Μεξικό Solo απ'το Cancún μέχρι το Mexico City με λεωφορεία

[Señor_Nada]

Teotihuacan

Το επόμενο πρωί πήγα στο Teotihuacan. Αυτός ο αρχαιολογικός χώρος ήταν το νούμερο ένα μέρος που ήθελα να δω στο Μεξικό γενικά. Για να πας στον χώρο υπάρχει λεωφορείο που ξεκινάει απ'το σταθμό Terminal Central de Autobuses del Norte. To πήγαινε έλα κόστιζε γύρω στα 100 πέσος. Έχει λεωφορεία κάθε 15 λεπτά. Η διάρκεια της διαδρομής χωρίς κίνηση ήταν περίπου μία ώρα. Κατά την διάρκεια της διαδρομής βλέπεις από κοντά τα σπίτια που απλώνονται στους λόφους.

Το Teotihuacan είναι ο πιο εντυπωσιακός αρχαιολογικός χώρος που είδα στο Μεξικό. Αν κάποιος με ρωτήσει τι να μη χάσει στο Μεξικό, η απάντηση μου είναι το Teotihuacan! Η είσοδος κοστίζει 70 πέσος. Ο χώρος είναι τεράστιος. Ακόμα κι αν δεν σας ενδιαφέρει να περπατήσετε παντού και κινηθείτε μόνο προς τις πυραμίδες, έχει ένα 20 λέπτο+ περπάτημα. Σ'ένα χώρο που ψήνεται απ'τον ήλιο προετοιμαστείτε για μία πολύ κουραστική μέρα.

Οι εικόνες μοναδικές. Δέος!

Στην διαδρομή προς τις πυραμίδες.

Σε κάποια κτίρια μπορείτε να μπείτε και στις πυραμίδες μπορείτε να ανεβείτε. Η πρώτη πυραμίδα (piramide del sol), επειδή είναι και πιο κοντά στην είσοδο ίσως, είχε μαζέψει τον περισσότερο κόσμο. Μπορείς να ανέβεις μέχρι την κορυφή της, αλλά έχει κι άλλα σημεία για στάσεις ενδιάμεσα αν σας ζορίζει η ανάβαση. Στην κορυφή υπήρχε συνωστισμός.

Καταπληκτική η θέα από ψηλά.

Στην άλλη πυραμίδα (piramide de la luna) μπορείς να ανέβεις μόνο μέχρι ένα σημείο και όχι μέχρι την κορυφή. Όμως αυτή η πυραμίδα και ο χώρος γύρω από αυτήν είναι όλο το ζουμί του Teotihuacan για μένα. Απόλαυση!

Αν και δεν ανεβαίνεις στην κορυφή, αυτή θέα είναι η καλύτερη που είδα.

Μέσα στον χώρο υπάρχει και μουσείο. Κι αυτό θέλει αρκετό περπάτημα γιατί αν θυμάμαι καλά είναι σε απόσταση 800 μέτρων από τα υπόλοιπα κτίρια. Δεν θέλω να πλατιάσω. Όλοι οι Αζτεκόφιλοι νομίζω έχουν καταλάβει. Ένας επικός αρχαιολογικός χώρος που δεν χάνεται.

Το αρχικό μου πλάνο ήταν να επιστρέψω στην πόλη για να φάω. Η απίστευτη κούραση με οδήγησε να φάω στο εστιατόριο που υπάρχει μέσα στον χώρο. Φοβήθηκα ότι θα είναι τουριστοπαγίδα, αλλά δεν είχα άλλη επιλογή. Υπάρχουν και μαγαζάκια με παγωτά και άλλα σνακς μέσα στον χώρο, αλλά ήθελα κανονικό φαγητό. Το εστιατόριο φυσικά δεν είναι φθηνό. Όμως το φαγητό μπορώ να πω ότι μου άρεσε. Ψητό φιλέτο μοσχάρι πήρα και ήταν αρκετά καλό. Αν δεν την παλεύετε και δεν σας πειράζει να δώσετε τα διπλά+ απ'ότι θα δώσετε σε εστιατόριο στην πόλη, δεν είναι άσχημη επιλογή.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 11
• 12
• 13
• 14

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 13 of 14

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[go2dbeach]

Επιτέλους Senor nada! Κι έλεγα ότι στο τέλος θα μας πεις nada Θέλουμε λεπτομέρειες!

 

[Señor_Nada]

Cancún

Για την μεταφορά μου απ'το αεροδρόμιο μέχρι το χόστελ έκλεισα ταξί μέσω του booking.com στα 15ε. Έφτασα με καθυστέρηση στο αεροδρόμιο και μέχρι να περάσω τον έλεγχο διαβατηρίων ήμουν έξω απ'το αεροδρόμιο 1 ώρα μετά από αυτήν που είχα δώσει στο ταξί. Φοβόμουν ότι δεν θα είναι εκεί και σκεφτόμουν εναλλακτικές. Τελικά όταν βγήκα με περίμενε μια κοπέλα και μου λέει σε λίγο έρχεται το ταξί σου. Ήρθε μετά από μίση ώρα. Γέλασα με την ιδέα ότι φοβόμουν ότι δεν θα προλάβω ενώ τελικά χρειάστηκε να περιμένω κιόλας.

Παρότι αυτή η πόλη θέτει γερή υποψηφιότητα για την χειρότερη πόλη που έχω δει δεν θέλω να την θάψω. Ο λόγος είναι ότι είναι ο φθηνότερος τρόπος για να ταξιδέψει κάποιος στο Μεξικό και βρίσκεται πολύ κοντά σε πραγματικά όμορφα μέρη, ενώ έχει και φοβερές παραλίες. Επειδη σε αυτό το ταξίδι ουσιαστικά δεν είδα παραλίες, αν ξαναπάω στο Μεξικό το πιθανότερο είναι να πάω πάλι στο Cancún. Απ'την πόλη δεν έχω φωτογραφίες. Μου φάνηκε τόσο αδιάφορη που δεν ασχολήθηκα καν. Ένας μεγάλος πεζόδρομος στο κέντρο αλλά χωρίς κάτι το όμορφο, κακοποίηση μιας πανέμορφης παραλιακής ζώνης από κιτσάτα ξενοδοχεία, εμπορικά κέντρα και εστιατόρια αμερικανιές συμπληρώνουν το παζλ.

Το Cancún αυτή την εποχή αντιμετωπίζει μεγάλο πρόβλημα με τα φύκια (sargazo). Ρώτησα στο χόστελ τους Μεξικάνους αν υπάρχει παραλία χωρίς φύκια, μου είπαν ότι υπάρχει αλλά δεν ήξεραν που ακριβώς. Έψαξα online και διάβασα ότι η playa de los delfines δεν έχει οπότε επέλεξα να πάω εκεί. Λάθος! Και αυτή έχει φύκια. Στην πορεία μιλώντας και με άλλους Μεξικάνους μου είπαν ότι η παραλία εκεί που είναι το hard rock cafe δεν έχει. Δυστυχώς ήμουν ήδη σε άλλη πόλη και δεν πήγα για αυτοψία αλλά τους είδα πολύ σιγουρους.

H playa de los delfines βρίσκεται στη zona hotelera. Πήγα με το λεωφορείο R2 απ'το κέντρο. Το εισιτήριο ήταν πολύ φθηνό, νομίζω κάπου στα 10 πέσος. Κάνει στάσεις σε πολλά σημεία στη zona hotelera κι ένα από αυτά είναι η playa de los delfines. Βλέποντας απο μακρυά την παραλία εντυπωσιάστηκα με τα χρώματα του νερού και της άμμου και ταυτόχρονα απογοητέυτηκα όταν ειδα πόσο φύκι είχε. Δεν βούτηξα, απλά άραξα κάτω από μια ψάθινη ομπρέλα οι οποίες φυσικά είναι δωρεάν, όπως θα έπρεπε να είναι παντού (και ο Έλληνας επιχειρηματίας παθαίνει εγκεφαλικό).

Πολύ ωραία εικόνα παραλίας αλλά κοιτώντας αριστερά βλέπεις την ξενοδοχειακή chichen itza και σου μετριάζεται η χαρά. Η κακοποίηση ενός παράδεισου λέγεται αυτό ή εναλλακτικός τίτλος η χαρά του all inclusive τουρίστα.

Tizimín

Νωρίς νωρίς στο ταξίδι μου είχα να αντιμετωπίσω το πρώτο δίλημμα. Θα πάω στο Tulum ή θα πάω στο Valladolid που ήταν η πρώτη στάση με μέρη που ήθελα να δω; Συζητώντας με τη Μεξικάνα μου είπε ότι το Tulum είναι για επίσκεψη μερικών ωρών και με δεδομένη την απογοήτευση μου με το Κανκούν (μάντεψε σωστά) ίσως θα ήταν καλύτερο να πάω να δω κανένα φλαμίνγκο και κανένα προϊστορικό κάβουρα στο Río Lagartos. Μου άρεσε η ιδέα και αυτό επέλεξα. Από Cancún για Río Lagartos δεν υπάρχει απ'ευθείας λεωφορείο. Πήγα με μια στάση στο Tizimín. Μετά το ξενοδοχειακό όργιο του Cancún ένα επαρχιακό μέρος επανέφερε την πίστη μου σε αυτή την χώρα. Το πρώτο πράγμα που με κέρδισε ήταν ότι τα μαγαζιά είχαν ζωγραφισμένα τα ονομάτα, ωράρια κλπ στους τοίχους τους.

Επίσης πήρα μια πρώτη γεύση απ'τις πλατείες που μου αρέσει να βλέπω. Πόλη χωρίς ωραία πλατεία = φαγητό χωρίς αλάτι.

Είναι ένα μικρό μέρος που δεν χρειάζεται διανυκτέρευση, απλά μια στάση για κάποιον που θέλει να επισκεφθεί το Río Lagartos. Παρόλα αυτά εγώ έμεινα βράδυ γιατί μου αρέσει να έχω λίγο πιο χαλαρούς ρυθμούς. Ρώτησα την ιδιοκτήτρια του ενοικιαζόμενου που έμεινα που είναι καλά να φάω. Μου είπε για ένα μαγαζί απέναντι απ'την κεντρική πλατεία που λέγεται 3 reyes, αλλά είναι ακριβό. Πήγα, έφαγα μέχρι σκασμού κι ο λογαριασμός ήταν 7ε. Το πρώτο σοκ με τις Μεξικάνικες τιμές.

Río Lagartos

Το Río Lagartos είναι επίσης ένα χωριό που βρίσκεται δίπλα σε μια λιμνοθάλασσα με πλούσιο υδροβιότοπο. Είναι κυρίως διάσημη για τα φλαμίνγκο που έχουν πολύ έντονο ροζ χρώμα και για τα ροζ νερά (las coloradas). Στα ροζ νερά δεν πήγα γιατί δεν το θεωρώ αξιοθέατο και είναι ένα απ'τα μέρη που κακώς είναι αξιοθέατα κατά τη γνώμη μου. Έφτασα μεσημέρι προς απόγευμα. Δεν έχασα χρόνο και πήγα κατ'ευθείαν προς τις αποβάθρες να δω αν μπορέσω να βρω κάποιο ταχύπλοο για τουρ. Έφτασα μέχρι το εστιατόριο Chiquila ρωτώντας κι εκεί βρήκα έναν οδηγό που θα μου έκανε τουρ για 500 πέσος. Ήθελε να γυρίσει 2 τουρίστες σ'ένα άλλο σημείο και τον βόλευε κι αυτόν. Συνήθως το ταχύπλοο ζητάει 2000 πέσος σύνολο απ'όσους μπουν απ'ότι διάβαζα. Η περιοχή έχει πολλά φλαμίνγκος, αλλά επειδή είναι μεγάλη θέλει και τύχη για να τα δεις μαζεμένα. Εγώ τα είδα σε διάφορα σημεία σε γκρουπς των 10 μαξ. Ο οδηγός σβήνει τη μηχανή και τα πλησιάζεις αρκετά.

Το τοπίο είναι πολύ όμορφο ανεξάρτητα απ'τα φλαμίνγκο.

Δυστυχώς προϊστορικό κάβουρα ο οδηγός βρήκε μόνο έναν νεκρό.

Μου είχε στείλει η Μεξικάνα έναν ζωντανό και είναι αυτή εδώ η ομορφιά. Μπόνους το επικό μουστάκι του Μεξικάνου.

Για το τουρ βγήκαμε μέχρι τον κόλπο του Μεξικού.

Στον υδροβιότοπο βλέπεις κι άλλα πουλιά προφανώς όχι τόσο εντυπωσιακά όσο τα φλαμίνγκο, αλλά αυτό το είδος πελεκάνου έχει ενδιαφέρον.

Το Río Lagartos δεν είχε κάτι το αξιοσημείωτο σαν χωριό. Πήρα όμως την πρώτη γεύση απ'αυτό που έχω στο μυαλό μου ως το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο αυτής της χώρας, τις γραφικές χρωματιστές εκκλησίες!

Τα ζωγραφιστά ονόματα σε μαγαζιά υπάρχουν και εδώ.

 

[Señor_Nada]

Valladolid

To Valladolid ήταν πολύ σημαντική στάση στο ταξίδι μου. Είναι μέρος με πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, ωραία φύση κι έναν απ'τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους του Μεξικού κοντά. Στην περιοχή βρισκόταν η πόλη των Μάγιας Zaci. Όπως και πολλές άλλες πόλεις των Μεξικάνων, οι Ισπανοί την ισοπέδωσαν και με τα υλικά απ'τα κατεστραμμένα κτίρια έχτισαν τις δικές τους κατοικίες και εκκλησίες.

Δεν υπάρχει απ'ευθείας λεωφορείο απ'το Río Lagartos για Valladolid. Άλλαξα λεωφορείο στο Tizimín. Το Valladolid ανήκει στα pueblos magicos του Μεξικού και έχει αυτές τις χαρακτηριστικές χρωματιστές μονοκατοικίες που υπάρχουν σε πρώην Ισπανικές αποικίες της Λ. Αμερικής.

Το άλλο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό του Valladolid είναι ότι βρίσκεται κοντά σε cenotes. Περιοχές που το έδαφος έχει υποχωρήσει και τα υπόγεια νερά έχουν αποκαλυφθεί. Ήταν πολύ σημαντικές για τους Μάγιας και χτίζαν τις πόλεις τους κοντά τους.Το Yucatan είναι το ιδανικό μέρος για σενοτοκυνηγούς. Απ'ότι έλεγε ένας Μεξικάνος σε free walking tour μόνο στο Yucatan υπάρχουν γύρω στις 7000 cenotes. Υπάρχουν cenotes προσβάσιμες απ'το Valladolid με ποδήλατο, αλλά υπάρχει και η cenote Zaci που είναι 5 λεπτά περπάτημα απ'το κέντρο. Είναι πολύ εντυπωσιακό φυσικό τοπίο. H είσοδος κοστίζει 30 πέσος. Μπορείτε να φάτε στο εστιατόριο που βρίσκεται στον χώρο και σε αυτή την περίπτωση δεν χρειάζεται να πληρώσετε είσοδο. Δεν έχω ιδέα για τιμές-ποιότητα. Αυτό που δεν κατάλαβα με την συγκεκριμένη cenote είναι γιατί δεν σε υποχρεώναν να κάνεις ντουζ πριν βουτήξεις όπως στην άλλη cenote που επισκέφθηκα και θα γράψω στη συνέχεια. Η επιφάνεια του νερού μου θύμισε λιπαρή σούπα και σιχάθηκα να μπω. Βέβαια δεν μειώνει την φυσική ομορφιά του χώρου.

Στο Valladolid έκανα το free walking tour που ξεκινάει στις 19.00 απ'το πάρκο Francisco Canton Rosado στο κέντρο. Το πρώτο πράγμα που πετύχαμε ήταν μια quinceañera στην εκκλησία. Είναι μεγάλο θέμα όταν οι Μεξικάνες γίνονται 15 χρονών. Γίνεται μια λειτουργία στην εκκλησία με αυτές να κάθονται μπροστά απ'τον ιερέα μ'ένα φόρεμα που μοιάζει με νυφικό. Βλέπετε είναι παλιό έθιμο στο οποίο ήταν η μέρα που η Μεξικάνα θα παντρεύοταν.. Το κόστος είναι πολύ υψηλό και για το φόρεμα και για όλη την γιορτή και οι Μεξικάνες πλέον μπορούν να μην τηρήσουν αυτό το έθιμο. Όμως οι γονείς είναι υποχρεωμένοι να τους κάνουν κάποιο δώρο αντίστοιχης αξίας. Εδώ η εικόνα απ'την λειτουργία με την εορταζόμενη να κάθεται μπροστά με το ροζ φόρεμα.

Το τουρ περνάει απ'την πολύ ωραία calzada de los frailes και καταλήγει στο ναό San Bernadino de Siena. Σε αυτό το ναό στις 21.00 προβάλουν στα τείχη του ναού την ιστορία της πόλης. Είναι ένας πολύ εντυπωσιακός και πρωτοποριακός τρόπος να παρουσιάσουν την ιστορία του τόπου τους. Απορώ που δεν έχω δει κάτι αντίστοιχο σε άλλη πόλη. Έχουν κάνει καταπληκτική δουλειά. Στις 21.00 είναι η Ισπανική έκδοση και αμέσως μετά (γύρω στις 21.30) επαναλαμβάνουν την προβολή στα Αγγλικά.

Την επόμενη ημέρα που ήταν Κυριακή το πρόγραμμα έλεγε Chichen Itza! Ήμουν μπροστά στον κεντρικό σταθμό των λεωφορείων όπου και κάνουν πιάτσα τα collectivos (βανάκια που μετακινούνται μέσα στην πόλη σαν ταξί) στις 7 και κάτι το πρωί. Δεν περιμένα πολύ ώρα και ξεκινήσαμε. Η απόσταση πρέπει να ήταν κανα 40λεπτο και το κόστος μεταφοράς 35 πέσος. Η είσοδος στην Chichen Itza είναι με διαφορά η πιο ακριβή που πήγα 481 πέσος, τουλάχιστον 6πλάσσια σε σχέση με τους υπόλοιπους αρχαιολογικούς χώρους. Τις Κυριακές η είσοδος είναι δωρεάν για τους Μεξικάνους. Επειδή πήγα τόσο νωρίς όμως δεν ένιωσα ποτέ κάποιον χαμό. Κατα τις 11 που βγήκα απ'το χώρο τα τουριστικά λεωφορεία κατεύθαναν το ένα μετά το άλλο, ενώ και οι μικροπωλητές είχαν στήσει πλέον όλοι την πραμάτια τους μέσα στον αρχαιολογικό χώρο κάνοντας ενοχλητικούς ήχους τζάγκουαρ (απορούσα ποιος αγοράζει αυτό το ενοχλητικό όργανο). Οπωσδήποτε επίσκεψη όσο το δυνατόν νωρίτερα μπορείτε. Όπως σας είπα πήγα Κυριακή και μπορείτε να δείτε ότι ο χώρος δεν ήταν φορτωμένος από κόσμο.

Ο χώρος είναι πολύ μεγαλύτερος απ'ότι νόμιζα με πάρα πολλά κτίρια. Θέλει 2-3 ώρες σίγουρα. Θα ποστάρω τα 2 κτίρια που με εντυπωσίασαν περισσότερο εκτός φυσικά απ'την πυραμίδα του Kukulcán που βλέπετε παραπάνω. Το ένα είναι ο ναός των πολεμιστών.

Και το άλλο είναι το γήπεδο που παίζαν το αγαπημένο τους σπορ juego de pelota. Έπρεπε να περάσεις τη μπάλα μέσα από τα στεφάνια που φαίνονται δεξιά και αριστερά, αλλά τη μπάλα τη χτυπούσες μόνο με το γοφό σου! Όπως βλέπετε στη φώτο δεν είχε τόσο κόσμο μας έπαιρνε να παίξουμε και ματσάκι. Σε αυτό το μέρος ένιωσα σα να βρίσκομαι σε άλλη εποχή.

Και αυτή η πόλη ήταν κοντά σε cenotes. Μάλιστα είναι 2 αυτές που μπορείς να δεις. Η πιο εντυπωσιακή είναι η cenote sagrado.

Πλησίαζε 11 η ώρα, οι ορδές έρχονταν μαινόμενες, οι ενοχλητικόι ήχοι τζάγκουαρ πλήθαιναν και είπα να μετακινηθώ στην cenote ik kil πριν να είναι αργά. Δεν χάνω χρόνο και πάω στα ταξί. Μου ζητάει 80 πέσος επειδή ήμουν μόνος μου και με σφίξιμο στην καρδιά τα έδωσα, δεν μπορούσα να χάσω χρόνο περιμένοντας λεωφορείο ή collectivo. Η απόσταση είναι πολύ μικρή. Επέλεξα να πάω σε αυτήν και όχι σε άλλες γιατί από φώτο στο ίντερνετ που έβλεπα είναι αυτή που με εντυπωσιάζε περισσότερο. Η είσοδος κοστίζει 80 πέσος. Σε αντίθεση με την cenote Zaci αυτή είναι φανερά πιο οργανωμένη και υπήρχαν άτομα να ελέγχουν αν έκανες ντουζ πριν μπεις. Βούτηξα και ήταν απολαυστικά. Το μέρος είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα τι κάνει η φύση όταν έχει κέφια. Είχα αρχίσει να μαγεύομαι βλέποντας το ένα καταπληκτικό μέρος μετά το άλλο. Που να ήξερα τότε τι θα έβλεπα στην συνέχεια του ταξιδιού! Τα λόγια είναι περιττά.

Έφυγα με λεωφορείο που κάνει στάση στο δρόμο πριν μπεις στο χώρο για τη σενότε. Το εισιτήριο είχε 25 πέσος. Επέστρεψα στην πόλη κι άρχισα να δοκιμάζω την κουζίνα τους. Πολύ συνηθισμένο στην περιοχή είναι τα τάκος με καπνιστό χοιρινό, marqesuitas (κάτι σαν πιο σκληρή κρέπα) και churros γεμιστά. Το ένα καλύτερο απ'το άλλο. Στο Μεξικό θα βρείτε παντού agua de ..... Που έχουν αραιώσει κάποιο χυμό με νερό. Στο Γιουκατάν έχουν το agua de chaya con limon. Σε όσους αρέσει το λεμόνι ορμάτε! Δεν μπορούσα να το βρω στις άλλες περιοχές του Μεξικού και τρελαινόμουν. Σκέτη πρέζα! Απορώ με τους Μεξικάνους που πίνουν κόκα.

Στην βραδυνή μου βόλτα πέτυχα έναν υπαίθριο χορό που στη συνέχεια διαπίστωσα ότι είναι συνηθισμένο στο Μεξικό. Καλά βλέπτε στο ένα ζευγάρι η γυναίκα είναι σε αναπηρικό αμαξίδιο.

 

[go2dbeach]

Σε υποχρεώνουν να κάνεις ντουζ πριν μπεις σε cenote για να ξεπλυθείς από τυχόν αντιηλιακά και αντικουνουπικά. Και στα πάρκα τους το ίδιο γινόταν, και σου έδιναν στην είσοδο φακελάκια με αντιηλιακά φιλικά προς το περιβάλλον.

Εξαιρετικά όσα μας λες, διαβάζω και μου έρχεται να κλάψω από συγκίνηση!
Πρέπει να ξαναπάω

 

[Señor_Nada]

Σε υποχρεώνουν να κάνεις ντουζ πριν μπεις σε cenote για να ξεπλυθείς από τυχόν αντιηλιακά και αντικουνουπικά. Και στα πάρκα τους το ίδιο γινόταν, και σου έδιναν στην είσοδο φακελάκια με αντιηλιακά φιλικά προς το περιβάλλον.

Έτσι ακριβώς. Γι'αυτό είναι μεγάλη βλακεία να μην έχει ντουζιέρες η Zaci. Ήταν φανερή η λαδίλα στην επιφάνεια του νερού.

Εξαιρετικά όσα μας λες, διαβάζω και μου έρχεται να κλάψω από συγκίνηση!
Πρέπει να ξαναπάω

Αν δεν έχεις πάει σε Chiapas, Oaxaca, Mexico City μάλλον θα αρχίσεις να κοιτάς για αεροπορικά

 

[Señor_Nada]

Mérida

Επόμενος σταθμός μου ήταν η Mérida. Μπήκε στη λίστα μου διαβάζοντας ότι είναι από τις πιο όμορφες πόλεις του Μεξικού.

Σε αυτό το ταξίδι σκέφτηκα να αποφύγω τα ενοικιαζόμενα δωμάτια μέσω airbnb. Ο λόγος ήταν ότι πέρσι που ταξίδεψα Κούβα μ'ένα φίλο σε τουλάχιστον 3 περιπτώσεις η διεύθυνση του σπιτιού που ήταν σημειωμένη στο χάρτη δεν ήταν η ακριβής διεύθυνση και μάλιστα σε μία περίπτωση δεν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά και τρομάξαμε να το βρούμε. Είπα να πάω στα σίγουρα φέτος. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο τρώω σκάλωμα και στην Mérida κλείνω μέσω airbnb. Το δωμάτιο φαινόταν ολοκαίνουριο, ευρύχωρο, πεντακάθαρο και με ιδιωτική τουαλέτα, ενώ το σπίτι είχε κι ένα τεράστιο σαλόνι και κουζίνα. Η τοποθεσία που ήταν σημειωμένη ήταν λιγότερο από 10 λεπτά περπάτημα μέχρι το κέντρο και τον σταθμό των λεωφορείων. Η τιμή του 11ε/βραδυά. Είχε λίγα σχόλια που το εκθείαζαν και ήταν φανερό ότι πρόκειται για αυτά τα λαβράκια που πετυχαίνεις στις αρχές τους με χαμηλές τιμές μέχρι να αρχίσουν να τραβάνε κόσμο. Το έκλεισα χωρίς δεύτερη σκέψη. Φτάνω στη διεύθυνση που ήταν σημειωμένη στο χάρτη και δεν βλέπω τριγύρω κάποιο κτίριο που θα μπορούσε να έχει ενοικιαζόμενα δωμάτια. Παίρνω τηλέφωνο την ιδιοκτήτρια, της λέω ότι έφτασα στη διεύθυνση αλλά δεν βρίσκω το σπίτι. "Που είσαι;" "Που;;;" "Είσαι πολύ μακρύα απ'το σπίτι!" Όταν άκουσα αυτή τη φράση ήθελα να κάνω εμετό. "Πήγαινε πάλι στο σταθμό των λεωφορείων και θα περάσουμε να σε πάρουμε". Επιστρέφω στο σταθμό σκεπτόμενος τι μπορεί να πήγε στραβά. Μετά από λίγο βλέπω την ιδιοκτήτρια να έρχεται με το αμάξι και τα εγγόνια της. Με ρωτάει γιατί πήγα σε λάθος μέρος, της δείχνω τη διεύθυνση στο email γελάει και λέει α ναι είναι λάθος! Με άφησε άγαλμα αυτή η αντίδραση της και μέχρι να φτάσουμε ήμουν σαν μαρμαρωμένος βασιλιάς. Τελικά το σπίτι ήταν ακόμα καλύτερο κι απ'τις φωτογραφίες. Στα 11ε η βραδυά (ίδια τιμή και για 2 άτομα για να καταλάβετε πόσο τσάμπα είναι) για τέτοιο χώρο πως να παραπονεθείς; Το σπίτι ήταν 20+ λεπτά με τα πόδια απ'το κέντρο και τον σταθμό. Η αξιολόγηση αυτού του μέρους με προβλημάτισε πολύ. Φυσικά ανέφερα στην κριτική ότι δεν είναι κοντά στο κέντρο, αλλά έγραψα τα καλύτερα. Δεν ξέρω αν το λάθος ήταν εσκεμμένο ή αν δεν ξέρουν να χρησιμοποιούν το site ακόμα, αλλά δεν με άφησε η συνείδηση μου να κράξω.

Η Mérida είναι πολύ όμορφη πόλη και ότι πρέπει για χαλαρές βόλτες. Το κέντρο της θυμίζει Valladolid. Είναι πιο απλωμένη πόλη και είναι φυσικό να υπάρχει και περισσότερη ασχήμια. Αλλά ειδικά το βράδυ σπίτια και μαγαζιά έμοιαζαν να έχουν βγει από ταινία.

Οι όμορφες πλατείες είναι δεδομένες στο Μεξικό.

Πολύ ενδιαφέρον το walking tour στην πόλη. Οι πληροφορίες ήταν κατά κύριο λόγο ιστορικές. Όπως έγραψα πριν. Οι Ισπανοί κατέστρεφαν τους ναούς των ιθαγενών και χρησιμοποιούσαν τα υλικά για να φτιάξουν τις εκκλησίες τους. Η Iglesia de Jesus είναι ένα τέτοιο παράδειγμα.

Στο κέντρο υπάρχει το σπίτι των Montejo, κατακτητών της περιοχής Γιουκατάν και ιδρυτών της πόλης, το οποίο λειτουργεί σαν μουσείο πλέον. Δεν είμαι σίγουρος τι εκθέματα μπορείς να δεις, αλλά θέλω να σταθώ στην πρόσοψη του. Όπως ελπίζω να φαίνεται στην φώτο που ακολουθεί, αριστερά και δεξιά απ'την μπαλκονόπορτα απεικονίζονται σε αγάλματα οι Ισπανοί κατακτητές να πατάνε πάνω σε κεφάλια ιθαγενών. Ακριβώς από κάτω υπάρχουν αγάλαματα του Ηρακλή (σωστά καταλάβατε του δικού μας) με τα οποία ήθελαν να παρομοιάσουν την δύναμη και την γενναιότητα των Ισπανών. Τι είπα στην αρχη; Μου αρέσει η αισθητική των Ισπανών; Ε όχι πάντα!

Στην Μέριδα υπάρχει και μια χαρακτηριστική λεωφόρος χτισμένη με πρότυπο τη Champs Elysées. Είναι η paseo de Montejo γιατί έπρεπε ο κατακτητής να τιμηθεί λίγο παραπάνω! Αυτή η λεωφόρος έχει κι έναν υπέρχο πεζόδρομο με πυκνά δέντρα που προσφέρουν μπόλικη σκιά σ'ένα μέρος που ψήνεται απ'τον ήλιο. Champs Elysées δεν είναι για να είμαι ειλικρινής, αλλά είναι ωραία για βόλτα.

Στη Μέριδα θέλω να προτείνω 2 εστιατόρια που ήταν απ'τα καλύτερα που έφαγα σε όλο το Μεξικό. Το πρώτο είναι το chaya maya https://www.tripadvisor.fr/Restaura...s-La_Chaya_Maya-Merida_Yucatan_Peninsula.html
Έχει παραδοσιακή κουζίνα του Γιουκατάν. Εδώ δοκίμασα cochinita pibil (σαν κοκκινιστό χοιρινό) που ήταν τέλεια και το καλύτερο agua de chaya con limon που ήπια. Μια υποσημείωση εδώ, οι Μεξικάνοι στα περισσότερα φαγητά βάζουν κόλιανδρο. Ειδικά αν πάρετε τάκος να έχετε σχεδόν σίγουρο ότι θα έχει και κόλιανδρο. Δεν είμαι φαν, αλλά ούτε με χάλασε πολύ, το ότι βρήκα πιάτο χωρίς κόλιανδρο cochinita pibil ήταν ευχάριστη αλλαγή πάντως. Επίσης δοκίμασα ένα ποτό με X´tabentún (παραδοσιακό ποτό του Γιουκατάν) και μέλι νομίζω που ήταν φοβερό. To άλλο εστιατόριο είναι το Catrin. https://www.tripadvisor.fr/Restaura...-Reviews-Catrin-Merida_Yucatan_Peninsula.html
Δεν ξέρω γιατί στο tripadvisor το έχει στα φθηνά μαγαζιά, οι τιμές του μου φάνηκαν Ευρωπαϊκές. Φυσικά το μαγαζί επειδή είναι ακριβό ήταν γεμάτο τουρίστες, Μεξικάνοι ούτε για δείγμα. Εδώ όμως έφαγα το καλύτερο πιάτο του ταξιδιού μου, ceviche με τηγαντιτό χταπόδι. Ελαφρύ πιάτο, σαλάτα ουσιαστικά με κρεμμύδι, πιπεριά, αβοκάντο, μπόλικο lime και ασφαλώς κόλιανδρο. Εδώ δοκίμασα και μαργαρίτα με mezcal (παρόμοια με τεκίλα, αλλά πιο δυνατή, θα εξηγήσω στη συνέχεια) που ήταν πολύ καλή.

 

[demie]

Πολύ ωραία ιστορία! Μας άνοιξες την όρεξη...κ κυριολεκτικά κ μεταφορικά!!!
Ευχαριστούμε!

 

[Señor_Nada]

Calakmul

Το επόμενο μέρος που ήθελα να επισκεφθώ μετά την Μέριδα ήταν το Palenque. Η απόσταση είναι πάρα πολύ μεγάλη και επειδή στο πρόγραμμα μου είχα κάποιες μεγάλες αποστάσεις στη συνέχεια ήθελα να σπάσω την απόσταση με μια στάση στην περιοχή του Campeche. Η Μεξικάνα δεν έχει πάει πουθενά στο Campeche και μου πρότεινε να πάω απ'ευθείας στο Palenque γιατί δεν είχα πολλές ημέρες και θα ήταν κρίμα να μην δώσω περισσότερες ημέρες στην περιοχή Chiapas. Ίσως και να είχε δίκιο, αλλά ήθελα να εξαντλήσω τις εναλλακτικές στην περιοχή Campeche πριν πάρω την τελική απόφαση. Έτσι απευθύνθηκα στο αγαπητό αυτό φόρουμ για βοήθεια. Ευχαριστώ πάρα πολύ τους @Yorgos , @agmi και @Nicklou που όχι μόνο μου πρότειναν να πάω στο Calakmul, αλλά μου έδωσαν και αναλυτικές πληροφορίες για το πως να πάω! Υποκλίνομαι!

Το Calakmul δεν έχει πολύ τουρισμό γιατί η τοποθεσία του και οι συνδέσεις με τα λεωφορεία δεν είναι ότι καλύτερο. Το πιο κοντινό κατοικήσιμο μέρος είναι το Xpujil. Απ΄τη Μέριδα δεν υπήρχε απ'ευθείας λεωφορεία για Xpujil. Πήγα στο Campeche κι εκεί άλλαξα λεωφορείο για Xpujil. To Xpujil είναι ένα χωριό που δεν έχει κάτι να δεις, γι'αυτό δεν θα σταθώ καθόλου. Με το που φτάνω το απογεύμα πηγαίνω στο γραφείο με τις τουριστικές πληροφορίες που ήταν πάνω στον κεντρικό δρόμο. Τους ρωτάω τι πακέτα υπάρχουν για Calakmul για την επόμενη μέρα το πρωί. Μου λένε ότι δεν υπάρχει άλλος ενδιαφερόμενος και δεν υπάρχει τουρ με ξενάγηση, μόνο σκέτο πήγαινε έλα με collectivo που θα μου κόστιζε 1200 πέσος γιατί ήμουν μόνος μου! Απογοητέυομαι και πηγαίνω στο ξενοδοχείο να δω μήπως έχουν κανα τουρ αυτοί. Ευτυχώς είχαν! Πάλι μόνος μου θα ήμουν στο τουρ, αλλά οι τιμές ήταν 400 πέσος μόνο για πήγαινε έλα και 1200 πέσος για τουρ στο δάσος και στον αρχαιολογικό χώρο με ξεναγό χωρίς τα εισιτήρια, αλλά με μεσημεριανό στην τιμή. Επέλεξα αυτό.

Φύγαμε 8 η ώρα απ'το ξενοδοχείο που έμενα και κάναμε 1+ ώρα να φτάσουμε. Ο ξεναγός που στείλανε δεν μίλαγε Αγγλικά, ήταν 24 χρονών κι έκανε αυτή τη δουλειά 1 χρόνο. Με το καλημέρα ήθελε να κάνει κακή εντύπωση λέγοντας μου ότι το τουρ κοστίζει 1800 πέσος. Χωρίς διάθεση για κουβέντα του απαντώ ότι το ξενοδοχείο έχει την τιμή αναρτημένη σε πίνακα αν θέλει να τους πάρει τηλέφωνο και να τα βρει μ'αυτούς εγώ 1200 θα δώσω. "Όχι εντάξει σε πιστεύω" είπε, γελάει ο κόσμος. Μετά από λίγο αρχίζει ένα κρεσέντο με την ιστορία των Μάγιας και πως μια θεωρία είναι ότι οι αρχηγοί τους θα μπορούσαν να είναι εξωγήινοι και κοίτα τι περίεργο σχήμα είχαν τα κεφάλια τους και τα μάγια που έκαναν και τις τρελές κατασκεύες τους. "Ωχ" σκέφτηκα, "βάλε να φάμε","αναγνώστη του Λιακούπουλου μου έστειλαν". Κάπως πήγε να το μαζέψει μετά λέγοντας ότι είναι κι αυτό μια θεωρία που μπορεί να έχει μικρές πιθανότητες και ότι του αρέσει η σειρά rick and morty, αλλά το κακό είχε ήδη γίνει. Δεν μπορούσα τον πάρω στα σοβαρά για το υπόλοιπο τουρ. Τουλάχιστον ήταν αλάνι και εντόπιζε τα ζώα εύκολα. Έχω μηδέν παρατηρικότητα, πέρναγα στην κυριολεξία δίπλα από ελάφια και δεν τα έβλεπα!

Η βιόσφαιρα του Calakmul όπως την ονομάζουν είναι μια τεράστια δασική έκταση που καλύπτει μεγάλο κομμάτι της χώρας και φτάνει μέχρι τη Γουατεμάλα. Είναι πολύ πυκνό δάσος, μοιάζει με ζούγκλα αλλά νομίζω ότι δεν μπαίνει στην κατηγορία τροπικό δάσος γιατί έχει και πιο ξερά μέρη. Έχει πολλά είδη ζώων και πτηνών. Αυτά που είναι πιο εύκολο να δεις απ'ότι κατάλαβα είναι ελάφια και μαϊμούδες. Απο εκεί και πέρα θέλει τύχη. Έχει 5 είδη αιλουροειδών μεταξύ αυτών μαύρους πάνθηρες, πούμα και τζάγκουαρ (αυτό που λέμε στην Ελλάδα λεοπάρδαλη). Ο ξεναγός που κάνει αυτή την δουλειά 1 χρόνο, απο αιλουροειδή έχει δει μόνο ένα πούμα μια φορά, για να καταλάβετε τι πιθανότητες έχετε. Για να δούμε ζώα κάναμε στάση μετά την πρώτη είσοδο, σ'ένα σημείο που είχε μια μικρή λίμνη.

Τα ελάφια δεν τρόμαζαν και μπορούσες να πλησιάσεις αρκετά.

Μας παρατηρούσαν, όπως εμείς αυτά.

Πολλές μαϊμούδες από ένα είδος που έχει προγούλι.

Μυρμηγκοφωλιά!

Δέντρο με αγκάθια.

Οι χαρακιές σε αυτό το δέντρο δεν είναι φυσικές. Το δέντρο αυτό δίνει τη φυσική τσίχλα.

Είδα και κάτι τρωκτικά τύπου χάμστερ, κάτι σαν ρακούν, άγριες γαλοπούλες, φασιανούς με πανκ μοϊκάνες, τρυποκάρυδους αλλά οι φώτο που έχω είναι κακές!

Η εξερέυνση κράτησε πάνω από 1 ώρα. Στη συνέχεια μεταφερθήκαμε στον αρχαιολογικό χώρο. Η διαδρομή ήταν μέσα από χωματόδρομο με πολλές λακούβες. Αν κάποιος αποφασίσει να πάει με αμάξι να το έχει υπόψιν του. Θέλει πολύ προσοχή. Κάναμε μια στάση να φάμε το μεσημεριανό έξω απ'τον αρχαιολογικό χώρο που έχει τραπεζάκια με σκιά. Είχε φέρει σάντουιτς, φρούτα, χυμούς, νερά και κόκα κόλα (αλίμονο). Δεν θυμάμαι πόσο είχε κάθε είσοδος ξεχωριστά, αλλά το σύνολο 3 εισόδων μέχρι να μπω και στο ναό ήταν γύρω στα 200 πέσος.

Το Calakmul ήταν μια ισχυρή πόλη των Μάγιας και μία πόλη που κατέρρευσε πριν φτάσουν οι Ισπανοί. Οι Ισπανοί διέλυσαν πολλές πόλεις είναι η αλήθεια, αλλά υπήρχαν και διαμάχες και πόλεμοι μεταξύ των διαφορετικών πόλεων των ιθαγενών. Γνωστές είναι οι μάχες του Calakmul με το Palenque και ακόμα εντονότερες μεταξύ Calakmul και Tikal. Η πόλη εγκαταλείφθηκε και την καταστροφή της πόλης την ανέλαβε η φύση. Απ'ότι μου είπε ο ξεναγός ο αρχαιολογικός χώρος ανακαλύφθηκε ψάχνοντας δέντρα για τσίχλες. Επειδή το δάσος είναι προστατεύομενη περιοχή, τα κτίρια δεν έχουν καθαριστεί καλά ή ανασκευαστεί όπως στους άλλους αρχαιολογικούς χώρους. Εδώ βλέπεις κτίρια ανάμεσα στα δέντρα ή ακόμα και δέντρα να βρίσκονται πάνω στα κτίρια. Οι εικόνες είναι πολύ εντυπωσιακές και είναι τελείως διαφορετική εμπειρία απ'τους υπόλοιπους αρχαιολογικούς χώρους που είδα. Εκεί που περπατάς βλέπεις να ξεπροβάλει ένας ναός μέσα απ'τα δέντρα. Παίρνεις μια μικρή γεύση του τι βλέπεις ένας αρχαιολόγος ή εξερευνητής όταν ανακαλύπτει ένα μέρος.

Κοντά στην είσοδο είναι το πρώτο κτίριο το οποίο μπορείς να ανέβεις (ξέχασα να αναφέρω ότι στην chichen itza δεν μπορείς να ανέβεις πουθενά). Τα σκαλιά είναι πάρα πολύ μικρά. Οι ιθαγενοίς ήταν κοντοί. Άρα δεν μπορεί να αμφιβάλει κανείς ότι οι Μεξικάνοι είναι γνήσιοι απόγονοι. Προτείνω να ανεβείτε σε αυτό το κτίριο, δεν είναι το ψηλότερο κτίριο του Calakmul, αλλά βλέπεις τα ψηλότερα κτίρια Structure I και Structure II να ξεπροβάλουν μέσα απ'τα δέντρα. Θέαμα που σου κόβει την ανάσα!

Σε αυτή την πλάκα μπορείτε να δείτε σχετικά καθαρά πιστεύω πως απεικονιζόταν ο άρχοντας να πατάει πάνω σ'εναν υπηρέτη που κάθεται διπλωμένος. Είπα στην αρχή ότι μ'αρέσει η αισθητική και των μεσοαμερικανικών πολιτσμών ε; Όχι τα πάντα! Αριστερά όπως κοιτάμε είναι ένας νάνος. Για τους Μάγιας ο ανάπηρος μπορούσε να θεωρηθεί θεόσταλτος και προστατεύοταν.

To ψηλότερο κτίριο είναι το Structure II το οποίο είναι γύρω στα 45 μέτρα και μία απ'τις ψηλότερες πυραμίδες των Μάγιας. Δεν σου δίνει θέα 360 μοιρών γιατί την μία πλευρά την μπλοκάρουν τα δέντρα. Βλέπεις πράσινο μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι σου!

Ανέβηκα και στο 2ο ψηλότερο κτίριο που είναι το Structure I. Εδώ όπως φαίνεται από κάτω, με δέντρα να έχουν φυτρώσει πάνω του.

Απ'την κορυφή έχεις θέα 360 μοίρες και όπου και να γυρίσεις να κοιτάξεις βλέπεις πράσινο! Φανταστικό τοπίο!

Το ότι ήταν κοντοί φαίνεται κι απ'τα κρεβάτια τους. Αν και θυμάμαι και στις Βερσαλίες όλα τα κρεβάτια να φαίνονται παιδικά.

Η φύση μπορεί να σου δώσει εικόνες που σε αφήνουν άφωνο. Παρασιτικό δέντρο "τρώει" πλάκα!

Ο χώρος είχε πολλές μαϊμούδες, ειδικά ένα είδος με άσπρη κοιλιά. Τις πέτυχα σε ακροβατικά.

Αν απορείτε που μένουν και τι αφήνουν πίσω τους όσοι εργάζονται σε ανασκαφές σ'ένα σχετικά απομονωμένο μέρος η απάντηση στην ακόλουθη φώτο.

Φυύγαμε μετά από κανα 4ώρο απ'όταν μπήκαμε. Είναι πολύ μεγάλος ο χώρος κι έχει πολύ κούραση γιατί αξίζει να ανεβαίνεις και στα κτίρια. Θεωρώ απαραίτητο τον ξεναγό στο συγκεκριμένο χώρο γιατί είναι πολύ εύκολο να χαθείς! Δεν έχει πολλές/καλές πινακίδες ή χάρτη για να σε βοηθήσει. Πετύχαμε πολλούς τουρίστες να μας ρωτάνε πως μπορούν να βγουν απ'τον χώρο. Όπως γυρίζαμε ο ξεναγός με ρώτησε αν θέλω να με πάει να δω τις νυχτερίδες που βγαίνουν από μια σπηλιά όταν σουρουπώνει. Ήμουν τόσο κουρασμένος όμως και στην ιδέα του τι με περίμενε την επόμενη ημέρα επέλεξα να γυρίσω στο ξενοδοχείο.

 

[go2dbeach]

Πραγματικά αυτή η θέα από την πυραμίδα σου μένει στο μυαλό! Εγώ αναφέρομαι στην Κόμπα, που οι φωτο σου μου τη θύμισαν αρκετά. Βέβαια στο Calakmul η έλλειψη ορδών τουριστών και η ζούγκλά πιο άγρια και απάτητη κάνουν την εμπειρία μοναδική.
Αλλά ήταν το ίδιο ψηλή πυραμίδα, επιτρεπόταν να ανέβεις και είχε την ίδια υπέροχη θέα στις άλλες πυραμίδες που ξεπρόβαλαν μέσα απ'τη ζούγκλα.

 

[Señor_Nada]

Πραγματικά αυτή η θέα από την πυραμίδα σου μένει στο μυαλό! Εγώ αναφέρομαι στην Κόμπα, που οι φωτο σου μου τη θύμισαν αρκετά. Βέβαια στο Calakmul η έλλειψη ορδών τουριστών και η ζούγκλά πιο άγρια και απάτητη κάνουν την εμπειρία μοναδική.
Αλλά ήταν το ίδιο ψηλή πυραμίδα, επιτρεπόταν να ανέβεις και είχε την ίδια υπέροχη θέα στις άλλες πυραμίδες που ξεπρόβαλαν μέσα απ'τη ζούγκλα.

Δεν πήγα στην Coba για να μπορώ να συγκρίνω, αλλά έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα συγκριτικά με το calakmul. Είναι εύκολο να πας εκδρομή για κάποιες ώρες από κάποια τουριστική πόλη. Το calakmul θέλει οπωσδήποτε 2 μέρες. Μια για να κοιμηθείς κάπου σχετικά κοντά ώστε να μπεις στον χώρο το επόμενο πρωί και μία πουθα σου πάρει το ίδιο το μέρος. Αν κάποιος δεν έχει πολλές ημέρες είναι δύσκολη η απόφαση. Είχα 24 ημέρες και αναγκαστικά έπρεπε να βγάλω μέρη για να βάλω αυτό.

Συμφωνώ απόλυτα πάντως ότι η θέα σου μένει στο μυαλό!

 

[Señor_Nada]

Palenque

Επέλεξα το Xpujil για διαμονή την προηγούμενη ημέρα γιατί ήταν σχετικά κοντά στο Palenque και υπάρχει σύνδεση με λεωφορείο. Υπάρχει μόνο ένα λεωφορείο την ημέρα στις 3.40 τα ξημερώματα! Μετά απ'την κουραστική ημέρα στο Calakmul, έπρεπε να ξεκουραστώ όσο προλάβαινα και στις 3.40 να είμαι στο σταθμό. Ευτυχώς το Xpujil είναι μικρό και είναι έυκολο να μείνεις κοντά στο σταθμό. Στο σταθμό δεν έβγαζαν ανακοινώσεις ποιο λεωφορείο θα έφευγε πότε. Ο οδηγός με είδε να περιμένω και με ρώτησε που πάω. Δεν θα εκπλαγώ αν ακούσω ότι τουρίστας έχασε το λεωφορείο σε αυτό το σταθμό.

Η Μεξικάνα μου είχε μιλήσει πολλές φορές για την περιοχή Chiapas. Είναι η αγαπημένη της περιοχή κυρίως λόγω φύσης. Μου είχε πει πόσο τους έχει αδικήσει το Μεξικάνικο κράτος, εκμεταλλεύοντας τους φυσικούς του πόρους χωρίς οι κάτοικοι να έχουν κέρδος, ενώ διαδηλώσεις τους έχουν πνιγεί στο αίμα. Είναι επίσης η περιοχή των zapatistas. Υπάρχουν χωριά στην περιοχή τα οποία ελέγχουν ζώντας εκτός κράτους. Δεν πληρώνουν φόρους, δεν έχουν αστυνομία κλπ. Δεν ξέρω αν θα ακουστεί απίστευτο σε κάποιους, αλλά υπάρχουν τουριστικά πακέτα για να επισκεφθείς χωριά τους. Δεν ασχολήθηκα για να σας δώσω περισσότερες πληροφορίες. Μαγαζιά των zapatistas μπορείτε να βρείτε στις πόλεις. Τα τρέχουν αυτοί και τα έσοδα πάνε μόνο σε αυτούς. Η αλήθεια είναι ότι είδα πολλούς βορειοευρωπαίους και Αμερικάνους (υποθέτω ότι ήταν απ'αυτές τις χώρες επειδή φόραγαν χειμωνιάτικες κάλτσες μέχρι το γόνατο) να φοράνε ρούχα με το σήμα EZLN. Ή θα ξεκινήσει αντάρτικο σε αυτές τις χώρες σύντομα ή βρήκαμε νέα στάμπα α λα Τσε για τα ρούχα μας. Ποντάρω στο δεύτερο.

Στο Palenque φτάσαμε γύρω στις 10. Η πρώτη εντύπωση της νέας πόλης δεν ήταν καλή. Δύο κύριοι δρόμοι με πολύ κίνηση και πολλά φαγάδικα δίπλα σε αυτούς τους γεμάτους καυσαέριο δρόμους. Δεν έχασα χρόνο, πήγα στο ξενοδοχείο και αμέσως κατευθύνθηκα προς το collectivo για τον αρχαιολογικό χώρο του Palenque. Η πιάτσα είναι σχετικά κοντά στην κεντρική πλατεία. Το κόστος της διαδρομής είναι 20 πέσος και η απόσταση είναι 15 με 20 λεπτά. Ο αρχαιολογικός χώρος βρίσκεται επίσης σε μια τεράστια δασική περιοχή στην οποία μπορείς να πας για εξερεύνηση όπως στο Calakmul. Το collectivo κάνει μια στάση για την πρώτη είσοδο που είναι στη δασική περιοχή αν θυμάμαι καλά κοστίζει 30 πέσος και στην συνέχεια φτάνεις στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου που κοστίζει 65 πέσος. Αν κάνω κάποιο λάθος στις τιμές παρακαλώ διορθώστε με!

Τα κτίρια σε αυτόν τον αρχαιολογικό χώρο δεν με εντυπωσίασαν τόσο όσο στη Chichen Itza, αλλά το φυσικό τοπίο είναι τόσο εντυπωσιακό που σε συνδυασμό με τα κτίρια δίνουν μια εξωτική εμπειρία που σε ταξιδεύει. Σα σύνολο αυτός ο χώρος μου άρεσε περισσότερο. Και εδώ μπορείς να ανεβαίνεις στα κτίρια.

Όταν έγραφα ότι μου αρέσει η αισθητική των μεσοαμερικάνικων πολιτισμών κάτι τέτοιο είχα στο μυαλό μου.

Απ'τα highlights του χώρου είναι το μπάνιο της βασίλισσας. Οι Μάγιας είχαν καταφέρει να έχουν καθαρό τρεχούμενο νερό που καταλήγει σε αυτή τη φυσική πισίνα που ήταν το μπάνιο της βασίλισσας.

Στον χώρο κυκλοφορούν και πολλά ιγκουάνα.

Και αυτός ο χώρος είναι αρκετά μεγάλος. Θέλει τουλάχιστον ένα 2ώρο για να τον γυρίσεις. Και σε αυτόν τον χώρο υπάρχουν πολλοί μικροπωλητές. Όχι ο πανικός της Chichen Itza αλλά οι ήχοι τζάγκουαρ δίνουν και παίρνουν. Εδώ κατάλαβα με τον χειρότερο τρόπο ποιοι αγοράζουν αυτά τα όργανα με τους ήχους τζάγκουαρ. Παιδιά! Τα οποία φυσικά δεν κουράζονται να το κάνουν ασταμάτητα. Μέσα σε αυτήν την ηχητική πανδαισία αποφάσισα να πάρω το collectivo για την επιστροφή.

Το απόγευμα-βράδυ έκανα βόλτα στο κέντρο της νέας πόλης του Palenque. Η πλατεία είναι αρκετά καλή και μάλιστα είχε κάποια γιορτή των Ινδιάνων, που έπαιζαν παραδοσιακή μουσική, ενώ τους άκουσα να μιλάνε μεταξύ τους στη γλώσσα των προγόνων τους!

Μια όμορφη εκκλησία πάνω στην πλατεία.

Μέσα στην εκκλησία βλέπεις και τέτοιους πίνακες που καλύτερα να τους αφήσω ασχολίαστους.

Οι δρόμοι του Paleneque που δεν μου άρεσαν.

Λίγο πιο κάτω απ'την κεντρική πλατεία είχε ένα παζάρι. Εκεί είδα πρώτη φορά Μεξικάνους πωλητές να διαφημίζουν προσφορές σε μικρόφωνο. Μιλάνε ασταμάτητα χρησιμοποιώντας την ίδια πρόταση αλλάζοντας την σειρά των λέξεων. Έφυγα με νευρικό γέλιο!

Στο Μεξικό πήγαν πολύ μετανάστες απ'το Λίβανο φέρνοντας μαζί τους την τέχνη του κεμπάπ. Οι Μεξικάνοι το αντικατέστησανν με χοιρινό. Θα δείτε γύρους σε πολλά σημεία. Ο πιο διάσημος είναι ο pastor με χαρακτηριστικό έντονο κόκκινο χρώμα. Η μυρωδιά του είναι ακόμα στα ρουθούνια μου και δεν το λέω για καλό!