Γαλλία Παρίσι απλά υπέροχο

[marakixin]

Η τελευταία της ημέρα είχε φτάσει.Το επόμενο πρωινό θα είχε μονάχα μια δυο ώρες....το αεροπλάνο της πέταγε για Αθήνα νωρίς και έπρεπε να βρίσκεται 2 με 3 ώρες πριν στο αεροδρόμιο.Το πρωινό ήταν συννεφιασμένο και σίγουρα ο ουρανός θα έριχνε τα δάκρυα του στην γη,δάκρυα....θα έκλαιγε ο ουρανός μαζί της.Τον λάτρεψε τούτο το μουντό καιρό που ταίριαζε με την διάθεση της....Θα πήγαινε στις Βερσαλλίες.
Το ανάκτορο του βασιλιά Ηλίου και το καύχημα του.Ξεκίνησε να το κτίζει το 1664 με αρχιτέκτονες τους Λουί Λε Βο και Ζυλ Αρντουεν Μανσαρ.Το προόριζε να γίνει το πιο μεγαλοπρεπές παλάτι της Ευρώπης και τα κατάφερε....20000 άτομα μπορούσαν να φιλοξενηθούν στα κτίρια του.Το αρχικό παλάτι ήταν αυτό που αντίκρισε πρώτο το κορίτσι όταν πέρασε την καγκελωτή πόρτα....Ο Βασιλικός θυρεός την κοσμούσε.Η αυλή που ανοιγόταν μπροστά της ήταν τεραστία.Στο βάθος μπροστά της διέκρινε την μαρμάρινη αυλή,μια τεραστία μαυρόασπρη σκακιέρα που θα άστραφτε στον ήλιο. Ανεβαίνει τα σκαλιά και κοιτά το αρχικό παλάτι διακοσμημένο με υδρίες προτομές και ένα ρολόι. Ένα γαλάζιο ρολόι με τον Απόλλωνα να γύρνα τους δείκτες.Στο πλάι του ρολογιού δυο θεοί από την μυθολογία της τον Ηρακλή και τον Άρη......Μπαίνει από την Βόρεια πτέρυγα.Άνθρωποι μαζεμένοι σε μια ψήλη ανοικτή πόρτα κοιτούν και φωτογραφίζουν κάτι....φτάνει τεντώνεται στις μύτες των ποδιών της για να δει πάνω απο τα κεφάλια.Να ήταν τώρα πρώτο μπόι...Βλέπει κίονες λευκούς μαρμάρινους να κοσμούν τον πάνω όροφο.Ένα εκκλησιαστικό όργανο στο βάθος και ένα ψηφιδωτό στην κονχη....Μπαρόκ το αναγνωρίζει απο την υπερβολή του.Φύλλα χρυσού,μάρμαρο σε σχεδία,τοιχογραφίες.Μόνο αυτό το ρεύμα θα μπορούσε να αγαπήσει ο Βασιλιάς Ήλιος...την υπερβολή...θα μισούσε σίγουρα την μοντέρνα τέχνη και το μινιμαλισμό της.Διαβάζει στον οδηγό..είναι το βασιλικό παρεκκλήσι και ήταν η τελευταία προσθήκη του Λουδοβίκου ΙΣΤ
Το κορίτσι μπαίνει στα δωμάτια μα κάτι την ενοχλεί.Μια μυρωδιά βγαίνει από τα δωμάτια και γεμίζει τα ρουθούνια της...μούχλα φθορά θάνατος.Το παλάτι φωνάζει μα κάνεις δεν ακούει την κραυγή του...σαν επιθανάτιος ρονχος.Την τρομάζει αυτό και βιάζεται να βγει να δει την Αίθουσα των Κατόπτρων για να βγει στον κήπο....
Η αίθουσα με τους καθρέφτες σου κόβει την ανάσα.17 καθρέφτες απέναντι από ισάριθμα παράθυρα...κρυστάλλινοι πολυέλαιοι κρέμονται,οι λάμπες αντανακλούσαν στους καθρέφτες και σκόρπιζαν στο χώρο το φως.Πως να ήταν με κεριά...το θέαμα θα ήταν μαγικό έτσι όπως θα τρεμοπάιζαν μια δυνατά και μια αδύνατα και θα χόρευαν βαλς στους καθρέφτες και στα πατώματα της αίθουσας.Αγάλματα γυναικών κρατούν φώτα....σε αυτή την αίθουσα το φως θα ήταν για πάντα ευτυχισμένο....
Τα δωμάτια το ένα πίσω από το άλλο...του Λουδοβίκου,της γυναίκας του...του...του....
Το κορίτσι βγήκε στο κήπο και πήρε ανάσα...Μπροστά της απλωνόταν Παρτέρια,αρμονικοί κήποι,κρήνες,περιστύλια και ήταν όλα στην διάθεση της για να τα ανακαλύψει.Πήρε το τρενάκι που έκανε την βόλτα του κήπου....τεράστιος η καλύτερα υπερβολικά τεράστιος....το τρένο στρίβει και εσύ βλέπεις την κρήνη του Δράκοντα.ο φτερωτός δράκος στο κέντρο ουρλιάζει...το κορίτσι αναρωτιέται αν απο το στόμα του βγάζει νερό...γιατί τι πρωτότυπο!! ούτε αυτό το συντριβάνι δεν δουλεύει.Πίσω του η κρήνη του Ποσειδώνα,ο θαλασσινός θεός βγαίνει απο τα ύδατα με τα αθάνατα αλόγα του,τρίτωνες σαλπίσουν την έξοδο του βασιλιά των θαλασσινών νερών και η γυναικά του καλεί τις ακόλουθες της,για μια βόλτα στον ήλιο....Γύρω της δέντρα λουλούδια σχεδιασμένα όλα αρμονικά...όταν επιστρέφει βλέπει τα υδάτινα παρτέρια που τα στολίζουν μπρούτζινα αγάλματα...και την κρήνη της Λήτως....

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 6
• 7
• 8
• 9

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 8 of 9

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Lthanos]

Πραγματικά μία πολύ όμορφη αφήγηση σε πολύ προσωπικό ύφος.

ΥΓ Τελικά χρειαζόντουσαν οι απειλές του μηδενισμού ...

 

[dimosf]

Επιτέλους μια ιστορία για το ανεπανάληπτο Παρίσι Και τι ιστορία!! Περιμένω τη συνέχεια

 

[renata]

maraxin ξέρεις να αφηγείσαι!!!
έχεις στύλ και ύφος αξιοπρεπές !!!
με καθήλωσες !!!

 

[efi]

Υπεροχη αφηγηση περιμενω ανυπομονα την συνεχεια

 

[thanosth]

Μπράβο Μαρακιχίν,
με ταξίδεψες με την υπεροχη αφηγησή σου στη δεκαετία του 80, οταν επισκέφτηκα νεαρός την πόλη του Φωτός!

Και με εβαλες σε πειρασμο να ψάχνω για εισιτήρια για αυτο τον ωραίο προορισμό!

 

[Defkalion]

Επιτέλους ένα Παρίσι!!

 

[go2dbeach]

Επιτελους , ειδαμε φως απο την πολη του φωτος ωραιοτατη ιστορια!

 

[dik-7]

Πολύ ωραιά η ιστορία σου. Μπράβο! Περιμένω τη συνέχεια.

 

[marakixin]

ΠΑΡΙΣΙ ΑΠΛΑ ΥΠΕΡΟΧΟ

Συνεχιζεται...μερος β

Το κορίτσι βρέθηκε μπροστά απο τον ναό.Τον είχε δει τόσες φόρες σε ταινίες,τον είχε διαβάσει στο ομώνυμο έργο μα τώρα ήταν μια απτή πραγματικότητα, έπρεπε απλά να διαλέξει απο ποια απο τις 3 θύρες θα έμπαινε στο εσωτερικό του. Αποφάσισε να καθυστερήσει λιγάκι ακόμα την είσοδο της και να κατεβεί στην κρυπτή.CRYPTE DU PARVIS έγραφε η πινακίδα και τα σκαλιά την κατέβασαν 80μ κάτω απο την γη, εκεί στα πρώτα προχριστιανικά ερείπια.Όταν ανέβηκε στο φως διέσχισε την πλατεία με κατεύθυνση ένα αστέρι το point zero. To σημείο μηδέν απο το οποίο μετριούνται όλες οι αποστάσεις στο Παρίσι.Χωρίς να το θέλει το κορίτσι σκέφτηκε ένα άλλο σημείο μηδέν,ένα μνημείο φρίκης...Η είσοδος ήταν μπρος της. Οι θύρες της Παρθένου, του Χρίστου και της Δευτέρας Παρουσίας.....Ένιωσε το βλέμμα των 28 βασιλέων της Ιουδαίας και του Ισραήλ να την κοιτούν.Ψηλά απο την στοά τους έβλεπαν τους πιστούς και τους απίστους να μπαίνουν μέσα.Ο ναός ήταν τεράστιος και σκοτεινός μόνο το φως απο τα χιλιάδες μικρά κεριά έσπαγε το σκοτάδι. Κάθε κερί μια προσευχή κάθε κερί μια ευχή. Αγόρασε ένα και το έβαλε μαζί με τα άλλα, ήξερε πως κάνεις δεν θα το σβήνε βουτώντας το στο νερό πριν καεί και σβήσει μόνο του. Αυτό ήταν κάτι που της άρεσε στις εκκλησίες των ξένων.Προχωρούσε κοιτώντας βιαστικά τα παρεκκλήσια 37 ήταν αν τα κοίταζε αργά δεν θα έβγαινε πότε έξω. Το σκοτάδι σπάει στην μέση του χώρου απο τις δυο ροζέτες που βρίσκονται στην βόρεια και στην νοτιά πλευρά.Η βόρεια που κράτα τα βιτρό του 13 αιώνα έχει την Παναγία στην καρδιά της με μορφές της Παλαιάς Διαθήκης, ενώ η νότια το Χρίστο με τους 12 αποστόλους.Το άγαλμα που έδωσε το όνομα του στο ναό βρίσκεται σε ένα απο τους κεντρικούς κίονες. κάθισε δίπλα του και προσπάθησε να φανταστεί την στέψη του Ναπολέοντα το 1804, την κηδεία του Ντε Γκολ.Αυτό που δεν μπορούσε να πιστέψει ήταν οτι ο λαός είχε αφήσει αυτό τον χώρο να ρημάξει σχεδόν, είχε αποφασίσει να τον κατεδαφίσει και χρειάστηκε η αγάπη ενός συγγραφέα που έγραψε το πιο διάσημο βιβλίο της Γαλλίας και ξεσήκωσε έρανο για χάρη της για να σωθεί ο ναός.
Βγήκε και περίμενε στην ουρά για να βγει στους πύργους 387 λαχανιάσματα,ένα για κάθε σκαλοπάτι μα η θεά και οι τερατόμορφες υδρορρόες άξιζαν τον κόπο.Πέρασε απο τον ένα πύργο στο άλλο και όταν βρέθηκε κάτω απο τον Εμμανουήλ-την καμπάνα-φώναξε τον πιο διάσημο κάτοικο τον Κουασιμόδο ρο τον κωδωνοκρούστη.
