hydronetta
Member
- Μηνύματα
- 4.152
- Likes
- 14.442
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- όπου δεν έχω πάει
Zamość - Szczebrzeszyn
Aγώνας δρόμου ήταν η επιστροφή προς τα Πολωνικά εδάφη.
Αν και στο χάρτη η οδική απόσταση Lviv-Zamość (που ήταν ο επόμενος σταθμός του ταξιδιού) φαίνεται μικρή, εντούτοις με το αεροπορικό εισιτήριο ήδη στη τσέπη αναγκαζόμουν να επιστρέψω στη Βαρσοβία, να πάρω από το αεροδρόμιο λεωφορείο για το Lublin κι απο κει άλλο για Zamość. Nαι μεν θα κάλυπτα διπλάσια οδική απόσταση, αλλά είχα περισσότερες επιλογές μετακίνησης κι απροβλημάτιστες, χωρίς πολύωρες διατυπώσεις στα ουκρανοπολωνικά σύνορα. Με βάση λοιπόν τις πληροφορίες από το διαδίκτυο στην καλύτερη των περιπτώσεων δεδομένης της μεσημεριανής αναχώρησής μου από το Lviv θα έφτανα λίγο πριν τα μεσάνυχτα στον προορισμό μου.
Αποχαιρέτισα την όμορφη ουκρανική πόλη με τις καλύτερες των εντυπώσεων και με τα φτερά της LOT προσγειώθηκα στον αερολιμένα της πολωνικής πρωτεύουσας. Σχεδόν τρέχοντας πήγα προς το σταθμό των λεωφορείων με την ελπίδα ότι κάτι θα βρω μπας και φτάσω μια ώρα νωρίτερα στον προορισμό μου.
Και ω του θαύματος ο οδηγός του μικρού βαν για το Lublin μόλις είχε βάλει μπρος τη μηχανή προς αναχώρηση, πριν ξέπνοος τρυπώσω στο εσωτερικό του. Πανευτυχής που γλύτωσα το ξεροστάλιασμα για αναμονή του επόμενου ΚΤΕΛ χαλάρωσα στη θέση μου χαζεύοντας τη διαδρομή. Από το τζάμι όλα φάνταζαν τακτοποιημένα: ωραίο άνετο οδόστρωμα, αγροικίες ένθεν κακείθεν, άφθονο πράσινο…αλλά επαναλαμβανόμενο κι επίπεδο πληκτικό τοπίο.
Κατάφερα να φτάσω στο Zamość σχετικά νωρίτερα από τα προβλεπόμενα, γενονός που μου επέτρεψε να κάνω καταλύσω στο ξενοδοχείο και ξεχυθώ αμέσως στους δρόμους της ιστορικής πόλης για μια πρώτη γεύση.
Το Zamość λοιπόν από το 1992 απολαμβάνει του τίτλου του μνημείου παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO, καθώς και πληθώρας χαρακτηρισμών όπως «Το στολίδι της Αναγέννησης», «Η Πάδοβα του Βορρά» κι άλλα τέτοια ευφάνταστα. Και γιατί παρακαλώ;
Όταν ιδρύθηκε η πόλη στα τέλη του 16ου αιώνα ο ιταλός αρχιτέκτονας Bernardo Morando δημιούργησε ένα αναγεννησιακό μοντέλο μιας «ιδανικής πόλης».
Η πόλη που περιχαρακώθηκε τριγύρω από οχυρό με προμαχώνες, χτίστηκε κατά παραγγελία του Καγκελλάριου Jan Zamoyski και στην ουσία ήταν μια «ιδιωτική πόλη» την οποία ο εμπνευστής ήθελε να καταστήσει εκπαιδευτικό, θρησκευτικό, πολιτιστικό κι εμπορικό κέντρο.
Ο Jan Zamoyski ανέθεσε στον Morando να σχεδιάσει την πόλη σε σχήμα πεντάγωνου (μόλις 600 μ μήκους και 400 μ. πλατους) και με διάταξη ...ανθρωπομορφη. "Κεφάλι" του ήταν το παλάτι των Zamoyski, "ραχοκοκαλιά" η οδός Grodzka που διασχίζει τη πόλη από τα ανατολικά προς τα δυτικά με κατεύθυνση προς το παλάτι, οι προμαχώνες ήταν τα "χέρια και τα πόδια", ενώ οι πλατείες και τα λοιπά κτήρια του κέντρου ήταν τα «εσωτερικά όργανα" της πόλης!
Η πόλη γνώρισε κι άντεξε πολιορκίες, όμως το 1821 η οικογένεια Zamoyski αναγκάστηκε να την πουλήσει στο κράτος και το 1866 στα πλαίσια εκμοντερνισμού καταστράφηκαν τα περισσότερα οχυρωματικά έργα.
Στο Zamość προ του 2ου παγκοσμίου πολέμου υπήρχε μια σημαντική εβραϊκή κοινότητα 11,000 ψυχών. Οι μισοί από αυτούς κατέληξαν στα στρατόπεδα των Ναζί...
Οι πρώτες εικόνες του παλιού Zamość δεν με απογείωσαν όπως περίμενα. Η παλιά πόλη ήταν μια σταλιά, ρετουσαρισμένη στην εντέλεια σαν τη Πράγα, αποκομένη όμως από τον ιστό της σύγχρονης πόλης των 70,000 κατοίκων κι αφημένη για τα μάτια κυρίως των επισκεπτών.
Η απογοήτευσή μου υπήρξε έκδηλη καθώς φτάνοντας στην κεντρική πλατεία της πόλης διαπίστωσα ότι λάμβανε χώρα μια υπαίθρια συναυλία.
Αφενός τα ακούσματα του πολωνικού συγκροτήματος επί σκηνής με άφησαν ασυγκίνητο αφετέρου πέραν της εξέδρας και της πολυκοσμίας είχαν στηθεί σ’ολη την έκταση της πλατείας κι ένα τσούρμο περίπτερα και καντίνες πουλώντας από σουβενίρ μέχρι τοπικές λιχουδιές. Παρά το κακό χαμό εντός πλατείας, τα στενά περιξ αυτής ήταν παντελώς ερημικά καθώς οι ντόπιοι κυκλοφορούσαν αραιά σχεδόν σαν τα φαντάσματα.
Έκανα μια μικρή γύρα χαζεύοντας υπό τους ήχους της μουσικής απαθανατίζοντας νυχτερινά πλάνα από τα γραφικά ερημικά στενά ώσπου αποφάσισα να επιστρέψω στο ξενοδοχείο όπου στο όμορφο εστιατόριό του επιδόθηκα σ’ένα γαστριμαργικό όργιο. Η γκαρσόνα που μόνο ιταλικά (!) πέραν των πολωνικών μιλούσε, θα πρέπει να αναρωτήθηκε από πού με αμόλησαν λιμοκτονούντα καθώς έφερνε το ένα πιάτο μετά το άλλο. Ομολογώ ότι τα γεμιστά ζυμαρικά με σπανάκι και σολωμό με τη σμετάνα που άδειασα πλουσιοπάροχα πάνω τους συνοδευόμενα απόάφθονη μπύρα Żywiec ήταν το highlight. Η διαφορά από την Ουκρανία εμφανής: στις τιμές…
Σαν τον Βούδα λοιπόν αποχώρησα στο στενάχωρο δωμάτιό μου συντροφιά με με τα αιμοβόρα κουνούπια της περιοχής με την ελπίδα ότι το επόμενο πρωί η πλατεία θα έχει αδειάσει και το πλήθος θα έχει εξαφανιστεί ώστε να απολαύσω την περιήγησή μου. Προς ανακούφισή μου η πλατεία του Zamość ήταν σχεδόν έρημη με τις εργασίες της αποκαθήλωσης της εξέδρας εν εξελίξη. Χρυσή ευκαρία για μια δεύτερη περιήγηση.
Ελάτε λοιπόν μαζί μου για μια περιπλάνηση στη παλιά πόλη με εικόνες άλλοτε μέρα κι άλλοτε με το φως του δειλινού:
Αρχικά συνάντησα μέρος των οχυρωματικών έργων και τον προμαχώνα Νο7που στεγάζει σήμερα το γραφείο ενημέρωσης τουριστών
Ακριβώς απέναντι στην είσοδο της παλιάς πόλης η μπαρόκ φραγκισκανική εκκλησία του 17ου αιώνα, η μεγαλύτερη στο Zamość. Ατυχήσασα κατά τη σχετικά πρόσφατη ιστορία της, άλλαξε αρκετές χρήσεις καταλήγοντας να λειτουργεί και σαν κινηματογράφος ως το 1994!
Κάπου παραδίπλα είναι η Εκκλησία του Αγίου Νικολάου, η πρώτη ορθόδοξη εκκλησία που χτίστηκε το 1618-1631, μίξη τυπικών χαρακτηριστικών Ορθοδόξων εκκλησιών της Μολδαβίας και Λατινικής αρχιτεκτονικής. Στα 1690 προστέθηκε ένας 38μετρος πύργος με μπαρόκ θόλο.
Δυό τρία στενά πιο κάτω –στην ...άλλη άκρη της πόλης- στέκει το Παλάτι των Zamoyski με το άγαλμα του ιδρυτή της πόλης.
Εκεί δίπλα είναι ο Καθεδρικός ναός της Αναστάσεως και του Αποστόλου Θωμά, από τα αρχικά εργα του Bernardo Morando. Πλήρης πλαϊνών παρεκκλησίων περηφανεύεται για την πλούσια εσωτερική αναγεννησιακή διακόσμηση με ένθετα ροκοκό στοιχεία και πολλά έργα ζωγραφικής ιταλών και πολωνών ζωγράφων.
Ακολούθησα το δρομο περιφερειακά των τειχών, προσπερνώντας αριστερά την παλιά πύλη Lubelska
κι αριστερά την Ακαδημία (1594–1784), για να βρεθώ αρχικά στο περίβολο τουναού της Αγίας Αικατερίνης, του 17ου αιώνα στην περίμετρο της πόλης.
Εκεί έστριψα δεξιά και μέσω της μικρής πλατείας του Αλατιού (Solny Rynek),
μπήκα πια στην μεγαλόπρεπη Μεγάλη Πλατεία (Rynek Wielki)
Το πιο σημαντικό κτίριο είναι το Δημαρχείο, που χτίστηκε στα τέλη του 16ου και 17ου αιώνα, σύμφωνα με τα σχέδια του Bernardo Morando, αλλά και μεταγενέστερες αλλαγές. Η εντυπωσιακή διπλή σκάλα σε σχήμα βεντάλιας είναι προσθήκη του 18ου αιώνα.
Η πλατεία άψογα πετραγωνισμένη περιβάλλεται από ένα σύμπλεγμα σπιτιών με στοές και περίτεχνες προσόψεις που χτίστηκαν από τους πλουσιότερους εμπόρους του Zamość κατά τον 17ο αιώνα. Τα περισσότερα (αν όχι όλα) δεν έχουν το προσωνύμιο του ιδιοκτήτη τους αλλά “Κάτω από…” αναλόγως του εξωτερικού διάκοσμου. Και για να είμαι πιο ακριβής:
Το κόκκινο σπίτι "Κάτω από τον ‘Αγγελο" ανήκε σε πλούσιο αρμένη έμπορο κι είναι στολισμένο με τον αρχάγγελο Γαβριήλ να κρατάει ένα κρίνο. Οι τοίχοι του δεύτερου ορόφου είναι διακοσμημένοι με λιοντάρια κι ένα δράκο. Τα λιοντάρια υποτίθεται προστατεύουν το σπίτι ενάντια στο κακό που ενσαρκώνεται από τον δράκο.
Tο γωνιακό πράσινο σπίτι δίπλα, περηφανεύεται για τη μπαρόκ διακόσμηση, που περιλαμβάνει ένα ανάγλυφο του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου και του Αποστόλου Θωμά.
Το μπλε σπίτι "Κάτω από το παντρεμένο ζευγάρι” ανήκε σε Αρμένη έμπορο. Η πρόσοψη περιλαμβάνει γεωμετρικά σχήματα και λουλούδια, ενώ η σοφίτα είναι διακοσμημένη με γκροτέσκες φιγούρες ενός παντρεμένου ζευγαριού.
Παραδίπλα το υποκίτρινο σπίτι του 17ου αιώνα "Κάτω από τη Παναγία" δείχνει την Παναγία βρεφοκρατούσα να ποδοπατά ένα δράκο
Το σπίτι "Κάτω από τον Άγιο Casimir" στην απένταντι πλευρά έχει τη πρόσοψή του στολισμένη με μια εικόνα του Αγίου Casimir.
Αφού λοιπόν αναλώθηκα στα στενάκια του Zamość, προσπέρασα και τη Πλατεία του Νερού (όπου το βράδυ έκαναν φωτορυθμικά με πίδακες νερού από το συντριβάνι),
μιας και δεν είχα καημό να αρχίσω να παίρνω σβάρνα κάθε λογής μουσείο, αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα νασυνεχίσω στο γειτονικό «ιστορικό» (?) Szczebrzeszyn για να αποτίσω φόρο τιμής στα ζουζούνια του πολωνικού γλωσσοδέτη [θυμίζω ότι ο γλωσσοδέτης W Szczebrzeszynie chrząszcz brzmi w trzcinie μεταφράζεται: Στην πόλη Szczebrzeszyn ένα σκαθάρι (γενικώς ζουζούνι) βουίζει στα καλάμια]
Στο περιλάλητο Szczebrzeszyn λοιπόν η ζωή κυλά ήρεμα μέσα στη τουριστική του ανυπαρξία. Και τι σχόλια άραγε αρμόζουν για ένα ροζουλί τετράποδο που μέσα στο λιοπύρι βρέθηκε να περιφέρεται στους δρόμους του, απαθανατίζοντας οιοδήποτε μνημείο με ζουζούνια ή κάθε λογής έντομα εις μνείαν ενός γλωσσοδέτη;
Μα είναι τρελλοί αυτοί οι Ρωμαίοι!!!!!
Aγώνας δρόμου ήταν η επιστροφή προς τα Πολωνικά εδάφη.
Αν και στο χάρτη η οδική απόσταση Lviv-Zamość (που ήταν ο επόμενος σταθμός του ταξιδιού) φαίνεται μικρή, εντούτοις με το αεροπορικό εισιτήριο ήδη στη τσέπη αναγκαζόμουν να επιστρέψω στη Βαρσοβία, να πάρω από το αεροδρόμιο λεωφορείο για το Lublin κι απο κει άλλο για Zamość. Nαι μεν θα κάλυπτα διπλάσια οδική απόσταση, αλλά είχα περισσότερες επιλογές μετακίνησης κι απροβλημάτιστες, χωρίς πολύωρες διατυπώσεις στα ουκρανοπολωνικά σύνορα. Με βάση λοιπόν τις πληροφορίες από το διαδίκτυο στην καλύτερη των περιπτώσεων δεδομένης της μεσημεριανής αναχώρησής μου από το Lviv θα έφτανα λίγο πριν τα μεσάνυχτα στον προορισμό μου.
Αποχαιρέτισα την όμορφη ουκρανική πόλη με τις καλύτερες των εντυπώσεων και με τα φτερά της LOT προσγειώθηκα στον αερολιμένα της πολωνικής πρωτεύουσας. Σχεδόν τρέχοντας πήγα προς το σταθμό των λεωφορείων με την ελπίδα ότι κάτι θα βρω μπας και φτάσω μια ώρα νωρίτερα στον προορισμό μου.
Και ω του θαύματος ο οδηγός του μικρού βαν για το Lublin μόλις είχε βάλει μπρος τη μηχανή προς αναχώρηση, πριν ξέπνοος τρυπώσω στο εσωτερικό του. Πανευτυχής που γλύτωσα το ξεροστάλιασμα για αναμονή του επόμενου ΚΤΕΛ χαλάρωσα στη θέση μου χαζεύοντας τη διαδρομή. Από το τζάμι όλα φάνταζαν τακτοποιημένα: ωραίο άνετο οδόστρωμα, αγροικίες ένθεν κακείθεν, άφθονο πράσινο…αλλά επαναλαμβανόμενο κι επίπεδο πληκτικό τοπίο.
Κατάφερα να φτάσω στο Zamość σχετικά νωρίτερα από τα προβλεπόμενα, γενονός που μου επέτρεψε να κάνω καταλύσω στο ξενοδοχείο και ξεχυθώ αμέσως στους δρόμους της ιστορικής πόλης για μια πρώτη γεύση.
Το Zamość λοιπόν από το 1992 απολαμβάνει του τίτλου του μνημείου παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO, καθώς και πληθώρας χαρακτηρισμών όπως «Το στολίδι της Αναγέννησης», «Η Πάδοβα του Βορρά» κι άλλα τέτοια ευφάνταστα. Και γιατί παρακαλώ;
Όταν ιδρύθηκε η πόλη στα τέλη του 16ου αιώνα ο ιταλός αρχιτέκτονας Bernardo Morando δημιούργησε ένα αναγεννησιακό μοντέλο μιας «ιδανικής πόλης».
Η πόλη που περιχαρακώθηκε τριγύρω από οχυρό με προμαχώνες, χτίστηκε κατά παραγγελία του Καγκελλάριου Jan Zamoyski και στην ουσία ήταν μια «ιδιωτική πόλη» την οποία ο εμπνευστής ήθελε να καταστήσει εκπαιδευτικό, θρησκευτικό, πολιτιστικό κι εμπορικό κέντρο.
Ο Jan Zamoyski ανέθεσε στον Morando να σχεδιάσει την πόλη σε σχήμα πεντάγωνου (μόλις 600 μ μήκους και 400 μ. πλατους) και με διάταξη ...ανθρωπομορφη. "Κεφάλι" του ήταν το παλάτι των Zamoyski, "ραχοκοκαλιά" η οδός Grodzka που διασχίζει τη πόλη από τα ανατολικά προς τα δυτικά με κατεύθυνση προς το παλάτι, οι προμαχώνες ήταν τα "χέρια και τα πόδια", ενώ οι πλατείες και τα λοιπά κτήρια του κέντρου ήταν τα «εσωτερικά όργανα" της πόλης!
Η πόλη γνώρισε κι άντεξε πολιορκίες, όμως το 1821 η οικογένεια Zamoyski αναγκάστηκε να την πουλήσει στο κράτος και το 1866 στα πλαίσια εκμοντερνισμού καταστράφηκαν τα περισσότερα οχυρωματικά έργα.
Στο Zamość προ του 2ου παγκοσμίου πολέμου υπήρχε μια σημαντική εβραϊκή κοινότητα 11,000 ψυχών. Οι μισοί από αυτούς κατέληξαν στα στρατόπεδα των Ναζί...
Οι πρώτες εικόνες του παλιού Zamość δεν με απογείωσαν όπως περίμενα. Η παλιά πόλη ήταν μια σταλιά, ρετουσαρισμένη στην εντέλεια σαν τη Πράγα, αποκομένη όμως από τον ιστό της σύγχρονης πόλης των 70,000 κατοίκων κι αφημένη για τα μάτια κυρίως των επισκεπτών.
Η απογοήτευσή μου υπήρξε έκδηλη καθώς φτάνοντας στην κεντρική πλατεία της πόλης διαπίστωσα ότι λάμβανε χώρα μια υπαίθρια συναυλία.
Αφενός τα ακούσματα του πολωνικού συγκροτήματος επί σκηνής με άφησαν ασυγκίνητο αφετέρου πέραν της εξέδρας και της πολυκοσμίας είχαν στηθεί σ’ολη την έκταση της πλατείας κι ένα τσούρμο περίπτερα και καντίνες πουλώντας από σουβενίρ μέχρι τοπικές λιχουδιές. Παρά το κακό χαμό εντός πλατείας, τα στενά περιξ αυτής ήταν παντελώς ερημικά καθώς οι ντόπιοι κυκλοφορούσαν αραιά σχεδόν σαν τα φαντάσματα.
Έκανα μια μικρή γύρα χαζεύοντας υπό τους ήχους της μουσικής απαθανατίζοντας νυχτερινά πλάνα από τα γραφικά ερημικά στενά ώσπου αποφάσισα να επιστρέψω στο ξενοδοχείο όπου στο όμορφο εστιατόριό του επιδόθηκα σ’ένα γαστριμαργικό όργιο. Η γκαρσόνα που μόνο ιταλικά (!) πέραν των πολωνικών μιλούσε, θα πρέπει να αναρωτήθηκε από πού με αμόλησαν λιμοκτονούντα καθώς έφερνε το ένα πιάτο μετά το άλλο. Ομολογώ ότι τα γεμιστά ζυμαρικά με σπανάκι και σολωμό με τη σμετάνα που άδειασα πλουσιοπάροχα πάνω τους συνοδευόμενα απόάφθονη μπύρα Żywiec ήταν το highlight. Η διαφορά από την Ουκρανία εμφανής: στις τιμές…
Σαν τον Βούδα λοιπόν αποχώρησα στο στενάχωρο δωμάτιό μου συντροφιά με με τα αιμοβόρα κουνούπια της περιοχής με την ελπίδα ότι το επόμενο πρωί η πλατεία θα έχει αδειάσει και το πλήθος θα έχει εξαφανιστεί ώστε να απολαύσω την περιήγησή μου. Προς ανακούφισή μου η πλατεία του Zamość ήταν σχεδόν έρημη με τις εργασίες της αποκαθήλωσης της εξέδρας εν εξελίξη. Χρυσή ευκαρία για μια δεύτερη περιήγηση.
Ελάτε λοιπόν μαζί μου για μια περιπλάνηση στη παλιά πόλη με εικόνες άλλοτε μέρα κι άλλοτε με το φως του δειλινού:
Αρχικά συνάντησα μέρος των οχυρωματικών έργων και τον προμαχώνα Νο7που στεγάζει σήμερα το γραφείο ενημέρωσης τουριστών
Ακριβώς απέναντι στην είσοδο της παλιάς πόλης η μπαρόκ φραγκισκανική εκκλησία του 17ου αιώνα, η μεγαλύτερη στο Zamość. Ατυχήσασα κατά τη σχετικά πρόσφατη ιστορία της, άλλαξε αρκετές χρήσεις καταλήγοντας να λειτουργεί και σαν κινηματογράφος ως το 1994!
Κάπου παραδίπλα είναι η Εκκλησία του Αγίου Νικολάου, η πρώτη ορθόδοξη εκκλησία που χτίστηκε το 1618-1631, μίξη τυπικών χαρακτηριστικών Ορθοδόξων εκκλησιών της Μολδαβίας και Λατινικής αρχιτεκτονικής. Στα 1690 προστέθηκε ένας 38μετρος πύργος με μπαρόκ θόλο.
Δυό τρία στενά πιο κάτω –στην ...άλλη άκρη της πόλης- στέκει το Παλάτι των Zamoyski με το άγαλμα του ιδρυτή της πόλης.
Εκεί δίπλα είναι ο Καθεδρικός ναός της Αναστάσεως και του Αποστόλου Θωμά, από τα αρχικά εργα του Bernardo Morando. Πλήρης πλαϊνών παρεκκλησίων περηφανεύεται για την πλούσια εσωτερική αναγεννησιακή διακόσμηση με ένθετα ροκοκό στοιχεία και πολλά έργα ζωγραφικής ιταλών και πολωνών ζωγράφων.
Ακολούθησα το δρομο περιφερειακά των τειχών, προσπερνώντας αριστερά την παλιά πύλη Lubelska
κι αριστερά την Ακαδημία (1594–1784), για να βρεθώ αρχικά στο περίβολο τουναού της Αγίας Αικατερίνης, του 17ου αιώνα στην περίμετρο της πόλης.
Εκεί έστριψα δεξιά και μέσω της μικρής πλατείας του Αλατιού (Solny Rynek),
μπήκα πια στην μεγαλόπρεπη Μεγάλη Πλατεία (Rynek Wielki)
Το πιο σημαντικό κτίριο είναι το Δημαρχείο, που χτίστηκε στα τέλη του 16ου και 17ου αιώνα, σύμφωνα με τα σχέδια του Bernardo Morando, αλλά και μεταγενέστερες αλλαγές. Η εντυπωσιακή διπλή σκάλα σε σχήμα βεντάλιας είναι προσθήκη του 18ου αιώνα.
Η πλατεία άψογα πετραγωνισμένη περιβάλλεται από ένα σύμπλεγμα σπιτιών με στοές και περίτεχνες προσόψεις που χτίστηκαν από τους πλουσιότερους εμπόρους του Zamość κατά τον 17ο αιώνα. Τα περισσότερα (αν όχι όλα) δεν έχουν το προσωνύμιο του ιδιοκτήτη τους αλλά “Κάτω από…” αναλόγως του εξωτερικού διάκοσμου. Και για να είμαι πιο ακριβής:
Το κόκκινο σπίτι "Κάτω από τον ‘Αγγελο" ανήκε σε πλούσιο αρμένη έμπορο κι είναι στολισμένο με τον αρχάγγελο Γαβριήλ να κρατάει ένα κρίνο. Οι τοίχοι του δεύτερου ορόφου είναι διακοσμημένοι με λιοντάρια κι ένα δράκο. Τα λιοντάρια υποτίθεται προστατεύουν το σπίτι ενάντια στο κακό που ενσαρκώνεται από τον δράκο.
Tο γωνιακό πράσινο σπίτι δίπλα, περηφανεύεται για τη μπαρόκ διακόσμηση, που περιλαμβάνει ένα ανάγλυφο του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου και του Αποστόλου Θωμά.
Το μπλε σπίτι "Κάτω από το παντρεμένο ζευγάρι” ανήκε σε Αρμένη έμπορο. Η πρόσοψη περιλαμβάνει γεωμετρικά σχήματα και λουλούδια, ενώ η σοφίτα είναι διακοσμημένη με γκροτέσκες φιγούρες ενός παντρεμένου ζευγαριού.
Παραδίπλα το υποκίτρινο σπίτι του 17ου αιώνα "Κάτω από τη Παναγία" δείχνει την Παναγία βρεφοκρατούσα να ποδοπατά ένα δράκο
Το σπίτι "Κάτω από τον Άγιο Casimir" στην απένταντι πλευρά έχει τη πρόσοψή του στολισμένη με μια εικόνα του Αγίου Casimir.
Αφού λοιπόν αναλώθηκα στα στενάκια του Zamość, προσπέρασα και τη Πλατεία του Νερού (όπου το βράδυ έκαναν φωτορυθμικά με πίδακες νερού από το συντριβάνι),
μιας και δεν είχα καημό να αρχίσω να παίρνω σβάρνα κάθε λογής μουσείο, αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα νασυνεχίσω στο γειτονικό «ιστορικό» (?) Szczebrzeszyn για να αποτίσω φόρο τιμής στα ζουζούνια του πολωνικού γλωσσοδέτη [θυμίζω ότι ο γλωσσοδέτης W Szczebrzeszynie chrząszcz brzmi w trzcinie μεταφράζεται: Στην πόλη Szczebrzeszyn ένα σκαθάρι (γενικώς ζουζούνι) βουίζει στα καλάμια]
Στο περιλάλητο Szczebrzeszyn λοιπόν η ζωή κυλά ήρεμα μέσα στη τουριστική του ανυπαρξία. Και τι σχόλια άραγε αρμόζουν για ένα ροζουλί τετράποδο που μέσα στο λιοπύρι βρέθηκε να περιφέρεται στους δρόμους του, απαθανατίζοντας οιοδήποτε μνημείο με ζουζούνια ή κάθε λογής έντομα εις μνείαν ενός γλωσσοδέτη;
Μα είναι τρελλοί αυτοί οι Ρωμαίοι!!!!!
Last edited by a moderator:
