Πακιστάν Πακιστάν

[oikonoleon]

Σήμερα ακολουθήσαμε τον καινούριο ‘Δρόμο του Μεταξιού’, τον Karakoram Highway, που χτίστηκε κυρίως με Κινέζικα έξοδα για να συνδέσει το Πακιστάν με την Κίνα. Και όχι από την καλή της την καρδιά ε…με αυτόν τον τρόπο η Κίνα αποκτά πρόσβαση στο Καράτσι, άρα και στον Ινδικό Ωκεανό. Η Κίνα έχει χρηματοδοτήσει πάρα πολλά δημόσια έργα στο Πακιστάν τελευταία παρεμπιπτόντως. Διπλωματία της οικονομίας λέγεται αυτό…

Παράλληλα στην δική μας διαδρομή, στην απέναντι μεριά του ποταμού Hunza, ο αρχαίος ‘Δρόμος του Μεταξιού’ .σαν λαξεμένος πάνω στην άκρη του βουνού.
Επισκεφτήκαμε την περιοχή Hunza και το επιβλητικό φρούριο Baltit που χρονολογείται γύρω στο 1300 μΧ και χτίστηκε από τον τοπικό ηγεμόνα (Mir) της περιοχής σε πρώτη φάση, ενώ διακοσμήθηκε από τεχνίτες του Baltistan και έχει έντονες Θιβετιανές επιρροές.
Στην υπηρεσία της αναστήλωσης της περιοχής γύρω από το Baltit Fort δουλεύει η αδερφή του Noorrudin ,η Saima, ως αρχιτέκτων ,και η ξενάγηση που είχαμε ήταν όπως και να το κάνουμε προνομιακή.

Έπειτα, από ένα σημείο και μετά, ο καινούριος Δρόμος του Μεταξιού συναντά τον αρχαίο και γίνονται ένα. Τον ακολουθήσαμε μέχρι την περιοχή Gozal ,δύο ώρες από τα σύνορα του Πακιστάν με την Κίνα. Εκεί συναντήσαμε τον πατέρα ενός συμφοιτητή μας που βρίσκεται ακόμα στο Manchester (μας το είχε ‘παραγγείλει’), και αφού λάβαμε το απαραίτητο κέρασμα, είπαμε να επισκεφτούμε την κοντινή λίμνη Borit, μια λίμνη με αλμυρό νερό, εβρισκόμενη κυριολεκτικά μέσα σε μια γούβα τριγυρισμένη από οροσειρές σε υψόμετρο γύρω τα 2800 μέτρα. Με το που μας έπιασε η βροχή, φύγαμε για να επιστρέψουμε στο Gilgit , όπου και φτάσαμε μετά από 3 ώρες δρόμο ,στις 11 τη νύχτα.

Εδώ θα σε αφήσω γιατί αύριο έχω μεγάλο ταξίδι…
Δε βρήκαμε πτήση για να επιστρέψουμε και θα το πάμε οδικώς ως το Islamabad. 16 ώρες στην καλύτερη περίπτωση και 32 με 48 στη χειρότερη, εάν βρέξει και υπάρξουν κατολισθήσεις και αποκλειστούμε...Ίδωμεν!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• 10

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 7 of 10

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Lalibela]

σε ευχαριστούμε πολύ

 

[coccobill]

Πολυ ωραια αφηγηση, σα γραμμα σε φιλο η στο ημερολογιο σου. Αν δουμε και φωτογραφιες απο τους ντοπιους η τη διαδρομη, ακομα καλυτερα..

 

[mariath]

Ενδιαφέρουσα αφήγηση, ειδικά αφού προέρχεται από μια περιοχή απ' την οποία δεν έχουμε συχνά την ευκαιρία να μαθαίνουμε πράγματα.

 

[ΕΡΣΗ]

Πολύ ενδιαφέρουσα αφήγηση και όλη μαζεμένη. Μια μεγάλη υπέροχη δόση.

 

[eleni70]

τι ευχαριστη εκπληξη!!!
ευχαριστουμε που μοιραζεσαι μαζι μας αυτην την οχι κ τοσο συνηθισμενη ταξιδιωτικη εμπειρια...

 

[oikonoleon]

ευχαριστω παιδια και καλως σας βρηκα!

Βασικα η παραπανω αφηγηση ειναι το "ημερολογιο" που κρατουσα και το συμπληρωνα σχεδον καθε βραδυ.

Φωτογραφιες θα προσθεσω, απλα σε αυτη τη φαση "εξοικειωνομαι" με το σαϊτ, οποτε ...υπομονη

 

[ioanna karagianni]

Μόλις τελείωσα την ιστορία σου που φυσικά όπως και οι προηγούμενοι την διάβασα μονορούφι. Με τον τρόπο που είναι γραμμένη η ιστορία είχα συνεχώς την εντύπωση ότι απευθυνόσουν ειδικά σε μένα. Όση ώρα διάβαζα σκεφτόμουν συνεχώς πόσο τυχερός είσαι που είχες φίλους Πακιστανούς, που πήγες σε γάμο τους, που έκανες αυτήν την καταπληκτική πτήση, που παρακολούθησες αγώνα πόλο ως επίσημος καλεσμένος κτλ. Θα περιμένω τις φωτογραφίες. Το Πακισταν είναι από τις χώρες που πολύ θα ήθελα να επισκεφθώ αλλά δύσκολα θα το αποφασίσω.

 

[oikonoleon]

Με τις φωτογραφιες ειχα καποια προβληματακια:

1. Το επιτρεπομενο μεγεθος ειναι 250ΚΒ, οι δικες μου ειναι μεγαλυτερες και δεν εχω το χρονο να μπω στη διαδικασια να αλλαζω την αναλυση

2. Το Πακισταν δεν υπαρχει καν στη λιστα με τις χωρες στο 'οι φωτογραφιες μου'

Εχω ανεβασει καποιες στο μπλογκ μου παντως, οπου και πρωτοδημοσιευσα την ιστορια. Για οποιον ενδιαφερεται, ειναι εδω:

'Τροχισε εκεινα τα σπαθια του λογου που μ'αρεσουν...': 27-07-07 Islamabad

 

[spor_os]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες της Ασίας.

 

[fenia42]

Απίστευτη ιστορία διάβασα πρωινιάτικα!!! κρίμα που δε μας γράφει πια αυτό το μέλος.

 

[Spyros-007]

Πραγματικά κρίμα!
Και πάνω που χάρηκα ...