joela
Member
- Μηνύματα
- 351
- Likes
- 158
- Επόμενο Ταξίδι
- ΠΕΡΟΥ
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ο γύρος του κόσμου!!!!!
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο].....Στην πλατεία ναβόνα καθήσαμε σε ένα παγκάκι και χαζεψαμε τον κόσμο,τα καφέ και τους υπαίθριους καλλιτέχνες,τρώγοντας το ομώνυμο πάγωτο απο το ταρτούφο(σλουρπ!!!!).είναι ένα παγωτό undercover,αφού φαίνεται εξωτερικά σαν....πάστα να το πώ?με σαντυγι απο πάνω. δεν μπορώ να το περιγράψω.Άλλωστε όπως κι εσεις θα διαπιστώσετε[B],"δεν θέλω να το μάθω,θέλω να το φάω ".[/B
- Κεφάλαιο 13ο
- Κεφάλαιο 14ο
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο
....Tρέχοντας!!!! μια κουβέντα είναι!!!!! Ολοι είχαμε κουραστεί και πεινάγαμε.Ο δε πεθερός μου,μέσα στην βασιλική μας λέει κάποια στιγμή "κουράστηκα" και έκατσε σε ένα στασίδι μπρόστά απο μια γύαλινη σαρκοφάγο με ένα.... ομοίωμα? ενος πάπα.(φαντάσου κούραση για να μην τον πτοήσει η θέα του...."πτωματος").
Πάντως ό άνθρωπος δεν είπε κουβέντα,και υπομονετικά προσπαθούσαν να με ακολουθήσουν γιατί ήθελα να δω τόσο πολύ την καπέλα σιστίνα με τη διάσημη οροφή του Μιχαήλ Αγγελου που τα πόδια μου δεν καταλαβαίνανε μία!!!! και είχε και ανηφόρα.
Αφού περπάτήσαμε τοίχο-τοίχο(μη σε πετύχω)το Βατικανό....φτάνουμε έξω απο τα musei vaticani....βλέπουμε την πινακίδα capela sistina.....πέρνουμε φόρα να μπούμε.....οπα...στοπ...μου λένε δυο καραμπινιέρι...τι στοπ ρε παιδιά?.....κλείσαμε,δε δεχόμαστε.Τι λετε καλέ τελευταία είσοδος είναι στις 4.Προλάβαμε.Αφού η ώρα είναι....4 παρά....................και 10
.
Με κατεβασμένο το κεφάλι,γυρίζω πίσω μου και βλέπω τα πεθερικά μου και τον άντρα μου με τις γλώσσες έξω απο το τρέξιμο,να με κοιτάνε με βλέμματα συμπόνιας.
"Δεν πειράζει κορίτσι μου,θα ξανά ΄ρθεται να το δείτε μαζί με τα υπόλοιπα που χάσαμε" λέει η πεθερά μου.
Τι λες τώρα,γι'αυτό ήρθα στη Ρώμη,λατρεύω Μιχαήλ Αγγελο.
"Ελα ρε Γωγώ.Τόσα είδαμε,άλλοι ούτε να έρθουν δε μπορούνε"
"Ελα μη στεναχωριέσε.Θα ξαναέρθουμε και το πρώτο που θα δούμε θα είναι αυτό"
Με λίγη στεναχώρια και πολύ κούραση,μετά απο ένα ακομα οικογενειακο συμβούλιο,αποφασίζουμε να φάμε,κόντα στο ξενοδοχείο μας σ ένα απο τα πολλά εστιατόρια της via veneto.Είχα και ένα στο νου μου(πάλι πρόταση συμφορουμίτη).......
Πάντως ό άνθρωπος δεν είπε κουβέντα,και υπομονετικά προσπαθούσαν να με ακολουθήσουν γιατί ήθελα να δω τόσο πολύ την καπέλα σιστίνα με τη διάσημη οροφή του Μιχαήλ Αγγελου που τα πόδια μου δεν καταλαβαίνανε μία!!!! και είχε και ανηφόρα.
Αφού περπάτήσαμε τοίχο-τοίχο(μη σε πετύχω)το Βατικανό....φτάνουμε έξω απο τα musei vaticani....βλέπουμε την πινακίδα capela sistina.....πέρνουμε φόρα να μπούμε.....οπα...στοπ...μου λένε δυο καραμπινιέρι...τι στοπ ρε παιδιά?.....κλείσαμε,δε δεχόμαστε.Τι λετε καλέ τελευταία είσοδος είναι στις 4.Προλάβαμε.Αφού η ώρα είναι....4 παρά....................και 10
.Με κατεβασμένο το κεφάλι,γυρίζω πίσω μου και βλέπω τα πεθερικά μου και τον άντρα μου με τις γλώσσες έξω απο το τρέξιμο,να με κοιτάνε με βλέμματα συμπόνιας.
"Δεν πειράζει κορίτσι μου,θα ξανά ΄ρθεται να το δείτε μαζί με τα υπόλοιπα που χάσαμε" λέει η πεθερά μου.
Τι λες τώρα,γι'αυτό ήρθα στη Ρώμη,λατρεύω Μιχαήλ Αγγελο.
"Ελα ρε Γωγώ.Τόσα είδαμε,άλλοι ούτε να έρθουν δε μπορούνε"
"Ελα μη στεναχωριέσε.Θα ξαναέρθουμε και το πρώτο που θα δούμε θα είναι αυτό"
Με λίγη στεναχώρια και πολύ κούραση,μετά απο ένα ακομα οικογενειακο συμβούλιο,αποφασίζουμε να φάμε,κόντα στο ξενοδοχείο μας σ ένα απο τα πολλά εστιατόρια της via veneto.Είχα και ένα στο νου μου(πάλι πρόταση συμφορουμίτη).......
