Ιταλία Σιγά… ο Βεζούβιος κοιμάται (Πομπηία, Νάπολη, Σιένα, Ρώμη)

[gkalla]

Επίλογος – Χρήσιμες πληροφορίες

Για μια ακόμη φορά η καλοκαιρινή μας εξόρμηση σε χώρα της Μεσογείου μας δυσκόλεψε, κυρίως λόγω της ζέστης και της πολυκοσμίας. Σε αντίθεση με το ταξίδι που είχαμε κάνει στην Ισπανία, με περίπου τις ίδιες συνθήκες, εδώ δεν μπορέσαμε να αποφύγουμε ούτε το ένα ούτε το άλλο. Αν και είχαμε προσπαθήσει αρκετά να έχουμε ώρες ή/και ημέρες στην φύση, δεν ήταν τέτοιες οι επιλογές μας που να μας επιτρέψουν να ξεφύγουμε τελείως από τα προβλήματα που προκαλούσε η εποχή. Επιστρέφοντας, αποφάσισα να μην κάνω ξανά ταξίδι τέτοια εποχή. Να δούμε, θα το τηρήσω;

Παρόλα αυτά πάντως συνολικά το ταξίδι μας είχε πολύ ωραίες και αξιομνημόνευτες στιγμές. Την «καυτή» Πομπηία, τα παραμυθένια μεσαιωνικά χωριά της Τοσκάνης με τα εύγεστα κρασιά της, την ωραία και ήμερη φύση, την «αιώνια πόλη» που όσες φορές κι αν έχεις πάει, πάντα θα έχει κάτι να σε εκπλήξει και φυσικά τον βρυχώμενο Βεζούβιο που ξέρει… να επιβάλλεται.

Μας άφησε και εκκρεμότητες βέβαια. Την Costa Amalfitana που δεν καταφέραμε να την δούμε σχεδόν καθόλου (ας όψονται τα έργα) , την Νάπολη που νομίζω ότι χρειάζονται 2-3 μέρες για να δεις τα βασικά (και να ξεχάσεις πως οδηγούν στην υπόλοιπη Ευρώπη), πάρα πολλά άλλα χωριά της Τοσκάνης που δεν προλάβαμε να δούμε (και πολλά ακόμη κρασιά να πιούμε) και φυσικά, εννοείται, ακόμη μια επίσκεψη στην Ρώμη γιατί η γοητεία και η φινέτσα ποτέ δεν έβλαψαν κανέναν…

Τι μάθαμε τελικά από το ταξίδι μας;

• Τα ταξίδια σε βοηθούν να αναγνωρίσεις κρυμμένες σου δεξιότητες. Π.χ. ότι μπορείς ακόμα και να οδηγείς "νταλίκα" σε στενοσόκακα.
• Παραλία στην Ιταλία σημαίνει και «γούρνες» με θαλασσινό νερό περιτριγυρισμένες από ξύλινες εξέδρες με άπειρες ξαπλώστρες κολλητά η μια στην άλλη και ομπρέλες (Ε ρε να σας δω σε εποχή κορωνοϊού).
• Ο Βεζούβιος μπορεί να δείχνει ότι κοιμάται, αλλά μην τον αγνοήσετε, μπορεί και να ξυπνήσει.
• Στους πεζοδρόμους της Νάπολη προτεραιότητα έχουν τα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια. Στους δρόμους πάλι, προτεραιότητα έχει το παλιότερο αυτοκίνητο.
• Όσο πιο νότια κινείσαι στην Ιταλία τόσο βελτιώνεται το φαγητό και η φιλοξενία. Οι δρόμοι όμως χειροτερεύουν δραματικά.
• Κάθε προϊόν είναι καλύτερο στον τόπο του. Λιμοντσέλο στο Sorrento, Πεκορίνο στην Pienza και πίτσα στη Ρώμη.
• Τα χωριά της Τοσκάνης μπορεί να μοιάζουν το ένα με το άλλο αλλά πάντα θέλεις να δεις και το επόμενο.
• Ένα άλογο τρέχει γρηγορότερα όταν απαλλάσσεται από τον αναβάτη του.
• Στα Ιταλικά ο «προδότης» είναι συνήθως πολύ νόστιμος (Prodotti = Προϊόντα)
• Οι Ιταλοί, πρώτα ανακάλυψαν τους χούλιγκαν και μετά το ποδόσφαιρο.
• Τυρί τριμμένο σε μακαρονάδα θαλασσινών μπορεί να τέρψει τον δικό σου ουρανίσκο, αλλά σίγουρα θα στραβώσει τα μούτρα του σερβιτόρου.
• Ναι, ναι, ναι, έχουν το καλύτερο παγωτό του κόσμου (gelato), χειμώνα, καλοκαίρι.
• Μην πάρεις λεωφορείο αν η διαδρομή είναι πάνω σε λιθόστρωτο, εκτός κι αν έχεις λόξιγκα.

Χρήσιμες πληροφορίες

Οι πληροφορίες που αναφέρονται εδώ ακολουθούν την βασική διαδρομή όπως αυτή σχεδιάστηκε.

Πομπηία

Κατάλυμα

Διαμέρισμα Pompei Valentina Anfiteatro στην διεύθυνση Via Plinio 23
Διαμέρισμα Flat White Pompei στην διεύθυνση Via Nolana 173

Μουσεία – Επισκέψιμα αξιοθέατα

Αρχαιολογικός χώρος Πομπηίας - Ώρες λειτουργίας 09:00 – 19:30 (Τελευταία είσοδος 18:00). Εισιτήρια 15 €

Επιλογές φαγητού - γλυκού - ποτού:

• Na Pasta, Piazza Bartolo Longo 28, Φρέσκα ζυμαρικά σε μεγάλη ποικιλία. Λίγα τραπεζάκια και πάγκος. Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα κλειστό, Τρίτη έως Πέμπτη 11:00 – 18:00 και Παρασκευή έως Κυριακή 11:00 – 21:00, Οικονομικό.
• Le Delizie, Via Roma 83, Πιτσαρία, Μικρός χώρος. Ώρες λειτουργίας 11:00 – 24:00, Οικονομικό.
• Todisco, Piazza Schettini 19, Μαγειρευτά αλλά και πίτσες και ζυμαρικά. Ώρες λειτουργίας 12:00 – 16:00 & 18:30 – 23:30, Δευτέρα κλειστό, Οικονομικό.
• Alleria Pizzeria, Via Sacra 25/27, Κλασική πιτσαρία με ωραίο χώρο. Ώρες λειτουργίας 11:30 – 24:00, Μεσαίο.
• Melius Salumeria Con Cucina, Via Lepanto 156/160 Μοντέρνα μπακαλοταβέρνα με ωραία χώρο αλλά και φαγητό. Ώρες λειτουργίας 10:00 – 14:30 καθημερινά και 10:00 – 14:30 & 18:30 – 21:30 Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο, Μεσαίο.

Νάπολη

Μουσεία – Επισκέψιμα αξιοθέατα

Castel Nuovo, Via Vittorio Emanuele III, Ώρες λειτουργίας 08:30 – 18:30. Εισιτήρια 6 €

Palazzo Reale di Napoli, Piazza del Plebiscito 1, Ώρες λειτουργίας 09:00 – 20:00. Εισιτήρια 6 €

Museo Archeologico Nazionale di Napoli - Piazza Museo, 19, Ώρες λειτουργίας 09:00 – 19:30. Εισιτήρια 15 €

Πάρκινγκ

• Garage Schisa, Via Foria, 107 Kοντά στην Cattedrale di San Gennaro (700 μ.) και στο σταθμό μετρό Museo (850 μ.) με κόστος περίπου 15€ για 5 ώρες.
• Garage Cavour, Piazza Cavour, 34 Kοντά στην Cattedrale di San Gennaro (800 μ.) και στο σταθμό μετρό Museo (350 μ.) με κόστος περίπου 17,5€ για 5 ώρες

Επιλογές φαγητού - γλυκού - ποτού:

• 400gradi Di Ciro & Salvio Rapuano, Via Concezione a Montecalvario 12 Πιτσαρία με μεγάλη ποικιλία σε πίτσες, στην Ισπανική γειτονιά με 3-4 τραπεζάκια έξω, πολύ κοντά στο σταθμό μετρό Toledo. Ώρες λειτουργίας 9:00 – 24:00 & Κυριακές 12:00 – 24:00, Οικονομικό (Πίτσες από 4-6€)
• Anonymous Trattoria Gourmet, Rua Catalana 117, Κλασική μικρή Ιταλική Τρατορία στα 400μ. από τον σταθμό μετρό Toledo. Μάλλον κλειστό τις Κυριακές. Ώρες λειτουργίας 12:00 – 15:00 & 19:00 – 23:30, Οικονομικό
• A' Cucina Ra Casa Mia, Via Carlo de Cesare 14, Εστιατόριο με κρεατικά, θαλλασινά αλλά και μαγειρευτά πολύ κοντά στην Piazza del Plebiscito. Οικονομικό προς μεσαίο.

Sorrento

Μουσεία – Επισκέψιμα αξιοθέατα

Museo Correale di Terranova, Ώρες λειτουργίας 09:30-18:30. Κυρ. έως 13:30 κλειστό Τρίτες. Εισιτήρια 8 €

Πάρκινγκ
Parcheggio Vallone dei Mulini Chiomenzano, Via Fuorimura, 16. Μεγάλο κλειστό πάρκινγκ, κοντά στην Piazza Tasso (150μ.) με κόστος 2,5€ την ώρα.

Επιλογές φαγητού - γλυκού - ποτού:

• La Cantinaccia del Popolo, Vico Terzo Rota 3 Μπακαλοταβέρνα με ωραίο χώρο και από μεζέδες και ζυμαρικά μέχρι σπαλομπριζόλες και άλλα κρεατικά. Μπορεί να έχει αναμονή. Οικονομικό.
• Angelo’s Bar, Via Cristoforo Colombo 90. Ταβερνάκι στην περιοχή Massa Lubrense (20 λεπτά δυτικά του Σορέντο) πάνω σ’ ένα ωραίο λιμανάκι. Καλές μερίδες, Οικονομικό
• Master Hosts, Corso Italia 244, Κλασική ταβέρνα και πιτσαρία λίγο πιο έξω από το κέντρο του Σορέντο στο δρόμο για την Πομπηία. Οικονομικό.
• Mi Ami Trattoria Pizzeria, Via Don Minzoni, 9 Κλασική πιτσαρία και ταβέρνα στην περιοχή Sant'Agnello, Οικονομικό.

Monte Faito

Πάρκινγκ

Garaje Giordano, Piazza Unità d'Italia, 13, Στο πλάι του σταθμού των τραίνων με κόστος άγνωστο.

Τελεφερίκ από Castellammare di Stabia προς Monte Faito, Δρομολόγια από 8:20 – 20:10 και κάθε 20 λεπτά. Διάρκεια διαδρομής 8 λεπτά. Κόστος 5,5€ για μονή διαδρομή και 8€ με επιστροφή.

Επιλογές φαγητού - γλυκού - ποτού:

• Ristorante Sant'Angelo, Piazzale dei Capi, Εστιατόριο ξενοδοχείου με ωραία θέα στο 1 χμ. από το τελεφερίκ του Monte Faito. Ώρες λειτουργίας 07:30 – 23:00, Οικονομικό.
• Rifugio Tre Pini Di Celentano Raffaela, Via delle Pendici, 17, Ξύλινο καταφύγιο – εστιατόριο στα 2χμ. από το τελεφερίκ του Monte Faito. Ώρες λειτουργίας 11:30 – 16:30 Σάββατα 11:30 – 24:00, Οικονομικό.

Lupompesi

Κατάλυμα

Διαμέρισμα Appartamenti le Ginestre στην διεύθυνση Via delle Ginestre 7.

Επιλογές φαγητού - γλυκού - ποτού:

• Bosco della Spina, Via della Tinaia 13 - Lupompesi, Εστιατόριο ξενοδοχείου με ωραία θέα από το μπαλκόνι. Ώρες λειτουργίας Πέμπτη έως Κυριακή 12:30 – 14:00 & 19:30 – 22:00, Μεσαίο.
• Ristorante di Murlo, Via Martiri di Rigosecco 1/3. Ταβέρνα σε ξενοδοχείο στο διπλανό χωριό (Vescovado). Ώρες λειτουργίας 12:00 – 15:00 & 19:00 – 22:00, Μεσαίο.

Monteriggioni

Πάρκινγκ
Υπαίθριο πάρκινγκ επί πληρωμή (σε μηχάνημα) στα 400 μέτρα από την κεντρική πλατεία. Κόστος 2,5€ η πρώτη ώρα και 3,5€ για όλη την ημέρα. Υπάρχουν ακριβώς απ’ έξω και κάποιες θέσεις δωρεάν.

Colle di Val d'Elsa

Πάρκινγκ
2 υπαίθρια πάρκινγκ εκατέρωθεν της Porta Nuova στα 150 μ. περίπου. Δωρεάν.

Επιλογές φαγητού - γλυκού - ποτού:

• L'Oste di Borgo, Via Gracco del Secco 58, Κοντά στην Porta Nuova με τραπεζάκια έξω αλλά και πολύ συμπαθή χώρο μέσα. Μικρός κατάλογος με ζυμαρικά και κρεατικά. Ώρες λειτουργίας 12:45 – 14:00 & 19:45 – 22:00, Κυριακές 19:45 – 22:00 Τρίτη κλειστό. Οικονομικό.
• Pizzeria Trattoria Artigiana, Piazza Sant'Agostino 9, Στη νέα πόλη στα 300μ. από την πλατεία Piazza Arnolfo di Cambio με τραπεζάκια έξω πάνω στην πλατεία. Πιτσαρία αλλά και μαγειρευτά, ψητά κλπ. Ώρες λειτουργίας 12:30 – 15:00 & 19:30 – 22:30. Δευτέρα κλειστό. Οικονομικό.

San Gimignano

Μουσεία – Επισκέψιμα αξιοθέατα

Palazzo Pubblico, Ώρες λειτουργίας 10:00 – 19:30. Εισιτήριο 9 € για όλα τα μουσεία και τον πύργο Torre Grossa.

Duomo di San Gimignano (Collegiata di Santa Maria Assunta), Ώρες λειτουργίας 10:00 – 19:30 - Σάββατα 10:00 – 17:30 - Κυριακές 12:30 – 19:30. Εισιτήριο 4 €.

Πάρκινγκ

• Υπαίθριο πάρκινγκ επί πληρωμή έξω ακριβώς από το χωριό. Κόστος 2€ την ώρα. 450μ. από την κεντρική πλατεία σχετικά επίπεδη διαδρομή.
• Υπαίθριο πάρκινγκ επί πληρωμή από την άλλη πλευρά της πόλης. Κόστος 2€ την ώρα 650μ. από την κεντρική πλατεία ανηφορική διαδρομή.

Επιλογές φαγητού - γλυκού - ποτού:

• Gelateria Dondoli, Piazza della Cisterna 4, Βραβευμένο χειροποίητο παγωτό. Ώρες λειτουργίας 09:00 – 23:00, Τιμές από 2 – 6 €.
• RiccaPizza, Via San Matteo 94, Πίτσα στο χέρι. Ώρες λειτουργίας 10:00 – 21:00. Οικονομικό
• Ai Vecchi Tempi, Localita Ponte a Mattoni 29/D. Εστιατόριο σε αγροτουριστική μονάδα στα 2,2 χμ. από το χωριό με συμπαθητική αυλή και χώρο πάρκινγκ. Οικονομικό.

Montepulciano

Επιλογές φαγητού - γλυκού - ποτού:

• Azienda Agricola Ercolani, Via di Gracciano Nel Corso 82, Οινοποιείο σχετικά στην αρχή της πόλης κοντά στο μεγάλο πάρκινγκ. Φαίνεται να έχει κάποιες δωρεάν ξεναγήσεις διάρκειας 20 λεπτών στο τέλος των οποίων προσφέρονται για δοκιμή 1-2 κρασιά και κάποια συνοδευτικά. Φυσικά μπορείς στο τέλος να αγοράσεις και κρασί.
• La Vineria di Montepulciano, Via di Gracciano Nel Corso 101, Στην βόρεια άκρη του χωριού, κοντά στο μεγάλο πάρκινγκ. Ποικιλίες τυριών, αλλαντικών και άλλων με ντόπιο κόκκινο κρασί. Ώρες λειτουργίας 10:00 – 24:00, Οικονομικό προς μεσαίο.
• La Bottega Matta, Via delle Terme Sud 59, στο χωριό Sant'Albino (6,5 χμ., 10 λεπτά από το Montepulciano). Μικρή μπακαλοταβέρνα με ποικιλίες τυριών, αλλαντικών και ζυμαρικά. Διαθέτει μεγάλη ποικιλία από μπύρες μικρών τοπικών παραγωγών. Ώρες λειτουργίας 10:00 – 15:00 & 18:00 – 21:30, Κυριακή κλειστό, Οικονομικό.

Pienza

Μουσεία – Επισκέψιμα αξιοθέατα

Palazzo Piccolomini, Ώρες λειτουργίας 10:00-18:30 – τελευταία είσοδος 18:00. Εισιτήρια 7 €.

Πάρκινγκ
Υπαίθριο πάρκινγκ επί πληρωμή (σε μηχάνημα) στα 300 μέτρα από την κεντρική πλατεία. Μπορεί να υπάρχουν και κάποιες θέσεις για δωρεάν πάρκινγκ στο δρόμο που οδηγεί σ’ αυτό το πάρκινγκ.

Επιλογές φαγητού - γλυκού - ποτού:

• Sette di Vino, Piazza di Spagna 1, Στο κέντρο του χωριού με τραπεζάκια έξω σε μια μικρή πλατεία. Μεζεδοπωλείο με καλό χύμα κρασί - Όχι πίτσες, ζυμαρικά και καφέ. Ώρες λειτουργίας 12:00 – 14:00 & 19:30 – 21:00, Τετάρτη κλειστό, Οικονομικό.

Murlo

Μουσεία – Επισκέψιμα αξιοθέατα

Museo Etrusco di Murlo, Ώρες λειτουργίας 10:30 – 13:30 και 15:00 – 19:30 Πέμπτη με Κυριακή. Εισιτήρια 5 €

Επιλογές φαγητού - γλυκού - ποτού:

• Il Libridinoso, Murlo, Εστιατόριο με ωραία θέα από το μπαλκόνι. Ώρες λειτουργίας 12:30 – 14:00 & 19:30 – 22:00, Δευτέρα κλειστό, Μεσαίο.

Siena

Μουσεία – Επισκέψιμα αξιοθέατα

Palazzo Pubblico, Museo Civico, Torre del Mangia, Ώρες λειτουργίας 10:00 – 19:00 - Τις ημέρες του Palio μπορεί να υπάρχουν αλλαγές στο ωράριο λειτουργίας. Εισιτήρια 10 € μόνο για το παλάτι - μουσείο ή μόνο για τον Torre del Mangia - 15 € για το παλάτι - μουσείο και τον Torre del Mangia. Τελευταία είσοδος 18:15

Duomo di Siena, Biblioteca Piccolomini, Battistero di San Giovanni Battista, Facciatone, Museo dell'Opera, Cripta del Duomo, Santa Maria della Scala, Ώρες λειτουργίας 10:30 – 19:00 - Κυριακές και γιορτές 13:30 – 18:00. Εισιτήρια 8 € μόνο για τον ναό - 15 € για τον ναό και τα μουσεία του - 20 € για τον ναό, τα μουσεία του και το καμπαναριό. Δεν φαίνεται να πωλούνται εισιτήρια για τις μέρες του Palio.

Πάρκινγκ

1. Parcheggio Pubblico Gratuito Il Campino Υπαίθριο δωρεάν πάρκινγκ δίπλα στο στάδιο της πόλης στα 1,3 χμ. από την κεντρική πλατεία
2. Parcheggio Santa Caterina, Υπαίθριο πάρκινγκ στα 500 μ. από τη κεντρική πλατεία με κόστος 2€ την ώρα.

Επιλογές φαγητού - γλυκού - ποτού:

• Piripì Pizza Urban food, Via Dei Rossi 71/73, Κλασική πιτσαρία αλλά και ποικιλίες και σάντουιτς. Έχει και κάποια τραπεζάκια έξω. Κοντά στο Palazzo Salimbeni, 350μ. από την Piazza del Campo (Οικονομικό)
• Osteria degli Svitati, Via della Galluzza 34, Ταβερνάκι πολύ κοντά στο Santuario di Santa Caterina με ωραίο χώρο στο εσωτερικό του. 250μ. από την Piazza del Campo (Οικονομικό)
• Fischi per Fiaschi, Via San Marco 43. Μικρό ταβερνάκι με λίγα τραπέζια μέσα και έξω λίγο πιο μακριά από τοκέντρο προς την Porta San Marco. 650μ. από την Piazza del Campo (Οικονομικό)
• Osteria Permalico, Costa Larga 4. Ταβέρνα με συμπαθή χώρο κοντά στην Duomo di Siena. 200μ. από την Piazza del Campo (Οικονομικό)

Spiaggia di Feniglia

Πάρκινγκ
Σε διάφορα σημεία στην παραλία με κόστος 6€ για μισή μέρα.

Επιλογές φαγητού - γλυκού - ποτού:

• Rugantino, Via Palestro 12/14, Εστιατόριο μέσα στα στενά του χωριού Orbetello. Οικονομικό
• Piranha's Home Made Restaurant, Via Scalo Colombo, 22. Ταβέρνα με θαλλασινά στο λιμανάκι του Porto Santo Stefano. Ώρες λειτουργίας 12:30 – 15:00 & 19:30 – 22:00. Μάλλον οικονομικό
• Trattoria del Pesce Povero, Via delle Saline, 7, Σχετικά απλό εστιατόριο στην Giannella με ψάρια (τηγανητά ή ψητά) και ζυμαρικά. Συμπαθητικός κήπος, Οικονομικό προς μεσαίο. Μενού στα 15 – 17 – 20 €. Μάλλον κλειστό Δευτέρες.

Tivoli

Μουσεία – Επισκέψιμα αξιοθέατα

Villa d'Este, Ώρες λειτουργίας 08:30 – 18:45 – Δευτέρες 14:30 – 18:45. Τελευταία είσοδος 17:30. Εισιτήριο 13 €.
Rocca Pia, Ανοιχτό μόνο Σάββατα και Κυριακές με δωρεάν ξενάγηση ανά 30 λεπτά.
Parco Villa Gregoriana, Ώρες λειτουργίας 09:00 – 20:00. Τελευταία είσοδος 19:00. Εισιτήριο 8 €. Κήποι, ρυάκια και καταρράκτες στη μικρή χαράδρα στο πάνω μέρος της πόλης.
Villa Adriana, (Εκτός πόλης) Ώρες λειτουργίας 08:30 – 19:30. Τελευταία είσοδος 18:00. Εισιτήριο 10 €.

Πάρκινγκ

Park and Ride, Via Aldo Moro, 1, Υπαίθριο πάρκινγκ σε 2 επίπεδα στα 350 μ. – 4 λεπτά από την Villa d'Este.

Επιλογές φαγητού - γλυκού - ποτού:

• Lucignolo Risto Wine Bar, Via della Missione 22, Μικρό ιταλικό εστιατόριο στα στενά κοντά στην Villa d'Este. Ώρες λειτουργίας 12:00 – 15:30 & 20:00 – 02:00. Τετάρτες κλειστό. Οικονομικό. Ζυμαρικά 7-9 €, κυρίως 9,5 – 11 €
• Trattoria da Gabriella, Vicolo Santa Croce 16, Κλασική τρατορία κοντά στο πάρκινγκ. Ώρες λειτουργίας 12:30 – 15:00 & 16:30 – 21:30. Δευτέρες κλειστό. Οικονομικό.

Ρώμη

Κατάλυμα

Διαμέρισμα Galilei Apartment στην διεύθυνση Via Galilei 35.

Μουσεία – Επισκέψιμα αξιοθέατα

Galleria Nazionale d' Arte Moderna, Viale delle Belle Arti, 131. Ώρες λειτουργίας 08:30 – 19:30. Τελευταία είσοδος 18:45 - Δευτέρες κλειστό. Εισιτήριο 10 €.

Museo Nazionale Etrusco di Villa Giulia, Piazzale di Villa Giulia 9. Ώρες λειτουργίας 09:00 – 20:00. Τελευταία είσοδος 19:00 - Δευτέρες κλειστό. Εισιτήριο 10 €.

Museo e Galleria Borghese, Piazzale Scipione Borghese, 5. Ώρες λειτουργίας 09:00 – 19:00. Τελευταία είσοδος 17:00 - Δευτέρες κλειστό. Εισιτήριο 18 €. (Μάλλον χρειάζεται κλείσιμο εισιτηρίων on-line με έξτρα κόστος 2 €).

Castel Sant' Angelo, Piazzale Scipione Borghese, 5. Ώρες λειτουργίας 09:00 – 19:30. Εισιτήριο 14 €.

Κολοσσαίο, Ρωμαϊκή Αγορά, Λόφος του Παλατίνο, Ώρες λειτουργίας 08:30 – 19:15. Τελευταία είσοδος 18:15. Εισιτήριο 12 € για όλα και ισχύει για 2 ημέρες με μία είσοδο σε κάθε σημείο. Διάρκεια επίσκεψης 3+ ώρες. Υπάρχουν 3 σημεία πώλησης εισιτηρίων και ταυτόχρονα εισόδου, μια στο Κολοσσαίο (με την μεγαλύτερη ουρά) μία στο Παλατίνο στα 400 μ. από το Κολοσσαίο και μια Τρίτη πλαϊνή για την Ρωμαϊκή Αγορά που πιθανά να έχει μικρότερη ουρά.

Βατικανό, Ώρες λειτουργίας 09:00 – 18:00. Τελευταία είσοδος 16:00. Κυριακές κλειστό. Εισιτήριο 17 €.

Βασιλική του Αγίου Πέτρου, Ώρες λειτουργίας 07:00 – 19:00. Η είσοδος στην εκκλησία είναι δωρεάν. Εισιτήριο 10 € για την οροφή με ασανσέρ (μέχρι ένα σημείο και μετά 320 σκαλιά) ή 8 € με τα πόδια όλη τη διαδρομή (551 σκαλιά).

Mercati di Traiano (Αγορά του Τραϊανού), Via IV Novembre 94. Ώρες λειτουργίας 09:30 – 19:30. Τελευταία είσοδος 18:30 - Δευτέρες κλειστό. Εισιτήριο 16 €.

Μουσεία Καπιτωλίου, Piazza del Campidoglio, 1. Ώρες λειτουργίας 09:30 – 19:30. Τελευταία είσοδος 18:30. Εισιτήριο από 11,5 έως 17 € ανάλογα με τις έκτακτες εκθέσεις.

Palazzo Doria Pamphilj, Via del Corso 305. Ώρες λειτουργίας 09:00 – 19:00. Τελευταία είσοδος 18:00. Εισιτήριο από 12 + 2 € για τα ιδιαίτερα διαμερίσματα και τις έξτρα πιθανές εκθέσεις.

Palazzo Barberini (Galleria Nazionale d' Arte Antica) - Εθνική Πινακοθήκη, Via delle Quattro Fontane, 13. Ώρες λειτουργίας 08:30 – 19:00. Τελευταία είσοδος 18:00 - Δευτέρες κλειστό. Εισιτήριο 12 € (και για τη Galeria Corsini).

Galeria Corsini, Via della Lungara, 10. Ώρες λειτουργίας 08:30 – 19:00. Τελευταία είσοδος 18:00 - Δευτέρες κλειστό. Εισιτήριο 12 € (και για το Palazzo Barberini).

Catacombe di San Callisto, Via Appia Antica, 110, Ώρες λειτουργίας 09:00 – 12:00 και 14:00 – 17:00. Τετάρτες κλειστό. Εισιτήριο 8 € με ξενάγηση. (Υπάρχει και κασετοφωνάκι με ελληνική ξενάγηση)

Domus Aurea, Via della Domus Aurea, 1. Ώρες λειτουργίας 09:15 – 16:15. Τελευταία είσοδος 16:15 - Ανοιχτό μόνο Σάββατο και Κυριακή. Εισιτήριο 14 € με ξενάγηση και χρήση εικονικής πραγματικότητας (Virtual Reality). (Κλείσιμο εισιτηρίων on-line με έξτρα κόστος 2 €) Ξεναγήσεις στα αγγλικά κάθε μισή ώρα από τις 09:00.

Επιλογές φαγητού - γλυκού - ποτού:

Κέντρο

• PizzaRé, Via di Ripetta, 14, Πιτσαρία κοντά στην Piazza del Popolo. Ώρες λειτουργίας 12:00 – 23:30, Οικονομικό.
• Enoteca Buccone, Via di Ripetta, 19, Κάβα κρασιών κ.α. που διαθέτει όμως και λίγα τραπεζάκια για φαγητό, κοντά στην Piazza del Popolo. Μεσαίο.
• Porta Castello, Largo di Porta Castello 27, Κυρίως ζυμαρικά και πίτσες. Κοντά στο Castel Sant' Angelo. Ώρες λειτουργίας 12:00 – 15:00 & 18:30 – 23:00 – Κυριακή 12:00 – 20:00 - Τρίτες κλειστό, Οικονομικό
• Tratoria Ai Villini, Via Marcantonio Colonna, 48, Παραδοσιακό Ιταλικό εστιατόριο με μαγειρευτά και ζυμαρικά. Ώρες λειτουργίας 12:30 – 15:00 & 19:30 – 23:00 – Τετάρτη κλειστό, Οικονομικό προς Μεσαίο.
• Morrison's, Via Ennio Quirino Visconti 88, Ωραία Ιρλανδέζικη Pub για ποτό ή για μπύρα με συνοδεία μπέργκερς, τάκος και άλλα σχετικά. Ώρες λειτουργίας 16:00 – 02:00, Οικονομικό προς Μεσαίο.
• La Botticella, Via di Tor Millina 32, Μπαρ με τραπεζάκια έξω, στα 100 μ. από την Piazza Navona. Ώρες λειτουργίας 16:00 – 02:00
• Wine Art, Via Nino Bixio, 93. Δοκιμές κρασιού και φυσικά αγορά σε μια μικρή enoteca. Ώρες λειτουργίας 16:30 – 21:00 καθημερινά και επιπλέον Τρίτη, Παρασκευή 09:00 – 13:00 και Σάββατο 10:00 – 13:00.

Περιοχή Esquilino

• Ristorante Birreria Pizzeria Galilei, Via Galilei, 12, Πίτσα, ζυμαρικά αλλά και κρεατικά με τραπεζάκια έξω και συμπαθή χώρο μέσα. Ώρες λειτουργίας Πέμπτη έως Κυριακή 12:00 – 15:00 & 18:30 – 23:30 – Δευτέρα κλειστό, Οικονομικό προς Μεσαίο.
• Osteria La Sol Fa, Via Germano Sommeiller 19, Εστιατόριο με παραδοσιακά πιάτα της Ρώμης όπως Καρμπονάρα, Ματριτσιάνα κι Τρίπα (Πατσάς κοκκινιστός) με ωραίο χώρο και τραπεζάκια έξω. Ώρες λειτουργίας Πέμπτη έως Κυριακή 12:30 – 14:30 & 19:30 – 22:30 – Κυριακή κλειστό, Οικονομικό προς Μεσαίο.
• Εστιατόριο με ωραίο χώρο μέσα και έξω. Ώρες λειτουργίας 10:30 – 24:00 καθημερινά και Σάββατο 12:00 – 24:00, Μεσαίο.
• Palazzo del Freddo Giovanni Fassi, Via Principe Eugenio 65. Εξαιρετικό παγωτό, γλυκά καφεδάκι. Οικονομικό.

Trastevere

• Bar La Licata, Via Dei Serpenti 165, Κυρίως για πρωϊνό αλλά και σάντουιτς, σαλάτες και άλλα μικρά πιάτα, κοντά στο Κολοσσαίο αλλά και στο Domus Aurea. Ώρες λειτουργίας 05:30 –21:00 – Κυριακές κλειστό, Οικονομικό.
• Trattoria da Lucia, Vicolo del Mattonato 2, Εστιατόριο με μαγειρευτά και άλλα, μέσα στα στενά του Trastevere. Ώρες λειτουργίας 12:30 – 15:00 & 19:30 – 23:00 – Δευτέρες κλειστό, Οικονομικό προς Μεσαίο.
• La Scala in Trastevere, Piazza Della Scala, 58-61, Κλασικό εστιατόριο με μεγάλο κατάλογο πάνω στην μικρή πλατεία Piazza della Scala του Trastevere. Ώρες λειτουργίας 11:30 –24:00, Μεσαίο.
• Pizzeria La Boccaccia, Via di Santa Dorotea 2, Πίτσα στο χέρι, μια από τις καλύτερες στην περιοχή του Trastevere. Ώρες λειτουργίας 09:00 – 23:30, Οικονομικό.
• Pimm's Good, Via di Santa Dorotea, 8, Μπαράκι στο Trastevere (Σερβίρει και κάποια μικρά πιάτα). Ώρες λειτουργίας 10:00 –02:00.

Βατικανό

• Osteria Padi, Via delle Fornaci 31a, Εστιατόριο με θαλασσινά, κρεατικά αλλά και ζυμαρικά. Πολύ κοντά στην Piazza San Pietro – 300 μ. Ώρες λειτουργίας 12:00 – 15:30 & 19:00 – 23:30 – Δευτέρες κλειστό, Οικονομικό.
• El Maiz Roma, Via Tolemaide 16, Γεύση από Βενεζουέλα!!! Κοντά στην είσοδο του μουσείο του Βατικανό – 300 μ.. Ώρες λειτουργίας 12:00 –– 22:00. Δευτέρες κλειστό. Οικονομικό.
• Vulio, Via Degli Scipioni 55, Μπρουσκέτες και σαντουιτσάκια πάσης φύσεως με επιρροές από την περιοχή της Απουλίας. Κοντά στην είσοδο του μουσείο του Βατικανό – 300 μ. και στο σταθμό μετρό Ottaviano 150 μ.. Ώρες λειτουργίας 11:00 –– 22:00. Κυριακές κλειστό. Οικονομικό
• Maybu - Margaritas y Burritos, Via Candia 113, Μεξικάνικο φαστφουντάδικο κυρίως με μπουρίτος και νάτσος. Κοντά στην είσοδο του μουσείο του Βατικανό – 250 μ.. Ώρες λειτουργίας 11:00 –– 23:30. Δευτέρες κλειστό. Οικονομικό.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 9
• 10
• 11

First Προηγούμενη 11 of 11

Go to chapter

Go

[gkalla]

Πομπηία - Νάπολη

Φτάσαμε στο αεροδρόμιο Capodichino της Νάπολης στις 9:10 το πρωί με αρχικό σχέδιο να πάρουμε το αυτοκίνητο γρήγορα και να κάνουμε μια καλή βόλτα στην πόλη. Η εταιρία B-Rent όμως είχε άλλη άποψη…

Περπατήσαμε το περίπου 1 χιλιόμετρο της διαδρομής από το αεροδρόμιο ως τα γραφεία της εταιρίας και εκεί, μέσα σε αφόρητη ζέστη και υγρασία, στηθήκαμε στην τεραστίων διαστάσεων ουρά. Μετά από περίπου 2 ώρες έφτασε η σειρά μας και προσπαθήσαμε να συνεννοηθούμε. Αρχικά μας έδωσαν τα κλειδιά του οχήματος όπου διαπιστώσαμε ότι το αυτοκίνητο που μας έδιναν ήταν το 5θέσιο που με επιμονή προσπαθούσε η rentalcars να μας «φορτώσει» εξ αρχής. Οι διαπραγματεύσεις λοιπόν συνεχίστηκαν εξηγώντας το πρόβλημα εκ νέου για πολλοστή φορά και τελικά οι υπάλληλοι της B-Rent μας είπαν ότι το συγκεκριμένο αυτοκίνητο που θέλαμε δεν θα ήταν διαθέσιμο έως την άλλη ημέρα το μεσημέρι. Έως τότε, για να μας εξυπηρετήσουν, θα μας έδιναν ένα άλλο όχημα που συνήθως χρησιμοποιείται για εσωτερικές εταιρικές μεταφορές.

Πήραμε με τα πολλά το κλειδί και πηγαίνοντας στο διπλανό υπαίθριο πάρκινγκ διαπιστώσαμε πως το νέο όχημα ήταν ένα από αυτά τα φορτηγάκια που συνήθως χρησιμοποιούνται για την μεταφορά χαλιών και λοιπών οικιακών αγαθών με την διαφορά πως το πίσω μέρος είχε τροποποιηθεί και είχε καθίσματα στο χώρο φόρτωσης.

Η ώρα ήταν πια περασμένη και τα σχέδια για βόλτα στην πόλη της Νάπολης είχαν πάει περίπατο. Παίρνοντας το δρόμο για την Πομπηία αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε την παραλιακή διαδρομή μέσω Ερκολάνο και Τόρε ντελ Γκρέκο και όχι τον κεντρικό εθνικό δρόμο. Με οδηγό τον Δ να αισθάνεται ως επαγγελματίας νταλικιέρης αρχίσαμε να διασχίζουμε στενούς δρόμους και σοκάκια στους οποίους το όχημα χωρούσε οριακά ενώ σε ορισμένα σημεία μέσα στα χωριά μπορούσαμε να μαζέψουμε έως και τις μπουγάδες από τα σπίτια.

Φτάσαμε στην Πομπηία γύρω στις 14:00 και αφού μοιραστήκαμε στα 2 ξεχωριστά διαμερίσματα ( το ένα πολύ καλό, το άλλο κάτω του μετρίου) συναντηθήκαμε όλοι μαζί έξω από τον αρχαιολογικό χώρο της Πομπηίας για την πρώτη μας πίτσα Ναπολιτάνα με συνοδεία πολλών παγωμένων Peroni Nastro Azzuro.

Το απόγευμα, μετά και την απαραίτητη σιέστα, βγήκαμε να δούμε την πόλη της Πομπηίας ώστε να μην πάει εντελώς χαμένη η πρώτη μας ημέρα.

Περπατώντας αρχικά μέσα από πάγκους και μικρομάγαζα τουριστικής φύσης στην περιοχή κοντά στον αρχαιολογικό χώρο φτάσαμε στην κεντρική πλατεία της κωμόπολης, την όμορφη Piazza Bartolo Longo όπου στη βόρεια πλευρά της δεσπόζει η ο ναός του ροζαρίου της Παρθένου Μαρίας με το καμπαναριό της.

Συνεχίσαμε προς την οδό Lepanto στην σχετικά μοντέρνα πλευρά της πόλης, αλλά πολύ γρήγορα αρχίσαμε να περιτριγυριζόμαστε από καταστήματα και σπίτια που θύμιζαν αρκετά την ομώνυμη ελληνική πόλη της Ναυπάκτου (Lepanto στα ιταλικά) όπως την θυμάμαι στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Η εικόνα της παρακμής, των παλιών καταστημάτων με τα πάσης φύσεως εμπορεύματα, άτακτα συγκεντρωμένα στις σκονισμένες βιτρίνες σε συνδυασμό με την απουσία των τουριστών που πια είχαν αποχωρήσει ήταν λίγο θλιβερή. Περπατήσαμε αρκετά και αφού κάναμε τα πρώτα μας ψώνια στο τοπικό σούπερ μάρκετ επιστρέψαμε στα διαμερίσματα μας για ξεκούραση.

Νωρίς το επόμενο πρωί, με την ζέστη και την υγρασία να είναι ήδη αισθητές, ξεκινήσαμε την πολυαναμενόμενη επίσκεψή μας στον αρχαιολογικό χώρο. Μπήκαμε από την πλαϊνή είσοδο του αμφιθεάτρου και όχι από την κεντρική και ακολουθήσαμε μια διαδρομή που είχαμε σχεδιάσει από πριν με σκοπό να κινηθούμε όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικά καθώς η μέρα προβλεπόταν πολύ ζεστή.

Αρχικά περάσαμε από την Palestra Grande, το μεγάλο «γήπεδο» της πόλης. Στις προθήκες, περιμετρικά του γηπέδου, υπάρχουν πολλές τοιχογραφίες και άλλα ευρήματα που διασώθηκαν στον χώρο.

Περάσαμε ακριβώς δίπλα στο Anfiteatro di Pompeii, το μεγάλο Αμφιθέατρο που χτίστηκε το 70 μ.Χ. μόλις 9 χρόνια πριν την καταστροφή της πόλης το οποίο είναι το αρχαιότερο Ρωμαϊκό αμφιθέατρο που υπάρχει σήμερα. Ως φανατικοί φίλοι της μουσικής των Pink Floyd ασχοληθήκαμε αρκετά με την μικρή έκθεση που υπήρχε στο χώρο σχετικά με την ιστορική συναυλία τους στον χώρο του αμφιθεάτρου.

Αφού περάσαμε από την Casa della Venere in Conchiglia, στην οποία δυστυχώς δεν είδαμε την εξαιρετική τοιχογραφία της Αφροδίτης ξαπλωμένης σε κοχύλι, πιάσαμε να κατηφορίζουμε την Via dell’Abbondanza. Η οδός της αφθονίας είναι η κεντρική οδική αρτηρία της πόλης που διέθετε υπερυψωμένα πεζοδρόμια για προστασία των κατοίκων από τα βρόχινα νερά, με πλήθος καταστημάτων εκατέρωθεν του δρόμου. Διασχίζει σχεδόν ολόκληρη την πόλη έως το Foro Civile di Pompei. Εντυπωσιακά είναι και τα κάθετα περάσματα του δρόμου με υπερυψωμένες διαβάσεις που θυμίζουν έντονα τις σημερινές επίπεδες διαβάσεις.

Μετά την παραδοσιακή ταβέρνα του Σωτήρη (Taberna di Sotericus) και την Casa del Fruttero, ένα σπίτι με διακόσμηση που προσεγγίζει περισσότερο το αιγυπτιακό στυλ, συναντήσαμε το in σνάκ – μπαρ της αρχαίας Πομπηίας, το Thermopolium of Vetutius Placidus.

Κάπου εκεί, σε κάποια είσοδο σπιτιού, είδαμε και ένα από τα γνωστά ψηφιδωτά της πόλης με θέμα «Προσοχή ο σκύλος δαγκώνει»

Αμέσως μετά σταματήσαμε σ’ ένα από τα σημαντικά «σημεία ενδιαφέροντος», τις τουαλέτες του χώρου, που καθώς βρίσκονται σ’ ένα μικρό λόφο προσφέρουν μια πολύ ωραία άποψη όλης σχεδόν της αρχαίας πόλης.

Συνεχίζοντας βγήκαμε από την κεντρική οδό και μπήκαμε στην «βίλα» του Μένανδρου (Casa del Menandro), με τα αίθρια, τα ψηφιδωτά δάπεδα, το υπέροχο περιστύλιο γύρω από την πίσω εσωτερική αυλή και την τοιχογραφία του αρχαίου Έλληνα δραματουργού Μένανδρου.

Οι παθιασμένοι Ρωμαίοι με το «Άρτον και Θεάματα» δημιούργησαν στην Πομπηία 2 θέατρα 5.000 και 20.000 θεατών αντίστοιχα (Teatro Piccolo και Teatro Grande). Εκεί περάσαμε αρκετό χρόνο ανεβοκατεβαίνοντας τα ιστορικά σκαλιά και συνεχίσαμε δίπλα στους κοιτώνες των μονομάχων (Caserma dei Gladiatori) πίσω ακριβώς από τα θέατρα.

Διασχίζοντας κάθετα την κεντρική οδό περάσαμε δίπλα από τα μεγαλύτερα δημόσια λουτρά της πόλης (Terme Stabiane) για να φτάσουμε σ’ ένα από τα μεγαλύτερα «σουξέ» της πόλης, την φωλιά της λύκαινας (Lupanar), τον αρχαιότερο γνωστό οίκο ανοχής. Μια μεγάλη πόλη σαν την Πομπηία δεν θα μπορούσε να μην διαθέτει έναν. Χαρακτηριστικά ήταν τα μικροσκοπικά δωμάτια και τα χτιστά ανάκλιντρα διαφόρων μεγεθών ανάλογα τον πελάτη. Οι τοιχογραφίες στους τοίχους όχι μόνο διακοσμούσαν το κτίριο αλλά αποτελούσαν ταυτόχρονα κι έναν πρωτότυπο κατάλογο υπηρεσιών.

Καθώς η ώρα είχε περάσει, ο κόσμος πια ήταν πολύς, ιδιαίτερα στην περιοχή του Lupanar. Προσπαθήσαμε να αποφύγουμε την πολυκοσμία και κινούμενοι πίσω από τον οίκο ανοχής, κατευθυνθήκαμε προς την Casa dei Vettii. Η έπαυλη αυτή καταλαμβάνει ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο. Οι ιδιοκτήτες ήταν οι πάμπλουτοι Aulus Vettius Conviva και Aulus Vettius Restitutus, πρώην σκλάβοι και κατόπιν έμποροι!

Πολύ κοντά βρίσκεται και η Casa del Fauno που και αυτή καλύπτει ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο, σχεδόν 2,8 στρέμματα. Είναι η μεγαλύτερη σε έκταση έπαυλη της Πομπηίας και ονομάστηκε έτσι λόγω του μπρούτζινου αγαλματίδιου του Φαύνου που στέκεται στο κέντρο του αίθριου. Εντυπωσιακό επίσης και το αντίγραφο του διάσημου μωσαϊκού με την αναπαράσταση της μάχης της Ισσού και τον Μέγα Αλέξανδρου να μάχεται τον Δαρείο (το πρωτότυπο βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης μαζί με τον Φαύνο).

Περνώντας από την Casa della Fontana Piccola ένα μικρότερο σπίτι με κρήνη και κάποιες τοιχογραφίες και μετά από τις Terme del Foro, τα κεντρικά δημόσια λουτρά, φτάσαμε στην μεγάλη κεντρική πλατεία της Πομπηίας το Foro Civile di Pompei. Η πλατεία αυτή ήταν ταυτόχρονα και η Ρωμαϊκή Αγορά της πόλης, φτιαγμένη στα πρότυπα της Αγοράς των αρχαίων ελληνικών πόλεων. Εκεί, σε στεγασμένο και περιφραγμένο χώρο, βρίσκεται επίσης το Granai del Foro όπου, μέσα από τα κάγκελα, είδαμε παραταγμένα πλήθος κεραμικών αγγείων που βρέθηκαν στις ανασκαφές αλλά και τα πολύ γνωστά εκμαγεία από τα σώματα των εξαϋλωμένων κατοίκων.

Η αφόρητη ζέστη και η πολυκοσμία μας είχε καταβάλει. Κάναμε ένα μικρό pit stop στο καφέ του αρχαιολογικού χώρου πληρώνοντας χρυσό το νεράκι που ήταν όμως απόλυτα απαραίτητο.

Μετά από λίγο συνεχίσαμε για το τελευταίο κομμάτι που είχαμε προγραμματίσει στον αρχαιολογικό χώρο, την Villa del Misteri. Βρίσκεται εκτός των τειχών της πόλης και πήγαμε προς τα εκεί περνώντας από την Porta Ercolano, μια από τις πύλες της αρχαίας πόλης.

Η Έπαυλη αυτή διαθέτει τις καλύτερα διατηρημένες τοιχογραφίες της Πομπηίας με μια ιδιαιτερότητα, οι μορφές παρουσιάζονται για πρώτη φορά σε φυσικό μέγεθος. Σε ένα τετράγωνο δωμάτιο - μάλλον την αίθουσα φαγητού της βίλας - βρίσκονται αυτές οι εντυπωσιακές τοιχογραφίες με το έντονο, κόκκινο φόντο, γνωστό ως «The Initiation Chamber» – το δωμάτιο της Μύησης (εξού και το όνομα Βίλλα των Μυστηρίων). Το κόκκινο αυτό χρώμα χαρακτηρίστηκε ως «Pompeii Red» στην διεθνή χρωματική παλέτα. Οι τοιχογραφίες αυτές πιστεύεται ότι αναπαριστούν μέρος των Ελευσίνιων Μυστηρίων ή τελετές λατρείας του θεού Διονύσου με την μυστηριακή προετοιμασία μιας κοπέλας σε νύφη.

Αυτή η τελευταία παράκαμψη ήταν η χαριστική βολή στις εξασθενημένες δυνάμεις και στα κουράγια μας. Αναγκαστήκαμε να εγκαταλείψουμε τον αρχαιολογικό χώρο και να επιστρέψουμε σιγά σιγά προς την σύγχρονη πόλη. Η αίσθηση όμως που μας κατείχε ήταν ανεπανάληπτη. Νιώθαμε σαν να είχαμε τήλε-μεταφερθεί στο 79 μ.χ. και πως ζήσαμε για λίγο την ζωή των αρχαίων Ρωμαίων. Αν και οι συνθήκες (ζέστη, υγρασία, πολυκοσμία) ήταν ομολογουμένως πολύ δύσκολες, δεν κατάφεραν να επηρεάσουν τον ενθουσιασμό και την ικανοποίηση που νιώσαμε. Αποχωρήσαμε παίρνοντας μαζί μας εκπληκτικές εικόνες και συναισθήματα που θα μας συνοδεύουν την υπόλοιπη ζωή μας. Ίσως κάποια στιγμή επιστρέψουμε (σε καλύτερες συνθήκες), για να δούμε όλα όσα δεν είχαμε την ευκαιρία αλλά και να βιώσουμε πιο απολαυστικά όσα ήδη μας μάγεψαν.

Βιαστικά τσιμπήσαμε κάτι πρόχειρο μαζί με την απαραίτητη δροσερή μπυρίτσα και ξεκινήσαμε με προορισμό το αεροδρόμιο της Νάπολης για να παραλάβουμε το «κανονικό» μας αυτοκίνητο. Αυτή την φορά τα πράγματα εξελίχθηκαν φυσιολογικά και αφού αποχαιρετήσαμε – με πόνο ψυχής - την «νταλίκα» μας που μας χάρισε απίστευτες στιγμές γέλιου και τρόμου, ξεκινήσαμε για μια μικρή, απογευματινή βόλτα στους δρόμους της Νάπολης.

Παρκάραμε λίγο έξω από το κέντρο της πόλης και αρχίσαμε να κατηφορίζουμε προς το λιμάνι. Πολύ γρήγορα αντιληφθήκαμε την ανάγκη να είμαστε πολύ προσεχτικοί με τα οχήματα που κυκλοφορούν στους δρόμους καθώς η πρώτη εικόνα που είχαμε ήταν ένα παραλίγο τρακάρισμα ενός αυτοκινήτου με ένα μηχανάκι που οδηγούσε ένας «δεκάχρονος». Περάσαμε αρχικά από την Cattedrale di San Gennaro, τον καθεδρικό της πόλης. Ένας όχι ιδιαίτερα εντυπωσιακός ναός εξωτερικά αλλά με σαφώς ωραιότερο εσωτερικό.

Συνεχίσαμε, ακολουθώντας την Via dei Tribunali, έναν από τους βασικότερους «πεζοδρόμους» που διασχίζει αρκετά μεγάλο μέρος της πόλης γεμάτος μικρομάγαζα, εκκλησίες, παραδοσιακά σπίτια και αρκετό κόσμο. Το «πεζόδρομος» μην το πάρετε της μετρητοίς γιατί τον διέσχιζαν και αυτοκίνητα και μηχανάκια. Σε κάποιο σημείο του «πεζοδρόμου» μάλιστα «θαυμάσαμε» την ικανότητα των ναπολιτάνων οδηγών να ελίσσονται ανάμεσα σε πεζούς, τραπεζάκια καταστημάτων και σωρούς σκουπιδιών κι όλα αυτά… χωρίς να ακούγεται καμία κόρνα.

Κάναμε το πρώτο μας διάλλειμα στην μικρή πλατεία Piazza Vincenzo Bellini που μαζεύει πολύ νεολαία και έχει 4-5 μπυραρίες και μπαράκια και κατόπιν περνώντας από την Piazza del Gesù Nuovo και Chiesa del Gesù Nuovo βγήκαμε στην Piazza Dante πάνω στην κεντρική οδό Via Toledo.

Από εκεί αρχίσαμε να μπαίνουμε στη Quartieri Spagnoli, μια περιοχή με στενούς δρόμους, ρούχα απλωμένα παντού, μικρά μαγαζάκια και φυσικά πολλούς ντόπιους και τουρίστες. Η περιοχή αρχικά φτιάχτηκε για να στεγάσει Ισπανούς μισθοφόρους εξού και το όνομα.

Είχε πια νυχτώσει και η κούραση μας χτύπαγε κόκκινο. Άλλωστε η «καλή μας» εταιρεία B-Rent είχε φροντίσει ώστε ο χρόνος μας στην Νάπολη να είναι πολύ περιορισμένος. Έτσι αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στην βάση μας περνώντας όμως πιο πριν, από τον φουτουριστικό σταθμό μετρό Toledo. Ο σταθμός αυτός έχει βραβευτεί ως ο καλύτερος στην Ευρώπη αλλά παρόλο που είναι όντως ωραίος έχω δει και ωραιότερους. Κυριαρχούν τα μπλε χρώματα της θάλασσας, ενώ το άνοιγμα στην οροφή αλλάζει διαρκώς χρώματα.

Η αλήθεια είναι ότι αφήσαμε πολλές εκκρεμότητες στη Νάπολη, κυρίως το καλό αρχαιολογικό της μουσείο που «ολοκληρώνει» την εμπειρία της Πομπηίας καθώς πολλά από τα εκθέματα του προέρχονται από εκεί αλλά και τα παλάτια και τα κάστρα της (Castel Nuovo, Palazzo Reale di Napoli, Castel dell'Ovo).

Φτάσαμε στην Πομπηία αργά και μετά από ένα απολαυστικό δείπνο σε μια μοντέρνα μπακαλοταβέρνα της πόλης (Salumeria con cucina στα ιταλικά), πήγαμε να ξεκουραστούμε καθώς η επόμενη ημέρα είχε βουνά. Και τι βουνά! Απ’ αυτά που βρυχώνται.

 

[Señor_Nada]

Ήμουν που ήμουν ψημένος για την περιοχή πλέον έχει κλειδώσει. Όταν φτιάξουν τα πράγματα είναι ο νο 1 προορισμός που θέλω να επισκεφθώ!

 

[gkalla]

Ήμουν που ήμουν ψημένος για την περιοχή πλέον έχει κλειδώσει. Όταν φτιάξουν τα πράγματα είναι ο νο 1 προορισμός που θέλω να επισκεφθώ!

Κατά τη γνώμη αξίξει πολύ η περιοχή. Απλά πρέπει να διαλέξεις προσεκτικά την εποχή καθώς την περίοδο που πήγαμε εμείς γινόταν ο κακός χαμός.

 

[Sassenach77]

Αφού, προς μεγάλη μου απογοήτευση, απορρίφθηκαν οι προτάσεις μου για Κούβα και Περού

....

Πομπηία, Νάπολη, Costa Amalfitana, Sorrento, Βεζούβιο

Ήταν το δεύτερο ταξίδι στην Ιταλία για το 2020 που πήγε περίπατο Την Ιταλία την έκλαψα πάρα πολύ τη γκαντεμοχρονιά που έφυγε.....
Χαίρομαι που διαβάζω απο τα χεράκια σου ταξιδιωτική ιστορία!

 

[gkalla]

....


Ήταν το δεύτερο ταξίδι στην Ιταλία για το 2020 που πήγε περίπατο Την Ιταλία την έκλαψα πάρα πολύ τη γκαντεμοχρονιά που έφυγε.....
Χαίρομαι που διαβάζω απο τα χεράκια σου ταξιδιωτική ιστορία!

Θα πας φέτος, μην στεναχωριέσαι.

 

[gkalla]

Βεζούβιος – Monte Faito

Ο Δ. και η Ι. τρία χρόνια πριν από αυτό το ταξίδι, είχαν ανέβει στο ηφαίστειο της Αίτνας (στην Σικελία ) και καθώς είχαν ενθουσιαστεί, έπεισαν την παρέα να ανέβουμε τώρα στον θρυλικό Βεζούβιο. Οι διαφορές βέβαια, αρκετές.

Η Αίτνα, ιδιαίτερα ενεργό ηφαίστειο, κάνει συχνά – πυκνά τα νάζια της. Ακόμα και τότε που την επισκέφτηκαν οι φίλοι μας έκανε μια μικρή έκρηξη αερίων κοντά τους, που …ελαφρώς τους ανησύχησε. Η δε ανάβαση σ’ αυτήν είναι ιδιαίτερα απαιτητική μιας και μιλάμε για ύψος 3.329 μ.

Ο Βεζούβιος από την άλλη φτάνει μόνο μέχρι τα 1.180 μ. και η τελευταία (μικρή σχετικά), έκρηξη που έδωσε ήταν το 1944. Η διαδρομή που πρέπει να διανύσει ο επισκέπτης είναι επίσης σχετικά μικρή (1,7 χμ.) και κάποιος καλογυμνασμένος/η μπορεί να την διανύσει σε μόλις μισή ώρα. Μετά βέβαια πρέπει και να κατέβει, οπότε υπολογίστε περίπου άλλη τόση διαδρομή και χρόνο.

Για να προσεγγίσει κανείς την είσοδο του επισκέψιμου χώρου, από την Πομπηία που μέναμε εμείς, υπάρχουν 2 επιλογές με συνολικό κόστος περίπου το ίδιο για κάθε μια.

1η επιλογή

• Με το αυτοκίνητο, περίπου 25 χμ. και 40 λεπτά έως το πάρκινγκ (μέσω της Ε45, Α3 και από την έξοδο Ercolano – έχει διόδια).
• Κόστος πάρκινγκ 5 €.
• Shuttle bus για το σημείο που βγαίνουν τα εισιτήρια και την επίσημη είσοδο, κόστος 2€ το άτομο με επιστροφή.

2η επιλογή

• Με λεωφορείο, περίπου 50 λεπτά με κόστος 5,40 € το άτομο με επιστροφή. Η στάση του λεωφορείου βρίσκεται στην Piazza Anfiteatro.
  Δρομολόγια ανά 50 λεπτά περίπου με πρώτο από Πομπηία στις 8:00, τελευταίο για την ίδια διαδρομή στις 15:30 και τελευταίο επιστροφής από τον Βεζούβιο στις 17:40

Εμείς επιλέξαμε την 2η επιλογή καθώς ο δρόμος για να ανέβεις έως το πάρκινγκ είναι ιδιαίτερα στενός και μάλλον επικίνδυνος.

Φτάνοντας στην είσοδο του ηφαιστείου σχετικά νωρίς (για να αποφύγουμε την πολύ ζέστη) πληρώσαμε το εισιτήριο των 10 € και αρχίσαμε να ανηφορίζουμε. Πήραμε το πολύ ανηφορικό χωμάτινο μονοπάτι προσέχοντας που πατάμε αλλά και ρίχνοντας συνέχεια κλεφτές ματιές προς τη θέα που άρχιζε σιγά σιγά να μας αποκαλύπτεται. Σε αυτό το πρώτο κομμάτι φαινόταν κυρίως η πλευρά του κόλπου και του κάμπου της Νάπολης προς την πόλη.

Φτάνοντας στο πρώτο σημείο που φαίνεται ο κρατήρας αρχίσαμε να βλέπουμε και το υπόλοιπο κομμάτι του κόλπου προς την Πομπηία, το Σορρέντο και το Κάπρι. Όλα αυτά βέβαια με λίγη φαντασία καθώς η άχλη από την καλοκαιρινή ζέστη και υγρασία περιόριζε αρκετά την θέα.

Από ένα σημείο και μετά η διαδρομή ήταν λίγο-πολύ επίπεδη (με εξαίρεση μια – δυο σκάλες) και περιτριγύριζε τον κρατήρα.

Η επιστροφή έγινε από το ίδιο μονοπάτι γιατί σε κάποιο σημείο του κρατήρα υπήρχε απαγορευτικό σήμα που δεν επέτρεπε την ολοκλήρωση του γύρου.

Χρειαστήκαμε συνολικά περίπου 4 ώρες για να πάμε στον Βεζούβιο, να περιηγηθούμε στο ηφαίστειο και να επιστρέψουμε στην Πομπηία.

Ακολούθησε ένα μικρό διάλλειμα για ξεκούραση, και ξεκινήσαμε για το δεύτερο βουνό της ημέρας, το Monte Faito. Εκεί η ανάβαση αναμενόταν πιο εύκολη καθώς θα βοηθούσε η τεχνολογία.

Φτάσαμε σχετικά εύκολα στον σταθμό τελεφερίκ στο παραλιακό Castellammare di Stabia και αφήσαμε το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ που υπάρχει δίπλα ακριβώς.

Το τελεφερίκ από το Castellammare di Stabia προς το Monte Faito έχει δρομολόγια από τις 8: 20 έως τις 20:10 και κάθε 20 λεπτά. Η διάρκεια της διαδρομής είναι μόνο 8 λεπτά (Για τους υψοφοβικούς 8 λεπτά = μια αιωνιότητα). Κόστος 5,5€ για μονή διαδρομή και 8€ με επιστροφή.

Στην διαδρομή κυριολεκτικά «ο κόσμος έφυγε κάτω απ’ τα πόδια μας», και αν και επρόκειτο για μια περιοχή ήπιας σχετικά ανάπτυξης, με ωραία σπίτια, έντονη βλάστηση και αρκετές χαράδρες νομίζω πως όλοι νιώθαμε ότι δεν θα θέλαμε να χρειαστεί εκείνη τη στιγμή να τα δούμε από …κοντά.

Όσο πιο ψηλά ανεβαίναμε, ανέβαινε μαζί κι ο κόμπος στο στομάχι, οπότε το ελαφρό αεράκι που φυσούσε μας συνέφερε γρήγορα βγαίνοντας. Ομολογουμένως, η θέα φτάνοντας, μας δικαίωσε για την μικρή τρομάρα. Ο Βεζούβιος κυριαρχούσε και πάλι στο τοπίο και τα σύννεφα από πάνω του έφτιαχναν κινηματογραφικό σκηνικό: «λίγο πριν την έκρηξη»

Απέναντι από τον σταθμό του τελεφερίκ υπήρχε ένα συμπαθέστατο καφέ - εστιατόριο που δεν μάθαμε για την ποιότητα της κουζίνας του αλλά η θέση του σίγουρα άνοιγε την όρεξη των πεινασμένων.

Από αυτό το σημείο ξεκινούν και αρκετά μονοπάτια που μπαίνουν βαθιά μέσα στο δασωμένο βουνό. Τα πιο γνωστά και περπατημένα είναι:

• Μονοπάτι για το FAITO Punto Panoramico, 4,1 χμ. περίπου 1 ώρα (με επιστροφή 8,2 χμ. 2 ώρες).
• Μονοπάτι για το Monte San Michele (Molare) – ( το μονοπάτι δεν φτάνει μέχρι την κορυφή) 4 χμ. περίπου 1 ώρα (με επιστροφή 8 χμ. 2 ώρες).

Πήραμε το πρώτο μονοπάτι που είδαμε μπροστά μας, που αμέσως έμπαινε στο ελατόδασος. Πολύ γρήγορα όμως πέσαμε πάνω σε τεράστιους τηλεοπτικούς πυλώνες και κεραίες κινητής τηλεφωνίας (κάπως πρέπει να έχει καλό σήμα κι ο Βεζούβιος). Η εικόνα μας ενόχλησε σε βαθμό που γυρίσαμε γρήγορα πίσω και κατευθυνθήκαμε προς την άλλη πλευρά.

Από την άλλη πλευρά, σύντομα μπήκαμε στα αραιά σπίτια του χωριού (Villaggio Monte Faito). Όμορφα κτίσματα με πολύ προσεγμένους λουλουδιασμένους κήπους. Αρκετά από αυτά ήταν κάτι περισσότερα από απλά σπίτια. Περισσότερο θύμιζαν σαλέ ενώ κάποια από αυτά φαίνονταν να είναι ξενοδοχεία ή ενοικιαζόμενα καταλύματα πολυτελείας.

Μετά από περίπου μια ώρα, γυρίσαμε προς το τελεφερίκ όπου διαπιστώσαμε ότι υπήρχε πολύς κόσμος που περίμενε να επιβιβαστεί. Μην έχοντας περιθώριο να χάσουμε ένα από τα τελευταία δρομολόγια, αποφασίσαμε γρήγορα να μην συνεχίσουμε τους περιπάτους αλλά να περιμένουμε στην σειρά για να κατέβουμε. Όλα πήγαν καλά και λίγο πριν δύσει ο ήλιος είμασταν πάλι στην βάση του τελεφερίκ.

Επιστρέψαμε στην Πομπηία γεμάτοι με εικόνες αλλά με άδεια στομάχια και ψάχνοντας για μια νόστιμη λύση καταλήξαμε σε ένα λαϊκό εστιατόριο, χαμένο κάπου στα στενά της πόλης. Η ζέστη που το απόγευμα φαινόταν να υποχωρεί είχε αυξηθεί και πάλι. Καθίσαμε έτσι σ’ ένα τραπεζάκι στην άκρη του μαγαζιού, όπου υπήρχαν και 1-2 ανεμιστήρες, δίπλα σε ένα μικρό περιβόλι με πορτοκαλιές.

Παραγγείλαμε, φάγαμε καλά, ήπιαμε ακόμα καλύτερα και στο τέλος, λίγο πριν φύγουμε, ήρθε να μας μιλήσει ο ιδιοκτήτης. Ένας κύριος, γύρω στα εξήντα με ελάχιστη γνώση αγγλικών, (αλλά εξαιρετική ιταλικών) άρχισε να μας περιγράφει τις φιλίες που είχε κάνει στην Ελλάδα και κυρίως στην Ζάκυνθο. Μας είπε πόσο του αρέσει να έρχεται στην Ελλάδα, κάτι που έκανε, απ’ ότι καταλάβαμε, για πάρα πολλά χρόνια. Η συζήτηση «άνοιξε» και σε άλλα θέματα. Εμείς αρχικά μιλούσαμε αγγλικά, μετά το γυρίσαμε στα ισπανικά και στο τέλος σε σκέτα ελληνικά αλλά παρόλα αυτά η επικοινωνία παρέμεινε πολύ αποτελεσματική.

Στο τέλος μας κέρασε ένα ωραιότατο τυρί που παράγει ο ίδιος (κάτι σαν πολύ βουτυράτο κεφαλοτύρι), πετάχτηκε δίπλα στις πορτοκαλιές και μας έκοψε πολύ γλυκά, ντόπια, καλοκαιρινά πορτοκάλια και μας χαιρέτησε όλους δια χειραψίας με μια υποψία συγκίνησης στα μάτια του.

 

[Nikos86]

Πολυ ωραια η ιστορια σου! Περιμενω πως και πως την συνεχεια! Απο περιεργεια το τελεφερικ τι φαση ηταν? Σε φαση γλιστρημα και εχεις βρεθει απο κατω? Δεν ειναι προστατευμενο σαν αυτο της Παρνηθας?

 

[gkalla]

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Όχι, είναι καμπίνα κλειστού τύπου. Δεν κινδυνεύεις να πέσεις σε καμία περίπτωση.

 

[gkalla]

Costa Amalfitana – Sorrento

Το πρόγραμμα της επόμενης ημέρας έλεγε Costa Amalfitana με στάσεις στο Amalfi και στο Positano, πιθανά μια παράκαμψη στο χωριό Ravello και στο τέλος επίσκεψη στο Sorrento πριν την επιστροφή στη βάση μας. Όμως, όπως φαίνεται, το πνεύμα του Βεζούβιου είχε επηρεάσει και τα σχέδια μας, και τα πράγματα πήγαν αλλιώς.

Ξεκινήσαμε από Πομπηία για Amalfi μέσω της εθνικής οδού για το Salerno με σκοπό να ακολουθήσουμε κατόπιν την παράκτια διαδρομή αντί για την εναλλακτική διαδρομή μέσω του ορεινού δρόμου που καταλήγει απ’ ευθείας στο Amalfi.

Μόλις όμως βγήκαμε από τον εθνικό δρόμο στο χωριό Vietri sul Mare, εμφανίστηκαν τα πρώτα προβλήματα. Καλοκαιράκι όντας, πολλοί ντόπιοι όδευαν προς τις παραλίες της περιοχής οπότε το μποτιλιάρισμα μας βρήκε νωρίς. Είχε και τροχονόμο η ιστορία, που φρόντισε να μας μπερδέψει ακόμη περισσότερο. Έτσι μπλέξαμε και αντί να πιάσουμε τον παραλιακό δρόμο προς Amalfi κινηθήκαμε αντίθετα. Μόλις το συνειδητοποιήσαμε διαπιστώσαμε πως η αναστροφή δεν ήταν δυνατή. Αναγκαστικά συνεχίσαμε και αφού περάσαμε μέσα από όλο σχεδόν το χωριό και είδαμε από ψηλά το εμπορικό λιμάνι του Salerno ξαναβγήκαμε στην εθνική.

Περάσαμε άλλη μια φορά τον τάραχό μας στο Vietri sul Mare, μα αυτή τη φορά πήραμε το σωστό δρόμο. Σε λίγο είδαμε μια μικρή ταμπελίτσα που έλεγε πως ο δρόμος για το Maiori ήταν «κλειστός» αλλά αδιαφορήσαμε (πολύ κακό αυτό) καθώς δεν είχαμε ιδέα που είναι αυτό το χωριό. Εξάλλου η διαδρομή μας είχε ήδη απορροφήσει καθώς ήταν πολύ όμορφη με τα πολύχρωμα χωριά της, την απεριόριστη θέα στο Τυρρηνικό πέλαγος και την απόκρημνη ακτογραμμή.

Η μόνη παραφωνία της περιοχής ήταν οι παραλίες της. Στρωμένες απ’ άκρη σ’ άκρη με ομπρέλες και πνιγμένες στο κόσμο, δεν μας δημιουργούσαν καμία επιθυμία να τις επισκεφθούμε παρόλο που η μέρα ήταν ιδιαίτερα ζεστή. Παραλίες φαρδιές όσο μια ζώνη, προσπαθούσαν να επεκταθούν με ξύλινες εξέδρες που φιλοξενούσαν εκατοντάδες λουόμενους. Εικόνες που μας δημιουργούσαν ανάμεικτα συναισθήματα: χαράς για την απόλαυση του ταξιδιού και λύπης για τις ελληνικές παραλίες που χάναμε καλοκαιριάτικα.

Όμως η βόλτα αυτή δεν έμελλε να ολοκληρωθεί με επιτυχία. Λίγο πιο κάτω, μόλις 6-7 χιλιόμετρα πριν το Amalfi ο δρόμος ήταν τελείως κλειστός. Υπήρχαν εργασίες καθαρισμού του δρόμου από κατολισθήσεις που είχαν συμβεί μια – δυο ημέρες πριν και δεν προβλεπόταν να τελειώσουν σύντομα.

Το πήραμε απόφαση και ακολουθώντας τον ίδιο δρόμο προς τα πίσω, επιστρέψαμε στην Πομπηία με σκοπό να κινηθούμε προς το Sorrento. Η αυστηρή ματιά του Βεζούβιου έπρεπε να μας ανησυχήσει, αλλά εμείς συνεχίσαμε ακάθεκτοι.

Μόλις περάσαμε το Castellammare di Stabia αρχίσαμε να κινούμαστε σε μια δύσβατη περιοχή γεμάτη τούνελ και όχι μόνο. Χιλιάδες άλλα αυτοκίνητα κινούνταν προς την ίδια κατεύθυνση με μας. Αρχίσαμε να σταματούμε συχνά – πυκνά, κυρίως μέσα στα τούνελ, με το μποτιλιάρισμα να θυμίζει πρωτομαγιάτικη έξοδο στην Αθήνα. Η διαδρομή Πομπηία – Sorrento θεωρητικά δεν θα κρατούσε πάνω από 45’ αλλά στην περίπτωση μας κράτησε τελικά 2,5 ώρες (γι’ αυτό στα ταξίδια χρειάζεται η καλή παρέα). Κάθε σκέψη για να προσεγγίσουμε το Positano ή το Amalfi από αυτή την πλευρά ξεχάστηκε. Το μόνο που μας απέμενε ήταν το ίδιο το Sorrento.

Το Sorrento (Sorrento, che bello που έλεγε και η Μάρω Κοντού στην ταινία «Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη») μας υποδέχτηκε με ανοιχτές αγκάλες και λιγότερο κόσμο απ’ ότι ήμασταν, αρχικά, προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουμε. Παρκάραμε πολύ κοντά στο κέντρο και κατεβήκαμε στην μικρή και πολύβουη πλατεία Piazza Tasso και από εκεί είδαμε την περίεργη Via Luigi de Maio που περνά ακριβώς από κάτω, καθώς και το Santuario del Carmine, εκκλησία- μοναστήρι μπαρόκ ρυθμού που βρίσκεται ακριβώς δίπλα.

Συνεχίσαμε τον περίπατό μας, μέσα από τα στενά και τις πλατείες της πόλης, με σκοπό να φτάσουμε σε μια άλλη μικρή πλατεία με ωραία θέα.

Φτάνοντας σε αυτή την πλατεία, που ευτυχώς ήταν σχετικά δροσερή, συναντήσαμε ένα ατελείωτο λεφούσι τουριστών που είτε χάζευαν την θέα είτε ξεκουράζονταν στο γρασίδι.

Η παραλία (αν μπορώ να την αποκαλέσω έτσι) που βρισκόταν από κάτω, ήταν ασφυκτικά γεμάτη κόσμο ενώ το ασανσέρ που συνέδεε την πλατεία με την παραλία δούλευε υπερωρίες. Τρόμος με κατέλαβε από τούτο το θέαμα!

Ευτυχώς δίπλα ακριβώς υπήρχε το Chiostro di San Francesco, ένα μοναστήρι με μια θαυμάσια εσωτερική αυλή με αψίδες (κυκλικές στις δύο πλευρές και αραβόσχημες στις άλλες δύο). Ο κόσμος εδώ ευτυχώς ήταν λιγοστός.

Για καλή μας τύχη, πλευρικά του αίθριου, υπήρχε μια μικρή έκθεση έργων ζωγραφικής από έναν τοπικό καλλιτέχνη. Τα έργα του αρχικά έδιναν την αίσθηση ότι ήταν ζωγραφισμένα, κοιτώντας ωστόσο πιο προσεχτικά, έβλεπες πως ήταν κατασκευασμένα χρησιμοποιώντας, αποκλειστικά, κομμάτια ξύλου διαφορετικών χρωμάτων και σχημάτων το καθένα.

Ταυτόχρονα στην αυλή του μοναστηριού γίνονταν ετοιμασίες για έναν γάμο και έτσι αναγκαστήκαμε να εγκαταλείψουμε άρον άρον το προσωρινό μας ησυχαστήριο.

Απομακρυνθήκαμε από το κέντρο με σκοπό να επισκεφτούμε τον I Giardini di Cataldo, ένα μικρό λεμονόκηπο με ελεύθερη πρόσβαση. Εκεί υπήρχε και ένα μικρό κατάστημα απ’ όπου μπορούσες να αγοράσεις λιμοντσέλο και άλλα τοπικά προϊόντα με βάση το λεμόνι. Tο Sorrento θεωρείται εξάλλου και η περιοχή προέλευσης αυτού του ηδύποτου. Μετά από μια επί τόπου δοκιμή πήραμε αρκετά μπουκάλια από το ομολογουμένως εξαιρετικό λιμοντσέλο τους, ενώ πραγματικά μας ενθουσίασε και το παγωτό τους με γεύση λεμόνι.

Η ώρα περνούσε και το άγχος για την πιθανή κίνηση που θα συναντούσαμε για να επιστρέψουμε ήταν μεγάλο. Φάγαμε βιαστικά σε ένα μικρό εστιατόριο στην πλατεία Matteotti στο γειτονικό Sant'Agnello και γυρίσαμε στην Πομπηία χωρίς νέα απρόοπτα.

 

[Señor_Nada]

Μ'εχει πιάσει νευρικό γέλιο με αυτή τη φώτο! Καταγράφηκε για να αποφευχθεί.

 

[gkalla]

Μ'εχει πιάσει νευρικό γέλιο με αυτή τη φώτο! Καταγράφηκε για να αποφευχθεί.

Μακρυά κι αλάργα που λένε και στο χωριό μου.