hydronetta
Member
- Μηνύματα
- 4.171
- Likes
- 14.604
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- όπου δεν έχω πάει
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο (Γιατί είναι η Ισλανδία μοναδική;;)][I]Πριν συνεχίσω τη ταξιδιωτική μου ιστορία, θα ήθελα να κάνω μια παρένθεση αναφέροντας κάποια δεδομένα και χαρακτηριστικά αυτής της μικρής χώρας και των κατοίκων της που τη καθιστούν μοναδική:[/I
- Κεφάλαιο 3ο (Γύρω από τη λίμνη Mývatn)
- Κεφάλαιο 4ο (Ο καταρράκτης, το φαράγγι κι οι...φαλλοί)
- Κεφάλαιο 5ο (Αkureyri, αποχαιρετώντας τον ισλανδικό βορρά)
- Κεφάλαιο 6ο (Το Χρυσο Τρίγωνο κι η μαγεία του σέλαος)
- Κεφάλαιο 7ο (Στη σκιά των παγετώνων)
- Κεφάλαιο 8ο (Επέστρεφε...)
- Κεφάλαιο 9ο (Το χρονικό μιας χρεωκοπίας)
Η μέρα ξημέρωσε ηλιόλουστη με κάποια αραιά συννεφάκια γεγονός που επέτρεψε για πολλοστή φορά να απολαύσουμε τη μεγαλειώδη θέα προς το φιορδ από το ξενοδοχείο μας.
Πρωινό, μπαγάζια κι ετοιμαστήκαμε για μια σύντομη βόλτα στο Akureyri, τη πρωτεύουσα του ισλανδικού βορρά, καθώς το μεσημέρι ήταν προγραμματισμένη η πτήση επιστροφής στο Reykjavik.
Πανόραμα του Akureyri από το Eyjafjörður
To Αkureyri μου άφησε μια γλυκιά εντύπωση. Χτισμένo στο μυχό του Eyjafjörður έχει μόλις 15,000 κατοίκους, είναι ελαφρώς αμφιθεατρικό κι έτσι απολαμβάνει μέρος της θέας προς το φιόρδ. Έχει κάποια πολύ όμορφα σπίτια, φαρδιούς δρόμους όπου η κίνηση είναι σχεδόν μηδενική και αρκετό πράσινο. Σύμφωνα με τον LP, υπάρχουν μια ντουζίνα μουσεία κι άλλες τόσες εκκλησίες. Εμείς όμως απολαμβάνοντας έναν ήλιο με δόντια, προτιμήσαμε μια χαλαρή βόλτα γύρω από το κέντρο και τον πεζόδρομο με στάση στην Akureyrarkirja, χτισμένη το 1940, στο πρότυπο της Hallgrímskirja του Reykjavik. Δεν μπορώ να ανακαλέσω στη μνήμη μου το εσωτερικό της, αλλά ή τη βρήκαμε κλειστή ή δεν μου προξένησε καμιά εντύπωση για να μη μπω στο κόπο να τραβήξω κάποια φωτό.
Akureyrarkirja
Από τη βόλτα μας στη πόλη μεταφέρω απλά δύο τρία πράγματα που μου προξένησαν εντύπωση:
Στην Ισλανδία οι γονείς είναι χαλαροί. Είδαμε παιδάκια να παίζουν μόνα τους έξω στο ψωφόκρυο κι οι γονείς όμορφα και ζεστά να κουβεντιάζουν και να απολαμβάνουν το καφέ τους εντός της καφετέριας. Το «πώς μεγαλώνω το παιδί μου» έχει τη δική του εκδοχή εδώ από τους ισλανδούς γονείς ή τις μαμάδες. Λέω και μαμάδες μόνο γιατί είναι πολύ συχνό το φαινόμενο της μονογονεϊκής οικογένειας. Μόνο που η μάνα αυτή, ούτε στίγμα κοινωνικό φέρει, ούτε αφημένη στη τύχη της είναι... Δεν ξέρω αν η πολυσυζητημένη οικογενειακή συνοχή υφίσταται, πάντως το σίγουρο είναι ότι στην Ισλανδία «μαμάκηδες» δεν υπάρχουν. Στα 18 του είναι δεδομένο ότι ο νεαρός ενήλικας αυτονομείται. Θυμάμαι την ισλανδέζα φοιτήτρια που είχα γνωρίσει, είχε έρθει στην Ελλάδα με… «δάνειο» από τον πατέρα της το οποίο θα του το αποπλήρωνε όταν θα ξεκινούσε εργασία!! Εξωγήινα πράγματα πριν από 20 χρόνια για εμάς όλους που μας συντηρούσαν τότε οικονομικά οι γονείς μας.
Πίσω στη διήγησή μας. Μετά λοιπόν τη βόλτα μας, ο οδηγός μας άφησε με το θηρίο στο αεροδρόμιο του Akureyri για την πτήση επιστροφής στο Reykjavik. Η πτήση με το ελικοφόρο πάνω από τις χιονισμένες κορφές του Eyjafjörður και στη συνέχεια πάνω από τους παγετώνες και τους αναρίθμητους παγετωνικούς ποταμούς που λαμπύριζαν σαν ασημένιες φλέβες στο φώς του ήλιου ήταν όμορφη εμπειρία.
TRAVELLER...τα φώτα σου παρακαλώ!!!
Τα βουνά του φιόρδ από ψηλά....(μοιάζει η γη σαν ζωγραφιααααα
)
Προσγείωση στο Reykjavik
Προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο του Reykjavik (βρίσκεται εντός πόλεως αλλά εξυπηρετεί εσωτερικές πτήσεις) και οδεύσαμε προς το ξενοδοχείο μας. Μετά το μικρό γκρουπ μοιράστηκε ανάλογα με τα ενδιαφέροντά του καθώς το πρόγραμμα ήταν ελεύθερο. Εγώ πήρα αγκαζέ το πιστό συνταξιδιώτη μου Φώτη και πέραν της βόλτας στο κέντρο με τους σχετικούς καφέδες και τις μπύρες, δεν αντέξαμε στον πειρασμό και το ρίξαμε στα ψώνια. Από νωρίς είχα βάλει στο μάτι κάτι fleece και εξαιρετικά μπουφάν. Άλλωστε εκεί κάτι ξέρουν από κρύο. Φτηνά δεν ήταν, αλλά ομολογώ ότι έχουν βγάλει τα λεφτά τους και δεν τα αποχωρίζομαι σχεδόν ποτέ!!!
Το επόμενο τριήμερο κύλισε για μένα μεταξύ συνεδρίου και σύντομων διαλλειμάτων περίπατου στo Reykjavik. Με τη λήξη του συνεδρίου, αποχαιρετήσαμε τους υπόλοιπους της παρέας και μείναμε εγώ κι ο Φώτης για να εξερευνήσουμε οδικώς το νότο της Ισλανδίας. Κι ομολογουμένως αποζημιωθήκαμε και με το παραπάνω….
Πρωινό, μπαγάζια κι ετοιμαστήκαμε για μια σύντομη βόλτα στο Akureyri, τη πρωτεύουσα του ισλανδικού βορρά, καθώς το μεσημέρι ήταν προγραμματισμένη η πτήση επιστροφής στο Reykjavik.
Πανόραμα του Akureyri από το Eyjafjörður
To Αkureyri μου άφησε μια γλυκιά εντύπωση. Χτισμένo στο μυχό του Eyjafjörður έχει μόλις 15,000 κατοίκους, είναι ελαφρώς αμφιθεατρικό κι έτσι απολαμβάνει μέρος της θέας προς το φιόρδ. Έχει κάποια πολύ όμορφα σπίτια, φαρδιούς δρόμους όπου η κίνηση είναι σχεδόν μηδενική και αρκετό πράσινο. Σύμφωνα με τον LP, υπάρχουν μια ντουζίνα μουσεία κι άλλες τόσες εκκλησίες. Εμείς όμως απολαμβάνοντας έναν ήλιο με δόντια, προτιμήσαμε μια χαλαρή βόλτα γύρω από το κέντρο και τον πεζόδρομο με στάση στην Akureyrarkirja, χτισμένη το 1940, στο πρότυπο της Hallgrímskirja του Reykjavik. Δεν μπορώ να ανακαλέσω στη μνήμη μου το εσωτερικό της, αλλά ή τη βρήκαμε κλειστή ή δεν μου προξένησε καμιά εντύπωση για να μη μπω στο κόπο να τραβήξω κάποια φωτό.
Akureyrarkirja
Από τη βόλτα μας στη πόλη μεταφέρω απλά δύο τρία πράγματα που μου προξένησαν εντύπωση:
- Παρά το ότι βρίσκεται στο βορρά θεωρείται ότι το Akureyri απολαμβάνει καλύτερου καιρού και περισσότερου ήλιου σε σχέση με άλλα μέρη της Ισλανδίας. Κι αυτό είναι εμφανές από τους πλούσιους και φροντισμένους κήπους των σπιτιών, αλλά και την ύπαρξη βοτανικών κήπων όπου συνδυάζεται η χλωρίδα της μεσογείου με αυτήν του αρκτικού βορρά.
- Το μεγάλο βιβλιοπωλείο στον πεζόδρομο που θα το ζήλευε κάθε ελληνική πόλη αντιστοίχου μεγέθους. Eixε πλουσιότατη συλλογή ισλανδικών και ξενόγλωσσων βιβλίων και παρέμενε παρακαλώ μέχρι το αργά το βράδυ ανοικτό
- Η τάξη, με την οποία τα ισλανδάκια που ήταν ντυμένα κουκλίστικα, ακολουθούσαν την συνοδό τους. Η οποία είχε ένα σχοινί με θηλιές στις άκρες του που κρατούσε το κάθε παιδάκι, κι έτσι η ομάδα πειθαρχημένα κι ήρεμα έκανε τη βόλτα της. Κιχ δεν ακουγότανε….
- Το μουλτι καροτσάκι! Προφανώς υπάρχει baby pick up & drop off.
Στην Ισλανδία οι γονείς είναι χαλαροί. Είδαμε παιδάκια να παίζουν μόνα τους έξω στο ψωφόκρυο κι οι γονείς όμορφα και ζεστά να κουβεντιάζουν και να απολαμβάνουν το καφέ τους εντός της καφετέριας. Το «πώς μεγαλώνω το παιδί μου» έχει τη δική του εκδοχή εδώ από τους ισλανδούς γονείς ή τις μαμάδες. Λέω και μαμάδες μόνο γιατί είναι πολύ συχνό το φαινόμενο της μονογονεϊκής οικογένειας. Μόνο που η μάνα αυτή, ούτε στίγμα κοινωνικό φέρει, ούτε αφημένη στη τύχη της είναι... Δεν ξέρω αν η πολυσυζητημένη οικογενειακή συνοχή υφίσταται, πάντως το σίγουρο είναι ότι στην Ισλανδία «μαμάκηδες» δεν υπάρχουν. Στα 18 του είναι δεδομένο ότι ο νεαρός ενήλικας αυτονομείται. Θυμάμαι την ισλανδέζα φοιτήτρια που είχα γνωρίσει, είχε έρθει στην Ελλάδα με… «δάνειο» από τον πατέρα της το οποίο θα του το αποπλήρωνε όταν θα ξεκινούσε εργασία!! Εξωγήινα πράγματα πριν από 20 χρόνια για εμάς όλους που μας συντηρούσαν τότε οικονομικά οι γονείς μας.
Πίσω στη διήγησή μας. Μετά λοιπόν τη βόλτα μας, ο οδηγός μας άφησε με το θηρίο στο αεροδρόμιο του Akureyri για την πτήση επιστροφής στο Reykjavik. Η πτήση με το ελικοφόρο πάνω από τις χιονισμένες κορφές του Eyjafjörður και στη συνέχεια πάνω από τους παγετώνες και τους αναρίθμητους παγετωνικούς ποταμούς που λαμπύριζαν σαν ασημένιες φλέβες στο φώς του ήλιου ήταν όμορφη εμπειρία.
TRAVELLER...τα φώτα σου παρακαλώ!!!
Τα βουνά του φιόρδ από ψηλά....(μοιάζει η γη σαν ζωγραφιααααα
)
Προσγείωση στο Reykjavik
Προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο του Reykjavik (βρίσκεται εντός πόλεως αλλά εξυπηρετεί εσωτερικές πτήσεις) και οδεύσαμε προς το ξενοδοχείο μας. Μετά το μικρό γκρουπ μοιράστηκε ανάλογα με τα ενδιαφέροντά του καθώς το πρόγραμμα ήταν ελεύθερο. Εγώ πήρα αγκαζέ το πιστό συνταξιδιώτη μου Φώτη και πέραν της βόλτας στο κέντρο με τους σχετικούς καφέδες και τις μπύρες, δεν αντέξαμε στον πειρασμό και το ρίξαμε στα ψώνια. Από νωρίς είχα βάλει στο μάτι κάτι fleece και εξαιρετικά μπουφάν. Άλλωστε εκεί κάτι ξέρουν από κρύο. Φτηνά δεν ήταν, αλλά ομολογώ ότι έχουν βγάλει τα λεφτά τους και δεν τα αποχωρίζομαι σχεδόν ποτέ!!!
Το επόμενο τριήμερο κύλισε για μένα μεταξύ συνεδρίου και σύντομων διαλλειμάτων περίπατου στo Reykjavik. Με τη λήξη του συνεδρίου, αποχαιρετήσαμε τους υπόλοιπους της παρέας και μείναμε εγώ κι ο Φώτης για να εξερευνήσουμε οδικώς το νότο της Ισλανδίας. Κι ομολογουμένως αποζημιωθήκαμε και με το παραπάνω….
Attachments
Last edited by a moderator:
χιονισμένα τοπία περιμένουμε και παγωμένες εικόνες 
για να ζηλέψεις περισσότερο. Αυτή είναι ζουμ, την έχω και σε πιο ευρυγώνιο. Αξίζει ένα ταξίδι η Ισλανδία, είναι διαφορετική... και δαγκώνομαι που δεν είμαι εκεί για να δω το ηφαίστειο να ξερνάει τέφρα
