giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.728
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Άφιξη στα κόκκινα φανάρια!
- Ένα σύνθημα, το κέντρο της πόλης, και η Red Light District την μέρα!
- Chinatown , Amsterdam Centraal, και πέριξ!
- Reguliersgracht και γύρω απ’ τον Άμστελ!
- Κήποι Keukenhof και τουλιποχώραφα!
- Στο Haarlem
- Παλιά Ολλανδία. Waterland - Ψαροχώρια Marken, Monnickendam και Volendam!
- Vondelpark, Museumplein και η γειτονιά του Jordaan!
- Οι ανεμόμυλοι του Zaanse Schans!
- Περιοχή De Pijp. Οι τελευταίες ώρες στο Άμστερνταμ!
Παλιά Ολλανδία. Waterland - Ψαροχώρια Marken, Monnickendam και Volendam!
Το λεωφορείο σε 20 λεπτά είχε ήδη φτάσει στο Monnickendam και έκανε λίγες στάσεις μέσα στο χωριό. Ένα κλασικό όμορφο ψαροχώρι στις όχθες της λίμνης Markermeer, όσο το είδαμε μέσα από το λεωφορείο.
Η διαδρομή είναι παραλίμνια ενώ λίγο μετά περάσαμε τον μακρύ υπερυψωμένο δρόμο Zeedijk πάνω στη λίμνη, που ενώνει το Μάρκεν με την ενδοχώρα.
Το Marken ήταν ένα νησί στον ρηχό κόλπο Zuiderzee της βόρειας θάλασσας μέχρι που χωρίστηκε από την ηπειρωτική χώρα από μια θύελλα το δέκατο τρίτο αιώνα. Ακολούθησαν αιώνες απομόνωσης για τον πληθυσμό του, που για τη διαβίωση τους ασχολήθηκαν με την αλιεία. Μέχρι το 1957 που το Marken επανασυνδέθηκε με την ηπειρωτική χώρα και έγινε μια χερσόνησος στη λίμνη Markermeer, όταν χτίστηκε ένα υπερυψωμένο μονοπάτι πάνω στο ανάχωμα.
Κατεβήκαμε στη στάση Marken, Kerkbuurt / Centrum, και οι μοναδικοί επισκέπτες ήμασταν εμείς! Παράξενο γιατί το Μάρκεν είναι από τα πιο δημοφιλή τουριστικά χωριά της Ολλανδίας. Το πρώτο πράγμα που είδαμε ήταν ένα επίπεδο καταπράσινο τοπίο, πρόβατα να βοσκούν, και ξύλινα σπιτάκια σαν ψεύτικα.
Τυπική εικόνα Ολλανδίας με λίγα λόγια!
Η πρώτη αίσθηση ήταν ότι δεν πρόκειται για πραγματικό χωριό. Ότι αυτά που βλέπουμε είναι φτιαχτά για τους τουρίστες σαν υπαίθριο μουσείο, και ότι δεν κατοικούν άνθρωποι! Ήταν πολύ τέλειο και καλοφτιαγμένο το σκηνικό για να είναι αληθινό. Στο Μάρκεν κατοικούν 1.800 άνθρωποι και ζήτημα είναι να είδαμε 5 ανθρώπους. Άντε και άλλους 5 επισκέπτες!
Έξω από ένα σπίτι έπαιζαν 2 παιδάκια, έξω από ένα άλλο σπίτι μια κοπέλα διάβαζε ένα βιβλίο στη μικρή αυλή της και είδαμε και απλωμένη μπουγάδα παρακαλώ! Ουάου, είδαμε κατοίκους, υπάρχει ανθρώπινη παρουσία!
Το ''νησί'' έχει μια μοναδικότητα καθώς έχει διατηρήσει μεγάλο μέρος από την ατμόσφαιρα του παρελθόντος και μάλιστα ορισμένοι κάτοικοι έμειναν σταθεροί στις παραδόσεις αφού εξακολουθούν να είναι ντυμένοι με την παραδοσιακή ενδυμασία των ψαράδων του 19ου αιώνα. Δεν θα το επιβεβαιώσω εγώ γιατί όχι μόνο δεν είδαμε κάτοικο ντυμένο με παραδοσιακή φορεσιά, αλλά δεν είδαμε γενικά κάποιον κάτοικο! Έμαθαν ότι θα φτάσουμε εμείς στο χωριό τους και εξαφανίστηκαν? Δεν ξέρω! Το ότι ένα χωριό ήταν εκεί μόνο για μας, μέσα στην ηρεμία δεν το λες και αρνητικό πάντως. Κάθε άλλο.
Σημαντικό στοιχείο για το Μάρκεν, είναι πως για κάποιο χρονικό διάστημα κατά τη διάρκεια του 19ου και αρχές του 20ου αιώνα, οι κάτοικοί της ήταν το επίκεντρο σημαντικής προσοχής από λαογράφους, εθνογράφους και ανθρωπολόγους που συνέρρεαν στο χωριό και οι οποίοι συμπέραναν πως το ψαροχώρι Marken και οι κάτοικοι του, είναι κατάλοιπο του παραδοσιακού πολιτισμού της χώρας που έμελλε να εξαφανιστεί εξαιτίας του εκσυγχρονισμού της Ολλανδίας.
Τα πράσινα ξύλινα σπίτια κατά μήκος του λιμανιού είναι από τα ομορφότερα σημεία του χωριού. Αιώνες πριν, οι κάτοικοι έφτιαξαν τα ξύλινα σπίτια τους σε τεχνητούς λόφους και αναχώματα χτισμένα σε ξύλινους πασσάλους για την προστασία τους κατά τη διάρκεια της παλίρροιας, μέχρι τον δέκατο έβδομο αιώνα. Σήμερα τα περισσότερα από αυτά τα σπίτια έχουν προσαρμοστεί, αφού το ισόγειο έχει κλείσει και χρησιμοποιείται ως πρόσθετο εμβαδόν.
Η κατασκευή του μεγάλου φράγματος Άφσλαουτνταϊκ το 1932, όταν η νότια θάλασσα (Zuiderzee) απομονώθηκε από τη βόρεια θάλασσα, σήμαινε το τέλος για το λιμάνι του Marken και της αλιείας ως πηγής εισοδήματος. Στις αρχές του 20ου αιώνα, η περιοχή του λιμανιού χτυπήθηκε από μια πλημμύρα. Ειδικότερα, τα σπίτια που βρίσκονταν στο λιμάνι επηρεάστηκαν σημαντικά. Στη συνέχεια, το λιμάνι του Marken ολοένα και περισσότερο επικεντρώνονταν στον τομέα του τουρισμού. Μετά τον κατακλυσμό τα περισσότερα από τα σπίτια των ψαράδων που βρίσκονται στο λιμάνι μετατράπηκαν σε καταστήματα και εστιατόρια. Περίμενα περισσότερη κίνηση στο λιμανάκι αλλά και εδώ επικρατούσε ηρεμία Στα σουβενιράδικα και στα καφέ του λιμανιού είδαμε ελάχιστα άτομα.
Από το λιμάνι του Marken ξεκινάει το πλοίο Volendam-Marken Express που κάνει τη διαδρομή μεταξύ των δύο πορθμείων όλο το χρόνο, εκτός από όταν η λίμνη είναι παγωμένη. http://en.markenexpress.nl/tickets Αυτό είναι μια καλή λύση για όποιον θέλει να επισκεφτεί τα δύο τουριστικά χωριά και να κερδίσει και χρόνο. Αν και η επόμενη στάση μας ήταν στο Volendam, δεν σκεφτήκαμε να πάρουμε το πλοίο γιατί είχαμε την ημερήσια κάρτα και δεν θέλαμε τζάμπα να δώσουμε 16 ευρώ οι δύο.
Από το λιμάνι, η οδός Westerstraat με μια σειρά από εξαιρετικές σύγχρονες κατοικίες!
Στο Marken δεν κάναμε κάποια δραστηριότητα, ούτε το τοπικό μουσείο επισκεφτήκαμε ούτε το εργαστήριο που κατασκευάζει τα klompen, τα ξύλινα τσόκαρα. Περίπου 3 εκατομμύρια ζεύγη klompen γίνονται κάθε χρόνο και πωλούνται σε όλη την Ολλανδία. Ένα μεγάλο μέρος της αγοράς είναι για τουριστικά σουβενίρ, ωστόσο κάποιοι Ολλανδοί, κυρίως αγρότες και κηπουροί εξακολουθούν να τα φορούν για καθημερινή χρήση.
Δεν θα πω ότι εξτασιάστηκα από την επίσκεψη αυτή, αλλά το Μάρκεν είναι όμορφο γραφικό και δεν μετάνιωσα που το επισκεφτήκαμε. Όμως καλή η ηρεμία του και τέλεια που δεν ήταν γεμάτο τουριστικά γκρουπ αλλά το ήθελα πιο κανονικό χωριό με περισσότερη ζωντάνια. Αλλά δεν θέλω να είμαι υπερβολικός γιατί φυσικά και δεν γυρίσαμε όλο το χωριό και ίσως αν απομακρυνόμασταν σε πιο απόμερα σημεία μακριά από το τουριστικό κέντρο, να βλέπαμε κάποιους από τους 1.800 κατοίκους και περισσότερη ανθρώπινη δραστηριότητα! Αυτό όμως που ήθελα να δω και δεν το είδαμε επειδή δυστυχώς πίεζε ο χρόνος, ήταν ο Paard van Marken, ο φάρος από το 1839 που εξακολουθεί να χρησιμοποιείται και σήμερα, σε ένα γαλήνιο απομονωμένο σημείο του νησιού. Από το λιμάνι όμως μέχρι το φάρο είναι 30 λεπτά με τα πόδια, και άλλα 30 να επιστρέψουμε 1 ώρα, και ο χρόνος πίεζε πολύ. Μεταγενέστερα όμως σκέφτηκα πως αν ήξερα ποια θα ήταν η συνέχεια της ημερήσιας μας, θα αφιέρωνα πολύ περισσότερο χρόνο στο να εξερευνήσω καλύτερα το Marken που μου άρεσε, αφού όλη η περίμετρός του είναι μόνο 9 χλμ. και θα άφηνα το Volendam!
Αφού φάγαμε τα Poffertjes μας, επιστρέψαμε στη στάση και πήραμε το λεωφορείο 315 με επόμενο προορισμό το Volendam, αφού πρώτα σταματήσαμε στο Monnickendam για να αλλάξουμε λεωφορείο. Κατεβήκαμε στην στάση Monnickendam, Grote Kerk απέναντι από την ομώνυμη εκκλησία και πήγαμε στον κεντρικό δρόμο Ν247 στη στάση Monnickendam, Bernhardbrug για να πάρουμε το λεωφορείο 110 ή 316 για Volendam.
Ο Rose παίρνει έναν υπνάκο στη στάση! Ένιωθε ματιασμένος μου είπε! Εμένα πάλι τα πόδια μου ήταν ασήκωτα.
Δεν μας βλέπω καλά στο Φόλενταμ!
Ανεβήκαμε στο λεωφορείο 316 το οποίο μετά το Volendam τερματίζει στο Edam. Θέλαμε να δούμε και το Edam αλλά σε καμία περίπτωση δεν προλαβαίναμε γιατί το ημερήσιο Tour θα κατέληγε στο Zaanse Schans. Έτσι θέλαμε τουλάχιστον. Πάντως τα χωριά είναι τόσο κοντά μεταξύ τους που αν έχεις αυτοκίνητο μπορείς να τα δεις όλα και με άνεση χρόνου. Στο Edam λοιπόν δεν πήγαμε και κατεβήκαμε στο κέντρο του Volendam.
Από την πρώτη στιγμή στο Volendam δυσκολεύτηκα με τον προσανατολισμό σε σημείο να πηγαίνουμε προς τα πίσω και όχι προς το λιμάνι. Γενικότερα υπήρχε ένας αρνητισμός και από μένα και από τον Rose όσον αφορά το μέρος και κατάλαβα πως δεν έχω και μεγάλη κάψα να το ανακαλύψω και να το περπατήσω τρελά. Και πώς να γινόταν αυτό από τη στιγμή που σερνόμουν! Έτσι μην περιμένετε καμιά τρελή ανάλυση γιατί είδαμε πολύ λίγα πράγματα και αυτά επιφανειακά.
Όταν φτάσαμε προς το λιμάνι, το Volendam μου έβγαλε κάτι πολύ καινούριο. Σαν να μην υπήρχε πολλά χρόνια πριν, σαν να είναι ένα νέο κατασκευασμένο χωριό. Φυσικά κατάλαβα πως δεν επρόκειτο για το αυθεντικό Volendam με τα παλιά σπίτια αλλά ήταν η Marinapark. Ένα νέο πάρκο αναψυχής που αποτελείται από αμέτρητες πολύχρωμες παραθεριστικές κατοικίες στο κλασικό στιλ του Volendam. Περιλαμβάνει επίσης ένα ευρύ φάσμα εγκαταστάσεων, συμπεριλαμβανομένων μια μαρίνα, μια μικρή παραλία, εστιατόρια, εσωτερική πισίνα, παιδικές χαρές, και βάρκες και ποδήλατα προς ενοικίαση.
Το παλιό ψαροχώρι, είναι πλέον μια πόλη με 22.000 κατοίκους και είμαι σίγουρος πως είδαμε απειροελάχιστα σε σχέση με την έκταση της και αυτά που έχει να δείξει τέλος πάντων στους επισκέπτες της. Γι’ αυτό δεν θα την καταδικάσω στο αν αξίζει ή όχι από τη στιγμή που είδαμε ένα πολύ μικρό κομμάτι της. Φημίζεται για το λιμάνι, τις παλιές ψαρόβαρκες, τα παραδοσιακά σπίτια, τον αυθεντικό ολλανδικό χαρακτήρα και τις παραδοσιακές ενδυμασίες. Αν και θεωρείται το πιο τουριστικό χωριό της βόρειας Ολλανδίας, είδαμε πολύ λίγους επισκέπτες κι επικρατούσε ηρεμία. Καμία σχέση μ’ αυτό που περίμενα.
Ούτε στην De Dijk και την Het Doolhof με τα παραδοσιακά σπίτια και τα δαιδαλώδη στενά περπατήσαμε, ούτε σε κάποιο λαογραφικό μουσείο πήγαμε κι ούτε βγήκαμε την κλασική τουριστική φωτογραφία φορώντας την παραδοσιακή ενδυμασία της περιοχής στο Foto de Boer στην Haven 82! Αυτό που θυμάμαι είναι ότι εκτός από τη μαρίνα, περπατήσαμε στην Zuideinde, στην Kathammerstraat και πέριξ!
Όπου κι αν κοιτούσαμε, βλέπαμε πανέμορφα σπίτια. Παλιές ή καινούργιες οι κατοικίες αυτές δεν ξέρω, όμως σίγουρα μας εντυπωσίασαν με την λιτή και ταυτόχρονα πολυτελή τους σχεδίαση.
Κι ενώ η ώρα είχε περάσει, πριν πάμε στη στάση του λεωφορείου πήγαμε στο DEEN Supermarkten για να πάρουμε μερικά σνακ για το δρόμο.
Και μετά από αυτήν ας την πούμε ανούσια επίσκεψή μας στο Volendam, είχαμε ως τελικό προορισμό τους ανεμόμυλους του Zaanse Schans. Δεν υπάρχει όμως απευθείας λεωφορείο για εκεί οπότε το πλάνο ήταν λίγο πιο χρονοβόρο με αλλαγή μέσου μεταφοράς. Πήραμε το λεωφορείο 110 και κατεβήκαμε στον κεντρικό σταθμό τρένων της πόλης Purmerend. Θέλαμε να πάρουμε το τρένο να πάμε στο Zaandam. Όμως όπως διαπιστώσαμε χάσαμε το τρένο για ελάχιστα λεπτα. Το επόμενο θα περνούσε σε 1 ώρα! Απογοήτευση. Δεν προλαβαίναμε να πάμε στο Zaanse Schans γιατί ήταν ήδη αργά το απόγευμα και μέχρι να περνούσε το επόμενο τρένο να πάμε στο Zaandam κι από κει στο Zaanse Schans θα ειχε σκοτεινιάσει και φέξε μου και γλίστρησα. Έτσι αποφασίσαμε να επισκεφτούμε τους ανεμόμυλους την επόμενη ημέρα με άλλο εισιτήριο φυσικά. Έτσι ήταν η ώρα να επιστρέψουμε στο Άμστερνταμ.
Πήραμε ξανά το 110, και κατεβήκαμε λίγες στάσεις μετά, μέσα στο Purmerend για να πάρουμε το 307 και να επιστρέψουμε στον Amsterdam Centraal.
Η ημερήσια εκδρομή μπορεί να μην ήταν η ιδανική, ήταν όμως γεμάτη. Είδαμε πάρα πολλά όμως ήταν λάθος που ήθελα σε μια μέρα να δούμε 5 διαφορετικά μέρη χωρίς τον απαιτούμενο χρόνο. Δηλαδή με λίγη τύχη στα δρομολόγια και στις ανταποκρίσεις μπορείς σε μια μέρα να τα δεις αλλά μάλλον επιφανειακά. Αν άλλαζα κάτι αυτό θα ήταν να αφήσω έξω τους κήπους Keukenhof που μας έφαγαν χρόνο και θα αφιέρωνα περισσότερες ώρες στο Volendam.
Μετά από ώρες ξανά στα κανάλια του Άμστερνταμ. Στο σούρουπο φαίνονται ακόμα πιο ειδυλλιακά και κάνουν την πόλη να μοιάζει μαγική. Στο κανάλι Keizersgracht στην Leidsestraat στη στάση του τραμ.
Η ώρα της χαλάρωσης έγινε στο Hipster , Cafe Brecht στον κυκλικό κόμβο/πλατεία Weteringschans. Ατμοσφαιρικό με ωραία ρετρό διακόσμηση σαν ένα σαλόνι σπιτιου, κάτι τέτοια ζεστά και vintage μαγαζιά με τρελαίνουν. Χαλαρωτικό μέρος και καθόλου τουριστικό με νέο κόσμο, φτηνές μπύρες και κοτέιλ, ήταν ότι έπρεπε για μας μετά από μια κουραστική και γεμάτη ημέρα.
Η μαραθώνια μέρα τελείωσε με φαγητό στην Leidseplein στο Wok To Walk της Leidsestraat.
Αγαπημένη συνήθεια το ασιατικό στο Άμστερνταμ αν και τα 11 ευρώ του κάθε πιάτου δεν το λες και τόσο οικονομικό. Στο μαγαζί δούλευε και ένας έλληνας που μας περιποιήθηκε ιδιαίτερα.
Κάπως έτσι τελείωσε η 3η μας ημέρα στο Άμστερνταμ!
Το λεωφορείο σε 20 λεπτά είχε ήδη φτάσει στο Monnickendam και έκανε λίγες στάσεις μέσα στο χωριό. Ένα κλασικό όμορφο ψαροχώρι στις όχθες της λίμνης Markermeer, όσο το είδαμε μέσα από το λεωφορείο.
Η διαδρομή είναι παραλίμνια ενώ λίγο μετά περάσαμε τον μακρύ υπερυψωμένο δρόμο Zeedijk πάνω στη λίμνη, που ενώνει το Μάρκεν με την ενδοχώρα.
Το Marken ήταν ένα νησί στον ρηχό κόλπο Zuiderzee της βόρειας θάλασσας μέχρι που χωρίστηκε από την ηπειρωτική χώρα από μια θύελλα το δέκατο τρίτο αιώνα. Ακολούθησαν αιώνες απομόνωσης για τον πληθυσμό του, που για τη διαβίωση τους ασχολήθηκαν με την αλιεία. Μέχρι το 1957 που το Marken επανασυνδέθηκε με την ηπειρωτική χώρα και έγινε μια χερσόνησος στη λίμνη Markermeer, όταν χτίστηκε ένα υπερυψωμένο μονοπάτι πάνω στο ανάχωμα.
Κατεβήκαμε στη στάση Marken, Kerkbuurt / Centrum, και οι μοναδικοί επισκέπτες ήμασταν εμείς! Παράξενο γιατί το Μάρκεν είναι από τα πιο δημοφιλή τουριστικά χωριά της Ολλανδίας. Το πρώτο πράγμα που είδαμε ήταν ένα επίπεδο καταπράσινο τοπίο, πρόβατα να βοσκούν, και ξύλινα σπιτάκια σαν ψεύτικα.
Τυπική εικόνα Ολλανδίας με λίγα λόγια!
Η πρώτη αίσθηση ήταν ότι δεν πρόκειται για πραγματικό χωριό. Ότι αυτά που βλέπουμε είναι φτιαχτά για τους τουρίστες σαν υπαίθριο μουσείο, και ότι δεν κατοικούν άνθρωποι! Ήταν πολύ τέλειο και καλοφτιαγμένο το σκηνικό για να είναι αληθινό. Στο Μάρκεν κατοικούν 1.800 άνθρωποι και ζήτημα είναι να είδαμε 5 ανθρώπους. Άντε και άλλους 5 επισκέπτες!
Έξω από ένα σπίτι έπαιζαν 2 παιδάκια, έξω από ένα άλλο σπίτι μια κοπέλα διάβαζε ένα βιβλίο στη μικρή αυλή της και είδαμε και απλωμένη μπουγάδα παρακαλώ! Ουάου, είδαμε κατοίκους, υπάρχει ανθρώπινη παρουσία!
Το ''νησί'' έχει μια μοναδικότητα καθώς έχει διατηρήσει μεγάλο μέρος από την ατμόσφαιρα του παρελθόντος και μάλιστα ορισμένοι κάτοικοι έμειναν σταθεροί στις παραδόσεις αφού εξακολουθούν να είναι ντυμένοι με την παραδοσιακή ενδυμασία των ψαράδων του 19ου αιώνα. Δεν θα το επιβεβαιώσω εγώ γιατί όχι μόνο δεν είδαμε κάτοικο ντυμένο με παραδοσιακή φορεσιά, αλλά δεν είδαμε γενικά κάποιον κάτοικο! Έμαθαν ότι θα φτάσουμε εμείς στο χωριό τους και εξαφανίστηκαν? Δεν ξέρω! Το ότι ένα χωριό ήταν εκεί μόνο για μας, μέσα στην ηρεμία δεν το λες και αρνητικό πάντως. Κάθε άλλο.
Σημαντικό στοιχείο για το Μάρκεν, είναι πως για κάποιο χρονικό διάστημα κατά τη διάρκεια του 19ου και αρχές του 20ου αιώνα, οι κάτοικοί της ήταν το επίκεντρο σημαντικής προσοχής από λαογράφους, εθνογράφους και ανθρωπολόγους που συνέρρεαν στο χωριό και οι οποίοι συμπέραναν πως το ψαροχώρι Marken και οι κάτοικοι του, είναι κατάλοιπο του παραδοσιακού πολιτισμού της χώρας που έμελλε να εξαφανιστεί εξαιτίας του εκσυγχρονισμού της Ολλανδίας.
Τα πράσινα ξύλινα σπίτια κατά μήκος του λιμανιού είναι από τα ομορφότερα σημεία του χωριού. Αιώνες πριν, οι κάτοικοι έφτιαξαν τα ξύλινα σπίτια τους σε τεχνητούς λόφους και αναχώματα χτισμένα σε ξύλινους πασσάλους για την προστασία τους κατά τη διάρκεια της παλίρροιας, μέχρι τον δέκατο έβδομο αιώνα. Σήμερα τα περισσότερα από αυτά τα σπίτια έχουν προσαρμοστεί, αφού το ισόγειο έχει κλείσει και χρησιμοποιείται ως πρόσθετο εμβαδόν.
Η κατασκευή του μεγάλου φράγματος Άφσλαουτνταϊκ το 1932, όταν η νότια θάλασσα (Zuiderzee) απομονώθηκε από τη βόρεια θάλασσα, σήμαινε το τέλος για το λιμάνι του Marken και της αλιείας ως πηγής εισοδήματος. Στις αρχές του 20ου αιώνα, η περιοχή του λιμανιού χτυπήθηκε από μια πλημμύρα. Ειδικότερα, τα σπίτια που βρίσκονταν στο λιμάνι επηρεάστηκαν σημαντικά. Στη συνέχεια, το λιμάνι του Marken ολοένα και περισσότερο επικεντρώνονταν στον τομέα του τουρισμού. Μετά τον κατακλυσμό τα περισσότερα από τα σπίτια των ψαράδων που βρίσκονται στο λιμάνι μετατράπηκαν σε καταστήματα και εστιατόρια. Περίμενα περισσότερη κίνηση στο λιμανάκι αλλά και εδώ επικρατούσε ηρεμία Στα σουβενιράδικα και στα καφέ του λιμανιού είδαμε ελάχιστα άτομα.
Από το λιμάνι του Marken ξεκινάει το πλοίο Volendam-Marken Express που κάνει τη διαδρομή μεταξύ των δύο πορθμείων όλο το χρόνο, εκτός από όταν η λίμνη είναι παγωμένη. http://en.markenexpress.nl/tickets Αυτό είναι μια καλή λύση για όποιον θέλει να επισκεφτεί τα δύο τουριστικά χωριά και να κερδίσει και χρόνο. Αν και η επόμενη στάση μας ήταν στο Volendam, δεν σκεφτήκαμε να πάρουμε το πλοίο γιατί είχαμε την ημερήσια κάρτα και δεν θέλαμε τζάμπα να δώσουμε 16 ευρώ οι δύο.
Από το λιμάνι, η οδός Westerstraat με μια σειρά από εξαιρετικές σύγχρονες κατοικίες!
Στο Marken δεν κάναμε κάποια δραστηριότητα, ούτε το τοπικό μουσείο επισκεφτήκαμε ούτε το εργαστήριο που κατασκευάζει τα klompen, τα ξύλινα τσόκαρα. Περίπου 3 εκατομμύρια ζεύγη klompen γίνονται κάθε χρόνο και πωλούνται σε όλη την Ολλανδία. Ένα μεγάλο μέρος της αγοράς είναι για τουριστικά σουβενίρ, ωστόσο κάποιοι Ολλανδοί, κυρίως αγρότες και κηπουροί εξακολουθούν να τα φορούν για καθημερινή χρήση.
Δεν θα πω ότι εξτασιάστηκα από την επίσκεψη αυτή, αλλά το Μάρκεν είναι όμορφο γραφικό και δεν μετάνιωσα που το επισκεφτήκαμε. Όμως καλή η ηρεμία του και τέλεια που δεν ήταν γεμάτο τουριστικά γκρουπ αλλά το ήθελα πιο κανονικό χωριό με περισσότερη ζωντάνια. Αλλά δεν θέλω να είμαι υπερβολικός γιατί φυσικά και δεν γυρίσαμε όλο το χωριό και ίσως αν απομακρυνόμασταν σε πιο απόμερα σημεία μακριά από το τουριστικό κέντρο, να βλέπαμε κάποιους από τους 1.800 κατοίκους και περισσότερη ανθρώπινη δραστηριότητα! Αυτό όμως που ήθελα να δω και δεν το είδαμε επειδή δυστυχώς πίεζε ο χρόνος, ήταν ο Paard van Marken, ο φάρος από το 1839 που εξακολουθεί να χρησιμοποιείται και σήμερα, σε ένα γαλήνιο απομονωμένο σημείο του νησιού. Από το λιμάνι όμως μέχρι το φάρο είναι 30 λεπτά με τα πόδια, και άλλα 30 να επιστρέψουμε 1 ώρα, και ο χρόνος πίεζε πολύ. Μεταγενέστερα όμως σκέφτηκα πως αν ήξερα ποια θα ήταν η συνέχεια της ημερήσιας μας, θα αφιέρωνα πολύ περισσότερο χρόνο στο να εξερευνήσω καλύτερα το Marken που μου άρεσε, αφού όλη η περίμετρός του είναι μόνο 9 χλμ. και θα άφηνα το Volendam!
Αφού φάγαμε τα Poffertjes μας, επιστρέψαμε στη στάση και πήραμε το λεωφορείο 315 με επόμενο προορισμό το Volendam, αφού πρώτα σταματήσαμε στο Monnickendam για να αλλάξουμε λεωφορείο. Κατεβήκαμε στην στάση Monnickendam, Grote Kerk απέναντι από την ομώνυμη εκκλησία και πήγαμε στον κεντρικό δρόμο Ν247 στη στάση Monnickendam, Bernhardbrug για να πάρουμε το λεωφορείο 110 ή 316 για Volendam.
Ο Rose παίρνει έναν υπνάκο στη στάση! Ένιωθε ματιασμένος μου είπε! Εμένα πάλι τα πόδια μου ήταν ασήκωτα.
Δεν μας βλέπω καλά στο Φόλενταμ!
Ανεβήκαμε στο λεωφορείο 316 το οποίο μετά το Volendam τερματίζει στο Edam. Θέλαμε να δούμε και το Edam αλλά σε καμία περίπτωση δεν προλαβαίναμε γιατί το ημερήσιο Tour θα κατέληγε στο Zaanse Schans. Έτσι θέλαμε τουλάχιστον. Πάντως τα χωριά είναι τόσο κοντά μεταξύ τους που αν έχεις αυτοκίνητο μπορείς να τα δεις όλα και με άνεση χρόνου. Στο Edam λοιπόν δεν πήγαμε και κατεβήκαμε στο κέντρο του Volendam.
Από την πρώτη στιγμή στο Volendam δυσκολεύτηκα με τον προσανατολισμό σε σημείο να πηγαίνουμε προς τα πίσω και όχι προς το λιμάνι. Γενικότερα υπήρχε ένας αρνητισμός και από μένα και από τον Rose όσον αφορά το μέρος και κατάλαβα πως δεν έχω και μεγάλη κάψα να το ανακαλύψω και να το περπατήσω τρελά. Και πώς να γινόταν αυτό από τη στιγμή που σερνόμουν! Έτσι μην περιμένετε καμιά τρελή ανάλυση γιατί είδαμε πολύ λίγα πράγματα και αυτά επιφανειακά.
Όταν φτάσαμε προς το λιμάνι, το Volendam μου έβγαλε κάτι πολύ καινούριο. Σαν να μην υπήρχε πολλά χρόνια πριν, σαν να είναι ένα νέο κατασκευασμένο χωριό. Φυσικά κατάλαβα πως δεν επρόκειτο για το αυθεντικό Volendam με τα παλιά σπίτια αλλά ήταν η Marinapark. Ένα νέο πάρκο αναψυχής που αποτελείται από αμέτρητες πολύχρωμες παραθεριστικές κατοικίες στο κλασικό στιλ του Volendam. Περιλαμβάνει επίσης ένα ευρύ φάσμα εγκαταστάσεων, συμπεριλαμβανομένων μια μαρίνα, μια μικρή παραλία, εστιατόρια, εσωτερική πισίνα, παιδικές χαρές, και βάρκες και ποδήλατα προς ενοικίαση.
Το παλιό ψαροχώρι, είναι πλέον μια πόλη με 22.000 κατοίκους και είμαι σίγουρος πως είδαμε απειροελάχιστα σε σχέση με την έκταση της και αυτά που έχει να δείξει τέλος πάντων στους επισκέπτες της. Γι’ αυτό δεν θα την καταδικάσω στο αν αξίζει ή όχι από τη στιγμή που είδαμε ένα πολύ μικρό κομμάτι της. Φημίζεται για το λιμάνι, τις παλιές ψαρόβαρκες, τα παραδοσιακά σπίτια, τον αυθεντικό ολλανδικό χαρακτήρα και τις παραδοσιακές ενδυμασίες. Αν και θεωρείται το πιο τουριστικό χωριό της βόρειας Ολλανδίας, είδαμε πολύ λίγους επισκέπτες κι επικρατούσε ηρεμία. Καμία σχέση μ’ αυτό που περίμενα.
Ούτε στην De Dijk και την Het Doolhof με τα παραδοσιακά σπίτια και τα δαιδαλώδη στενά περπατήσαμε, ούτε σε κάποιο λαογραφικό μουσείο πήγαμε κι ούτε βγήκαμε την κλασική τουριστική φωτογραφία φορώντας την παραδοσιακή ενδυμασία της περιοχής στο Foto de Boer στην Haven 82! Αυτό που θυμάμαι είναι ότι εκτός από τη μαρίνα, περπατήσαμε στην Zuideinde, στην Kathammerstraat και πέριξ!
Όπου κι αν κοιτούσαμε, βλέπαμε πανέμορφα σπίτια. Παλιές ή καινούργιες οι κατοικίες αυτές δεν ξέρω, όμως σίγουρα μας εντυπωσίασαν με την λιτή και ταυτόχρονα πολυτελή τους σχεδίαση.
Κι ενώ η ώρα είχε περάσει, πριν πάμε στη στάση του λεωφορείου πήγαμε στο DEEN Supermarkten για να πάρουμε μερικά σνακ για το δρόμο.
Και μετά από αυτήν ας την πούμε ανούσια επίσκεψή μας στο Volendam, είχαμε ως τελικό προορισμό τους ανεμόμυλους του Zaanse Schans. Δεν υπάρχει όμως απευθείας λεωφορείο για εκεί οπότε το πλάνο ήταν λίγο πιο χρονοβόρο με αλλαγή μέσου μεταφοράς. Πήραμε το λεωφορείο 110 και κατεβήκαμε στον κεντρικό σταθμό τρένων της πόλης Purmerend. Θέλαμε να πάρουμε το τρένο να πάμε στο Zaandam. Όμως όπως διαπιστώσαμε χάσαμε το τρένο για ελάχιστα λεπτα. Το επόμενο θα περνούσε σε 1 ώρα! Απογοήτευση. Δεν προλαβαίναμε να πάμε στο Zaanse Schans γιατί ήταν ήδη αργά το απόγευμα και μέχρι να περνούσε το επόμενο τρένο να πάμε στο Zaandam κι από κει στο Zaanse Schans θα ειχε σκοτεινιάσει και φέξε μου και γλίστρησα. Έτσι αποφασίσαμε να επισκεφτούμε τους ανεμόμυλους την επόμενη ημέρα με άλλο εισιτήριο φυσικά. Έτσι ήταν η ώρα να επιστρέψουμε στο Άμστερνταμ.
Πήραμε ξανά το 110, και κατεβήκαμε λίγες στάσεις μετά, μέσα στο Purmerend για να πάρουμε το 307 και να επιστρέψουμε στον Amsterdam Centraal.
Η ημερήσια εκδρομή μπορεί να μην ήταν η ιδανική, ήταν όμως γεμάτη. Είδαμε πάρα πολλά όμως ήταν λάθος που ήθελα σε μια μέρα να δούμε 5 διαφορετικά μέρη χωρίς τον απαιτούμενο χρόνο. Δηλαδή με λίγη τύχη στα δρομολόγια και στις ανταποκρίσεις μπορείς σε μια μέρα να τα δεις αλλά μάλλον επιφανειακά. Αν άλλαζα κάτι αυτό θα ήταν να αφήσω έξω τους κήπους Keukenhof που μας έφαγαν χρόνο και θα αφιέρωνα περισσότερες ώρες στο Volendam.
Μετά από ώρες ξανά στα κανάλια του Άμστερνταμ. Στο σούρουπο φαίνονται ακόμα πιο ειδυλλιακά και κάνουν την πόλη να μοιάζει μαγική. Στο κανάλι Keizersgracht στην Leidsestraat στη στάση του τραμ.
Η ώρα της χαλάρωσης έγινε στο Hipster , Cafe Brecht στον κυκλικό κόμβο/πλατεία Weteringschans. Ατμοσφαιρικό με ωραία ρετρό διακόσμηση σαν ένα σαλόνι σπιτιου, κάτι τέτοια ζεστά και vintage μαγαζιά με τρελαίνουν. Χαλαρωτικό μέρος και καθόλου τουριστικό με νέο κόσμο, φτηνές μπύρες και κοτέιλ, ήταν ότι έπρεπε για μας μετά από μια κουραστική και γεμάτη ημέρα.
Η μαραθώνια μέρα τελείωσε με φαγητό στην Leidseplein στο Wok To Walk της Leidsestraat.
Αγαπημένη συνήθεια το ασιατικό στο Άμστερνταμ αν και τα 11 ευρώ του κάθε πιάτου δεν το λες και τόσο οικονομικό. Στο μαγαζί δούλευε και ένας έλληνας που μας περιποιήθηκε ιδιαίτερα.
Κάπως έτσι τελείωσε η 3η μας ημέρα στο Άμστερνταμ!
Last edited: