Το κορίτσι κάθισε στα σκαλοπάτια και χάζεψε την πόλη που βρισκόταν μπρος της.Προσπάθησε να βρει που ήταν αυτά που είχε δει ως τώρα.Τα σκαλιά ήταν φαρδιά λεύκα και ξεκινούσαν απο την βάση του λόφου.Χωριζόταν σε πλατύσκαλα σαν μικρές βεράντες-γεμάτες κόσμο-και ανέβαιναν ως την κορφή του λόφου.Στην βάση ένα καρουζελ γύρναγε στον κύκλιο χορό του Έκατσε να φάει ,πότε στην ζωή της η μαρμελάδα δεν της είχε φανεί τόσο νόστιμη έστω και αν είχε λερωθεί σαν γουρουνάκι.Πάνω της ήταν η Ιερή καρδιά.Ένας ναός αφιερωμένος στους 58000 στρατιώτες που σκοτώθηκαν στο Γαλλοπρωσικό πόλεμο.40 χρονιά χρειάστηκαν για την ανέγερση της και το κόστος της ανήλθε στα 40 εκατ.φράγκα.Στο εσωτερικό της το βλέμμα σου καρφώνεται στο τεράστιο ψηφιδωτό του Χριστού.Ένας χριστός τεράστιος με χεριά απλωμένα και κάτω απο την σκιά τους άγγελοι και μια γυναίκα.Ο χρυσός λάμπει...και ο θόλος τραβάει το βλέμμα σου προς τα πάνω.Είναι το δεύτερο ψηλότερο σημείο μετά τον Πύργο του Άιφελ και η θέα είναι πραγματικά μαγευτική αν και η ανάβαση είναι κουραστική και η σκάλα ελικοειδή.Στην αρχή σχεδόν της σκάλας ένας στεφάνι απο βιτρό παράθυρα αγκαλιάζει τον θόλο και προσφέρει θέα στο εσωτερικό.Όταν κοιτάς απο ψηλά τα πράγματα αλλάζεις χωρίς να το καταλαβαίνεις και εσύ την οπτική σου,αντιλαμβάνεσαι πιο καθαρά το μέγεθος του χώρου που βρίσκεται χαμηλά...Το κορίτσι αφού έφτασε στην κορφή αποφάσισε πως θέλει να βρεθεί και στον πάτο, για το λόγο αυτό κατέβηκε και στην θολωτή κρύπτη του ναού.Μια κρυπτή που την παρέσυρε με τα τόξα της...
Η βόλτα στην Μονμάρτη σε κάνει μποέμ...περπατάς στους δρόμους που περπάτησαν ο Πικάσο ο Απολινέρ ο Μονέ ο Μανέ ο Ρενουάρ ο Νταλί ο Μοντιλιάνι και τόσοι άλλοι,βλέπεις τους τωρινούς ζωγράφους να σε πλησιάζουν και να σου λένε να σου κάνουν το πορτραίτο σου.Ο AU LAPIN AGILE το καμπαρέ της Μπελ Εποκ στο οποίο σύχναζαν ποιητές και ζωγράφοι πήρε το όνομα του απο τον λαγό που χοροπήδα πάνω απο την κατσαρόλα και ήταν κλειστό...Το κορίτσι πήρε το δρόμο προς τα κάτω ήθελε να περάσει τουλάχιστον έξω απο το MOULIN ROUGE και τον κόκκινο ανεμόμυλο του.Το καν-καν που γεννήθηκε εκεί και που ζωγραφίστηκε τόσο μοναδικά απο τον Τουλούζ Λοτρέκ δεν κατοικούσε πια μέσα του και αυτό έκανε το κορίτσι να μην θέλει να πάει...Μια φαντασμαγορική γιορτή σε στυλ Λας Βέγκάς δεν ήταν αυτό που ήθελε να δει...Μπήκε στα Βουλεβάρτα και έφτασε στο μουσείο του MUSEE GUSTAVE MOREAU.Ένα παλιό κτήριο που ήταν το ατελιέ και το σπίτι του.Ένα μικρο μουσείο που σε βάζει με μια στην φαντασία και στο όνειρο.Γύρω σου βιβλικά μυθικά πρόσωπα σου δίνουν το χέρι για να σε βουτήξουν στους μύθους τους.Κένταυροι θεοί άγγελοι νύμφες.Μορφές που γέρνουν η μια μέσα στην άλλη, που κυριαρχούν ή χάνονται. Και ένας άγγελος με πορφύρα φτερά πάνω απο στέγες, με μια πόλη που βάφεται στην δύση της.Ένας άγγελος ταξιδευτής όπως λέει ο τίτλος. Κάνει μια σκέψη...Κάθε πόλη και ένας άγγελος, που ξεκουράζεται σε καμπαναριά, θόλους και που ευλογεί την πόλη.Που να κάτσει απόψε;
Μόλις βγει απο το μουσείο βλέπει μια εκκλησιά,μα την προσπέρνα είναι η SAINTE TRINITE έχει σκοπό να φτάσει στην όπερα και να την προλάβει ανοικτή.
