anny
Member
- Μηνύματα
- 3.423
- Likes
- 1.791
- Επόμενο Ταξίδι
- Ιστρια
- Ταξίδι-Όνειρο
- γύρος του κόσμου
Περιεχόμενα
2η ημέρα
Το επόμενο πρωί, ανοίγω την κουρτίνα και τί βλέπω? Χιόνι πυκνό να πέφτει.
«Χιονίζει πολύ» , λέω γυρίζοντας στον άντρα μου ο οποίος ήταν ακόμα ξαπλωμένος.
«Δε χιονίζει απλώς, το έχει στρώσει. Κοίτα επάνω, τη στέγη του απέναντι κτιρίου», μου απαντά εκείνος.
Κοιτάζω προς τα πάνω. Είχε δίκιο. Μετά κοιτάζω προς τα κάτω στον πεζόδρομο και βλέπω ένα παχύ στρώμα χιονιού να τον έχει καλύψει. «Ωραία», σκέφτηκα. «Άντε να δούμε τί βόλτες θα κάνουμε πάλι σήμερα».
Αφού λοιπόν ντυθήκαμε πολύ καλά και βάλαμε όλα τα απαραίτητα χειμωνιάτικα αξεσουάρ (σκούφους, γάντια, κασκόλ κλπ., για τα οποία ο καλός μου πριν φύγουμε από την Αθήνα, με κορόιδευε που τα έβαλα μέσα στη βαλίτσα), πήραμε τις ομπρελίτσες μας και βγήκαμε στην ασπρισμένη πόλη.
Από τη μια η χαρά μου μεγάλη για τις νέες εικόνες που θα βλέπαμε μπροστά μας, από την άλλη όμως είχα και μια μικρή ανησυχία γιατί δεν είμαστε και συνηθισμένοι να περπατάμε στα χιόνια, ούτε είχαμε μαζί μας και τα καταλληλότερα παπούτσια για την περίσταση.
Όλες οι μετεωρολογικές ιστοσελίδες που είχαμε συμβουλευθεί λίγο πριν το ταξίδι μας, η κάθε μια έδινε και διαφορετική πρόγνωση. Από συννεφιά και βροχή μέχρι λιακάδες, αλλά με διαφορετική σειρά η κάθε μία. Στο μόνο που συμφωνούσαν ήταν η χαμηλή (για τα δικά μας δεδομένα) θερμοκρασία και η μη χιονόπτωση. Σε αυτό το δεύτερο έπεσαν όλοι έξω.
Ξεκινήσαμε βεβαίως από την παλιά πόλη. Ήταν πάλι νωρίς το πρωί και τα σοκάκια της αυτή τη φορά ήταν ακόμα πιο όμορφα και ήσυχα. Μόνο το χιόνι που έπεφτε ασταμάτητο διατάρασσε την ησυχία. Περπατήσαμε πολύ. Σχεδόν σε κάθε σοκάκι της. Το κρύο, παραδόξως ήταν ανεκτό. Η δυσκολία ήταν στο να κρατάμε την ομπρέλα και τη φωτογραφική μηχανή μαζί.
Στη συνέχεια περάσαμε στο διπλανό μικρό νησάκι Riddarholmen και κατευθυνθήκαμε προς την πλευρά που υπάρχει μια πολύ ωραία «περαντζάδα» (Norra Riddarholmshamnen) δίπλα στο νερό και απέναντι φαίνεται το Δημαρχείο. Μόνο που τη στιγμή που φτάσαμε εκεί, το Δημαρχείο ήταν μια θολή φιγούρα στο βάθος, πίσω από το πυκνό χιόνι.
Ο αέρας είχε δυναμώσει και μαζί με το χιόνι μας δυσκόλευε στο περπάτημα και στην όποια κίνησή μας. Δεν το βάλαμε όμως κάτω και συνεχίσαμε. Περάσαμε με αρκετή δυσκολία τη γέφυρα που οδηγούσε προς το Δημαρχείο και μετά από λίγο βρεθήκαμε στους κάτασπρους (λόγω της περίστασης) κήπους του.
Στη συνέχεια, αφού κάναμε μια στάση για καφεδάκι για να ζεσταθούμε και να συνέλθουμε, αποφασίσαμε να περάσουμε από το ξενοδοχείο για να αλλάξουμε μέρος των ρούχων μας και φυσικά παπούτσια, γιατί αυτά που φοράγαμε είχαν γίνει πλέον μούσκεμα.
Αφού στεγνώσαμε βγήκαμε ξανά στους δρόμους. Ο καιρός είχε κάπως γλυκάνει και η χιονόπτωση είχε σταματήσει.
Εμπρός λοιπόν για νέα μέρη και νέες εικόνες.
Αρχικά, κατηφορίσαμε προς το σταθμό Slussen με σκοπό να ανέβουμε στον ανελκυστήρα Katarinahissen για να βγάλουμε κάποιες φωτογραφίες της παλιάς πόλης από ψηλά. (Katarinahissen, the Katarina Lift | Stockholm4kids)
Λόγω έργων, ο ανελκυστήρας αυτός ήταν εκτός λειτουργίας. Η εναλλακτική πρόσβαση όπως έγραφε και η αναρτημένη ταμπέλα ενημέρωσης, ήταν από την πολυκατοικία ακριβώς απέναντι , στο νούμερο 6 της οδού Stadsgarden, αλλά κατά τις ώρες που λειτουργεί το εστιατόριο Gondolen. Είπαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας. Το εστιατόριο Gondolen Σάββατο μεσημεράκι δεν ήταν ανοιχτό. ‘Ηταν όμως ανοιχτή η εξώπορτα της πολυκατοικίας, οπότε μπήκαμε. Ανεβήκαμε με το ασανσέρ στον τελευταίο όροφο (11) όπου βρίσκεται το εστιατόριο και μετά με τις σκάλες στον επόμενο όροφο. Εκεί υπήρχε μια πόρτα η οποία οδηγούσε έξω σε μια γέφυρα ακριβώς στο επίπεδο που ανεβαίνει και ο ανελκυστήρας Katarinahissen. Η πόρτα αυτή ανοίγει μόνο από μέσα πατώντας ένα κουμπί. Από την έξω πλευρά, η πόρτα ανοίγει μόνο με κωδικό ή παραμένει ξεκλείδωτη,όπως τις επόμενες μέρες είδαμε, μόνο κατά τις ώρες λειτουργίας του Gondolen.
Η σιδερένια αυτή κατασκευή, στη μια άκρη της έχει τον ανελκυστήρα και η συνέχειά της που είναι μια γέφυρα, οδηγεί στην απέναντι πλευρά που ξεκινάνε οι λόφοι του Sodermalm.
Η θέα από εδώ, είναι πράγματι πολύ όμορφη και αξίζει να επισκεφθεί κανείς αυτή την πλατφόρμα για να βγάλει πανοραμικές φωτογραφίες.
Στη συνέχεια, δεν περάσαμε τη γέφυρα για να πάμε στο Sodermalm, αλλά κατεβήκαμε ξανά με το ασανσέρ της πολυκατοικίας στο Slussen με σκοπό να πάμε προς το Montelius Vagen.
Η ευκολότερη πρόσβαση είναι περπατώντας την οδό Hornsgatan, στρίβωντας δεξιά στην Bellmansgatan και μετά αριστερά στη Bastugatan μέχρι το μικρό μονοπάτι δεξιά, που οδηγεί στη θέση Montelius Vagen, η οποία προσφέρει πανέμορφη θέα προς το Δημαρχείο και την παλιά πόλη. Για αυτούς που ασχολούνται με τη φωτογραφία, τις ηλιόλουστες ημέρες, η καλύτερη ώρα είναι από το μεσημέρι και μετά για να είναι ο ήλιος σε σωστότερη θέση.
Εμείς προτιμήσαμε μια παραλλαγή της διαδρομής. Στρίψαμε νωρίτερα από τη Hornsgatan δεξιά στα σκαλάκια της οδού Pustegrand και μετά αριστερά στη Bastugatan. Τα γραφικά στενά ανηφορικά πλακόστρωτα δρομάκια και τα παλιά χρωματιστά κτίρια ήταν πανέμορφα.
Μετά από αρκετές φωτογραφίες και απόλαυση της θέας, κινηθήκαμε προς το κέντρο του Sodermalm ακολουθώντας τον κεντρικό και γεμάτο ζωή εμπορικό του δρόμο Gotgatan μέχρι την ακόμα χιονισμένη πλατεία Medborgarplatsen.
Το στομάχι μας είχε αρχίσει να διαμαρτύρεται και να ζητάει φαγητό. Είπαμε να δοκιμάσουμε ένα τσέχικο εστιατόριο-μπυραρία στην περιοχή, για το οποίο είχαμε διαβάσει καλές συνολικά κριτικές. Όμως, αν και ήταν ήδη αργά το μεσημέρι, δεν είχε ακόμα ανοίξει. Σύμφωνα με την πινακίδα του έπρεπε να περιμένουμε κάμποση ώρα.
Εφόσον και ο καιρός είχε ήδη γλυκάνει πολύ και ο ήλιος είχε κάνει δειλά την εμφάνισή του, συνεχίσαμε τη βόλτα μας στους δρόμους του Sodermalm, περάσαμε από την εκκλησία Katarina Kyrka με το πάρκο και το νεκροταφείο που έχει ακριβώς μπροστά της και προχωρώντας από διάφορα δρομάκια, ξαναβγήκαμε στη γέφυρα που ενώνει το νησί με τον ανελκυστήρα Katarinahissen.
Μερικές φωτογραφίες με ήλιο αυτή τη φορά και κατηφορίσαμε ξανά προς το κέντρο του Sodermalm.
Μια μικρή στάση στο σούπερ μάρκετ της περιοχής για να αγοράσουμε καπνιστό τάρανδο και σαλάμι ταράνδου και άλκης. Άλλωστε, τί σουβενίρ να φέρεις στους κουμπάρους, από τη Σουηδία!
Είχε φτάσει η ώρα για το εστιατόριο. Ήδη είχε σχηματιστεί μια μικρή ουρά από κόσμο που περίμενε να μπει μέσα. Το εστιατόριο είναι στην ουσία μια απλή, καθημερινή μπυραρία, με ξύλινα τραπέζια, με τεράστια χορταστικά πιάτα τσέχικης κουζίνας και καλή παγωμένη τσέχικη μπύρα.
Welcome to Krogen Soldaten Svejk
Μετά το πραγματικά υπέροχο φαγητό σε τιμές σχεδόν Ελλάδας (πράγμα απίστευτο για τη Στοκχόλμη), γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για ανασυγκρότηση δυνάμεων.
Πολύ αργά το απόγευμα, ξανακατεβήκαμε μέχρι την παλιά πόλη για μια βόλτα στις αποβάθρες και τα σοκάκια της και κλείσαμε τη βραδιά μας χαλαρά, σε μια βέλγικη μπυραρία.
Απώλεια της ημέρας, ένας χάρτης και ένα ζευγάρι παπούτσια, τα οποία έπεσαν θύματα της σκανδιναβικής άνοιξης. Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα τα βρουν θαμμένα κάτω από τους πάγους της Στοκχόλμης.
Το επόμενο πρωί, ανοίγω την κουρτίνα και τί βλέπω? Χιόνι πυκνό να πέφτει.
«Χιονίζει πολύ» , λέω γυρίζοντας στον άντρα μου ο οποίος ήταν ακόμα ξαπλωμένος.
«Δε χιονίζει απλώς, το έχει στρώσει. Κοίτα επάνω, τη στέγη του απέναντι κτιρίου», μου απαντά εκείνος.
Κοιτάζω προς τα πάνω. Είχε δίκιο. Μετά κοιτάζω προς τα κάτω στον πεζόδρομο και βλέπω ένα παχύ στρώμα χιονιού να τον έχει καλύψει. «Ωραία», σκέφτηκα. «Άντε να δούμε τί βόλτες θα κάνουμε πάλι σήμερα».
Αφού λοιπόν ντυθήκαμε πολύ καλά και βάλαμε όλα τα απαραίτητα χειμωνιάτικα αξεσουάρ (σκούφους, γάντια, κασκόλ κλπ., για τα οποία ο καλός μου πριν φύγουμε από την Αθήνα, με κορόιδευε που τα έβαλα μέσα στη βαλίτσα), πήραμε τις ομπρελίτσες μας και βγήκαμε στην ασπρισμένη πόλη.
Από τη μια η χαρά μου μεγάλη για τις νέες εικόνες που θα βλέπαμε μπροστά μας, από την άλλη όμως είχα και μια μικρή ανησυχία γιατί δεν είμαστε και συνηθισμένοι να περπατάμε στα χιόνια, ούτε είχαμε μαζί μας και τα καταλληλότερα παπούτσια για την περίσταση.
Όλες οι μετεωρολογικές ιστοσελίδες που είχαμε συμβουλευθεί λίγο πριν το ταξίδι μας, η κάθε μια έδινε και διαφορετική πρόγνωση. Από συννεφιά και βροχή μέχρι λιακάδες, αλλά με διαφορετική σειρά η κάθε μία. Στο μόνο που συμφωνούσαν ήταν η χαμηλή (για τα δικά μας δεδομένα) θερμοκρασία και η μη χιονόπτωση. Σε αυτό το δεύτερο έπεσαν όλοι έξω.
Ξεκινήσαμε βεβαίως από την παλιά πόλη. Ήταν πάλι νωρίς το πρωί και τα σοκάκια της αυτή τη φορά ήταν ακόμα πιο όμορφα και ήσυχα. Μόνο το χιόνι που έπεφτε ασταμάτητο διατάρασσε την ησυχία. Περπατήσαμε πολύ. Σχεδόν σε κάθε σοκάκι της. Το κρύο, παραδόξως ήταν ανεκτό. Η δυσκολία ήταν στο να κρατάμε την ομπρέλα και τη φωτογραφική μηχανή μαζί.
Στη συνέχεια περάσαμε στο διπλανό μικρό νησάκι Riddarholmen και κατευθυνθήκαμε προς την πλευρά που υπάρχει μια πολύ ωραία «περαντζάδα» (Norra Riddarholmshamnen) δίπλα στο νερό και απέναντι φαίνεται το Δημαρχείο. Μόνο που τη στιγμή που φτάσαμε εκεί, το Δημαρχείο ήταν μια θολή φιγούρα στο βάθος, πίσω από το πυκνό χιόνι.
Ο αέρας είχε δυναμώσει και μαζί με το χιόνι μας δυσκόλευε στο περπάτημα και στην όποια κίνησή μας. Δεν το βάλαμε όμως κάτω και συνεχίσαμε. Περάσαμε με αρκετή δυσκολία τη γέφυρα που οδηγούσε προς το Δημαρχείο και μετά από λίγο βρεθήκαμε στους κάτασπρους (λόγω της περίστασης) κήπους του.
Στη συνέχεια, αφού κάναμε μια στάση για καφεδάκι για να ζεσταθούμε και να συνέλθουμε, αποφασίσαμε να περάσουμε από το ξενοδοχείο για να αλλάξουμε μέρος των ρούχων μας και φυσικά παπούτσια, γιατί αυτά που φοράγαμε είχαν γίνει πλέον μούσκεμα.
Αφού στεγνώσαμε βγήκαμε ξανά στους δρόμους. Ο καιρός είχε κάπως γλυκάνει και η χιονόπτωση είχε σταματήσει.
Εμπρός λοιπόν για νέα μέρη και νέες εικόνες.
Αρχικά, κατηφορίσαμε προς το σταθμό Slussen με σκοπό να ανέβουμε στον ανελκυστήρα Katarinahissen για να βγάλουμε κάποιες φωτογραφίες της παλιάς πόλης από ψηλά. (Katarinahissen, the Katarina Lift | Stockholm4kids)
Λόγω έργων, ο ανελκυστήρας αυτός ήταν εκτός λειτουργίας. Η εναλλακτική πρόσβαση όπως έγραφε και η αναρτημένη ταμπέλα ενημέρωσης, ήταν από την πολυκατοικία ακριβώς απέναντι , στο νούμερο 6 της οδού Stadsgarden, αλλά κατά τις ώρες που λειτουργεί το εστιατόριο Gondolen. Είπαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας. Το εστιατόριο Gondolen Σάββατο μεσημεράκι δεν ήταν ανοιχτό. ‘Ηταν όμως ανοιχτή η εξώπορτα της πολυκατοικίας, οπότε μπήκαμε. Ανεβήκαμε με το ασανσέρ στον τελευταίο όροφο (11) όπου βρίσκεται το εστιατόριο και μετά με τις σκάλες στον επόμενο όροφο. Εκεί υπήρχε μια πόρτα η οποία οδηγούσε έξω σε μια γέφυρα ακριβώς στο επίπεδο που ανεβαίνει και ο ανελκυστήρας Katarinahissen. Η πόρτα αυτή ανοίγει μόνο από μέσα πατώντας ένα κουμπί. Από την έξω πλευρά, η πόρτα ανοίγει μόνο με κωδικό ή παραμένει ξεκλείδωτη,όπως τις επόμενες μέρες είδαμε, μόνο κατά τις ώρες λειτουργίας του Gondolen.
Η σιδερένια αυτή κατασκευή, στη μια άκρη της έχει τον ανελκυστήρα και η συνέχειά της που είναι μια γέφυρα, οδηγεί στην απέναντι πλευρά που ξεκινάνε οι λόφοι του Sodermalm.
Η θέα από εδώ, είναι πράγματι πολύ όμορφη και αξίζει να επισκεφθεί κανείς αυτή την πλατφόρμα για να βγάλει πανοραμικές φωτογραφίες.
Στη συνέχεια, δεν περάσαμε τη γέφυρα για να πάμε στο Sodermalm, αλλά κατεβήκαμε ξανά με το ασανσέρ της πολυκατοικίας στο Slussen με σκοπό να πάμε προς το Montelius Vagen.
Η ευκολότερη πρόσβαση είναι περπατώντας την οδό Hornsgatan, στρίβωντας δεξιά στην Bellmansgatan και μετά αριστερά στη Bastugatan μέχρι το μικρό μονοπάτι δεξιά, που οδηγεί στη θέση Montelius Vagen, η οποία προσφέρει πανέμορφη θέα προς το Δημαρχείο και την παλιά πόλη. Για αυτούς που ασχολούνται με τη φωτογραφία, τις ηλιόλουστες ημέρες, η καλύτερη ώρα είναι από το μεσημέρι και μετά για να είναι ο ήλιος σε σωστότερη θέση.
Εμείς προτιμήσαμε μια παραλλαγή της διαδρομής. Στρίψαμε νωρίτερα από τη Hornsgatan δεξιά στα σκαλάκια της οδού Pustegrand και μετά αριστερά στη Bastugatan. Τα γραφικά στενά ανηφορικά πλακόστρωτα δρομάκια και τα παλιά χρωματιστά κτίρια ήταν πανέμορφα.
Μετά από αρκετές φωτογραφίες και απόλαυση της θέας, κινηθήκαμε προς το κέντρο του Sodermalm ακολουθώντας τον κεντρικό και γεμάτο ζωή εμπορικό του δρόμο Gotgatan μέχρι την ακόμα χιονισμένη πλατεία Medborgarplatsen.
Το στομάχι μας είχε αρχίσει να διαμαρτύρεται και να ζητάει φαγητό. Είπαμε να δοκιμάσουμε ένα τσέχικο εστιατόριο-μπυραρία στην περιοχή, για το οποίο είχαμε διαβάσει καλές συνολικά κριτικές. Όμως, αν και ήταν ήδη αργά το μεσημέρι, δεν είχε ακόμα ανοίξει. Σύμφωνα με την πινακίδα του έπρεπε να περιμένουμε κάμποση ώρα.
Εφόσον και ο καιρός είχε ήδη γλυκάνει πολύ και ο ήλιος είχε κάνει δειλά την εμφάνισή του, συνεχίσαμε τη βόλτα μας στους δρόμους του Sodermalm, περάσαμε από την εκκλησία Katarina Kyrka με το πάρκο και το νεκροταφείο που έχει ακριβώς μπροστά της και προχωρώντας από διάφορα δρομάκια, ξαναβγήκαμε στη γέφυρα που ενώνει το νησί με τον ανελκυστήρα Katarinahissen.
Μερικές φωτογραφίες με ήλιο αυτή τη φορά και κατηφορίσαμε ξανά προς το κέντρο του Sodermalm.
Μια μικρή στάση στο σούπερ μάρκετ της περιοχής για να αγοράσουμε καπνιστό τάρανδο και σαλάμι ταράνδου και άλκης. Άλλωστε, τί σουβενίρ να φέρεις στους κουμπάρους, από τη Σουηδία!
Είχε φτάσει η ώρα για το εστιατόριο. Ήδη είχε σχηματιστεί μια μικρή ουρά από κόσμο που περίμενε να μπει μέσα. Το εστιατόριο είναι στην ουσία μια απλή, καθημερινή μπυραρία, με ξύλινα τραπέζια, με τεράστια χορταστικά πιάτα τσέχικης κουζίνας και καλή παγωμένη τσέχικη μπύρα.
Welcome to Krogen Soldaten Svejk
Μετά το πραγματικά υπέροχο φαγητό σε τιμές σχεδόν Ελλάδας (πράγμα απίστευτο για τη Στοκχόλμη), γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για ανασυγκρότηση δυνάμεων.
Πολύ αργά το απόγευμα, ξανακατεβήκαμε μέχρι την παλιά πόλη για μια βόλτα στις αποβάθρες και τα σοκάκια της και κλείσαμε τη βραδιά μας χαλαρά, σε μια βέλγικη μπυραρία.
Απώλεια της ημέρας, ένας χάρτης και ένα ζευγάρι παπούτσια, τα οποία έπεσαν θύματα της σκανδιναβικής άνοιξης. Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα τα βρουν θαμμένα κάτω από τους πάγους της Στοκχόλμης.
Μια χαρά σε βρίσκω. 
