Σήμερα ξύπνησα πολύ ευδιάθετος… σκέπτομαι ότι δεν έχω φτιάξει πρόγραμμα για σήμερα, οπότε φτιάχνω καφέ και ρίχνω μια ματιά στις σημειώσεις μου.
Πολύ γρήγορα έχω φτιάξει το master plan της ημέρας και την συνηθισμένη ώρα καλημερίζω τον «μαυρούλη» στην υποδοχή του εστιατορίου, λέμε τα αστειάκια μας ενώ σιγά- σιγά καταφθάνει όλη η παρέα.
Η χαρά μου μεγάλη μόλις βλέπω τον μικρό να συνεννοείται με ένα γκαρσόνι στα Αγγλικά και ευδιάθετος καλημερίζω την «προϊσταμένη» μου στο σταθμό του μετρο…
District Line και South Kensington Tube Station. Βγαίνοντας από το σταθμό απέναντι μας στα 300m υψώνει τη Γοτθική του σιλουέτα, το Natural History Museum.
Μπαίνοντας, τη παράσταση κλέβει το γιγαντιαίο απολίθωμα ενός διπλόδοκου δεινόσαυρου.
Η αρχιτεκτονική του κτιρίου εσωτερικά, είναι υπεράνω κριτικής.
Αφού θαυμάζουμε τα εκθέματα του κάτω ορόφου, ανεβαίνουμε στο πάνω πάτωμα όπου με εντυπωσίασαν τα κομμάτια από μετεωρίτες που βρέθηκαν στη Λατινική Αμερική.
Επίσης στάθηκα αρκετή ώρα στις χημικές ενώσεις των διαφόρων στοιχείων, θαυμάζοντας μακροσκοπικά κάποιες από τις φυσικές τους ιδιότητες.
Ενώ βρίσκομαι στο παγοδρόμιο, στη περίβολο του Μουσείου, μου τηλεφωνεί ο Ν. λέγοντας μου ότι βρίσκει ένα μόνο εισιτήριο για τη βραδινή παράσταση στη τιμή των 69 λιρών. Απογοήτευση, μου λέει η σύζυγος να πάω εγώ, της λέω όμως όχι δεν είναι σωστό…» θα πάμε μαζί του χρόνου»!!
Οπότε…Picadilly Line και Green Park Tube Station.
Η στοά Burlington είναι στη θέση της και μας περιμένει…
Χλιδή και τάξη οι λέξεις που την χαρακτηρίζουν. Οι τύποι με τα βεραμάν κουστούμια και τα ψηλά καπέλα φροντίζουν γιαυτό.
Ναι, είναι όλα ακριβά, στέκομαι στο κατάστημα που πουλάει μεταχειρισμένα Rolex και σκέφτομαι, αυτό θα είναι το δώρο που θα κάνω στον εαυτό μου όταν συνταξιοδοτηθώ…
Βγαίνοντας πάω δεξιά για Regent Street και πέφτω πάνω στη gallery Burlington με πολύ όμορφους πίνακες που είναι άλλωστε το χόμπυ μου…
Επόμενη στάση το Tops(υφασματάδικο στη Regent) για την απαραίτητη αγορά των δώρων για τους φίλους στην Ελλάδα.
Κάνω μια παρένθεση, για τα τονίσω, ότι τα μικροδωράκια, όλοι τα περιμένουν όσο και αν δε το δείχνουν, πιστεύω είναι στην ανθρώπινη φύση η προσμονή αυτή, άμεσα συνυφασμένη με θεμελιώδης αξίες που ορίζουν την έννοια της κοινωνικότητας.
Οπότε σκωτζέζικα κασκώλ για όλους και με τις τσαντούλες ανά χείρας, συνεχίζουμε να κατηφορίζουμε την Regent.
Στάση σε ένα κατάστημα Whittard of Chelsea απ όπου προμηθεύομαι τσάι διαφόρων ποικιλιών και Αμερικάνικο καφέ για το σπίτι.
Ήδη όμως φτάσαμε στο κτίριο του National Geographic, το οποίο πέρα από το βιβλιοπωλείο, διαθέτει και μια υπέροχη καφετέρια-εστιατόριο.
Διαλέγω ένα πολύ ψηλό τραπέζι με υπέροχη θέα στο δρόμο και ο καφές μου με το απαραίτητο Muffin βατόμουρου δεν αργεί να έρθει.
Η κόρη μου …πεινάει(ναι αυτό είναι είδηση!!!)
«μωρό μου..με εμπιστεύεσαι να σου παραγγείλω» ?
«για να σε δω» μου λέει.
Έρχεται το snack, το οποίο έχει 2κουτάλια της σούπας γεμάτα με φρέσκια ντομάτα και ελαιόλαδο, φέτες prosciutto πάρα πολύ, μα πάρα πολύ λεπτά κομμένες , και 2 ψωμάκια ζεστά κομμένα κατά το διαμήκη άξονα.
«Υπέροχο», και μου σκάει ένα φιλί.
Ξεκούραστοι πλέον Piccadilly line και Knightsbridge Tube station όπου μπροστά μας υψώνονται μεγαλοπρεπέστατα τα Harrods.
Είσοδος και η παρέα σπάει ανά οικογένεια…ο Ν. μη ξεχνάμε είχε δικό του πρόγραμμα…βρισκόταν στο Πολεμικό Μουσείο, απ όπου με παίρνει και μου λέει ότι είναι μούφα.
Μέσα στο πολυκατάστημα τώρα βλέπουμε απίστευτες προσφορές στα καλλυντικά.
Αγοράζω τη κολώνια που χρησιμοποιώ 15 λίρες…!!!
Δύο από τις εξωτερικές βιτρίνες φιλοξενούν μια καλαίσθητη παρουσίαση της Τουριστικής Ελλάδας. Πιάνω κουβέντα με μια ευγενέστατη κυρία(Ελληνίδα), η οποία μου παρουσιάζει μια μεγάλη ξενοδοχειακή μονάδα που θα λειτουργήσει στη Μεσσηνία.
Η παραμονή μας στα Harrods διαρκεί γύρω στη μια ώρα.
Είναι πλέον ώρα για φαγητό….Picadilly Line και Picadilly Circus Tube Station.
Παίρνουμε τη Shaftesbury Av. και στρίβουμε αριστερά στη Wardour Street όπου στον αριθμό 135 μας περιμένει το Princi.
Άρεσε σε όλους, απίθανο και ποιοτικό φαγητό, εναλλαγές στο μενού, ωραίο περιβάλλον όλα αυτά συνδυασμένα με εξαιρετικές τιμές.
Θα σας γράψω τι παραγγείλαμε εγώ και η σύζυγος…
2 σαλάτες, μια με σολομό και μια με αλλαντικά. ελιόψωμα και ντοματόψωμα καταπληκτικά και 2 διαφορετικά είδη πίτσας…
Το γέυμα έκλεισε με espresso stredo και γλυκό που δε το θυμάμαι δυστυχώς.
Χαρούμενοι βγαίνουμε από το Princi και στρίβουμε δεξιά λίγο στο Soho και αριστερά περνάμε έξω από το θέατρο που παιζόταν το Mamma Mia.
…………Και τότε έχουμε ένα απρόσκλητο επισκέπτη……
ΝΑΙ ΧΙΟΝΙΖΕΙ ΔΥΝΑΤΑ!!!!!!
Πολύ γρήγορα έχω φτιάξει το master plan της ημέρας και την συνηθισμένη ώρα καλημερίζω τον «μαυρούλη» στην υποδοχή του εστιατορίου, λέμε τα αστειάκια μας ενώ σιγά- σιγά καταφθάνει όλη η παρέα.
Η χαρά μου μεγάλη μόλις βλέπω τον μικρό να συνεννοείται με ένα γκαρσόνι στα Αγγλικά και ευδιάθετος καλημερίζω την «προϊσταμένη» μου στο σταθμό του μετρο…
District Line και South Kensington Tube Station. Βγαίνοντας από το σταθμό απέναντι μας στα 300m υψώνει τη Γοτθική του σιλουέτα, το Natural History Museum.
Μπαίνοντας, τη παράσταση κλέβει το γιγαντιαίο απολίθωμα ενός διπλόδοκου δεινόσαυρου.
Η αρχιτεκτονική του κτιρίου εσωτερικά, είναι υπεράνω κριτικής.
Αφού θαυμάζουμε τα εκθέματα του κάτω ορόφου, ανεβαίνουμε στο πάνω πάτωμα όπου με εντυπωσίασαν τα κομμάτια από μετεωρίτες που βρέθηκαν στη Λατινική Αμερική.
Επίσης στάθηκα αρκετή ώρα στις χημικές ενώσεις των διαφόρων στοιχείων, θαυμάζοντας μακροσκοπικά κάποιες από τις φυσικές τους ιδιότητες.
Ενώ βρίσκομαι στο παγοδρόμιο, στη περίβολο του Μουσείου, μου τηλεφωνεί ο Ν. λέγοντας μου ότι βρίσκει ένα μόνο εισιτήριο για τη βραδινή παράσταση στη τιμή των 69 λιρών. Απογοήτευση, μου λέει η σύζυγος να πάω εγώ, της λέω όμως όχι δεν είναι σωστό…» θα πάμε μαζί του χρόνου»!!
Οπότε…Picadilly Line και Green Park Tube Station.
Η στοά Burlington είναι στη θέση της και μας περιμένει…
Χλιδή και τάξη οι λέξεις που την χαρακτηρίζουν. Οι τύποι με τα βεραμάν κουστούμια και τα ψηλά καπέλα φροντίζουν γιαυτό.
Ναι, είναι όλα ακριβά, στέκομαι στο κατάστημα που πουλάει μεταχειρισμένα Rolex και σκέφτομαι, αυτό θα είναι το δώρο που θα κάνω στον εαυτό μου όταν συνταξιοδοτηθώ…
Βγαίνοντας πάω δεξιά για Regent Street και πέφτω πάνω στη gallery Burlington με πολύ όμορφους πίνακες που είναι άλλωστε το χόμπυ μου…
Επόμενη στάση το Tops(υφασματάδικο στη Regent) για την απαραίτητη αγορά των δώρων για τους φίλους στην Ελλάδα.
Κάνω μια παρένθεση, για τα τονίσω, ότι τα μικροδωράκια, όλοι τα περιμένουν όσο και αν δε το δείχνουν, πιστεύω είναι στην ανθρώπινη φύση η προσμονή αυτή, άμεσα συνυφασμένη με θεμελιώδης αξίες που ορίζουν την έννοια της κοινωνικότητας.
Οπότε σκωτζέζικα κασκώλ για όλους και με τις τσαντούλες ανά χείρας, συνεχίζουμε να κατηφορίζουμε την Regent.
Στάση σε ένα κατάστημα Whittard of Chelsea απ όπου προμηθεύομαι τσάι διαφόρων ποικιλιών και Αμερικάνικο καφέ για το σπίτι.
Ήδη όμως φτάσαμε στο κτίριο του National Geographic, το οποίο πέρα από το βιβλιοπωλείο, διαθέτει και μια υπέροχη καφετέρια-εστιατόριο.
Διαλέγω ένα πολύ ψηλό τραπέζι με υπέροχη θέα στο δρόμο και ο καφές μου με το απαραίτητο Muffin βατόμουρου δεν αργεί να έρθει.
Η κόρη μου …πεινάει(ναι αυτό είναι είδηση!!!)
«μωρό μου..με εμπιστεύεσαι να σου παραγγείλω» ?
«για να σε δω» μου λέει.
Έρχεται το snack, το οποίο έχει 2κουτάλια της σούπας γεμάτα με φρέσκια ντομάτα και ελαιόλαδο, φέτες prosciutto πάρα πολύ, μα πάρα πολύ λεπτά κομμένες , και 2 ψωμάκια ζεστά κομμένα κατά το διαμήκη άξονα.
«Υπέροχο», και μου σκάει ένα φιλί.
Ξεκούραστοι πλέον Piccadilly line και Knightsbridge Tube station όπου μπροστά μας υψώνονται μεγαλοπρεπέστατα τα Harrods.
Είσοδος και η παρέα σπάει ανά οικογένεια…ο Ν. μη ξεχνάμε είχε δικό του πρόγραμμα…βρισκόταν στο Πολεμικό Μουσείο, απ όπου με παίρνει και μου λέει ότι είναι μούφα.
Μέσα στο πολυκατάστημα τώρα βλέπουμε απίστευτες προσφορές στα καλλυντικά.
Αγοράζω τη κολώνια που χρησιμοποιώ 15 λίρες…!!!
Δύο από τις εξωτερικές βιτρίνες φιλοξενούν μια καλαίσθητη παρουσίαση της Τουριστικής Ελλάδας. Πιάνω κουβέντα με μια ευγενέστατη κυρία(Ελληνίδα), η οποία μου παρουσιάζει μια μεγάλη ξενοδοχειακή μονάδα που θα λειτουργήσει στη Μεσσηνία.
Η παραμονή μας στα Harrods διαρκεί γύρω στη μια ώρα.
Είναι πλέον ώρα για φαγητό….Picadilly Line και Picadilly Circus Tube Station.
Παίρνουμε τη Shaftesbury Av. και στρίβουμε αριστερά στη Wardour Street όπου στον αριθμό 135 μας περιμένει το Princi.
Άρεσε σε όλους, απίθανο και ποιοτικό φαγητό, εναλλαγές στο μενού, ωραίο περιβάλλον όλα αυτά συνδυασμένα με εξαιρετικές τιμές.
Θα σας γράψω τι παραγγείλαμε εγώ και η σύζυγος…
2 σαλάτες, μια με σολομό και μια με αλλαντικά. ελιόψωμα και ντοματόψωμα καταπληκτικά και 2 διαφορετικά είδη πίτσας…
Το γέυμα έκλεισε με espresso stredo και γλυκό που δε το θυμάμαι δυστυχώς.
Χαρούμενοι βγαίνουμε από το Princi και στρίβουμε δεξιά λίγο στο Soho και αριστερά περνάμε έξω από το θέατρο που παιζόταν το Mamma Mia.
…………Και τότε έχουμε ένα απρόσκλητο επισκέπτη……
ΝΑΙ ΧΙΟΝΙΖΕΙ ΔΥΝΑΤΑ!!!!!!