Η OPERA GARNIER σχεδιάστηκε από τον Σαρλ Γκαρνιε για τον Ναπολέοντα Γ.Ο Γκαρνιέ κέρδισε το διαγωνισμό γιατί όπως λέγεται κατάφερε να εντάξει στο σχέδιο μια λίμνη που βρίσκεται στα υπόγεια της. Μια λίμνη που γέννησε ένα μυθιστόρημα και ένα κάτοικο τόσο διάσημο όσο και εκείνος που κατοικεί στην Παναγιά.Ο Λερού γραφεί ένα μυθιστόρημα λίγο θρίλερ και αρκετά χρονιά μετά ο Webber το κάνει ένα έργο ανεπανάληπτο που η μουσική του τρυπώνει μέσα της....Τόσο πολύ που τόλμα να την ψιθυρίζει και έκτος μπάνιου.Το κτήριο που το αποκαλούν και γαμήλια τούρτα συνδυάζει πολλούς ρυθμούς και προκαλεί τα ματιά με την ποικιλομορφία του.Το κορίτσι ανεβαίνει τα σκαλιά αφού χαζεύει τα αγάλματα των θεατρικών συγγραφέων που βρίσκονται εξωτερικά και πέρνα μέσα....Τι αστεία εικόνα που θα ήταν με το αποσβολωμένο βλέμμα που πήρε μόλις είδε την σκάλα.Μια μαρμάρινη λευκή σκάλα-10μ πλάτος- με κουπαστή από κόκκινο και πράσινο μάρμαρο που οδηγεί σε πλάτωμα -σαν μικρή σκηνή-για να ανοίξει μετά σε μια διπλή σκάλα που οδηγεί στους πάνω ορόφους.Δύο αγάλματα,που ήρθαν πάλι από την χώρα της η Κωμωδία και η Τραγωδία την κοιτούν με αγάπη...Ζητάει ένα μικρο συγνώμη απο την Κωμωδία άλλα στο θέατρο αγάπα λίγο πιο πολύ τα κλασσικά έργα που σχεδόν πάντα είναι δραματικά.Μπαίνει στο φουαγιέ και ανοίγει τα ματιά τι να δει από όλα αυτά τα ψηφιδωτά που την κυκλώνουν...Μπαίνει στην κεντρική αίθουσα.το κόκκινο βελούδο κυριαρχεί παντού.5 όροφοι θεωρεία βρίσκονται κάτω απο τον θόλο.Ο πολυέλαιος λάμπει και αποσπά για λίγο την ματιά σου από την ζωγραφιά του Σαγκάλ. Ζυγίζει 6 τόνους και δεν θες με τίποτα να πραγματοποιηθεί η σκηνή από το βιβλίο όταν καταρρευει πάνω στην σκηνή και εμφανίζεται το φάντασμα.Το κορίτσι προσπαθεί να θυμηθεί πιο ήταν το θεωρείο του μα δεν το καταφέρνει.Έτσι κοιτά πάλι την ζωγραφιά του Σαγκάλ και προσπαθεί να αναγνωρίσει τα 6 μπαλέτα που κρύβει.Βλέπει την Ζιζελ, το πουλί της φωτιάς, τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα, την λίμνη των κύκνων και τον Μαγεμένο αυλό μα τα άλλα οχι. Ο οδηγός που έχει μαζί της δεν γραφεί πια είναι για την ακρίβεια γραφεί απλά οτι είναι η ζωγραφιά του Σαγκάλ....
