maltakias
Member
- Μηνύματα
- 2.538
- Likes
- 3.231
- Επόμενο Ταξίδι
- Όπου λάχει
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού
Τώρα να σας πω τη μαύρη μου αλήθεια,αν εξαιρέσω τον όγκο,εξωτερικά δεν εντυπωσιάστηκα ιδιαίτερα από το ναό.Επίσης θεωρώ ότι η μετέπειτα προσθήκη των μιναρέδων δίνει "πόντους" αισθητικά στο μνημείο πέραν του ότι προϊδεάζουν τον επισκέπτη για αυτό που θα συναντήσει μέσα.Το βίαιο πάντρεμα ορθοδοξίας και ισλαμισμού.Βίαιο μόνο ιστορικά πάντως γιατί εμένα ο συνδιασμός του βυζαντινού με το οθωμανικό στοιχείο μου άρεσε ιδιαίτερα.
Το πρώτο που θα συναντήσετε πριν μπείτε στον κυρίως ναό,είναι η Μεγάλη Πύλη.Και είναι πραγματικά μεγάλη.Την στεφανώνει ένα από τα διάσημα βυζαντινά ψηφιδωτά που θα συναντήσετε διάσπαρτα μέσα στο ναό και που όλο και περισσότερα αποκαλύπτονται χρόνο με το χρόνο καθώς μετά την άλωση σχεδόν όλα καλύφθηκαν ή επισοβατίστηκαν.
Η είσοδος στον κυρίως ναό άλλαξε άρδην την εντύπωσή μου γι'αυτόν.Πραγματικά επιβλητικός,σε κάνει να αντιληφθείς ότι ακόμα και το πιο απλό σχέδιο μπορεί να απογειωθεί στα χέρια ενός σωστού αρχιτέκτονα.Σηκώνω το κεφάλι μου για να αντιληφθώ το ύψος της κατασκεύης και συναντάω την Βρεφοκρατούσα πάνω ακριβώς από δύο γιγάντιες αραβικές καλλιγραφίες του ονόματος του Αλλάχ και του Μεγάλου Προφήτη.Ακόμα μια εικόνα που έρχεται να μου θυμίσει τη σημασία αυτής της πόλης για εκατοντάδες χρόνια,τα χέρια από τα οποία πέρασε αλλά και τον πολιτισμό που τελικά παρήγαγε.Και δεν μπορώ παρά να παραδεχτώ οτι οι όποιες διαφωνίες μου με το είδος του πολιτισμού που κατά καιρούς εμφάνισε είναι εντελώς άσχετες με το γεγονός αυτό καθεαυτό.
Η περιήγησή μου στο ναό κράτησε πάνω από μία ώρα και σε συνδιασμό με το ημίωρο που έφαγα στο Μπλέ Τζαμί άρχισε να με βάζει σε πρώτες σκέψεις σχετικά με το πρόγραμμά μου.Έχω επίσης το κακό συνήθειο να μην μπορώ να υπολογίσω πόση ώρα τρώω χαζολογώντας στο δρόμο και φωτογραφίζοντας.Αλλά αυτό θα με απασχολούσε πιο σοβαρά λίγο αργότερα.
Allahu Akbar.Βγαίνοντας ακούμε το μεσημεριανό Ezan (ή Azan ή Adhan αναλόγως της χώρας που βρίσκεστε),το κάλεσμα του Μουεζίνη από τα μεγάφωνα για την προσευχή των πιστών.Ο ήλιος βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο του αυτή την ώρα και αποτελεί μια ακόμα υπενθύμιση ότι πρέπει να γίνει επανασχεδιασμός της συνέχειας.Την ίδια περίπου στιγμή που ανακαλύπτω ότι έχω ξεχάσει τη δεύτερη μπαταρία της φωτογραφικής στο ξενοδοχείο.
Καταφέρνω να πείσω την Έλενα ότι ήταν δική της ευθύνη και ξεκινάει η καϋμενούλα να πάει να την φέρει.Η αλήθεια είναι ότι ή πήγαινε η ίδια ή θα ξεμέναμε από μπαταρία αργότερα,μιας και τη στιγμή εκείνη τα πόδια μου δεν αντέχανε να γυρίσουν πίσω.Περιμένοντάς την λοιπόν στο παρκάκι ακριβώς πάνω από το σημείο που κάποτε ορθωνόταν το Μίλιον -το μνημείο που όριζε την αφετηρία για όλες τις αποστάσεις των πόλεων της Αυτοκρατορίας- αρχίζω το rescheduling.
Το πρώτο που θα συναντήσετε πριν μπείτε στον κυρίως ναό,είναι η Μεγάλη Πύλη.Και είναι πραγματικά μεγάλη.Την στεφανώνει ένα από τα διάσημα βυζαντινά ψηφιδωτά που θα συναντήσετε διάσπαρτα μέσα στο ναό και που όλο και περισσότερα αποκαλύπτονται χρόνο με το χρόνο καθώς μετά την άλωση σχεδόν όλα καλύφθηκαν ή επισοβατίστηκαν.
Η είσοδος στον κυρίως ναό άλλαξε άρδην την εντύπωσή μου γι'αυτόν.Πραγματικά επιβλητικός,σε κάνει να αντιληφθείς ότι ακόμα και το πιο απλό σχέδιο μπορεί να απογειωθεί στα χέρια ενός σωστού αρχιτέκτονα.Σηκώνω το κεφάλι μου για να αντιληφθώ το ύψος της κατασκεύης και συναντάω την Βρεφοκρατούσα πάνω ακριβώς από δύο γιγάντιες αραβικές καλλιγραφίες του ονόματος του Αλλάχ και του Μεγάλου Προφήτη.Ακόμα μια εικόνα που έρχεται να μου θυμίσει τη σημασία αυτής της πόλης για εκατοντάδες χρόνια,τα χέρια από τα οποία πέρασε αλλά και τον πολιτισμό που τελικά παρήγαγε.Και δεν μπορώ παρά να παραδεχτώ οτι οι όποιες διαφωνίες μου με το είδος του πολιτισμού που κατά καιρούς εμφάνισε είναι εντελώς άσχετες με το γεγονός αυτό καθεαυτό.
Η περιήγησή μου στο ναό κράτησε πάνω από μία ώρα και σε συνδιασμό με το ημίωρο που έφαγα στο Μπλέ Τζαμί άρχισε να με βάζει σε πρώτες σκέψεις σχετικά με το πρόγραμμά μου.Έχω επίσης το κακό συνήθειο να μην μπορώ να υπολογίσω πόση ώρα τρώω χαζολογώντας στο δρόμο και φωτογραφίζοντας.Αλλά αυτό θα με απασχολούσε πιο σοβαρά λίγο αργότερα.
Allahu Akbar.Βγαίνοντας ακούμε το μεσημεριανό Ezan (ή Azan ή Adhan αναλόγως της χώρας που βρίσκεστε),το κάλεσμα του Μουεζίνη από τα μεγάφωνα για την προσευχή των πιστών.Ο ήλιος βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο του αυτή την ώρα και αποτελεί μια ακόμα υπενθύμιση ότι πρέπει να γίνει επανασχεδιασμός της συνέχειας.Την ίδια περίπου στιγμή που ανακαλύπτω ότι έχω ξεχάσει τη δεύτερη μπαταρία της φωτογραφικής στο ξενοδοχείο.
Καταφέρνω να πείσω την Έλενα ότι ήταν δική της ευθύνη και ξεκινάει η καϋμενούλα να πάει να την φέρει.Η αλήθεια είναι ότι ή πήγαινε η ίδια ή θα ξεμέναμε από μπαταρία αργότερα,μιας και τη στιγμή εκείνη τα πόδια μου δεν αντέχανε να γυρίσουν πίσω.Περιμένοντάς την λοιπόν στο παρκάκι ακριβώς πάνω από το σημείο που κάποτε ορθωνόταν το Μίλιον -το μνημείο που όριζε την αφετηρία για όλες τις αποστάσεις των πόλεων της Αυτοκρατορίας- αρχίζω το rescheduling.
Attachments
Last edited by a moderator:
....για βαλε γρηγορα τη συνέχεια γιατι έχω παθει σύνδρομο στέρησης ...
