dbalats
Member
- Μηνύματα
- 146
- Likes
- 1.475
ΗΜΕΡΕΣ 12 ΈΩΣ 16: ΜΠΟΥΚΟΒΙΝΑ (ΡΟΥΜΑΝΙΑ), ΒΕΛΙΚΟ ΤΑΡΝΟΒΟ (ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ) ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Επειδή είχαμε επισκεφθεί αρκετές φορές και την Ρουμανία και την Βουλγαρία στο παρελθόν, είχαμε αποφασίσει κατά την επιστροφή μας, να περάσουμε από περιοχές που δεν είχαμε ξαναπάει. Στη Ρουμανία η περιοχή αυτή ήταν η Μπουκοβίνα με τα ξακουστά ζωγραφισμένα μοναστήρια και στην Βουλγαρία το Βέλικο Τάρνοβο, για το οποίο είχαμε ακούσει τόσα, αλλά δεν μας είχε δοθεί η ευκαιρία να το δούμε. Για την διαδρομή μας από το Λβιβ της Ουκρανίας μέχρι την Gura Humorului της Ρουμανίας, όπου θα κάναμε την επόμενη διανυκτέρευσή μας, δεν είχαμε πληροφορίες, αλλά ξέραμε ότι το μεγαλύτερο μέρος της ήταν μέσα στην Ουκρανία. Οι δρόμοι της Ουκρανίας ήταν μέχρι στιγμής ευχάριστη έκπληξη, σε σχέση με τα όσα είχαμε ακούσει και διαβάσει, και ευτυχώς και η διαδρομή αυτή δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Καλός γενικά δρόμος, με μικρές καθυστερήσεις επειδή συχνά διασχίζαμε χωριά, αλλά και μικρές πόλεις, με πεδινή ή λοφώδη διαδρομή, αφού είμαστε κοντά στους πρόποδες των Καρπαθίων. To οδόστρωμα σχετικά καλό, ο δρόμος χωρίς μεγάλη κίνηση και η διαδρομή ευχάριστη, με αρκετές εναλλαγές. Λίγο πριν τα σύνορα στάση για ένα πρόχειρο φαγητό και φουλάρισμα με τα πολύ φθηνότερα Ουκρανικά καύσιμα σε σύγκριση με τις τιμές της Ρουμανίας, που ήταν οι ακριβότερες του ταξιδιού (αρκετά φθηνότερες πάντως από της Ελλάδας). Ευτυχώς σχεδόν παντού στην Ουκρανία δέχονται πιστωτικές κάρτες, επειδή όταν πλησιάζεις τα σύνορα είναι πρόβλημα το να έχεις τοπικά χρήματα, που ίσως σου περισσέψουν και μετά θα είναι άχρηστα. Eίμαστε στην πόλη Chernivtsi, δεύτερη σημαντικότερη πόλη της δυτικής Ουκρανίας, με φανερή την επίδραση στην αρχιτεκτονική της, της Αυστρο-Ουγγρικής αυτοκρατορίας. Οι δρόμοι είναι γραφικοί και λιθόστρωτοι, δυστυχώς όμως δεν είναι στρωμένο μόνο το κέντρο, αλλά όλη σχεδόν η πόλη, και κάνουμε αρκετή ώρα για να την διασχίσουμε, ενώ το αυτοκίνητο αναπηδάει συνεχώς. Ταλαιπωρούμαστε αρκετά μέχρι να ξαναβγούμε σε κανονική άσφαλτο, τόσο που αν το ήξερα θα έκανα κάποια παράκαμψη, παρότι το Chernivtsi είναι αρκετά γραφικό. Επιτέλους, τα σύνορα με την Ρουμανία είναι λίγα χιλιόμετρα μόνο μακριά, κοντά στο χωριό Porubnoe της Ουκρανίας, ενώ από την μεριά της Ρουμανίας βρίσκεται η μικρή πόλη των συνόρων Siret. Κοντά στην περιοχή αυτή βρίσκεται ένα άλλο μεγάλο αξιοθέατο της Ουκρανίας, η πόλη Kamianets-Podilskyi σε ένα πολύ όμορφο φυσικό τοπίο και με έναν ξακουστό πύργο, αλλά αποφασίσαμε να μην την επισκεφθούμε αυτή τη φορά. Πάντα πρέπει να αφήνεις κάτι ωραίο για να έχεις λόγο να ξαναπάς σε ένα μέρος! To συνοριακό αυτό πέρασμα Porubnoe-Siret έχει αρκετή κίνηση, αλλά από την μεριά της Ουκρανίας περνάμε σχετικά γρήγορα. Από την μεριά των Ρουμάνων όμως, έχουμε αρκετή καθυστέρηση, γύρω στο δίωρο, η μεγαλύτερη συνοριακή καθυστέρηση στο ταξίδι αυτό.
Οι όμορφες εκκλησίες της Δυτικής Ουκρανίας
Μέχρις εδώ έχουμε διανύσει περίπου 350 χιλιόμετρα από το Λβιβ, και μένουν καμιά 50ριά ακόμη στη Ρουμανία. Είναι αργά το μεσημέρι και προτού φτάσουμε στον προορισμό μας θέλουμε να δούμε όσα ζωγραφισμένα μοναστήρια προλάβουμε. Το τοπίο έχει αλλάξει πολύ, είμαστε μέσα στο δάσος και ανεβοκατεβαίνουμε συνεχώς σε μια ορεινή γραφική περιοχή. Ο δρόμος καλός, αλλά με αρκετές στροφές. Έχουμε προγραμματίσει να δούμε 4 μοναστήρια, τα 3 βρίσκονται πριν την πόλη που θα διανυκτερεύσουμε, την Gura Humorului, οπότε μάλλον τα προφταίνουμε, ενώ το τέταρτο βρίσκεται κοντά στην πόλη και θα το δούμε το επόμενο πρωί. Βλέπουμε λοιπόν πρώτο στη σειρά, το Μοναστήρι Sucevita, το οποίο ήταν το μεγαλύτερο από όσα επισκεφθήκαμε. Περιβάλλεται από ένα τείχος και μοιάζει με φρούριο. Σε όλα τα μοναστήρια χρειάζεται είσοδος, είναι λίγα Ευρώ, και αν θέλεις να βγάλεις φωτογραφίες, πληρώνεις ένα ποσόν παραπάνω, αλλά δυστυχώς η φωτογράφηση επιτρέπεται μόνο στο εξωτερικό των μοναστηριών, ενώ έχουν και μέσα υπέροχες τοιχογραφίες. Το μοναστήρι αυτό είναι πολύ όμορφο, αλλά δυστυχώς βρίσκεται υπό ανακαίνιση και το μισό είναι καλυμμένο. Συνεχίζουμε για το Μοναστήρι Moldοvita, αυτό ευτυχώς είναι ολοκληρωμένο. Όλα τα μοναστήρια μοιάζουν κτιριακά, αλλά διαφέρουν ως προς τις παραστάσεις και τα χρώματα που χρησιμοποιούνται. Η Moldοvita χαρακτηρίζεται από το έντονο μπλε και χρυσό που επικρατούν στις τοιχογραφίες, ενώ ξεχωρίζει και μιά παράσταση από την Πολιορκία της Κωνσταντινούπολης. Τελευταίο μοναστήρι το Voronet, προφταίνουμε οριακά να το δούμε. Όλα τα μοναστήρια κτίσθηκαν κατά τον 16ο αιώνα, με νεώτερο τη Sucevita (1581), με εξαίρεση το Voronet, που είναι λίγο παλιότερο, ιδρύθηκε από τον Στέφανο τον Μεγάλο, επ’ ευκαιρία μιάς νίκης του κατά των Τούρκων, το 1487. Το χαρακτηριστικό των τοιχογραφιών εδώ είναι μιά απόχρωση του μπλε, που ονομάζεται “Voronet blue”, για την οποία λέγεται ότι δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμη το μυστικό της σύνθεσής της. Είναι ίσως το πιό ξακουστό μοναστήρι και έχει καταπληκτικές τοιχογραφίες, από τις οποίες ξεχωρίζει το “Δέντρο του Ιησού” που απεικονίζει και αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους.
Μοναστήρι Sucevita
Εσωτερικό στο Μοναστήρι Sucevita
Μοναστήρι Moldοvita
Μοναστήρι Voronet
Αφού ολοκληρώσαμε το πρόγραμμά μας, φθάνουμε στην πόλη που θα διανυκτερεύσουμε, την Gura Humorului. H μικρή πόλη είναι ήσυχη, σε ωραίο φυσικό περιβάλλον και βρίσκουμε εύκολα διαμονή σε ένα μικρό ξενοδοχείο τύπου βίλλας, λέγεται Villa Boem (είναι στην ουσία οροφοδιαμέρισμα) με κλειστό πάρκινγκ. Δεν υπάρχει καθόλου κίνηση το βράδυ και μετά βίας βρίσκουμε να φάμε σε κάποια πιτσαρία, ίσως να είμαστε εδώ εκτός εποχής και να έχει περισσότερη κίνηση τον χειμώνα. To άλλο πρωί ξεκινάμε πιό αργά, είναι ίσως η μόνη ημέρα που το πρόγραμμα δεν είναι βαρύ και μπορούμε να χρονοτριβήσουμε. Μετά το πρωινό επισκεπτόμαστε ένα μοναστήρι ακόμη, το Humor, που βρίσκεται σχετικά κοντά. Εδώ το χρώμα που επικρατεί στις τοιχογραφίες είναι το κόκκινο, με κάποιες παρεμβολές μπλε και πράσινου. Επειδή είναι ακόμη πρωί οι επισκέπτες είναι πολύ λίγοι. Στην είσοδο του μοναστηριού μιά χαμογελαστή μοναχή μας κόβει εισιτήριο και μας πληροφορεί ότι δεν επιτρέπεται η φωτογράφηση στο εσωτερικό. Μπαίνουμε μέσα και είναι και καμιά 10ριά ακόμη επισκέπτες διαφόρων εθνικοτήτων, όλοι με κρεμασμένες τις φωτογραφικές ή με τα κινητά στο χέρι. Θαυμάζουμε τις τοιχογραφίες και κοιτάζουμε ο ένας τον άλλο με αμηχανία. Τότε, λέω να κάνω την αρχή, και βγάζω στα γρήγορα μιά φωτογραφία. Τι ήταν να το κάνω, έγινε ένας πανικός, όλοι ξεκρέμασαν τις μηχανές και τις βιντεοκάμερες και άρχισαν την φωτογράφηση. Και είμασταν τυχεροί επειδή το μοναστήρι αυτό, θεωρείται ότι έχει τις καλύτερες εσωτερικές τοιχογραφίες. Στενοχωρήθηκα μόνο που δεν είχα μαζί μου τον ευρυγώνιο φακό, βαρέθηκα να γυρίσω να τον πάρω από το αυτοκίνητο, άσε που μπορεί στο μεταξύ να έρχονταν και κάποιος φύλακας, αλλά ας μην είμαστε και πλεονέκτες!
Στα περίχωρα της Gura Humorului
Πάρκο στη Gura Humorului
Ο Καθεδρικός της Gura Humorului
Μοναστήρι Humor
Eσωτερικό στο Μοναστήρι Humor
Συνεχίζουμε για Piatra Neamt, όμορφη, ευχάριστη πόλη που την περιτριγυρίζουμε με το αυτοκίνητο. Η κατεύθυνσή μας είναι το Ruse της Βουλγαρίας, θέλουμε να περάσουμε τα Ρουμανο-Βουλγαρικά σύνορα ώστε την επόμενη ημέρα να μην έχουμε καθυστερήσεις. Mετά από 150 χιλιόμετρα φθάνουμε στο Foscani, όπου πιάνουμε τον ίδιο δρόμο από τον οποίο είχαμε ανέβει στο Ιάσιο, κατά την αρχή του ταξιδιού. Τριακόσια χιλιόμετρα ακόμη για το Ruse, δεν θα ήταν δύσκολο, αλλά παρεμβάλλεται ο φοβερός δακτύλιος του Βουκουρεστίου και τα σύνορα. Άλλο ένα τρίωρο για τον δακτύλιο, όσο και να ψάξαμε δυστυχώς δεν υπάρχει άλλη διαδρομή που να αποφεύγεις το Βουκουρέστι, εκτός αν κάνεις πάρα πολλά χιλιόμετρα παραπάνω. Ίσως αν διασχίσεις κατευθείαν την πόλη και δεν πας περιφερειακά να κάνεις λιγότερη ώρα, αλλά δεν ήθελα να το διακινδυνεύσω. Τα σύνορα ήταν πανεύκολα, πολύ λίγη κίνηση και περάσαμε γρήγορα χωρίς καμιά διατύπωση. Το αστείο είναι ότι το πέρασμα της γέφυρας από την μεριά της Ρουμανίας είναι πιό ακριβό απότι από την μεριά της Βουλγαρίας (νομίζω 7 Ευρώ αντί για 4), ευτυχώς όμως είχαμε φυλάξει μερικά Ρουμανικά χρήματα. Διαμονή στο ίδιο ξενοδοχείο που είχαμε μείνει και στην αρχή του ταξιδιού, με πάρκινγκ στον δρόμο αλλά επιτηρούμενο με κάμερες. Η περιοχή όμως είναι καλή, κυκλοφορεί συχνά η αστυνομία και το αυτοκίνητο δεν φαίνεται να διατρέχει κίνδυνο. Δείπνο το βράδυ στην κεντρική πλατεία, υπάρχει ένα ρεστωράν που συγκεντρώνει όλο τον κόσμο, και το φαγητό είναι καλό. Φαίνεται από τον κατάλογο ότι είναι ελληνικών συμφερόντων και είχε μάλιστα και happening, ξαφνικά όλες οι σερβιτόρες σταμάτησαν την δουλειά τους, συγκεντρώθηκαν στο κέντρο του μαγαζιού και άρχισαν να χορεύουν συρτάκι και άλλους ελληνικούς χορούς! Μετά 2-3 χορούς σταμάτησαν και συνέχισαν να σερβίρουν κανονικά.
Την επόμενη μέρα θα επισκεφθούμε το τελευταίο αξιοθέατο του ταξιδιού, το Βέλικο Τάρνοβο. Η πόλη αυτή είναι το καλά κρυμένο μυστικό της Βουλγαρίας, πάντοτε ήθελα να την δω, αλλά κάπως δεν ταίριαζε η διαδρομή μας, ή δεν υπήρχε χρόνος. Απέχει μόνο καμιά ώρα από τo Ruse, και είναι αλήθεια μια πόλη που την ερωτεύεσαι με την πρώτη ματιά. Σε ένα εκπληκτικό φυσικό τοπίο, με όμορφα κεραμοσκεπή σπίτια σκαρφαλωμένα στους λόφους, με τον ποταμό Yantra να την περιτριγυρίζει και το μεσαιωνικό φρούριο Tsarevets να επιβλέπει. Tο Βέλικο Τάρνοβο έχει σπουδαία ιστορία, υπήρξε πρωτεύουσα της Βουλγαρίας κατά την περίοδο της Δεύτερης Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας (1185-1393). Mείναμε αρκετές ώρες στην πόλη περιηγούμενοι το φρούριο και τις παλιές εκκλησίες της. Προτού φύγουμε επισκεφθήκαμε και ένα κοντινό μέρος, το Arbanasi, που βρίσκεται σε ύψωμα με μιά υπέροχη θέα, ένα όμορφο παραδοσιακής αρχιτεκτονικής χωριό με σημαντικές εκκλησίες του 17ου και 18ου αιώνα. Συνέχεια της διαδρομής μέσω Σόφιας, προς τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Ο δρόμος στο μεγαλύτερο μέρος του αυτοκινητόδρομος. Αποφασίσαμε να διανυκτερεύσουμε στο Σαντάνσκι, κοντά στο συνοριακό πέρασμα και την επόμενη ημέρα να φύγουμε πολύ νωρίς, ώστε να γλιτώσουμε τις ουρές των συνόρων. Πρώτη φορά επισκεπτόμασταν το Σαντάνσκι, μια πόλη που δεν λέει τίποτα, απορώ με τόσους Έλληνες που πηγαινοέρχονται, είναι αλήθεια τόσο φθηνή που να αξίζει να χάσει κανείς την ημέρα του για να ψωνίσει; Το άλλο πρωί περνάμε κατευθείαν τα σύνορα χωρίς καθυστέρηση και λίγες ώρες μετά μπαίνουμε στην Αθήνα, που όσο και αν την κατηγορούν εμάς μας αρέσει γιατί είναι η πόλη μας! Διανύσαμε 6.500 χιλιόμετρα σε 15 ημέρες, και διασχίσαμε 6 χώρες και μία χώρα σε εισαγωγικά. Οι εντυπώσεις από το ταξίδι εξαιρετικές, ενώ το κόστος δεν ξεπέρασε τα 1700 Ευρώ για δύο άτομα. Από αυτά, με έναν πρόχειρο υπολογισμό, τα 400 πήγαν σε καύσιμα, τα 700 σε ξενοδοχεία, και τα 600 σε φαγητό και άλλα έξοδα, δίχως να κάνουμε κάποια ιδιαίτερη οικονομία. Όλες οι χώρες αυτές είναι γενικά φθηνότερες από την Ελλάδα, αλλά όχι και τσάμπα, όπως λένε μερικοί. Από πλευράς ασφάλειας πουθενά δεν κινδυνέψαμε, άν και είχαμε ακούσει τόσα και τόσα για την Ουκρανία, ίσως φανήκαμε τυχεροί, ίσως είναι και η εμπειρία δεκάδων μεγάλων οδικών ταξιδιών στο παρελθόν. Η ασφαλέστερη και τακτικότερη πάντως χώρα ήταν η Λευκορωσία. Όσον αφορά τα αξιοθέατα (δεν υπολογίζω Βουλγαρία-Ρουμανία) προηγείται η Ουκρανία, που έχει εκπληκτικές πόλεις, αλλά και η Belarus με την Μολδαβία αξίζουν την επίσκεψή μας.
Στο Βέλικο Τάρνοβο
Τοιχογραφία στο Βέλικο Τάρνοβο
Η θέα του Βέλικο Τάρνοβο με τον ποταμό Yantra
Το μεσαιωνικό φρούριο Tsarevets, Βέλικο Τάρνοβο
Επειδή είχαμε επισκεφθεί αρκετές φορές και την Ρουμανία και την Βουλγαρία στο παρελθόν, είχαμε αποφασίσει κατά την επιστροφή μας, να περάσουμε από περιοχές που δεν είχαμε ξαναπάει. Στη Ρουμανία η περιοχή αυτή ήταν η Μπουκοβίνα με τα ξακουστά ζωγραφισμένα μοναστήρια και στην Βουλγαρία το Βέλικο Τάρνοβο, για το οποίο είχαμε ακούσει τόσα, αλλά δεν μας είχε δοθεί η ευκαιρία να το δούμε. Για την διαδρομή μας από το Λβιβ της Ουκρανίας μέχρι την Gura Humorului της Ρουμανίας, όπου θα κάναμε την επόμενη διανυκτέρευσή μας, δεν είχαμε πληροφορίες, αλλά ξέραμε ότι το μεγαλύτερο μέρος της ήταν μέσα στην Ουκρανία. Οι δρόμοι της Ουκρανίας ήταν μέχρι στιγμής ευχάριστη έκπληξη, σε σχέση με τα όσα είχαμε ακούσει και διαβάσει, και ευτυχώς και η διαδρομή αυτή δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Καλός γενικά δρόμος, με μικρές καθυστερήσεις επειδή συχνά διασχίζαμε χωριά, αλλά και μικρές πόλεις, με πεδινή ή λοφώδη διαδρομή, αφού είμαστε κοντά στους πρόποδες των Καρπαθίων. To οδόστρωμα σχετικά καλό, ο δρόμος χωρίς μεγάλη κίνηση και η διαδρομή ευχάριστη, με αρκετές εναλλαγές. Λίγο πριν τα σύνορα στάση για ένα πρόχειρο φαγητό και φουλάρισμα με τα πολύ φθηνότερα Ουκρανικά καύσιμα σε σύγκριση με τις τιμές της Ρουμανίας, που ήταν οι ακριβότερες του ταξιδιού (αρκετά φθηνότερες πάντως από της Ελλάδας). Ευτυχώς σχεδόν παντού στην Ουκρανία δέχονται πιστωτικές κάρτες, επειδή όταν πλησιάζεις τα σύνορα είναι πρόβλημα το να έχεις τοπικά χρήματα, που ίσως σου περισσέψουν και μετά θα είναι άχρηστα. Eίμαστε στην πόλη Chernivtsi, δεύτερη σημαντικότερη πόλη της δυτικής Ουκρανίας, με φανερή την επίδραση στην αρχιτεκτονική της, της Αυστρο-Ουγγρικής αυτοκρατορίας. Οι δρόμοι είναι γραφικοί και λιθόστρωτοι, δυστυχώς όμως δεν είναι στρωμένο μόνο το κέντρο, αλλά όλη σχεδόν η πόλη, και κάνουμε αρκετή ώρα για να την διασχίσουμε, ενώ το αυτοκίνητο αναπηδάει συνεχώς. Ταλαιπωρούμαστε αρκετά μέχρι να ξαναβγούμε σε κανονική άσφαλτο, τόσο που αν το ήξερα θα έκανα κάποια παράκαμψη, παρότι το Chernivtsi είναι αρκετά γραφικό. Επιτέλους, τα σύνορα με την Ρουμανία είναι λίγα χιλιόμετρα μόνο μακριά, κοντά στο χωριό Porubnoe της Ουκρανίας, ενώ από την μεριά της Ρουμανίας βρίσκεται η μικρή πόλη των συνόρων Siret. Κοντά στην περιοχή αυτή βρίσκεται ένα άλλο μεγάλο αξιοθέατο της Ουκρανίας, η πόλη Kamianets-Podilskyi σε ένα πολύ όμορφο φυσικό τοπίο και με έναν ξακουστό πύργο, αλλά αποφασίσαμε να μην την επισκεφθούμε αυτή τη φορά. Πάντα πρέπει να αφήνεις κάτι ωραίο για να έχεις λόγο να ξαναπάς σε ένα μέρος! To συνοριακό αυτό πέρασμα Porubnoe-Siret έχει αρκετή κίνηση, αλλά από την μεριά της Ουκρανίας περνάμε σχετικά γρήγορα. Από την μεριά των Ρουμάνων όμως, έχουμε αρκετή καθυστέρηση, γύρω στο δίωρο, η μεγαλύτερη συνοριακή καθυστέρηση στο ταξίδι αυτό.
Οι όμορφες εκκλησίες της Δυτικής Ουκρανίας
Μέχρις εδώ έχουμε διανύσει περίπου 350 χιλιόμετρα από το Λβιβ, και μένουν καμιά 50ριά ακόμη στη Ρουμανία. Είναι αργά το μεσημέρι και προτού φτάσουμε στον προορισμό μας θέλουμε να δούμε όσα ζωγραφισμένα μοναστήρια προλάβουμε. Το τοπίο έχει αλλάξει πολύ, είμαστε μέσα στο δάσος και ανεβοκατεβαίνουμε συνεχώς σε μια ορεινή γραφική περιοχή. Ο δρόμος καλός, αλλά με αρκετές στροφές. Έχουμε προγραμματίσει να δούμε 4 μοναστήρια, τα 3 βρίσκονται πριν την πόλη που θα διανυκτερεύσουμε, την Gura Humorului, οπότε μάλλον τα προφταίνουμε, ενώ το τέταρτο βρίσκεται κοντά στην πόλη και θα το δούμε το επόμενο πρωί. Βλέπουμε λοιπόν πρώτο στη σειρά, το Μοναστήρι Sucevita, το οποίο ήταν το μεγαλύτερο από όσα επισκεφθήκαμε. Περιβάλλεται από ένα τείχος και μοιάζει με φρούριο. Σε όλα τα μοναστήρια χρειάζεται είσοδος, είναι λίγα Ευρώ, και αν θέλεις να βγάλεις φωτογραφίες, πληρώνεις ένα ποσόν παραπάνω, αλλά δυστυχώς η φωτογράφηση επιτρέπεται μόνο στο εξωτερικό των μοναστηριών, ενώ έχουν και μέσα υπέροχες τοιχογραφίες. Το μοναστήρι αυτό είναι πολύ όμορφο, αλλά δυστυχώς βρίσκεται υπό ανακαίνιση και το μισό είναι καλυμμένο. Συνεχίζουμε για το Μοναστήρι Moldοvita, αυτό ευτυχώς είναι ολοκληρωμένο. Όλα τα μοναστήρια μοιάζουν κτιριακά, αλλά διαφέρουν ως προς τις παραστάσεις και τα χρώματα που χρησιμοποιούνται. Η Moldοvita χαρακτηρίζεται από το έντονο μπλε και χρυσό που επικρατούν στις τοιχογραφίες, ενώ ξεχωρίζει και μιά παράσταση από την Πολιορκία της Κωνσταντινούπολης. Τελευταίο μοναστήρι το Voronet, προφταίνουμε οριακά να το δούμε. Όλα τα μοναστήρια κτίσθηκαν κατά τον 16ο αιώνα, με νεώτερο τη Sucevita (1581), με εξαίρεση το Voronet, που είναι λίγο παλιότερο, ιδρύθηκε από τον Στέφανο τον Μεγάλο, επ’ ευκαιρία μιάς νίκης του κατά των Τούρκων, το 1487. Το χαρακτηριστικό των τοιχογραφιών εδώ είναι μιά απόχρωση του μπλε, που ονομάζεται “Voronet blue”, για την οποία λέγεται ότι δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμη το μυστικό της σύνθεσής της. Είναι ίσως το πιό ξακουστό μοναστήρι και έχει καταπληκτικές τοιχογραφίες, από τις οποίες ξεχωρίζει το “Δέντρο του Ιησού” που απεικονίζει και αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους.
Μοναστήρι Sucevita
Εσωτερικό στο Μοναστήρι Sucevita
Μοναστήρι Moldοvita
Μοναστήρι Voronet
Αφού ολοκληρώσαμε το πρόγραμμά μας, φθάνουμε στην πόλη που θα διανυκτερεύσουμε, την Gura Humorului. H μικρή πόλη είναι ήσυχη, σε ωραίο φυσικό περιβάλλον και βρίσκουμε εύκολα διαμονή σε ένα μικρό ξενοδοχείο τύπου βίλλας, λέγεται Villa Boem (είναι στην ουσία οροφοδιαμέρισμα) με κλειστό πάρκινγκ. Δεν υπάρχει καθόλου κίνηση το βράδυ και μετά βίας βρίσκουμε να φάμε σε κάποια πιτσαρία, ίσως να είμαστε εδώ εκτός εποχής και να έχει περισσότερη κίνηση τον χειμώνα. To άλλο πρωί ξεκινάμε πιό αργά, είναι ίσως η μόνη ημέρα που το πρόγραμμα δεν είναι βαρύ και μπορούμε να χρονοτριβήσουμε. Μετά το πρωινό επισκεπτόμαστε ένα μοναστήρι ακόμη, το Humor, που βρίσκεται σχετικά κοντά. Εδώ το χρώμα που επικρατεί στις τοιχογραφίες είναι το κόκκινο, με κάποιες παρεμβολές μπλε και πράσινου. Επειδή είναι ακόμη πρωί οι επισκέπτες είναι πολύ λίγοι. Στην είσοδο του μοναστηριού μιά χαμογελαστή μοναχή μας κόβει εισιτήριο και μας πληροφορεί ότι δεν επιτρέπεται η φωτογράφηση στο εσωτερικό. Μπαίνουμε μέσα και είναι και καμιά 10ριά ακόμη επισκέπτες διαφόρων εθνικοτήτων, όλοι με κρεμασμένες τις φωτογραφικές ή με τα κινητά στο χέρι. Θαυμάζουμε τις τοιχογραφίες και κοιτάζουμε ο ένας τον άλλο με αμηχανία. Τότε, λέω να κάνω την αρχή, και βγάζω στα γρήγορα μιά φωτογραφία. Τι ήταν να το κάνω, έγινε ένας πανικός, όλοι ξεκρέμασαν τις μηχανές και τις βιντεοκάμερες και άρχισαν την φωτογράφηση. Και είμασταν τυχεροί επειδή το μοναστήρι αυτό, θεωρείται ότι έχει τις καλύτερες εσωτερικές τοιχογραφίες. Στενοχωρήθηκα μόνο που δεν είχα μαζί μου τον ευρυγώνιο φακό, βαρέθηκα να γυρίσω να τον πάρω από το αυτοκίνητο, άσε που μπορεί στο μεταξύ να έρχονταν και κάποιος φύλακας, αλλά ας μην είμαστε και πλεονέκτες!
Στα περίχωρα της Gura Humorului
Πάρκο στη Gura Humorului
Ο Καθεδρικός της Gura Humorului
Μοναστήρι Humor
Eσωτερικό στο Μοναστήρι Humor
Συνεχίζουμε για Piatra Neamt, όμορφη, ευχάριστη πόλη που την περιτριγυρίζουμε με το αυτοκίνητο. Η κατεύθυνσή μας είναι το Ruse της Βουλγαρίας, θέλουμε να περάσουμε τα Ρουμανο-Βουλγαρικά σύνορα ώστε την επόμενη ημέρα να μην έχουμε καθυστερήσεις. Mετά από 150 χιλιόμετρα φθάνουμε στο Foscani, όπου πιάνουμε τον ίδιο δρόμο από τον οποίο είχαμε ανέβει στο Ιάσιο, κατά την αρχή του ταξιδιού. Τριακόσια χιλιόμετρα ακόμη για το Ruse, δεν θα ήταν δύσκολο, αλλά παρεμβάλλεται ο φοβερός δακτύλιος του Βουκουρεστίου και τα σύνορα. Άλλο ένα τρίωρο για τον δακτύλιο, όσο και να ψάξαμε δυστυχώς δεν υπάρχει άλλη διαδρομή που να αποφεύγεις το Βουκουρέστι, εκτός αν κάνεις πάρα πολλά χιλιόμετρα παραπάνω. Ίσως αν διασχίσεις κατευθείαν την πόλη και δεν πας περιφερειακά να κάνεις λιγότερη ώρα, αλλά δεν ήθελα να το διακινδυνεύσω. Τα σύνορα ήταν πανεύκολα, πολύ λίγη κίνηση και περάσαμε γρήγορα χωρίς καμιά διατύπωση. Το αστείο είναι ότι το πέρασμα της γέφυρας από την μεριά της Ρουμανίας είναι πιό ακριβό απότι από την μεριά της Βουλγαρίας (νομίζω 7 Ευρώ αντί για 4), ευτυχώς όμως είχαμε φυλάξει μερικά Ρουμανικά χρήματα. Διαμονή στο ίδιο ξενοδοχείο που είχαμε μείνει και στην αρχή του ταξιδιού, με πάρκινγκ στον δρόμο αλλά επιτηρούμενο με κάμερες. Η περιοχή όμως είναι καλή, κυκλοφορεί συχνά η αστυνομία και το αυτοκίνητο δεν φαίνεται να διατρέχει κίνδυνο. Δείπνο το βράδυ στην κεντρική πλατεία, υπάρχει ένα ρεστωράν που συγκεντρώνει όλο τον κόσμο, και το φαγητό είναι καλό. Φαίνεται από τον κατάλογο ότι είναι ελληνικών συμφερόντων και είχε μάλιστα και happening, ξαφνικά όλες οι σερβιτόρες σταμάτησαν την δουλειά τους, συγκεντρώθηκαν στο κέντρο του μαγαζιού και άρχισαν να χορεύουν συρτάκι και άλλους ελληνικούς χορούς! Μετά 2-3 χορούς σταμάτησαν και συνέχισαν να σερβίρουν κανονικά.
Την επόμενη μέρα θα επισκεφθούμε το τελευταίο αξιοθέατο του ταξιδιού, το Βέλικο Τάρνοβο. Η πόλη αυτή είναι το καλά κρυμένο μυστικό της Βουλγαρίας, πάντοτε ήθελα να την δω, αλλά κάπως δεν ταίριαζε η διαδρομή μας, ή δεν υπήρχε χρόνος. Απέχει μόνο καμιά ώρα από τo Ruse, και είναι αλήθεια μια πόλη που την ερωτεύεσαι με την πρώτη ματιά. Σε ένα εκπληκτικό φυσικό τοπίο, με όμορφα κεραμοσκεπή σπίτια σκαρφαλωμένα στους λόφους, με τον ποταμό Yantra να την περιτριγυρίζει και το μεσαιωνικό φρούριο Tsarevets να επιβλέπει. Tο Βέλικο Τάρνοβο έχει σπουδαία ιστορία, υπήρξε πρωτεύουσα της Βουλγαρίας κατά την περίοδο της Δεύτερης Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας (1185-1393). Mείναμε αρκετές ώρες στην πόλη περιηγούμενοι το φρούριο και τις παλιές εκκλησίες της. Προτού φύγουμε επισκεφθήκαμε και ένα κοντινό μέρος, το Arbanasi, που βρίσκεται σε ύψωμα με μιά υπέροχη θέα, ένα όμορφο παραδοσιακής αρχιτεκτονικής χωριό με σημαντικές εκκλησίες του 17ου και 18ου αιώνα. Συνέχεια της διαδρομής μέσω Σόφιας, προς τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Ο δρόμος στο μεγαλύτερο μέρος του αυτοκινητόδρομος. Αποφασίσαμε να διανυκτερεύσουμε στο Σαντάνσκι, κοντά στο συνοριακό πέρασμα και την επόμενη ημέρα να φύγουμε πολύ νωρίς, ώστε να γλιτώσουμε τις ουρές των συνόρων. Πρώτη φορά επισκεπτόμασταν το Σαντάνσκι, μια πόλη που δεν λέει τίποτα, απορώ με τόσους Έλληνες που πηγαινοέρχονται, είναι αλήθεια τόσο φθηνή που να αξίζει να χάσει κανείς την ημέρα του για να ψωνίσει; Το άλλο πρωί περνάμε κατευθείαν τα σύνορα χωρίς καθυστέρηση και λίγες ώρες μετά μπαίνουμε στην Αθήνα, που όσο και αν την κατηγορούν εμάς μας αρέσει γιατί είναι η πόλη μας! Διανύσαμε 6.500 χιλιόμετρα σε 15 ημέρες, και διασχίσαμε 6 χώρες και μία χώρα σε εισαγωγικά. Οι εντυπώσεις από το ταξίδι εξαιρετικές, ενώ το κόστος δεν ξεπέρασε τα 1700 Ευρώ για δύο άτομα. Από αυτά, με έναν πρόχειρο υπολογισμό, τα 400 πήγαν σε καύσιμα, τα 700 σε ξενοδοχεία, και τα 600 σε φαγητό και άλλα έξοδα, δίχως να κάνουμε κάποια ιδιαίτερη οικονομία. Όλες οι χώρες αυτές είναι γενικά φθηνότερες από την Ελλάδα, αλλά όχι και τσάμπα, όπως λένε μερικοί. Από πλευράς ασφάλειας πουθενά δεν κινδυνέψαμε, άν και είχαμε ακούσει τόσα και τόσα για την Ουκρανία, ίσως φανήκαμε τυχεροί, ίσως είναι και η εμπειρία δεκάδων μεγάλων οδικών ταξιδιών στο παρελθόν. Η ασφαλέστερη και τακτικότερη πάντως χώρα ήταν η Λευκορωσία. Όσον αφορά τα αξιοθέατα (δεν υπολογίζω Βουλγαρία-Ρουμανία) προηγείται η Ουκρανία, που έχει εκπληκτικές πόλεις, αλλά και η Belarus με την Μολδαβία αξίζουν την επίσκεψή μας.
Στο Βέλικο Τάρνοβο
Τοιχογραφία στο Βέλικο Τάρνοβο
Η θέα του Βέλικο Τάρνοβο με τον ποταμό Yantra
Το μεσαιωνικό φρούριο Tsarevets, Βέλικο Τάρνοβο
Πιστεύω οτι η παρουσία σας θα διανθήσει το travelstories! Σε αναμονή λοιπόν των ιστοριών σας!