Βγαίνει έξω και κάθεται για κάφε στο CAFE DE LA PAIX που σχεδίασε ο Γκαρνιέ.Αφού πίνει ένα γαλλικό κατεβαίνει την ruede la paix για φτάσει στην PLACE VENDOME. Μια πλατεία του 1699 ορθογώνια που κρύβει πίσω από τις προσόψεις της το Ριτζ.Η πλατεία με τις στοές παραμένει ίδια όπως την εποχή που την σχεδίασε ο Μανσάρ και είναι απλησίαστη...τα πιο διάσημα κοσμηματοπωλεία είναι εδώ και το κορίτσι δεν πλησιάζει καν τις βιτρίνες τους.Διαλέγει να δει την στήλη που μιμείται αυτή του Τραΐανού στην Ρώμη.Την έστησε ο Ναπολέοντα χαράζοντας πάνω της τις μάχες του,μάχες υπέρ πατρίδος.Την κορφή της κοσμεί το άγαλμα του,που ρίχτηκε κάτω μια εποχή και ξανανέβηκε μια άλλη.Ένας άνθρωπος μπορεί να υμνηθεί και να ριχτεί στα τάρταρα από τους ίδιους ανθρώπους....ΤΟ πιο λαμπρό παράδειγμα για αυτό μια γυναίκα που στολίζει μια άλλη πλατεία λίγο πιο κάτω. ΖΑΝ ΝΤ ΑΡΚ.Μια γυναίκα που λευτέρωσε την Γαλλία,πήρε αξιώματα,οδηγήθηκε στην πύρα ως μάγισσα και μετά έγινε αγία..από τα ζητώ στο καψτε την....Το πλήθος και η δύναμη του τρόμαζαν το κορίτσι.Το άγαλμα την έχει έφιππη με το λάβαρο στο χέρι και το άλογο της σε ελαφρύ καλπασμό...κοίτα το ποτάμι.Λέει ο οδηγός πως είναι σημείο προσκυνήματος βασιλοφρόνων,μα εκείνη σταμάτησε για να της πει πως και εκείνη ακούει πότε πότε φωνές και πως της αρέσει.
Τα ποδιά της την περπατάνε ακόμα και εκείνη δεν τους χαλάει χατίρι τα πάει ως το PALAIS ROYAL.το βασιλικό ανάκτορο στο οποίο ζούσε ο Ρισελιέ πέρασε μετά το θάνατο του,που άλλου, στο στέμμα.Το παλάτι έχει βρώμικη ιστορία.Χαρτιά τράπουλας απλωμένα σε τραπέζια και περιούσιες στο σφυρί...ακολασίες δεμένες πάντα με χαρτοπαικτικά οργιά.Γιατί όπως λέει και ο Κούρκουλος-αξίζει να χτυπηθούμε Μαύρε -Πολλά τα λεφτά Άρη...Πάντα τα πολλά λεφτά έφερναν χτυπήματα.τώρα βασιλεύει η τάξη καθώς στεγάζει το συμβούλιο της επικρατείας.Μια κίνηση εξιλέωσης,ποιος ξέρει;Η αυλή με τις μαυρόασπρες κολόνες του Ντανιέλ Μπάρεν φέρνουν το μοντέρνο δίπλα στο κλασσικό.κολόνες χαμηλές που μόλις διακρίνονται άλλες λίγο πιο ψηλές,ωραία καθίσματα για ξεκούραση,και άλλες ψηλές δημιουργούν αντιθέσεις.
Το κορίτσι μπήκε στο μετρο για να παει στην Αψιδα του θριαμβου...
Η βόλτα στην Μονμάρτη σε κάνει μποέμ...περπατάς στους δρόμους που περπάτησαν ο Πικάσο ο Απολινέρ ο Μονέ ο Μανέ ο Ρενουάρ ο Νταλί ο Μοντιλιάνι και τόσοι άλλοι,βλέπεις τους τωρινούς ζωγράφους να σε πλησιάζουν και να σου λένε να σου κάνουν το πορτραίτο σου.Ο AU LAPIN AGILE το καμπαρέ της Μπελ Εποκ στο οποίο σύχναζαν ποιητές και ζωγράφοι πήρε το όνομα του απο τον λαγό που χοροπήδα πάνω απο την κατσαρόλα και ήταν κλειστό...Το κορίτσι πήρε το δρόμο προς τα κάτω ήθελε να περάσει τουλάχιστον έξω απο το MOULIN ROUGE και τον κόκκινο ανεμόμυλο του.Το καν-καν που γεννήθηκε εκεί και που ζωγραφίστηκε τόσο μοναδικά απο τον Τουλούζ Λοτρέκ δεν κατοικούσε πια μέσα του και αυτό έκανε το κορίτσι να μην θέλει να πάει...Μια φαντασμαγορική γιορτή σε στυλ Λας Βέγκάς δεν ήταν αυτό που ήθελε να δει...Μπήκε στα Βουλεβάρτα και έφτασε στο μουσείο του MUSEE GUSTAVE MOREAU.Ένα παλιό κτήριο που ήταν το ατελιέ και το σπίτι του.Ένα μικρο μουσείο που σε βάζει με μια στην φαντασία και στο όνειρο.Γύρω σου βιβλικά μυθικά πρόσωπα σου δίνουν το χέρι για να σε βουτήξουν στους μύθους τους.Κένταυροι θεοί άγγελοι νύμφες.Μορφές που γέρνουν η μια μέσα στην άλλη, που κυριαρχούν ή χάνονται. Και ένας άγγελος με πορφύρα φτερά πάνω απο στέγες, με μια πόλη που βάφεται στην δύση της.Ένας άγγελος ταξιδευτής όπως λέει ο τίτλος. Κάνει μια σκέψη...Κάθε πόλη και ένας άγγελος, που ξεκουράζεται σε καμπαναριά, θόλους και που ευλογεί την πόλη.Που να κάτσει απόψε;
Μόλις βγει απο το μουσείο βλέπει μια εκκλησιά,μα την προσπέρνα είναι η SAINTE TRINITE έχει σκοπό να φτάσει στην όπερα και να την προλάβει ανοικτή.
Η OPERA GARNIER σχεδιάστηκε από τον Σαρλ Γκαρνιε για τον Ναπολέοντα Γ.Ο Γκαρνιέ κέρδισε το διαγωνισμό γιατί όπως λέγεται κατάφερε να εντάξει στο σχέδιο μια λίμνη που βρίσκεται στα υπόγεια της. Μια λίμνη που γέννησε ένα μυθιστόρημα και ένα κάτοικο τόσο διάσημο όσο και εκείνος που κατοικεί στην Παναγιά.Ο Λερού γραφεί ένα μυθιστόρημα λίγο θρίλερ και αρκετά χρονιά μετά ο Webber το κάνει ένα έργο ανεπανάληπτο που η μουσική του τρυπώνει μέσα της....Τόσο πολύ που τόλμα να την ψιθυρίζει και έκτος μπάνιου.Το κτήριο που το αποκαλούν και γαμήλια τούρτα συνδυάζει πολλούς ρυθμούς και προκαλεί τα ματιά με την ποικιλομορφία του.Το κορίτσι ανεβαίνει τα σκαλιά αφού χαζεύει τα αγάλματα των θεατρικών συγγραφέων που βρίσκονται εξωτερικά και πέρνα μέσα....Τι αστεία εικόνα που θα ήταν με το αποσβολωμένο βλέμμα που πήρε μόλις είδε την σκάλα.Μια μαρμάρινη λευκή σκάλα-10μ πλάτος- με κουπαστή από κόκκινο και πράσινο μάρμαρο που οδηγεί σε πλάτωμα -σαν μικρή σκηνή-για να ανοίξει μετά σε μια διπλή σκάλα που οδηγεί στους πάνω ορόφους.Δύο αγάλματα,που ήρθαν πάλι από την χώρα της η Κωμωδία και η Τραγωδία την κοιτούν με αγάπη...Ζητάει ένα μικρο συγνώμη απο την Κωμωδία άλλα στο θέατρο αγάπα λίγο πιο πολύ τα κλασσικά έργα που σχεδόν πάντα είναι δραματικά.Μπαίνει στο φουαγιέ και ανοίγει τα ματιά τι να δει από όλα αυτά τα ψηφιδωτά που την κυκλώνουν...Μπαίνει στην κεντρική αίθουσα.το κόκκινο βελούδο κυριαρχεί παντού.5 όροφοι θεωρεία βρίσκονται κάτω απο τον θόλο.Ο πολυέλαιος λάμπει και αποσπά για λίγο την ματιά σου από την ζωγραφιά του Σαγκάλ. Ζυγίζει 6 τόνους και δεν θες με τίποτα να πραγματοποιηθεί η σκηνή από το βιβλίο όταν καταρρευει πάνω στην σκηνή και εμφανίζεται το φάντασμα.Το κορίτσι προσπαθεί να θυμηθεί πιο ήταν το θεωρείο του μα δεν το καταφέρνει.Έτσι κοιτά πάλι την ζωγραφιά του Σαγκάλ και προσπαθεί να αναγνωρίσει τα 6 μπαλέτα που κρύβει.Βλέπει την Ζιζελ, το πουλί της φωτιάς, τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα, την λίμνη των κύκνων και τον Μαγεμένο αυλό μα τα άλλα οχι. Ο οδηγός που έχει μαζί της δεν γραφεί πια είναι για την ακρίβεια γραφεί απλά οτι είναι η ζωγραφιά του Σαγκάλ....
Βγαίνει έξω και κάθεται για κάφε στο CAFE DE LA PAIX που σχεδίασε ο Γκαρνιέ.Αφού πίνει ένα γαλλικό κατεβαίνει την ruede la paix για φτάσει στην PLACE VENDOME. Μια πλατεία του 1699 ορθογώνια που κρύβει πίσω από τις προσόψεις της το Ριτζ.Η πλατεία με τις στοές παραμένει ίδια όπως την εποχή που την σχεδίασε ο Μανσάρ και είναι απλησίαστη...τα πιο διάσημα κοσμηματοπωλεία είναι εδώ και το κορίτσι δεν πλησιάζει καν τις βιτρίνες τους.Διαλέγει να δει την στήλη που μιμείται αυτή του Τραΐανού στην Ρώμη.Την έστησε ο Ναπολέοντα χαράζοντας πάνω της τις μάχες του,μάχες υπέρ πατρίδος.Την κορφή της κοσμεί το άγαλμα του,που ρίχτηκε κάτω μια εποχή και ξανανέβηκε μια άλλη.Ένας άνθρωπος μπορεί να υμνηθεί και να ριχτεί στα τάρταρα από τους ίδιους ανθρώπους....ΤΟ πιο λαμπρό παράδειγμα για αυτό μια γυναίκα που στολίζει μια άλλη πλατεία λίγο πιο κάτω. ΖΑΝ ΝΤ ΑΡΚ.Μια γυναίκα που λευτέρωσε την Γαλλία,πήρε αξιώματα,οδηγήθηκε στην πύρα ως μάγισσα και μετά έγινε αγία..από τα ζητώ στο καψτε την....Το πλήθος και η δύναμη του τρόμαζαν το κορίτσι.Το άγαλμα την έχει έφιππη με το λάβαρο στο χέρι και το άλογο της σε ελαφρύ καλπασμό...κοίτα το ποτάμι.Λέει ο οδηγός πως είναι σημείο προσκυνήματος βασιλοφρόνων,μα εκείνη σταμάτησε για να της πει πως και εκείνη ακούει πότε πότε φωνές και πως της αρέσει.
Τα ποδιά της την περπατάνε ακόμα και εκείνη δεν τους χαλάει χατίρι τα πάει ως το PALAIS ROYAL.το βασιλικό ανάκτορο στο οποίο ζούσε ο Ρισελιέ πέρασε μετά το θάνατο του,που άλλου, στο στέμμα.Το παλάτι έχει βρώμικη ιστορία.Χαρτιά τράπουλας απλωμένα σε τραπέζια και περιούσιες στο σφυρί...ακολασίες δεμένες πάντα με χαρτοπαικτικά οργιά.Γιατί όπως λέει και ο Κούρκουλος-αξίζει να χτυπηθούμε Μαύρε -Πολλά τα λεφτά Άρη...Πάντα τα πολλά λεφτά έφερναν χτυπήματα.τώρα βασιλεύει η τάξη καθώς στεγάζει το συμβούλιο της επικρατείας.Μια κίνηση εξιλέωσης,ποιος ξέρει;Η αυλή με τις μαυρόασπρες κολόνες του Ντανιέλ Μπάρεν φέρνουν το μοντέρνο δίπλα στο κλασσικό.κολόνες χαμηλές που μόλις διακρίνονται άλλες λίγο πιο ψηλές,ωραία καθίσματα για ξεκούραση,και άλλες ψηλές δημιουργούν αντιθέσεις.
Το κορίτσι μπήκε στο μετρο για να παει στην Αψιδα του θριαμβου...
Attachments
Last edited by a moderator:
ωραιοτατη ιστορια!
