LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.525
- Likes
- 7.777
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Η επόμενη μέρα θα είναι του μαρτυρίου και μάλιστα του αργού!!!!!!! 500 χιλιόμετρα θα φάμε μέχρι να φτάσουμε στο Limbe… Πώς να εμπεδώσεις, να συμφιλιωθείς με το γεγονός, πως θα είσαι σε ένα αυτοκίνητο με συνεχές ντάκα-ντούκου για πάνω από 13 ώρες? 13 ώρες στη καλύτερη των περιπτώσεων δηλαδή…
-Γαμωτο κατακλίσεις θα κάνει ο πισινός μας σήμερα..!
Η διαδρομή και οι συνθήκες ίδιες… ζέστη, χώματα, σκόνη, ιδρώτας κούραση , μουρμούρα και παράπονα… συνδυασμός που σκοτώνει .. Καμιά ομορφιά του τοπίου δεν αντισταθμίζει τη στενότητα της ψυχής, δεν κάμπτει τη σκληρότητα της σκέψης …ας είναι..
Μια δεκαπεντάλεπτη στάση μετά από 8 ώρες δρόμου, σε ένα μπαρ με ωραίο κήπο, αλλά φαγητό..τζίφος…!!!!!!!!!!!!! δεν εχει!!!
-ΔΕΝ !!!!!!!!!!
-ΔΕΝ????????????/
..Μωρέ έτσι όπως πάμε από τη πείνα θα φάμε ο ένας τον άλλο και θα είμαστε οι πρώτοι λευκοί κανίβαλοι του αιώνα…..
Είχε σουρουπώσει ‘όταν φτάσαμε επιτέλους Limbe και ο ήχος των κυμάτων και η δροσιά κάπως καταλάγιασαν τα πνεύματα… όχι όλα όμως..
Στη θέα του παλιού ξενοδοχείου που μα τον κύριο έχει να ανακαινιστεί από τότε που κτίστηκε, στη υπόνοια παρουσίας έστω και μια κατσαρίδας η Λένα κάτασπρη και κάθιδρη σωριάστηκε…. Η αλήθεια και πολύ άντεξε..κουβαλάει μέσα της και το πρόσφατο χαμό της μάνας της γεγονός που τη φρενάρει στο να αποδεχτεί και πράγματα και καταστάσεις.. ..
Στρωθήκαμε στο κήπο του Atlantic ocean και Μiramare Victoria που είναι χτισμένο πάνω στα βράχια, αλλά ξεχάστηκε εκεί και απο εκεί θα καταρρεύσει μια μέρα ,αγναντεύοντας τον μαύρο αγριεμένο ατλαντικό ελπίζοντας πως δεν θα είναι σήμερα αυτή η μέρα…
Η πόλη αποτελεί ένα από τα 4 λιμάνια της χώρας είναι χτισμένη σε ένα πολύ όμορφο κόλπο με φόντο το τέλος της μαύρης οροσειράς του Καμερούν..Οι μαύρες αμμουδιές κάνουν το Kribi που βρίσκεται νότια αλλά αρκετά μακριά και Limbe τουριστικά θέρετρα.. Η πόλη εκτός από το εμπορικό λιμάνι, όπου διακινούνται τα προϊόντα μεταξύ Καμερούν μέσω Ντουάλας που είναι η οικονομική πρωτεύουσα της χώρας και Τσαντ, διαθέτει ένα υπέροχο βοτανικό κήπο και ένα κέντρο άγριας ζωής..( Wildlife Center)…..
Το ρίξαμε στη μπυροκρεπαλη απόψε, άλλοι για να ξεχάσουν και ορισμένοι έχουμε πολλά, άλλοι για να τιμήσουν τη αρχή του γυρισμού …Από σήμερα, από απόψε η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει…
..Το Kribi μας είχε προταθεί και από τους Έλληνες της πρεσβείας σαν προορισμός, αλλά και μόνο που βλέπω αυτά τα θολά νερά εδώ στο Limbe, κάθε σκέψη η επιθυμία μπάνιου απομακρύνεται… πόσο δηλαδή πιο καθαρά .διάφανα νερά μπορεί να υπάρχουν στις παραλίες του Kribi?
Μια επίσκεψη θα μας πείσει… .
Η επίσκεψη μας στο Kribi πρέπει να διακοπεί από μια σύντομη επίσκεψη στη Ντουάλα που έτσι και αλλιώς είναι στο δρόμο μας … Η βροχή δεν μας αποθάρρυνε από τα αναζητήσουμε το ζαχαροπλαστείο Delise, ιδιοκτησίας ενός Έλληνα συγγενή της φίλης Όλγας και συνταξιδιώτισσας.. … Σκούροι τοίχοι, μαύρες-γκρι πολυθρόνες και τραπέζια εν σειρά και κολώνες με γυαλιστερά τζαμακια…. Μπουκάρουμε και μαρμαρώνουμε… Μωρέ που είμαστε ? σε μπουάτ στη Πλάκα? Ουδείς μαύρος θαμώνας..μόνοι λευκοί και μάλιστα μόνο ΕΛΛΗΝΕΣ!!!!!!!!! Το μόνο μαύρο στοιχείο ήταν οι σερβιτόροι που και αυτοί μιλούσαν ελληνικά…
Στρογγυλοκαθίσαμε ..ήρθαν παγωτά, γλυκά, σιροπιαστά , σοκολατίνες και καφέδες!!!!!! Πάσχα τη κάναμε εμείς πρωί –πρωί..Ξάφνου μια αδύνατη ξανθιά κοπελίτσα βγαίνει από το εργαστήριο και με ρωτα..
- Μα δεν είστε η κ …Μ..
- Ναι λέω εγώ….
- Με έχετε χειρουργήσει πριν χρόνια!
- Φλας μπακ στο σκληρό και θυμάμαι πράγματι τη κοπέλα, η οποία τώρα είναι εδώ αφού αρραβωνιάστηκε το ανιψιό του ιδιοκτήτη , ο οποίος μάζεψε όλη τη οικογένεια στη επιχείρηση του για δουλειά..
- ΑΑΑΑΑΑΑΧ η αγάπη που μπορεί να σε στείλει…. Αλλά μάλλον δεν κράτησε πολύ η δεν ήταν και τόσο δυνατή αυτή η αγάπη, γιατί τη ξανασυνάντησα μετά από 2 χρόνια στα Χανιά υπάλληλο σε ταξιδιωτικό γραφείο..
Πόσο μικρός ο κόσμος τελικά ….
Φορτωμένες με αρτοσκευάσματα και γλυκίσματα αναχωρήσαμε για Kribi..O δρόμος επικίνδυνος λόγω βροχής , στενός και απότομος. Αντικρίσαμε τη πόλη στις 4.30 το απόγευμα κατευθυνθήκαμε στο συστημένο Jolly που είναι λέει πολύ καλό.. Προφανώς η βρώμα είναι ατού που σε κατατάσσει στο τοπ… Δεν ξετρελαθήκαμε αλήθεια είναι ούτε με τις παραλίες και τις αμμουδιές που είναι τίγκα στο κοκοφοίνικα αλλά χωρίς ενδιαφέρον.. Κατά μήκος της ας τη πούμε παραλιακή λεωφόρο, είναι σκορπισμένες οι επιβλητικές βίλες των πλουσίων από τη μια μεριά και από την άλλη είναι τα μαγαζάκια με ντόπια προϊόντα και πολλά μα πολλά σκουπίδια…..
Το πρωί με βρίσκει να χαζεύω τους ψαράδες που τραβούν έξω τα δίχτυα..Άδεια δίχτυα, άδειο στομάχι και ετοιμάζονται να τα ξαναρίξουν τραγουδώντας και ξορκίζοντας τα κακά πνεύματα..
Στο ποτάμι Limbe μας περιμένουν οι πιρόγες .. θα επισκεφτούμε ένα χωριό πυγμαίων. Η διαδρομή μου θύμισε έντονα τον Orinoco , ίδια περίπου βλάστηση, ίδιο χρώμα νερού και ο ήλιος ντάλα να με τσουρουφλίζει….
Το χωριό μέσα στο δάσος αποτελείται από τετράγωνες καλύβες από πυλό και ξύλο και οι κάτοικοι αρχίζουν τους παραδοσιακούς χορούς ..Κάποιος το έστησε όλο αυτό με το αζημίωτο φυσικά . Οι πυγμαίοι του ποταμού τρέφονται με ψάρια και το ψάρεμα είναι το κυρίως επάγγελμα τους είναι επίσης το ίδιο άσχημοι με τους πυγμαίους Baka του Lobeke.
Γυρίσαμε στους καταρράκτες..
Το νερό που πέφτει στη λίμνη από πολύ ψηλά σχηματίζει ένα αφρό καφέ που επιπλέει μέχρι να φτάσει στη θάλασσα.. Ήταν τόση η ζέστη μας που τολμήσαμε να βουτήξουμε στα μαύρα εκείνα νερά .Δροσιστήκαμε αλλά πεινάσαμε κιόλας.
Στη όχθη κάτω από δένδρα υπάρχει μια ψαροταβέρνα που αναλαμβάνει το δύσκολο έργο της σίτισης μας..Το ρίξαμε στις γαρίδες … και στις μπύρες μέχρι τελικής πτώσης..σωστός πόλεμος…..
Το υπόλοιπο της μέρας κυλά ανάμεσα στη θάλασσα και στα ψώνια και το βράδυ μας βρίσκει να ασχολούμαστε με τις αποσκευές και τη αυριανή αναχώρηση μας .
Το φεγγάρι ανάμεσα στου φοίνικες δίνει στο τοπίο το μοναδικό ρομαντικό τροπικό ύφος σαν τελευταία εικόνα ενός δύσκολου ταξιδιού…
Ε.Μ
-Γαμωτο κατακλίσεις θα κάνει ο πισινός μας σήμερα..!
Η διαδρομή και οι συνθήκες ίδιες… ζέστη, χώματα, σκόνη, ιδρώτας κούραση , μουρμούρα και παράπονα… συνδυασμός που σκοτώνει .. Καμιά ομορφιά του τοπίου δεν αντισταθμίζει τη στενότητα της ψυχής, δεν κάμπτει τη σκληρότητα της σκέψης …ας είναι..
Μια δεκαπεντάλεπτη στάση μετά από 8 ώρες δρόμου, σε ένα μπαρ με ωραίο κήπο, αλλά φαγητό..τζίφος…!!!!!!!!!!!!! δεν εχει!!!
-ΔΕΝ !!!!!!!!!!
-ΔΕΝ????????????/
..Μωρέ έτσι όπως πάμε από τη πείνα θα φάμε ο ένας τον άλλο και θα είμαστε οι πρώτοι λευκοί κανίβαλοι του αιώνα…..
Είχε σουρουπώσει ‘όταν φτάσαμε επιτέλους Limbe και ο ήχος των κυμάτων και η δροσιά κάπως καταλάγιασαν τα πνεύματα… όχι όλα όμως..
Στη θέα του παλιού ξενοδοχείου που μα τον κύριο έχει να ανακαινιστεί από τότε που κτίστηκε, στη υπόνοια παρουσίας έστω και μια κατσαρίδας η Λένα κάτασπρη και κάθιδρη σωριάστηκε…. Η αλήθεια και πολύ άντεξε..κουβαλάει μέσα της και το πρόσφατο χαμό της μάνας της γεγονός που τη φρενάρει στο να αποδεχτεί και πράγματα και καταστάσεις.. ..
Στρωθήκαμε στο κήπο του Atlantic ocean και Μiramare Victoria που είναι χτισμένο πάνω στα βράχια, αλλά ξεχάστηκε εκεί και απο εκεί θα καταρρεύσει μια μέρα ,αγναντεύοντας τον μαύρο αγριεμένο ατλαντικό ελπίζοντας πως δεν θα είναι σήμερα αυτή η μέρα…
Η πόλη αποτελεί ένα από τα 4 λιμάνια της χώρας είναι χτισμένη σε ένα πολύ όμορφο κόλπο με φόντο το τέλος της μαύρης οροσειράς του Καμερούν..Οι μαύρες αμμουδιές κάνουν το Kribi που βρίσκεται νότια αλλά αρκετά μακριά και Limbe τουριστικά θέρετρα.. Η πόλη εκτός από το εμπορικό λιμάνι, όπου διακινούνται τα προϊόντα μεταξύ Καμερούν μέσω Ντουάλας που είναι η οικονομική πρωτεύουσα της χώρας και Τσαντ, διαθέτει ένα υπέροχο βοτανικό κήπο και ένα κέντρο άγριας ζωής..( Wildlife Center)…..
Το ρίξαμε στη μπυροκρεπαλη απόψε, άλλοι για να ξεχάσουν και ορισμένοι έχουμε πολλά, άλλοι για να τιμήσουν τη αρχή του γυρισμού …Από σήμερα, από απόψε η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει…
..Το Kribi μας είχε προταθεί και από τους Έλληνες της πρεσβείας σαν προορισμός, αλλά και μόνο που βλέπω αυτά τα θολά νερά εδώ στο Limbe, κάθε σκέψη η επιθυμία μπάνιου απομακρύνεται… πόσο δηλαδή πιο καθαρά .διάφανα νερά μπορεί να υπάρχουν στις παραλίες του Kribi?
Μια επίσκεψη θα μας πείσει… .
Η επίσκεψη μας στο Kribi πρέπει να διακοπεί από μια σύντομη επίσκεψη στη Ντουάλα που έτσι και αλλιώς είναι στο δρόμο μας … Η βροχή δεν μας αποθάρρυνε από τα αναζητήσουμε το ζαχαροπλαστείο Delise, ιδιοκτησίας ενός Έλληνα συγγενή της φίλης Όλγας και συνταξιδιώτισσας.. … Σκούροι τοίχοι, μαύρες-γκρι πολυθρόνες και τραπέζια εν σειρά και κολώνες με γυαλιστερά τζαμακια…. Μπουκάρουμε και μαρμαρώνουμε… Μωρέ που είμαστε ? σε μπουάτ στη Πλάκα? Ουδείς μαύρος θαμώνας..μόνοι λευκοί και μάλιστα μόνο ΕΛΛΗΝΕΣ!!!!!!!!! Το μόνο μαύρο στοιχείο ήταν οι σερβιτόροι που και αυτοί μιλούσαν ελληνικά…
Στρογγυλοκαθίσαμε ..ήρθαν παγωτά, γλυκά, σιροπιαστά , σοκολατίνες και καφέδες!!!!!! Πάσχα τη κάναμε εμείς πρωί –πρωί..Ξάφνου μια αδύνατη ξανθιά κοπελίτσα βγαίνει από το εργαστήριο και με ρωτα..
- Μα δεν είστε η κ …Μ..
- Ναι λέω εγώ….
- Με έχετε χειρουργήσει πριν χρόνια!
- Φλας μπακ στο σκληρό και θυμάμαι πράγματι τη κοπέλα, η οποία τώρα είναι εδώ αφού αρραβωνιάστηκε το ανιψιό του ιδιοκτήτη , ο οποίος μάζεψε όλη τη οικογένεια στη επιχείρηση του για δουλειά..
- ΑΑΑΑΑΑΑΧ η αγάπη που μπορεί να σε στείλει…. Αλλά μάλλον δεν κράτησε πολύ η δεν ήταν και τόσο δυνατή αυτή η αγάπη, γιατί τη ξανασυνάντησα μετά από 2 χρόνια στα Χανιά υπάλληλο σε ταξιδιωτικό γραφείο..
Πόσο μικρός ο κόσμος τελικά ….
Φορτωμένες με αρτοσκευάσματα και γλυκίσματα αναχωρήσαμε για Kribi..O δρόμος επικίνδυνος λόγω βροχής , στενός και απότομος. Αντικρίσαμε τη πόλη στις 4.30 το απόγευμα κατευθυνθήκαμε στο συστημένο Jolly που είναι λέει πολύ καλό.. Προφανώς η βρώμα είναι ατού που σε κατατάσσει στο τοπ… Δεν ξετρελαθήκαμε αλήθεια είναι ούτε με τις παραλίες και τις αμμουδιές που είναι τίγκα στο κοκοφοίνικα αλλά χωρίς ενδιαφέρον.. Κατά μήκος της ας τη πούμε παραλιακή λεωφόρο, είναι σκορπισμένες οι επιβλητικές βίλες των πλουσίων από τη μια μεριά και από την άλλη είναι τα μαγαζάκια με ντόπια προϊόντα και πολλά μα πολλά σκουπίδια…..
Το πρωί με βρίσκει να χαζεύω τους ψαράδες που τραβούν έξω τα δίχτυα..Άδεια δίχτυα, άδειο στομάχι και ετοιμάζονται να τα ξαναρίξουν τραγουδώντας και ξορκίζοντας τα κακά πνεύματα..
Στο ποτάμι Limbe μας περιμένουν οι πιρόγες .. θα επισκεφτούμε ένα χωριό πυγμαίων. Η διαδρομή μου θύμισε έντονα τον Orinoco , ίδια περίπου βλάστηση, ίδιο χρώμα νερού και ο ήλιος ντάλα να με τσουρουφλίζει….
Το χωριό μέσα στο δάσος αποτελείται από τετράγωνες καλύβες από πυλό και ξύλο και οι κάτοικοι αρχίζουν τους παραδοσιακούς χορούς ..Κάποιος το έστησε όλο αυτό με το αζημίωτο φυσικά . Οι πυγμαίοι του ποταμού τρέφονται με ψάρια και το ψάρεμα είναι το κυρίως επάγγελμα τους είναι επίσης το ίδιο άσχημοι με τους πυγμαίους Baka του Lobeke.
Γυρίσαμε στους καταρράκτες..
Το νερό που πέφτει στη λίμνη από πολύ ψηλά σχηματίζει ένα αφρό καφέ που επιπλέει μέχρι να φτάσει στη θάλασσα.. Ήταν τόση η ζέστη μας που τολμήσαμε να βουτήξουμε στα μαύρα εκείνα νερά .Δροσιστήκαμε αλλά πεινάσαμε κιόλας.
Στη όχθη κάτω από δένδρα υπάρχει μια ψαροταβέρνα που αναλαμβάνει το δύσκολο έργο της σίτισης μας..Το ρίξαμε στις γαρίδες … και στις μπύρες μέχρι τελικής πτώσης..σωστός πόλεμος…..
Το υπόλοιπο της μέρας κυλά ανάμεσα στη θάλασσα και στα ψώνια και το βράδυ μας βρίσκει να ασχολούμαστε με τις αποσκευές και τη αυριανή αναχώρηση μας .
Το φεγγάρι ανάμεσα στου φοίνικες δίνει στο τοπίο το μοναδικό ρομαντικό τροπικό ύφος σαν τελευταία εικόνα ενός δύσκολου ταξιδιού…
Ε.Μ
Attachments
-
583,2 KB Προβολές: 121
Last edited by a moderator: