psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.094
- Likes
- 56.043
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Αναχώρηση – Οι τελευταίες βόλτες στη Βουδαπέστη
Ξυπνήσαμε πρωί μιας και δεν είχαμε πολύ χρόνο στη διάθεση μας. Η επιστροφή μας ήταν προγραμματισμένη για το μεσημέρι, οπότε θέλαμε να κάνουμε μερικές βόλτες ακόμη και να ψωνίσουμε κάτι. Αφήσαμε λοιπόν το δωμάτιο νωρίτερα από τη προβλεπόμενη ώρα και ξεχυθήκαμε στους παγωμένους αφιλόξενους δρόμους της πρωτεύουσας:
Με τον καιρό να μην αποτελεί γι’ ακόμα μια μέρα σύμμαχο μας:
Μπήκαμε στο γνωστό και πολυσύχναστο πεζόδρομο ‘’Váci’’ με τα πολλά και διάσημα εμπορικά καταστήματα, εστιατόρια, καφέ κ.α:
Πεζόδρομος που θα έσφυζε από ζωή τις μέρες τις καλοκαιρίας. Σίγουρα όχι αυτή τη μέρα:
Φτάσαμε στην άδεια επίσης πλατεία ‘’Vörösmarty tér’’
Βρίσκοντας ευτυχώς μια ανοιχτή καντίνα στην οποία απολαύσαμε ένα τελευταίο Ουγγρικό έδεσμα:
Μαζί με μια μπυρίτσα. Ποτέ σκέτο:
Κάναμε κάποια λίγα ψώνια, κυρίως αναμνηστικά και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Περάσαμε από την εβραϊκή συνοικία και το κτήριο της συναγωγής ‘’Dohány utcai Zsinagógaτο’’ οποίο θέλαμε να δούμε πριν φύγουμε:
Λέγεται ότι είναι η δεύτερη μεγαλύτερη συναγωγή στο κόσμο, μετά από αυτή της Νέας Υόρκης.
Γυρίσαμε στο διαμέρισμα με τη πολύ παλιά πρόσοψη. Για μια ακόμα φορά διαπίστωσα ότι έδειχνε σαν εγκαταλελειμμένο, ενώ η εσωτερική εικόνα είναι εντελώς διαφορετική:
Παραλάβαμε τα πράγματα και ξεκινήσαμε για το αεροδρόμιο, στο οποίο ευτυχώς φτάσαμε νωρίς και προλάβαμε τη πτήση. Να σταθώ στη ξαφνική αλλαγή gate, στο κλείσιμο απροειδοποίητα μέρους του αεροδρομίου για λόγους ασφαλείας, στον εκνευριστικό εξονυχιστικό έλεγχο που πέρασα βγάζοντας μου τα παπούτσια και ελέγχοντας τα πράγματα ένα προς ένα, στο πρόστιμο που έφαγε ο Νίκος για το μέγεθος της αποσκευής (δικό μας φάουλ), ή στο αγιάζι που φάγαμε περιμένοντας πόση ώρα μες το κρύο μέχρι να επιβιβαστούμε στ’ αεροπλάνο;
Θα μου πεις, 29€ εισιτήριο πλήρωσες κύριος, τι περιμένεις;
Περιμένω να ξαναπάω.
Αυτό σκεφτόμουν καθώς απογειωνόμασταν από το αεροδρόμιο της Βουδαπέστης με το χειμωνιάτικο ήλιο να ξεπροβάλλει στο βάθος, δίνοντας έτσι τέλος στο δεύτερο - μικρό αλλά υπέροχο - ταξίδι μου στο εξωτερικό. Στη πανέμορφη αυτή πόλη. Παλιά αλλά πανέμορφη!
Ξυπνήσαμε πρωί μιας και δεν είχαμε πολύ χρόνο στη διάθεση μας. Η επιστροφή μας ήταν προγραμματισμένη για το μεσημέρι, οπότε θέλαμε να κάνουμε μερικές βόλτες ακόμη και να ψωνίσουμε κάτι. Αφήσαμε λοιπόν το δωμάτιο νωρίτερα από τη προβλεπόμενη ώρα και ξεχυθήκαμε στους παγωμένους αφιλόξενους δρόμους της πρωτεύουσας:

Με τον καιρό να μην αποτελεί γι’ ακόμα μια μέρα σύμμαχο μας:

Μπήκαμε στο γνωστό και πολυσύχναστο πεζόδρομο ‘’Váci’’ με τα πολλά και διάσημα εμπορικά καταστήματα, εστιατόρια, καφέ κ.α:

Πεζόδρομος που θα έσφυζε από ζωή τις μέρες τις καλοκαιρίας. Σίγουρα όχι αυτή τη μέρα:


Φτάσαμε στην άδεια επίσης πλατεία ‘’Vörösmarty tér’’

Βρίσκοντας ευτυχώς μια ανοιχτή καντίνα στην οποία απολαύσαμε ένα τελευταίο Ουγγρικό έδεσμα:

Μαζί με μια μπυρίτσα. Ποτέ σκέτο:

Κάναμε κάποια λίγα ψώνια, κυρίως αναμνηστικά και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Περάσαμε από την εβραϊκή συνοικία και το κτήριο της συναγωγής ‘’Dohány utcai Zsinagógaτο’’ οποίο θέλαμε να δούμε πριν φύγουμε:

Λέγεται ότι είναι η δεύτερη μεγαλύτερη συναγωγή στο κόσμο, μετά από αυτή της Νέας Υόρκης.
Γυρίσαμε στο διαμέρισμα με τη πολύ παλιά πρόσοψη. Για μια ακόμα φορά διαπίστωσα ότι έδειχνε σαν εγκαταλελειμμένο, ενώ η εσωτερική εικόνα είναι εντελώς διαφορετική:

Παραλάβαμε τα πράγματα και ξεκινήσαμε για το αεροδρόμιο, στο οποίο ευτυχώς φτάσαμε νωρίς και προλάβαμε τη πτήση. Να σταθώ στη ξαφνική αλλαγή gate, στο κλείσιμο απροειδοποίητα μέρους του αεροδρομίου για λόγους ασφαλείας, στον εκνευριστικό εξονυχιστικό έλεγχο που πέρασα βγάζοντας μου τα παπούτσια και ελέγχοντας τα πράγματα ένα προς ένα, στο πρόστιμο που έφαγε ο Νίκος για το μέγεθος της αποσκευής (δικό μας φάουλ), ή στο αγιάζι που φάγαμε περιμένοντας πόση ώρα μες το κρύο μέχρι να επιβιβαστούμε στ’ αεροπλάνο;
Θα μου πεις, 29€ εισιτήριο πλήρωσες κύριος, τι περιμένεις;
Περιμένω να ξαναπάω.
Αυτό σκεφτόμουν καθώς απογειωνόμασταν από το αεροδρόμιο της Βουδαπέστης με το χειμωνιάτικο ήλιο να ξεπροβάλλει στο βάθος, δίνοντας έτσι τέλος στο δεύτερο - μικρό αλλά υπέροχο - ταξίδι μου στο εξωτερικό. Στη πανέμορφη αυτή πόλη. Παλιά αλλά πανέμορφη!

Last edited: