όταν το κορίτσι έφυγε ήταν μεσημέρι...θα πηγαινε για μια τελευταια βολτα στην πολη....Ηξερε μερες τωρα τον προορισμο της...τα βηματα της θα την οδηγουσαν εκει μαγικα σαν να ηξεραν απο πριν τα σωστα βηματα....Ηταν στην αριστερη οχθη και έλεγε αντιο σε ενα ενα μνημειο που την μαγεψε στα παλαι στην γεφυρα,στην Ντομ.Σαν εφτάσε στην γεφυρα της Αλμα περασε στην δεξια οχθη.ηθέλε να δει το αντιγραφο απο τη φλογα της Ελευθεριας που σταθηκε εδω το 1987 μα απεκτησε ενα αλλο νοημα...τον Αυγουστο του1997 η Νταινα σκοτωθηκε στο τουνελ κατω απο την γεφυρα.Απο τοτε τουτη η χρυσαφενια φλογα εγινε το ατυπο μνημειο μνημης...δυο ασπρα λευκα τριανταφυλλα υπαρχούν στην βάση του...οι είκονες που ταξιδεψαν τοτε σε ολο τον κοσμο ορμουν απροσκλητες στα ματια του κοριτσιου.Οι εικονες και το τραγουδι του Ελτον Τζον...για το κερι στον ανεμο.Με αυτο το τραγουδι στα χειλη φτανει κατω απο τον Πυργο του Άιφελ....
Ο πυργος του Άιφελ υψωνεται μεγαλοπρεπής και σχίζει σαν λονχη τον ουρανο....το κοριτσι πλησιαζει το τετραγωνο που δημιουργουν οι πυλωνες της βασης του και φτανει στην καρδια του,μετα σηκωνει τα ματια προς τα πάνω...η οπτικη του πυργου απο έδω σου φανερωνει ολη της διασταση της μεγαλοσυνης του.....Το κορίτσι καθησε στο εδάφος και κοιταγε προς τα πανω...τι να πει για τον πυργο..οι αριθμοι του χορευουν στο κεφαλι της και της φαινονται απιστευτοι 18000 μεταλλικα κομματια 2,5 εκατομμυρια ειδικα καρφια 1665 σκαλοπατια ως την κορφη,60 τονοι μπογια για το βαψιμο του...μεγιστη ταλαντωση σε θυελλα λιγοτερη απο 7εκατοστα υψος324μ...το ψηλοτερο κτιριο στον κοσμο,πριν κτιστει το Εμπαιαρ Στειτ,καθολου οξυγονοκολληση,101000 τονοι βάρος με αριστη κατανομη....Γεννημα ενός μυαλου που ήταν άριστος στις σιδηροκατασκευές του Γκουσταβ Άιφελ....προσωρινή παρεμβάση για την εκθέση του 1889....μονιμη είκονα στο ακουσμα της λέξης Παρίσι....Οτι και να πει το κοριτσι για τον πυργο θα είναι λίγο και οι λεπτομεριες γνώστες....πηρε το ασαρσερ και ανεβηκε στην κορφη στο τριτο επιπεδο.....
εξω η ωρα ηταν η σωστη...καπου αναμεσα στο φως και στο σκοταδι,λιγο πριν αναψουν τα φωτα και ταυτοχρονα η στιγμη που αρχιζουν να αναβουν ένα ,ενα δειλα και ξαφνικα- σαν κερακια τουρτας που δεν εχεις καταφερει τελικα να τα σβησεις και εκεινα σου κανουν την εκπληξη και ξαναναβουν.Το Παρισι φανερωνοταν στα ματια της σαν φιλη γνωριμη πια,που την ειχε σεργιανισει και μπορουσε να την αναγνωρισει...για αυτο ηρθε στο τελος για να κοιταχτουν στα ματια και να αναγνωρισουν η μια την αλλη σαν φίλες που έχουν συναντηθει ξανα στους δρομους που φαινονται χαμηλα στην γη...Το κορίτσι επίασε τα καγκέλα κολλησε το προσωπο πανω τους και εκλεισε απαλα τα ματια για να παρει μαζι της την είκονα.Οταν τα ανοιξε ξανα η είκονα ηταν παλι εκει μα και μέσα της...
Κατεβήκε απο τον πυργο και περασε την γεφυρα απεναντι θα εβγάινε στο Τροκαντερο,θα ετρωγε αυτα τα ζυμενια ζεστα γλυκισματα με την αχνη ζαχαρη θα χαζευε τον Πυργο του Άιφελ και θα εφευγε να παει για υπνο...αυριο πετουσε νωρις για πίσω
Το επομενο πρωι κατεβασε την βαλιτσα νωρις κατω ζητησε ενα στυλο και εγραψε στο χαρτι κατι....διπλωσε το χαρτι και ετρεξε στην γεφυρα....σαν εφτασε στην μεση σταματησε...ανοιξε το χαρτι και διαβασε τα δυο ιδια ρηματα στις δυο διαφορετικες γλωσσες...είπε δυνατα στην αγουροξυπνημενη πολη ΣΕ ΑΓΑΠΩ και ψιθυρισε μέσα της το άλλο...Μετα έριξε το χαρτι στο ποταμι,το είδε να πεφτει,να ακουμπα το νερο,να μουσκευει,να βουλιαζει...θα έμενε για παντα εκει στο βυθο...κρατωντας μαζι του τα μονα λογια που ηθελε να πει σε αυτη την πολη.....Γυρίσε την πλατη και εφυγε για το αεροδρομιο....Ενα αεροπλανο πανω απο τα συννεφα και ενα κοριτσι να ονειρευεται μια γη ως επιστροφη...επεστρεφε συχνα και περνε με αγαπημενη πολη επεστρεφε συχνα και περνε με.....
ΤΕΛΟΣ....
Ο πυργος του Άιφελ υψωνεται μεγαλοπρεπής και σχίζει σαν λονχη τον ουρανο....το κοριτσι πλησιαζει το τετραγωνο που δημιουργουν οι πυλωνες της βασης του και φτανει στην καρδια του,μετα σηκωνει τα ματια προς τα πάνω...η οπτικη του πυργου απο έδω σου φανερωνει ολη της διασταση της μεγαλοσυνης του.....Το κορίτσι καθησε στο εδάφος και κοιταγε προς τα πανω...τι να πει για τον πυργο..οι αριθμοι του χορευουν στο κεφαλι της και της φαινονται απιστευτοι 18000 μεταλλικα κομματια 2,5 εκατομμυρια ειδικα καρφια 1665 σκαλοπατια ως την κορφη,60 τονοι μπογια για το βαψιμο του...μεγιστη ταλαντωση σε θυελλα λιγοτερη απο 7εκατοστα υψος324μ...το ψηλοτερο κτιριο στον κοσμο,πριν κτιστει το Εμπαιαρ Στειτ,καθολου οξυγονοκολληση,101000 τονοι βάρος με αριστη κατανομη....Γεννημα ενός μυαλου που ήταν άριστος στις σιδηροκατασκευές του Γκουσταβ Άιφελ....προσωρινή παρεμβάση για την εκθέση του 1889....μονιμη είκονα στο ακουσμα της λέξης Παρίσι....Οτι και να πει το κοριτσι για τον πυργο θα είναι λίγο και οι λεπτομεριες γνώστες....πηρε το ασαρσερ και ανεβηκε στην κορφη στο τριτο επιπεδο.....
εξω η ωρα ηταν η σωστη...καπου αναμεσα στο φως και στο σκοταδι,λιγο πριν αναψουν τα φωτα και ταυτοχρονα η στιγμη που αρχιζουν να αναβουν ένα ,ενα δειλα και ξαφνικα- σαν κερακια τουρτας που δεν εχεις καταφερει τελικα να τα σβησεις και εκεινα σου κανουν την εκπληξη και ξαναναβουν.Το Παρισι φανερωνοταν στα ματια της σαν φιλη γνωριμη πια,που την ειχε σεργιανισει και μπορουσε να την αναγνωρισει...για αυτο ηρθε στο τελος για να κοιταχτουν στα ματια και να αναγνωρισουν η μια την αλλη σαν φίλες που έχουν συναντηθει ξανα στους δρομους που φαινονται χαμηλα στην γη...Το κορίτσι επίασε τα καγκέλα κολλησε το προσωπο πανω τους και εκλεισε απαλα τα ματια για να παρει μαζι της την είκονα.Οταν τα ανοιξε ξανα η είκονα ηταν παλι εκει μα και μέσα της...
Κατεβήκε απο τον πυργο και περασε την γεφυρα απεναντι θα εβγάινε στο Τροκαντερο,θα ετρωγε αυτα τα ζυμενια ζεστα γλυκισματα με την αχνη ζαχαρη θα χαζευε τον Πυργο του Άιφελ και θα εφευγε να παει για υπνο...αυριο πετουσε νωρις για πίσω
Το επομενο πρωι κατεβασε την βαλιτσα νωρις κατω ζητησε ενα στυλο και εγραψε στο χαρτι κατι....διπλωσε το χαρτι και ετρεξε στην γεφυρα....σαν εφτασε στην μεση σταματησε...ανοιξε το χαρτι και διαβασε τα δυο ιδια ρηματα στις δυο διαφορετικες γλωσσες...είπε δυνατα στην αγουροξυπνημενη πολη ΣΕ ΑΓΑΠΩ και ψιθυρισε μέσα της το άλλο...Μετα έριξε το χαρτι στο ποταμι,το είδε να πεφτει,να ακουμπα το νερο,να μουσκευει,να βουλιαζει...θα έμενε για παντα εκει στο βυθο...κρατωντας μαζι του τα μονα λογια που ηθελε να πει σε αυτη την πολη.....Γυρίσε την πλατη και εφυγε για το αεροδρομιο....Ενα αεροπλανο πανω απο τα συννεφα και ενα κοριτσι να ονειρευεται μια γη ως επιστροφη...επεστρεφε συχνα και περνε με αγαπημενη πολη επεστρεφε συχνα και περνε με.....
ΤΕΛΟΣ....
Attachments
-
46 KB Προβολές: 281
Last edited by a moderator: