Yorgos
Member
- Μηνύματα
- 9.666
- Likes
- 50.513
- Επόμενο Ταξίδι
- Umhlanga
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού τότε, τώρα, πάντα
Νομίζω πως το ερώτημα έχει τεθεί λάθος. Κι αυτό γιατί ενώ υπάρχει κόσμος που πετάει μόνο με regulars, δεν υπάρχει κόσμος που να πετάει μόνο με loco, αφού αυτό είναι εκ των πραγμάτων αδύνατο (πιο περιορισμένο δίκτυο, σχεδόν καθόλου πτήσεις μακρινών αποστάσεων, κλπ).
Το ερώτημα θα έπρεπε να είναι αν έχει κανείς πρόβλημα να πετάξει με loco ή (κυρίως) το για την εξοικονόμηση πόσων χρημάτων θα δεχόταν να το κάνει.
Στη δική μου περίπτωση, θα το έκανα και τσάμπα. Δεν μου προσφέρουν κάτι oi regulars, πολλές φορές βλέπω στην κριτική αεροπορικών εταιρειών από επιβάτες πράγματα που για μένα είναι παντελώς ασήμαντα. Μερικές παράμετροι με τις οποίες αξιολογούνται οι αεροπορικές και ο βαθμός σημασίας τους για μένα:
Το ερώτημα θα έπρεπε να είναι αν έχει κανείς πρόβλημα να πετάξει με loco ή (κυρίως) το για την εξοικονόμηση πόσων χρημάτων θα δεχόταν να το κάνει.
Στη δική μου περίπτωση, θα το έκανα και τσάμπα. Δεν μου προσφέρουν κάτι oi regulars, πολλές φορές βλέπω στην κριτική αεροπορικών εταιρειών από επιβάτες πράγματα που για μένα είναι παντελώς ασήμαντα. Μερικές παράμετροι με τις οποίες αξιολογούνται οι αεροπορικές και ο βαθμός σημασίας τους για μένα:
- Seat pitching: Ειλικρινά το αν θα έχω 7 ή 11 ή 4 εκατοστά ελεύθερα γύρω από τον πισινό μου, μου είναι αδιάφορο. Ποτέ δεν έχει ξεχειλίσει ο πισινός μου από καρέκλα, ποτέ δεν έχω νιώσει πιο άνετα ή πιο άβολα σε μια εταιρεία από την άλλη. Δε με αφορά ως παράγοντας, κατανοώ τους παχουλοδροσάτους, τα άτομα με αυχενικό, προβλήματα μέσης, αρθρίτιδας, αλλά δεν μου έχει τύχει ποτέ. Είτε έτσι είτε αλλιώς, καθιστός θα πάω, μέσα σε ένα σωλήνα που τον οδηγεί ένας νταλικέρης του αέρα και όπου μου σερβίρουν σερβιτόρες του αέρα.
- Φαγητό: Ποτέ δεν έχω φάει πραγματικά καλό φαγητό σε αεροπλάνο, εκτός κι αν το ετοίμασα εγώ και σ' αυτό συμπεριλαμβάνω και τα φαγηά που έχω φάει στη business σε υπερατλαντικά κι ένα...υπερειρηνικό. Μου αρέσει πολύ το καλό φαγητό και γι' αυτό δεν με αφορά το φαγητό των αεροπορικών: γιατί εξ' ορισμούς δεν μπορεί να είναι καλό, συνήθως μάλιστα είναι μέτριο (χάλια δεν μπορώ να πω ότι έχω φάει ποτέ). Ειδικά στη business που υποτίθεται πως το χρυσοπληρώνεις κιόλας, η κατάσταση είναι αστεία: δυο παγωμένες τομάτες με μια ελιά Καλαμάτας και τρεις σταγόνες συσκευασμένου ξυδιού ονομάζεται "Μεσογειακή Πανδαισία" από τον τάδε σεφ της Iberia, έλεος, μια παγωμένη τομάτα κομμένη...ευρηματικά ήταν. Προσκαλώ όλους τους σεφ των αεροπορικών να τους δείξω πώς φτιάχνω σάντουιτς σε ψωμί με ειδική υγρασία, γεμισμένο με σασίμι, σπιτική μπάρμπεκιου σως, αυγό τριμμένο με δύο είδη μπαχαρικών και φυσικά την αποκλειστική μου σπεσιαλιτέ με γλυκό καλαμπόκι. Αν μάλιστα πετάω από Κούβα, έχω και σπέσιαλ πιτάκια με καβούρι και σολομό (θα είχα και αστακό αν έβρισκα τρόπο να διατηρήσω τη θερμοκρασία του). Κοινώς, το να διαλέξω μια αεροπορική με κριτήριο το αν το φαγητό θα είναι απλώς μέτριο ή πολύ μέτριο, δεν με αφορά. Καθόλου λέμε. Είναι σαν να μου λες αν θα διαλέξω ανάμεσα στα Goody's ή τα Burger King, τα τρώω και τα δύο, αλλά όχι επειδή έχουν γεύση που θεωρώ ότι αξίζει να πληρώσει κανείς γι' αυτήν. Σε γενικές γραμμές, η λογική των loco είναι πολύ πιο σταράτη στο θέμα του φαγητού.
- Αεροδρόμιο άφιξης: Συνήθως δεν με αφορά. Δηλαδή κι αν προσγειωθώ στο Gatwick ή το Heathrow ή στο Fiumincino αντί για Ciampino, δεν μου κάνει καμία διαφορά διότι συνήθως ο χρόνος μου περισσεύει. Μια ώρα πάνω ή κάτω δεν με αφορά, το πολύ-πολύ να επιμηκύνω τη διαμονή μου στην πόλη μια ή δυο μέρες παραπάνω, ευτυχώς συνήθως ταξιδεύω με ελεύθερο πρόγραμμα και άνεση χρόνου. Εντάξει, αν πρέπει να πάρω connecting flight και πρέπει να τρέχω από το Luton στο Gatwick, είναι κάτι που το αξιολογώ, όπως και τη διαφορά του κόστους μετάβασης. Είναι από τους παράγοντες που με αφορούν, αλλά συνήθως δεν είναι κρίσιμος. Άλλωστε, σχεδόν σε όλες τις loco πτήσεις που παίρνω, έχω προσγειωθεί στο αεροδρόμιο που με βόλευε περισσότερο (ειδικά η Ryan στα της Ισπανίας με έχει βολέψει απίστευτα).
- Αεροσυνοδοί: Δεν με αφορούν. Ή μάλλον με αφορούν όσο και το αν χαμογέλασε η κυρία του ΚΤΕΛ που μου έκοψε το εισιτήριο: δεν το θυμάμαι καν. Το πόσο καλά θα περάσω στην πτήση μου εξαρτάται από το πόσο καλό είναι το βιβλίο που διαβάζω και το να μην υπάρχουν απρόοπτα εν ώρα πτήσης (π.χ μωράκι που ξερνάει δίπλα μου).
- IFE: Επίσης αστείο θέμα για μένα. Το αν θα επιλέξω ανάμεσα σε μία απαίσια χολιγουντιανή ταινία ή δέκα απαίσιες χολιγουντιανές ταινίες, μου είναι αδιάφορο διότι ξέρω πως δεν θα δω καμία (ή αν τη δω θα είναι για να χαμσουριέμαι). Αν θέλω να δω καμιά ταινία που να θεωρώ πως δεν βασανίζει την αισθητική μου, βγάζω το λάπτοπ μου και τη βλέπω. Μηδέν εις το πηλίκον αν και τελευταία πρέπει να πω πως στις μεγάλες πτήσεις έχω αρχίσει να εκτιμώ τα παιχνιδάκια (παλιμπαιδισμός). Δηλαδή ανάμεσα σε μια εταιρεία με παιχνιδάκια και μη για υπερατλαντικό, αν οι τιμές είναι παρεμφερείς, μπορεί και να το σκεφτόμουν, αν δεν έχω το λάπτοπ μαζί μου.
- Πρόγραμμα μιλίων: Πετάω πολύ (μα πολύ, υπήρχαν χρονιές που έκανα και 200 πτήσεις το χρόνο, τελευταία κάνω καμιά 50-100αριά), οπότε η εξοικονόμηση με τα μίλια ήταν σημαντικός παράγοντας. Αν η τιμή είναι παρεμφερής ανάμεσα σε μια loco που δε δίνει μίλια και μια regular που δίνει, θα προτιμήσω τη δεύτερη, ακόμη κι αν τα μίλια είναι λίγα, αυτό έκανα και πρόσφατα σε πτήση για Ιταλία, η easy ήταν 15 ευρώ φτηνότερη, αλλά προτίμησα τα (διπλασιασμένα) μίλια της Alitalia. Το πρόβλημα είναι πως με τις "εκπτώσεις" που έγιναν στα προγράμματα μιλίων, το κίνητρο πλέον είναι μικρότερο... Άσε που πολλές φορές το να πάρεις το award σου έρχεται... όσο μια πτήση loco.
- Ωράριο άφιξης/αναχώρησης: Δεν έχω κανένα πρόβλημα να φτάνω εξαιρετικά νωρίς, κάθε άλλο, το προτιμώ. Ανάμεσα σε μια πτήση που φτάνει κάπου στις 5 το πρωί και μια που φτάνει στις 11, προτιμώ την πρώτη, έχω περισσότερο χρόνο έτσι. Δεν μου αρέσει όμως να φτάνω πολύ αργά και είναι κάτι που αξιολογώ, πάντα λαμβάνοντας υπόψη το θέμα της τιμής.
- Όριο αποσκευών: Συνήθως (όταν δεν πρόκειται για μετακόμιση) όλα όσα χρειάζομαι χωράνε σε σάκο που περνάει ως χειραποσκευη και γενικώς δε θέλω να δίνω βαλίτσες στις αεροπορικές, μου έχουν χάσει αρκετές (μάλιστα μια φορά έχασα όλο μου το...βιος οριστικά, δεν την βρήκαν ποτέ τη βαλίτσα μαζί με τα πτυχία μου, τα άλμπουμ μου, τα παντελόνια μου από την Ινδονησία και ό,τι είχα και δεν είχα σε αυτό τον πλανήτη). Στη σπάνια περίπτωση που πρόκειται για μετακόμιση, ε ναι παίρνω βαλίτσα και κάνω το σταυρό μου, αλλά γενικώς τα όσα χρειάζομαι (και σχεδόν όσα έχω δηλαδή) χωράνε σε επιτρεπόμενη χειραποσκευή, ήρθα από ταξίδι 3 μηνών και χωρούσαν όλα, ακόμη και οι τόνοι βιβλίων που αγόρασα. Κατανοώ απολύτως αυτούς που δεν τους αρκεί η χειραποσκευή, αλλά η χρέωση πάλι χαμηλή είναι, συνήθως 15 ευρώ ανά βαλίτσα, δεν είναι και του θανατά πια.
- Επιλογή θέσης: Αδιάφορο μου είναι, αλλά αν τόσο σε ενδιαφέρει πια, ε ας κάτσεις και 15 λεπτά στην ουρά ώστε να έχεις δικαίωμα επιλογής. Έτσι κι αλλιώς, σπάνια είναι γεμάτες οι πτήσεις. Συμπάσχω με αυτούς που θέλουν συγκεκριμένη πτήση, αλλά εμένα προσωπικά μου είναι τόσο αδιάφορο όσο σε ποια θέση θα κάτσω στο μετρό, ένα απλό μεταφορικό μέσο είναι για μένα το αεροπλάνο, αν μπορούσα να διακτινίζομαι, θα το έκανα.
