giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.728
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Άφιξη στα κόκκινα φανάρια!
- Ένα σύνθημα, το κέντρο της πόλης, και η Red Light District την μέρα!
- Chinatown , Amsterdam Centraal, και πέριξ!
- Reguliersgracht και γύρω απ’ τον Άμστελ!
- Κήποι Keukenhof και τουλιποχώραφα!
- Στο Haarlem
- Παλιά Ολλανδία. Waterland - Ψαροχώρια Marken, Monnickendam και Volendam!
- Vondelpark, Museumplein και η γειτονιά του Jordaan!
- Οι ανεμόμυλοι του Zaanse Schans!
- Περιοχή De Pijp. Οι τελευταίες ώρες στο Άμστερνταμ!
Vondelpark, Museumplein και η γειτονιά του Jordaan!
Η μέρα μας ξεκίνησε έτσι!
Ο καιρός πολύ καλός και ακόμα πιο ζεστός από τις προηγούμενες μέρες. Ξεκινήσαμε από τη γειτονιά μας δίπλα από το ξενοδοχείο μας, από το πιο μεγάλο και πιο διάσημο δημοτικό πάρκο της πόλης, το Vondelpark. Έτσι το διασχίσαμε όλο από το ανατολικό άκρο μέχρι το δυτικό με κάποιες στάσεις φυσικά μιας και είναι αρκετά κουραστικό.
Αν και πρωί, σιγά σιγά το πάρκο έπαιρνε ζωή, με κάτοικους να κάνουν τζόκινγκ, άλλους να είναι αραχτοί στα παγκάκια και το γρασίδι κι άλλοι να βγάζουν βόλτα τα σκυλιά τους. Μονοπάτια, λίμνες και δάση δίνουν την ψευδαίσθηση ενός εξιδανικευμένου φυσικού τοπίου! Είναι ένα καταπράσινο μέρος 45 στρεμμάτων που περιλαμβάνει το περίφημο υπαίθριο θέατρο, πολλές παιδικές χαρές και πολλά καφέ και εστιατόρια, καθιστώντας το ένα κέντρο των δραστηριοτήτων για κάθε εποχή. Και όπως είναι αναμενόμενο, είναι αγαπητό από τους επισκέπτες και τους ντόπιους και δέχεται περίπου 10 εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο.
Όσο περνούσε η ώρα ο καιρός γινόταν και πιο ζεστός και ήταν η πρώτη φορά που βγάλαμε τα μπουφάν μας. Το κακό ήταν πως περπατούσα με το ζόρι από την κούραση και ήμασταν στην αρχή της ημέρας, γι’ αυτό και σταματούσαμε κάθε λίγο και λιγάκι στα παγκάκια.
Το πάρκο Vondelpark φιλοξενεί πολλές αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις όλο το χρόνο. Όμως από το Μάιο έως το Σεπτέμβριο έχει πιο έντονη ζωή καθώς το περίφημο υπαίθριο θέατρο προσφέρει δωρεάν παραστάσεις όπως θέατρο και ζωντανή μουσική, ενώ κάθε Παρασκευή βράδυ το πάρκο είναι το σημείο συνάντησης στο Άμστερνταμ.
Το grand Pavilion του 19ου αιώνα, βρίσκεται στην βορειοδυτική γωνία του πάρκου.
Το εμβληματικό κτήριο στεγάζει το εστιατόριο Vondelpark3.
Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα από το πάρκο. Αν και να πω την αλήθεια γενικότερα δεν έχω αδυναμία σε αστικά πάρκα και σχεδόν όλα μου φαίνονται ίδια. Απλά νομίζω πως έχω δει πολλά ωραιότερα πάρκα όπως στο Λονδίνο, Στοκχόλμη, Βιέννη, Παρίσι και σε άλλες πόλεις. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν αξίζει το Vondelpark του Αμστερνταμ το οποίο κι αυτό συγκαταλέγεται στα καλύτερα ευρωπαϊκά πάρκα.
Το 3 μέτρων χάλκινο μνημείο του Ολλανδού ποιητή Joost van den Vondel του 1867
Τα ψάρια του Pablo Picasso, μια δημιουργία του 1965
Είχαμε σκεφτεί αυτή τη μέρα να ξεκινούσαμε από το πάρκο με ποδήλατο και να συνεχίζαμε με διαδρομές μέσα στην πόλη. Τελικά δεν νοικιάσαμε ποδήλατο αν και είχα μελετήσει το θέμα. Δεν θα πω ψέματα ότι δεν προβληματιζόμουν ή δεν φοβόμουν να μπλεχτώ ανάμεσα στους χιλιάδες ντόπιους ποδηλάτες, οι οποίοι όπως έχω διαβάσει δεν είναι το καλύτερο τους οι ποδηλάτες τουρίστες που κάνουν λάθη ή πάνε με το πάσο τους και εκνευρίζουν τους κατοίκους. Σίγουρα το ποδήλατο είναι ένα ωραίος και γρήγορος τρόπος να δεις την πόλη και να νιώσεις και καλά σαν ντόπιος αλλά ποδαράκια και πάλι ποδαράκια! Αλλά πόσο να αντέξουν κι αυτά!
Αν και κοντά, για να γλιτώσουμε ποδαρόδρομο πήραμε το τραμ και κατεβήκαμε λίγες στάσεις μετά στην πλατεία των μουσείων. Η διάφορά ήταν μεγάλη σε σύγκριση με την μουντή εικόνα που είχαμε δει 2 μέρες πριν. Η Museumplein είχε ζωντάνια και ο κόσμος απολάμβανε την ηλιόλουστη μέρα. Κι εμείς δεν χάσαμε την ευκαιρία να καθίσουμε στο γρασίδι και να ξεκουράσουμε τα πόδια μας ακόμα μια φορά!
