coccobill
Member
- Μηνύματα
- 326
- Likes
- 347
- Ταξίδι-Όνειρο
- Σανγκρι-Λα
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο]Το αγαλμα του Βουδα απο το Golden Temple ξεχωριζει πανω απο τα δεντρα καθως πλησιαζουμε. Το 2000 εχτισαν το συγχρονο ναο- [B]αυτος [/B
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο
- Κεφάλαιο 14ο
Το πρωι με βρισκει πιο ψυχραιμη και μετα το πρωινο βγαινουμε απο την πισω (η μπροστινη?) μερια του ξενοδοχειου που βλεπει στη θαλασσα. Με το που ξεμυτισαμε ερχονται λεφουσια οι ντοπιοι για να μας πουλησουν παρεο, χαιμαλια για το λαιμο, ξυλινα μπιχλιμπιδια, ντιβανοκασελες, ο,τι να'ναι. Ολοι εχουν να πουλησουν και μια σπαραξικαρδια ιστορια απο το Δεκεμβρη του 04, απολυτα αληθινη η απολυτα πετσινη δε θα μαθουμε προφανως.. Ομως προθεση να αγορασουμε την προικα μας απο κει δεν εχουμε, τσιγαρα να μοιραστουμε δεν εχουμε, μας κατατασσουν σχετικα γρηγορα στους ασυμφορους και μας αφηνουν να διαλεξουμε ενα ησυχο μερος για την πετσετα μας.
Η παραλια ειναι μεγαλη και αμμουδερη, χωρις ξαπλωστρες κι ομπρελες αλλα η θαλασσα ειναι ανακατεμενη. Θολη- ξεθολη ομως η μερα σημερα εχει σαυρινγκ. Ενας νεαρος μικροπωλητης μας ρωταει αν θελουμε ξυλογλυπτες μασκες ζωγραφισμενες στο χερι. Δε θελουμε. Τσιγαρο εχουμε? Δεν εχουμε. Καθεται στην αμμο διπλα μας και πιανουμε κουβεντα για το ποσο εχει επηρρεαστει η τοπικη κοινωνια απο την πτωση του τουρισμου στα παραλια, για τα ποσα που εφτασαν στη χωρα μετα την καταστροφη αλλα οχι και στους ιδιους και αλλα τετοια γνωριμα κι ευχαριστα. Μεχρι το μεσημερι εχουμε γνωρισει τους περισσοτερους σκουροχρωμους θαμωνες της παραλιας κι αφου δεν παιρνουμε τιποτα αλλο, αγοραζουμε αναναδες κομμενους και ζουμερους μεχρι να σκασουμε."Το βραδυ να ερθετε στην Kandeviharaya, εξω απο το ναο εχτισαν το μεγαλυτερο (μα φυσικα! ) Βουδα που εχετε δει! Σημερα τελειωσαν τα τελευταια μερεμετια και θα ειμαστε ολοι εκει".Μα, ναι. Σημερα ειναι poya day- πανσεληνος που σημαινει αργια επισημη, αφιερωμενη σε επισκεψεις ναων.
Αργα το απογευμα βγαινουμε στον κεντρικο παραλιακο δρομο,προς αναζητηση του ναου. Πεζοδρομια δεν υπαρχουν οποτε παμε τοιχο-τοιχο γιατι οι γκαζοκιλερς δεν ειναι λιγοι κι εγω παρεο φλουο δεν εχω. Και πως θα τον βρουμε αυτον το ναο, ειπαμε? "Καλα, κουτη εισαι? Το ναο με το μεγαλυτερο Βουδα δε θα βρουμε? Θα μας οδηγησει η χαρη του η ο ογκος του! τι απιστη.." Τελικα μας οδηγουν οι ντοπιοι που κατευθυνονται σε αυτον κρατωντας λουλουδατες προσφορες. Ο ναος χτιστηκε το 1734 και το καινουριο του αγαλμα ισως ειναι οντως το ψηλοτερο καθιστου Βουδα στον κοσμο- καπου γυρω στα 48 μετρα, αν θυμαμαι καλα. Παγκοι με φρουτα και λουλουδια εχουν στηθει λιγο πριν την εισοδο και ο ναος ειναι στολισμενος πατοκορφα με λαμπιονια. Χαζευουμε τα φρεσκο, τον κοσμο που πηγαινοερχεται και κυριως τα πιτσιρικια που εχουν μαζευτει μπροστα απο την καντινα με τα παγωτα. Κανουμε να πλησιασουμε, μας κοιτανε, ξεκαρδιζονται στα γελια κι αρχισουν να τρεχουν. Μετα απο βαθια περισυλλογη -τριων δευτερολεπτων- για τη συμβατοτητα του παγωτου με τα δυτικα μας στομαχια, βρισκομαστε με ενα χωνακι στο χερι ο καθενας και τα πιτσιρικια απεναντι μας να εχουν ξελιγωθει στα γελια. Τι διαολο? μηπως ξερουν κατι για το παγωτο που θα ανακαλυψουμε γρηγορα κι εμεις? Μπα, ειναι μαλλον που ειμαστε οι μοναδικοι ξενοι στο πανηγυρι τους κι ισως τους φαινομαστε γελοια ασπρουλιαρηδες για τα δεδομενα τους.
Λεμε να επιστρεψουμε και να ψαξουμε για κανενα εστιατοριο οταν βλεπουμε ενα καταφωτο διωροφο κτιριο με κοσμο καλοντυμενο να μπαινει. Ωραια, το βρηκαμε αμεσως. Ο φρουρος ομως στην εισοδο μας πληροφορει πως ειναι ιδιωτικο το πανηγυρι: "Παντρευεται ο ταδε την κορη του δεινα, πολυ ωραιος γαμος". Α, ωραια να τους ευχηθουμε κι εμεις τοτε. Μπα, δεν γινεται, στη Σρι Λανκα ειμαστε- οχι σε κανα χωριο της Κρητης, αλλα εθιμα εδω, κριμα.. "Ναι, κριμα..κι εσεις απο που ειστε?", "Παντρεμενοι?", "Παιδια εχετε? ", "Οχι?..γιατι? μηπως εχεις προβλημα? " κοιταει εμενα. "Μηπως δεν εχεις δουλεια? " κοιταει τον αλλον."Α, εχεις.. και ποσα βγαζεις? το μηνα η το χρονο? " Ερωτησεις με ταχυτητα βαλλιστικου πυραυλου. Πρωτα τα πιτσιρικια, μετα αυτος ε.. δεν ειναι η διακριτικοτητα το δυνατοτερο σημειο αυτου του λαου..
Μετα απο ωρα η μονη επιλογη για φαγητο φαινεται να ειναι το ξενοδοχειο μας. Οχι, ομως.. δε θα μας σερβιρουν μπυρα αποψε γιατι ειναι poya day ειπαμε. Στο διπλανο τραπεζι παντως εφεραν κρασι χωμενο μεσα σε μια χαρτοσακουλα υστερα απο την αγριεμενη αντιδραση των πελατων που ηθελαν ντε και καλα να πιουν. Ε, ας μη μαλλιοτραβηχτουμε για μια μπυρα, την πινουμε σε κανα μπαρακι στην παραλια. Και ξεκιναμε για τη δευτερη ζιγκζαγκοειδη βολτα στην παραλια. Ζιγκζαγκοειδης ειναι η βολτα που κανουν δυο ατομα πιασμενα χερι-χερι με το ενα να τραβαει προς την ακροθαλασσια και το αλλο κατα τους φοινικες. Εαν δεν καμφθουν οι αντιστασεις ενος απο τους δυο, τοτε η γρηγορη ανευρεση μπαρακίου κρινεται απαραιτητη αλλιως το θεαμα η καλυτερα το νουμερο ειναι εξασφαλισμενο. Οκ, το παραδεχομαι.. φοβομουν ξαφνικα- πολυ- μολις επεφτε η νυχτα. Με το που εβλεπα τα κυματα να αφριζουν στα βαθια ηθελα να ανεβω στους φοινικες. Και φυσικα μπαρακι δε βρηκα κανενα να μου αρεσει..ολα ειχαν τα τραπεζακια τους πανω στην αμμο με θεα τη θαλασσα. Χαθηκε να βαλεις κανα δυο καρεκλες με θεα στην ενδοχωρα? Τι εχουν δηλαδη οι ακαλυπτοι?
Η παραλια ειναι μεγαλη και αμμουδερη, χωρις ξαπλωστρες κι ομπρελες αλλα η θαλασσα ειναι ανακατεμενη. Θολη- ξεθολη ομως η μερα σημερα εχει σαυρινγκ. Ενας νεαρος μικροπωλητης μας ρωταει αν θελουμε ξυλογλυπτες μασκες ζωγραφισμενες στο χερι. Δε θελουμε. Τσιγαρο εχουμε? Δεν εχουμε. Καθεται στην αμμο διπλα μας και πιανουμε κουβεντα για το ποσο εχει επηρρεαστει η τοπικη κοινωνια απο την πτωση του τουρισμου στα παραλια, για τα ποσα που εφτασαν στη χωρα μετα την καταστροφη αλλα οχι και στους ιδιους και αλλα τετοια γνωριμα κι ευχαριστα. Μεχρι το μεσημερι εχουμε γνωρισει τους περισσοτερους σκουροχρωμους θαμωνες της παραλιας κι αφου δεν παιρνουμε τιποτα αλλο, αγοραζουμε αναναδες κομμενους και ζουμερους μεχρι να σκασουμε."Το βραδυ να ερθετε στην Kandeviharaya, εξω απο το ναο εχτισαν το μεγαλυτερο (μα φυσικα! ) Βουδα που εχετε δει! Σημερα τελειωσαν τα τελευταια μερεμετια και θα ειμαστε ολοι εκει".Μα, ναι. Σημερα ειναι poya day- πανσεληνος που σημαινει αργια επισημη, αφιερωμενη σε επισκεψεις ναων.
Αργα το απογευμα βγαινουμε στον κεντρικο παραλιακο δρομο,προς αναζητηση του ναου. Πεζοδρομια δεν υπαρχουν οποτε παμε τοιχο-τοιχο γιατι οι γκαζοκιλερς δεν ειναι λιγοι κι εγω παρεο φλουο δεν εχω. Και πως θα τον βρουμε αυτον το ναο, ειπαμε? "Καλα, κουτη εισαι? Το ναο με το μεγαλυτερο Βουδα δε θα βρουμε? Θα μας οδηγησει η χαρη του η ο ογκος του! τι απιστη.." Τελικα μας οδηγουν οι ντοπιοι που κατευθυνονται σε αυτον κρατωντας λουλουδατες προσφορες. Ο ναος χτιστηκε το 1734 και το καινουριο του αγαλμα ισως ειναι οντως το ψηλοτερο καθιστου Βουδα στον κοσμο- καπου γυρω στα 48 μετρα, αν θυμαμαι καλα. Παγκοι με φρουτα και λουλουδια εχουν στηθει λιγο πριν την εισοδο και ο ναος ειναι στολισμενος πατοκορφα με λαμπιονια. Χαζευουμε τα φρεσκο, τον κοσμο που πηγαινοερχεται και κυριως τα πιτσιρικια που εχουν μαζευτει μπροστα απο την καντινα με τα παγωτα. Κανουμε να πλησιασουμε, μας κοιτανε, ξεκαρδιζονται στα γελια κι αρχισουν να τρεχουν. Μετα απο βαθια περισυλλογη -τριων δευτερολεπτων- για τη συμβατοτητα του παγωτου με τα δυτικα μας στομαχια, βρισκομαστε με ενα χωνακι στο χερι ο καθενας και τα πιτσιρικια απεναντι μας να εχουν ξελιγωθει στα γελια. Τι διαολο? μηπως ξερουν κατι για το παγωτο που θα ανακαλυψουμε γρηγορα κι εμεις? Μπα, ειναι μαλλον που ειμαστε οι μοναδικοι ξενοι στο πανηγυρι τους κι ισως τους φαινομαστε γελοια ασπρουλιαρηδες για τα δεδομενα τους.
Λεμε να επιστρεψουμε και να ψαξουμε για κανενα εστιατοριο οταν βλεπουμε ενα καταφωτο διωροφο κτιριο με κοσμο καλοντυμενο να μπαινει. Ωραια, το βρηκαμε αμεσως. Ο φρουρος ομως στην εισοδο μας πληροφορει πως ειναι ιδιωτικο το πανηγυρι: "Παντρευεται ο ταδε την κορη του δεινα, πολυ ωραιος γαμος". Α, ωραια να τους ευχηθουμε κι εμεις τοτε. Μπα, δεν γινεται, στη Σρι Λανκα ειμαστε- οχι σε κανα χωριο της Κρητης, αλλα εθιμα εδω, κριμα.. "Ναι, κριμα..κι εσεις απο που ειστε?", "Παντρεμενοι?", "Παιδια εχετε? ", "Οχι?..γιατι? μηπως εχεις προβλημα? " κοιταει εμενα. "Μηπως δεν εχεις δουλεια? " κοιταει τον αλλον."Α, εχεις.. και ποσα βγαζεις? το μηνα η το χρονο? " Ερωτησεις με ταχυτητα βαλλιστικου πυραυλου. Πρωτα τα πιτσιρικια, μετα αυτος ε.. δεν ειναι η διακριτικοτητα το δυνατοτερο σημειο αυτου του λαου..
Μετα απο ωρα η μονη επιλογη για φαγητο φαινεται να ειναι το ξενοδοχειο μας. Οχι, ομως.. δε θα μας σερβιρουν μπυρα αποψε γιατι ειναι poya day ειπαμε. Στο διπλανο τραπεζι παντως εφεραν κρασι χωμενο μεσα σε μια χαρτοσακουλα υστερα απο την αγριεμενη αντιδραση των πελατων που ηθελαν ντε και καλα να πιουν. Ε, ας μη μαλλιοτραβηχτουμε για μια μπυρα, την πινουμε σε κανα μπαρακι στην παραλια. Και ξεκιναμε για τη δευτερη ζιγκζαγκοειδη βολτα στην παραλια. Ζιγκζαγκοειδης ειναι η βολτα που κανουν δυο ατομα πιασμενα χερι-χερι με το ενα να τραβαει προς την ακροθαλασσια και το αλλο κατα τους φοινικες. Εαν δεν καμφθουν οι αντιστασεις ενος απο τους δυο, τοτε η γρηγορη ανευρεση μπαρακίου κρινεται απαραιτητη αλλιως το θεαμα η καλυτερα το νουμερο ειναι εξασφαλισμενο. Οκ, το παραδεχομαι.. φοβομουν ξαφνικα- πολυ- μολις επεφτε η νυχτα. Με το που εβλεπα τα κυματα να αφριζουν στα βαθια ηθελα να ανεβω στους φοινικες. Και φυσικα μπαρακι δε βρηκα κανενα να μου αρεσει..ολα ειχαν τα τραπεζακια τους πανω στην αμμο με θεα τη θαλασσα. Χαθηκε να βαλεις κανα δυο καρεκλες με θεα στην ενδοχωρα? Τι εχουν δηλαδη οι ακαλυπτοι?
