GTS
Member
- Μηνύματα
- 7.155
- Likes
- 21.478
Το St John, κομμάτι των λεγόμενων Virgin Islands, διαδραμάτισε ιστορικά πολύ μικρό ρόλο στα ιμπεριαλιστικά παιχνίδια των Ευρωπαϊκών υπερδυνάμεων από την έλευση του Κολόμβου έως και τις αρχές του 20ου αιώνα. Ενώ στην υπόλοιπη Καραϊβική, Άγγλοι-Γάλλοι-Πορτογάλλοι και Ολλανδο-Ισπανοί σφάζονταν στη κυριολεξία για την επικυριαρχία στα πιο εύφορα και προσοδοφόρα νησιά, το St John ήταν Δανέζικη (!) αποικία. Για να το αφήσουν λοιπόν οι Άγγλοι, που κυριαρχούσαν στις Lesser Antilles και οι Ισπανοί, που κυριαρχούσαν στο διπλανό Puerto Rico, στα χέρια των...Δανών, σημαίνει ότι το νησί δεν είχε ιδιαίτερη στρατηγική θέση στα σχέδιά τους αλλά και ούτε ήταν εύφορο αρκετά ώστε η επικερδέστατη μπίζνα με τη παραγωγή και το εμπόριο ζάχαρης να το καταστήσει έρμαιό τους. Παρόλα αυτά, οι Δανοί το εκμεταλλεύτηκαν όσο μπορούσαν, με τη «βοήθεια» βεβαίως των σκλάβων που απασχολούσαν στα κτήματά τους, στη πλειοψηφία Αφρικανών και λίγων ιθαγενών των νησιών.
Ακόμα και σήμερα, υπάρχουν διάσπαρτα στο νησί ερείπια, μνημεία της αποικιοκρατικής εποχής, που υποδηλώνουν τη θέση κτημάτων και φυτειών ζαχαροκάλαμων. Πέτρινοι μύλοι στέκουν ερημωμένοι, υπενθυμίζοντάς μας τη βάναυση αντιμετώπιση ανθρώπου προς άνθρωπο, με την αποτρόπαιη μέθοδο της δουλείας. Στο νησάκι αυτό μάλιστα έγινε μία από τις ονομαστότερες εξεγέρσεις σκλάβων της Καραϊβικής το 1733, όπου σφαγιάστηκαν πολλοί ντόπιοι φεουδάρχες και λευκοί άρχοντες, με τους επαναστάτες μαύρους σκλάβους να κρατούν το νησί για 6 μήνες, πριν στρατιωτικές δυνάμεις από τη γαλλική αποικία της Martinique αποβιβαστούν στο νησί και τους συντρίψουν. Με την κατάργηση της δουλείας τον 19ο αιώνα, το έτος 1848 για το St John, οι φυτείες που έβγαζαν τεράστια κέρδη για τους ιδιοκτήτες τους σε όλη τη Καραϊβική, έγιναν ασύμφορες και σιγά σιγά τα νησιά εγκαταλείφθηκαν και οι οικονομίες τους μαράζωσαν. Ώσπου στις αρχές του 20ου αιώνα, η νέα υπερδύναμη που αναδείχθηκε στη Β. Αμερική, εξαγόρασε από τη Δανία τα 3 νησιά που σήμερα αποτελούν τα US Virgin Islands (St Thomas, St John και St Croix), με σκοπό να τα χρησιμοποιήσει ως στρατιωτικές βάσεις. Μέχρι και σήμερα λοιπόν, στα USVI υπάρχει ένα ιδιόρρυθμο καθεστώς: τα νησιά αποτελούν έδαφος των ΗΠΑ, ανένταχτα όμως σε κάποια από τις Πολιτείες των ΗΠΑ, οι πολίτες τους είναι Αμερικανοί πολίτες, αλλά δε ψηφίζουν και εκπροσωπούνται στο Κονγκρέσσο χωρίς δικαίωμα ψήφου.
Σταματώντας στην άκρη του δρόμου, κατεβαίνουμε από το τετρακίνητο θηρίο μας και ακολουθούμε μια ταμπέλα που υποδεικνύει τα ερείπια ενός μύλου, στη κορυφή του λόφου. Μετά από ούτε 5 λεπτά ανάβαση σε ένα μονοπάτι, φτάνουμε και μένουμε έκθαμβοι από τη θεά που προσφέρει αυτό το πανοραμικό σημείο.
:: 
:: 
Η ζέστη μας παρότρυνε να καταφύγουμε σε μια κοντινή παραλία και το καταφύγιό μας αυτή τη φορά ήταν μια απομονωμένη, ερημική παραλία, τη Dennis Bay. Χωρίς περιστροφές δηλώνω, ότι δεν άξιζε το κόπο...
Και εξηγούμαι: η διαδρομή προς τη παραλία είναι μέσα από ένα μονοπάτι αρκετά στενό και δύσκολο και το περπάτημα κρατάει κανά 20λεπτο. Η παραλία, μπορεί σε άλλα μέρη να θεωρούνταν ονειρική και να την είχαν κάνει σημαία και καμάρι τους, αλλά εδώ ήταν άλλη μία παραλία, αλλά με δύσκολη πρόσβαση και το χειρότερο, την πιάνει ο αέρας και έχει λίγο κύμα. Όταν το νησί σου προσφέρει τόσες ασύγκριτες παραλίες, ακόμα και αυτήν εδώ τη θεωρείς μέτρια, οπότε επιστροφή στο τζιπ και αμέσως πίσω στην αγαπημένη Hawksnest, με τα ήρεμα νερά της και τον κόσμο να τη χαίρεται απλόχερα.
Ακόμα και σήμερα, υπάρχουν διάσπαρτα στο νησί ερείπια, μνημεία της αποικιοκρατικής εποχής, που υποδηλώνουν τη θέση κτημάτων και φυτειών ζαχαροκάλαμων. Πέτρινοι μύλοι στέκουν ερημωμένοι, υπενθυμίζοντάς μας τη βάναυση αντιμετώπιση ανθρώπου προς άνθρωπο, με την αποτρόπαιη μέθοδο της δουλείας. Στο νησάκι αυτό μάλιστα έγινε μία από τις ονομαστότερες εξεγέρσεις σκλάβων της Καραϊβικής το 1733, όπου σφαγιάστηκαν πολλοί ντόπιοι φεουδάρχες και λευκοί άρχοντες, με τους επαναστάτες μαύρους σκλάβους να κρατούν το νησί για 6 μήνες, πριν στρατιωτικές δυνάμεις από τη γαλλική αποικία της Martinique αποβιβαστούν στο νησί και τους συντρίψουν. Με την κατάργηση της δουλείας τον 19ο αιώνα, το έτος 1848 για το St John, οι φυτείες που έβγαζαν τεράστια κέρδη για τους ιδιοκτήτες τους σε όλη τη Καραϊβική, έγιναν ασύμφορες και σιγά σιγά τα νησιά εγκαταλείφθηκαν και οι οικονομίες τους μαράζωσαν. Ώσπου στις αρχές του 20ου αιώνα, η νέα υπερδύναμη που αναδείχθηκε στη Β. Αμερική, εξαγόρασε από τη Δανία τα 3 νησιά που σήμερα αποτελούν τα US Virgin Islands (St Thomas, St John και St Croix), με σκοπό να τα χρησιμοποιήσει ως στρατιωτικές βάσεις. Μέχρι και σήμερα λοιπόν, στα USVI υπάρχει ένα ιδιόρρυθμο καθεστώς: τα νησιά αποτελούν έδαφος των ΗΠΑ, ανένταχτα όμως σε κάποια από τις Πολιτείες των ΗΠΑ, οι πολίτες τους είναι Αμερικανοί πολίτες, αλλά δε ψηφίζουν και εκπροσωπούνται στο Κονγκρέσσο χωρίς δικαίωμα ψήφου.
Σταματώντας στην άκρη του δρόμου, κατεβαίνουμε από το τετρακίνητο θηρίο μας και ακολουθούμε μια ταμπέλα που υποδεικνύει τα ερείπια ενός μύλου, στη κορυφή του λόφου. Μετά από ούτε 5 λεπτά ανάβαση σε ένα μονοπάτι, φτάνουμε και μένουμε έκθαμβοι από τη θεά που προσφέρει αυτό το πανοραμικό σημείο.
:: :: Η ζέστη μας παρότρυνε να καταφύγουμε σε μια κοντινή παραλία και το καταφύγιό μας αυτή τη φορά ήταν μια απομονωμένη, ερημική παραλία, τη Dennis Bay. Χωρίς περιστροφές δηλώνω, ότι δεν άξιζε το κόπο...
Και εξηγούμαι: η διαδρομή προς τη παραλία είναι μέσα από ένα μονοπάτι αρκετά στενό και δύσκολο και το περπάτημα κρατάει κανά 20λεπτο. Η παραλία, μπορεί σε άλλα μέρη να θεωρούνταν ονειρική και να την είχαν κάνει σημαία και καμάρι τους, αλλά εδώ ήταν άλλη μία παραλία, αλλά με δύσκολη πρόσβαση και το χειρότερο, την πιάνει ο αέρας και έχει λίγο κύμα. Όταν το νησί σου προσφέρει τόσες ασύγκριτες παραλίες, ακόμα και αυτήν εδώ τη θεωρείς μέτρια, οπότε επιστροφή στο τζιπ και αμέσως πίσω στην αγαπημένη Hawksnest, με τα ήρεμα νερά της και τον κόσμο να τη χαίρεται απλόχερα.
