oikonoleon
New Member
- Μηνύματα
- 4
- Likes
- 22
Χθες δεν προλάβαμε να δούμε και πολλά πράγματα στη Λαχώρη. Κάτι που ξυπνήσαμε αργά, κάτι η κίνηση στους δρόμους, κάτι που έπρεπε να φύγουμε νωρίς για το Islamabad, δε μπορέσαμε να επισκεφτούμε και το φρούριο της πόλης.
Πήγαμε όμως στο Μουσείο, το μεγαλύτερο της Punjab , με πληθώρα ευρημάτων από όλες τις ιστορικές περιόδους και όλους τους πολιτισμούς που πέρασαν από δω.
Πήγαμε και στο National College of Arts, το πιο φιλελεύθερο ακαδημαϊκό Ινστιτούτο του Πακιστάν.
Και φεύγοντας, από τον μεγάλο καινούριο αυτοκινητόδρομο, αγναντεύαμε τις απέραντες πεδιάδες της Punjab, οι οποίες βρέχονται από τον μεγάλο Ινδό ποταμό ,και παράγουν ρύζι , πορτοκάλια, καλαμπόκια και όλα τα καλά…
Εδώ εργάζονται και οι φτωχότεροι των φτωχών. Ζουν σε σπίτια καμωμένα από λάσπη, δουλεύουν όλη μέρα στους ορυζώνες και τα ‘εργοστάσια’ τούβλου, τις περισσότερες φορές πληρώνονται μόνο με μια μερίδα φαγητό, και συχνά ζουν υπό καθεστώς δουλείας και αυτοί και οι οικογένειές τους και εξαρτώνται από τους μεγαλογαιοκτήμονες της περιοχής. Αποτελούν ιδιοκτησία τους, για την ακρίβεια.
Και όλα αυτά, εν έτη 2007…
Δουλεία, ναι…υπάρχει ακόμα…
Τώρα σου γράφω από το αεροδρόμιο του Islamabad. Σε λίγο πετάω – εάν ο καιρός το επιτρέψει, γιατί οι περισσότερες πτήσεις αυτού του είδους ή αναβάλλονται ή επιστρέφουν μετά τα μισά της διαδρομής- για το Βόρειο Πακιστάν, την περιοχή των Βορείων Περιοχών (Northern Areas) και το Gilgit. Κοντά στα σύνορα με την Κίνα.
Εδώ συναντώνται 3 από τις μεγαλύτερες οροσειρές του κόσμου: το Καράκοραμ, τα Ιμαλάια και ο Ινδοκαύκασος. Πηγαίνω με δυο φίλους που είναι από εκείνα τα μέρη.
Η πτήση ,εάν γίνει, είναι από τις πιο όμορφες στον κόσμο γιατί το αεροπλάνο θα πρέπει να πετάξει σε πολύ κοντινή απόσταση από τις κορφές των βουνών (μόλις 300 μέτρα απόσταση) και πρέπει να πετάξει επίσης μέσα από τις οροσειρές. Για τον ίδιο λόγο, οποιαδήποτε μικρή συννεφιά ή κακοκαιρία μπορεί να αποτρέψει την πτήση, η οποία είναι η πρώτη που γίνεται σε όλο το Πακιστάν καθημερινά, στις 6 το πρωί.
Εάν δεν πετάξουμε, θα φύγουμε απόψε το βράδυ με αυτοκίνητο για το Gilgit.16 ώρες δρόμος, εάν φυσικά δεν υπάρχουν κατολισθήσεις. Για να δούμε…
Θα σου ξαναγράψω…
Πήγαμε όμως στο Μουσείο, το μεγαλύτερο της Punjab , με πληθώρα ευρημάτων από όλες τις ιστορικές περιόδους και όλους τους πολιτισμούς που πέρασαν από δω.
Πήγαμε και στο National College of Arts, το πιο φιλελεύθερο ακαδημαϊκό Ινστιτούτο του Πακιστάν.
Και φεύγοντας, από τον μεγάλο καινούριο αυτοκινητόδρομο, αγναντεύαμε τις απέραντες πεδιάδες της Punjab, οι οποίες βρέχονται από τον μεγάλο Ινδό ποταμό ,και παράγουν ρύζι , πορτοκάλια, καλαμπόκια και όλα τα καλά…
Εδώ εργάζονται και οι φτωχότεροι των φτωχών. Ζουν σε σπίτια καμωμένα από λάσπη, δουλεύουν όλη μέρα στους ορυζώνες και τα ‘εργοστάσια’ τούβλου, τις περισσότερες φορές πληρώνονται μόνο με μια μερίδα φαγητό, και συχνά ζουν υπό καθεστώς δουλείας και αυτοί και οι οικογένειές τους και εξαρτώνται από τους μεγαλογαιοκτήμονες της περιοχής. Αποτελούν ιδιοκτησία τους, για την ακρίβεια.
Και όλα αυτά, εν έτη 2007…
Δουλεία, ναι…υπάρχει ακόμα…
Τώρα σου γράφω από το αεροδρόμιο του Islamabad. Σε λίγο πετάω – εάν ο καιρός το επιτρέψει, γιατί οι περισσότερες πτήσεις αυτού του είδους ή αναβάλλονται ή επιστρέφουν μετά τα μισά της διαδρομής- για το Βόρειο Πακιστάν, την περιοχή των Βορείων Περιοχών (Northern Areas) και το Gilgit. Κοντά στα σύνορα με την Κίνα.
Εδώ συναντώνται 3 από τις μεγαλύτερες οροσειρές του κόσμου: το Καράκοραμ, τα Ιμαλάια και ο Ινδοκαύκασος. Πηγαίνω με δυο φίλους που είναι από εκείνα τα μέρη.
Η πτήση ,εάν γίνει, είναι από τις πιο όμορφες στον κόσμο γιατί το αεροπλάνο θα πρέπει να πετάξει σε πολύ κοντινή απόσταση από τις κορφές των βουνών (μόλις 300 μέτρα απόσταση) και πρέπει να πετάξει επίσης μέσα από τις οροσειρές. Για τον ίδιο λόγο, οποιαδήποτε μικρή συννεφιά ή κακοκαιρία μπορεί να αποτρέψει την πτήση, η οποία είναι η πρώτη που γίνεται σε όλο το Πακιστάν καθημερινά, στις 6 το πρωί.
Εάν δεν πετάξουμε, θα φύγουμε απόψε το βράδυ με αυτοκίνητο για το Gilgit.16 ώρες δρόμος, εάν φυσικά δεν υπάρχουν κατολισθήσεις. Για να δούμε…
Θα σου ξαναγράψω…