Το κορίτσι πήρε τον ανήφορο για το ΚΑΡΤΙΕ ΛΑΤΕΝ- απο τα λατινικά που μίλαγαν οι φοιτητές στην ΣΟΡΒΟΝΗ.Έβλεπε την κίνηση στους δρόμους την ησυχία και προσπαθούσε να το φανταστεί να φλέγεται στα συνθήματα.Απο εδώ ξεκίνησε ο Μάης του 68.Μια διαμαρτυρία αρχικά για το Βιετνάμ που έγινε διαμαρτυρία για το καθεστώς.Οι φοιτητές τελικά είναι πάντα στους δρόμους όταν χρειαστεί....Ο προορισμός της ήταν το ΚΛΥΝΙ,το μουσείο μεσαιωνικής τέχνης.Πήγαινε γιατί ήθελε να δει μια σειρά ταπισερί.Η σειρά λεγόταν η κυρία με το μονόκερο και φτιάχτηκαν στην Ολλανδία στα τέλη του 15. οι 5 απο τις 6 απεικονίζουν τις αισθήσεις με μυστηριακό τρόπο και η 6 γράφει στην μοναδική μου επιθυμία και ακόμα και σήμερα η ερμηνεία της διχάζει.Το κορίτσι στάθηκε ώρα να τις χαζεύεις. Τα χρώματα, οι λεπτομέρειες ήθελε να περάσουν μέσα της πριν τους γυρίσει την πλάτη και φύγει για το Πανθεον.
ΤΟ PANTTHEON νάος που κτίστηκε απο τον Λουδοβίκο ΙΕ ως ευγνωμοσύνης για ανάρρωση απο δύσκολη αρρώστια.Τον αφιέρωσε στην Αγία Γενεβιέβη-προστάτιδα της πόλης-πριν γίνει τόπος ανάπαυσης σπουδαίων άντρων, έγραφε ο οδηγός.Πάλι κορινθιακοί κίονες στόλισαν την είσοδο και το αέτωμα είχε την Γαλλία να στέφει με δάφνες τους ήρωες της,με δάφνες όπως και στην αρχαία Ελλάδα.Η πατρίδα τους μεγάλους άντρες ευγνωμονεί έγραφε η επιγραφή στην πρόσοψη, αν μετέφρασε σωστά το ρήμα, είχε χρονιά να το δει και δεν ήταν σίγουρη.Ο ναός ήταν και αυτός τεράστιος και άδειος...στους τοίχους σκηνές απο την ζωή της Γενεβιέβη.Στην καρδιά του το ΕΚΚΡΕΜΕΣ ΤΟΥ ΦΟΥΚΟ οχι ως δυσνόητο μα και μαγευτικό βιβλίο άλλα ως αλήθεια.το 1851 ο Φουκό κρέμασε ένα βαρίδι απο τον θόλο για να αποδείξει την θεωρία του οτι η γη περιστρέφεται.Το βαρίδι μετακινιόταν μπρος πίσω και η θέση του άλλαζε σε σχέση με το έδαφος.Η θεωρία του είχε αποδειχθεί.κάτω απο τα ποδιά του κοριτσιού υπήρχε μια κρυπτή...κατέβηκε τα σκαλιά και περπάτησε ανάμεσα στους τάφους.Οι μεγαλύτεροι Γάλλοι ήταν θαμμένη εδώ.Ο Βολτέρος ο Ντιντερό, Ο Ρουσό, ο Γκοσινι ο Ουγκο ο Μπράιγ<γραφή τυφλών> ο Ζολά ,ο Κοκτό, με τον πιο αγαπημένο της θεατρικό μονόλογο -την ψεύτρα.<<Είμαι ψεύτρα;Σας ρωτώ...Μάλλον είμαι ένα ψέμα.Ένα ψέμα που λέει πάντα την αλήθεια.>>και η μοναδική γυναίκα της κρυπτής η Μαρία Κιουρί.
Στο βάθος του δρόμου είδε ένα κήπο JARDIN DU LUXEMBOURG για κάποιους οι πιο ρομαντικοί κήποι.Το κορίτσι δεν θα διαφωνούσε πήρε ένα χυμό και κάθισε κάτω απο τα δέντρα.Απέναντι της ένα άγαλμα αφιερωμένο στο Ντελακρουά που τον κρατούν στα χέρια τους η δόξα ο χρόνος και η τέχνη.Στο κέντρο μια λιμνούλα που τα παιδιά παίζουν με ξύλινα καραβάκια, καστανιές,λεύκες...λουλούδια.Στον οδηγό διαβάζει οτι πιο κάτω είναι η SAINT SULPICE την οποία ζωγράφισε ο Ντελακρουά και στην οποία παντρεύτηκε ο Ουγκο.Στην πλατεία μπρος της υπάρχει η κρήνη των τεσσάρων σημείων.Στα Γαλλικά τα 4 σημεία σημαίνουν στην κυριολεξία τα σημεία των επισκόπων les points cardinaux και η κρήνη έχει 4 επισκόπους που κοιτούν τα σημεία του ορίζοντα.

η εκκλησία που βρίσκεται λίγο πιο κάτω είναι η πιο παλιά του Παρισιού η SAINT GERMAIN DES PRES οι περισσότεροι την προσπερνούν και περνούν στο πεζοδρόμιο ένα τεράστιο κεφάλι του Πικάσο αφιερωμένο στον Απολλίναιρ βρίσκεται εκεί.Μα αυτό το κεφάλι δεν είναι ο μόνος λόγος που την προσπερνάς το CAFE DE FLORE βρίσκεται σχεδόν κολλητά.Ο Σαρτρ η Σιμονε...σύχναζαν έδω.Τα ποδιά του κοριτσιού έχουν κουραστεί, τους τάζει παγκάκι αν την πάνε λίγο πιο κάτω..σε αυτό το κτίριο που βλέπει στο βάθος.Ένα παραλληλογράμμο κτίριο.Πίσω του προβάλλει ο μεταλλικός σκελετός του πύργου του Άιφελ.Αυτό κάνει τα ποδιά να λειτουργήσουν πάλι...Φτάνει στο παγκάκι και σωριάζεται.Τα ματιά της ταξιδεύουν στο πάρκο...οι Γάλλοι κάνουν ηλιοθεραπεία προσπαθώντας να εκμεταλεύτουν τον ήλιο, μια μαμά ταΐζει το μωρό της, παιδιά παίζουν μπάλα και δυο ηλικιωμένοι κάθονται δίπλα δίπλα σε ένα παγκάκι.Βλέπεις την αγάπη να τους τυλίγει.Το κορίτσι ζηλεύει πάντα γλύκα αυτά τα ηλικιωμένα και αγαπημένα ζευγάρια.Βγάζει τον οδηγό της και διαβάζει για το κτίριο και για τον χρυσό του θόλο που τρεμουλιάζει με το φως.
HOTEL NATIONAL DES INVALIDES-μέγαρο των απομάχων ή άπλα Ενβαλιντ.το κτίριο είναι κτισμένο για να φιλοξενήσει τους λαβωμένους φαντάρους του Α παγκοσμίου πολέμου.Οι φαντάροι έβρισκαν εδώ τροφή στέγη και κάποιον άλλο που είχε τις ίδιες εικόνες με εκείνον και μπορούσε να μιλήσει για την φρίκη του πολέμου.Μέσα της υπάρχει και η στρατιωτική σχόλη στην οποία πήγε ο Ναπολέων...Ο θόλος είναι η ΝΤΟΜ και κάτω απο αυτόν αναπαύεται ο Ναπολέοντας.19 χρονιά μετά τον θάνατο του ο λαός του Παρισιού τον υποδέχεται ξανά σαν ήρωα και τον πέρνα για φόρο τιμής κάτω απο την αψίδα του Θριάμβου.Τον τοποθετεί σε μαρμάρινη λάρνακα ,κοντά στο ποτάμι όπως είναι η τελευταία του επιθυμία.Το κορίτσι μπαίνει στην Ντομ που είναι γεμάτη μνημεία μεγάλων στρατηγών. στο κέντρο ένας μαρμάρινος κύκλος σαν μπαλκόνι δίνει στον επισκέπτη την δυνατότητα να κοιτάξει απο ψηλά την λάρνακα του μεγάλου στρατηλατη....Το κορίτσι βγαίνει έξω την περιμένει ο δρόμος, ένας ατελείωτος δρόμος.Στην δεξιά πλευρά του μεγάρου κρυβεται το μουσείο RODIN.ο γλύπτης του σκεπτόμενου και του φιλιού ζούσε σε αύτο το σπίτι με τον τεράστιο κήπο.Ένα κήπο σπαρμένο αγάλματα.Θάμνοι που φανερώνουν και που κρύβουν τα γλυπτά ενθουσιάζουν το κορίτσι.Μυρωδιές χ λοής λουλουδιών και δέντρων κάνουν τον αέρα πιο ανάλαφρο.Το σπίτι σε κερδίζει απο μόνο του.πως θα ήθελε να μπορούσε να της μιλήσει να της έλεγε πως ήταν ο Ροντεν ως άνθρωπος, πως ήταν όταν έσκυβε πάνω απο ένα μάρμαρο.Θα ήθέλε να μπορούσε να ακουμπήσει το χέρι της πάνω στο μάρμαρο και να ακολουθήσει τα σφιχταγκαλιασμένα σώματα στο φιλί ξέρει οτι δεν μπορεί μένει λοιπόν άπλα να το κοίτα συνεχιζεται...

 

[Lthanos]

Marakixin, το κορίτσι συνεχίζει να με ενθουσιάζει και στη 2η συνέχεια.

Είδα το χάρτη σου. Δε τη γλυτώνεις. Μόλις τελειώσεις με το Παρίσι θα μας διηγηθείς τις ιστορίες του κοριτσιού και από τα άλλα μέρη που πήγε.

 

[dimosf]

Τι όμορφη και τρυφερή αφήγηση!!Με γύρισες 10 χρόνια πίσω που έκανα κι εγώ τις περισσότερες από τι διαδρομές που περιγράφεις! Νάσαι καλά κορίτσι μας!!