Νορβηγία Ταξίδι στη Νορβηγία: Μπέργκεν - Τρόντχαϊμ

adiaforos

Member
Μηνύματα
1.049
Likes
1.589
Κυριακή στο Τρόντχαϊμ

Το παιδί που μας φιλοξενεί έχει σηκωθεί από νωρίς, έχει επιστρέψει το αυτοκίνητο στην εταιρεία, και έχει γυρίσει με τα πόδια, πριν μας ξυπνήσει! Ευτυχώς, γιατί κάτω από το σπίτι που παρκάραμε ισχύει το σύστημα της ελεγχόμενης στάθμευσης, και δεν είχαμε περιθώριο για 2ο πρόστιμο! Παρεμπιπτόντως η ελεγχόμενη στάθμευση ισχύει παντού στο κέντρο της πόλης, ακόμη και τα Σαββατοκύριακα, αλλά οι περισσότερες θέσεις παραμένουν κενές (τουλάχιστον το καλοκαίρι), αφού ο κόσμος προτιμά το ποδήλατο ή να περπατήσει.

Έχουμε άμεση ανάγκη για καφέ και περπατάμε στους μουσκεμένους -λόγω μιας δυνατής βροχής νωρίτερα το πρωί που κοιμόμασταν- δρόμους μέχρι ένα φούρνο-καφετέρια δεκαπέντε περίπου λεπτά από το σπίτι. Τρώμε κάτι σαν τυρόπιτα και πίνουμε το ζεστό πάντα καπουτσίνο μας! Ο φούρνος είναι στη ήσυχη συνοικία Ρόζενμποργκ (Rosenborg), γνωστή στους Έλληνες από την ομώνυμη ποδοσφαιρική ομάδα. Το γήπεδο της ομάδας όμως δεν βρίσκεται εντός της συνοικίας, και σχεδιάζουμε μία από τις προσεχείς ημέρες να περπατήσουμε ως αυτό (κάτι που τελικά δεν έγινε).

Μετά τον καφέ ξεκινά η περιήγησή μας στην όμορφη αυτή σκανδιναβική πόλη. Από το Ρόζενμποργκ κατευθυνόμαστε στο φρούριο της πόλης, το Kristiansten Festning. Πρόκειται για ένα άχαρο πέτρινο οικοδόμημα σε ένα λόφο της πόλης που χαρίζει όμως απαράμιλλη θέα προς το Τροντχάιμ και τα περίχωρά του και όλο το Trondheimfjorden και τα γύρω βουνά. Το φρούριο αυτό ήταν ο τόπος εκτέλεσης των αγωνιστών της νορβηγικής εθνικής αντίστασης.

Κατεβαίνουμε από έναν ήσυχο δρόμο που περνάει δίπλα από την φοιτητική εστία του πανεπιστημίου της πόλης, τη Singsaker Studenterhjem. Η εστία βρίσκεται σε μια εξαιρετική τοποθεσία που θυμίζει προάστιο, σε μια όμορφη αραιοκατοικημένη γειτονιά (Singsaker είναι το όνομα της γειτονιάς) μέσα στο πράσινο, κοντά στο πανεπιστήμιο και σχετικά κοντά στο κέντρο της πόλης. Συνεχίζουμε μέσω μιας οδού με πανέμορφα σπίτια με κήπους αριστερά και δεξιά, και ο δρόμος μας βγάζει στο πανεπιστήμιο της πόλης, το Νορβηγικό Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας, γνωστό ως NTNU, Norges teknisk-naturvitenskapelige universitet (Norwegian University of Science and Technology). Πρόκειται για από τα πιο γνωστά τεχνολογικά ιδρύματα στην Ευρώπη, με πλήθος ερευνητικών προγραμμάτων σε εξέλιξη, που φιλοξενεί περίπου 30.000 προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές. Περιττό να αναφέρω ότι το κτήριο του πανεπιστημίου είναι εντυπωσιακό και περιβάλλεται από πράσινο, σε μια τοποθεσία που χαίρει ηρεμίας!



Η πόλη φαντάζει απίστευτα καθαρή μετά την πρωινή βροχή, ενώ η ατμόσφαιρα είναι ολοκάθαρη, κάτι που μας κάνει να συνεχίσουμε ακούραστοι το περπάτημα. Πλησιάζουμε κέντρο και βλέπουμε τις παλιές προβλήτες στον ποταμό Νίντελβα με τα πολύχρωμα σπιτάκια, που έχουν δίκαια ανακηρυχτεί σε μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Πραγματικά χάρμα οφθαλμών, ενώ ο ποταμός Νίντελβα που περιβάλλει το κέντρο της πόλης αριστερά και δεξιά (στην ουσία το κέντρο της πόλης είναι το δέλτα που σχηματίζει ο Νίντελβα) συνεισφέρει στην ομορφιά του σκηνικού. Το κέντρο συνδέεται με την υπόλοιπη πόλη με διάφορες γέφυρες. Μία από αυτές είναι η Gamle Bybro που χρονολογείται από το 1861 και είναι πλέον ανοιχτή μόνο σε πεζούς και ποδήλατα, και αποτελεί σφραγίδα για την πόλη. Σε αυτή τη γέφυρα ξεκινά η γειτονιά Μπακλαντέ, την οποία αποφασίζουμε να επισκεφθούμε αργότερα.



Συνεχίζουμε το περπάτημα περνώντας και άλλες γέφυρες και ενώ έχει συννεφιάσει ειρωνικά φτάνουμε στην περιοχή Solsiden (την πλευρά του ήλιου, όπως ξαναέγραψα). Περιοχή με πλήθος καταστήματα και γεμάτη κόσμο, ένεκα Κυριακής μεσημέρι. Κατευθυνόμαστε σε μία καφετέρια όπου καθόμαστε για φαγητό. Προσέξτε το νορβηγικό σύστημα: Παραγγέλνεις στο ταμείο όπου και πληρώνεις, σου δίνουν αν έχεις παραγγήλλει τίποτα επιπλέον (εμείς τυπικά μπίρα, τι άλλο; ), και πληρώνεις. Όταν ετοιμαστεί το πιάτο στο φέρνει ο σερβιτόρος. Όλοι οι Νορβηγοί πληρώνουν με μια κάρτα σαν χρεωστική που δεν είναι ακριβώς χρεωστική, πιο πολύ είναι σαν πολυκάρτα με ταυτότητα συνδεδεμένη με τον τραπεζικό τους λογαριασμό (θυμίζει την κάρτα που σκέφτεται να θεσμοθετήσει η ελληνική κυβέρνηση). Εμείς πληρώνουμε με μία τυπική χρεωστική κάρτα που τότε ακόμη (Σεπτέμβρης 2009) δεν είχε τσιπάκι, οπότε δεν χρειαζόταν να πληκτρολογήσουμε κωδικό πρόσβασης. Παρόλα αυτά η υπάλληλος σου ζητούσε να πληκτρολογήσεις ο ίδιος το ποσό (μόλις αντιλήφθηκε πως δεν είχα την οικειότητα με το μηχάνημα το πληκτρολόγησε η ίδια), κάτι που δεν κατάλαβα, αλλά ο «ντόπιος» φίλος μας εξήγησε στη συνέχεια ότι το κάνεις ο ίδιος ώστε να αφήσεις πουρμπουάρ, αν το επιθυμείς. Γευόμαστε λοιπόν ένα ακόμη μη-νορβηγικό πιάτο (νόστιμη και χορταστική η μερίδα μας), επισκεπτόμαστε τις μεικτές(!) τουαλέτες, και την κάνουμε για ολίγο ακόμη περπάτημα. Α, ήπιαμε και δεύτερη μπίρα πρώτα, για να μην ξεχνιόμαστε!



Η βόλτα μάς φέρνει σε ένα καφέ με τραπεζάκια στο πεζοδρόμιο, σε μια γειτονιά με ξύλινα σπιτάκια (δεν είμαι σίγουρος αν ήταν στο Μπακλαντέ ή αλλού), όπου ένας ακόμη καπουτσίνο θα μας αναζωογονήσει! Έχει έρθει το απόγευμα όταν επιστρέφουμε σπίτι. Σε ένα κατάστημα σαν μίνι-μάρκετ λέω να σταματήσουμε να πάρουμε μπίρες, αλλά προς έκπληξή μας ο φίλος μας μας ενημερώνει ότι απαγορεύεται η πώληση αλκοόλ μετά τις 18:00! Γνώριζα ήδη ότι στα σουπερ μάρκετ και συναφή καταστήματα απαγορεύεται η πώληση αλκοόλ, αλλά μετά τις 20.00! Αυτό που τελικά ισχύει είναι 20:00 καθημερινές και 18:00 Σαββατοκύριακα! Μία απόφαση της κυβέρνησης ώστε να καταπολεμηθεί η μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ, μία απόφαση αμφισβητούμενου αποτελέσματος κατά τη γνώμη μου, αφού οι Νορβηγοί κάνουν προμήθειες στη διάρκεια της ημέρας, και ειδικά Παρασκευές και Σάββατα μαζεύονται σε σπίτια φίλων από νωρίς το βράδυ και πίνουν, και βγαίνουν πολύ αργότερα, αφού ήδη έχουν πιει αρκετά!

Φτάνουμε στο σπίτι όπου τιμάμε λίγο τσίπουρο που έχουμε φέρει από Ελλάδα (προσοχή στο αεροδρόμιο: Απαγορεύεται να φέρεις στη Νορβηγία περισσότερα από 1 λίτρο αλκοόλ, 1 μπουκάλι κρασί και 4 λίτρα μπίρα, αν θυμάμαι καλά – εξαιρούνται βέβαια προϊόντα από τα duty-free). Μετά από τόσες ώρες περπατήματος η ξεκούραση είναι επιβεβλημένη.

Αργά το βράδυ αφήνουμε τον οικοδεσπότη μας να ξεκουραστεί και ξεκινάμε τη βόλτα μας προς το κέντρο για ένα ποτό, όπου όμως τα πάντα είναι έρημα! Κατευθυνόμαστε τελικά και πάλι προς τη σύγχρονη συνοικία Solsiden που είναι πολύ κοντά στο διαμέρισμα που μένουμε, για να επαληθεύσουμε και εκεί το γεγονός ότι παντού υπάρχουν μόνο μία ή δύο παρέες! Να πω εδώ ότι το Solsiden ήταν το μόνο μέρος που μου θύμισε κάπως τα νεανικά στέκια στην Ελλάδα, με όμορφα πολυτελή μπαράκια και εστιατόρια το ένα δίπλα στο άλλο. Δεν πτοούμαστε -εγώ τουλάχιστον- και μπαίνουμε σε ένα όμορφο μπαράκι. Εκεί έρχομαι αντιμέτωπος με μια περίεργη κατάσταση: τον συνταξιδιώτη μου έχει πιάσει μια κρίση νοσταλγίας για την Ελλάδα, και συνεχώς γκρινιάζει και του φταίνε τα πάντα! Του έφταιγε και το γεγονός ότι πουθενά δεν είχε κόσμο, σε αντίθεση με Κυριακή βράδυ στην Αθήνα! Έχω ακούσει και από άλλους όταν είναι εξωτερικό ότι πολλές φορές σε κάποιο σημείο του ταξιδιού υπάρχει μία τέτοια «κρίση» και οφείλεται στο γεγονός ότι έχεις βγει εξολοκλήρου από το πρόγραμμά σου, και θέλοντας να εκμεταλλευτείς πλήρως τον χρόνο σου έχεις γεμάτο πρόγραμμα που δεν σου επιτρέπει να ξεκουραστείς! Πράγματι, και οι 5 μέρες μας ήταν πλήρως γεμάτες, και εγώ αισθανόμουν μεγάλη κούραση, αλλά αντίθετα με το φίλο μου η Ελλάδα δεν μου είχε λείψει καθόλου! Εν πάση περιπτώσει, την επόμενη ημέρα του είχε ευτυχώς περάσει! Απρόσμενα θα ήμουν εγώ που θα έφερνα την Ελλάδα στο προσκήνιο!
 

pattyyy

Member
Μηνύματα
1.565
Likes
1.271
Επόμενο Ταξίδι
χμ...
Ονειρεμένο Ταξίδι
νότια αφρική
adiafore η περιγραφή σου είναι πολύ ωραία και οι φωτογραφίες σου πέροχες! Μετά την επίσκεψή μου στη Σουηδία πριν ένα χρόνο οι Σκανδιναβικές χώρες έχουν μπει στη λίστα με τους top προορισμούς!
 

adiaforos

Member
Μηνύματα
1.049
Likes
1.589
Ημέρα 6η

Πολύ χαλαρό ξύπνημα λίγο πριν το μεσημέρι, έχοντας επιτέλους χορτάσει ύπνο και ξεκουραστεί αρκετά. Την καλή διάθεση διαταράσσει ένα τηλεφώνημα από Αθήνα: είμαι λέει εμπλεκόμενος στις εκλογές και πρέπει να μεταβώ άμεσα για κάποιες εργασίες! Ξεκινά ένας μαραθώνιος κλήσεων για να γίνουν οι απαραίτητες συνεννοήσεις μέχρι να βρεθεί προσωρινός αντικαταστάτης, με τίμημα μετά από μία έτσι κι αλλιώς ακριβή εκδρομή και έναν φουσκωμένο λογαριασμό τηλεφώνου. Επειδή είχα άμεση ανάγκη για καφέ ώστε να κάνω τις παραπάνω συνεννοήσεις κατευθυνθήκαμε στο γνωστό φούρνο-καφέ στο Ρόζενμποργκ. Μετά το πρωινό το περπάτημα μάς φέρνει προς τη πλευρά της θάλασσας, κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης όπου καταφεύγουμε για λίγη ώρα λόγω μιας δυνατής βροχής. Αφού χαζεύουμε λίγο, και η ιδέα μου να πάμε στην κοντινή πόλη Hell (η κόλαση στα αγγλικά) ώστε να βγάλουμε φωτογραφίες με φόντο τη λέξη “Hell” στον σταθμό απορρίπτεται πανηγυρικά (πάντως είναι μια δραστηριότητα την οποία κάνουν αρκετοί τουρίστες), συνεχίζουμε το περπάτημα παράλληλα με το κανάλι του ποταμού Νίντελβα. Χαζεύουμε τα εκατοντάδες σκάφη που είναι αγκυροβολημένα κατά μήκος του καναλιού, βλέπουμε και μια εντυπωσιακή σιδηροδρομική γέφυρα ακριβώς ανάμεσα στο κανάλι και τη θάλασσα, και σταματάμε για λίγο στην περιοχή της ψαραγοράς, η οποία δεν μας τράβηξε την προσοχή όπως στο Μπέργκεν. Εκεί είναι ένα περίεργο ρολόι που λέγεται Ravnkloa, και ένα άγαλμα που τιτλοφορείται "The Last of the Vikings". Από αυτό το σημείο παίρνεις και το σκάφος που σε πάει στο νησάκι Munkholmen ανοιχτά του Τρόντχαϊμ, αλλά τα δρομολόγια προς αυτό είχαν διακοπεί αρχές Σεπτέμβρη λόγω λήξης της τουριστικής περιόδου. Δεν μας πείραξε, εξάλλου το μόνο που λογικά χάσαμε είναι μια άποψη της πόλης από τη θάλασσα. Το νησάκι αυτό κατά καιρούς είχε διατελέσει φρούριο, φυλακή, και μοναστήρι.



Συνεχίζουμε τη βόλτα δίπλα από κάτι γραμμές του τραμ και κατευθυνόμαστε προς ένα τούνελ που βλέπουμε. Το τούνελ είναι στην περιοχή Sverresborg, όπου ο οικοδεσπότης μας είχε προτείνει να πάμε για βόλτα. Ανεβαίνουμε λοιπόν στην ανηφόρα δίπλα στο τούνελ και ακολουθούμε ένα μονοπάτι σε μία όμορφη διαδρομή δίπλα σε ένα ρέμα, με γεφυράκια και σκαλάκια σε σημεία. Φτάνουμε σε μια γαλήνια γειτονιά δίπλα στο δάσος και ο λίγος κόσμος μάς κοιτάζει με περιέργεια! Λιγοστή κίνηση, κυρίως μικροί μαθητές που σέρνουν τα ποδήλατά τους στις ανηφόρες τις περιοχής. Επιστρέφουμε προς τα πίσω για να εντοπίσουμε ένα νέο μονοπάτι που οδηγεί ακόμη πιο μακριά από το κέντρο. Μία βόλτα μέσα σε ένα δασάκι που χαρήκαμε αρκετά παρόλη τη συννεφιά και τη βροχή! Καταλήγουμε σε μία περιφερειακή οδό όπου τυχαία βλέπουμε ένα λεωφορείο να έρχεται. Το σταματώ πριν προλάβω να συνεννοηθώ με το φίλο μου, που τελικά ήθελε να επιστρέψει με τα πόδια, αλλά επειδή ήμουν κουρασμένος από την ανάβαση και επειδή ντράπηκα που σταμάτησα το λεωφορείο, αποφασίσαμε στα γρήγορα να χωριστούμε και να συναντηθούμε αργότερα για φαγητό. Στην περιοχή Sverresborg είναι και ένα ανοιχτό μουσείο, το Sverresborg - Trøndelag Folk Museum που το είδε ο φίλος μου (απ’ έξω) στην επιστροφή του. Αποτελείται από πολλά σπιτάκια του 18ου και 19ου που αναπαριστούν σπίτια σε διάφορες περιόδους της ζωής στη Νορβηγία. Είχαμε αποφασίσει εξαρχής να μην επισκεφθούμε αυτό το μουσείο, δεν θυμάμαι γιατί (μάλλον τότε γίνονταν εργασίες συντήρησης ή στήσιμο μιας νέας έκθεσης, αν θυμάμαι σωστά), διαφορετικά θα πληρώναμε τις 50 κορόνες και θα το βλέπαμε.



Αργά το απόγευμα αποφασίζουμε να πάμε κάπου οικονομικά για φαγητό. Είχαμε δει μία προσφορά σε μια γνωστή αλυσίδα πιτσαρίας, την Peppe’s Pizza (η ίδια που είχαμε φάει και στο Μπέργκεν), όπου με 99 κορόνες έτρωγες όση πίτσα ήθελες. Διαπιστώνουμε ότι η προσφορά αφορά και όση σαλάτα θέλεις, ενώ ο κόσμος στο μαγαζί –κυρίως τουρίστες – τιμούν όλοι τη συγκεκριμένη προσφορά! Έτσι με 150 κορόνες (μαζί με τη μπίρα) τρώμε αρκετά ώστε να σκάσουμε!

Πριν γυρίσουμε σπίτι περνάμε από το σούπερ-μάρκετ για προμήθειες. Αυτό που μας προκαλεί εντύπωση είναι ότι υπάρχει ένας ολόκληρος θάλαμος-ψυγείο σε πολύ χαμηλή θερμοκρασία, όπου βρίσκονται τα τυριά, γάλατα, αλλαντικά, χυμοί κλπ. Λίγα λεπτά μέσα στο θάλαμο αυτόν και έχεις παγώσει! Πάντως αποτελεί εγγύηση ότι όλα τα προϊόντα διατηρούνται φρέσκα και καλοσυντηρημένα! Παρεμπιπτόντως να γράψω εδώ ότι όλα τα προϊόντα που δοκιμάσαμε από το σούπερ-μάρκετ ήταν πολύ νόστιμα.

Το βράδυ ο φίλος μας μας προτείνει μία μπιραρία κοντά στη παλιά γέφυρα Gamle Bybro. Ευτυχώς μας δίνει ουσιαστικές οδηγίες πρόσβασης, καθώς η είσοδος της μπιραρίας δεν φαίνεται από το δρόμο και πρέπει να κατέβεις μία σκάλα για να την εντοπίσεις. Τη μπυραρία τη θυμόμασταν από την χθεσινή βόλτα, καθώς έχει τραπεζάκια σε μία νησίδα μέσα στον ποταμό Νίντελβα, με την οποία συνδέεται με ξύλινη γεφυρούλα! Τις ημέρες που έχει λιακάδα, παρά την υγρασία, θα ήταν ίσως ωραίο να αράξεις πάνω στο ποτάμι. Τα βράδια ήταν βέβαια κλειστός ο χώρος αυτός. Το κατάστημα αρκετά μεγάλο, με μια περίεργη μυρωδιά ξύλου και υγρασίας στην ατμόσφαιρα. Κόσμος δεν υπήρχε πολύς πάντως, Αράζουμε σε ένα τραπέζι αφού πάρουμε τις μπίρες από το μπαρ και ξεκινάμε μία κουβέντα σε ελληνικές εντάσεις! Μας προκάλεσε έκπληξη ότι οι μπίρες ήταν αρκετά φθηνότερες από ότι στον τιμοκατάλογο, μάλλον ίσχυε κάτι σαν Happy Hour. Εντύπωση μας κάνει και το γεγονός ότι οι νορβηγικές παρέες (κυρίως φοιτητοπαρέες) κάνουν και αυτές τις συνομιλίες τους σε ανάλογες εντάσεις με τις ελληνικές! Ένεκα του happy hour πίνουμε και δεύτερη μπίρα, για να ακολουθήσει αργότερα η επιστροφή στο σπίτι.
 

adiaforos

Member
Μηνύματα
1.049
Likes
1.589
Στη λίμνη Lianvannet

Σηκωνόμαστε μετά τις 11.00 και βλέποντας ότι νωρίτερα έχει βρέξει, εκμεταλλευόμαστε την ανάπαυλα και ξεκινάμε αμέσως τη βόλτα μας. Κατεύθυνση προς τον κοντινό φούρνο στο Ρόζενμποργκ, όπου πίνουμε τον πρωινό καφέ μας (ένα γερό πρωινό είχαμε φάει σπίτι από τις προμήθειες στο σούπερ-μάρκετ). Με έκπληξη παρατηρώ έναν Νορβηγό να τρώει κάτι σαν πίτα-γύρο! Αντιλαμβανόμαστε ότι ο φούρνος φτιάχνει και πίτες-γύρο, όπου ο γύρος είναι κομματάκια χοιρινού στην ηλεκτρική σχάρα, στη διόλου ευκαταφρόνητη τιμή των 70 κορόνων. Μην με ρωτήσετε αν είχε τζατζίκι, δεν ξέρω!
Έχοντας ξυπνήσει με τον καφέ, κάνουμε τη γνωστή πια διαδρομή για το κέντρο της πόλης, περνώντας από τις γέφυρες του Νίντελβα και θαυμάζοντας και πάλι τα σπιτάκια στις παλιές προβλήτες. Κάποια στιγμή μάς φέρνει η βόλτα στην αφετηρία της μοναδικής γραμμής τραμ της πόλης, που καλείται Gråkallbanen και έχει μήκος 8,8 χλμ. Πρόκειται για τη βορειότερη υπηρεσία τραμ στην Ευρώπη!

Επιβιβαζόμαστε, και ξεκινάει η διαδρομή. Είμαστε τυχεροί καθώς η θερμοκρασία έχει ανέβει και τα βαριά σύννεφα από τον ουρανό έχουν εξαφανιστεί. Στο τραμ κυρίως επιβάτες νεαρής ηλικίας που επιστρέφουν σπίτι τους από το κέντρο. Πίσω μας κάθεται ένας 55χρονος Νορβηγός που μυρίζει κρασί και δεν αργεί να μας πιάσει την κουβέντα. Ο αλκοολισμός είναι ένα από τα μεγάλα προβλήματα του νορβηγικού κράτους, αλλά δεν είμαι σε θέση να κατανοήσω ποιοι λόγοι σπρώχνουν τόσο κόσμο στο αλκοόλ. Ο Νορβηγός μάς λέει σύντομα την ιστορία του και μας δίνει διάφορες πληροφορίες. Παράλληλα απολαμβάνουμε την υπέροχη διαδρομή από το παράθυρο, καθώς η γραμμή του τραμ διέρχεται μέσα σε ένα πράσινο μονοπάτι και δείχνει να ακολουθεί μια φυσική πορεία χωρίς την οποιαδήποτε παρέμβαση από τον άνθρωπο, ενώ η απουσία δρόμων και κίνησης ενισχύει και άλλο αυτό το αίσθημα γαλήνης.

Περνάμε δίπλα από ήσυχους οικισμούς και εκτάσεις με πράσινο και δέντρα, ενώ στην προτελευταία στάση βλέπουμε μια λίμνη την οποία σκεφτόμαστε να δούμε στην επιστροφή. Μετά από μόλις 20-25 λεπτά και χωρίς καμία ένδειξη ότι είμαστε δίπλα στην πόλη, φτάνουμε στο τέρμα. Ακολουθώντας το μονοπάτι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα πανέμορφο θέαμα που μας αφήνει με ανοιχτό το στόμα: Μια μεγάλη, κρυστάλλινη λίμνη, περιτριγυρισμένη από δέντρα, σε μια μοναδική σύνθεση μπλε, λευκού και πράσινου χρώματος. Με τη λίμνη να λειτουργεί σαν καθρέπτης, και τα λευκά σύννεφα να ανακλώνται πάνω στην επιφάνειά της, το θέαμα είναι μοναδικό. Πλησιάζουμε και απολαμβάνουμε το τοπίο, όπως και κάνει και λίγος άλλος κόσμος που βρίσκεται εκεί. Πρόκειται για τη λίμνη Lianvannet ή Lianvatnet στην τοποθεσία Lian της περιοχής Bymarka.

Τι κάνουμε; Μετά από έναν αρχικό δισταγμό αποφασίζουμε να ακολουθήσουμε το μονοπάτι περιμετρικά της λίμνης, μια έξοχη επιλογή, καθώς πρόκειται για τον περίπατο που χαρήκαμε πιο πολύ απ’ όλους! Υπ’ όψη ότι η περίμετρος της λίμνης είναι σχετικά μεγάλη, και μας πήρε μιαμισι-δυο ώρες για να κάνουμε χαλαρά το γύρω της. Με στάσεις βέβαια ώστε να την χαρούμε όσο το δυνατό περισσότερο. Το μονοπάτι σε μεγάλο μήκος πάει παράπλευρα στη λίμνη, ενώ σε άλλα σημεία χάνεται ανάμεσα σε δέντρα και δίπλα σε σπιτάκια (cabins) που δεν μοιάζουν να κατοικούνται. Εντύπωση μας κάνουν τα μανιτάρια που φύονται στην περιοχή. Το χαλαρό ρυθμό μας διακόπτουν Νορβηγοί που έχουν έρθει για άθληση και κάνουν το γύρο της λίμνης τρέχοντας!

Μόλις φτάσαμε στο σημείο που ξεκινήσαμε, αφήνω το φίλο μας να λιαστεί σε έναν ξύλινο πάγκο, και συνεχίζω τη βόλτα μου στην εξοχή κατά μήκος του δρόμου. Η πραγματικά υπέροχη ημέρα βοηθάει στη διάθεση! Επιστρέφω, τον βρίσκω να κοιμάται και τον ξυπνάω, και κατευθυνόμαστε στην αφετηρία. Μια ξύλινη κατασκευή παίζει το ρόλο της στάσης, και μέσα σε αυτήν ψηλά υπάρχει μια οθόνη που δείχνει τη θέση των βαγονιών του τραμ σε πραγματικό χρόνο καθώς διέρχεται ανάμεσα στις στάσεις! Τέτοια οθόνη σε οποιαδήποτε στάση στην Αθήνα θα είχε κάνει φτερά την ημέρα της τοποθέτησής της, αντίθετα εκεί μένει αφρούρητη μέσα στην ερημιά χωρίς κανείς να σκέφτεται ότι απειλείται! Τεράστια διαφορά στην ποιότητα ζωής ανάμεσα στις δύο πόλεις σκέφτομαι, αφού στο Τρόντχαϊμ η εγκληματικότητα είναι πρακτικά ανύπαρκτη.


Το εισιτήριο του τραμ κοστίζει 30 κορώνες, και δεν θυμάμαι πόση ώρα έχει ισχύ (50 λεπτά; ), δηλ. με το ίδιο εισιτήριο μπορείς να κατέβεις σε ενδιάμεσο σταθμό, να κάνεις τη βόλτα σου και να μπεις σε επόμενο συρμό, ή εναλλακτικά να γυρίσεις πίσω. Προσπάθησα να πείσω τον φίλο να κάνουμε μια στάση και στην προηγούμενη λίμνη που είχαμε δει το μεσημέρι, αλλά είχε κουραστεί, οπότε επιστρέψαμε στο κέντρο.

Από την αφετηρία του τραμ η βόλτα μάς βγάζει σε μια κεντρική πλατεία με ένα πανύψηλο άγαλμα, αυτό του βασιλιά Olav Tryggvason, ιδρυτή της πόλης Τρόντχαϊμ, και αυτός που εμφύσησε στους Βίκινγκς τον χριστιανισμό, γύρω στο 1000 μ.Χ. Έχουμε αρχίσει να πεινάμε, και κανονίζουμε συνάντηση με το παιδί που μας φιλοξενεί έξω από ένα εστιατόριο. Σκάει μύτη με το ποδήλατο μετά από λίγα λεπτά (πολύ βολικό μέσο τελικά), και μπαίνουμε στο εστιατόριο, το οποίο ήταν σχεδόν γεμάτο. Μας πληροφορούν ότι δεν υπάρχει διαθέσιμο τραπέζι καθώς μετά τις 18.00 είναι κλεισμένο από κάποιο συνέδριο! Με την επιμονή του παιδιού, και αφού διαβεβαιώνουμε ότι ως τις 18.00 θα είχαμε τελειώσει (εξ άλλου είχαμε μία ώρα περιθώριο), καθόμαστε σε ένα τραπέζι. Παραγγέλνουμε στο μπαρ (σελφ-σέρβις – τι πρωτότυπο), και περνάμε εκεί την επόμενη ώρα. Εγώ κλασικά ένα μη-νορβηγικό πιάτο, σε αντίθεση με τους άλλους που τίμησαν σολομό. Λίγο πριν να φύγουμε το εστιατόριο έχει αδειάσει, έτοιμο να υποδεχθεί τους συνέδρους! Ο φίλος μάς γνωρίζει και σε κάποιους Ιρανούς γνωστούς του από το πανεπιστήμιο που ήρθαν λίγο μετά από εμάς. Χωνευτήρι εθνοτήτων αυτές οι πανεπιστημιακές πόλεις!
Λέγοντας πιο πριν για ποδήλατα να συμπληρώσω ότι ο δήμος του Τρόντχαϊμ διαθέτει δωρεάν ποδήλατα το καλοκαίρι στους κατοίκους και επισκέπτες της πόλης, που βρίσκονται σε ειδικά σταντ σε διάφορα σημεία. Το μόνο που χρειάζεται είναι να βγάλεις μια ηλεκτρονική κάρτα, πληρώνοντας ένα ποσό ως εγγύηση. Το ποδήλατο μπορείς να το πάρεις ή να το αφήσεις σε οποιοδήποτε σταντ, και χάρη στους αισθητήρες που φέρουν γνωρίζουν αν το έχεις επιστρέψει ή όχι. Την κάρτα την επιστρέφεις όποτε το επιθυμείς και παίρνεις τα λεφτά σου πίσω, αρκεί κάποιο σταντ να δίνει δεμένο το ποδήλατό σου. Χρήσιμο σύστημα για τους επισκέπτες! Να πω επίσης πως δεν υπάρχει εκτεταμένο σύστημα ποδηλατοδρόμων στην πόλη, αλλά η κίνηση είναι γενικά χαλαρή (εκτός τους πολύ κεντρικούς δρόμους) και μπορείς να κυκλοφορήσεις άνετα, και επιπλέον πολλά πλατιά πεζοδρόμια το έχουν χωρίσει στη μέση, το μισό για ποδήλατα και το μισό για πεζούς.


Για το βράδυ -αν θυμάμαι καλά- επιλέξαμε ένα μπαρ στο Solsiden, πιο νωρίς αυτή τη φορά. Να πω σε αυτό το σημείο κάτι που μου έκανε εντύπωση: Παρόλο το κρύο υπήρχε πολύς κόσμος που καθόταν έξω, και πολλοί από αυτούς είχαν στα πόδια τους μία κουβέρτα! Την κουβέρτα την δίνουν τα καταστήματα για να μην κρυώνουν οι πελάτες τους!
Αυτό το βράδυ είναι το μόνο βράδυ για το οποίο έχω κενό μνήμης τι ακριβώς πράξαμε και πού καθίσαμε!
 

adiaforos

Member
Μηνύματα
1.049
Likes
1.589
Ημέρα 8η

Ξυπνάμε και βλέπουμε ότι ο καιρός είναι πραγματικά χάλια, κάτι που μας ήταν ήδη γνωστό από το μετεωρολογικό δελτίο. Η βροχή δυνατή με καμία ένδειξη ότι θα σταματήσει σύντομα. Έτσι παίρνουμε τις ομπρέλες μας, ματαιώνουμε το περπάτημα προς δύο σημεία που είχαμε σχεδιάσει (το ένα ήταν το γήπεδο της Ρόζενμποργκ), και επισκεπτόμαστε τον Καθεδρικό Ναό του Νίδαρου (Nidarosdomen), που επίτηδες αφήσαμε για όταν δεν θα είχε καλό καιρό. Πρόκειται για το σήμα-κατατεθέν της πόλης, ένα οικοδόμημα που δεσπόζει και είναι ορατό από παντού. Οι εργασίες κατασκευής του ξεκίνησαν το 1070 και τελείωσε το 1300. Έχει χτυπηθεί από πυρκαγιές και αστραπές, και οι τελευταίες εκτεταμένες εργασίες συντήρησης έγιναν το 2001, ενώ σε τμήματα του ναού συνεχίζονται και σήμερα. Η ιστοσελίδα του ναού είχε το πλήρες περιεχόμενό της και στα αγγλικά, αλλά στο τελευταίο update που έγινε δεν μπορώ να εντοπίσω το link για την αγγλική γλώσσα:
Nidarosdomen

Στο συγκρότημα του καθεδρικού ναού είναι και το Μέγαρο του Αρχιεπισκόπου (The Archbishop's Palace), το παλιότερο μη εκκλησιαστικό κτήριο σε όλη την Σκανδιναβία, από το 12ο αιώνα. Αποτέλεσε την κατοικία του αρχιεπισκόπου, ενώ σήμερα λειτουργεί ως μουσείο.

Κλείνουμε ένα ενιαίο εισιτήριο για όλο τον χώρο (100 κορόνες, αρκετά ακριβό), και ξεκινάμε με τον πρωινό καφέ μας στην καφετέρια του μουσείου. Στη συνέχεια επισκεπτόμαστε μία ανεξάρτητη έκθεση που φιλοξενούνταν τότε στο μουσείο, με τίτλο “The Crown Regalia”. Πρόκειται για έκθεση με βασιλικά αντικείμενα, όπως η κορόνα του Βασιλιά της Νορβηγίας (πρώτη φορά σε έκθεση από την στέψη του), κορώνες, σκήπτρα, βασιλικά εμβλήματα, μία ρομφαία, το οικόσημο του βασιλιά, κλπ. Προσωπικά αυτή η έκθεση με άφησε αδιάφορο, εξάλλου ήταν μικρή σε μέγεθος και δεν φάγαμε πολύ χρόνο. Στη συνέχεια μπαίνουμε στο μουσείο, που εκτεινόταν σε τρεις ορόφους. Αν και δεν ενθουσιάστηκα πολύ με τα εκθέματα, μου άρεσε το στήσιμό τους και η αναγραφή πληθώρας πληροφοριών, ευτυχώς και στην αγγλική γλώσσα. Εξάλλου η ιστορία της χώρας είναι αρκετά πρόσφατη, 1000-1500 χρόνια περίπου, για να έχει εκθέματα που θα εντυπωσιάσουν έναν Έλληνα. Όμως μου άρεσε το γεγονός ότι ήταν σωστά αξιοποιημένη, πχ. ένα από τα εκθέματα ήταν ένα μεσαιωνικό νομισματοκοπείο, και καθώς το προσέγγιζες υπήρχε ο υποβλητικός μεταλλικός ήχος κοπής νομισμάτων που νόμιζες ότι προέρχονταν από αυτό!
Στο μουσείο εκτός από εμάς αρχικά υπήρχε ένα πολυπληθές γκρουπ μαθητών, ενώ στη συνέχεια μία ομάδα από δυτικές καλόγριες! Εμείς ήμασταν τα μόνα μεμονωμένα άτομα!


Μετά το μουσείο σειρά έχει ο καθεδρικός ναός του Νίδαρου (Nidarosdomen), ένας από τους πιο εντυπωσιακούς ναούς που έχω επισκεφθεί. Λόγω του ύψους του έτσι κι αλλιώς δεσπόζει στην πόλη, ενώ το χαρακτηριστικό πρασινωπό χρώμα της σκεπής τον κάνει μοναδικό! Στην πρόσοψη του ναού υπάρχει πλήθος αγαλμάτων που πιθανότατα αναπαριστάνουν αγίους. Μπαίνοντας στο ναό προλάβαμε για λίγο και τον ήχο του εκκλησιαστικού οργάνου που παίζει σε συγκεκριμένες ώρες. Αυτό που δεν μπορέσαμε να κάνουμε είναι να ανέβουμε στην κορυφή (δεν μου ’ρχεται άλλη λέξη) του ναού, η οποία θα χαρίζει λογικά και άπλετα θέα προς την πόλη και τον ποταμό Νίντελβα. Η είσοδος στο ναό είναι ελεύθερη, αλλά για να μπορέσεις να προσεγγίσεις την εσωτερική σκάλα και να ανέβεις ψηλά πρέπει να πληρώσεις εισιτήριο. Εμείς είχαμε πληρώσει ενιαίο που το συμπεριλάβανε, αλλά δυστυχώς αυτό το τμήμα του ναού ήταν κλειστό για τη σεζόν λόγω εργασιών συντήρησης, κάτι που ήδη γνωρίζαμε.
Αξίζει να σημειωθεί πως ο περίβολος του ναού ουσιαστικά είναι ένα παλιό νεκροταφείο, και για να τον προσεγγίσεις περπατάς δίπλα στους λιτούς αλλά επιβλητικούς τάφους! Ενώ διάφορα περίεργα γλυπτά στέκουν σε διάφορα σημεία του προαύλιου χώρου!




Ευτυχώς η βροχή αποφάσισε να σταματήσει, και ξεκινάμε τη βόλτα μας προς το τουριστικό γραφείο της πόλης που τόσες μέρες δεν είχαμε επισκεφθεί. Εκεί προμηθευόμαστε μαγνητάκια και διάφορα αναμνηστικά, ενώ βλέπουμε και φυλλάδια διάφορων εκδρομών, που αφορούσαν κυρίως Ιούλιο & Αύγουστο. Πάντως υπήρχε πλήθος δραστηριοτήτων για όσους τους αρέσουν είτε τα extreme sports, είτε η φύση (ψάρεμα, trekking, ορειβασία). Περνάμε δίπλα και από μια παλιά εκκλησία, τη Vår Frue Kirke, κτίσμα του 12ου αιώνα, με έναν από τους τοίχους της να είναι αυτός της αρχικής κατασκευής. Βέβαια ο πύργος της είναι πολύ νεώτερος. Στη συνέχεια καταλήγουμε σε ένα εμπορικό κέντρο για διάφορα ψώνια! Μεταξύ άλλων πήρα και ένα σετ κασκόλ-γάντια-κουκούλα, must από τη Νορβηγία, σε λογικότατη τιμή!


Το βράδυ πάμε και οι τρεις στη γνωστή μπυραρία δίπλα στον Νίντελβα και τη Gamle Byblo, όπου διαπιστώνουμε το αδιαχώρητο από τη μία άκρη ως την άλλη! Σήμερα υπάρχει και μια καινοτομία: το μαγαζί έχει σερβιτόρες!!! Πάντως πολύ το χάρηκα το μεγάλο αυτό μαγαζί γεμάτο κόσμο, και όλοι να συζητούν σε μεγάλες εντάσεις, να γελάνε, και γενικώς να υπάρχει πολύ κέφι. Αξίζει να αναφέρω και την χαρακτηριστική μυρωδιά ξύλου στην ατμόσφαιρα, που σου υπενθύμιζε την ιδιαιτερότητα του κτηρίου! Κανονική τιμή για τις μπίρες σήμερα, γεγονός που δεν μας πτόησε για να πάρουμε και δεύτερη! Εξάλλου είναι το τελευταίο μας βράδυ στο Τρόντχαϊμ, η επόμενη είναι η ημέρα της αναχώρησης.
 

adiaforos

Member
Μηνύματα
1.049
Likes
1.589
Μπέργκεν – Αθήνα

Αναχώρηση ξημερώματα με πρωινή πτήση με τη Norwegian για Μπέργκεν. Λίγες ώρες ύπνος, ταλαιπωρία με τα πράγματα μέχρι το λεωφορείο για το αεροδρόμιο, κρύο, και ένας πονοκέφαλος να μου χαλάει τη διάθεση. Φτάνουμε Μπέργκεν, κλειδώνουμε τις αποσκευές σε ένα φοριαμό στο αεροδρόμιο, και παίρνουμε το λεωφορείο για την πόλη. Η πρώτη μας στάση είναι ένας φούρνος – καφέ, για τον απαραίτητο καφέ ώστε να ανοίξει το μάτι και κάτι γλυκό για πρωινό. Μόλις συνερχόμαστε, κάνουμε μια σύντομη βόλτα στο κέντρο και κατευθυνόμαστε προς την αφετηρία ενός διώροφου τουριστικού λεωφορείου που σε μεταφέρει σε ένα εναέριο λιφτ, το Unrikenbannen. Μοναδικοί επιβάτες του λεωφορείου 4 άτομα, δηλαδή εμείς οι δύο και ένας ακόμη Έλληνας μαζί με τον ηλικιωμένο πατέρα του. Μεταφερόμαστε στη βάση του τελεφερίκ που θα μας ανεβάσει στο λόφο Ούρλικεν, τον ψηλότερο από τους λόφους που περιβάλλουν το Μπέργκεν, σε υψόμετρο 643m Το βαγόνι που μπαίνουμε είναι άβολο, καθώς είμαστε όρθιοι και κρυώνουμε λόγω της χαμηλής θερμοκρασίας, αλλά η διαδρομή είναι σύντομη, καθώς το ανέβασμα είναι απότομο και με μεγάλη κλίση.




Μόλις φτάνουμε στην κορυφή, αποζημιωνόμαστε από την καταπληκτική θέα προς το Μπέργκεν και όλο το φιορδ, αλλά και προς την αντίθετη κατεύθυνση, προς βουνά και οροπέδια! Ο λόφος Ούλρικεν δεν χαρακτηρίζεται από δέντρα, είναι τελείως διαφορετική η μορφολογία του εδάφους του. Από το σημείο που βρισκόμαστε ξεκινούν πολλά οδοιπορικά μονοπάτια προς το βουνό ή τους γειτονικούς λόφους, ενώ σε πινακίδες σημαίνεται η διάρκεια της κάθε διαδρομής. Εμείς βέβαια έχουμε παγώσει, η θερμοκρασία σε αυτό το υψόμετρο είναι μόλις 7 βαθμοί, 5-6 βαθμούς δηλαδή χαμηλότερη απ’ότι στο κέντρο του Μπέργκεν, και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να πιούμε έναν ακόμη καφέ στην καφετέρια του τελεφερίκ. Η αίθουσα της καφετέριας είναι χωρισμένη, με το μεγαλύτερο κομμάτι της να χρησιμεύει και ως συνεδριακός χώρος, όπου είχε ξεκινήσει να έρχεται και κόσμος για κάποιο συνέδριο. Περιμετρικά της καφετέριας τα τζάμια σου επιτρέπουν να απολαύσεις τη θέα πίνοντας τον καφέ σου!
Επιστρέφουμε στην πόλη, κάνουμε μια μικρή βόλτα στο Μπρίγκεν και στο λιμάνι, επισκεπτόμαστε τους υπαίθριους πάγκους για τουριστικά μικροπράγματα (όπου όλοι μας ρώταγαν αν είμαστε Ισπανοί, κάτι που είχε ήδη επαναληφθεί πολλές φορές στη διάρκεια του ταξιδιού), και καταλήγουμε στην ψαραγορά Torget της πόλης. Αφού χαζέψουμε με τα αλιεύματα, καθόμαστε σε μία από τις καντίνες που σερβίρουν διάφορους ψαρομεζέδες, και τρώμε το εγγυημένο πιάτο fish n’ chips που προτιμά και ο περισσότερος κόσμος γύρω μας, δηλαδή μπακαλιάρο με τηγανητές πατάτες.




Επιστροφή στο αεροδρόμιο Φρέσλαντ του Μπέργκεν, όπου η πρωινή ησυχία έχει πάει περίπατο και υπάρχει πολύς κόσμος που πηγαινοέρχεται. Εντύπωση μας προκαλεί κόσμος που περιμένει σε μια σκάλα αλλά δεν δίνουμε ιδιαίτερη σημασία. Αφού χαζεύουμε στο αεροδρόμιο, έχοντας κάνει check in από το πρωί, πηγαίνουμε στον ανελκυστήρα που σε βγάζει στις αναχωρήσεις. Βγαίνοντας από το ασανσέρ βλέπουμε μια τεράστια ουρά, και συνειδητοποιούμε ότι είναι η ίδια ουρά που φτάνει κάτω από τη σκάλα με τον κόσμο που βλέπαμε πριν. Στο σημείο που βρισκόμασταν η ουρά ήταν σχεδόν στη μέση. Αφού κοιτιόμαστε αμήχανα με το φίλο μου, και αφού ο κόσμος μας κοιτάζει αδιάφορα (οι περισσότεροι) και η δυνατότητα να πάμε στην αρχή της ουράς ήταν αδύνατη μιας και η σκάλα ήταν φρακαρισμένη από κόσμο, μένουμε στο σημείο που βρεθήκαμε. Δεν θα πω ως γνήσιοι Έλληνες αυτή τη φορά, δεν το είχαμε κάνει επίτηδες!
Έρχεται η στιγμή της αναχώρησης και το αεροπλάνο δεν φεύγει, ενώ αστυνομικοί και προσωπικό του αεροδρομίου μπαινοβγαίνουν στον χώρο αποσκευών. Ο πιλότος με απορία και αυτός μας εξηγεί ότι έχει χαθεί μια βαλίτσα η οποία εθεάθει στην πτήση μας(!), και πρέπει να γίνει έρευνα. Το κενό που είχαμε στο Άμστερνταμ ήταν μικρό, λίγο περισσότερο από μια ώρα, και το γεγονός μιας ενδεχόμενης καθυστέρησης μάς προκαλούσε νευρικότητα. Πετάμε τελικά με πενήντα λεπτά καθυστέρηση, και λίγο πριν το Άμστερνταμ ο πιλότος μάς ενημερώνει ότι κάψαμε παραπάνω καύσιμα και καλύψαμε κομμάτι της καθυστέρησης. Εφυσυχαζόμαστε, μέχρι που μετά από λίγο μάς ενημερώνει για νέο πρόβλημα (αγαπητοί επιβάτες, δεν ξέρω πώς να σας το πω, αλλά φαίνεται πως δεν υπάρχει ελεύθερη πύλη προς προσγείωση αυτή τη στιγμή), με αποτέλεσμα επί 15’ να κάνουμε κύκλους πάνω από το Schiphol.
Με το πού προσγειωνόμαστε ξεκινάμε να προχωράμε βιαστικά ψάχνοντας να βρούμε την πύλη επιβίβασής μας, η οποία ήταν σε άλλο τέρμιναλ και το αεροδρόμιο του Άμστερνταμ τεράστιο! Η ειρωνεία είναι ότι σκοπεύαμε να ψωνίσουμε στο αεροδρόμιο, αλλά πού χρόνος. Περνάμε από τα duty-free, αλλά η ένδειξη για την πτήση μας “gate closing” δεν άφηνε περιθώρια να το σκεφτούμε. Φτάνουμε τελικά στην πύλη μας 10΄ πριν την αναχώρηση, οι υπάλληλοι μάς καθησυχάζουν ότι οι αποσκευές μας λογικά θα πετάξουν μαζί μας, παρά το μικρό χρονικό περιθώριο, και επιβιβαζόμαστε. Ο πονοκέφαλος έχει πάει περίπατο πλέον, και στην πτήση είμαστε αρκετά ζωηροί, αναπολώντας διάφορες στιγμές του ταξιδιού! Στο Ελ.Βενιζέλος πάμε αμέσως στον κυλιόμενο ιμάντα με τις αποσκευές, και όταν τις βλέπουμε να έρχονται πανηγυρίζουμε (είχαμε παλιότερα την εμπειρία χαμένης αποσκευής με την εταιρεία, η οποία ευτυχώς βρέθηκε την επόμενη ημέρα), με τον υπόλοιπο κόσμο να μας κοιτάει περίεργα. Κάπως έτσι ολοκληρώθηκε το όμορφο ταξίδι μας.
 

adiaforos

Member
Μηνύματα
1.049
Likes
1.589
Ελπίζω να σας άρεσε! Λίγο βιαστικό το τέλος γιατί ήθελα να την τελειώσω πριν φύγω για το αεροδρόμιο. :)
 

travel_mind

Member
Μηνύματα
52
Likes
32
Ονειρεμένο Ταξίδι
Νότιος Αφρική
Πολύ όμορφη ιστορία και απίθανες φωτογραφίες! Το Μπέργκεν είναι πανέμορφο και η κρουαζιέρα στο Σόγκνε φιόρδ μοναδική εμπειρία!!! Σε ευχαριστώ που με την ιστορία σου έφερες στη μνήμη μου εικόνες από το δικό μου ταξίδι στην Σκανδιναβία το 2004.Κατά την γνώμη μου η Νορβηγία είναι η πιο όμορφη από τις σκανδιναβικές χώρες και πολύ θα ήθελα να ξαναπάω για να δώ μέρη που δέν έχω δεί.
 

pattyyy

Member
Μηνύματα
1.565
Likes
1.271
Επόμενο Ταξίδι
χμ...
Ονειρεμένο Ταξίδι
νότια αφρική
Πολύ ωραία η ιστορία σου! Ευχαριστούμε πολύ! Μου θύμισε σε πολλά σημεία την περσινή μου επίσκεψη στη Σουηδία! Ειδικά ο περίπατος γύρω από τη λίμνη!
 

adiaforos

Member
Μηνύματα
1.049
Likes
1.589
Πάτυ, ελπίζω κάποια στιγμή να σου δοθεί η ευκαιρία να πας Νορβηγία, αν και πανάκριβη χώρα αξίζει τον κόπο από πολλές απόψεις. Θέλω να ξαναπάω, αλλά το κόστος είναι απαγορευτικό. Παρόλα αυτά έχω κάνει σχέδιο επί χάρτου, με απαραίτητους σταθμούς τη δίωρη-τρίωρη κρουαζιέρα στο Γκέιρανγκερ (λένε ότι είναι ένα από τα ομορφότερα μέρη στον κόσμο) και ενδεχομένως μια πεντάωρη εκδρομή σε έναν παγετώνα. Δυστυχώς οι τιμές είναι εξωφρενικές (κοντά 100? το καθένα, συν το κόστος μετακινήσεων, συν το κόστος διαμονής-διατροφής). Επίσης το κομμάτι βόρεια του Αρκτικού κύκλου είναι ένα άλλο ταξίδι από μόνο του, με σταθμούς όπως τα νησιά Λοφότεν -γνωστά σε όλους τους Έλληνες από τον Καββαδία- τη Μο-ι-ράνα, το Μπόντε (Bodø), το Τρομσό, το Βόρειο Ακρωτήρι...

Πάντως Σουηδία που έχεις πάει είναι πιο εύκολος οικονομικά προορισμός για Έλληνες, ίσως τελικά είναι πιο εύκολο να πάω εκεί.

Μία διόρθωση στο κείμενο: Όπου Mydral είναι η πόλη Myrdal. Επίσης το Flåm δεν προφέρεται Φλαμ, αλλά κάτι σαν Φλομ. Και το λιμάνι με δύσκολο όνομα που αναφέρω κάπου το βρήκα: Rysjedalsvika.

Και μια παρατήρηση για τη νορβηγική αντίληψη της νομιμοφροσύνης: Οι φορολογικές δηλώσεις όλων των διαμενόντων στη Νορβηγία είναι αναρτημένες στο διαδίκτυο και ελεύθερα προσβάσιμες από όλους. Από τον πρωθυπουργό της χώρας ως τον τελευταίο εργάτη! Αδιανόητο!
 

nikolas82

New Member
Μηνύματα
2
Likes
0
Επόμενο Ταξίδι
Νορβηγία
καλησπερα σε ολη την παρεα...ψαχνω πληροφοριες σχετικα με Νορβηγια...εχουμε αποφασισει να παμε 16 Δεκεμβριου με 24..το θεμα ειναι οτι ψαχνουμε εδω και μια εβδομαδα που θα παμε στην Νορβηγια...εσεις τι προτεινετε.???Λεμε για bergen Flam αλλοι μας λενε για Trondheim Voss Myrdal και εχω λιγο μπερδευτει...εχω ακουσει τα καλυτερα για το bergen αλλα επειδη στην παρεα που θα παμε οπως και σε μενα αρεσει πολυ η φυση εχω ενδιασμους οτι το bergen ειναι περισσοτερο πολη...η αληθεια ειναι οτι εχω λιγο μπερδευτει...οποιος γνωριζει σχετικα ας στειλει μια απαντηση.. ευχαριστω!
 

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.109
Μηνύματα
880.589
Μέλη
38.837
Νεότερο μέλος
koliswa

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom