχετικά πόλη στη Βρετάνη, κοντά στο Vitre, κτισμένη σε μία ιδιαίτερα καίρια από στρατηγική άποψη θέση: στα όρια της Βρετάνης και της Νορμανδίας και στους δρόμους που οδηγούσαν από τη Chartres στη Brest και από τη Rennes στο Bayeux. Έτσι, Άγγλοι και Γάλλοι συγκρούονταν συνεχώς για τον έλεγχό της έως και τα μέσα του 15ου αιώνα. Όπως ήταν αναμενόμενο, στο Fougeres κτίστηκε ένα πραγματικά εκπληκτικό μεσαιωνικό οχυρό, το οποίο μάλιστα σύμφωνα με τοπική ιστοσελίδα είναι και το μεγαλύτερο μεσαιωνικό κάστρο στην Ευρώπη (γι’ αυτή την πληροφορία, βέβαια, διατηρώ κάποιες αμφιβολίες, αλλά τέλος πάντων! Μάλλον εννοούν το μεγαλύτερο σε έκταση στη Βρετάνη). Το κάστρο αυτό, λοιπόν, ξεκίνησε να κτίζεται τον 11ο αιώνα και ολοκληρώθηκε γύρω στο 15ο. Κτισμένο με πέτρα, αποτελούσε στην ουσία ένα οχυρό όπου διέμεναν οι άρχοντες της περιοχής και στο οποίο μπορούσαν να καταφύγουν οι ντόπιοι σε περίπτωση κινδύνου. Ο εξωτερικός του περίβολος αποτελείτο από 13 πύργους και τοίχους πάχους περίπου 3 μέτρων!!!!!
Σήμερα σώζονται οι οχυρώσεις που περιέβαλλαν το κάστρο και σκόρπια κτίσματα στο εσωτερικό. Η ατμόσφαιρα είναι μοναδική. Ανεβαίνεις στους μισοκατεστραμμένους πύργους των οχυρώσεων, θαυμάζεις την τάφρο που περιβάλλει το οχυρό και είναι γεμισμένη με νερό, όπως εκείνα τα χρόνια, και νιώθεις ότι όπου να΄ναι θα επιτεθούν οι Άγγλοι ιππότες. Στους πύργους οι πολεμίστρες είναι τόσο στενές που πραγματικά απορείς πώς κατόρθωναν να χτυπάνε με ακρίβεια τον εχθρό.
Στην εσωτερική αυλή:
Στον εσωτερικό περίβολο περνάς ανάμεσα από τοξωτά ανοίγματα και στενές πόρτες, ανεβαίνεις πέτρινες σκάλες και ξαφνικά… βρίσκεσαι μέσα σε μία αίθουσα ακροάσεων. Αισθάνεσαι ότι από στιγμή σε στιγμή θα εμφανιστεί μπροστά σου ο βασιλιάς Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος για να δεχτεί τους συμβούλους του ή να καταστρώσει σχέδια για την κατάκτηση των Άγιων Τόπων!
Ειλικρινά, δεν μπορώ να περιγράψω το συναίσθημα να επισκέπτεσαι ένα τέτοιο μέρος. Παρασύρεσαι, ξεχνάς πλήρως το σήμερα και βουτάς στην ιστορία… Όταν βγαίνεις έξω, στα (λιγοστά είναι η αλήθεια) εστιατόρια έξω από το οχυρό για να πιεις κάτι, νιώθεις ότι ξυπνάς από ένα βαθύ ύπνο…
Η επίσκεψη μας στο Fougeres ολοκληρώθηκε με μία βόλτα στην πόλη, η οποία, για να συνεχίσουμε και το μάθημα ιστορίας
, στη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης τάχθηκε στο φιλοβασιλικό στρατόπεδο. Στα νεότερα χρόνια, όμως, και συγκεκριμένα το 1944 βομβαρδίστηκε άγρια από τους συμμάχους, προκειμένου να εμποδιστούν οι Γερμανοί να ενισχύσουν το μέτωπο της Νορμανδίας. Μία θυσία των κατοίκων του Fougeres, που κόστισε περίπου 300 ζωές…Σήμερα είναι μία πόλη που αξίζει κάποιος να επισκεφτεί για να θαυμάσει ένα καθαρά μεσαιωνικό κάστρο. Εξάλλου, τα περισσότερα κάστρα στην περιοχή της Βρετάνης κτίστηκαν εκείνη την εποχή και ελάχιστα μοιάζουν με τα μεταγενέστερα κάστρα της Κοιλάδας του Λίγηρα, που δίνουν μεγαλύτερο βάρος στις διακοσμητικές λεπτομέρειες.Στη συνέχεια το πρόγραμμα περιλάμβανε επίσκεψη στο πανέμορφο Dinan, ένα χωριό που βρίσκεται λίγο μακρύτερα από το Fougeres (κάτι περισσότερο από μία ώρα με το αυτοκίνητο). Κτισμένο στις πλαγιές ενός λόφου προσφέρει υπέροχη θέα στην κοιλάδα Rance, ενώ στις όχθες του ομώνυμου ποταμού η βόλτα δίπλα στο νερό, χαζεύοντας τα κτήρια και τα μαγαζάκια, είναι απολαυστική. Στο ιστορικό κέντρο του χωριού συναντά κανείς μεσαιωνικά ξύλινα και πέτρινα σπίτια (ορισμένα από τα οποία χρονολογούνται τον 13ο αιώνα!), ενώ ο κεντρικός πλακόστρωτος ανηφορικός δρόμος οδηγεί πού αλλού; Στο κάστρο του Dinan, ένα εντυπωσιακό κτήριο, το οποίο στεγάζει το τοπικό μουσείο. Δυστυχώς, όταν επισκεφτήκαμε το χωριό η ώρα ήταν περασμένη και το κάστρο δεν ήταν ανοικτό. Έτσι, αρκεστήκαμε στο να περπατήσουμε στα στενά δρομάκια και να θαυμάσουμε τη θέα προς το ποτάμι, όπου υπάρχει και ένα τεράστιο υδραγωγείο της Ρωμαϊκής εποχής.
Αυτό που μας έκανε εντύπωση στη Βρετάνη ήταν το γεγονός ότι δεν υπήρχε πουθενά ούτε ένα αδιάφορο μέρος! Αξιοθέατα και μνημεία ξεπρόβαλλαν από παντού. Σε μία από τις διαδρομές μας στην περιοχή περάσαμε και από το μαγευτικό μεσαιωνικό κάστρο του Josselin δίπλα στις όχθες του ποταμού Oust. Είχαμε σχεδόν θαμπωθεί από τις τόσες όμορφες εικόνες, οι οποίες δεν έλεγαν να τελειώσουν!
Η περιήγηση σε αυτό το κομμάτι της Γαλλίας μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και γέμισε το νου εικόνες που ακόμα και σήμερα παραμένουν ζωντανές στη μνήμη μας. Οι λάτρεις της ιστορίας θα βρουν τον παράδεισό τους, καθώς είναι ένας τόπος όπου παντού συναντάς ίχνη από το παρελθόν. Αυτό, όμως, που είναι εντυπωσιακό για μένα είναι το γεγονός ότι τα μνημεία αυτά έχουν αναδειχθεί με σωστό τρόπο και αποτελούν ένα ζωντανό κομμάτι της σύγχρονης καθημερινότητας των Γάλλων.
Και συγκεκριμένα οι γυναίκες ένοικοί του, καθώς το κάστρο κατοικήθηκε κατά κύριο λόγο από γυναίκες. Πρόκειται, λοιπόν, για ένα κάστρο «γυναικείο», γεγονός που γίνεται αντιληπτό στον τρόπο διακόσμησης, καθώς και στα ονόματα των δωματίων του. Συγκεκριμένα, ένας από τους ενοίκους του ήταν η ερωμένη του βασιλιά Ανρύ ΙΙ (γιου του προαναφερθέντα Φραγκίσκου Ι), Diane de Poitiers. Ύστερα, όμως, από το θάνατο του Ανρύ, η Diane εδιώχθη από το κάστρο από την οργισμένη βασίλισσα, την περίφημη Κατερίνα των Μεδίκων, η οποία ήθελε με αυτόν τον τρόπο να ταπεινώσει τη γυναίκα που τόλμησε να ξελογιάσει τον άντρα της (σταματάω εδώ, γιατί το έκανα σαπουνόπερα 
και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει κακήν κακώς το κάστρο, ενώ η περιουσία του δημεύθηκε. Το εσωτερικό του κτίσματος δεν μπορώ να πω ότι είναι κάτι το ιδιαίτερο. Αυτό που πραγματικά σε γοητεύει είναι το γεγονός ότι το κάστρο έχει κτιστεί στο κέντρο μίας λίμνης που δημιουργεί ο ποταμός. Μάλιστα, τα θεμέλιά του ξεπροβάλλουν από την επιφάνεια του νερού!! 
