Κούβα Στη χώρα όπου είχε σταματήσει ο χρόνος

[alma]

Στο Cayo Blanco λοιπόν ακούγονται δίπλα μας και ελληνικές φωνές, ανάμεσα σε όλες τις άλλες γλώσσες του κόσμου. Και δεν ήταν αυτών που συνταξιδεύαμε αλλά άλλων…. Μία οικογένεια που έρχεται στην Κούβα 10 συνεχόμενα χρόνια, μένουν σε casasκαι την ξέρουν απ’έξω και ανακατωτά. Άλλοι πάλι Έλληνες ομογενείς από Καναδά που επίσης έρχονται στην Κούβα συχνά. Αφού ανταλλάσουμε λίγες κουβέντες με όλους αποφασίζουμε να μπούμε να δούμε την θάλασσα….


Αλλά για μια στιγμή….οι συνταξιδιώτες μας που μπήκαν πρώτοι δεν φαίνονται ενθουσιασμένοι. Όσο και να προχωράνε το νερό δεν τους φτάνει ούτε στη μέση. Για παιδάκια βέβαια ιδανική κατάσταση, για αυτό και τόσες οικογένειες στο νησί. Μπαίνουμε και οι υπόλοιποι. Το νερό είναι εκτός από ρηχό και θολό, καμία σχέση με τα διαυγή νερά που έχουμε συνηθίσει και καλομάθει σε πολλά ελληνικά νησιά. Χαιρόμαστε βέβαια που είναι Ιανουάριος και κάνουμε μπάνιο στην θάλασσα. Αλλά δεν μας ενθουσιάζει και βγαίνουμε να απολαύσουμε την παραλία. Εκεί μιλάμε για σαφώς καλύτερη κατάσταση. Φοίνικες , ωραία πουδρένια άμμος και ένα εστιατόριο με αστακούς όπου τρως του σκασμού. Άσε τους εξωτικούς χυμούς…Εν ολίγοις, μια χαρά περνάς στην παραλία εκτός θάλασσας.

Και φτάνει η ώρα του αποχαιρετισμού. Φεύγουμε από το νησί και επιστρέφουμε στο Βαραδέρο για να περάσουμε το τελευταίο μας βράδυ στην Κούβα.


Ταΐζοντας τους γλάρους στην επιστροφή..

Το γιγαντιαίο ξενοδοχείο δεν το είδαμε πολύ μια και όλη μέρα λείπαμε στο cayo. Μέσα, τα γνωστά μας κακόγουστα σόου παρόμοια με της Βραζιλίας που είχαμε πει ότι δεν θέλαμε να ξαναδούμε…Ξεγλιστράμε στο σκοτάδι και βγαίνουμε στους απέραντους κήπους. Σχεδόν απόλυτη ησυχία. Η βραδυά είναι γλυκιά και ακούγεται μόνο ο παφλασμός των κυμάτων της θάλασσας που είναι δίπλα. Βρίσκουμε ένα τραπέζι και δυο καρεκλιτσες με θέα τη θάλασσα. Μέσα γίνεται ο κακός χαμός ενώ έξω η γαλήνη του νησιού της επανάστασης γίνεται αντιληπτή ακόμα και στο πολύβουο Βαραδέρο. Με θέα τη θάλασσα, τους φοίνικες και τους ήχους των κυμάτων περνάμε την τελευταία νύχτα πριν την επιστροφή στην πατρίδα

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 25
• 26
• 27
• 28

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 27 of 28

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[alma]

Όταν φτάνεις στο αεροδρόμιο χρειάζεσαι τι; Υπομονή πάνω από όλα. Τα πάντα κυλούν τόσο αργά που δεν το πιστεύεις. Κατά τη διάρκεια της τρίωρης αναμονής που μοιάζει να κυλά τόσο αργά όσο δεν γίνεται, έχεις γνωριστεί με τουρίστες από όλο τον πλανήτη, που περιμένουν στην ίδια ουρά.Και ενώ φτάνεις γεμάτος ενέργεια και χαρά, η κούραση του ενός 24ωρου που έχεις περάσει στα αεροδρόμια, σου βγαίνει κάποια στιγμή και ανυπομονείς να τελειώνεις με τις εξωφρενικά αργές διαδικασίες του αεροδρομίου της χώρας και να βρεθείς στο κρεβάτι σου….


Το άλλο πρωί όμως θυμάσαι πως είσαι επιτέλους στην Κούβα (ναι,ναι,ναι) και ανυπομονείς να εξερευνήσεις την πλανεύτρα Αβάνα….Και τι να πρωτοκοιτάξεις; Τα εντυπωσιακά πράσινα, βεραμάν, θαλασσί, βερυκοκί, ροζ και κάθε είδους απόχρωσης χρώματα στα σπίτια;

Την ρετρο αύρα που έχουν μαζί με τα παλιά δεκαετίας ’50 αυτοκίνητα; Τις φαρδιές λεωφόρους και τις απεικονίσεις των Τσε Γκεβάρα και Καμίλο Σιενφουέγκος, στο υπουργείο εσωτερικών(αυτές πρέπει να τις δεις και βράδυ φωτισμένες); Κοιτάς και δε χορταίνεις….

 

[KIKI]

ωραιες φωτογραφιες οπως πάντα ! χαρηκα που σε γνωρισα και περιμενω τη συνεχεια της ιστοριας σου ....

 

[alma]

Κι εγώ χάρηκα πολύ που σε γνώρισα Κική μου. Από τα καλύτερα σημεία του ταξιδιού ήταν που γνώρισα τόσο συμπαθητικούς συμφορουμίτες στη μακρινή και πλανεύτρα Κούβα.

 

[alma]

Αν και το Καπιτώλιο παραμένει ακόμα κλειστό και συνεχίζει να ανακαινίζεται (ποιος ξέρει για πόσο καιρό ακόμα) αξίζει να το δείτε έστω και απ’έξω και να βγάλετε φωτογραφίες…

Είπαμε στη χώρα όλο κυλούν αργά και νωχελικά… ότι πρέπει για να καταπολεμήσεις το στρες αν είσαι αγχώδης τύπος…. εκεί είναι όλοι χαλαροί (αν τους συγκρίνεις π.χ. με τους Έλληνες δημοσίους υπαλλήλους, οι Κουβανοί είναι απείρως πιο αργοί). Σαν λαός είναι ευγενικοί, αρκετά εξωστρεφείς όπως άλλωστε είναι γενικά οι Λατινοαμερικάνοι…. Πολλοί τουρίστες ενοχλούνται από τη ζητιανιά πιο κυριαρχεί αλλά αν δεν θες, δεν δίνεις σημασία και φεύγουν….εμείς αρχικά δίναμε από ένα πέσο στον καθένα, μέχρι που μαζεύτηκαν αρκετοί…

Ωστόσο τα τιπ για όσους σας εξυπηρετούν σχεδόν επιβάλλονται. Από τον υπάλληλο που θα σε βοηθήσει με τις βαλίτσες, μέχρι τον καπετάνιο του πλοίου που θα σε πάει εκδρομή(ο τελευταίος μάλιστα θα στο ζητήσει….).Αλλά τα υπόλοιπα θα τα πούμε πάρακατω.Ας δούμε λίγες ακόμα φωτογραφίες από την Αβάνα, που σε κερδίζει γρήγορα και δύσκολα την ξεχνάς….

 

[James]

Νταξ....Η ιστορία που περίμενα. Είμαι σίγουρος ότι θα σου άρεσαν όλα και χαίρομαι που επιτέλους τα κατάφερες!!! Περιμένω με αγωνία....

 

[alma]

Νταξ....Η ιστορία που περίμενα. Είμαι σίγουρος ότι θα σου άρεσαν όλα και χαίρομαι που επιτέλους τα κατάφερες!!!

Είχες διαβάσει κι εσύ τα πόστ που έλεγα ως ανυπομονώ να πάω στην Κούβα; Χρόνια το ήθελα η αλήθεια είναι...Αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ....

 

[James]

Τα είχα!

Στο ψητό τώρα....

 

[alma]

Η Αβάνα έχει πολλά μουσεία,όμως το θέμα είναι το εξής:Στις λίγες μέρες που συνήθως μένεις εκεί δεν προλαβαίνεις να δεις και πολλά…Παρακάτω είναι το Museo de la Ciudad-Palacio de los Capitanes Generales. Με το μπαρόκ στυλ του και τον ενδιαφέροντα προαύλιο χώρο του,κινεί το ενδιαφέρον πριν καν προχωρήσει κανείς στο εσωτερικό…

Όχι και το εσωτερικό υστερεί….

 

[alma]

Ένα μεγάλο κεφάλαιο στην Αβάνα είναι τα αυτοκίνητα.Όχι ότι δεν θα δείτε και σύγχρονα Peugeot, Renault κλπ,αλλά τα περισσότερα είναι δεκαετίας ’50 και συμβάλλουν στην ρετρό ατμόσφαιρα της πόλης…

Αισθάνεσαι λίγο σαν να μεταφέρθηκες και να έγινες μέρος ταινίας εποχής…Μεγάλα αυτοκίνητα δεκαετίας ’50 σε έντονα χρώματα ροζ, πράσινων, μοβ και κάθε είδους αποχρώσεων παντού ενώ πολλά από αυτά χρησιμεύουν ως ταξί…Ακόμα κι αν δεν πολυτρελαίνεστε για αυτοκίνητα,όπως κι εγώ εξάλλου, δύσκολο να μη σας κάνουν εντύπωση….

Άλλα ενδιαφέροντα οχήματα είναι τα περίφημα coco taxi....Μικρού μεγέθους,ημισκεπασμένα και όταν είσαι μέσα είναι λίγο σαν να είσαι σε μηχανάκι...αν κάνετε τη βόλτα βράδυ και ειδικά κοντά στον παραθαλάσσιο δρόμο της Malecon, πάρτε ζακετούλα...ωραία εμπειρία παρόλα αυτά....

 

[alma]

Τι άλλο είναι η Αβάνα; Οι άνθρωποι της…και αυτοί που καπνίζουν χαλαρά το πούρο τους στο δρόμο και αυτοί που χορεύουν και όσοι περπατούν νωχελικά κατά ομάδες…

Μετά στρέφεις πάλι το βλέμμα στην εντυπωσιακή αρχιτεκτονική. Ο καθεδρικός ναός στην Plaza de la Catedral .Παρά την ασυμμετρία στο εξωτερικό του, είναι όμορφος και σίγουρα τραβάει τα βλέμματα, ενώ είναι ένα κλασσικό δείγμα μπαρόκ αρχιτεκτονικής της Αβάνας…Ξεκίνησε να χτίζεται με εντολή των Ιησουιτών το 1748 αλλά τελείωσε το 1777 όταν ο βασιλιάς Κάρλος ο 3ος είχε ήδη διώξει τους Ιησουίτες από το νησί…

Ένα άλλο αγαπημένο μου σημείο στην Αβάνα είναι η Plaza Vieja. Εικόνα καρτ-ποσταλική τόσο το πρωί όσο και το βράδυ και από τα πολύ καλά αναστηλωμένα μέρη της πόλης, μια και όλη η Παλιά Αβάνα είναι προστατευόμενη από την Ουνέσκο.

 

[duty_free]

πολύ ωραίες εικόνες και λέξεις!
Ειναι πολυ ενδιαφέροντες οι προορισμοί που δεν έχουν "εκσυγχρονιστεί".