Μπροστά στο Rijksmuseum είχε τρελό κόσμο. Η ευχάριστη έκπληξη όμως ήταν ότι στη λίμνη μπροστά από το μουσείο είχαν τοποθετήσει γλάστρες με τουλίπες πράγμα που δεν υπήρχε 2 μέρες πριν. Αρχή της άνοιξης γαρ και η πόλη σε πολλά σημεία στολίζεται από πανέμορφες πολύχρωμες τουλίπες.
Μπροστά στο I Amsterdam γινόταν χαμός. Που να βγεις φωτογραφία της προκοπής με τον συνωστισμό που επικρατούσε. Ευτυχώς πριν δυο μέρες που ήμασταν εδώ είχε ησυχία κι έτσι έχουμε τις αναμνηστικές μας φωτογραφίες από το σλόγκαν της πόλης, χωρίς δεκάδες άλλους τουρίστες στο background.
Και κάτι για τη λιγούρα!
Στη συνέχεια περπατήσαμε στη γνώριμη πια Leidsestraat μέχρι την Koningsplein
Η αφετηρία της διαδρομής για το Jordaan ήταν πίσω από την πλατεία Dam στην Raadhuisstraat και ευθεία μπροστά μας η Westerkerk . Στα αριστερά της Raadhuisstraat, εκτείνετε η περιοχή De Negen Straatjes (εννέα μικρά σοκάκια).
Στους 9 δρόμους που είναι ένα σημαντικό εμπορικό κομμάτι και δημοφιλής γραφική γειτονιά του κέντρου, δεν πήγαμε και είναι από τα λίγα κεντρικά σημεία που δεν επισκεφτήκαμε. Είναι αρκετά μεγάλη γειτονιά με καφέ, ατελιέ μόδας, vintage καταστήματα, μεταξύ της Leidsestraat και raadhuisstraat και πήρε το όνομά της από τους εννέα κάθετους δρόμους που συνδέουν τα κύρια κανάλια Prinsengracht, Keizersgracht, Herengracht και Singel.
Εμείς λοιπόν συνεχίσαμε ευθεία στην raadhuisstraat προς την εκκλησία Westerkerk.
Keizersgracht
Η δυτική εκκλησία (Westerkerk) του 1631 στην όχθη του καναλιού Prinsengracht, είναι η μεγαλύτερη Προτεσταντική εκκλησία στην Ολλανδία, ενώ το 85 μέτρων καμπαναριό - ο πύργος Westertoren - είναι το υψηλότερο καμπαναριό στο Άμστερνταμ και θεωρείται από πολλούς, ως το σύμβολο της πόλης. Πιθανώς για τον λόγο ότι είναι τόσο επίπεδη η γη τους, οι Ολλανδοί αγαπούν τους πύργους! Μάλιστα ο πύργος αναφέρεται συχνά και στο ημερολόγιο της Άννα Φρανκ. Στο εσωτερικό της εκκλησίας μπήκαμε δωρεάν όμως η ανάβαση στο καμπαναριό κοστίζει 8€. Δυστυχώς δεν είχαμε την ευκαιρία να ανεβούμε και να δούμε μια αξιόλογη πανοραμική θέα της πόλης, γιατί ο πύργος είναι ανοιχτός για το κοινό από τον Απρίλιο μέχρι Οκτώβριο. Η Westerkerk είναι ο τόπος ταφής του ολλανδού ζωγράφου Ρέμπραντ.
Στην Westermarkt δίπλα στην εκκλησία, στο κανάλι Keizersgracht βρίσκεται το Μνημείο της ομοφυλοφιλίας (Homomonument). Είναι τρία μεγάλα ροζ τρίγωνα από γρανίτη με σκαλιά στην όχθη του καναλιού που τιμά τους ομοφυλόφιλους και τις λεσβίες, οι οποίοι σκοτώθηκαν από τους Ναζί, και σχεδιάστηκε για να εμπνεύσει και να υποστηρίξει τους ομοφυλόφιλους του κόσμου στον αγώνα τους κατά της άρνησης, της καταπίεσης και των διακρίσεων. Δεν το είδαμε καλά ούτε πλησιάσαμε πολύ γιατί στα σκαλιά του είχε μπαστακωθεί ένα γκρουπάκι από νέα άτομα με ξεναγό. Πάνω στο μνημείο είχε λουλούδια και μια φωτογραφία.
Σ’ αυτή τη φωτογραφία που βρήκα στο ιντερνετ φαίνεται καθαρά ο σχεδιασμός του μνημείου
Δίπλα από την Westerkerk είναι το Μουσείο / Σπίτι της Άννας Φρανκ όπου η συγγραφέας του ημερολογίου, Άννα Φρανκ, η οικογένειά της και τέσσερις άλλοι Εβραίοι κρύβονταν στο ''Achterhuis'' (πίσω σπίτι ή καταφύγιο) κατά τη διάρκεια του β ' Παγκοσμίου Πολέμου από τις ναζιστικές διώξεις για δύο χρόνια μέχρι την ανακάλυψη των καταφευγόντων και την αποστολή τους στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ένα άγαλμα μνημείο της Άννας Φράνκ βρίσκεται έξω από την εκκλησία στην Westermarkt.
Το Μουσείο Άννας Φράνκ από την απέναντι πλευρά του καναλιού
Το κτίριο ανήκει σε συγκρότημα δύο οικοδομών, που όπως και το διπλανό κτίριο, οικοδομήθηκαν το 1635. H πρόσοψη του πίσω κτιρίου που έβλεπε στο κανάλι, ανακαινίστηκε το 1740, όταν το πίσω μέρος του παραρτήματος κατεδαφίστηκε. Είχε χρησιμοποιηθεί ως κατοικία και από άλλους επιφανείς πολίτες του Άμστερνταμ. Από το 1940 κατοικήθηκε από τον Όττο Φράνκ και την οικογένειά του. Η ιστορία της κόρης του Άννας και του ημερολογίου της είναι το κυρίαρχο στοιχείο της συγκεκριμένης οικίας. Την είσοδο του καταφυγίου (Achterhuis), όπου κρυβόταν η ίδια συγγραφέας του ημερολογίου, η οικογένειά της και τα τέσσερα φιλικά πρόσωπα, βρίσκονταν στο πίσω μέρος του σπιτιού, πίσω από μια περιστρεφόμενη βιβλιοθήκη.
Το Μουσείο άνοιξε στις 3 Μαΐου του 1960. Στους χώρους του μουσείου, εκτός της βιογραφικής έκθεσης με την ζωή της οικογένειας της Άννας Φρανκ και της εμπόλεμης περιόδου που έζησε, λειτουργεί εκθεσιακός χώρος όπου επισημαίνονται οι μορφές διώξεων και διακρίσεων που συναντώνται στην κοινωνία. Είναι από τα πιο δημοφιλή μουσεία και κάθε χρόνο δέχεται πάνω από ένα εκατομμύριο επισκέπτες.
Το εισιτήριο εισόδου είναι 9€ και η ουρά που περίμενε ήταν μεγάλη. Δεν ξέρω αν αξίζει το εν λόγω μουσείο αλλά η αλήθεια είναι πως δεν είναι λίγοι αυτοί που το αποκαλούν υπερεκτιμημένο και βαρετό!
Ο καιρός ήταν ηλιόλουστος και υπέροχος. Ένα άγχος το είχα για τον καιρό αλλά σταθήκαμε τυχεροί ειδικά αυτή τη μέρα που θα βολτάρουμε στην πιο αγαπητή και γραφική γειτονιά του Άμστερνταμ, το Jordaan. Βρισκόμαστε στην άκρη του Jordaan, στο κανάλι Prinsengracht κι από δω θα αρχίσουμε τη διαδρομή μας σ’ αυτή την ξεχωριστή και ατμοσφαιρική γειτονιά.
Westerkerk
Και αυτή η περιοχή δεν είναι μικρή. Τα όρια της είναι μεταξύ Brouwersgracht, ακριβώς δυτικά από τον Κεντρικό σταθμό του Άμστερνταμ μέχρι Leidsegracht και από την Lijnbaansgracht μέχρι το κεντρικό κανάλι Prinsengracht. Εμείς κινηθήκαμε σε ένα μικρό κομμάτι γύρω από την Prinsengracht, ανάμεσα στα μικρά κανάλια Bloemgracht και Egelantiersgracht και γύρω από την Noordermarkt.
Η Jordaan (Γιορντάαν) είναι πιθανώς η πιο διάσημη γειτονιά στην Ολλανδία. Έχει έναν άλλον αέρα, είναι πιο φινετσάτη, πιο γραφική, με μικρά κανάλια, και πιο ήσυχη από το πολύβουο κέντρο.
Περπατώντας την, ήταν δύσκολο να κατανοήσουμε πως αυτή η φίνα συνοικία ήταν κάποτε μια περιοχή με φτώχια, στα πρόθυρα της κατεδάφισης. Κατασκευάστηκε στις αρχές του 17ου αιώνα και αρχικά ονομάστηκε Nieuwe Werck (νέα εργασία), επειδή φιλοξενούσε την εργατική τάξη δηλαδή τεχνίτες, ξυλουργούς και τέκτονες που δούλευαν για να επεκτείνουν τα όρια της πόλης. Η γειτονιά ήταν παραδοσιακά ένα προπύργιο των αριστερών, με μια θυελλώδη ιστορία με ταραχές και απεργίες. Από τον 19ο αιώνα, ο πληθυσμός είχε αυξηθεί και οι συνθήκες διαβίωσης είχαν επιδεινωθεί σοβαρά. Υπήρξε έλλειψη του πόσιμου νερού, τα κανάλια ήταν βρώμικα γεμάτα σκουπιδοτενεκέδες και οι οικογένειες ζούσαν στριμωγμένες στα μικροσκοπικά εγκαταλελειμμένα καταλύματα. Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, υπήρξαν ακόμη και σκέψεις για την κατεδάφιση όλης της συνοικίας.
Αλλά ευτυχώς, τη δεκαετία του 1960 δημιουργήθηκαν οι νόμοι για τη διατήρηση των ιστορικών μνημείων κι έτσι η γειτονιά του Jordaan σώθηκε. Τα σπίτια έχουν ανακαινιστεί, τα σάπια κανάλια φτιάχτηκαν και οι φημισμένες αυλές (hofjes) μπήκαν σε ένα καθεστώς διατήρησης. Η Jordaan έχει έναν μεγάλο αριθμό από hofjes. Τα hofjes, οι εσωτερικές αυλές της Jordaan όπως και αυτές του Haarlem χτίστηκαν από πλούσιους ανθρώπους για τις ηλικιωμένες γυναίκες, ως ένα είδος ελεημοσύνης. Από τη δεκαετία του 1970 οι περισσότερες από αυτές τις αυλές ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση, όπως και το υπόλοιπο της γειτονιάς. Από τότε, πολλά έχουν ανακαινιστεί και τώρα κατοικούνται κυρίως από καλλιτέχνες, φοιτητές αλλά και ορισμένα ηλικιωμένα άτομα. Μάλιστα το καλοκαίρι μερικές από αυτές τις αυλές ανοίγουν τις Κυριακές κατά τη διάρκεια των δωρεάν συναυλιών, γνωστές ως hofjesconcerten. Αυτή είναι η ιστορία της Jordaan.
Η αναπαλαίωση λοιπόν εδώ και δεκαετίες προσέλκυσε περισσότερες γκαλερί τέχνης, πολυάριθμα hip στέκια και μοντέρνα εστιατόρια αλλά και παραδοσιακά καφέ καφέ. Έχει γίνει μια από τις πιο ακριβές τοποθεσίες στην Ολλανδία αλλά αναμφισβήτητα υπάρχει ακόμα μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα εδώ! Έχει έναν συνδυασμό ντεμοντέ με καινούριο!
Η βόλτα ήταν ξεκούραστη και χαλαρή. Τα σκιερά μονοπάτια δίπλα και ανάμεσα στα κανάλια Bloemgracht και Egelantiersgracht ήταν από τις ομορφότερες και πιο γραφικές εικόνες σε όλο το Άμστερνταμ και είναι η περιοχή που κάπως ξεχώρισα σε σχέση με το πανομοιότυπο στυλ της υπόλοιπης πόλης.
Ίσως να φταίει η αύρα της ίδιας της γειτονιάς.
Οι περισσότερο δρόμοι στην περιοχή έχουν ακόμα τα ονόματα λουλουδιών και δέντρων ενώ πολλά σπίτια έχουν μια πέτρινη επιγραφή στην πρόσοψή τους που εμφανίζει το επάγγελμα της οικογένειας που κατοικεί. Για παράδειγμα, ένα γουρούνι δείχνει το επάγγελμα του κρεοπώλη ή ένα ψαλίδι σημαίνει ράφτης, και είναι λαξευμένα σε πέτρα πάνω από την είσοδο. Αγαπημένο μου θέμα στο Jordaan και γενικά σε όλο το Άμστερνταμ, οι είσοδοι των διαμερισμάτων!
Αληθινό πουλί στο πεζοδρόμιο!
Τσαχπίνα Jordanese κάτοικος!
Tweede Egelantiersdwarsstraat
Μετά από αρκετή ώρα στους δρόμους, είχε έρθει η ώρα του καφέ. Στην πλατεία Noordermarkt με την εκκλησία Noorderkerk, στη γωνία με την Westerstraat βρίσκεται ένα από τα πιο γνωστά καφέ της πόλης το Winkel 43.
Εκείνη τη στιγμή είχε την περισσότερη ζέστη από όλες τις μέρες. Η θερμοκρασία έφτασε τους 20 βαθμούς και η μακρυμάνικη μπλούζα που φορούσα με έκανε να ανάψω. Ο Rose πιο τυχερός φορούσε ελαφρύ πουκάμισο. Εννοείται καθίσαμε στα τραπεζάκια έξω. Δίπλα μας κάθισε ένα ζευγάρι ελλήνων που συναντήθηκε με τη φίλη τους που μένει μόνιμα στο Άμστερνταμ και την οποία ακούσαμε να λέει πως είναι ο πιο ζεστός Μάρτιος που έχει ζήσει στα όσα χρόνια μένει στην Ολλανδία.
Μπύρα εγώ, καφέ ο Rose και η ώρα πέρασε σαν νερό. Πολύ ωραία η χαλάρωση στο καφέ αλλά ο χρόνος είναι αμείλικτος. Από την πλατεία Noordermarkt, χαθήκαμε σε κάποια στενά του Jordaan μέχρι να βγούμε στην Willemsstraat και στο κανάλι Lijnbaansgracht και από κει στη στάση Nw. Willemsstraat του τραμ 3.
Με το τραμ 3 από Nw. Willemsstraat κατεβήκαμε 1 στάση μετά στην Marnixplein, κι από κει πήραμε το τραμ 10 μέχρι την Hoogte Kadijk. Φτάσαμε στην άλλη άκρη του Άμστερνταμ για μια ξακουστή μπυραρία-αξιοθέατο που δεν είναι άλλη από την Brouwerij 't IJ.
Εντωμεταξύ ο καιρός ξαφνικά άρχισε να χαλάει. Ο ουρανός μαύρισε και βγήκε ψύχρα. Αυτό βέβαια δεν μου άρεσε καθόλου γιατί είχαμε μια εκκρεμότητα. Μια εκδρομή στους ανεμόμυλους Zaanse Schans έξω από το Άμστερνταμ. Πριν από αυτό όμως μιας και ήμασταν σ’ αυτή τη γειτονιά είπαμε να πιούμε άλλη μια μπυρίτσα στην φημισμένη μπυραρία δίπλα από τον καλοδιατηρημένο μύλο.
Το 1985 ο Kasper Peterson αναζήτησε ένα κτίριο να στεγάσει τη ζυθοποιεία του, και έπεσε πάνω στο Funen, ένα παλιό σπίτι δημοτικών λουτρών σε αχρηστία. Ήταν το τέλειο κτίριο για μια ζυθοποιία. Ως μπόνους, είχε τον De Gooyer , τον ανεμόμυλο του 1814 που αποτελεί το ψηλότερο ξύλινο ελαιοτριβείο στην Ολλανδία. Το κτίριο των πρώην λουτρών και ο μύλος δίπλα από την πόρτα είναι άσχετα μεταξύ τους παρά την αντίληψη και την εικόνα ότι αποτελούν ενιαίο κτίσμα, όμως έγινε το απόλυτο ορόσημο για τη ζυθοποιεία.
Το Brouwerij 't IJ, είναι το μεγαλύτερο και γνωστότερο ζυθοποιείο του Άμστερνταμ, αγαπημένο στέκι ντόπιων και τουριστών, κι εδώ και χρόνια είναι σταθερά στο top 2 του Trpadvisor στην κατηγορία νυχτερινή ζωή, κάτι που δεν στέκει όμως από τη στιγμή που κάθε μέρα είναι ανοιχτό μέχρι τις 20:00! Για ποια νυχτερινή ζωή μιλάμε!
Εξαιρετική η μπύρα το τυρί και το αποξηραμένο καπνιστό λουκάνικο που τη συνοδέψαμε και πολύ καλές οι τιμές. Αυτή η απογευματινή ανάπαυλα μας ξεκούρασε και μας έδωσε δυνάμεις για την εκδρομή που θα ακολουθούσε.
Με το τραμ 10 από την Hoogte Kadijk, πήγαμε μέχρι τη στάση Weesperplein. Δεν δοκιμάζουμε μια φορά και το μετρό του Άμστερνταμ? Ήταν η πιο γρήγορη λύση για να πάμε μέχρι τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό. Μέσα στον Amsterdam Centraal, από το εκδοτήριο κόψαμε 2 εισιτήρια με επιστροφή για το Zaanse Schans προς 10€ το ένα. Χωρίς να έχουμε δει δρομολόγια, ήμασταν τυχεροί και προλάβαμε στο τσακ το 391 που κάνει τη διαδρομή μέχρι το Zaanse Schans. Σε 25 λεπτά περίπου ήμασταν εκεί!
Συνεχίζεται...
Η μέρα μας ξεκίνησε έτσι!
Ο καιρός πολύ καλός και ακόμα πιο ζεστός από τις προηγούμενες μέρες. Ξεκινήσαμε από τη γειτονιά μας δίπλα από το ξενοδοχείο μας, από το πιο μεγάλο και πιο διάσημο δημοτικό πάρκο της πόλης, το Vondelpark. Έτσι το διασχίσαμε όλο από το ανατολικό άκρο μέχρι το δυτικό με κάποιες στάσεις φυσικά μιας και είναι αρκετά κουραστικό.
Αν και πρωί, σιγά σιγά το πάρκο έπαιρνε ζωή, με κάτοικους να κάνουν τζόκινγκ, άλλους να είναι αραχτοί στα παγκάκια και το γρασίδι κι άλλοι να βγάζουν βόλτα τα σκυλιά τους. Μονοπάτια, λίμνες και δάση δίνουν την ψευδαίσθηση ενός εξιδανικευμένου φυσικού τοπίου! Είναι ένα καταπράσινο μέρος 45 στρεμμάτων που περιλαμβάνει το περίφημο υπαίθριο θέατρο, πολλές παιδικές χαρές και πολλά καφέ και εστιατόρια, καθιστώντας το ένα κέντρο των δραστηριοτήτων για κάθε εποχή. Και όπως είναι αναμενόμενο, είναι αγαπητό από τους επισκέπτες και τους ντόπιους και δέχεται περίπου 10 εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο.
Όσο περνούσε η ώρα ο καιρός γινόταν και πιο ζεστός και ήταν η πρώτη φορά που βγάλαμε τα μπουφάν μας. Το κακό ήταν πως περπατούσα με το ζόρι από την κούραση και ήμασταν στην αρχή της ημέρας, γι’ αυτό και σταματούσαμε κάθε λίγο και λιγάκι στα παγκάκια.
Το πάρκο Vondelpark φιλοξενεί πολλές αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις όλο το χρόνο. Όμως από το Μάιο έως το Σεπτέμβριο έχει πιο έντονη ζωή καθώς το περίφημο υπαίθριο θέατρο προσφέρει δωρεάν παραστάσεις όπως θέατρο και ζωντανή μουσική, ενώ κάθε Παρασκευή βράδυ το πάρκο είναι το σημείο συνάντησης στο Άμστερνταμ.
Το grand Pavilion του 19ου αιώνα, βρίσκεται στην βορειοδυτική γωνία του πάρκου.
Το εμβληματικό κτήριο στεγάζει το εστιατόριο Vondelpark3.
Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα από το πάρκο. Αν και να πω την αλήθεια γενικότερα δεν έχω αδυναμία σε αστικά πάρκα και σχεδόν όλα μου φαίνονται ίδια. Απλά νομίζω πως έχω δει πολλά ωραιότερα πάρκα όπως στο Λονδίνο, Στοκχόλμη, Βιέννη, Παρίσι και σε άλλες πόλεις. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν αξίζει το Vondelpark του Αμστερνταμ το οποίο κι αυτό συγκαταλέγεται στα καλύτερα ευρωπαϊκά πάρκα.
Το 3 μέτρων χάλκινο μνημείο του Ολλανδού ποιητή Joost van den Vondel του 1867
Τα ψάρια του Pablo Picasso, μια δημιουργία του 1965
Είχαμε σκεφτεί αυτή τη μέρα να ξεκινούσαμε από το πάρκο με ποδήλατο και να συνεχίζαμε με διαδρομές μέσα στην πόλη. Τελικά δεν νοικιάσαμε ποδήλατο αν και είχα μελετήσει το θέμα. Δεν θα πω ψέματα ότι δεν προβληματιζόμουν ή δεν φοβόμουν να μπλεχτώ ανάμεσα στους χιλιάδες ντόπιους ποδηλάτες, οι οποίοι όπως έχω διαβάσει δεν είναι το καλύτερο τους οι ποδηλάτες τουρίστες που κάνουν λάθη ή πάνε με το πάσο τους και εκνευρίζουν τους κατοίκους. Σίγουρα το ποδήλατο είναι ένα ωραίος και γρήγορος τρόπος να δεις την πόλη και να νιώσεις και καλά σαν ντόπιος αλλά ποδαράκια και πάλι ποδαράκια! Αλλά πόσο να αντέξουν κι αυτά!
Αν και κοντά, για να γλιτώσουμε ποδαρόδρομο πήραμε το τραμ και κατεβήκαμε λίγες στάσεις μετά στην πλατεία των μουσείων. Η διάφορά ήταν μεγάλη σε σύγκριση με την μουντή εικόνα που είχαμε δει 2 μέρες πριν. Η Museumplein είχε ζωντάνια και ο κόσμος απολάμβανε την ηλιόλουστη μέρα. Κι εμείς δεν χάσαμε την ευκαιρία να καθίσουμε στο γρασίδι και να ξεκουράσουμε τα πόδια μας ακόμα μια φορά!
Μπροστά στο Rijksmuseum είχε τρελό κόσμο. Η ευχάριστη έκπληξη όμως ήταν ότι στη λίμνη μπροστά από το μουσείο είχαν τοποθετήσει γλάστρες με τουλίπες πράγμα που δεν υπήρχε 2 μέρες πριν. Αρχή της άνοιξης γαρ και η πόλη σε πολλά σημεία στολίζεται από πανέμορφες πολύχρωμες τουλίπες.
Μπροστά στο I Amsterdam γινόταν χαμός. Που να βγεις φωτογραφία της προκοπής με τον συνωστισμό που επικρατούσε. Ευτυχώς πριν δυο μέρες που ήμασταν εδώ είχε ησυχία κι έτσι έχουμε τις αναμνηστικές μας φωτογραφίες από το σλόγκαν της πόλης, χωρίς δεκάδες άλλους τουρίστες στο background.
Και κάτι για τη λιγούρα!
Στη συνέχεια περπατήσαμε στη γνώριμη πια Leidsestraat μέχρι την Koningsplein
Η αφετηρία της διαδρομής για το Jordaan ήταν πίσω από την πλατεία Dam στην Raadhuisstraat και ευθεία μπροστά μας η Westerkerk . Στα αριστερά της Raadhuisstraat, εκτείνετε η περιοχή De Negen Straatjes (εννέα μικρά σοκάκια).
Στους 9 δρόμους που είναι ένα σημαντικό εμπορικό κομμάτι και δημοφιλής γραφική γειτονιά του κέντρου, δεν πήγαμε και είναι από τα λίγα κεντρικά σημεία που δεν επισκεφτήκαμε. Είναι αρκετά μεγάλη γειτονιά με καφέ, ατελιέ μόδας, vintage καταστήματα, μεταξύ της Leidsestraat και raadhuisstraat και πήρε το όνομά της από τους εννέα κάθετους δρόμους που συνδέουν τα κύρια κανάλια Prinsengracht, Keizersgracht, Herengracht και Singel.
Εμείς λοιπόν συνεχίσαμε ευθεία στην raadhuisstraat προς την εκκλησία Westerkerk.
Keizersgracht
Η δυτική εκκλησία (Westerkerk) του 1631 στην όχθη του καναλιού Prinsengracht, είναι η μεγαλύτερη Προτεσταντική εκκλησία στην Ολλανδία, ενώ το 85 μέτρων καμπαναριό - ο πύργος Westertoren - είναι το υψηλότερο καμπαναριό στο Άμστερνταμ και θεωρείται από πολλούς, ως το σύμβολο της πόλης. Πιθανώς για τον λόγο ότι είναι τόσο επίπεδη η γη τους, οι Ολλανδοί αγαπούν τους πύργους! Μάλιστα ο πύργος αναφέρεται συχνά και στο ημερολόγιο της Άννα Φρανκ. Στο εσωτερικό της εκκλησίας μπήκαμε δωρεάν όμως η ανάβαση στο καμπαναριό κοστίζει 8€. Δυστυχώς δεν είχαμε την ευκαιρία να ανεβούμε και να δούμε μια αξιόλογη πανοραμική θέα της πόλης, γιατί ο πύργος είναι ανοιχτός για το κοινό από τον Απρίλιο μέχρι Οκτώβριο. Η Westerkerk είναι ο τόπος ταφής του ολλανδού ζωγράφου Ρέμπραντ.
Στην Westermarkt δίπλα στην εκκλησία, στο κανάλι Keizersgracht βρίσκεται το Μνημείο της ομοφυλοφιλίας (Homomonument). Είναι τρία μεγάλα ροζ τρίγωνα από γρανίτη με σκαλιά στην όχθη του καναλιού που τιμά τους ομοφυλόφιλους και τις λεσβίες, οι οποίοι σκοτώθηκαν από τους Ναζί, και σχεδιάστηκε για να εμπνεύσει και να υποστηρίξει τους ομοφυλόφιλους του κόσμου στον αγώνα τους κατά της άρνησης, της καταπίεσης και των διακρίσεων. Δεν το είδαμε καλά ούτε πλησιάσαμε πολύ γιατί στα σκαλιά του είχε μπαστακωθεί ένα γκρουπάκι από νέα άτομα με ξεναγό. Πάνω στο μνημείο είχε λουλούδια και μια φωτογραφία.
Σ’ αυτή τη φωτογραφία που βρήκα στο ιντερνετ φαίνεται καθαρά ο σχεδιασμός του μνημείου
Δίπλα από την Westerkerk είναι το Μουσείο / Σπίτι της Άννας Φρανκ όπου η συγγραφέας του ημερολογίου, Άννα Φρανκ, η οικογένειά της και τέσσερις άλλοι Εβραίοι κρύβονταν στο ''Achterhuis'' (πίσω σπίτι ή καταφύγιο) κατά τη διάρκεια του β ' Παγκοσμίου Πολέμου από τις ναζιστικές διώξεις για δύο χρόνια μέχρι την ανακάλυψη των καταφευγόντων και την αποστολή τους στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ένα άγαλμα μνημείο της Άννας Φράνκ βρίσκεται έξω από την εκκλησία στην Westermarkt.
Το Μουσείο Άννας Φράνκ από την απέναντι πλευρά του καναλιού
Το κτίριο ανήκει σε συγκρότημα δύο οικοδομών, που όπως και το διπλανό κτίριο, οικοδομήθηκαν το 1635. H πρόσοψη του πίσω κτιρίου που έβλεπε στο κανάλι, ανακαινίστηκε το 1740, όταν το πίσω μέρος του παραρτήματος κατεδαφίστηκε. Είχε χρησιμοποιηθεί ως κατοικία και από άλλους επιφανείς πολίτες του Άμστερνταμ. Από το 1940 κατοικήθηκε από τον Όττο Φράνκ και την οικογένειά του. Η ιστορία της κόρης του Άννας και του ημερολογίου της είναι το κυρίαρχο στοιχείο της συγκεκριμένης οικίας. Την είσοδο του καταφυγίου (Achterhuis), όπου κρυβόταν η ίδια συγγραφέας του ημερολογίου, η οικογένειά της και τα τέσσερα φιλικά πρόσωπα, βρίσκονταν στο πίσω μέρος του σπιτιού, πίσω από μια περιστρεφόμενη βιβλιοθήκη.
Το Μουσείο άνοιξε στις 3 Μαΐου του 1960. Στους χώρους του μουσείου, εκτός της βιογραφικής έκθεσης με την ζωή της οικογένειας της Άννας Φρανκ και της εμπόλεμης περιόδου που έζησε, λειτουργεί εκθεσιακός χώρος όπου επισημαίνονται οι μορφές διώξεων και διακρίσεων που συναντώνται στην κοινωνία. Είναι από τα πιο δημοφιλή μουσεία και κάθε χρόνο δέχεται πάνω από ένα εκατομμύριο επισκέπτες.
Το εισιτήριο εισόδου είναι 9€ και η ουρά που περίμενε ήταν μεγάλη. Δεν ξέρω αν αξίζει το εν λόγω μουσείο αλλά η αλήθεια είναι πως δεν είναι λίγοι αυτοί που το αποκαλούν υπερεκτιμημένο και βαρετό!
Ο καιρός ήταν ηλιόλουστος και υπέροχος. Ένα άγχος το είχα για τον καιρό αλλά σταθήκαμε τυχεροί ειδικά αυτή τη μέρα που θα βολτάρουμε στην πιο αγαπητή και γραφική γειτονιά του Άμστερνταμ, το Jordaan. Βρισκόμαστε στην άκρη του Jordaan, στο κανάλι Prinsengracht κι από δω θα αρχίσουμε τη διαδρομή μας σ’ αυτή την ξεχωριστή και ατμοσφαιρική γειτονιά.
Westerkerk
Και αυτή η περιοχή δεν είναι μικρή. Τα όρια της είναι μεταξύ Brouwersgracht, ακριβώς δυτικά από τον Κεντρικό σταθμό του Άμστερνταμ μέχρι Leidsegracht και από την Lijnbaansgracht μέχρι το κεντρικό κανάλι Prinsengracht. Εμείς κινηθήκαμε σε ένα μικρό κομμάτι γύρω από την Prinsengracht, ανάμεσα στα μικρά κανάλια Bloemgracht και Egelantiersgracht και γύρω από την Noordermarkt.
Η Jordaan (Γιορντάαν) είναι πιθανώς η πιο διάσημη γειτονιά στην Ολλανδία. Έχει έναν άλλον αέρα, είναι πιο φινετσάτη, πιο γραφική, με μικρά κανάλια, και πιο ήσυχη από το πολύβουο κέντρο.
Περπατώντας την, ήταν δύσκολο να κατανοήσουμε πως αυτή η φίνα συνοικία ήταν κάποτε μια περιοχή με φτώχια, στα πρόθυρα της κατεδάφισης. Κατασκευάστηκε στις αρχές του 17ου αιώνα και αρχικά ονομάστηκε Nieuwe Werck (νέα εργασία), επειδή φιλοξενούσε την εργατική τάξη δηλαδή τεχνίτες, ξυλουργούς και τέκτονες που δούλευαν για να επεκτείνουν τα όρια της πόλης. Η γειτονιά ήταν παραδοσιακά ένα προπύργιο των αριστερών, με μια θυελλώδη ιστορία με ταραχές και απεργίες. Από τον 19ο αιώνα, ο πληθυσμός είχε αυξηθεί και οι συνθήκες διαβίωσης είχαν επιδεινωθεί σοβαρά. Υπήρξε έλλειψη του πόσιμου νερού, τα κανάλια ήταν βρώμικα γεμάτα σκουπιδοτενεκέδες και οι οικογένειες ζούσαν στριμωγμένες στα μικροσκοπικά εγκαταλελειμμένα καταλύματα. Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, υπήρξαν ακόμη και σκέψεις για την κατεδάφιση όλης της συνοικίας.
Αλλά ευτυχώς, τη δεκαετία του 1960 δημιουργήθηκαν οι νόμοι για τη διατήρηση των ιστορικών μνημείων κι έτσι η γειτονιά του Jordaan σώθηκε. Τα σπίτια έχουν ανακαινιστεί, τα σάπια κανάλια φτιάχτηκαν και οι φημισμένες αυλές (hofjes) μπήκαν σε ένα καθεστώς διατήρησης. Η Jordaan έχει έναν μεγάλο αριθμό από hofjes. Τα hofjes, οι εσωτερικές αυλές της Jordaan όπως και αυτές του Haarlem χτίστηκαν από πλούσιους ανθρώπους για τις ηλικιωμένες γυναίκες, ως ένα είδος ελεημοσύνης. Από τη δεκαετία του 1970 οι περισσότερες από αυτές τις αυλές ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση, όπως και το υπόλοιπο της γειτονιάς. Από τότε, πολλά έχουν ανακαινιστεί και τώρα κατοικούνται κυρίως από καλλιτέχνες, φοιτητές αλλά και ορισμένα ηλικιωμένα άτομα. Μάλιστα το καλοκαίρι μερικές από αυτές τις αυλές ανοίγουν τις Κυριακές κατά τη διάρκεια των δωρεάν συναυλιών, γνωστές ως hofjesconcerten. Αυτή είναι η ιστορία της Jordaan.
Η αναπαλαίωση λοιπόν εδώ και δεκαετίες προσέλκυσε περισσότερες γκαλερί τέχνης, πολυάριθμα hip στέκια και μοντέρνα εστιατόρια αλλά και παραδοσιακά καφέ καφέ. Έχει γίνει μια από τις πιο ακριβές τοποθεσίες στην Ολλανδία αλλά αναμφισβήτητα υπάρχει ακόμα μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα εδώ! Έχει έναν συνδυασμό ντεμοντέ με καινούριο!
Η βόλτα ήταν ξεκούραστη και χαλαρή. Τα σκιερά μονοπάτια δίπλα και ανάμεσα στα κανάλια Bloemgracht και Egelantiersgracht ήταν από τις ομορφότερες και πιο γραφικές εικόνες σε όλο το Άμστερνταμ και είναι η περιοχή που κάπως ξεχώρισα σε σχέση με το πανομοιότυπο στυλ της υπόλοιπης πόλης.
Ίσως να φταίει η αύρα της ίδιας της γειτονιάς.
Οι περισσότερο δρόμοι στην περιοχή έχουν ακόμα τα ονόματα λουλουδιών και δέντρων ενώ πολλά σπίτια έχουν μια πέτρινη επιγραφή στην πρόσοψή τους που εμφανίζει το επάγγελμα της οικογένειας που κατοικεί. Για παράδειγμα, ένα γουρούνι δείχνει το επάγγελμα του κρεοπώλη ή ένα ψαλίδι σημαίνει ράφτης, και είναι λαξευμένα σε πέτρα πάνω από την είσοδο. Αγαπημένο μου θέμα στο Jordaan και γενικά σε όλο το Άμστερνταμ, οι είσοδοι των διαμερισμάτων!
Αληθινό πουλί στο πεζοδρόμιο!
Τσαχπίνα Jordanese κάτοικος!
Tweede Egelantiersdwarsstraat
Μετά από αρκετή ώρα στους δρόμους, είχε έρθει η ώρα του καφέ. Στην πλατεία Noordermarkt με την εκκλησία Noorderkerk, στη γωνία με την Westerstraat βρίσκεται ένα από τα πιο γνωστά καφέ της πόλης το Winkel 43.
Εκείνη τη στιγμή είχε την περισσότερη ζέστη από όλες τις μέρες. Η θερμοκρασία έφτασε τους 20 βαθμούς και η μακρυμάνικη μπλούζα που φορούσα με έκανε να ανάψω. Ο Rose πιο τυχερός φορούσε ελαφρύ πουκάμισο. Εννοείται καθίσαμε στα τραπεζάκια έξω. Δίπλα μας κάθισε ένα ζευγάρι ελλήνων που συναντήθηκε με τη φίλη τους που μένει μόνιμα στο Άμστερνταμ και την οποία ακούσαμε να λέει πως είναι ο πιο ζεστός Μάρτιος που έχει ζήσει στα όσα χρόνια μένει στην Ολλανδία.
Μπύρα εγώ, καφέ ο Rose και η ώρα πέρασε σαν νερό. Πολύ ωραία η χαλάρωση στο καφέ αλλά ο χρόνος είναι αμείλικτος. Από την πλατεία Noordermarkt, χαθήκαμε σε κάποια στενά του Jordaan μέχρι να βγούμε στην Willemsstraat και στο κανάλι Lijnbaansgracht και από κει στη στάση Nw. Willemsstraat του τραμ 3.
Με το τραμ 3 από Nw. Willemsstraat κατεβήκαμε 1 στάση μετά στην Marnixplein, κι από κει πήραμε το τραμ 10 μέχρι την Hoogte Kadijk. Φτάσαμε στην άλλη άκρη του Άμστερνταμ για μια ξακουστή μπυραρία-αξιοθέατο που δεν είναι άλλη από την Brouwerij 't IJ.
Εντωμεταξύ ο καιρός ξαφνικά άρχισε να χαλάει. Ο ουρανός μαύρισε και βγήκε ψύχρα. Αυτό βέβαια δεν μου άρεσε καθόλου γιατί είχαμε μια εκκρεμότητα. Μια εκδρομή στους ανεμόμυλους Zaanse Schans έξω από το Άμστερνταμ. Πριν από αυτό όμως μιας και ήμασταν σ’ αυτή τη γειτονιά είπαμε να πιούμε άλλη μια μπυρίτσα στην φημισμένη μπυραρία δίπλα από τον καλοδιατηρημένο μύλο.
Το 1985 ο Kasper Peterson αναζήτησε ένα κτίριο να στεγάσει τη ζυθοποιεία του, και έπεσε πάνω στο Funen, ένα παλιό σπίτι δημοτικών λουτρών σε αχρηστία. Ήταν το τέλειο κτίριο για μια ζυθοποιία. Ως μπόνους, είχε τον De Gooyer , τον ανεμόμυλο του 1814 που αποτελεί το ψηλότερο ξύλινο ελαιοτριβείο στην Ολλανδία. Το κτίριο των πρώην λουτρών και ο μύλος δίπλα από την πόρτα είναι άσχετα μεταξύ τους παρά την αντίληψη και την εικόνα ότι αποτελούν ενιαίο κτίσμα, όμως έγινε το απόλυτο ορόσημο για τη ζυθοποιεία.
Το Brouwerij 't IJ, είναι το μεγαλύτερο και γνωστότερο ζυθοποιείο του Άμστερνταμ, αγαπημένο στέκι ντόπιων και τουριστών, κι εδώ και χρόνια είναι σταθερά στο top 2 του Trpadvisor στην κατηγορία νυχτερινή ζωή, κάτι που δεν στέκει όμως από τη στιγμή που κάθε μέρα είναι ανοιχτό μέχρι τις 20:00! Για ποια νυχτερινή ζωή μιλάμε!
Εξαιρετική η μπύρα το τυρί και το αποξηραμένο καπνιστό λουκάνικο που τη συνοδέψαμε και πολύ καλές οι τιμές. Αυτή η απογευματινή ανάπαυλα μας ξεκούρασε και μας έδωσε δυνάμεις για την εκδρομή που θα ακολουθούσε.
Με το τραμ 10 από την Hoogte Kadijk, πήγαμε μέχρι τη στάση Weesperplein. Δεν δοκιμάζουμε μια φορά και το μετρό του Άμστερνταμ? Ήταν η πιο γρήγορη λύση για να πάμε μέχρι τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό. Μέσα στον Amsterdam Centraal, από το εκδοτήριο κόψαμε 2 εισιτήρια με επιστροφή για το Zaanse Schans προς 10€ το ένα. Χωρίς να έχουμε δει δρομολόγια, ήμασταν τυχεροί και προλάβαμε στο τσακ το 391 που κάνει τη διαδρομή μέχρι το Zaanse Schans. Σε 25 λεπτά περίπου ήμασταν εκεί!
Συνεχίζεται...
Last edited:
