psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.310
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Προετοιμασία & σχεδιασμός
- Κεφάλαιο 1 – Από πόλη σε πόλη
- Κεφάλαιο 2 – Αργεί πολύ αυτή η νύχτα;
- Κεφάλαιο 3 – Good Morning Edinburgh
- Κεφάλαιο 4 – Η ώρα των Malt
- Κεφάλαιο 5 – Στα Vaults του Εδιμβούργου
- Κεφάλαιο 6 – Στο …χωριό της πόλης
- Κεφάλαιο 7 –Μεταξύ παλιάς & νέας πόλης
- Κεφάλαιο 8 – Ώρα να πηγαίνω
- Επίλογος – συμπεράσματα
Κεφάλαιο 3 – Good Morning Edinburgh
Καλό – χρυσό το hostel, ωραίο το δωμάτιο, αλλά χωρίς καφέ δε ξεκινάει σωστά η μέρα, οπότε πριν αρχίσω την περιήγηση αλλά και πριν το πρωινό βγήκα προς αναζήτηση ζεστού καφέ, φτάνοντας μέχρι το γειτονικό Abbeyhill και τον Easter Road. Ευτυχώς δεν ταλαιπωρήθηκα πολύ μέχρι να βρω ένα συμπαθέστατο καφέ με πολύ δυνατό espresso, του οποίου τις δύο λίρες έκλαψα λίγο μετά αφού μου τον έριξε ο αέρας στη δεύτερη γουλιά. Δε με πάει ο καφές στις εκδρομές, κακά τα ψέματα…
Μια ώρα μετά βρισκόμουν και πάλι στο δρόμο, ηλιόλουστο πλέον πρωί Κυριακής, όσο κι αν αυτό είναι κάτι πολύ σχετικό σε τέτοια μέρη μιας και οι καιρικές συνθήκες αλλάζουν σε δευτερόλεπτα. Δεν έκανα πολύ δρόμο, ίσα ίσα πέρασα απέναντι από το hostel και κατευθύνθηκα κάτω από τη γέφυρα και μέσω μιας πολύ όμορφης πέτρινης γειτονιάς προς το πανέμορφο Holyrood Park
Το Εδιμβούργο είναι μια πόλη καταπράσινη, κάτι που φαίνεται με το που φτάνει κάποιος εκεί, με τα πάρκα εντός του αστικού ιστού να έχουν τη τιμητική τους.
To Holyrood Park φιλοξενεί καταπράσινους λόφους, λίμνες και βράχους από βασάλτη, στην εντυπωσιακή έκταση των 650 στρεμμάτων του που αποτελούσε παλαιότερα βασιλικό κυνηγετικό κτήμα. Σήμερα το διασημότερο αξιοθέατο του είναι το κάθισμα του Αρθούρου (Suidhe Artair στα Γαέλικα) ανενεργό ηφαίστειο και σημαντικός πεζοπορικός προορισμός, αποτελώντας και το ψηλότερο σημείο της πόλης.
Αρκετοί Σκωτσέζοι βρήκαν την ευκαιρία να βολτάρουν στο τεράστιο πάρκο παρέα με τα ζωάκια τους, εκμεταλλευόμενοι τον καλό καιρό της ημέρας:
Εγώ αντιθέτως δεν είχα το χρόνο, οπότε ξεκίνησα ν’ ανηφορίζω την Canongate ,προέκταση του δρόμου της Royal Mile, με το ομώνυμο αξιοθέατο και την εκκλησία Canongate Kirk λίγα μέτρα πιο πάνω:
Βρισκόμουν ακριβώς αντίθετα από το σημείο που πρωτοείδα στη πόλη τη χθεσινή μέρα παράλληλα του σιδηροδρομικού σταθμού, φωτογραφίζοντας ασταμάτητα τις όμορφες εικόνες του Εδιμβούργου:
Η διαδρομή ήταν παραπάνω από απολαυστική, ανάμεσα σε αρκετό κόσμο και τουριστικά μαγαζάκια σε κάθε πλευρά του δρόμου:
Σε οποιοδήποτε κάθετο στενό κι αν σταματούσα για φωτογραφία η ιδιαίτερη ομορφιά της πόλης ήταν αποκαλυπτική:
Μπήκα στην αρχή της Cockburn για μερικές λήψεις υπό το φως της ημέρας:
Και ξαναγύρισα στη Royal mile με κατεύθυνση τον καθεδρικό:
Εκεί ήταν και το σημείο που όπως ήταν λογικό ο κόσμος άρχισε να πυκνώνει ιδιαίτερα, στη πλειοψηφία τους τουρίστες σαν εμένα, το κεντρικότερο ίσως σημείο της παλιάς πόλης:
Ο καθεδρικός ναός του St Giles' ενοριακή εκκλησία και ορόσημο της παλιάς πόλης αλλά και ένα από τα σημαντικότερα μεσαιωνικά κτήρια ενοριακών εκκλησιών ολόκληρης της Σκωτίας, ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 14ο αιώνα και είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την ιστορία και τις προσωπικότητες της πόλης:
Μια απ’ αυτές είναι και ο «πατέρας του Καπιταλισμού» Adam Smith, άγαλμα του οποίου φιλοξενείται έξωθεν του ναού.
Ήμουν ενθουσιασμένος με την ομορφιά του Εδιμβούργου και δεν είχα δει παρά ελάχιστα, κάνοντας ένα διάλειμμα σκεπτόμενος πως θα συνεχίσω ακούγοντας παραδοσιακή μουσική από γκάιντα:
Αποφάσισα να το κόψω αριστερά, βλέποντας τις εικόνες από τις γέφυρες κατευθυνόμενος προς το εθνικό μουσείο:
Πέρασα από το Bedlam Theatre, που φιλοξενείται σε παλιό γοτθικό ναό:
Κι έφτασα απέναντι, στο άγαλμα του «Greyfriars Bobby» και το ομώνυμο μπαρ:
Ο Greyfriars Bobby, το διάσημο πλέον terrier, έγινε γνωστός στο Εδιμβούργο του 19ου αιώνα για τη πίστη και την αφοσίωση του, φυλώντας για 14 χρόνια τον τάφο του ιδιοκτήτη του. Πολλές ταινίες και βιβλία της Σκωτίας αναφέρονται σ’ αυτή την ιστορία!
Λίγο πιο κάτω έγινε μια ακόμη στάση, σε ένα αξιοθέατο που βρισκόταν επίσης στις σημειώσεις μου, το Greyfriars Kirkyard:
Πρόκειται για ακόμα ένα νεκροταφείο διασημοτήτων της Σκωτσέζικης πόλης, που ξεκίνησε να φιλοξενεί τελετές από τον 16ο αιώνα.
Εντός του νεκροταφείου περνάνε τμήματα των τειχών της πόλης, τα οποία χρονολογούνται ακόμη παλαιότερα:
Κάθισα λίγο στο πεζούλι να ξεκουραστώ, θαυμάζοντας παράλληλα την απέναντι θέα προς το κάστρο:
Και κατευθύνθηκα προς τη πλατεία Grassmarket
Η Grassmarket είναι μια από τις πιο παλιές πλατείες του Εδιμβούργου, σε αρκετά πιο χαμηλό επίπεδο από τους τριγύρω δρόμους και ακριβώς κάτω από το κάστρο της πόλης, αποτελούσε γνωστό σημείο πώλησης βοοειδών, αλλά και τόπο εκτελέσεων. Σήμερα φιλοξενεί μερικές από της καλύτερες pub της πόλης, restaurants, αλλά και εμπορικά καταστήματα.
Εγώ βέβαια ανηφόρισα προς τη Victoria street των δύο επιπέδων:
Κοντρολάροντας τη παρόρμηση για ποτό και χοιρινό φαγητό:
Προτίμησα (για λίγο) να σεργιανήσω στη Victoria str ,με τα καταπληκτικά κτήρια και τα καταστήματα του 19ου αιώνα:
Ανεβαίνοντας από τα σκαλάκια στο διασημότερο μπαλκόνι της πόλης:
Ένα μπαλκόνι που μου έδωσε τρομερές αφορμές για λήψεις προς τον υπέροχο αυτό δρόμο.
Η ώρα ήταν περασμένη κι εγώ διψούσα, δε το αρνούμαι, έτσι η σκάλα της pub «The Castle arms» που βρέθηκε ξαφνικα μπροστά μου θεωρήθηκε κάτι σαν σημάδι.
Το σκαμπό μπροστά από το bar και η παγωμένη αφράτη ΙΡΑ ήταν λες και με περίμεναν. Βασικά μήπως όντως με περίμεναν;
Ήπια τη μπύρα μου ακούγοντας και σιγοτραγουδώντας το «Can't Stand Losing You» των Police.
Είχα ακόμα χρόνο να προετοιμαστώ για τα καλύτερα που ακολουθούσαν σε μερικά λεπτά…
Last edited:
), όμως όπως διαπίστωσα μετά από ανελέητο ψάξιμο αυτή ήταν μια δύσκολη περίπτωση Ιούνιο μήνα, ειδικότερα για μεμονωμένο ταξιδιώτη όπως εγώ. Κατέληξα λοιπόν στη πιο συμβιβαστική λύση, μένοντας στο αμφιβόλου ποιότητας 
