alma
Member
- Μηνύματα
- 4.296
- Likes
- 18.460
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2
- Κεφάλαιο 3
- Κεφάλαιο 4
- Κεφάλαιο 5
- Κεφάλαιο 6
- Κεφάλαιο 7
- Κεφάλαιο 8
- Κεφάλαιο 9
- Κεφάλαιο 10
- Κεφάλαιο 11
- Κεφάλαιο 12
- Κεφάλαιο 13
- Κεφάλαιο 14
- Κεφάλαιο 15
- Κεφάλαιο 16
- Κεφάλαιο 17
- Κεφάλαιο 18
- Κεφάλαιο 19
- Κεφάλαιο 20
- Κεφάλαιο 20
- Κεφάλαιο 21
- Κεφάλαιο 22
- Κεφάλαιο 23
- Κεφάλαιο 24
- Κεφάλαιο 25
- Κεφάλαιο 26
- Κεφάλαιο 27
Συνεχίσαμε την σκοτεινή και μετ’εμποδίων διαδρομή μας, ανάμεσα σε αλυσίδες που έδεναν τις ξαπλώστρες και στις οποίες άνετα σκόνταφτες ακόμα και αν κοίταζες συνέχεια κάτω και σε κομμάτια από τους φοίνικες που ο αέρας είχε πετάξει στην αμμουδιά, ως πρόσθετα εμπόδια. Και κάποια στιγμή τα φώτα της εντυπωσιακής Mansion Xanadu, άρχισαν να φαίνονται πιο κοντά μας. Επιτέλους πλησιάζαμε λοιπόν….
Η πρώην έπαυλη Du Pont ή Mansion Xanadu , όπως είναι σήμερα γνωστή ήταν κοντά μας… Ξέραμε ότι σαφώς δεν θα φάμε στο πανάκριβο εστιατόριο της αλλά και μόνο μια επίσκεψη στην καφετέρια με τη φοβερή θέα, καθώς και το πολυτελές εσωτερικό της, θα ήταν μια ευχάριστη εμπειρία. Μπήκαμε λοιπόν ανορθόδοξα, από τη θάλασσα αντί για την κύρια είσοδο και…..μια τραγελαφική εικόνα παρουσιάστηκε.
Οι πρώτοι που μας αντίκρισαν ήταν μια παρέα ντυμένοι με πανάκριβα ρούχα, οι γυναίκες με μεγάλα κοσμήματα και τακούνια και όλοι με ύφος. Έτρωγαν φυσικά στο ακριβό εστιατόριο. Εμείς δε, έξι Έλληνες αναμαλλιασμένοι από τον αέρα, με τα τζινάκια μας και λαχανιασμένοι, κατευθυνθήκαμε προς την καφετέρια, μπαίνοντας στο μικρό ασανσέρ της έπαυλης που πήγαινε τόσο αργά σαν να είχε να συντηρηθεί κανέναν αιώνα από τότε δηλαδή που κατασκευάστηκε.
Μέσα το κτίριο ήταν πραγματικά πολυτελές με ακριβά έπιπλα και αντικείμενα που μαρτυρούσαν την αίγλη των προηγούμενων ιδιοκτητών.
Αφού ήπιαμε τα κοκτέιλ μας απολαμβάνοντας την θέα, περιμέναμε κανένα τέταρτο τα ασανσέρ που δεν ήρθε και ο υπάλληλος μας συμβούλευσε ότι θα ήταν ασφαλέστερο να κατέβουμε με τα πόδια όπως και κάναμε. Άλλωστε είπαμε θύμιζε τα ασανσέρ στις παλιές ελληνικές ασπρόμαυρες ταινίες. Επιστρέψαμε πάλι δια θαλάσσης ή μάλλον δια παραλίας στο ξενοδοχείο μας, κατάκοποι και έχοντας να ξυπνήσουμε νωρίς για την εκδρομή της άλλης μέρας. Ε, τόσο γνωστές παραλίες να μη γνωρίσουμε και την πουδρένια άμμο των cayos της Κούβας;
Η πρώην έπαυλη Du Pont ή Mansion Xanadu , όπως είναι σήμερα γνωστή ήταν κοντά μας… Ξέραμε ότι σαφώς δεν θα φάμε στο πανάκριβο εστιατόριο της αλλά και μόνο μια επίσκεψη στην καφετέρια με τη φοβερή θέα, καθώς και το πολυτελές εσωτερικό της, θα ήταν μια ευχάριστη εμπειρία. Μπήκαμε λοιπόν ανορθόδοξα, από τη θάλασσα αντί για την κύρια είσοδο και…..μια τραγελαφική εικόνα παρουσιάστηκε.
Οι πρώτοι που μας αντίκρισαν ήταν μια παρέα ντυμένοι με πανάκριβα ρούχα, οι γυναίκες με μεγάλα κοσμήματα και τακούνια και όλοι με ύφος. Έτρωγαν φυσικά στο ακριβό εστιατόριο. Εμείς δε, έξι Έλληνες αναμαλλιασμένοι από τον αέρα, με τα τζινάκια μας και λαχανιασμένοι, κατευθυνθήκαμε προς την καφετέρια, μπαίνοντας στο μικρό ασανσέρ της έπαυλης που πήγαινε τόσο αργά σαν να είχε να συντηρηθεί κανέναν αιώνα από τότε δηλαδή που κατασκευάστηκε.
Μέσα το κτίριο ήταν πραγματικά πολυτελές με ακριβά έπιπλα και αντικείμενα που μαρτυρούσαν την αίγλη των προηγούμενων ιδιοκτητών.
Αφού ήπιαμε τα κοκτέιλ μας απολαμβάνοντας την θέα, περιμέναμε κανένα τέταρτο τα ασανσέρ που δεν ήρθε και ο υπάλληλος μας συμβούλευσε ότι θα ήταν ασφαλέστερο να κατέβουμε με τα πόδια όπως και κάναμε. Άλλωστε είπαμε θύμιζε τα ασανσέρ στις παλιές ελληνικές ασπρόμαυρες ταινίες. Επιστρέψαμε πάλι δια θαλάσσης ή μάλλον δια παραλίας στο ξενοδοχείο μας, κατάκοποι και έχοντας να ξυπνήσουμε νωρίς για την εκδρομή της άλλης μέρας. Ε, τόσο γνωστές παραλίες να μη γνωρίσουμε και την πουδρένια άμμο των cayos της Κούβας;