Αυστρία Γερμανία Εσθονία Ιταλία Λεττονία Λιθουανία Ουγγαρία Π.Γ.Δ.Μ. Πολωνία Σερβία Σλοβακία Τσεχική Δημοκρατία 37 μέρες, Road trip, Αθήνα-Tallinn-Αθήνα

[themischar]

Στην κορυφή του ομώνυμου λόφου, το Κάστρο Wawel αποτελεί το καμάρι της Κρακοβίας, στο οποίο έχουν συγκεντρωθεί μια σπουδαία συλλογή από μεσαιωνικά, γοτθικά, αναγεννησιακά και μπαρόκ κτίσματα πίσω απ’ τα τείχη του, με πλούσιους θησαυρούς στο εσωτερικό τους.



Μεταξύ των άλλων κτιρίων διακρίνεται ο καθεδρικός ναός στο Wawel ένα αρχιτεκτονικό γοτθικό παζλ διαφορετικών σχημάτων και χρωμάτων.
Είναι αφιερωμένος στους Stanislas-et-venceslas και κοσμείται με πλήθος βασιλικών τάφων και μνημείων και το μεγαλύτερο καμπανάριο της Ευρώπης που ζυγίζει 11 τόνους !
Τριάντα πέντε βασιλιάδες στέφθηκαν σε αυτόν τον ναό πουέχει τις ρίζες του στον 14ο αιώνα ενώ έχει καεί δυό φορές και η σημερινή του εικόνα είναι η τρίτη στη σειρά.








Περιμένοντας το ηλιοβασίλεμα -που δεν ήλθε επειδή συννέφιασε- πάνω από τον αυλόγυρο του επιβλητικού και τέλεια καλοδιατηρημένου κάστρου αγναντεύουμε για λίγο ένα μέρος της πόλης και του ποταμού Vistula,





Η εσωτερική αυλή του Wawel Royal Palace.








Τα σκόρπια απογευματινά σύννεφα μας έφεραν και ολίγη βροχή που συνεχίζει ακόμη να ψεκάζει συντροφιά με το ουράνιο τόξο που ξεπρόβαλε στον ορίζοντα για να ισορροπήσει την ξαφνική ζοφερή ατμόσφαιρα.







Η αλλαγή του καιρού, σαφώς δε στάθηκε ικανή να μας εμποδίσει να περιδιαβούμε στα στενοσόκακα της παλιάς πόλης έως το βράδυ.


Πλατεία μεγαλούπολης χωρίς καλλιτεχνικά δρώμενα δεν νοείται, στην EU, πάει και τελείωσε.


Ο γοτθικός πύργος είναι το μόνο που έχει απομείνει από το παλιό Δημαρχείο του 13ου αιώνα, που κατεδαφίστηκε το 1820, Έχει ύψος 70 m και μια στενή σκάλα οδηγεί σε ένα πλάτωμα παρατήρησης για θέα της πόλης, όχι όμως κάτι το ιδιαίτερο,



Μια άλλη άποψη της Rynek Glowny Central Square στην οποία δεσπόζει το άγαλμα του Πολωνού ποιητή του 19ου Adam Mickiewicz μαζί και άλλα τέσσερα μικρότερα αγάλματα που συμβολίζουν τη χώρα, την επιστήμη, το θάρρος και την ποίηση.




Η βασιλική της St. Mary είναι μια τούβλινη γοτθική εκκλησία, η οποία αρχικά κατασκευάστηκε στις αρχές του 13ου αιώνα και ανακατασκευάστηκε κατά των 14ο. Βρίσκεται επί της πλατείας της κεντρικής αγοράς και έχει ύψος 80 μέτρα. Είναι διάσημη ιδιαίτερα για το εντυπωσιακό ξύλινο εσωτερικό της.

Επίσης, άξια λόγου είναι η σάλπιγγα (Hejnał mariacki) που ακούγεται κάθε μία ώρα να παίζει έναν χαρακτηριστικό ήχο από την κορυφή του πιο ψηλού από τους δύο πύργους.
Η σάλπιγγα ενώ ηχεί, ο ήχος της διακόπτεται ξαφνικά. Με αυτόν τον τρόπο τιμάται ο ντουντουκιέρης του 13ου αιώνα που πυροβολήθηκε στον λαιμό, σύμφωνα με τον μύθο, όταν προσπαθούσε να ειδοποιήσει την πόλη για τη μογγολική εισβολή το 1241.





Στο μέσον της μεγάλης πλατείας βρίσκεται μια κλειστή μεσαιωνική αγορά υφασμάτων που τώρα φιλοξενεί τουριστικά καταστήματα.




Το Eros Bound, είναι ἐνα εντυπωσιακό τεράστιο μπρουτζινο γλυπτό στους ¨πρόποδες¨ του πύργου του δημαρχείου, στο κέντρο της πλατείας αγοράς, του Πολωνού καλλιτέχνη Main Mitoraj με το εσωτερικό του να είναι κουφιο και να το απολαμβάνουν τα παιδιά αναρριχώμενα μέσα του.





Αν και περασμένη η ώρα τα καταστήματα με διάφορα κοσμήματα και πάσης φύσεως σουβενίρ εξακολουθούν να είναι ανοιχτά !

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 43
• 44
• 45
• 46
• 47
• …

  Go to chapter

  Go
• 58

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 45 of 58

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Dina Z]

και το κακό είναι πως έτσι γμτ αυξάνουμε τα θέλω μας , , , παραμερίζοντας ή ζορίζοντας -όσο να᾽ναι- τις αντοχές μας.

Πολλά like!
Αυτή, νομίζω, είναι μια από τις διαφορές του συνειδητοποιημένου από τον χαζοβιόλη τουρίστα.

 

[Grerena]

Ταξιδαρα!!!
Ταξιδαρα που περίμενα με αδημονια την περιγραφή της.
Η αρκετα πλούσια σε "στάσεις" διαδρομή που κάνατε (αν κρίνω από τον χάρτη), αλλά και η "ζουμερη" ανάλυση σου (αν κρίνω από το πρώτο δείγμα σου) θα παροτρυνουν όχι μόνο εμένα... την road traveler ) πολύ μου άρεσε ο χαρακτηρισμός), αλλά και άλλους ταξιδιώτες.
Μπράβο που κάνατε ένα τόσο μεγάλο moto-road ταξίδι και πολλά ευχαριστώ που μας μεταφέρεις την εμπειρία και μας βοηθάς, αλλά και μας... παροτρυνεις να κάνουμε κάτι παρόμοιο.
Έχω "πιάσει" καναπε και κρατω και σημειώσεις.

 

[themischar]

Πολλά like!
Αυτή, νομίζω, είναι μια από τις διαφορές του συνειδητοποιημένου από τον χαζοβιόλη τουρίστα.

Αχ, πόσο δίκιο έχεις !

 

[themischar]

Ταξιδαρα!!!
Ταξιδαρα που περίμενα με αδημονια την περιγραφή της.
Η αρκετα πλούσια σε "στάσεις" διαδρομή που κάνατε (αν κρίνω από τον χάρτη), αλλά και η "ζουμερη" ανάλυση σου (αν κρίνω από το πρώτο δείγμα σου) θα παροτρυνουν όχι μόνο εμένα... την road traveler ) πολύ μου άρεσε ο χαρακτηρισμός), αλλά και άλλους ταξιδιώτες.
Μπράβο που κάνατε ένα τόσο μεγάλο moto-road ταξίδι και πολλά ευχαριστώ που μας μεταφέρεις την εμπειρία και μας βοηθάς, αλλά και μας... παροτρυνεις να κάνουμε κάτι παρόμοιο.
Έχω "πιάσει" καναπε και κρατω και σημειώσεις.

Ευχαριστώ σε, ακόμη μια φορά, για τα ενθαρρυντικά και καλά σου λόγια. Το ¨road traveler¨ το´χεις κερδίσει, με τις τόσες καλογραμμένες ταξιδιωτικές ιστορίες σου που υπάρχουν στο foroum, εγώ απλά το έγραψα.

 

[themischar]

3η ημέρα, Τριγύρω στη Λίμνη Garda



https://drive.google.com/opend=1vL00201nQBWuymclBEAKMe4bNLtEaPYD&usp=sharing

Τη λίμνη Garda, (το Garda βγαίνει από την λέξη guardia=φρουρός και επειδή στην οροσειρά Baldo που την περιβάλει υπήρχε φρούριο που έλεγχε την περιοχή). Σαφώς και την είχαμε ακουστά, αλλά μόνο ως ακόμη μια λίμνη της Β. Ιταλίας. Όταν όμως την επισκεφθήκαμε, τότε αισθανθήκαμε την ομορφιά της και καταλάβαμε γιατί μια μεγάλη πλειοψηφία ανθρώπων, όχι μόνον Ιταλοί, την έχουν ως έναν από τους πιο δημοφιλείς καλοκαιρινούς προορισμούς.
Και που να πρωτοεστιάσεις?
Στα αξιοθέατά της, στα όμορφα καταπράσινα τοπία της, στα θεματικά της πάρκα, στις ποικίλες αθλητικές δραστηριότητες για μικρούς και μεγάλους, στη μαγεία του τοπίου. Είναι όλα αυτά που πραγματικά σε καθηλώνουν και σου δίνουν εύκολες εμπειρίες και ιδέες για πραγματικές εναλλακτικές διακοπές.

Η περιπλάνησή μας ξεκίνησε από το Sirmione, που είναι μια χερσόνησος που χώνεται μέσα στη λίμνη Garda κατά 4 χλμ., περίπου και αποκαλείται «Πέρλα της Λίμνης Garda».
Το Sirmione αποτελεί την αφετηρία - ξεκίνημα και τέρμα των πλοίων γραμμής και των μικρών σκαφών, αφενός για την εξυπηρέτηση των κατοίκων της λίμνης και αφετέρου για τους τουρίστες που επιθυμούν την περιήγησή της.
Είναι μια μικρή παλιά πόλη, που έχει ¨πράγματα¨ να δεις και να θαυμάσεις. Με μεγάλη ευκολία περιπλέκεσαι, γιατί είναι σαν να κάνεις ένα ταξίδι από τη ρωμαϊκή εποχή και τον μεσαίωνα έως σήμερα.





Φτάσαμε πρωί -πρωϊ, διανύοντας με ευκολία τον διπλής κατεύθυνσης επαρχιακό δρόμο με σκοπό να πάρουμε κάποιο από τα πλοία γραμμής για την περιήγησή μας στην λίμνη. Αυτό που επιλέξαμε, ως δρομολόγιο, θα έκανε στάσεις σε αρκετές πόλεις της λίμνης, όπως αναγραφόταν κι’ όλα αυτά επειδή είχαμε πει πως θα κατεβαίναμε σε κάποιες από αυτές για να περάσουμε μερικές ώρες περιδιαβαίνοντας στα σοκάκια τους.

Το πλοίο της γραμμής σάλπαρε μ’ ένα θαυμάσιο καιρό και το δροσερό πρωϊνιάτικο αεράκι μας επέτρεψε να μείνουμε στο επάνω μέρος του πλοίου ώστε να βγάλουμε φωτογραφίες και να θαυμάσουμε ανεμπόδιστα το τοπίο.









Το Manerva del Garda,είναι ένα νησάκι στο μέσον περίπου της λίμνης και πάνω του ξεπροβάλει μια υπέροχη έπαυλη-κάστρο.



Πρώτη στάση στο Portese, με το μικρό καταπράσινο λιμανάκι του.





Επόμενη στάση στο Salo, είναι ίσως η πιο σημαντική πόλη στη δυτική πλευρά της λίμνης. Είναι πολύ γραφική, και ο περίπατος στην παραλία του πολύ αξιόλογος,

Είναι η πόλη που ο Μουσολίνι το 1943 ίδρύσε ένα βραχύβιο κρατικό μόρφωμα, την Ιταλική Κοινωνική Δημοκρατία ή Δημοκρατία του Salo, όπως είναι γνωστή, σε μια προσπάθεια αναβίωσης του φασιστικού κράτους σε μια Ιταλία που τότε κατέρρεε.

Επίσης, το Salo, είναι γνωστό και από το 1975, όταν κινηματογράφησε το Salo (120 ήμέρες στα Σόδομα ή με τον διεθνή τίτλο Salò, or the 120 Days of Sodom) ο Πιέρ Πάολο Παζολίνι. Ο σπουδαίος αυτός Ιταλός σκηνοθέτης στο σενάριο της κινηματογραφικής ταινίας, δίνει έμφαση στο πολιτικό επίπεδο καθώς συσχετίζει τους φασίστες εξουσιαστές με τη θέση των ελευθεριακών ηρώων του βιβλίου 120 Μέρες των Σοδόμων του Μαρκήσιου ντε Σαντ.





Μετά το Salo ξεκινάει η πιο ενδιαφέρουσα πλευρά, η δυτική, μεταξύ Salo και Limone sul Garda.
Η λιακάδα εναλλάσσεται με μικρή συννεφιά και το πλοιάριο ᾽᾽γλυστράει᾽᾽στα λαμπιρίζοντα νερά της λίμνης λικνίζοντάς μας ελαφρώς και το επόμενο λιμανάκι είναι το Gardone.

Μια πολύ τουριστική κωμόπολη με υπέροχο και δροσερό κλίμα κάτι που φάνηκε όσο πλησιάζαμε. Έχει και έναν βοτανικό κήπο, με πλήθος από εξωτικά φυτά. Επίσης, στεγάζει μόνιμα και μια συλλογή γλυπτών σύγχρονων καλλιτεχνών, καθώς και έθνίκ γλυπτά από Ασία μεριά.





Επόμενη στάση στο Toscolano Maderno, μια όμορφη, επίπεδη περιοχή περίπου 56 τετρ.χλμ, χτισμένη σε ένα ακρωτήρι που εισχωρεί στη λίμνη, περιτριγυρισμένη με αμμώδεις παραλίες..

Αμέσως μετά στο Limone, ένα χωριό με λιγότερους από 1.500 μόνιμους κατοίκους σ´ένα μικρό όμορφο λιμανάκι, πνιγμένο στις λεμονιές, πορτοκαλιές, μανταρινιές, ελιές και κυπαρίσσια. Το όνομά του βέβαια άρρικτα συνδεδεμένο με το γνωστό ηδύποτο Limoncello.



Το τοπίο άλλαζε, καθώς η πλεύση συνεχίζεται βόρεια και γινόταν όλο και πιο άγριο, γιατί η λίμνη εισχωρεί μέσα στις Άλπεις.

 

[Mantaralena]

Περιμένω με χαρά την εξιστόρηση και των 37 ημερών! Τι ωραίο ταξίδι!

 

[themischar]

Περιμένω με χαρά την εξιστόρηση και των 37 ημερών! Τι ωραίο ταξίδι!

Ελπίζω να καταφέρω, στο μέρα - μέρα, να κρατήσω αμείωτο το ενδιαφέρον σου.

 

[themischar]

Τελικός προορισμός του πλοιαρίου μας- η Riva, είναι η πόλη που βρίσκεται πραγματικά σε αλπικό τοπίο με τα ψηλά και βραχώδη βουνά να ορθώνονται από πάνω της.

Η Riva συνδέται και με τραίνο με μια διόλου ευκαταφρόνητη διαδρομή για τους λάτρεις του είδους (Riva-Rovereto-Verona-Trento-Bolzano-Innsbruck-Munich).









Η περιοχή αυτή, όλο το χρόνο, είναι ¨ταμάμ¨ γι’ αυτούς που κάνουν ιστιοσανίδα και ιστιοπλοΐα τριγώνου (Yngling).

Για την επιστροφή μας, διαλέξαμε το δρομολόγιο του πλοιάριου που θα έπλεε από την αντίθετη πλευρά της λίμνης και θα περιελάμβανε λιγότερες στάσεις.
Η πρώτη στάση έγινε στη Malcesine, στην ανατολική πλευρά της λίμνης και είναι η μεγαλύτερη πόλη σ’ αυτήν την πλευρά, γνωστή γιατί εδώ -το πάλαι ποτέ- έμενε ο Γκαίτε.





Δεν καταβάλλουμε προσπάθεια να ¨συμμετέχουμε¨ σε κάποιο γάμο αλλά όταν και όπου τυγχάνει, τότε τον αποθανατίζουμε.





Αμέσως μετά στη Lazise, που θεωρείται ως η πιο όμορφη μεσαιωνική πόλη της λίμνης Garda. Το ιστορικό της κέντρο διατηρεί το χαρακτήρα του, χάρη στα τείχη και το κάστρο του με τους πέντε πύργους.



Η πλεύση της επιστροφής έδειχνε πρίμα, όμως το θαλασσινό σπρέϋ, λόγω αέρα, δεν έφερνε μόνο ένα κυμα φρεσκάδας αλλά όσο πέρναγε η ώρα προς το ηλιοβασίλεμα γινόταν αρκετά έντονο και μας ανάγκασε να κουρνιάσουμε μέσα στο πλοιάριο.



Ήταν ήδη περασμένο απογευματάκι, όταν επιστρέψαμε στο Sirmione, γεμάτοι πολύχρωμες εικόνες, από μια λίμνη που μας προσέφερε ᾽᾽απλόχερα᾽᾽ την ομορφιά της.





Η μέρα μας έκλεισε με την παραλαβή μιας κλήσης 30 € από την τοπική Δημοτική Αστυνομία για παράνομη στάθμευση αν και βρισκόταν σε καθορισμένο πάρκινγκ για moto (η αφεντιά μου, είχε αφήσει την moto κάθετα κι᾽όχι πλάγια σε σχέση με τη διαγράμμιση με αποτέλεσμα να προεξέχει το ρύγχος της προς τον πεζόδρομο) και με ένα γρήγορο πέρασμα από τις Terme Catullo στις οποίες υπάρχουν τόσες δραστηριότητες ώστε να μπορεί μια οικογένεια να περάσει μια ολόκληρη μέρα ευχάριστα..

Φυσικά, η μέρα ήδη όδευε στο τέλος της και χωρίς αμφιβολία δεν μας έπαιρνε για κάτι περισσότερο . . .

 

[themischar]

4η ημέρα, Verona (Ιταλία) – Innsbruck (Αυστρία) & 270Km



https://drive.google.com/open?id=1r1UnUP_yi1APIJahWYgnsjXdBDhaJx3s&usp=sharing

Με καιρό καλούτσικο και ένα καλό πρωινό, ξεκινάμε για Innsbruck μέσω Trento - Bolzano.
Ο δρόμος, η Autostrade δηλ. να μη ξεχνιόμαστε, είναι για την οδήγηση αλλά άλλο τόσο προσφέρεται και για χάζεμα. Καμμιά σχέση με αυτές του Νότου !
Οδηγώντας για άλλη μια φορά στην Autostrade σκέφτομαι πως ότι καλό έχει ακουστεί για την ποιότητα αυτών των αυτοκινητόδρομων, πολύ απλά, ισχύει.
Τι άλλο να πω ?
Θα πω, χαλάλι το υψηλό κόστος των διοδίων της.



Γραπωμένη κυριολεκτικά -η moto- πάνω στην τέλεια άσφαλτο κατάπινε τα χλμ αγόγγυστα με γοργό ρυθμό, παρ´ όλη την ανηφορική κλίση.



Και ενώ απολαμβάναμε με περισσή ευχαρίστηση την διαδρομή, διακριτικά, πάντα στη δεξιά λωρίδα του δρόμου αντιλαμβάνομαι ένα αυτ/το Audi A4 από τα αριστερά μου μια να με προσπερνά για λίγο και μια να μένει πίσω. Δεν έφτανε αυτό, ο οδηγός του άρχισε να κορνάρει έντονα και προσπαθούσε κάτι να μας δείξει έχοντας κατεβασμένο και το παράθυρο του συνοδηγού.
Τα νοήματα που έκανε, ήταν τραβάτε στην άκρη όπως μου ψιθύρισε η Μάτα μέσω της ενδοσυνεννόησης.

Κάνουμε και οι δυο μας στην άκρη της Λ.Ε.Α (εμπρός εκείνος και πίσω εμείς) ενώ ολοένα αναρωτιόμασταν, τι στο καλό να έχει συμβεί.
Βγαίνει έξω από το αυτοκίνητό του, έρχεται δίπλα μας, σκύβει πίσω στη moto και μου δείχνει τον κομμένο ιμάντα που κρεμιόταν του καλού καιρού μεταξύ ρόδας, εξάτμισης και βαλίτσας (ήταν ο ένας από τους δύο που συγκρατούσε το drybag πάνω στη βαλίτσα). Ο αφιλότιμος ανέμιζε, λες και αυτή ήταν η δουλειά του, αφού πρέπει πριν να ήταν κάπως λάσκα και η παραγόμενη θερμότητα από την εξάτμιση, κάποια στιγμή, τον είχε κάψει.

Βλέποντας το έκπληκτο βλέμμα μου, είπε χαμογελώντας
- <<ξέρω, ξέρω συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες ήμουν και εγώ παθών κάποτε>>.
Τον ευχαρίστησα, για την οδηγική αλληλεγγύη που έδειξε αποτρέποντας έτσι τις μελλοντικές, με μαθηματική ακρίβεια, δυσάρεστες καταστάσεις για μας.

Δε μπορούσα να το χωνέψω ακόμη και όταν εβγαλα έναν καινούργιο ιμάντα από το TopCase και τον αντικατέστησα φροντίζοντας όμως τώρα να τον καργάρω με την καστάνια ώστε να μην έχει μπόσικα αδιαφορόντας για το περιεχόμενο του drybag.
Ουφ, ευτυχώς πάει και αυτό, άντε πάμε να συνεχίσουμε . . .



Το καλούτσικο του καιρού κράτησε μέχρι τα τελευταία διόδια επί Ιταλικού εδάφους και λίγο έξω από την πόλη του Innsbruck.
Κάπου εκεί σταματήσαμε για ανεφοδιασμό καυσίμων και για αγορά της υποχρεωτικής Βινιέτας κυκλοφορίας, που για τις moto και για δέκα μέρες ήταν 5,30 €.
Πληροφοριακά το πρόστιμο για τη μη κατοχή της Βινιέτας κυκλοφορίας ήταν 240€.

Δεν προλάβαμε να ξεκινήσουμε από το πρατήριο καυσίμων και άρχισαν τα πρώτα βροχερά χιλιόμετρα. Η απόσβεση για την αγορά, των από condoura στολών μας, τίθεται πάλι σε εφαρμογή. Ήταν, ευτυχώς, μόνο μια μπόρα χωρίς διάρκεια.



Φθάσαμε στα περίχωρα του Innsbruck με λιακάδα. Το Innsbruck είναι μια όμορφη χαρακτηριστική μεσαιωνική πόλη, χωρίς ιδιαίτερη κίνηση στους δρόμους. Ομολογουμένως είναι εντυπωσιακή η ένταξη των ποδηλατοδρόμων στον οδικό ιστό της πόλης, τόσο φυσικά, ώστε να εκλαμβάνει κανείς το ποδήλατο, σαν το πλέον ταιριαστό κομμάτι στις μετακινήσεις του και όχι ως μια παροδική μόδα.
Καλά όλα αυτά, αλλά τι γίνεται με τα βασικά γύρω από την οδική σήμανση στην Αυστρία ;
Κάποια φορά είχα μπει στο τρυπάκι μπας και μάθω, αφού από αυτή τη χώρα περνάμε μια από εδώ και μια από εκεί αλλά δεν τα πολυκατάφερα !!!
Όπως :

• Κρατάτε τις αποστάσεις : Abstand halten
• Όλες οι κατευθύνσεις : Alle Richtungen
• Διασταύρωση (Τ) σε αυτοκινητόδρομο : Autobahndreieck
• Διασταύρωση σε αυτοκινητόδρομο : Autobahnkreuz
• Έργα στο οδόστρωμα : Bauarbeiten ή Baustelle
• Συνεργείο : Kraftfahrzeugwerkstatt
• Απαγορεύεται το παρκάρισμα : Landschafts Schutzgebiet
• Προσοχή κακό οδόστρωμα : Schlechte Wegstrecke
• Ατύχημα, οδηγείτε με σύνεση : Unfall
• Ανάψτε τα φώτα σας : Licht einschalten (αυτό βέβαια, έτσι κι´αλλιώς, δεν μ´ ενδιέφερε αφού τα φώτα της moto είναι πάντα αναμμένα).

Τα πολύχρωμα κτίρια είναι επιμελώς καλοδιατηρημένα με φόντο τις Άλπεις (όρος Nordkette), πίσω από τις οποίες βρίσκονται τα σύνορα με τη Γερμανία. Η διαυγής ατμόσφαιρα και η γενικότερη ησυχία και τάξη που επικρατούν κυρίαρχα, μας επιβάλουν να κατεβάσουμε ταχύτητα.

Θα μέναμε περίπου 12χλμ έξω από την πόλη, στο Vols. Έτσι είπαμε να μην πάμε άμεσα εκεί και μετά να έλθουμε πάλι πίσω, αλλά να πάμε πρώτα να κατασκοπεύσουμε την πόλη, να ξεμουδιάσουμε βολτάροντας στους κεντρικούς πεζόδρομους της παλαιάς πόλης με τα πολλά υπαίθρια καφέ και στην πανέμορφη όχθη του Inn ποταμού που διατρέχει τη πόλη.



Το γκριζωπό Triumphal Arch, στο κέντρο της παλαιάς πόλης. Χτίστηκε από την Αυτοκράτειρα Maria Theresa, τη μοναδική γυναίκα ηγεμόνα της Αυτοκρατορίας των Αψβούργων και βρίσκεται στην αρχή του φημισμένου ομώνυμου δρόμου.





Η Altstadt von Innsbruck πάνω και ο γάργαρος ποταμός Inn κάτω.







Στη διαμορφωμένη ¨αυλή¨, οι εργασίες για το στήσιμο της σκηνής τέλειωσαν νωρίς-νωρίς και πλέον είναι έτοιμη να φιλοξενήσει το βραδυνό concerto κλασσικής μουσικής όπως αναγραφόταν στο ταμπλώ της εισόδου..





Η Χρυσή Στέγη, το μνημείο - ορόσημο του Innsbruck, με τα 2.657 επιχρυσωμένα κεραμίδια που στεγάζει ένα τριώροφο μπαλκόνι στην κεντρική πλατεία της πόλης, Εκεί βρίσκονται τα γραφεία της Διεθνούς Σύμβασης των Άλπεων (συμμαχία των οκτώ αλπικών κρατών) που έχουν ως στόχο την προστασία και την ανάδειξη της οροσειράς των Άλπεων.

 

[themischar]

Το επιβλητικό μνημείο, είναι αφιερωμένο σε εκείνους που θυσίασαν τη ζωή τους για την απελευθέρωση της Αυστρίας. Χτίστηκε από Τυρόλους καλλιτέχνες και τεχνίτες από το 1946 έως το 1948.

Στέκει αγέρωχο με την επιγραφή "PRO LIBERTATE AUSTRIAE MORTUIS", τα πλεγμάτινα οικόσημα των εννέα αυστριακών επαρχιών, τον αετό με το Binnenschild και την επιγραφή με τα ονόματα των ανθρώπων που πέθαναν.



Στην άκρη της παραλληλόγραμμης πλατείας Landhausplatz, είναι έτοιμη η υπερυψωμένη σκηνή για την απογευματινή συναυλία (στα πλαίσια του New Orleans Festival) όπως διαλαλούν οι ανηρτημένες τριγύρω αφίσες.



Τους μελλόνυμφους ή νεόνυμφους δεν τους αντικρίσαμε, μόνο το ¨αυτοκινητάκι¨ τους που τους περίμενε καρτερικά παρκαρισμένο σε μια άκρη του πεζόδρομου.







Με τον καιρό, ξαφνικά, να μας τα ¨μασάει¨ πἀλι, φύγαμε για να εγκατασταθούμε αλλά και για μια σύντομη ανάπαυση με την επιστροφή να γίνει κάποια ώρα το απόγευμα.



Το πήγαινε - έλα, Innsbruck - Vols - Innsbruck, αποδείχθηκε παιχνιδάκι και ξεκούραστοι πλέον συνεχίζουμε την περιήγησή μας,





Καθίσαμε στoν πολυσύχναστo κεντρικό πεζόδρομο, που φαρδαίνει σ´ένα σημειο σαν πλατεία, στο οποίο έβλεπε το συγκεκριμμένο cafe και έχοντας παρέα τόσο το σούρουπο όσο και τον πιανίστα -που ήταν στα ντουζένια του- απολαύσαμε από μια αυθεντική κρύα σοκολάτα Βιενουά.





Η πολυδιαφημιζόμενη συναυλία δόθηκε, στην ώρα της, με την αρθρόα προσέλευση του κόσμου.





Η χρυσή στέγη με τον ιδιαίτερο φωτισμό της τις νυχτερινές ώρες.





Τα σοκάκια ερήμωσαν σχετικά γρήγορα θα έλεγα και εμείς αδράξαμε την ευκαιρία να εξαφανισθούμε.

 

[themischar]

5η ημέρα, One day trip
(Vols – Imst – Telfs – Motz - Lermoos - Reutte - Innsbruck) & 230 Km



https://drive.google.com/open?id=1t6sv8hHZfyK-430HV7D4smN0Lgy85b_p&usp=sharing



Η πρωϊνή ομιχλώδης θέα από το παράθυρο δε μας πτοεί διόλου, αφού μας είναι γνωστό (από τα ΜΜΕ) πως θα φτιάξει όσο θα ανεβαίνει η μέρα.
Θέλοντας να απολαύσουμε τη φύση και την φαντασμαγορία του Αλπικού τοπίου του Βόρειου Τυρόλου είχαμε προαποφασἰσει μια εκδρομούλα, πήγαινε-έλα στα βορειοδυτικά και κοντα στα σύνορα με Γερμανία (Vols – Imst – Telfs – Motz - Lermoos - Reutte - Innsbruck) μέσω επαρχιακού δρόμου.

Εύλογα θα αναρωτηθείτε γιατι δεν πήγαμε και προς το Wattens όπου εδρεύει η Svarovski Kristallwetten ? Το είχαμε επισκεφθεί άλλη φορά, χειμωνιάτικα στα ¨κλεφτά῞, με car-roadtrip σε Γερμανία.







Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψει κάποιος το φυσικό τοπίο, με το απέραντο πράσινο χρώμα του. Παντού έλατα, χορτάρι, τρεχούμενα νερά και λίμνες, σπίτια ξύλινα σε σκούρο καφετί χρώμα, με ριχτές σκεπές (λόγω του χιονιού), ξύλινα μπαλκόνια με ζαρντινιέρες γεμάτες με λουλούδια σε διάφορα χρώματα.





Το Imst, είναι κυρίως χειμερινό τουριστικό θέρετρο, για πολλές δραστηριότητες και λειτουργεί όλο το χρόνο. Τα πάντα, εκεί, ήταν φτιαγμένα με πολύ γούστο και κομψότητα.














Και μέσα σ΄ όλα και αυτό.
Τι να είναι αυτό ?
Τζι τζι , λέμε, το DKWMOTOR 125 ! ! !



Ο δρόμος εξαιρετικός, χωρίς εκπλήξεις, αλλά και με σχετική κίνηση. Παράλληλα, συνοδεύεται γύρω του από το τοπίο που αυξάνει τη δυναμική του.