taver
Member
- Μηνύματα
- 12.490
- Likes
- 29.011
- Ταξίδι-Όνειρο
- Iles Kerguelen
Η μεγαλύτερη πόλη και πρωτεύουσα της περιφέρειας Languedoc-Roussillon, είναι μια απέραντη φοιτητούπολη. Το τρένο φτάνει Δευτέρα πρωί, και αφού αφήσω τα πράγματά μου στο ξενοδοχείο (Hotel Pullman Montpellier Antigone – πρώην Sofitel), η εξερεύνηση ξεκινά.
::
Να και μια πόλη που δεν έχει κάποιο αξιοθέατο που να ξεχωρίζει ως απόλυτο must, ωστόσο είναι όμορφη και απόλυτα ελκυστική. Ωστόσο, αν κάτι πρέπει να επιλέξω, αυτό θα είναι η πάρα πολύ όμορφη πλατεία Place de la Comedie. Περιτριγυρισμένη από επαύλεις του 19ου αιώνα, σε ρυθμούς της εποχής Hausmann όπως και το Παρίσι, την όπερα της πόλης, ένα carousel σε μια γωνιά, και ένα όμορφο σιντριβάνι του 18ου αιώνα στο κέντρο (Fontaine des Trois Graces), η πλατεία είναι η καρδιά της πόλης.
Μετά από ένα καφέ με θέα στο καφέ της Όπερας, η βόλτα συνεχίζεται. Από δω ξεκινάει η Esplanade Charles de Gaule, ένας όμορφος πεζόδρομος γεμάτος δέντρα και παρτέρια, όπου στεγάζεται και η αγορά χειροποίητων του ετήσιου φεστιβάλ της πόλης. Ο πεζόδρομος οδηγεί στο Corum, ένα άσχημο τσιμεντένιο κατασκεύασμα που φιλοξενεί εκδηλώσεις τέχνης, αλλά για να φτάσει εκεί περνάει μπροστά από το Musee Fabree, ένα μεγάλο μουσείο, από τα σπουδαιότερα και μεγαλύτερα στη Γαλλία, με τέχνη από το 16ο και τον 20ο αιώνα. Δυστυχώς είναι Δευτέρα και το κυρίως μουσείο είναι κλειστό, βρίσκω όμως ευκαιρία να επισκεφτώ την προσωρινή έκθεση με έργα του Alfons Mucha, που είναι σήμερα ανοικτή, και πολύ καλή.
Πίσω και πάνω από την Place de la Comedie, απλώνεται η παλιά πόλη του Montpellier. Ένας δαίδαλος από στενά σοκάκια, κρυφές πλατείες, όμορφα σπίτια, μαγαζιά, καταστήματα. Όλα σε ένα ομοιόμορφο μπεζ, από την ασβεστολιθική πέτρα που χρησιμοποιείται ως κυρίαρχο οικοδομικό υλικό. Μηδέν τουρίστες, μόνο ντόπιοι. Δυο τρείς πλατείες ξεχωρίζουν λόγω μεγέθους, κι εκεί τα γύρω καφέ & εστιατόρια έχουν γεμίσει το χώρο με τραπεζάκια, και όλα είναι γεμάτα, κατά κύριο λόγο από νεολαία. Στην παλιά πόλη, αξίζει ειδική αναφορά αφενός στο Quartier de l’ Ancien Courrier, μια γειτονιά γεμάτη γκαλερί, προχωρημένα καταστήματα κλπ, και αφετέρου σε δύο από τα πολλά hotel particuliers (ιδιωτικά κτήρια) που ξεχωρίζουν: Hotel de Varennes και Hotel St-Come.
Όπως όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά, έτσι κι εδώ που υπάρχουν μπόλικοι φοιτητές υπάρχει κι ένα πανεπιστήμιο. Κι όχι κάποιο τυχαίο, το παλαιότερο της Γαλλίας. Εδώ ιδρύθηκε η πρώτη ιατρική σχολή στην Ευρώπη το 12ο αιώνα. Δυστυχώς το πανεπιστήμιο δε διαθέτει επισκέψιμους χώρους, ωστόσο το κτήριο της ιατρικής σχολής βρίσκεται δίπλα στον καθεδρικό ναό της πόλης (Ο οποίος καθεδρικός είναι αφιερωμένος στον Αγ. Πέτρο κι όχι στον St-Roche που μάλιστα καταγόταν από το Montpellier – αυτός έχει τη δικιά του Εκκλησία μέσα στην παλιά πόλη).
::
Μια αψίδα του Θριάμβου του 16ου αιώνα σημειώνει το τέλος της παλιάς πόλης, και την είσοδο στο πάρκο της Place Royale de Peyrou. Εκεί, εκτός από όμορφα διατεταγμένα δέντρα, παρτέρια, και κόσμο που διασκεδάζει, βρίσκει κανείς το Château d’ eau, ένα εξάγωνο υδατόπυργο (με σκαλωσιές αυτή την εποχή), κι από κει ξεκινάει ένα υδραγωγείο (Aqueduc de St-Clement).
:: ::
Από την άλλη πλευρά της πόλης, ανατολικά της Place de la Comedie, βρίσκεται η νέα γειτονιά της πόλης. Ένα γυάλινο δημαρχείο, και δίπλα σ’ αυτό, ένα τεράστιο εμπορικό κέντρο (Polygone), από την άλλη πλευρά του οποίου ξεκινάει η Antigone. Η Antigone, έργο του Ισπανού αρχιτέκτονα Ricardo Bofill, είναι η δυτική απάντηση στην Karl-Marx Allee του Ανατολικού Βερολίνου. Χτισμένη στη δεκαετία του 1980, η γειτονιά αυτή αποτελείται από μεταμοντέρνες πολυκατοικίες, που όλες μαζί συνθέτουν ένα επιβλητικό σκηνικό, και διαμορφωμένους κοινόχρηστους χώρους, με πάρκα, σιντριβάνια, όμορφες πλατείες, καταστήματα, εστιατόρια, υπόγεια parking, αθλητικούς χώρους κ.α.. Σε περίπου 1000μ επί 300μ, παρείχε 4000 κατοικίες και 20000τμ χώρους εμπορικών δραστηριοτήτων.
Βραδινό σε ένα εστιατόριο πάνω σε πλατεία γεμάτη με φοιτητές και φοιτήτριες. Εστιατόριο Le Tire Bouchon, πλατεία Jean Jeures. Μια χαρά φαγητό, και μετά νυκτερινή βόλτα – τα σοκάκια της πόλης τη νύκτα είναι ακόμα πιο όμορφα.
::
Να και μια πόλη που δεν έχει κάποιο αξιοθέατο που να ξεχωρίζει ως απόλυτο must, ωστόσο είναι όμορφη και απόλυτα ελκυστική. Ωστόσο, αν κάτι πρέπει να επιλέξω, αυτό θα είναι η πάρα πολύ όμορφη πλατεία Place de la Comedie. Περιτριγυρισμένη από επαύλεις του 19ου αιώνα, σε ρυθμούς της εποχής Hausmann όπως και το Παρίσι, την όπερα της πόλης, ένα carousel σε μια γωνιά, και ένα όμορφο σιντριβάνι του 18ου αιώνα στο κέντρο (Fontaine des Trois Graces), η πλατεία είναι η καρδιά της πόλης.
Μετά από ένα καφέ με θέα στο καφέ της Όπερας, η βόλτα συνεχίζεται. Από δω ξεκινάει η Esplanade Charles de Gaule, ένας όμορφος πεζόδρομος γεμάτος δέντρα και παρτέρια, όπου στεγάζεται και η αγορά χειροποίητων του ετήσιου φεστιβάλ της πόλης. Ο πεζόδρομος οδηγεί στο Corum, ένα άσχημο τσιμεντένιο κατασκεύασμα που φιλοξενεί εκδηλώσεις τέχνης, αλλά για να φτάσει εκεί περνάει μπροστά από το Musee Fabree, ένα μεγάλο μουσείο, από τα σπουδαιότερα και μεγαλύτερα στη Γαλλία, με τέχνη από το 16ο και τον 20ο αιώνα. Δυστυχώς είναι Δευτέρα και το κυρίως μουσείο είναι κλειστό, βρίσκω όμως ευκαιρία να επισκεφτώ την προσωρινή έκθεση με έργα του Alfons Mucha, που είναι σήμερα ανοικτή, και πολύ καλή.
Πίσω και πάνω από την Place de la Comedie, απλώνεται η παλιά πόλη του Montpellier. Ένας δαίδαλος από στενά σοκάκια, κρυφές πλατείες, όμορφα σπίτια, μαγαζιά, καταστήματα. Όλα σε ένα ομοιόμορφο μπεζ, από την ασβεστολιθική πέτρα που χρησιμοποιείται ως κυρίαρχο οικοδομικό υλικό. Μηδέν τουρίστες, μόνο ντόπιοι. Δυο τρείς πλατείες ξεχωρίζουν λόγω μεγέθους, κι εκεί τα γύρω καφέ & εστιατόρια έχουν γεμίσει το χώρο με τραπεζάκια, και όλα είναι γεμάτα, κατά κύριο λόγο από νεολαία. Στην παλιά πόλη, αξίζει ειδική αναφορά αφενός στο Quartier de l’ Ancien Courrier, μια γειτονιά γεμάτη γκαλερί, προχωρημένα καταστήματα κλπ, και αφετέρου σε δύο από τα πολλά hotel particuliers (ιδιωτικά κτήρια) που ξεχωρίζουν: Hotel de Varennes και Hotel St-Come.
Όπως όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά, έτσι κι εδώ που υπάρχουν μπόλικοι φοιτητές υπάρχει κι ένα πανεπιστήμιο. Κι όχι κάποιο τυχαίο, το παλαιότερο της Γαλλίας. Εδώ ιδρύθηκε η πρώτη ιατρική σχολή στην Ευρώπη το 12ο αιώνα. Δυστυχώς το πανεπιστήμιο δε διαθέτει επισκέψιμους χώρους, ωστόσο το κτήριο της ιατρικής σχολής βρίσκεται δίπλα στον καθεδρικό ναό της πόλης (Ο οποίος καθεδρικός είναι αφιερωμένος στον Αγ. Πέτρο κι όχι στον St-Roche που μάλιστα καταγόταν από το Montpellier – αυτός έχει τη δικιά του Εκκλησία μέσα στην παλιά πόλη).
::
Μια αψίδα του Θριάμβου του 16ου αιώνα σημειώνει το τέλος της παλιάς πόλης, και την είσοδο στο πάρκο της Place Royale de Peyrou. Εκεί, εκτός από όμορφα διατεταγμένα δέντρα, παρτέρια, και κόσμο που διασκεδάζει, βρίσκει κανείς το Château d’ eau, ένα εξάγωνο υδατόπυργο (με σκαλωσιές αυτή την εποχή), κι από κει ξεκινάει ένα υδραγωγείο (Aqueduc de St-Clement).
:: ::
Από την άλλη πλευρά της πόλης, ανατολικά της Place de la Comedie, βρίσκεται η νέα γειτονιά της πόλης. Ένα γυάλινο δημαρχείο, και δίπλα σ’ αυτό, ένα τεράστιο εμπορικό κέντρο (Polygone), από την άλλη πλευρά του οποίου ξεκινάει η Antigone. Η Antigone, έργο του Ισπανού αρχιτέκτονα Ricardo Bofill, είναι η δυτική απάντηση στην Karl-Marx Allee του Ανατολικού Βερολίνου. Χτισμένη στη δεκαετία του 1980, η γειτονιά αυτή αποτελείται από μεταμοντέρνες πολυκατοικίες, που όλες μαζί συνθέτουν ένα επιβλητικό σκηνικό, και διαμορφωμένους κοινόχρηστους χώρους, με πάρκα, σιντριβάνια, όμορφες πλατείες, καταστήματα, εστιατόρια, υπόγεια parking, αθλητικούς χώρους κ.α.. Σε περίπου 1000μ επί 300μ, παρείχε 4000 κατοικίες και 20000τμ χώρους εμπορικών δραστηριοτήτων.
Βραδινό σε ένα εστιατόριο πάνω σε πλατεία γεμάτη με φοιτητές και φοιτήτριες. Εστιατόριο Le Tire Bouchon, πλατεία Jean Jeures. Μια χαρά φαγητό, και μετά νυκτερινή βόλτα – τα σοκάκια της πόλης τη νύκτα είναι ακόμα πιο όμορφα.
Attachments
-
188,8 KB Προβολές: 4.151