psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.094
- Likes
- 56.043
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Μέρα Δεύτερη – Βουτιές στη παγωνιά
Μια ακόμα ημέρα που δε ξεκίνησε όπως είχα στο μυαλό μου, καθώς η εταιρεία είχε άλλα σχέδια για μένα. Ευτυχώς δε χάθηκε τόσος χρόνος όπως τη προηγούμενη, οπότε μετά από λίγη αναμονή βρεθήκαμε έξω από το κατάλυμα μας
Περπατώντας αυτή τη φορά βόρεια, προς την αντίθετη κατεύθυνση και την εκκλησία:
Ήπιαμε καφέ, φάγαμε κάτι σαν πρωινό και συνεχίσαμε στους παγωμένους Κυριακάτικους άδειους δρόμους της Βουδαπέστης:
Μπήκαμε στο μετρό και λίγες στάσεις μετά βρεθήκαμε στο σταθμό ‘’Hősök tere’’ στον οποίο αποβιβάστηκε πληθώρα επιβατών, κάτι που μόνο τυχαίο δεν ήταν:
Ο σταθμός είναι απέναντι τη περίφημη πλατεία ηρώων ‘’Heroes Square’’ της Βουδαπέστης. Προχωρήσαμε και γι’ ακόμα μια φορά μείναμε κατάπληκτοι από την ομορφιά του μέρους και την αρχιτεκτονική του:
Βλέποντας από τη μία πλευρά το μουσείο τέχνης ‘’Kunsthalle’’
Και από την άλλη το ‘’Szépművészeti Múzeum’’
Δε μπορούσα να σταματήσω να βγάζω φωτογραφίες:
Η Πλατεία Ηρώων δημιουργήθηκε προκειμένου να τιμήσει τους μεγάλους ήρωες της Ουγγρικής ιστορίας. Η κεντρική στήλη - μνημείο της πλατείας ονομάζεται Μνημείο της Χιλιετίας και χτίστηκε για τον εορτασμό της επετείου των χιλίων χρόνων από την κατάκτηση των Μαγυάρων. Η πλατεία είναι η σημαντικότερη της πόλης και πολλά κύρια γεγονότα του περασμένου αιώνα έλαβαν χώρα σ’ αυτήν.
Μείναμε αρκετή ώρα, βλέποντας τον κόσμο να πηγαινοέρχεται:
Συνεχίζοντας ευθεία προς το παγωμένο πάρκο ‘’Városligeti Műjégpálya és Csónakázótó’’
Όχι και τόσο παγωμένο τελικά όπως αποδείχτηκε, καθώς οι μόνιμοι κάτοικοι της λιμνούλας που κολυμπούσαν σ’ αυτήν είχαν άλλη γνώμη:
Σίγουρα μεγάλο ρόλο παίζει και ο πίδακας ζεστού νερού αλλά και οι θερμοκρασίες των νερών σε συγκεκριμένα σημεία του πάρκου. Το γιατί θα το καταλάβετε λίγο πιο κάτω:
Στόχος μας ήταν να κάνουμε τις βουτιές μας, όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται αυτό σε θερμοκρασίες από -5 έως -άπειρο, αλλά σε μια πόλη σαν κι αυτήν όλα είναι εφικτά!
Ο προορισμός της ημέρας δεν ήταν άλλος από τα ιαματικά λουτρά ‘’Széchenyi’’ τα οποία χτίστηκαν το 1913, επεκτάθηκαν το 1927 και λέγεται ότι είναι τα μεγαλύτερα Spa της Ευρώπης. Προσεγγίσαμε προσεχτικά το χώρο λόγω παγετού:
Κι αφού προς στιγμήν μας πέρασε η κακή αυτή ιδέα απ’ το μυαλό:
Μπήκαμε στο χώρο για να εκδώσουμε τα εισιτήρια μας σε τιμή που δε θυμάμαι μετά από τόσο καιρό (όχι ακριβά πάντως) ,βλέποντας παράλληλα τις εικόνες από τη μεγάλη εξωτερική πισίνα:
Είχαμε φροντίσει να κουβαλάμε μια τσαντούλα με πετσέτες, μαγιό, σαγιονάρες και τα σχετικά, οπότε φορέσαμε το αντίστοιχο βραχιολάκι που μας έδωσαν το οποίο χρησίμευε και για κλειδί και προχωρήσαμε προς τα αποδυτήρια:
Πήραμε τη τελευταία δόση ζέστης και βγήκαμε στο παγωμένο αέρα προκειμένου να προσεγγίσουμε κάποια από τις πισίνες. Δεν ήταν όλες επισκέψιμες βέβαια με το εισιτήριο «του λαού» το οποίο είχαμε πληρώσει, αλλά ουδόλως μας απασχολούσε κάτι τέτοιο. Βγήκαμε θαυμάζοντας (και εκεί) τη πολύ όμορφη αρχιτεκτονική του συγκροτήματος λουτρών:
Φτάνοντας στη κεντρική πισίνα που επικρατούσε ο κακός χαμός, καθώς ο περισσότερος κόσμος συνωστίζονταν σ’ αυτή:
Το θερμόμετρο έδειχνε λόγω των υδρατμών στο +4, ξέραμε όμως ότι εκείνη την ώρα η θερμοκρασία δεν ήταν πάνω από το -3. Μικρή σημασία είχε βέβαια όλο αυτό καθώς η εμπειρία ήταν υπέροχη και το νερό στο οποίο θα κολυμπούσαμε πολύ ζεστό. Βγήκαμε μια φωτογραφία με τα μαγιό και μπήκαμε τρέχοντας στο νερό. «Τι Κυκλάδες, τι Βουδαπέστη» όπως μας είπε και μια φίλη, σημασία έχει να βουτάς!
Στο καταπληκτικό αυτό Spa συγκρότημα υπάρχουν 18 εσωτερικές και εξωτερικές πισίνες, οι οποίες λειτουργούν κάθε μέρα όλο το χρόνο και είναι επισκέψιμες από το πρωί έως το βράδυ. Το γεγονός ότι βρίσκεται στη καρδιά της μεγαλούπολης είναι από μόνο του ένα πολύ ισχυρό κίνητρο για επίσκεψη.
Απολαύσαμε το μπάνιο μας χωρίς άγχος αν και η ώρα είχε περάσει. Βγήκαμε από το νερό και μέχρι να μπούμε στα αποδυτήρια είδαμε και μερικές ακόμα από τις πισίνες του χώρου:
Τα αποδυτήρια ήταν ιδιαιτέρως ζεστά σε σημείο σκασμού κι έτσι αφού στεγνώσαμε με την ησυχία μας και ντυθήκαμε καλά, βγήκαμε και πάλι στους δρόμους της πόλης και για την ακρίβεια στο πάρκο. Περάσαμε το γεφυράκι και βρεθήκαμε μπροστά σε ένα πολύ ωραίο θέαμα, αυτό του παγοδρομίου όπου μικροί & μεγάλοι δοκίμαζαν τις ικανότητες τους πάνω στο πάγο:
Σε ένα μοναδικό σκηνικό, καθώς το παγοδρόμιο είναι στημένο ακριβώς μπροστά από το υπέροχο κάστρο ‘’Vajdahunyad’’ που συμπλήρωνε φωτισμένο μοναδικά την εικόνα:
Σταθήκαμε χαζεύοντας για κάμποσα λεπτά, άλλους να πατινάρουν αρμονικά και άλλους να σωριάζονται στο πάγο:
Επιστρέψαμε στη νυχτερινή πια πλατεία Ηρώων:
Όπου οι λήψεις ήταν αντίστοιχα πολύ ωραίες και στο σκοτάδι, με τη πλατεία να φωτίζεται όπως πρέπει ώστε να αναδεικνύει την ομορφιά της.
Περάσαμε τη διάβαση προκειμένου να επιστρέψουμε στη στάση του μετρό, όπου έμεινα αποσβολωμένος βλέποντας ένα ολόκληρο λεωφορείο να σταματάει μπροστά μου για να διαβώ το δρόμο. Ήταν η πρώτη μου επαφή με τέτοια εκπληκτική συμπεριφορά, που από τη μία μου έκανε εντύπωση κι από την άλλη με προβλημάτισε για το επίπεδο της χώρας μας σε αντίστοιχες περιπτώσεις.
Αφού κάναμε στάση να φάμε κάτι κι επιστρέψαμε στο κατάλυμα για να αλλάξουμε και να ετοιμαστούμε. Θελήσαμε να πιούμε πρώτα μια γρήγορη μπύρα στο Extra ανεβαίνοντας στο διαμέρισμα, χωρίς όμως να μείνουμε πολύ καθώς είχε ελάχιστο κόσμο.
Δε θα ξεχάσω ποτέ το κρύο και την απογοήτευση που φάγαμε, μιας και Κυριακή βράδυ στη παλιά πόλη με τέτοιο πολικό ψύχος δε κυκλοφορούσε ψυχή και η αναζήτηση ενός ζεστού φιλόξενου μπαρ ήταν πολύ δύσκολο σπορ. Τα περισσότερα που συναντήσαμε ήταν κλειστά, παίρνοντας απόφαση ότι δεν έχει συνέχεια η νύχτα…
Για μια φορά ακόμα όμως ο καλός θεούλης των ταξιδιωτών δε μας άφησε έτσι, βγάζοντας μας από τύχη σε ένα πολύ συμπαθητικό μπαράκι το όνομα του οποίου δυστυχώς δε συγκράτησα, πίνοντας τα ποτά μας και σχεδιάζοντας τα επόμενα ταξίδια…
Βολτάραμε και πήγαμε για ύπνο λίγο μετά τη μία, πολύ ευχαριστημένοι.
Μια ακόμα ημέρα που δε ξεκίνησε όπως είχα στο μυαλό μου, καθώς η εταιρεία είχε άλλα σχέδια για μένα. Ευτυχώς δε χάθηκε τόσος χρόνος όπως τη προηγούμενη, οπότε μετά από λίγη αναμονή βρεθήκαμε έξω από το κατάλυμα μας
Περπατώντας αυτή τη φορά βόρεια, προς την αντίθετη κατεύθυνση και την εκκλησία:
Ήπιαμε καφέ, φάγαμε κάτι σαν πρωινό και συνεχίσαμε στους παγωμένους Κυριακάτικους άδειους δρόμους της Βουδαπέστης:
Μπήκαμε στο μετρό και λίγες στάσεις μετά βρεθήκαμε στο σταθμό ‘’Hősök tere’’ στον οποίο αποβιβάστηκε πληθώρα επιβατών, κάτι που μόνο τυχαίο δεν ήταν:
Ο σταθμός είναι απέναντι τη περίφημη πλατεία ηρώων ‘’Heroes Square’’ της Βουδαπέστης. Προχωρήσαμε και γι’ ακόμα μια φορά μείναμε κατάπληκτοι από την ομορφιά του μέρους και την αρχιτεκτονική του:
Βλέποντας από τη μία πλευρά το μουσείο τέχνης ‘’Kunsthalle’’
Και από την άλλη το ‘’Szépművészeti Múzeum’’
Δε μπορούσα να σταματήσω να βγάζω φωτογραφίες:
Η Πλατεία Ηρώων δημιουργήθηκε προκειμένου να τιμήσει τους μεγάλους ήρωες της Ουγγρικής ιστορίας. Η κεντρική στήλη - μνημείο της πλατείας ονομάζεται Μνημείο της Χιλιετίας και χτίστηκε για τον εορτασμό της επετείου των χιλίων χρόνων από την κατάκτηση των Μαγυάρων. Η πλατεία είναι η σημαντικότερη της πόλης και πολλά κύρια γεγονότα του περασμένου αιώνα έλαβαν χώρα σ’ αυτήν.
Μείναμε αρκετή ώρα, βλέποντας τον κόσμο να πηγαινοέρχεται:
Συνεχίζοντας ευθεία προς το παγωμένο πάρκο ‘’Városligeti Műjégpálya és Csónakázótó’’
Όχι και τόσο παγωμένο τελικά όπως αποδείχτηκε, καθώς οι μόνιμοι κάτοικοι της λιμνούλας που κολυμπούσαν σ’ αυτήν είχαν άλλη γνώμη:
Σίγουρα μεγάλο ρόλο παίζει και ο πίδακας ζεστού νερού αλλά και οι θερμοκρασίες των νερών σε συγκεκριμένα σημεία του πάρκου. Το γιατί θα το καταλάβετε λίγο πιο κάτω:
Στόχος μας ήταν να κάνουμε τις βουτιές μας, όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται αυτό σε θερμοκρασίες από -5 έως -άπειρο, αλλά σε μια πόλη σαν κι αυτήν όλα είναι εφικτά!
Ο προορισμός της ημέρας δεν ήταν άλλος από τα ιαματικά λουτρά ‘’Széchenyi’’ τα οποία χτίστηκαν το 1913, επεκτάθηκαν το 1927 και λέγεται ότι είναι τα μεγαλύτερα Spa της Ευρώπης. Προσεγγίσαμε προσεχτικά το χώρο λόγω παγετού:
Κι αφού προς στιγμήν μας πέρασε η κακή αυτή ιδέα απ’ το μυαλό:
Μπήκαμε στο χώρο για να εκδώσουμε τα εισιτήρια μας σε τιμή που δε θυμάμαι μετά από τόσο καιρό (όχι ακριβά πάντως) ,βλέποντας παράλληλα τις εικόνες από τη μεγάλη εξωτερική πισίνα:
Είχαμε φροντίσει να κουβαλάμε μια τσαντούλα με πετσέτες, μαγιό, σαγιονάρες και τα σχετικά, οπότε φορέσαμε το αντίστοιχο βραχιολάκι που μας έδωσαν το οποίο χρησίμευε και για κλειδί και προχωρήσαμε προς τα αποδυτήρια:
Πήραμε τη τελευταία δόση ζέστης και βγήκαμε στο παγωμένο αέρα προκειμένου να προσεγγίσουμε κάποια από τις πισίνες. Δεν ήταν όλες επισκέψιμες βέβαια με το εισιτήριο «του λαού» το οποίο είχαμε πληρώσει, αλλά ουδόλως μας απασχολούσε κάτι τέτοιο. Βγήκαμε θαυμάζοντας (και εκεί) τη πολύ όμορφη αρχιτεκτονική του συγκροτήματος λουτρών:
Φτάνοντας στη κεντρική πισίνα που επικρατούσε ο κακός χαμός, καθώς ο περισσότερος κόσμος συνωστίζονταν σ’ αυτή:
Το θερμόμετρο έδειχνε λόγω των υδρατμών στο +4, ξέραμε όμως ότι εκείνη την ώρα η θερμοκρασία δεν ήταν πάνω από το -3. Μικρή σημασία είχε βέβαια όλο αυτό καθώς η εμπειρία ήταν υπέροχη και το νερό στο οποίο θα κολυμπούσαμε πολύ ζεστό. Βγήκαμε μια φωτογραφία με τα μαγιό και μπήκαμε τρέχοντας στο νερό. «Τι Κυκλάδες, τι Βουδαπέστη» όπως μας είπε και μια φίλη, σημασία έχει να βουτάς!
Στο καταπληκτικό αυτό Spa συγκρότημα υπάρχουν 18 εσωτερικές και εξωτερικές πισίνες, οι οποίες λειτουργούν κάθε μέρα όλο το χρόνο και είναι επισκέψιμες από το πρωί έως το βράδυ. Το γεγονός ότι βρίσκεται στη καρδιά της μεγαλούπολης είναι από μόνο του ένα πολύ ισχυρό κίνητρο για επίσκεψη.
Απολαύσαμε το μπάνιο μας χωρίς άγχος αν και η ώρα είχε περάσει. Βγήκαμε από το νερό και μέχρι να μπούμε στα αποδυτήρια είδαμε και μερικές ακόμα από τις πισίνες του χώρου:
Τα αποδυτήρια ήταν ιδιαιτέρως ζεστά σε σημείο σκασμού κι έτσι αφού στεγνώσαμε με την ησυχία μας και ντυθήκαμε καλά, βγήκαμε και πάλι στους δρόμους της πόλης και για την ακρίβεια στο πάρκο. Περάσαμε το γεφυράκι και βρεθήκαμε μπροστά σε ένα πολύ ωραίο θέαμα, αυτό του παγοδρομίου όπου μικροί & μεγάλοι δοκίμαζαν τις ικανότητες τους πάνω στο πάγο:
Σε ένα μοναδικό σκηνικό, καθώς το παγοδρόμιο είναι στημένο ακριβώς μπροστά από το υπέροχο κάστρο ‘’Vajdahunyad’’ που συμπλήρωνε φωτισμένο μοναδικά την εικόνα:
Σταθήκαμε χαζεύοντας για κάμποσα λεπτά, άλλους να πατινάρουν αρμονικά και άλλους να σωριάζονται στο πάγο:
Επιστρέψαμε στη νυχτερινή πια πλατεία Ηρώων:
Όπου οι λήψεις ήταν αντίστοιχα πολύ ωραίες και στο σκοτάδι, με τη πλατεία να φωτίζεται όπως πρέπει ώστε να αναδεικνύει την ομορφιά της.
Περάσαμε τη διάβαση προκειμένου να επιστρέψουμε στη στάση του μετρό, όπου έμεινα αποσβολωμένος βλέποντας ένα ολόκληρο λεωφορείο να σταματάει μπροστά μου για να διαβώ το δρόμο. Ήταν η πρώτη μου επαφή με τέτοια εκπληκτική συμπεριφορά, που από τη μία μου έκανε εντύπωση κι από την άλλη με προβλημάτισε για το επίπεδο της χώρας μας σε αντίστοιχες περιπτώσεις.
Αφού κάναμε στάση να φάμε κάτι κι επιστρέψαμε στο κατάλυμα για να αλλάξουμε και να ετοιμαστούμε. Θελήσαμε να πιούμε πρώτα μια γρήγορη μπύρα στο Extra ανεβαίνοντας στο διαμέρισμα, χωρίς όμως να μείνουμε πολύ καθώς είχε ελάχιστο κόσμο.
Δε θα ξεχάσω ποτέ το κρύο και την απογοήτευση που φάγαμε, μιας και Κυριακή βράδυ στη παλιά πόλη με τέτοιο πολικό ψύχος δε κυκλοφορούσε ψυχή και η αναζήτηση ενός ζεστού φιλόξενου μπαρ ήταν πολύ δύσκολο σπορ. Τα περισσότερα που συναντήσαμε ήταν κλειστά, παίρνοντας απόφαση ότι δεν έχει συνέχεια η νύχτα…
Για μια φορά ακόμα όμως ο καλός θεούλης των ταξιδιωτών δε μας άφησε έτσι, βγάζοντας μας από τύχη σε ένα πολύ συμπαθητικό μπαράκι το όνομα του οποίου δυστυχώς δε συγκράτησα, πίνοντας τα ποτά μας και σχεδιάζοντας τα επόμενα ταξίδια…
Βολτάραμε και πήγαμε για ύπνο λίγο μετά τη μία, πολύ ευχαριστημένοι.
Last edited:
Αφού πέρσι στην Κρακοβία που Δεκέμβρη μήνα είχε 10 βαθούς, ξενέρωσα απίστευτα. Ξενέρωτους χειμώνες έχουμε στην Ελλάδα, δεν το περίμενα και στην Πολωνία!
Περιμένουμε τη συνέχεια!!!
