alma
Member
- Μηνύματα
- 4.296
- Likes
- 18.460
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2
- Κεφάλαιο 3
- Κεφάλαιο 4
- Κεφάλαιο 5
- Κεφάλαιο 6
- Κεφάλαιο 7
- Κεφάλαιο 8
- Κεφάλαιο 9
- Κεφάλαιο 10
- Κεφάλαιο 11
- Κεφάλαιο 12
- Κεφάλαιο 13
- Κεφάλαιο 14
- Κεφάλαιο 15
- Κεφάλαιο 16
- Κεφάλαιο 17
- Κεφάλαιο 18
- Κεφάλαιο 19
- Κεφάλαιο 20
- Κεφάλαιο 20
- Κεφάλαιο 21
- Κεφάλαιο 22
- Κεφάλαιο 23
- Κεφάλαιο 24
- Κεφάλαιο 25
- Κεφάλαιο 26
- Κεφάλαιο 27
Ξεκινάμε λοιπόν να περπατάμε στην απέραντη αμμουδιά. Οι πάμπολλες ξαπλώστρες αχνοφαίνονταν λόγω του ελάχιστου φωτισμού. Το ίδιο φυσικά συνέβαινε και με τα υπόλοιπα εμπόδια που συναντούσαμε περπατώντας στην παραλία, όπως πέτρες, κλαδιά δέντρων και διάφορα άλλα σκουπίδια ή μη. Ωστόσο η λαχτάρα των έξι Ελλήνων να αποδράσουν από το all-inclusive ήταν μεγάλη και οι εναλλακτικές ελάχιστες έως μηδαμινές. Ήταν βράδυ, το ξενοδοχείο ήταν μακρυά από το κέντρο του Βαραδέρο όπου θα μπορούσαμε να δούμε και λίγο την πόλη ή κανένα ντόπιο. Ταυτόχρονα η Mansion Xanadu, σύμφωνα με τον ταξιδιωτικό μου οδηγό ήταν must-see. Φυσικά δεν θα πηγαίναμε εκεί για φαγητό καθώς όπως έλεγε ο ταξιδιωτικός οδηγός επρόκειτο για ένα “of the most expensive and the most exclusive restaurants in Varadero”. Ωστόσο έγραφε και μπορείς να πας απλώς για ένα ποτό στο μπαράκι που η θέα σου κόβει την ανάσα. Αυτό το μπαράκι ψάχναμε κι εμείς οι ταλαίπωροι.
Συνεχίζοντας το περπάτημα το φως γινόταν όλο και πιο ανύπαρκτο, καθώς απομακρυνόμαστε από το ξενοδοχείο.
-Αχ το πόδι μου. Τι ήταν αυτό;
Κάποιος από την παρέα έπεσε σκοντάφτοντας σε μια αλυσίδα από αυτές που έδεναν τις ξαπλώστρες.
-Πρόσεχε καλέ είναι σκοτεινά. Δεν βλέπεις εμέν…..ααααααααααααα
Κι άλλο θύμα σκόνταψε σε μια βραχόπετρα. Μιλάμε δεν βλέπαμε τίποτα.
- Αχ......Τι ήταν αυτό;
-Κάτσε να φωτίσω λίγο με το κινητό. Α, ένα κομμάτι φοίνικα έχει πέσει και δεν φαίνεται, ο μισός είναι θαμμένος στην άμμο.
-Μήπως ρε παιδιά να μην πάμε σε αυτό το μπαράκι;
- Τι λες καλέ τόσο δρόμο τσάμπα κάναμε; Κρατηθείτε ο ένας από το χέρι του άλλου και συνεχίζουμε….
-Αυτό το φως καλέ από πού ήρθε ξαφνικά στη μέση του πουθενά;
-Κάποιος έρχεται με γοργά βήματα προς το μέρος μας και μας σημαδεύει με ένα φακό………………
Συνεχίζοντας το περπάτημα το φως γινόταν όλο και πιο ανύπαρκτο, καθώς απομακρυνόμαστε από το ξενοδοχείο.
-Αχ το πόδι μου. Τι ήταν αυτό;
Κάποιος από την παρέα έπεσε σκοντάφτοντας σε μια αλυσίδα από αυτές που έδεναν τις ξαπλώστρες.
-Πρόσεχε καλέ είναι σκοτεινά. Δεν βλέπεις εμέν…..ααααααααααααα
Κι άλλο θύμα σκόνταψε σε μια βραχόπετρα. Μιλάμε δεν βλέπαμε τίποτα.
- Αχ......Τι ήταν αυτό;
-Κάτσε να φωτίσω λίγο με το κινητό. Α, ένα κομμάτι φοίνικα έχει πέσει και δεν φαίνεται, ο μισός είναι θαμμένος στην άμμο.
-Μήπως ρε παιδιά να μην πάμε σε αυτό το μπαράκι;
- Τι λες καλέ τόσο δρόμο τσάμπα κάναμε; Κρατηθείτε ο ένας από το χέρι του άλλου και συνεχίζουμε….
-Αυτό το φως καλέ από πού ήρθε ξαφνικά στη μέση του πουθενά;
-Κάποιος έρχεται με γοργά βήματα προς το μέρος μας και μας σημαδεύει με ένα φακό………………
