giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.726
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Διαδρομή μέχρι το Βελιγράδι και το…Βελιγράδι!
Το γνωστό δίδυμο ο Giannis και ο Rose ήταν έτοιμοι για αναχώρηση. Το ραντεβού με τη Gea tours δόθηκε στον σταθμό της Βούλγαρη. Βέβαια ο οδηγός δυσκολεύτηκε κάπως και ανταλλάξαμε 2-3 μηνύματα μέχρι να μας βρεί. Το βανάκι της Gea έφτασε 7 παρά το απόγευμα και αναχωρήσαμε. Μέσα ήταν ένα ζευγάρι με το μωράκι τους (ευτυχώς αθόρυβο σε όλη τη διαδρομή), μια κοπέλα και ο οδηγός. Από την λεωφόρο Καραμανλή ανέβηκε ένα παλικάρι και από τον σταθμό του ΟΣΕ μια τσαχπίνα νεαρά. Και η τρελοπαρέα έδεσε. Λες και τα είχαμε συμφωνήσει, όλοι ήμασταν κοντά στην ηλικία. Μέσος όρος 30-35. Όλοι οι επιβάτες ήταν σέρβοι όπου η μία κοπέλα και το αγόρι ήξεραν και λίγα ελληνικά.
Η διαδρομή ήταν μέσω Βουλγαρίας και όχι από τα Σκόπια. Οι έλεγχοι στα σύνορα ήταν γρήγοροι χωρίς καθυστερήσεις και η κανονική στάση που κάναμε ήταν μόνο μία. Κατάλαβα πως με την ταχύτητα που τρέχει ο οδηγός θα φτάναμε πολύ γρήγορα στο Βελιγράδι. Κάτι που για μας δεν ήταν και τόσο θετικό. Είχα στο μυαλό μου πως θα φτάναμε κατά τις 5 τα ξημερώματα και πως έστω με λίγες ώρες αναμονής, το πρωί θα πηγαίναμε στο κατάλυμα μας. Τελικά φτάσαμε Βελιγράδι στη 1 το βράδυ.
Και τώρα Rose τι κάνουμε? Από τη μία σκεφτήκαμε να αφήναμε τις βαλίτσες στον γραφείο της Gea (αν ήταν ανοιχτό) και να ξενυχτούσαμε στα μπαρ του Βελιγραδίου. Απορρίφθηκε με συνοπτικές διαδικασίες αυτή η έσχατη λύση. Το Mini bus άφησε τους επιβαίνοντες ακριβώς εκεί που ήθελαν και κάνοντας γύρες στα προάστια του Βελιγραδίου και μείναμε οι τελευταίοι επιβάτες. Έτσι η ώρα πήγε 1:30.
Θέσαμε τον προβληματισμό μας στο οδηγό μπας και βοηθήσει την κατάσταση. Τον ρωτήσαμε αν ξέρει κανένα ξενοδοχείο να ξαποστάσουν τα ταλαίπωρα κορμιά μας. Ο οδηγός πρόθυμα έκανε τα τηλεφωνήματα του και μας είπε.. Υπάρχει ένα χόστελ στο κέντρο με διαθέσιμο δωμάτιο στα 32€ και για τους δυο μας. Δεν χρειάστηκε και το σκεφτούμε και δεχτήκαμε. Έξω από το χόστελ αγοροπαρέες τα έλεγαν και τα έπιναν. Το χόστελ ήταν το Hedonist Hostel Belgrade και εκ των υστέρων είδα πως είναι το No 1 χόστελ του Βελιγραδίου στο Tripadvisor!
https://www.tripadvisor.com.gr/Hotel_Review-g294472-d2288931-Reviews-Hedonist_Hostel_Belgrade-Belgrade.html
http://www.hedonisthostelbelgrade.com/
Αποχαιρετήσαμε και ευχαριστήσαμε τον οδηγό ενώ ο οικοδεσπότης του hostel μας υποδέχτηκε ένθερμα. Δώσαμε τα στοιχεία μας και μας πήγε στο δωμάτιο. Τώρα γιατί εγώ νόμιζα πως θα έχουμε δικό μας δωμάτιο δεν ξέρω.. Έτσι ζήσαμε την εμπειρία της κουκέτας και του ύπνου μαζί με άλλους! Δεν ήταν και κάτι τραγικό, λίγο στην αρχή κοιταχτήκαμε μόνο. Ευτυχώς ήταν δωμάτιο με μόνο 4 κουκέτες. Οι δύο δικές μας, ήδη μια κοπέλα κοιμόταν και ένας αυστραλός ήρθε και ξάπλωσε λίγο μετά. Εγώ ξάπλωσα αγκαλιά με τον μικρό σάκο που είχε πορτοφόλια και φωτογραφικές μηχανές
Το wifi άψογο μας έκανε παρέα μέχρι να μας πάρει ο ύπνος και σ’ αυτό βοήθησε και η δυνατή βροχή.
Κοιμηθήκαμε ωραιότατα και ξυπνήσαμε σούπερ ανανεωμένοι και χαρούμενοι. Ο ήλιος εμφανίστηκε και στην κοινή τουαλέτα καλημερίσαμε τους υπόλοιπους ένοικους Πληρώσαμε στην γλυκιά ρεσεψιονίστ που πέταξε τη σκούφια της όταν της είπαμε πως είμαστε Έλληνες, ευχαριστήσαμε για τη φιλοξενία και αποχωρήσαμε. Να πω πως τα 32€ τελικά δεν ήταν και τόσο φτηνά αν αναλογιστούμε πως μείναμε σε χόστελ ενώ η κανονική μας διαμονή θα ήταν σε δικό μας διαμέρισμα με 20€.
Ο Rose μόλις ξύπνησε
Η είσοδος του hostel
Από τη οδό Simina 7 που ήταν το χόστελ έπρεπε να πάμε στην οδό Balkanska 48 που ήταν το διαμέρισμα μας. Η απόσταση ήταν κάνα 25λεπτο αλλά το πήραμε ποδαράτο. Αναγνωρίσαμε κάποια σημεία και δρόμους που περπατήσαμε 3,5 χρόνια πριν και ήταν πολλή οικεία η πόλη. Περάσαμε μάλιστα και από το διαμέρισμα που είχαμε μείνει το 2013 στην οδό dobracina. Κοντοσταθήκαμε στην κεντρική πλατεία
Trg Republike πριν κατηφορίσουμε προς την Balkanska.
Είναι ωραίο όταν επιστρέφεις σε έναν τόπο μετά από κάποια χρόνια. Ακόμα κι αν το Βελιγράδι είναι πολύ χαμηλά στη λίστα μου χάρηκα που το ξαναείδα. Από την άλλη όμως χάνεται η περιέργεια και η μαγεία της πρώτης φοράς. Δεν υπάρχει το στοιχείο της έκπληξης και του καινούριου. Γι’ αυτό και η μέρα μας στο Βελιγράδι ήταν χαλαρή. Κινηθήκαμε σε κεντρικά σημεία, είδαμε τα ίδια με το 2013 με έξτρα 2-3 διαφορετικά μέρη. Δεν θα αναλύσω λοιπόν εκτενώς το Βελιγράδι. Έχω γράψει άλλωστε λεπτομερέστατη ιστορία 3,5 χρόνια πριν. Φωτογραφικά όμως το Βελιγραδάκι δεν το άφησα παραπονεμένο οπότε θα σας το δείξω!
Η ώρα είχε πάει 10 και είχαμε ραντεβού έξω από το κατάλυμα με την Jovana. Με την Jovana συνομιλούσαμε μέσω viber. Είναι μια πρόσχαρη ευγενέστατη κοπέλα και συζητούσαμε τα της άφιξης μας και λεπτομέρειες για το κατάλυμα. Λίγες μέρες πριν όμως με ενημέρωσε με λύπη πως το διαμέρισμα που κλείσαμε έχει πρόβλημα στα υδραυλικά και δεν μπορεί να μας το δώσει. Τσατίστηκα γιατί ήταν εξαιρετικό και με 31 ευρώ τη βραδιά. https://www.booking.com/hotel/rs/downtown-apartments-beograd.el.html
Μου πρότεινε ένα άλλο διαμέρισμα στην ίδια όμως οικοδομή. Μου είπε πως είναι ενός φίλου της και θα μας το δώσει 20€ ενώ η κανονική τιμή είναι 30€. Μου έστειλε φωτό και της είχα πει ξεκάθαρα πως δεν έχει καμία σχέση με το δικό της αλλά τέλος πάντων το δεχόμαστε. Ζήτησε χίλια συγνώμη και αισθάνθηκε πολύ άσχημα αλλά φαντάζομαι το ξεπέρασε!
Και από κοντά ζήτησε συγνώμη για την αναστάτωση αλλά ένοιωσε καλύτερα όταν της είπα πως από κοντά το διαμέρισμα ήταν πολύ καλύτερο απ’ ότι στις φωτογραφίες. Πράγματι από τις φωτό φαινόταν μίζερο και τρύπα. Τελικά ήταν ένα μικρό εργένικο γλυκό και λειτουργικό διαμέρισμα. Υπερ αρκετό για μια διανυκτέρευση. Την Τζοβάνα δεν την ξαναείδαμε. Το κλειδί θα το αφήναμε στο κουτί στην είσοδο της πολυκατοικίας
Η θέα από τα παράθυρα δεν ήταν αυτό που λέμε όμορφη, αλλά ήταν Βαλκανική σαν σκηνικό ταινίας!
Ο καιρός ήταν ανάμεσα στα σύννεφα τη βροχή και τον ήλιο, και η θερμοκρασία γύρω στους 24 βαθμούς. Κινηθήκαμε σε κεντρικούς και γνώριμους δρόμους όπως η Nemanjina και η Kneza Milosa.
Επί τη ευκαιρία πήγαμε και μέχρι τα γραφεία της Gea tours στην Kneza Milosa 65. Ωραία γραφεία με πολλούς υπαλλήλους. Ζητήσαμε απόδειξη για την διαδρομή Θεσσαλονίκη – Βελιγράδι με επιστροφή που πληρώσαμε και απ’ ότι κατάλαβα δεν είναι κάτι που συνηθίζεται ούτε και απαραίτητο. Άλλωστε δεν ήταν κανονική απόδειξη αλλά μια χειρόγραφή απόδειξη πληρωμής. Τους ρωτήσαμε τι ώρα είναι η αυριανή αναχώρηση για Σαράγεβο και φυσικά δεν μας είπαν. Ε να μη μιλήσουμε πάλι στα τηλέφωνα? Μας είπε λοιπόν ο υπάλληλος πως μέσα στη μέρα κατά τις 5 το απόγευμα θα μας πάρουν τηλέφωνο να μας πουν.
Λίγο μετά το κτίριο του Beogradjanka είναι η μικρή πλατεία Cvetni trg η οποία έχει αρκετά καφέ στη σειρά. Έτσι κάναμε στάση κι εμείς για ένα καφεδάκι με λιγότερα από 1,70€.
Ακολουθώντας την κεντρική Kralja Milana, φτάσαμε στον κυκλικό κόμβο της πλατείας Trg Slavija και κατευθυνθήκαμε προς τον καθεδρικό ναό του Αγίου Σάββα.
Τον Ναός του Αγίου Σάββα το 2013 τον είχαμε δει μόνο βράδυ όταν είχαμε πάει για την ανάσταση. Έτσι ήταν ευκαιρία για μια πρωινή επίσκεψη υπό το φως του ήλιου. Το περιποιημένο πάρκο είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εκκλησίας και μαζί με το σιντριβάνι το καθιστούν από τα πιο όμορφα και σημαντικά αξιοθέατα του Βελιγραδίου. Είναι από τις μεγαλύτερες εκκλησίες στον κόσμο και μπορεί εξωτερικά να έχει ολοκληρωθεί από το 2009, ωστόσο, οι εργασίες για την εσωτερική διακόσμηση της εκκλησίας είναι ακόμα σε εξέλιξη.
Για κάτι διαφορετικό, στη συνέχεια πήγαμε μέχρι το Topcider park. Ήταν βέβαια λίγο μπελάς η εύρεση της στάσης του τραμ 3 και χρειάστηκε να περπατήσουμε αρκετά από τον Αγιο Σάββα μέχρι τον σταθμό Mostar που περνάει το τραμ 3. Στοπ κάναμε στην στάση Ζeleznicka stanica Topcider. Εκεί είναι ο σταθμός τρένων Topcider. Όταν αμέριμνος τον έβγαλα φωτογραφία, από τον σταθμό βγήκε μία και μου έκανε νεύμα πως απαγορεύεται! Εγώ τη δουλειά μου την είχα κάνει πάντως!
Το πάρκο Topcider είναι μεγάλης έκτασης οπότε είδαμε ένα μικρό μέρος του. Τριγυρίσαμε ολομόναχοι ανάμεσα στα ψηλά δέντρα, χαλαρώσαμε και φάγαμε στα παγκάκια, κάναμε βόλτα στους κήπους και αποχωρήσαμε με το τραμ 3 από τη στάση Topciderski park.
Κατεβήκαμε στη στάση Glavna zeleznicka stanica στον κεντρικό σταθμό τρένων όπου πολύ κοντά ήταν το διαμέρισμα μας. Μου έκανε εντύπωση μια μεγάλη αφίσα έξω από τον σταθμό που απεικονίζει το Belgrade Waterfront. Ένα τεράστιο έργο ανάπτυξης με στόχο τη βελτίωση του αστικού τοπίου και της οικονομίας του Βελιγραδίου με την αναζωογόνηση ενός παραμελημένου τμήματος γης στη δεξιά όχθη του ποταμού Σάβα. Ένα έργο μεταξύ της σερβικής κυβέρνησης και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων που περιλαμβάνει γραφεία και πολυτελή διαμερίσματα, πάρκα, ξενοδοχεία πέντε αστέρων, εμπορικά κέντρα και ουρανοξύστες. Το Βελιγράδι αλλάζει λοιπόν! https://www.belgradewaterfront.com/en/eagle-hills-belgrade/
Ακολούθησε μια ανάπαυλα στο διαμέρισμα και ξαναβγήκαμε λίγο αργότερα στην καλύτερη ώρα του απογεύματος. Αυτή τη φορά μέσω της οδού Karadordeva πήγαμε στην γέφυρα Brankov και ατενίσαμε τη θέα του ποταμού και της πόλης όπως κάναμε λίγα χρόνια πριν.
Το στενάκι Fruskogorska
Ένα φρούριο Kalemegdan, το Νο1 αξιοθέατρο του Βελιγραδίου επιβαλλόταν! 3,5 χρόνια πριν το είχαμε γυρίσει ένα ζεστό ηλιόλουστο πρωί. Αυτή τη φορά θα το απολαμβάναμε στο σούρουπο με μια ωραία φθινοπωρινή ψύχρα. Η θέα όμορφη και ειδυλλιακή εκείνη την ώρα και η βόλτα στα διάφορα σημεία του Kalemegdan χαλαρή και ενδιαφέρουσα.
Όσο περνούσε η ώρα το τοπίο γινόταν ακόμα πιο όμορφο στο δειλινό και ο Δούναβης μαζί με τον αδερφό του τον Σάβα χάρμα οφθαλμών!
Η ώρα είχε πάει 7 και ακόμα δεν είχαμε δεχτεί τηλεφώνημα από την Gea tours ενώ μας είπαν πως μέχρι τις 5 θα τηλεφωνούσαν. Λίγο μετά χτυπάει το τηλέφωνο. Ο εξαιρετικός διάλογος και η συνεννόηση για την αυριανή μέρα ανάμεσα στον Rose και την υπάλληλο της Gea ήταν η εξής:
G-Hello
R-Hello
G-Hello
R-Yes Hello
G- Do you hear me? Hello
R-Nαι Hello το ‘παμε αυτό!
G- what? Τomorrow the driver will call you after 8:00
R- ok
G- ok?
R- ok!!!
Άντε να σαι σίγουρος μετά για την ώρα αναχώρησης
Συνεχίσαμε τη βόλτα μας στα φωταγωγημένα τείχη και τις πύλες του φρούριου Kalemegdan
Είχε βραδιάσει και διασχίσαμε τον πεζόδρομο της Kneza Mihaila
Στην αναζήτηση μας για εστιατόριο χωρίς σκέψη μπήκαμε στο Klub Taverna στην ZMAJ JOVINA 9. Γραφικό και ζεστό και ταυτόχρονα τουριστικό. Καταβροχθήσαμε τις πλεσκαβίτσες μας με τις μπύρες μας και σκάσαμε. Η μουσική υπόκρουση κατ’ εξοχήν σκυλέ καψουροτράγουδα made in Greece! Ότι πιο παλιό και τριτοτέταρτο το έβαλαν. Για πόση ώρα ακούγαμε Βασίλη Καρρά. Και Άντζυ Σαμίου? Πόσο να αντέξουμε οι άνθρωποι. Δεν τα ακούμε στην Ελλάδα, θα τα ακούσουμε στο Βελιγράδι? Οκ μας αγαπάνε οι Σέρβοι όμως έλεος. Φυσικά γρήγορα καταλάβαμε πως το αφεντικό έχει ελληνική καταγωγή. Εμ έτσι εξηγείται! Αλλά ανανεώστε τη λίστα ρε παιδιά. Πάνω στην Ελένη Καρουσάκη τα νεύρα χτύπησαν κόκκινο και φύγαμε τάχιστα. Τουλάχιστον φύγαμε χορτάτοι!
Πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το δωμάτιο αφού κάναμε στάση για ένα γλυκό σε μια Pekara. Από Pekara άλλο τίποτα σε Βελιγράδι και όλη τη Βοσνία. Τα αρτοποιεία δηλαδή Pekara είναι μια καλή και πάμφθηνη επιλογή για σνακ αλμυρά και γλυκά.
Εν αναμονή λοιπόν της αυριανής μέρας για την πραγματική έναρξη του ταξιδιού και του κυρίως μενού που ήταν το Σαράγεβο.
Το γνωστό δίδυμο ο Giannis και ο Rose ήταν έτοιμοι για αναχώρηση. Το ραντεβού με τη Gea tours δόθηκε στον σταθμό της Βούλγαρη. Βέβαια ο οδηγός δυσκολεύτηκε κάπως και ανταλλάξαμε 2-3 μηνύματα μέχρι να μας βρεί. Το βανάκι της Gea έφτασε 7 παρά το απόγευμα και αναχωρήσαμε. Μέσα ήταν ένα ζευγάρι με το μωράκι τους (ευτυχώς αθόρυβο σε όλη τη διαδρομή), μια κοπέλα και ο οδηγός. Από την λεωφόρο Καραμανλή ανέβηκε ένα παλικάρι και από τον σταθμό του ΟΣΕ μια τσαχπίνα νεαρά. Και η τρελοπαρέα έδεσε. Λες και τα είχαμε συμφωνήσει, όλοι ήμασταν κοντά στην ηλικία. Μέσος όρος 30-35. Όλοι οι επιβάτες ήταν σέρβοι όπου η μία κοπέλα και το αγόρι ήξεραν και λίγα ελληνικά.
Η διαδρομή ήταν μέσω Βουλγαρίας και όχι από τα Σκόπια. Οι έλεγχοι στα σύνορα ήταν γρήγοροι χωρίς καθυστερήσεις και η κανονική στάση που κάναμε ήταν μόνο μία. Κατάλαβα πως με την ταχύτητα που τρέχει ο οδηγός θα φτάναμε πολύ γρήγορα στο Βελιγράδι. Κάτι που για μας δεν ήταν και τόσο θετικό. Είχα στο μυαλό μου πως θα φτάναμε κατά τις 5 τα ξημερώματα και πως έστω με λίγες ώρες αναμονής, το πρωί θα πηγαίναμε στο κατάλυμα μας. Τελικά φτάσαμε Βελιγράδι στη 1 το βράδυ.
Και τώρα Rose τι κάνουμε? Από τη μία σκεφτήκαμε να αφήναμε τις βαλίτσες στον γραφείο της Gea (αν ήταν ανοιχτό) και να ξενυχτούσαμε στα μπαρ του Βελιγραδίου. Απορρίφθηκε με συνοπτικές διαδικασίες αυτή η έσχατη λύση. Το Mini bus άφησε τους επιβαίνοντες ακριβώς εκεί που ήθελαν και κάνοντας γύρες στα προάστια του Βελιγραδίου και μείναμε οι τελευταίοι επιβάτες. Έτσι η ώρα πήγε 1:30.
Θέσαμε τον προβληματισμό μας στο οδηγό μπας και βοηθήσει την κατάσταση. Τον ρωτήσαμε αν ξέρει κανένα ξενοδοχείο να ξαποστάσουν τα ταλαίπωρα κορμιά μας. Ο οδηγός πρόθυμα έκανε τα τηλεφωνήματα του και μας είπε.. Υπάρχει ένα χόστελ στο κέντρο με διαθέσιμο δωμάτιο στα 32€ και για τους δυο μας. Δεν χρειάστηκε και το σκεφτούμε και δεχτήκαμε. Έξω από το χόστελ αγοροπαρέες τα έλεγαν και τα έπιναν. Το χόστελ ήταν το Hedonist Hostel Belgrade και εκ των υστέρων είδα πως είναι το No 1 χόστελ του Βελιγραδίου στο Tripadvisor!
https://www.tripadvisor.com.gr/Hotel_Review-g294472-d2288931-Reviews-Hedonist_Hostel_Belgrade-Belgrade.html
http://www.hedonisthostelbelgrade.com/
Αποχαιρετήσαμε και ευχαριστήσαμε τον οδηγό ενώ ο οικοδεσπότης του hostel μας υποδέχτηκε ένθερμα. Δώσαμε τα στοιχεία μας και μας πήγε στο δωμάτιο. Τώρα γιατί εγώ νόμιζα πως θα έχουμε δικό μας δωμάτιο δεν ξέρω.. Έτσι ζήσαμε την εμπειρία της κουκέτας και του ύπνου μαζί με άλλους! Δεν ήταν και κάτι τραγικό, λίγο στην αρχή κοιταχτήκαμε μόνο. Ευτυχώς ήταν δωμάτιο με μόνο 4 κουκέτες. Οι δύο δικές μας, ήδη μια κοπέλα κοιμόταν και ένας αυστραλός ήρθε και ξάπλωσε λίγο μετά. Εγώ ξάπλωσα αγκαλιά με τον μικρό σάκο που είχε πορτοφόλια και φωτογραφικές μηχανές
Το wifi άψογο μας έκανε παρέα μέχρι να μας πάρει ο ύπνος και σ’ αυτό βοήθησε και η δυνατή βροχή.Κοιμηθήκαμε ωραιότατα και ξυπνήσαμε σούπερ ανανεωμένοι και χαρούμενοι. Ο ήλιος εμφανίστηκε και στην κοινή τουαλέτα καλημερίσαμε τους υπόλοιπους ένοικους
Πληρώσαμε στην γλυκιά ρεσεψιονίστ που πέταξε τη σκούφια της όταν της είπαμε πως είμαστε Έλληνες, ευχαριστήσαμε για τη φιλοξενία και αποχωρήσαμε. Να πω πως τα 32€ τελικά δεν ήταν και τόσο φτηνά αν αναλογιστούμε πως μείναμε σε χόστελ ενώ η κανονική μας διαμονή θα ήταν σε δικό μας διαμέρισμα με 20€.Ο Rose μόλις ξύπνησε
Η είσοδος του hostel
Από τη οδό Simina 7 που ήταν το χόστελ έπρεπε να πάμε στην οδό Balkanska 48 που ήταν το διαμέρισμα μας. Η απόσταση ήταν κάνα 25λεπτο αλλά το πήραμε ποδαράτο. Αναγνωρίσαμε κάποια σημεία και δρόμους που περπατήσαμε 3,5 χρόνια πριν και ήταν πολλή οικεία η πόλη. Περάσαμε μάλιστα και από το διαμέρισμα που είχαμε μείνει το 2013 στην οδό dobracina. Κοντοσταθήκαμε στην κεντρική πλατεία
Trg Republike πριν κατηφορίσουμε προς την Balkanska.
Είναι ωραίο όταν επιστρέφεις σε έναν τόπο μετά από κάποια χρόνια. Ακόμα κι αν το Βελιγράδι είναι πολύ χαμηλά στη λίστα μου χάρηκα που το ξαναείδα. Από την άλλη όμως χάνεται η περιέργεια και η μαγεία της πρώτης φοράς. Δεν υπάρχει το στοιχείο της έκπληξης και του καινούριου. Γι’ αυτό και η μέρα μας στο Βελιγράδι ήταν χαλαρή. Κινηθήκαμε σε κεντρικά σημεία, είδαμε τα ίδια με το 2013 με έξτρα 2-3 διαφορετικά μέρη. Δεν θα αναλύσω λοιπόν εκτενώς το Βελιγράδι. Έχω γράψει άλλωστε λεπτομερέστατη ιστορία 3,5 χρόνια πριν. Φωτογραφικά όμως το Βελιγραδάκι δεν το άφησα παραπονεμένο οπότε θα σας το δείξω!
Η ώρα είχε πάει 10 και είχαμε ραντεβού έξω από το κατάλυμα με την Jovana. Με την Jovana συνομιλούσαμε μέσω viber. Είναι μια πρόσχαρη ευγενέστατη κοπέλα και συζητούσαμε τα της άφιξης μας και λεπτομέρειες για το κατάλυμα. Λίγες μέρες πριν όμως με ενημέρωσε με λύπη πως το διαμέρισμα που κλείσαμε έχει πρόβλημα στα υδραυλικά και δεν μπορεί να μας το δώσει. Τσατίστηκα γιατί ήταν εξαιρετικό και με 31 ευρώ τη βραδιά. https://www.booking.com/hotel/rs/downtown-apartments-beograd.el.html
Μου πρότεινε ένα άλλο διαμέρισμα στην ίδια όμως οικοδομή. Μου είπε πως είναι ενός φίλου της και θα μας το δώσει 20€ ενώ η κανονική τιμή είναι 30€. Μου έστειλε φωτό και της είχα πει ξεκάθαρα πως δεν έχει καμία σχέση με το δικό της αλλά τέλος πάντων το δεχόμαστε. Ζήτησε χίλια συγνώμη και αισθάνθηκε πολύ άσχημα αλλά φαντάζομαι το ξεπέρασε!
Και από κοντά ζήτησε συγνώμη για την αναστάτωση αλλά ένοιωσε καλύτερα όταν της είπα πως από κοντά το διαμέρισμα ήταν πολύ καλύτερο απ’ ότι στις φωτογραφίες. Πράγματι από τις φωτό φαινόταν μίζερο και τρύπα. Τελικά ήταν ένα μικρό εργένικο γλυκό και λειτουργικό διαμέρισμα. Υπερ αρκετό για μια διανυκτέρευση. Την Τζοβάνα δεν την ξαναείδαμε. Το κλειδί θα το αφήναμε στο κουτί στην είσοδο της πολυκατοικίας
Η θέα από τα παράθυρα δεν ήταν αυτό που λέμε όμορφη, αλλά ήταν Βαλκανική σαν σκηνικό ταινίας!
Ο καιρός ήταν ανάμεσα στα σύννεφα τη βροχή και τον ήλιο, και η θερμοκρασία γύρω στους 24 βαθμούς. Κινηθήκαμε σε κεντρικούς και γνώριμους δρόμους όπως η Nemanjina και η Kneza Milosa.
Επί τη ευκαιρία πήγαμε και μέχρι τα γραφεία της Gea tours στην Kneza Milosa 65. Ωραία γραφεία με πολλούς υπαλλήλους. Ζητήσαμε απόδειξη για την διαδρομή Θεσσαλονίκη – Βελιγράδι με επιστροφή που πληρώσαμε και απ’ ότι κατάλαβα δεν είναι κάτι που συνηθίζεται ούτε και απαραίτητο. Άλλωστε δεν ήταν κανονική απόδειξη αλλά μια χειρόγραφή απόδειξη πληρωμής. Τους ρωτήσαμε τι ώρα είναι η αυριανή αναχώρηση για Σαράγεβο και φυσικά δεν μας είπαν. Ε να μη μιλήσουμε πάλι στα τηλέφωνα? Μας είπε λοιπόν ο υπάλληλος πως μέσα στη μέρα κατά τις 5 το απόγευμα θα μας πάρουν τηλέφωνο να μας πουν.
Λίγο μετά το κτίριο του Beogradjanka είναι η μικρή πλατεία Cvetni trg η οποία έχει αρκετά καφέ στη σειρά. Έτσι κάναμε στάση κι εμείς για ένα καφεδάκι με λιγότερα από 1,70€.
Ακολουθώντας την κεντρική Kralja Milana, φτάσαμε στον κυκλικό κόμβο της πλατείας Trg Slavija και κατευθυνθήκαμε προς τον καθεδρικό ναό του Αγίου Σάββα.
Τον Ναός του Αγίου Σάββα το 2013 τον είχαμε δει μόνο βράδυ όταν είχαμε πάει για την ανάσταση. Έτσι ήταν ευκαιρία για μια πρωινή επίσκεψη υπό το φως του ήλιου. Το περιποιημένο πάρκο είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εκκλησίας και μαζί με το σιντριβάνι το καθιστούν από τα πιο όμορφα και σημαντικά αξιοθέατα του Βελιγραδίου. Είναι από τις μεγαλύτερες εκκλησίες στον κόσμο και μπορεί εξωτερικά να έχει ολοκληρωθεί από το 2009, ωστόσο, οι εργασίες για την εσωτερική διακόσμηση της εκκλησίας είναι ακόμα σε εξέλιξη.
Για κάτι διαφορετικό, στη συνέχεια πήγαμε μέχρι το Topcider park. Ήταν βέβαια λίγο μπελάς η εύρεση της στάσης του τραμ 3 και χρειάστηκε να περπατήσουμε αρκετά από τον Αγιο Σάββα μέχρι τον σταθμό Mostar που περνάει το τραμ 3. Στοπ κάναμε στην στάση Ζeleznicka stanica Topcider. Εκεί είναι ο σταθμός τρένων Topcider. Όταν αμέριμνος τον έβγαλα φωτογραφία, από τον σταθμό βγήκε μία και μου έκανε νεύμα πως απαγορεύεται! Εγώ τη δουλειά μου την είχα κάνει πάντως!
Το πάρκο Topcider είναι μεγάλης έκτασης οπότε είδαμε ένα μικρό μέρος του. Τριγυρίσαμε ολομόναχοι ανάμεσα στα ψηλά δέντρα, χαλαρώσαμε και φάγαμε στα παγκάκια, κάναμε βόλτα στους κήπους και αποχωρήσαμε με το τραμ 3 από τη στάση Topciderski park.
Κατεβήκαμε στη στάση Glavna zeleznicka stanica στον κεντρικό σταθμό τρένων όπου πολύ κοντά ήταν το διαμέρισμα μας. Μου έκανε εντύπωση μια μεγάλη αφίσα έξω από τον σταθμό που απεικονίζει το Belgrade Waterfront. Ένα τεράστιο έργο ανάπτυξης με στόχο τη βελτίωση του αστικού τοπίου και της οικονομίας του Βελιγραδίου με την αναζωογόνηση ενός παραμελημένου τμήματος γης στη δεξιά όχθη του ποταμού Σάβα. Ένα έργο μεταξύ της σερβικής κυβέρνησης και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων που περιλαμβάνει γραφεία και πολυτελή διαμερίσματα, πάρκα, ξενοδοχεία πέντε αστέρων, εμπορικά κέντρα και ουρανοξύστες. Το Βελιγράδι αλλάζει λοιπόν! https://www.belgradewaterfront.com/en/eagle-hills-belgrade/
Ακολούθησε μια ανάπαυλα στο διαμέρισμα και ξαναβγήκαμε λίγο αργότερα στην καλύτερη ώρα του απογεύματος. Αυτή τη φορά μέσω της οδού Karadordeva πήγαμε στην γέφυρα Brankov και ατενίσαμε τη θέα του ποταμού και της πόλης όπως κάναμε λίγα χρόνια πριν.
Το στενάκι Fruskogorska
Ένα φρούριο Kalemegdan, το Νο1 αξιοθέατρο του Βελιγραδίου επιβαλλόταν! 3,5 χρόνια πριν το είχαμε γυρίσει ένα ζεστό ηλιόλουστο πρωί. Αυτή τη φορά θα το απολαμβάναμε στο σούρουπο με μια ωραία φθινοπωρινή ψύχρα. Η θέα όμορφη και ειδυλλιακή εκείνη την ώρα και η βόλτα στα διάφορα σημεία του Kalemegdan χαλαρή και ενδιαφέρουσα.
Όσο περνούσε η ώρα το τοπίο γινόταν ακόμα πιο όμορφο στο δειλινό και ο Δούναβης μαζί με τον αδερφό του τον Σάβα χάρμα οφθαλμών!
Η ώρα είχε πάει 7 και ακόμα δεν είχαμε δεχτεί τηλεφώνημα από την Gea tours ενώ μας είπαν πως μέχρι τις 5 θα τηλεφωνούσαν. Λίγο μετά χτυπάει το τηλέφωνο. Ο εξαιρετικός διάλογος και η συνεννόηση για την αυριανή μέρα ανάμεσα στον Rose και την υπάλληλο της Gea ήταν η εξής:
G-Hello
R-Hello
G-Hello
R-Yes Hello
G- Do you hear me? Hello
R-Nαι Hello το ‘παμε αυτό!
G- what? Τomorrow the driver will call you after 8:00
R- ok
G- ok?
R- ok!!!
Άντε να σαι σίγουρος μετά για την ώρα αναχώρησης
Συνεχίσαμε τη βόλτα μας στα φωταγωγημένα τείχη και τις πύλες του φρούριου Kalemegdan
Είχε βραδιάσει και διασχίσαμε τον πεζόδρομο της Kneza Mihaila
Στην αναζήτηση μας για εστιατόριο χωρίς σκέψη μπήκαμε στο Klub Taverna στην ZMAJ JOVINA 9. Γραφικό και ζεστό και ταυτόχρονα τουριστικό. Καταβροχθήσαμε τις πλεσκαβίτσες μας με τις μπύρες μας και σκάσαμε. Η μουσική υπόκρουση κατ’ εξοχήν σκυλέ καψουροτράγουδα made in Greece! Ότι πιο παλιό και τριτοτέταρτο το έβαλαν. Για πόση ώρα ακούγαμε Βασίλη Καρρά. Και Άντζυ Σαμίου? Πόσο να αντέξουμε οι άνθρωποι. Δεν τα ακούμε στην Ελλάδα, θα τα ακούσουμε στο Βελιγράδι? Οκ μας αγαπάνε οι Σέρβοι όμως έλεος. Φυσικά γρήγορα καταλάβαμε πως το αφεντικό έχει ελληνική καταγωγή. Εμ έτσι εξηγείται! Αλλά ανανεώστε τη λίστα ρε παιδιά. Πάνω στην Ελένη Καρουσάκη τα νεύρα χτύπησαν κόκκινο και φύγαμε τάχιστα. Τουλάχιστον φύγαμε χορτάτοι!
Πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το δωμάτιο αφού κάναμε στάση για ένα γλυκό σε μια Pekara. Από Pekara άλλο τίποτα σε Βελιγράδι και όλη τη Βοσνία. Τα αρτοποιεία δηλαδή Pekara είναι μια καλή και πάμφθηνη επιλογή για σνακ αλμυρά και γλυκά.
Εν αναμονή λοιπόν της αυριανής μέρας για την πραγματική έναρξη του ταξιδιού και του κυρίως μενού που ήταν το Σαράγεβο.
Last edited:
