hydronetta
Member
- Μηνύματα
- 4.171
- Likes
- 14.604
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- όπου δεν έχω πάει
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο (Γιατί είναι η Ισλανδία μοναδική;;)][I]Πριν συνεχίσω τη ταξιδιωτική μου ιστορία, θα ήθελα να κάνω μια παρένθεση αναφέροντας κάποια δεδομένα και χαρακτηριστικά αυτής της μικρής χώρας και των κατοίκων της που τη καθιστούν μοναδική:[/I
- Κεφάλαιο 3ο (Γύρω από τη λίμνη Mývatn)
- Κεφάλαιο 4ο (Ο καταρράκτης, το φαράγγι κι οι...φαλλοί)
- Κεφάλαιο 5ο (Αkureyri, αποχαιρετώντας τον ισλανδικό βορρά)
- Κεφάλαιο 6ο (Το Χρυσο Τρίγωνο κι η μαγεία του σέλαος)
- Κεφάλαιο 7ο (Στη σκιά των παγετώνων)
- Κεφάλαιο 8ο (Επέστρεφε...)
- Κεφάλαιο 9ο (Το χρονικό μιας χρεωκοπίας)
Πλήρεις ικανοποίησης ότι είχαμε δει δια ζώσης το βόρειο σέλας, συνεχίσαμε την επόμενη μέρα το οδοιπορικό ανατολικότερα στις νότιες ακτές του νησιού. Για λόγους οικονομίας χρόνου δεν επισκεφθήκαμε όλα τα αξιοθέατα της περιοχής καθώς θα τα εντάσσαμε στο πρόγραμμά μας τη μέρα της επιστροφής στο Reykjavik.
Αρχικά η πορεία από το ξενοδοχείο μας έγινε μέσα σε μια έρημη επίπεδη περιοχή που διασχίζεται από αρκετούς ποταμούς προερχόμενους από τον παγετώνα Μýrdalsjökull. O παγετώνας αυτός είναι ο 4ος μεγαλύτερος της Ισλανδίας με έκταση 700 τετρ.χλμ. Αυτό όμως που του προσδίδει ιδιαίτερη σημασία, και ειδικά μετά τις πρόσφατες εκρήξεις, είναι ότι κρύβει στα σπλάχνα του το ηφαίστειο Katla. Το Katla αργά ή γρήγορα αναμένεται να κάνει το μπαμ, οπόταν περισσότερη τέφρα αναμένεται να σκεπάσει την Ευρώπη (και έτσι με βλέπω με κανό να πηγαίνω στο Μπαλί). Το απεύχομαι βέβαια ως μέλος ταξιδιωτικού φόρουμ. Αν τώρα ήμουν σε φόρουμ ηφαιστειολόγων τα αντίθετα θα έγραφα.
Σ’αυτή την επίπεδη περιοχή υπάρχει ένα ταπεινό λοφάκι, το Laufskálavarða, που είναι γεμάτο από μικρούς σωρούς λιθαριών. Εδώ κάθε ταξιδιώτης που περνά πρώτη φορά, βάζει κι αυτός το δικό του λιθαράκι για να’χει καλό δρόμο. Ως λάτρεις των τοπικών παραδόσεων αφήσαμε κι εμείς τις κοτρώνες μας
Σαν βρεθείτε κι εσείς στο Laufskálavarða, αφήστε το λιθαράκι σας
Στη συνέχεια κάναμε μια σύντομη παράκαμψη 3.5 χλμ από την εθνική σε χωματόδρομο, για να επισκεφθούμε το γραφικό φαράγγι Fjaðrárgljufur. Αν και υπάρχει η δυνατότητα να περπατήσει κανείς εντός του φαραγγιού, προτιμήσαμε να ακολουθήσουμε το μονοπάτι στη κορυφή του απολαμβάνοντας την θέα εκ των άνω. Βέβαια φύσαγε ένας δαιμονισμένος αέρας που καθιστούσε τη χρήση ομπρέλας άσκοπη μέσα στο ψιλόβροχο, αλλά μασάει η γελάδα ταραμά;;; Εμείς απτόητοι μπροστά στο μεγαλείο της ισλανδικής φύσης. Πήραν φωτιά οι ψηφιακές
To φαράγγι Fjaðrárgljufur
Στάση για την δημοφιλή πλέον για τα στομάχια μας ισλανδοαρνόσουπα στον σημαντικότερο οικισμό της περιοχής το Kirkjubæjarklaustur (όποιος το πει με τη πρώτη κερδίζει γλειφιτζούρι :LOL
. Τώρα σημαντικός οικισμός τρόπος του λέγειν, καμιά 300αριά ψυχές ζουν εκεί, αλλά είπαμε στην Ισλανδία είμαστε και τα μεγέθη είναι διαφορετικά. Εντούτοις απ’όλα τα καλά είχαν, μέχρι και εκκλησία σε μοντέρνες αρχιτεκτονικές γραμμές! Για τη χώνεψη βολτάραμε στο μικρό καταρράκτη έξω από τη πόλη μέσα σε οργιώδες πράσινο (πράγμα εξαιρετικά σπάνιο για την Ισλανδία).
Με σταθερή πορεία ανατολικά, φτάσαμε σχεδόν τους πρόποδες του παγετώνα Vatnajökull. Είναι ο μεγαλύτερος στο νησί, μια σταλιά…. μόλις 8,100 τετρ.χλμ. (κάτι σαν όλη την Κρήτη για να καταλαβαινόμαστε). Εκεί ξεκίνησε ο καταιγισμός εικόνων που ξεφεύγουν πια από τις στεγνές περιγραφές των οδηγών κι αναδεικνύουν το τραχύ πρόσωπο της παγωμένης Ισλανδίας.
Πρώτα η φάρμα Foss που μοιάζει να λούζεται κάτω από τον ομώνυμο καταρράκτη και μετά το αμφιθεατρικό Νúpsstaður, μια μικρή φάρμα με 3 παραδοσιακά σπιτάκια και δίπλα το εκκλησάκι του Aϊ Νικόλα του 19ου αιώνα με σκεπή από τύρφη. Η ματιά του επισκέπτη χάνεται προς το βράχο Lómagnúpur, τη πλατειά κοιλάδα χαρακωμένη από τους παγετωνικούς ποταμούς και στο βάθος τη θάλασσα.
Νúpsstaður: Ο Αϊ Νικόλας κι ο βράχος Lómagnúpur
Ο εντυπωσιακός βράχος Lómagnúpur, ύψους 688 μέτρων κυριαρχεί στο τοπίο. Από κεί σύμφωνα με τη παράδοση της σάγκα βγήκε ένας γίγαντας χτυπώντας τη γη με το ατσάλινο κοντάρι του και προφητεύοντας εκδίκηση για το κάψιμο του σολομώντειου δικηγόρου Njáll Þorgeirsson το 10ο αιώνα. Είναι ένας από προστάτες γίγαντες της Ισλανδίας, γι’αυτό και αναπαριστάται στοεθνόσημο της χώρας.
Lómagnúpur
Κι αφού τον απολαύσαμε από όλες τις οπτικές γωνίες, πίσω από το βράχο…. απλώθηκε στα μάτια μας το απόκοσμο Skeiðarársandur. Mια επίπεδη έρημος 600 τετρ.χλμ (ίση με τη Κέρκυρα) κατάμαυρης ιλύος! Σαν εκρήγνυνται τα ηφαίστεια, μια απίστευτη ποσότητα και δύναμη νερού από το λιώσιμο του παγετώνα (μεγαλύτερη του Αμαζονίου!!) διαλύει τα πάντα στο διάβα της κουβαλώντας μαύρη λάσπη, άμμο και χαλίκι μέχρι τη θάλασσα. Δεν είναι τυχαίο που μας είχαν προειδοποιήσει να έχουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα όταν διασχίσουμε τη περιοχή αυτή. Ένα τοπίο υποβλητικό, μια ιδεατή κόλαση του Δάντη.
Skeiðarársandur και στο βάθος ο παγετώνας
Στο βάθος βουνά και γλώσσες παγετώνα ξεχύνονται στις πλαγιές. Κι εκεί στη μέση του πουθενά, να στέκει απομεινάρι μια ατσαλένια γέφυρα που διέλυσε στο διάβα της το αφηνιασμένο παγετωνικό ποτάμι, θυμίζοντάς μας πόσο μικροί είμαστε μπροστά στη δύναμη της φύσης.
Οι παγετώνες στο πέρασμά μας
Χαλαρά πρόβατα υπό το άγρυπνο μάτι του παγετώνα
Τίποτα μέσα σ’αυτό το τοπίο δεν σε προετοιμάζει για τη γλυκιά ηρεμία του εθνικού πάρκου Skaftafell. Του πιο αγαπημένου πάρκου των Ισλανδών κι όχι άδικα. Πουθενά αλλού δεν συνυπάρχει ένα πανέμορφο δάσος με κοκκινοπορτοκαλοχρυσαφένια χρώματα, μικρά γαλήνια ποταμάκια, πολύβουους καταρράκτες σε συνδυασμό με παγετώνες, χιονοσκεπείς κορφές και μια αχανή θάλασσα ηφαιστειακής ερήμου σκαμμένης από εκατοντάδες ποτάμια. Κάναμε μια σύντομη περιήγηση στο πάρκο απολαμβάνοντας τη θέα, προς αναζήτηση του περιβόητου καταρράκτη Svartifoss του οποίου οι πλαγιές σχηματίζονται από κολώνες βασάλτη. Δυστυχώς κακός υπολογισμός της διαδρομής, μας οδήγησε σε λάθος καταρράκτη τον οποίο εμείς βαφτίσαμε Svartifoss. Πλήρως ικανοποιημένοι από την επίσκεψή μας στο πάρκο, αποχωρήσαμε.Εκ των υστέρων βέβαια διαπιστώσαμε το λάθος μας και δαγκωνόμασταν από το κακό μας που δεν περπατήσαμε λίγα χιλιόμετρα ακόμα για να τον αποθανατίσουμε.
Εικόνες από το εθνικό πάρκο Skaftafell
Παράκαμψη σε βατό χωματόδρομο μας οδήγησε πλάι στο παγετώνα Svinafellsjökull. Ήταν η πρώτη μας επαφή σε τόσο μικρή απόσταση από έναν παγετώνα. Αν είχαμε και τον κατάλληλο εξοπλισμό θα μπορούσαμε να περπατήσουμε πάνω του. Περιοριστήκαμε όμως να χαζεύουμε τα κύματα του πάγου και τις γαλαζωπές αντανακλάσεις του στις σχισμές. Όσο βέβαια μας επέτρεπε το πολικό ψύχος που κατέβαινε κατά ριπές από τη καρδιά του παγετώνα και μας πάγωνε στη κυριολεξία.
Το Yaris μας κι ο παγετώνας
Στο δρόμο μας προς τη λίμνη Jökulsárlón που είναι ένα από τα highlights του ισλανδικού νότου είδαμε μια ταμπέλα για παράκαμψη σε χωματόδρομο προς Fjallsárlón που άγνωστο ακόμα γιατί, μας κίνησε τη περιέργεια και είπαμε να την ακολουθήσουμε. Κι αν η περιέργεια σκότωσε τη γάτα, στη δική μας περίπτωση βγήκε σε καλό γιατί βρεθήκαμε ξαφνικά ολομόναχοι σε ένα εξωπραγματικό τοπίο… Μέσα από τα βουνά ένας χείμαρρος του παγετώνα Vatnajökull καταλήγει σε μια λίμνη με διάσπαρτα παγόβουνα. Το θέαμα μας έκοψε την ανάσα.
Λίμνη Fjallsárlón
Μαγεμένοι επιστρέψαμε στην εθνική, περνώντας και φωτογραφίζοντας την «σταρ» λίμνη Jökulsárlón (θα γράψω και γι'αυτή αναλυτικότερα).
Λίμνη Jökulsárlón
Καταλήξαμε αργά το απόγευμα στο κατάλυμά μας (Skálafell I in Suðursveit).
Έπρεπε την επομένη να πάρουμε το πικρό δρόμο της επιστροφής πίσω στο Reykjavik, με μια εκ νέου επίσκεψη στις λίμνες που δεν τις χορτάσαμε και στα υπόλοιπα αξιοθέατα που είχαμε αφήσει σε εκκρεμότητα κατά μήκος της διαδρομής.
Στην αγροτουριστική φάρμα που καταλύσαμε απολαύσαμε και το δείπνο μας με σπιτικό φαγάκι (δεν θυμάμαι αν η αγαπημένη μας ισλανδοαρνόσουπα περιλαμβανόταν στο μενού….)
Αρχικά η πορεία από το ξενοδοχείο μας έγινε μέσα σε μια έρημη επίπεδη περιοχή που διασχίζεται από αρκετούς ποταμούς προερχόμενους από τον παγετώνα Μýrdalsjökull. O παγετώνας αυτός είναι ο 4ος μεγαλύτερος της Ισλανδίας με έκταση 700 τετρ.χλμ. Αυτό όμως που του προσδίδει ιδιαίτερη σημασία, και ειδικά μετά τις πρόσφατες εκρήξεις, είναι ότι κρύβει στα σπλάχνα του το ηφαίστειο Katla. Το Katla αργά ή γρήγορα αναμένεται να κάνει το μπαμ, οπόταν περισσότερη τέφρα αναμένεται να σκεπάσει την Ευρώπη (και έτσι με βλέπω με κανό να πηγαίνω στο Μπαλί). Το απεύχομαι βέβαια ως μέλος ταξιδιωτικού φόρουμ. Αν τώρα ήμουν σε φόρουμ ηφαιστειολόγων τα αντίθετα θα έγραφα.
Σ’αυτή την επίπεδη περιοχή υπάρχει ένα ταπεινό λοφάκι, το Laufskálavarða, που είναι γεμάτο από μικρούς σωρούς λιθαριών. Εδώ κάθε ταξιδιώτης που περνά πρώτη φορά, βάζει κι αυτός το δικό του λιθαράκι για να’χει καλό δρόμο. Ως λάτρεις των τοπικών παραδόσεων αφήσαμε κι εμείς τις κοτρώνες μας
Σαν βρεθείτε κι εσείς στο Laufskálavarða, αφήστε το λιθαράκι σας
Στη συνέχεια κάναμε μια σύντομη παράκαμψη 3.5 χλμ από την εθνική σε χωματόδρομο, για να επισκεφθούμε το γραφικό φαράγγι Fjaðrárgljufur. Αν και υπάρχει η δυνατότητα να περπατήσει κανείς εντός του φαραγγιού, προτιμήσαμε να ακολουθήσουμε το μονοπάτι στη κορυφή του απολαμβάνοντας την θέα εκ των άνω. Βέβαια φύσαγε ένας δαιμονισμένος αέρας που καθιστούσε τη χρήση ομπρέλας άσκοπη μέσα στο ψιλόβροχο, αλλά μασάει η γελάδα ταραμά;;; Εμείς απτόητοι μπροστά στο μεγαλείο της ισλανδικής φύσης. Πήραν φωτιά οι ψηφιακές
To φαράγγι Fjaðrárgljufur
Στάση για την δημοφιλή πλέον για τα στομάχια μας ισλανδοαρνόσουπα στον σημαντικότερο οικισμό της περιοχής το Kirkjubæjarklaustur (όποιος το πει με τη πρώτη κερδίζει γλειφιτζούρι :LOL
. Τώρα σημαντικός οικισμός τρόπος του λέγειν, καμιά 300αριά ψυχές ζουν εκεί, αλλά είπαμε στην Ισλανδία είμαστε και τα μεγέθη είναι διαφορετικά. Εντούτοις απ’όλα τα καλά είχαν, μέχρι και εκκλησία σε μοντέρνες αρχιτεκτονικές γραμμές! Για τη χώνεψη βολτάραμε στο μικρό καταρράκτη έξω από τη πόλη μέσα σε οργιώδες πράσινο (πράγμα εξαιρετικά σπάνιο για την Ισλανδία).Με σταθερή πορεία ανατολικά, φτάσαμε σχεδόν τους πρόποδες του παγετώνα Vatnajökull. Είναι ο μεγαλύτερος στο νησί, μια σταλιά…. μόλις 8,100 τετρ.χλμ. (κάτι σαν όλη την Κρήτη για να καταλαβαινόμαστε). Εκεί ξεκίνησε ο καταιγισμός εικόνων που ξεφεύγουν πια από τις στεγνές περιγραφές των οδηγών κι αναδεικνύουν το τραχύ πρόσωπο της παγωμένης Ισλανδίας.
Πρώτα η φάρμα Foss που μοιάζει να λούζεται κάτω από τον ομώνυμο καταρράκτη και μετά το αμφιθεατρικό Νúpsstaður, μια μικρή φάρμα με 3 παραδοσιακά σπιτάκια και δίπλα το εκκλησάκι του Aϊ Νικόλα του 19ου αιώνα με σκεπή από τύρφη. Η ματιά του επισκέπτη χάνεται προς το βράχο Lómagnúpur, τη πλατειά κοιλάδα χαρακωμένη από τους παγετωνικούς ποταμούς και στο βάθος τη θάλασσα.
Νúpsstaður: Ο Αϊ Νικόλας κι ο βράχος Lómagnúpur
Ο εντυπωσιακός βράχος Lómagnúpur, ύψους 688 μέτρων κυριαρχεί στο τοπίο. Από κεί σύμφωνα με τη παράδοση της σάγκα βγήκε ένας γίγαντας χτυπώντας τη γη με το ατσάλινο κοντάρι του και προφητεύοντας εκδίκηση για το κάψιμο του σολομώντειου δικηγόρου Njáll Þorgeirsson το 10ο αιώνα. Είναι ένας από προστάτες γίγαντες της Ισλανδίας, γι’αυτό και αναπαριστάται στοεθνόσημο της χώρας.
Lómagnúpur
Κι αφού τον απολαύσαμε από όλες τις οπτικές γωνίες, πίσω από το βράχο…. απλώθηκε στα μάτια μας το απόκοσμο Skeiðarársandur. Mια επίπεδη έρημος 600 τετρ.χλμ (ίση με τη Κέρκυρα) κατάμαυρης ιλύος! Σαν εκρήγνυνται τα ηφαίστεια, μια απίστευτη ποσότητα και δύναμη νερού από το λιώσιμο του παγετώνα (μεγαλύτερη του Αμαζονίου!!) διαλύει τα πάντα στο διάβα της κουβαλώντας μαύρη λάσπη, άμμο και χαλίκι μέχρι τη θάλασσα. Δεν είναι τυχαίο που μας είχαν προειδοποιήσει να έχουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα όταν διασχίσουμε τη περιοχή αυτή. Ένα τοπίο υποβλητικό, μια ιδεατή κόλαση του Δάντη.
Skeiðarársandur και στο βάθος ο παγετώνας
Στο βάθος βουνά και γλώσσες παγετώνα ξεχύνονται στις πλαγιές. Κι εκεί στη μέση του πουθενά, να στέκει απομεινάρι μια ατσαλένια γέφυρα που διέλυσε στο διάβα της το αφηνιασμένο παγετωνικό ποτάμι, θυμίζοντάς μας πόσο μικροί είμαστε μπροστά στη δύναμη της φύσης.
Οι παγετώνες στο πέρασμά μας
Χαλαρά πρόβατα υπό το άγρυπνο μάτι του παγετώνα
Τίποτα μέσα σ’αυτό το τοπίο δεν σε προετοιμάζει για τη γλυκιά ηρεμία του εθνικού πάρκου Skaftafell. Του πιο αγαπημένου πάρκου των Ισλανδών κι όχι άδικα. Πουθενά αλλού δεν συνυπάρχει ένα πανέμορφο δάσος με κοκκινοπορτοκαλοχρυσαφένια χρώματα, μικρά γαλήνια ποταμάκια, πολύβουους καταρράκτες σε συνδυασμό με παγετώνες, χιονοσκεπείς κορφές και μια αχανή θάλασσα ηφαιστειακής ερήμου σκαμμένης από εκατοντάδες ποτάμια. Κάναμε μια σύντομη περιήγηση στο πάρκο απολαμβάνοντας τη θέα, προς αναζήτηση του περιβόητου καταρράκτη Svartifoss του οποίου οι πλαγιές σχηματίζονται από κολώνες βασάλτη. Δυστυχώς κακός υπολογισμός της διαδρομής, μας οδήγησε σε λάθος καταρράκτη τον οποίο εμείς βαφτίσαμε Svartifoss. Πλήρως ικανοποιημένοι από την επίσκεψή μας στο πάρκο, αποχωρήσαμε.Εκ των υστέρων βέβαια διαπιστώσαμε το λάθος μας και δαγκωνόμασταν από το κακό μας που δεν περπατήσαμε λίγα χιλιόμετρα ακόμα για να τον αποθανατίσουμε.
Εικόνες από το εθνικό πάρκο Skaftafell
Παράκαμψη σε βατό χωματόδρομο μας οδήγησε πλάι στο παγετώνα Svinafellsjökull. Ήταν η πρώτη μας επαφή σε τόσο μικρή απόσταση από έναν παγετώνα. Αν είχαμε και τον κατάλληλο εξοπλισμό θα μπορούσαμε να περπατήσουμε πάνω του. Περιοριστήκαμε όμως να χαζεύουμε τα κύματα του πάγου και τις γαλαζωπές αντανακλάσεις του στις σχισμές. Όσο βέβαια μας επέτρεπε το πολικό ψύχος που κατέβαινε κατά ριπές από τη καρδιά του παγετώνα και μας πάγωνε στη κυριολεξία.
Το Yaris μας κι ο παγετώνας
Στο δρόμο μας προς τη λίμνη Jökulsárlón που είναι ένα από τα highlights του ισλανδικού νότου είδαμε μια ταμπέλα για παράκαμψη σε χωματόδρομο προς Fjallsárlón που άγνωστο ακόμα γιατί, μας κίνησε τη περιέργεια και είπαμε να την ακολουθήσουμε. Κι αν η περιέργεια σκότωσε τη γάτα, στη δική μας περίπτωση βγήκε σε καλό γιατί βρεθήκαμε ξαφνικά ολομόναχοι σε ένα εξωπραγματικό τοπίο… Μέσα από τα βουνά ένας χείμαρρος του παγετώνα Vatnajökull καταλήγει σε μια λίμνη με διάσπαρτα παγόβουνα. Το θέαμα μας έκοψε την ανάσα.
Λίμνη Fjallsárlón
Μαγεμένοι επιστρέψαμε στην εθνική, περνώντας και φωτογραφίζοντας την «σταρ» λίμνη Jökulsárlón (θα γράψω και γι'αυτή αναλυτικότερα).
Λίμνη Jökulsárlón
Καταλήξαμε αργά το απόγευμα στο κατάλυμά μας (Skálafell I in Suðursveit).
Έπρεπε την επομένη να πάρουμε το πικρό δρόμο της επιστροφής πίσω στο Reykjavik, με μια εκ νέου επίσκεψη στις λίμνες που δεν τις χορτάσαμε και στα υπόλοιπα αξιοθέατα που είχαμε αφήσει σε εκκρεμότητα κατά μήκος της διαδρομής.
Στην αγροτουριστική φάρμα που καταλύσαμε απολαύσαμε και το δείπνο μας με σπιτικό φαγάκι (δεν θυμάμαι αν η αγαπημένη μας ισλανδοαρνόσουπα περιλαμβανόταν στο μενού….)
Attachments
Last edited by a moderator:
χιονισμένα τοπία περιμένουμε και παγωμένες εικόνες 
