Smaragda53
Member
- Μηνύματα
- 991
- Likes
- 2.089
- Επόμενο Ταξίδι
- αχ, μακάρι νάξερα!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Πολυνησία
Λοιπόν, το Πόρτο αξίζει με χίλια! Πολύ όμορφη και ενδιαφέρουσα πόλη!
Πορτογαλία Bacalhao com batatas. Tην 25η στο Porto!
- Thread starter psilos3
- Ημερομηνία δημιουργίας
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.323
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Γεγονός. Μάλιστα το καταλαβαίνει κάποιος από τις πρώτες κιόλας στιγμές σ' αυτό.
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.323
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Από τον Douro ως …τον Douro
Αφήσαμε ξοπίσω μας το εξαιρετικό Wine box και το γνωστό τούνελ της περιοχής με σκοπό να βγούμε επιτέλους στο περιβόητο ποτάμι, κάτι που θα γινόταν στην αμέσως επόμενη διασταύρωση (μπορεί και όχι):
Όταν πήραμε τελικά τη κατηφόρα, οι εικόνες που συναντήσαμε ήταν βγαλμένες από το τόσο πρόσφατο αλλά και τόσο μακρινό με όλ’ αυτά παρελθόν:
Συνωστισμός, χαμός και πολυκοσμία, περιπλανώμενοι μουσικοί, διασκεδαστές, πωλητές ναρκωτικών (μη ξεχνιόμαστε), καφέ κι εστιατόρια ασφυκτικά γεμάτα, με τη πανδημία να μην απασχολεί πρακτικά κανέναν:
Ήταν και η πρώτη επαφή μας με τη γέφυρα Luís I ακόμα ένα σύμβολο και χαρακτηριστική εικόνα της όμορφης πόλης:
Μαζί με τα όμορφα αξιοθέατα που τη περιτρυγιρίζουν:
Οι περισσότεροι βολτάριζαν αμέριμνοι, άλλοι έκλειναν τις μικρές περιηγήσεις τους στο ποταμό με καραβάκι -κάτι που δεν είχαμε αποφασίσει να κάνουμε- και αρκετοί καθόντουσαν στα σκαλιά της όχθης πίνοντας μπυρίτσες:
Οι στιγμές ήταν μοναδικές, από κείνες που σε γεμίζουν και σου μένουν σ’ ένα ταξίδι, μιλώντας παράλληλα και σχεδιάζοντας στιγμές στο επόμενο καλοκαίρι. Θα είχαμε το χρόνο όμως γι’ αυτά, έτσι συνεχίσαμε το δρόμο μας περνώντας μέσα από τους μικροπωλητές της περιοχής:
Προσπεράσαμε την είσοδο της πεζογέφυρας οδεύοντας προς ένα σημείο θέασης της Ponte Infante Dom Henrique αλλά και προς αναζήτηση τουαλέτας, μπαίνοντας έτσι στο απέναντι μαγαζί.
Ήρθαμε που ήρθαμε, να μη πιούμε και δύο για το καλό; Είχε και ωραία θέα ανάμεσα στις δύο γέφυρες. Δε θα ‘θελα να ‘ξερα πόσο θα χρέωνε το αντίστοιχο καφέ στην Ελλάδα, στη Πορτογαλία πάντως οι τιμές ήταν ιδιαίτερα χαμηλές:
Λίγα λεπτά μετά ήρθε και η πολυπόθητη στιγμή του περάσματος, που αν και υπήρχαν εργασίες υπό εξέλιξη για ακόμα ένα σημείο:
Μου δόθηκε η ευκαιρία για μερικές εξαιρετικές λήψεις προς τα δυτικά του ποταμού υπό αυτή τη γωνία:
Δε κάναμε δεξιά προς την άλλη όχθη του Douro, αλλά συνεχίσαμε ευθεία όπως ήταν το σχέδιο μας, στη πολύ ανηφορική διαδρομή:
Μια διαδρομή που σε αποζημιώνει από τα πρώτα κιόλας βήματα. Σπίτια και μπαλκόνια με μπουγάδες, ελάχιστα ευτυχώς λουκέτα (αυτή η μάστιγα) αλλά και ανεπανάληπτη θέα προς το ποτάμι και το κέντρο, από όποιο σημείο κι αν κοιτάξεις:
Πάνω από το κεφάλι μας περνούσαν ακατάπαυστα και οι θάλαμοι του τελεφερίκ, μεταφέροντας κόσμο από το ψηλότερο στο χαμηλότερο σημείο, κάτι που βρήκα ωραίο αλλά αρκετά τουριστικό. Είχαμε πάρει εξάλλου γερή δόση διαδρομής τελεφερίκ στο Βιετνάμ, δε χρειαζόταν περισσότερη:
Η πρώτη κορυφή του λόφου οδηγεί στους όμορφους κήπους «do Morro» με τον κόσμο να συρρέει και εδώ κατά δεκάδες:
Μπορεί να μην είχε το τελειότερο ηλιοβασίλεμα, ο καλός καιρός όμως έδωσε την ευκαιρία σε όλους να ξεχυθούν και να αράξουν στα γρασίδια:
Η θέα εξάλλου από κείνο το σημείο είχε γίνει ακόμα καλύτερη, κι ακόμα δεν είχαμε δει τίποτα:
Με τα cocktail μας στο χέρι και ακόμα πιο αυξημένη διάθεση λοιπόν δε σταματήσαμε στους κήπους αλλά συνεχίσαμε να ανηφορίζουμε, έχοντας τη γέφυρα πιο κοντά από ποτέ:
Ακουμπήσαμε τα ποτά και τους εαυτούς μας σε ένα πεζούλι του παλιού μοναστηριού «Mosteiro da Serra do Pilar», που εκτός των άλλων αποτελεί και το καλύτερο ίσως Miradouro της πόλης του Πόρτο:
Τώρα καταλάβαμε γιατί επέμεναν όλοι ν’ ανέβουμε οπωσδήποτε εκεί, μιας και είχαμε πανοραμική άποψη όλου του σημείου:
Του φωτογενούς αυτού σημείου του Πόρτο:
Ήθελα να εκμεταλλευτώ φωτογραφικά το γεγονός ότι διανύαμε τη τελευταία μέρα χειμερινής ώρας, έτσι καθίσαμε μέχρι να σουρουπώσει πίνοντας το ποτάκι μας και κάνοντας για άλλη μια φορά ταξιδιωτικά σχέδια, που ελπίζω να ευοδωθούν και να σας τα περιγράψω σε κάποια επόμενη ιστορία:
Μόλις άρχισε να σκοτεινιάζει ξεκινήσαμε, από άλλη διαδρομή αυτή τη φορά…
Αφήσαμε ξοπίσω μας το εξαιρετικό Wine box και το γνωστό τούνελ της περιοχής με σκοπό να βγούμε επιτέλους στο περιβόητο ποτάμι, κάτι που θα γινόταν στην αμέσως επόμενη διασταύρωση (μπορεί και όχι):
- Ρε φίλε, είναι μεσημεράκι κι έχουμε κάνει ήδη πόσες στάσεις, μήπως να το τρέχαμε λίγο;
- Δε μου λες, πόσο καιρό έχεις να το ζήσεις αυτό κάπως έτσι;
- Έχεις δίκιο, προχώρα ευθεία, πάμε στην Ιρλανδική για άλλη μία και βλέπουμε…
Όταν πήραμε τελικά τη κατηφόρα, οι εικόνες που συναντήσαμε ήταν βγαλμένες από το τόσο πρόσφατο αλλά και τόσο μακρινό με όλ’ αυτά παρελθόν:
Συνωστισμός, χαμός και πολυκοσμία, περιπλανώμενοι μουσικοί, διασκεδαστές, πωλητές ναρκωτικών (μη ξεχνιόμαστε), καφέ κι εστιατόρια ασφυκτικά γεμάτα, με τη πανδημία να μην απασχολεί πρακτικά κανέναν:
Ήταν και η πρώτη επαφή μας με τη γέφυρα Luís I ακόμα ένα σύμβολο και χαρακτηριστική εικόνα της όμορφης πόλης:
Μαζί με τα όμορφα αξιοθέατα που τη περιτρυγιρίζουν:
Οι περισσότεροι βολτάριζαν αμέριμνοι, άλλοι έκλειναν τις μικρές περιηγήσεις τους στο ποταμό με καραβάκι -κάτι που δεν είχαμε αποφασίσει να κάνουμε- και αρκετοί καθόντουσαν στα σκαλιά της όχθης πίνοντας μπυρίτσες:
- Να πάμε να πάρουμε δύο; Έχει και κάτι ωραίες εδώ του λίτρου, πολύ παγωμένες!
- Όχι ρε πολύ είναι, ποιος θα τις πιει, χαχαχα. Πάμε να πάρουμε, να βγούμε και καμιά φωτογραφία κάτω απ’ τη γέφυρα:
Οι στιγμές ήταν μοναδικές, από κείνες που σε γεμίζουν και σου μένουν σ’ ένα ταξίδι, μιλώντας παράλληλα και σχεδιάζοντας στιγμές στο επόμενο καλοκαίρι. Θα είχαμε το χρόνο όμως γι’ αυτά, έτσι συνεχίσαμε το δρόμο μας περνώντας μέσα από τους μικροπωλητές της περιοχής:
Προσπεράσαμε την είσοδο της πεζογέφυρας οδεύοντας προς ένα σημείο θέασης της Ponte Infante Dom Henrique αλλά και προς αναζήτηση τουαλέτας, μπαίνοντας έτσι στο απέναντι μαγαζί.
Ήρθαμε που ήρθαμε, να μη πιούμε και δύο για το καλό; Είχε και ωραία θέα ανάμεσα στις δύο γέφυρες. Δε θα ‘θελα να ‘ξερα πόσο θα χρέωνε το αντίστοιχο καφέ στην Ελλάδα, στη Πορτογαλία πάντως οι τιμές ήταν ιδιαίτερα χαμηλές:
Λίγα λεπτά μετά ήρθε και η πολυπόθητη στιγμή του περάσματος, που αν και υπήρχαν εργασίες υπό εξέλιξη για ακόμα ένα σημείο:
Μου δόθηκε η ευκαιρία για μερικές εξαιρετικές λήψεις προς τα δυτικά του ποταμού υπό αυτή τη γωνία:
Δε κάναμε δεξιά προς την άλλη όχθη του Douro, αλλά συνεχίσαμε ευθεία όπως ήταν το σχέδιο μας, στη πολύ ανηφορική διαδρομή:
Μια διαδρομή που σε αποζημιώνει από τα πρώτα κιόλας βήματα. Σπίτια και μπαλκόνια με μπουγάδες, ελάχιστα ευτυχώς λουκέτα (αυτή η μάστιγα) αλλά και ανεπανάληπτη θέα προς το ποτάμι και το κέντρο, από όποιο σημείο κι αν κοιτάξεις:
Πάνω από το κεφάλι μας περνούσαν ακατάπαυστα και οι θάλαμοι του τελεφερίκ, μεταφέροντας κόσμο από το ψηλότερο στο χαμηλότερο σημείο, κάτι που βρήκα ωραίο αλλά αρκετά τουριστικό. Είχαμε πάρει εξάλλου γερή δόση διαδρομής τελεφερίκ στο Βιετνάμ, δε χρειαζόταν περισσότερη:
Η πρώτη κορυφή του λόφου οδηγεί στους όμορφους κήπους «do Morro» με τον κόσμο να συρρέει και εδώ κατά δεκάδες:
Μπορεί να μην είχε το τελειότερο ηλιοβασίλεμα, ο καλός καιρός όμως έδωσε την ευκαιρία σε όλους να ξεχυθούν και να αράξουν στα γρασίδια:
Η θέα εξάλλου από κείνο το σημείο είχε γίνει ακόμα καλύτερη, κι ακόμα δεν είχαμε δει τίποτα:
- Λες να πιούμε δύο ωραία ποτάκια φίλε, βλέπω ουρά απέναντι, φτάνει και με τις μπύρες
- Μέσα, αλλά στο λέω τίμια, Mojito δε πίνω, είπα μετά τη Κούβα πουθενά, μόνο εκεί
- Εντάξει δεκτό, ας χτυπήσουμε μια Caipirinha τότε, έτσι για το καλό
- Είχα σκοπό να τη πιούμε στο Ρίο, αλλά εντάξει, συμβιβάζομαι κι εδώ προς το παρόν
Με τα cocktail μας στο χέρι και ακόμα πιο αυξημένη διάθεση λοιπόν δε σταματήσαμε στους κήπους αλλά συνεχίσαμε να ανηφορίζουμε, έχοντας τη γέφυρα πιο κοντά από ποτέ:
Ακουμπήσαμε τα ποτά και τους εαυτούς μας σε ένα πεζούλι του παλιού μοναστηριού «Mosteiro da Serra do Pilar», που εκτός των άλλων αποτελεί και το καλύτερο ίσως Miradouro της πόλης του Πόρτο:
Τώρα καταλάβαμε γιατί επέμεναν όλοι ν’ ανέβουμε οπωσδήποτε εκεί, μιας και είχαμε πανοραμική άποψη όλου του σημείου:
Του φωτογενούς αυτού σημείου του Πόρτο:
Ήθελα να εκμεταλλευτώ φωτογραφικά το γεγονός ότι διανύαμε τη τελευταία μέρα χειμερινής ώρας, έτσι καθίσαμε μέχρι να σουρουπώσει πίνοντας το ποτάκι μας και κάνοντας για άλλη μια φορά ταξιδιωτικά σχέδια, που ελπίζω να ευοδωθούν και να σας τα περιγράψω σε κάποια επόμενη ιστορία:
Μόλις άρχισε να σκοτεινιάζει ξεκινήσαμε, από άλλη διαδρομή αυτή τη φορά…
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.323
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Μια πολύ μεγάλη νύχτα
Έχοντας διαπιστώσει ότι η γέφυρα περπατιέται όχι μόνο από κάτω αλλά και από το υψηλότερο επίπεδο ξεκινήσαμε τη διαδρομή της επιστροφής, λαμβάνοντας παράλληλα εξαιρετικές εικόνες:
Έπρεπε να δείξω βέβαια τη δέουσα προσοχή, μιας και τη διαδρομή αυτή μοιράζονται και τα τραμ εκτός από πεζούς, αφού εμένα μου άρεσε να πηγαινοέρχομαι για να έχω λήψεις και προς τις δύο κατευθύνσεις:
Τα φώτα της πανέμορφης πόλης άρχισαν να ανάβουν το ένα μετά το άλλο, χαρίζοντας μαγικές στιγμές σε όσους είχαμε το προνόμιο να βλέπουμε τα πάντα από τόσο ψηλά:
Όταν έπεσε για τα καλά πλέον η νύχτα αφήσαμε πίσω μας τη γέφυρα και το μοναστήρι, προχωρώντας στη νοητή ευθεία του δρόμου, που για ένα σημείο ήταν και πεζόδρομος:
Περάσαμε τον φωταγωγημένο καθεδρικό και ξεκινήσαμε να κατηφορίζουμε στρίβοντας αμέσως αριστερά πριν το σταθμό, συνεχίζοντας σε μικρότερα όμορφα και χωρίς οχλαγωγία δρομάκια, με τον κόσμο να κάθεται ευχάριστα στον εξωτερικό χώρο των καταστημάτων. Άνοιξη:
Οι καταστάσεις καθιστούσαν το φαγητό άκρως απαραίτητο, γι’ αυτό κι εγώ τσέκαρα στο χάρτη μια ταβέρνα που μου είχε κάνει εντύπωση κατά την αναζήτηση μου. Η διαδρομή όμως ήταν κάτι παραπάνω από γνωστή:
Το google μας οδηγούσε και πάλι εκεί που ήμασταν το πρωί, λίγο πριν το Miradouro da Vitória, στο οποίο βέβαια δε παρέλειψα να κατέβω για φωτογραφία:
Χωρίς να το μελετήσουμε ιδιαίτερα μιας και παραδόξως πεινούσαμε πολύ, μπήκαμε στο χώρο της τουριστικής όπως αποδείχτηκε ταβέρνας, πιάνοντας ένα τραπέζι:
Μη ξεχνιόμαστε, είχαμε σκοπό να φάμε το εθνικό φαγητό της χώρας, ένας από τους λόγους εξάλλου που είχαμε φτάσει ως εκεί, ωστόσο προείχε μια καυτή σούπα για εισαγωγή που θα μας βοηθούσε να στρώσουμε εκτός των άλλων.
Προσπέρασα το γεγονός ότι έφερε ένα μικρό ψωμάκι διά του δύο και αφιερώθηκα στο κυρίως, που ήταν εξαιρετικό, με μεγαλη δόση λαδιού όμως που μας έπεσε βαρύ. Το ψάρι όμως ήταν αρκετά καλομαγειρεμένο οφείλω να πω. Ήπιαμε τις μπυρίτσες μας, πληρώσαμε λιγότερο από 40€ κι αναχωρήσαμε για ξεκούραση και ανασύνταξη, περπατώντας και βλέποντας τις υπέροχες εικόνες του νυχτερινού Πόρτο:
Ο κόσμος είχε αρχίσει ήδη να κυκλοφορεί στα μπαράκια, δείγμα του τι θα ακολουθούσε ως τυπικό ανοιξιάτικο Σαββατόβραδο που ήταν:
Φτάσαμε στο πεζόδρομο βλέποντας κι εκεί συνωστισμό, μιας και δεν είχε πολλή ώρα που έκλεισαν οι αγορές, ανεβαίνοντας προς το διαμέρισμα:
Τι να κάνουμε, συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες αυτά, παιδιά είμαστε και παρασυρθήκαμε, ωστόσο εφόσον προλαβαίναμε λίγο ακόμα από νυχτερινή ζωή (έτσι νομίζαμε) ετοιμαστήκαμε τάχιστα βγαίνοντας έξω 1 τη νύχτα, ακολουθώντας τη γνωστή πλέον διαδρομή διαμέσου της πλατείας:
Σαββατόβραδο και όπως μπορείτε να δείτε επικρατούσε πανικός, λες και όλοι ήταν έξω, σε εικόνες που δεν απέχουν καθόλου από τη δική μας πραγματικότητα:
Πήραμε μια μπύρα (και ευτυχώς όχι cola) στο γνωστό μικρό μπαράκι ÀGÀF απέναντι από την εκκλησία Do Carmo, την οποία ήπιαμε έξω προκειμένου να συνέλθουμε λίγο από τον ύπνο και κατευθυνθήκαμε στο αγαπημένο μπαρ με το αγαπημένο τζουκ μποξ «Bar to be wild HD» που εκείνη την ώρα έπαιζε μουσικάρες!
Πίναμε τις μπυρίτσες μας όμορφα κι ωραία, όταν αποφασίζοντας να δοκιμάσω τη τύχη μου έριξα με τη σειρά μου ένα ευρώ στο μηχάνημα καρφώνοντας για κάποιο περίεργο λόγο στη λίστα το «afraid to shoot strangers» & το «The wizard» που ήθελα να ακούσω εκείνη τη στιγμή.
Βέβαια για άλλη μια φορά λογάριασα χωρίς το ξενοδόχο... Ήττα κι ένα ευρώ χαμένο, μιας και στις τρεις ακριβώς έκλεισαν οι μουσικές, άναψαν τα φώτα και σφραγίστηκε η πόρτα για να μη μπαίνει κανείς.
Τι κάνουμε τώρα αρχίσαμε ν’ αναρωτιόμαστε, με τα παιδιά να μας καθησυχάζουν ότι μπορούμε να πιούμε της μπύρες μας και να φύγουμε με την ησυχία μας. Πάλι καλά.
Εκείνη την ώρα όμως και μες την ησυχία, παρατήρησα έναν υπάλληλο – τσιράκι του μαγαζιού να πηγαίνει σε κάθε σταντ από εναπομείναντες πελάτες και να τους μοιράζει κάτι σαν βραχιολάκια, έτσι γεμάτος περιέργεια τον φώναξα προς το μέρος μας για να ρωτήσω.
Ροκ κλαμπ μαϊ φρεντ, του στριτς μπιλόου, όπεν αντίλ σιξ ο κλοκ, φρι έντρανς γουίθ δις!
Γίναμε φίλε, φωνάζω στο Νίκο, άπλωσε το χέρι σου. Έτσι λίγες στιγμές μετά, ανάμεσα σε μεθυσμένους αλλά όχι ενοχλητικούς Πορτογάλους, βρεθήκαμε να διαβαίνουμε τη πόρτα του «Tendinha Dos Clérigos» προκειμένου να εμβαθύνουμε ακόμα πιο πολύ στη νύχτα του Πόρτο:
Ένα rock club όνομα και πράγμα, με παλμό, κόσμο, καταπληκτική ροκ και όχι μόνο μουσική, χορό, ποτά και πολύ διασκεδαστική ατμόσφαιρα. Entertain us:
Οι ώρες περνούσαν όλο και πιο ευχάριστα, το αλκοόλ έρεε, το «six o’ clock» που μας είχαν πει ήρθε σα να μη συνέβη τίποτα, μιας και ούτε η μουσική σταμάτησε, ούτε ο χορός, ούτε οι παρευρισκόμενοι έλεγαν να ξεκουνηθούν. Ευτυχώς να λέμε που τελείωσαν τα λεφτά μας (σπουδαίο μέτρο προφύλαξης) και αναχωρήσαμε, ώρα επτά παρά τέταρτο το πρωί:
Γεμάτοι ως απάνω, ταλαιπωρημένοι, στριμωγμένοι, ιδρωμένοι, καπνισμένοι και τσαλαπατημένοι, ως είθισται σε τέτοια μέρη μα πάνω απ’ όλα ζωντανοί, κάτι που είχαμε να νιώσουμε 2 χρόνια τώρα, πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Μήπως η εκδρομή ήρθε τη καταλληλότερη στιγμή;
Έχοντας διαπιστώσει ότι η γέφυρα περπατιέται όχι μόνο από κάτω αλλά και από το υψηλότερο επίπεδο ξεκινήσαμε τη διαδρομή της επιστροφής, λαμβάνοντας παράλληλα εξαιρετικές εικόνες:
Έπρεπε να δείξω βέβαια τη δέουσα προσοχή, μιας και τη διαδρομή αυτή μοιράζονται και τα τραμ εκτός από πεζούς, αφού εμένα μου άρεσε να πηγαινοέρχομαι για να έχω λήψεις και προς τις δύο κατευθύνσεις:
Τα φώτα της πανέμορφης πόλης άρχισαν να ανάβουν το ένα μετά το άλλο, χαρίζοντας μαγικές στιγμές σε όσους είχαμε το προνόμιο να βλέπουμε τα πάντα από τόσο ψηλά:
Όταν έπεσε για τα καλά πλέον η νύχτα αφήσαμε πίσω μας τη γέφυρα και το μοναστήρι, προχωρώντας στη νοητή ευθεία του δρόμου, που για ένα σημείο ήταν και πεζόδρομος:
Περάσαμε τον φωταγωγημένο καθεδρικό και ξεκινήσαμε να κατηφορίζουμε στρίβοντας αμέσως αριστερά πριν το σταθμό, συνεχίζοντας σε μικρότερα όμορφα και χωρίς οχλαγωγία δρομάκια, με τον κόσμο να κάθεται ευχάριστα στον εξωτερικό χώρο των καταστημάτων. Άνοιξη:
Οι καταστάσεις καθιστούσαν το φαγητό άκρως απαραίτητο, γι’ αυτό κι εγώ τσέκαρα στο χάρτη μια ταβέρνα που μου είχε κάνει εντύπωση κατά την αναζήτηση μου. Η διαδρομή όμως ήταν κάτι παραπάνω από γνωστή:
Το google μας οδηγούσε και πάλι εκεί που ήμασταν το πρωί, λίγο πριν το Miradouro da Vitória, στο οποίο βέβαια δε παρέλειψα να κατέβω για φωτογραφία:
Χωρίς να το μελετήσουμε ιδιαίτερα μιας και παραδόξως πεινούσαμε πολύ, μπήκαμε στο χώρο της τουριστικής όπως αποδείχτηκε ταβέρνας, πιάνοντας ένα τραπέζι:
Μη ξεχνιόμαστε, είχαμε σκοπό να φάμε το εθνικό φαγητό της χώρας, ένας από τους λόγους εξάλλου που είχαμε φτάσει ως εκεί, ωστόσο προείχε μια καυτή σούπα για εισαγωγή που θα μας βοηθούσε να στρώσουμε εκτός των άλλων.
Προσπέρασα το γεγονός ότι έφερε ένα μικρό ψωμάκι διά του δύο και αφιερώθηκα στο κυρίως, που ήταν εξαιρετικό, με μεγαλη δόση λαδιού όμως που μας έπεσε βαρύ. Το ψάρι όμως ήταν αρκετά καλομαγειρεμένο οφείλω να πω. Ήπιαμε τις μπυρίτσες μας, πληρώσαμε λιγότερο από 40€ κι αναχωρήσαμε για ξεκούραση και ανασύνταξη, περπατώντας και βλέποντας τις υπέροχες εικόνες του νυχτερινού Πόρτο:
Ο κόσμος είχε αρχίσει ήδη να κυκλοφορεί στα μπαράκια, δείγμα του τι θα ακολουθούσε ως τυπικό ανοιξιάτικο Σαββατόβραδο που ήταν:
Φτάσαμε στο πεζόδρομο βλέποντας κι εκεί συνωστισμό, μιας και δεν είχε πολλή ώρα που έκλεισαν οι αγορές, ανεβαίνοντας προς το διαμέρισμα:
- Λοιπόν, είναι σχεδόν 9, μια ώρα relax και βγαίνουμε, μη χάσουμε τη νύχτα. Βάζω και ξυπνητήρι σε περίπτωση που γίνει καμιά στραβή.
- Έγινε!
- …
Τι να κάνουμε, συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες αυτά, παιδιά είμαστε και παρασυρθήκαμε, ωστόσο εφόσον προλαβαίναμε λίγο ακόμα από νυχτερινή ζωή (έτσι νομίζαμε) ετοιμαστήκαμε τάχιστα βγαίνοντας έξω 1 τη νύχτα, ακολουθώντας τη γνωστή πλέον διαδρομή διαμέσου της πλατείας:
Σαββατόβραδο και όπως μπορείτε να δείτε επικρατούσε πανικός, λες και όλοι ήταν έξω, σε εικόνες που δεν απέχουν καθόλου από τη δική μας πραγματικότητα:
Πήραμε μια μπύρα (και ευτυχώς όχι cola) στο γνωστό μικρό μπαράκι ÀGÀF απέναντι από την εκκλησία Do Carmo, την οποία ήπιαμε έξω προκειμένου να συνέλθουμε λίγο από τον ύπνο και κατευθυνθήκαμε στο αγαπημένο μπαρ με το αγαπημένο τζουκ μποξ «Bar to be wild HD» που εκείνη την ώρα έπαιζε μουσικάρες!
Πίναμε τις μπυρίτσες μας όμορφα κι ωραία, όταν αποφασίζοντας να δοκιμάσω τη τύχη μου έριξα με τη σειρά μου ένα ευρώ στο μηχάνημα καρφώνοντας για κάποιο περίεργο λόγο στη λίστα το «afraid to shoot strangers» & το «The wizard» που ήθελα να ακούσω εκείνη τη στιγμή.
Βέβαια για άλλη μια φορά λογάριασα χωρίς το ξενοδόχο... Ήττα κι ένα ευρώ χαμένο, μιας και στις τρεις ακριβώς έκλεισαν οι μουσικές, άναψαν τα φώτα και σφραγίστηκε η πόρτα για να μη μπαίνει κανείς.
Τι κάνουμε τώρα αρχίσαμε ν’ αναρωτιόμαστε, με τα παιδιά να μας καθησυχάζουν ότι μπορούμε να πιούμε της μπύρες μας και να φύγουμε με την ησυχία μας. Πάλι καλά.
Εκείνη την ώρα όμως και μες την ησυχία, παρατήρησα έναν υπάλληλο – τσιράκι του μαγαζιού να πηγαίνει σε κάθε σταντ από εναπομείναντες πελάτες και να τους μοιράζει κάτι σαν βραχιολάκια, έτσι γεμάτος περιέργεια τον φώναξα προς το μέρος μας για να ρωτήσω.
Ροκ κλαμπ μαϊ φρεντ, του στριτς μπιλόου, όπεν αντίλ σιξ ο κλοκ, φρι έντρανς γουίθ δις!
Γίναμε φίλε, φωνάζω στο Νίκο, άπλωσε το χέρι σου. Έτσι λίγες στιγμές μετά, ανάμεσα σε μεθυσμένους αλλά όχι ενοχλητικούς Πορτογάλους, βρεθήκαμε να διαβαίνουμε τη πόρτα του «Tendinha Dos Clérigos» προκειμένου να εμβαθύνουμε ακόμα πιο πολύ στη νύχτα του Πόρτο:
Ένα rock club όνομα και πράγμα, με παλμό, κόσμο, καταπληκτική ροκ και όχι μόνο μουσική, χορό, ποτά και πολύ διασκεδαστική ατμόσφαιρα. Entertain us:
Οι ώρες περνούσαν όλο και πιο ευχάριστα, το αλκοόλ έρεε, το «six o’ clock» που μας είχαν πει ήρθε σα να μη συνέβη τίποτα, μιας και ούτε η μουσική σταμάτησε, ούτε ο χορός, ούτε οι παρευρισκόμενοι έλεγαν να ξεκουνηθούν. Ευτυχώς να λέμε που τελείωσαν τα λεφτά μας (σπουδαίο μέτρο προφύλαξης) και αναχωρήσαμε, ώρα επτά παρά τέταρτο το πρωί:
Γεμάτοι ως απάνω, ταλαιπωρημένοι, στριμωγμένοι, ιδρωμένοι, καπνισμένοι και τσαλαπατημένοι, ως είθισται σε τέτοια μέρη μα πάνω απ’ όλα ζωντανοί, κάτι που είχαμε να νιώσουμε 2 χρόνια τώρα, πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Μήπως η εκδρομή ήρθε τη καταλληλότερη στιγμή;
Last edited:
babaduma
Member
- Μηνύματα
- 5.054
- Likes
- 7.810
- Επόμενο Ταξίδι
- terra incognita
- Ταξίδι-Όνειρο
- α του Κενταύρου
Υπάρχει μεν, με κακής ποιότητας φαγητό δε, καμμία σχέση με το (προ τριακονταετίας) παρελθόν που δημιούργησε και το "όνομα"...
gkalla
Member
Αν σε θέλει φίλε μου… Αυτά είναι τα ωραία.Γίναμε φίλε, φωνάζω στο Νίκο, άπλωσε το χέρι σου. Έτσι λίγες στιγμές μετά, ανάμεσα σε μεθυσμένους αλλά όχι ενοχλητικούς Πορτογάλους, βρεθήκαμε να διαβαίνουμε τη πόρτα του «Tendinha Dos Clérigos» προκειμένου να εμβαθύνουμε ακόμα πιο πολύ στη νύχτα του Πόρτο:
Ένα rock club όνομα και πράγμα, με παλμό, κόσμο, καταπληκτική ροκ και όχι μόνο μουσική, χορό, ποτά και πολύ διασκεδαστική ατμόσφαιρα. Entertain us:
Το μαγαζί σταμπαρίστηκε. Σε 1-2 χρόνια που θα ξαναπάω Πόρτο θα το τιμήσω.
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.323
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Δεν έχω άποψη για το συγκεκριμένο μιας κι έχω να πάω χρόνια, το διπλανό όμως έχει καλή ποιότητα.
Τζακ ποτ, σε μια νύχτα που έδειχνε χαμενη αλλά δεν ήταν τελικά!
Να ξαναπάς και στο Πόρτο, να δεις και το μαγαζί, στο εύχομαι ολόψυχα.
Smaragda53
Member
- Μηνύματα
- 991
- Likes
- 2.089
- Επόμενο Ταξίδι
- αχ, μακάρι νάξερα!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Πολυνησία
πάλι καλά, με τη φίλη μου, την πρώτη μέρα στο ΄Αμστερνταμ, πέσαμε στις 7 το απόγευμα για 2 ώρες ξεκούραση και ξυπνήσαμε την άλλη μέρα το πρωί στις 7!!! Και το χειρότερο, το άλλο βράδυ που πήγαμε σε διάσημο τζαζ κλαμπ, το βρήκαμε κλειστό!!!
magda pap.
Member
- Μηνύματα
- 186
- Likes
- 632
- Επόμενο Ταξίδι
- ΒΕΛΓΙΟ
- Ταξίδι-Όνειρο
- Σκωτία
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.323
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Καλή σου μέρα. Είναι πάρα πολύ απλό. Αρχικά βρίσκεις στο maps το σημείο/αξιοθέατο που σ' ενδιαφέρει. Ακριβώς από κάτω πατάς αποθήκευση στα ταξιδιωτικά πλάνα και μετά το βλέπεις σαν χαρακτηρισμένο σημείο με το σύμβολο της «βαλίτσας». Παράδειγμα:
Συγχρονίζει αυτόματα με την εφαρμογή του google maps στο κινητό, οπότε μπορείς να το κάνεις από υπολογιστή για μέγιστη ευκολία. Απαραίτητη προϋπόθεση να έχεις συνδεθεί στο google λογαριασμό σου.
Δεν έχω πάει ακόμα σε κανένα πέρα από το Bergamo...
Ωστόσο βλέπω αρκετές ιστορίες τελευταία για τις τριγύρω περιοχές, θα βρείς πληροφόρηση!
Last edited:
magda pap.
Member
- Μηνύματα
- 186
- Likes
- 632
- Επόμενο Ταξίδι
- ΒΕΛΓΙΟ
- Ταξίδι-Όνειρο
- Σκωτία
Αχ πόσο μου αρέσουν οι ιστορίες σου @psilos3
Πόσο όμορφα και με λεπτομέρεια παρουσιάζεις όλα τα μέρη!!!!Μπράβο αυτό είναι ταλέντο!
Γράψε κανένα βιβλίο ή έστω ταξιδιωτικό οδηγό. Θα σκίσει!!!!!!!!! Και οι φωτογραφίες σου για μία ακόμα φορά καταπληκτικές.Το Πόρτο και η Λισαβώνα είναι στα σχέδια μας και ελπίζω να μην αργήσουμε να πάμε.
Ευχαριστώ πολύ για την άμεση απάντηση. Θα το κάνω έτσι και ελπίζω να τα καταφέρω.Καλή σου μέρα. Είναι πάρα πολύ απλό. Αρχικά βρίσκεις στο maps το σημείο/αξιοθέατο που σ' ενδιαφέρει. Ακριβώς από κάτω πατάς αποθήκευση στα ταξιδιωτικά πλάνα και μετά το βλέπεις σαν χαρακτηρισμένο σημείο με το σύμβολο της βαλίτσας. Παράδειγμα:
View attachment 392389 View attachment 392390 View attachment 392391
Συγχρονίζει αυτόματα με την εφαρμογή του google maps στο κινητό, οπότε μπορείς να το κάνεις από υπολογιστή για μέγιστη ευκολία. Απαραίτητη προϋπόθεση να έχεις συνδεθεί στο google λογαριασμό σου.
Δεν έχω πάει ακόμα σε κανένα πέρα από το Bergamo...
Ωστόσο βλέπω αρκετές ιστορίες τελευταία για τις τριγύρω περιοχές, θα βρείς πληροφόρηση!
[/QU
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.323
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Ευχαριστώ για τα -άλλη μια φορά- κολακευτικά σου σχόλια. Όχι και βιβλίο, θ' αρχίσουν να τρέχουν τα βιβλία στη κατηφόρα άμα αρχίσω να γράφω εγώ.Αχ πόσο μου αρέσουν οι ιστορίες σου @psilos3
Το Πόρτο και η Λισαβώνα είναι στα σχέδια μας και ελπίζω να μην αργήσουμε να πάμε.
Ιστορίες και πολύ μου είναι.Όσο για τη Πορτογαλία, η πρώτη μου εμπειρία ήταν ανέλπιστα καλή, το Πόρτο μου έβγαλε τρομερή ποιότητα, ελπίζω να την εντάξετε κι εσείς άμεσα στο πρόγραμμα σας!
Εκπομπές Travelstories
