Βοσνία-Ερζεγοβίνη Welcome to Sarajevo! (Bosnia & Herzegovina trip) με ολίγον Βελιγράδι!

giannismits

Member
Μηνύματα
3.494
Likes
11.726
Επόμενο Ταξίδι
?

Mostar - part1

8 η ώρα το πρωί και αποχαιρετούμε τα κορίτσια μας! Βέβαια δεν θα γλιτώναμε εύκολα από δαύτες, και θα ξαναβλέπαμε τις φάτσες τους την επόμενη μέρα αφού είχαμε ακόμα μία διανυκτέρευση στο Σεράγεβο.

Καλημερίζουμε την πλατεία περιστεριών!


Με το τραμ 1 πήγαμε μέχρι το τέρμα της γραμμής, τον κεντρικό σταθμό τρένων. Σχεδόν δίπλα είναι και ο σταθμός λεωφορείων. Είχα σκεφτεί τη μία διαδρομή να την κάναμε με λεωφορείο και τον γυρισμό μας με τρένο. Για τη διαδρομή Σεράγεβο – Μόσταρ είχα διαβάσει στο ίντερνετ πως θεωρείται μια από τις πιο εντυπωσιακές διαδρομές με τρένο στην Ευρώπη. Ψάχνοντας περισσότερο το θέμα, με λύπη διαπίστωσα πως πλέον στη Βοσνία έχουν σταματήσει οι συνδέσεις μεταξύ των πόλεων με τρένο, και η μόνη σιδηροδρομική σύνθεση που υπάρχει είναι το Σεράγεβο – Ζάγκρεμπ. Έτσι λοιπόν η επιλογή του λεωφορείου ήταν μονόδρομος. Για να είμαι άνετος και να μη ψάχνομαι τελευταία στιγμή είπα να κλείσω τα εισιτήρια νωρίτερα μέσω ίντερνετ. Κι έτσι έκανα 3-4 μέρες πρίν. Από την ιστοσελίδα https://getbybus.com/en/ έκλεισα τις δύο διαδρομές με την εταιρεία Autoprevoz Mostar, με κόστος 16€ περίπου το άτομο.

Στον σταθμό λεωφορείων δείξαμε το εκτυπωμένο χαρτί και περιμέναμε στον διάδρομο που θα αναχωρούσε το λεωφορείο της εταιρείας, στις 9:00.


Για κάθε αποσκευή πληρώσαμε επί τόπου από 1 μάρκο, και καθίσαμε χύμα σε όποια θέση μας άρεσε. Το λεωφορείο είχε γεμίσει, και απ’ ότι είδα οι περισσότεροι πλήρωναν καθώς ανέβαιναν στο λεωφορείο. Και ξεκινήσαμε τη διαδρομή μας η οποία έμελε να είναι από τις ομορφότερες που έχουμε κάνει! Διότι μπορεί με το τρένο η διαδρομή να ήταν όνειρο, όμως και με το λεωφορείο δεν ήταν ευκαταφρόνητη αφού περνάει από εξαιρετικής ομορφιάς φυσικά άγρια τοπία. Το λεωφορείο πέρασε από κάποιες πόλεις, έκανε 2-3 στάσεις όμως η διαδρομή συναντάει κάποια στιγμή την λίμνη Jablanica, και ακολουθεί τον ποταμό Νερέτβα μέχρι και το Μόσταρ. Τα επιφωνήματα μας δεν είχαν τελειωμό. Πραγματικά το τοπίο ήταν τόσο όμορφα δραματικό που δεν βαρεθήκαμε ούτε λεπτό τις 2,5 ώρες μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας.

Οι φωτό που παραθέτω είναι καρέ από τα βίντεο που τραβούσα, και από κινητό και δεν μπορούν να αποδώσουν την μαγεία του μέρους! Να επισημάνω πως η αντίθετη διαδρομή, δηλαδή Μόσταρ – Σαράγιεβο ήταν ακόμα καλύτερη!




Κοφτερά βουνά, λιβάδια, φαράγγια, κοιλάδες, λίμνες, ποτάμια μας πρόσφεραν μια διαδρομή ανεπανάληπτη. Ο καιρός ήταν θαυμάσιος και ο ποταμός Neretva έλαμπε κάτω από τον ήλιο! Το λεωφορείο προσεγγίζει πολύ κοντά τον ποταμό, και μπορούσα να παρατηρήσω τα κρυστάλλινα και πεντακάθαρα νερά του.
Κάποια στιγμή τσατίστηκα γιατί η καλή θέα ήταν από την απέναντι μεριά. Μετά όμως ήταν από τη δική μας. Οπότε αν κάνετε κάποια στιγμή κι εσείς αυτή τη διαδρομή μην αναρωτηθείτε που να καθίσετε! Γιατί θα έρθει και από την πλευρά σας η τέλεια θέα!





Ούτε καταλάβαμε πως πέρασε η ώρα και στις 11:30 το λεωφορείο έφτασε στον ανατολικό κεντρικό σταθμό λεωφορείων του Μόσταρ. Φύγαμε από το Σεράγεβο με 12 βαθμούς και στο Μόσταρ είχε πάνω από 26 βαθμούς! Νοιώσαμε κατευθείαν οικεία γιατί ήταν λες και ήμασταν κάπου στην Ελλάδα! Μόνο τυχαίο που δεν ήταν αυτό. Το Μόσταρ είναι η θερμότερη πόλη της πρώην Γιουγκοσλαβίας, και μαζί με την Αθήνα η πόλη με τις περισσότερες ηλιόλουστες μέρες το χρόνο! Εμ έτσι εξηγείται!

Ο σταθμός είναι αρκετά μακριά από την παλιά πόλη, αλλά για μας δεν υπήρχε προβληματισμός πως θα πάμε στο ξενοδοχείο μας γιατί πολύ απλά το κατάλυμα μας, έστειλε αυτοκίνητο να μας παραλάβει κι ας είχαμε μόνο μια διανυκτέρευση. Πρώτη λοιπόν θετική εντύπωση. Συστηθήκαμε ένθερμα με την κοπέλα του ξενοδοχείου που είχε έρθει παρέα με τη φίλη της. Στη διαδρομή τα κλασικά από πού είμαστε κτλ. Και αυτές με έκπληξη σχολίασαν που ήρθαμε από Ελλάδα στη χώρα τους για διακοπές! Ηρεμήστε ρε κορίτσια δεν ήρθαμε απ' τον Καναδά! Μέχρι να φτάσουμε στο κατάλυμα, η κοπέλα μας έδειχνε κάποια κεντρικά κτίρια, πλατείες και δρόμους. Η φωτεινότητα της πόλης, η κίνηση, ο γαλανός ουρανός, η ζέστη μας έκαναν να νοιώσουμε πως αρχίζουν οι καλοκαιρινές μας διακοπές με αέρα Δαλματίας!

Το Villa For You https://www.booking.com/hotel/ba/rooms-amp-apartments-4-you.el.html βρίσκεται στην καρδιά της παλιάς πόλης και για μια διανυκτέρευση πληρώσαμε 27€. Το δωμάτιο άνετο, όμορφο αλλά το κυριότερο ήταν ότι ήμασταν μόλις 150 μέτρα από την παλιά γέφυρα το σύμβολο του Μόσταρ.



Δεν θέλαμε να χάσουμε λεπτό και ξεκινήσαμε για την υπέροχη βόλτα μας στο φωτογενές Μόσταρ.


Η Μόσταρ είναι η 5η μεγαλύτερη πόλη της Βοσνίας Ερζεγοβίνης. Είναι το οικονομικό, πολιτικό και πολιτιστικό κέντρο και το μαργαριτάρι της Βοσνίας κατά γενική ομολογία. Στις όχθες του ποταμού Neretva, σε μια κοιλάδα περιτριγυρισμένη από ψηλά βουνά, στη σκιά του καταπράσινου βουνού Velez, η θέση του Μόσταρ είναι ειδυλλιακή. Σε συνδυασμό με τα πετρόχτιστα σπίτια και τα πλακόστρωτα στενά της παλιάς πόλης μας εντυπωσίασε με την πρώτη ματιά και ανυπομονούσαμε να τη γνωρίσουμε καλά!

Και το Μόσταρ δεν υπόφερε λίγο από τον πόλεμο. Την διετία 1992-1994 του πολέμου Κροατίας – Βοσνίας, περίπου 2.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Η πόλη πολιορκήθηκε και βομβαρδίστηκε πολλές φορές, με τις στρατιωτικές δυνάμεις να βομβαρδίζουν και να καταστρέφουν σπουδαία μνημεία. Από το 1999 και ως επί το πλείστον μέχρι την άνοιξη του 2004, διήρκησε το μνημειώδες έργο για την ανοικοδόμηση της Παλιάς Γέφυρας και των γύρω δομών και στις ιστορικές γειτονιές της παλιάς πόλης. Για να απολαμβάνουμε λοιπόν και να θαυμάζουμε την άριστα διατηρημένη παλιά πόλη του Μόσταρ, έχει πέσει πάρα πολύ μελέτη, δουλειά και πολύ χρήμα! Η ανοικοδόμηση και αποκατάσταση των πιο σημαντικών περιοχών του ιστορικού κέντρου του Μόσταρ, και ιδιαίτερα του αστικού ιστού γύρω από την παλιά γέφυρα, αναγέννησαν το Μόσταρ και θυμίζει ξανά την σπουδαία πόλη που έζησε μεγάλες δόξες αιώνες πριν!

Πολύ γρήγορά βρεθήκαμε μπροστά σε ένα από τα χαρακτηριστικά αξιοθέατα του Μόσταρ. Το παλαιότερο μονότοξο πέτρινο γεφύρι, Kriva Cuprija ( τοξότη γέφυρα). Το γεφύρι αυτό χτισμένο το 1558, λέγεται ότι ουσιαστικά ήταν μια δοκιμή πριν ξεκινήσει η κύρια κατασκευή της μεγάλης γέφυρας λίγα μέτρα πιο ανατολικά.





Το ποτάμι Radobolja ρέει κάτω από τη γέφυρα και ενώνεται με τον ποταμό Νερέτβα λίγα μέτρα πιο κάτω στην παλιά γέφυρα. Το τοπίο γύρω από το γεφυράκι είναι πανέμορφο.


Αφού το περάσαμε, λίγα μέτρα μετά βγήκαμε στον κεντρικό δρόμο της παλιάς πόλης Onescukova Ulica και ήρθαμε αντιμέτωποι με το σημερινό πρόσωπο του Μόσταρ. Ένα πολύχρωμο πλήθος τουριστών, από όλα τα μήκη και πλάτη είχε κατακλύσει την παλιά πόλη. Ένας δρόμος γεμάτος πέτρινα σπίτια με πάγκους κάτω από αυτά που πωλούν μαγνητάκια και διάφορα μπιχλιμπίδια, λάμπες, έργα ζωγραφικής, τσάντες και φουλάρια, εργαστήρια και καταστήματα χαλκουργών, μαγαζιά με αντίκες, καφενέδες και ταβέρνες. Αυτά τα μαγαζιά συνεχίζουν κατά μήκος σε όλη την κεντρική διαδρομή στην παλιά πόλη και όλη η εικόνα και η αίσθηση που μας αφήνει, είναι ότι βρισκόμαστε στην Κωνσταντινούπολη και όχι στην καρδιά της Ευρώπης. Τα πάντα είναι φτιαγμένα από την αρχή αλλά δεν έχουν χάσει τον αυθεντικό χαρακτήρα τους. Είναι σαν να χάνεσαι στο χρόνο. Περίπου! Το παραδοσιακό χρώμα του Μόσταρ, παντρεύεται με το σήμερα και δικαίως το καθιστούν από τις πιο δημοφιλείς πόλεις των Βαλκανίων.



Όμως το ότι δεν μπορούσαμε άνετα να περπατάμε στα στενά δρομάκια λόγω του κόσμου, ήταν ένα πρόβλημα. Πολύς τουρισμός σε σημείο ολίγον τι ενοχλητικό! Ίσως γιατί δεν περίμενα να το δω σε μια πόλη της Βοσνίας. Εντωμεταξύ οι δρόμοι της παλιάς πόλης είναι στρωμένοι από πέτρες που γλιστρούν, οπότε καταλαβαίνεται πως οι ηλικιωμένοι πήγαιναν σαν κότες. Και να τα νεύρα του Γιάννη που δεν μπορούσε να προσπεράσει εύκολα!

Λίγα μέτρα μετά συναντάμε μαζεμένο πολύ κόσμο. Μα τι γίνεται? Δεν χρειαζόταν να αναρωτιέμαι. Μα φτάσαμε στο σύμβολο του Μόσταρ στην περίφημη παλιά γέφυρα.



Οι καταδύσεις από την γέφυρα του Μόσταρ είναι ένα σπορ που αναφέρεται από τα χρόνια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Το έθιμο λέγεται πως ξεκίνησε από την περίοδο της κατασκευής της γέφυρας και η πρώτη αναφορά κατάδυσης χρονολογείται το 1665. Κάθε καλοκαίρι από το 1986 διοργανώνεται διαγωνισμός καταδύσεων και είναι μια από τις τουριστικές ατραξιόν της πόλης. Είχαν στήσει και μια εξέδρα-βατήρα που χαλούσε λιγάκι την αυθεντική όψη της γέφυρας, αλλά μου άρεσε που πετύχαμε αυτό το εντυπωσιακό γεγονός και όλη η πόλη είχε γιορτινό κλίμα.



Με την υψοφοβία που έχω, έτρεμα στην εικόνα των νεαρών που στέκονταν στην άκρη της γέφυρας, έξω από τα κάγκελα. Τις καταδύσεις θα τις βλέπαμε πιο καλά αργότερα κάτω από τη γέφυρα. Προς το παρόν προσπαθούσαμε να βρούμε ελεύθερη γωνιά για να σταθούμε κάτω από τον καυτό ήλιο, ώστε να θαυμάζαμε την θέα και να παρατηρήσουμε καλύτερα την ίδια τη γέφυρα. Οι πέτρες στο δάπεδο της γέφυρας είναι υπερβολικά ολισθηρές και θέλει τρελή προσοχή μη πέσεις. Μόνο χεράκι που δεν πιανόμασταν οι τουρίστες μεταξύ μας. Κάποια στιγμή μια θεία σχεδόν έπεσε στην αγκαλιά μου :D

Στο βάθος η γέφυρα Lucki most


Από την άλλη πλευρά, η ωραιότερη θέα πάνω από τη βραχώδη αριστερή όχθη του Νερέτβα, το ανατολικό τμήμα της πόλης και το Τζαμί Koski Mehmed Pasha.


Στις δύο πλευρές της γέφυρας, είναι χτισμένοι δύο οχυρωματικοί πύργοι, ο Χελέμπιγια στο βόρειο ανατολικό και ο Τάρα στα νοτιοδυτικό, οι οποίοι αποκαλούνται mostari, δηλαδή ''φύλακες της γέφυρας''.




Η ιστορία της παλιάς γέφυρας (Stari most), από την δημιουργία της επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας, μέχρι την καταστροφή της στον πόλεμο του 1993 και την αναστήλωση της 11 χρόνια μετά, παρουσιάζει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Τον 16ο αιώνα ο σουλτάνος Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής ανέθεσε στον αρχιτέκτονα Mimar Hayruddin - φοιτητή και μαθητευόμενο του διάσημου και πιο σπουδαίου Οθωμανού αρχιτέκτονα Mimar Sinan - την κατασκευή μιας νέας γέφυρας αντικαθιστώντας την αμφιβόλου σταθερότητας παλιά ξύλινη γέφυρα που υπήρχε. Στις 24 Οκτωβρίου 1557 ξεκίνησε η κατασκευή της, η οποία τελείωσε εννέα χρόνια αργότερα.

Λίγα είναι γνωστά για την ανέγερση της γέφυρας, και όλα αυτά έχουν διατηρηθεί από τα έγγραφα της εποχής, τις αναμνήσεις και τους θρύλους! Σύμφωνα με το θρύλο, ο Σουλτάνος είχε απειλήσει τον αρχιτέκτονα Hayruddin ότι θα του πάρει το κεφάλι έτσι και δεν σταθεί η καμάρα. Γι’ αυτό ο Χαϊρουντίν ποτέ δεν είδε τη γέφυρα τελειωμένη καθώς το έσκασε λίγο πριν από τα εγκαίνια από το φόβο του, ενώ λέγεται πως προετοίμαζε την κηδεία του την ημέρα που απομάκρυναν τις σκαλωσιές από την ολοκληρωμένη δομή! Άλλος μύθος λέει πως τελικά αποκεφαλίστηκε ως τιμωρία λόγω της κατάρρευσης της καθώς η γέφυρα φέρεται να είχε ήδη καταρρεύσει δύο φορές πριν την τελική ολοκλήρωσή της. Υπάρχει και ένας άλλος θρύλος σύμφωνα με τον οποίο για την κατασκευή της γέφυρας χρησιμοποιήθηκαν ως κονίαμα άπλυτο μαλλί προβάτου, ασπράδια αυγών και μέλι και για να βρεθούν τα υλικά απαγορεύτηκε πλήρως η κατανάλωση αυγών στην περιοχή! Σύμφωνα με το θρύλο αυτό χρησιμοποιήθηκαν 300,000 αυγά για την κατασκευή!

Η γέφυρα, μήκους 28 μέτρων και ύψους 20 μέτρων, γρήγορα έγινε ένα θαύμα για την εποχή της. Ήταν ένα αριστούργημα της μηχανικής του 16ου αιώνα, και θεωρείται ένα υποδειγματικό κομμάτι της Βαλκανικής ισλαμικής αρχιτεκτονικής. Ο διάσημος περιηγητής Evliya Celebi, έγραψε τον 17ο αιώνα: η γέφυρα είναι σαν ένα ουράνιο τόξο στα ύψη μέχρι τους ουρανούς, που εκτείνεται από τον ένα βράχο στον άλλο. Εγώ, ένας φτωχός και δυστυχισμένος δούλος του Αλλάχ, έχω περάσει από 16 χώρες, αλλά δεν έχω δει ποτέ μια τέτοια υψηλή γέφυρα!

Η Παλιά Γέφυρα στάθηκε για 427 χρόνια. Ότι όμως χτίζεται με κόπο μέσα σε δεκάδες χρόνια, ότι υπάρχει για πολλούς αιώνες μπορεί σε μια στιγμή να καταστραφεί! Στις 9 Νοεμβρίου του 1993, ύστερα από πολύωρο βομβαρδισμό η γέφυρα καταστράφηκε από τις Κροατικές δυνάμεις στην διάρκεια του πολέμου Κροατίας – Βοσνίας. Οι Κροάτες παραδέχθηκαν ότι κατέστρεψαν εσκεμμένα τη γέφυρα, ισχυριζόμενοι ότι ήταν στρατηγικής σημασίας. Η κατάρρευση της καταγράφηκε από ερασιτεχνικές κάμερες.







Μετά το τέλος του γιουγκοσλαβικού εμφυλίου κατασκευάστηκε μια προσωρινή κρεμαστή γέφυρα στη θέση της κατεστραμμένης παλιάς γέφυρας.




Η Παγκόσμια Τράπεζα, η UNESCO, το Ίδρυμα Αγά Χαν και το Παγκόσμιο Ταμείο Μνημείων σχημάτισαν μια συμμαχία για να επιβλέπουν την ανακατασκευή της γέφυρας και του παλαιού κέντρου του Μόσταρ. Στο πρόγραμμα συνέδραμαν οικονομικά η Ιταλία, η Ολλανδία, η Κροατία, η Τουρκία, η Αναπτυξιακή Τράπεζα του Συμβουλίου της Ευρώπης καθώς και η κυβέρνηση της Βοσνίας. Η ανασυγκρότηση ξεκίνησε στις 7 Ιουνίου 2001 από μια τουρκική κατασκευαστική εταιρεία και το συνολικό κόστος ήταν περίπου 15 εκατομμύρια ευρώ! Έγινε με οθωμανικής κατασκευής τεχνικές, και στο μέτρο του δυνατού χρησιμοποιήθηκαν οι αυθεντικοί ογκόλιθοι της γέφυρας του 1566 όπου υπήρχαν ακόμα και ήταν αξιοποιήσιμοι, οι οποίοι ανασύρθηκαν από το ποτάμι από Ούγγρους δύτες.


Η επίσημη επαναλειτουργία της γέφυρας έγινε στις 23 Ιουλίου του 2004 με παρόντες εκπρόσωπους από 60 χώρες. Έτσι ξεκίνησε μια νέα αρχή που σηματοδότησε την αναγέννηση της πόλης του Μόσταρ!

Αυτή ήταν η θρυλική ιστορία της stari most, της γέφυρας ορόσημο και σύμβολο, όχι μόνο για την αρχιτεκτονική της αξία! Είναι το πρώτο μνημείο της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης στον κατάλογο της UNESCO όπως και όλη η παλιά πόλη του Μόσταρ. H UNESCO περιέγραψε τη γέφυρα σαν ''Σύμβολο συμφιλίωσης και διεθνούς συνεργασίας και σύμβολο της συνύπαρξης διαφορετικών θρησκειών, πολιτισμών και εθνοτήτων''. Ένα σύμβολο γεφύρωσης της Ανατολής με τη Δύση, του Χριστιανικού με τον Ισλαμικό κόσμο αλλά και των καθολικών με τους ορθόδοξους.



Θυμήθηκα τον Ervin στο Σεράγεβο, που είχε κάνει αναφορά για την ιδιαιτερότητα της πόλης του Μόσταρ που είναι η διχοτόμηση της! Το δυτικό κομμάτι κατοικείται από Κροάτες ενώ το ανατολικό είναι κυριαρχούμενο από Βόσνιους. Από τους 127.000 κάτοικους του Μόσταρ, το 48,5% είναι Κροάτες και το 44% Βόσνιοι, ενώ το υπόλοιπο μικρό ποσοστό που απομένει είναι οι Σέρβοι κάτοικοι. Μας είχε πει πως οι κάτοικοι των δύο τμημάτων της πόλης, δεν έχουν και δεν θέλουν ιδιαίτερες σχέσεις μεταξύ τους. Είναι δύο ξεχωριστές κοινωνίες που ουσιαστικά λειτουργούν αυτόνομα. Όλα τα δημόσια σχολεία στο Μόσταρ, τόσο της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, χωρίζονται μεταξύ προγραμμάτων σπουδών Κροατών και προγραμμάτων σπουδών Βόσνιων!

Αφού περάσαμε την γέφυρα, συνεχίσαμε στο ανατολικό τμήμα της πόλης στην οδό Kujundziluk. Μπορεί σε ορισμένα σημεία να υπήρχε συνωστισμός απ’ τον κόσμο, μου άρεσε όμως πάρα πολύ η ζωντάνια που υπήρχε, η γραφικότητα, τα παραδοσιακά όσο και τουριστικά καταστήματα και κάποια πολύ ιδιαίτερα σημεία όπως αυτές οι σκάλες σαν μια μικρή πλατεία!



Λαοθάλασσα στο δρομάκι Kujundziluk



Μια εντυπωσιακή άποψη της παλιάς γέφυρας από την οδό Kujundziluk




Στο τέλος της οδού Kujundziluk, στην αρχή της Mala Tepa είναι το διάσημο τζαμί Koski Mehmed-pasina.



Ήταν από τα μέρη που θα επισκεπτόμασταν στο Μόσταρ πιο πολύ για να ανέβουμε στον Μιναρέ του και να θαυμάσουμε την θέα. Εκείνη τη στιγμή όμως είχε πολύ κόσμο. Ρωτήσαμε στο ταμείο τι ώρα κλείνει και μας είπε στις 19:00. Τέλεια. Και θα έχουν εξαφανιστεί λογικά τα γκρουπ των τουριστών, και θα είμαστε στην ώρα του ηλιοβασιλέματος!



Οδός Mala Tepa




Στο πολύ όμορφο αυτό σημείο της παλιάς πόλης, απέναντι από τα παραδοσιακά καταστήματα με τα φαναράκια, τα υφάσματα και τα παντός είδους σουβενίρ, καθίσαμε για την πρώτη μας στάση και για την πρώτη μας λιγούρα. Τσακίσαμε 3 μπουρέκ με κιμά και ήταν όνειρο. Κάτι τόσο απλό κι όμως τόσο θεσπέσιο! Όχι απλά ικανοποιήσαμε τη λιγούρα μας, αλλά σκάσαμε. Τώρα ξανά φαί το βράδυ!


Επειδή είχαμε όλη την μέρα στη διάθεση μας να απολαύσουμε την παλιά πόλη και επειδή είναι και μικρής έκτασης, είπαμε να απομακρυνθούμε να δούμε και το νέο κομμάτι του Μόσταρ που έχει πολλά ωραία να μας δείξει!

Στα αριστερά της οδού Brace Fejica η υπαίθρια αγορά. Λίγα πράγματα βέβαια και πιο πολύ μέλια και τοπικά ποτά. Οι άνθρωποι πάντως φιλικοί και πρόσχαροι. Ένα παλικαράκι μας πρόσφερε και φρέσκα σύκα από τη σοδειά τους.


Λίγο μετά το τζαμί Karadozbegova



Ελάχιστα βήματα πιο πέρα, στα αριστερά μας η πεζογέφυρα Bunur


Από τα σκαλιά κατεβήκαμε κάτω στο ποτάμι. Τα νερά του Νερέτβα ήταν πεντακάθαρα και με την τρελή ζέστη ήμασταν έτοιμοι να βουτήξουμε!



Η θέα πάνω από την πεζογέφυρα. Οι δύο όχθες του ποταμού Νερέτβα, ο λόφος Kriz na Humu με τον μεγάλο σταυρό και η γέφυρα της λεωφόρου Mostarskog bataljona.






Μπορεί στην παλιά πόλη να είναι όλα εντυπωσιακά αναστηλωμένα και γραφικά και τίποτα να μη θυμίζει την καταστροφή του πολέμου, μια βόλτα όμως στη νέα πόλη επιβάλλεται για να δει κανείς τα απομεινάρια και τα φαντάσματα – κτίρια της περιόδου 1992-1995 που στέκονται ακόμα σε διάφορα σημεία και θυμίζουν εκείνη την μαύρη εποχή. Μπορεί να μην είναι μια όμορφη εικόνα, αλλά είναι μέρος της ιστορίας του Μόσταρ που γεννά πολλά συναισθήματα ειδικά για τους Βόσνιους.

Οδός
Brace Brkica


H Brace Brkica ενώνεται με τη λεωφόρο Mostarskog bataljona. Μια πολύ ωραία περιοχή που εκτός από τα ερειπωμένα κτίρια, περιλαμβάνει τζαμιά και εξαιρετικά ανακατασκευασμένα ιστορικά κτίρια, την γέφυρα που συνεχίζει η λεωφόρος και ενώνει το ανατολικό με το δυτικό Μόσταρ με πολύ ωραία θέα του ποταμού και των γύρω βουνών και τελειώνει στην πλατεία Spanski trg με το εντυπωσιακό Γυμνάσιο του Μόσταρ.






Στη διασταύρωση της Mostarskog bataljona με τη Kralja Zvonimira και τη Bulevar





Στην πλατεία Spanski trg το Stara Gimnazija Mostar (Παλιό Γυμνάσιο)



Το πρώτο Γυμνάσιο στο Μόσταρ, καθιερώθηκε το 1893 αλλά το κτίριο ολοκληρώθηκε σε πρώτη φάση το 1898 και το δεύτερο μισό του κτιρίου το 1902. Είναι ένα αρχιτεκτονικό διαμάντι της Αυστροουγγρικής περιόδου, όταν η αυτοκρατορία ήθελε να προωθήσει την εθνική ταυτότητα της Βοσνίας και να απομακρύνει τη σύνδεση της με την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Επομένως έχει μεγάλη ιστορική αξία και θεωρείται εθνικό μνημείο.

Βλέποντάς το μας θύμισε φυσικά το δημαρχείο του Σαράγιεβου καθώς και τα δύο φτιάχτηκαν την περίοδο της Αυστροουγγαρίας σε μαυριτανικό στυλ αρχιτεκτονικής. Αν και σε όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα του Μόσταρ υπάρχει ξεκάθαρα διαχωρισμός και ξεχωριστά σχολικά προγράμματα για Βόσνιους και Κροάτες, το παλιό Γυμνάσιο αποτελεί την μοναδική εξαίρεση.
Η ιδέα της ενοποίησης βέβαια είχε έντονες αντιδράσεις πολιτικών, ιδιαίτερα των Κροατών που πίστευαν ότι η εθνική τους ταυτότητα απειλείται. Παρ 'όλα αυτά, η ολοκλήρωση έχει επιτευχθεί σε κάποιο βαθμό και ονομάζεται "σπάνια κοινωνικό πείραμα''. Οι μαθητές πάντως ως επί το πλείστον χαιρέτισαν την κατάργηση του διαχωρισμού.

Και το γυμνάσιο είχε σημαντικά καταστραφεί από τους βομβαρδισμούς κατά τη διάρκεια του πολέμου Βοσνίας – Κροατίας. Η ανακαίνιση του γυμνασίου ξεκίνησε το 2004 και ολοκληρώθηκε το 2009.


Μετά το Σεράγεβο τα μαθήματα ιστορίας και του πολέμου συνεχίστηκαν με επιτυχία και στο Μόσταρ. Από τις λίγες φορές που ο Rose με πρόσεχε με ενδιαφέρον :DΕπειδή όμως η σχεδόν καλοκαιρινή ζέστη μας κούρασε κάναμε μια στάση σε παγκάκι στην υπέροχη πεζοδρομημένη Nikole Subica Zrinskog.





Ακριβώς δίπλα στο Park Zrinjevac και τους γύρω δρόμους Kralja Zvonimira και Spanski trg, είχαν ενδιαφέρον τα χτυπημένα και κατεστραμμένα κτίρια από τον πόλεμο. Εδώ ήταν η περιοχή της πρώτης γραμμής με τις περισσότερες μάχες.

Σημάδια από τους βομβαρδισμούς στην άσφαλτο της οδού Kralja Zvonimira


Κτίριο στη οδό Kralja Zvonimira με ωραία γκράφιτι. Όπου γκράφιτι κι εγώ δίπλα!



Άλλο ερειπωμένο κτίριο στην Kralja Zvonimira



Εξαιρετικά γκράφιτι στο Park Zrinjevac με φόντο κατεστραμμένα ερείπια





Στην πλατεία Spanski trg



Η συνέχεια επί της κεντρικής λεωφόρου (Bulevar)



Δίπλα στο Γυμνάσιο, το Δημαρχείο της πόλης




Kι άλλα κατεστραμμένα σπίτια επί της Bulevar



Το καμπαναριό της καθολικής εκκλησίας Αγίου Πέτρου και Παύλου (Zupna crkva Svetog Petra i Pavla). Το ύψους 107 μέτρων καμπαναριό είναι ορατό από κάθε σημείο του Μόσταρ.



Στρίψαμε αριστερά στην οδό Onescukova και ήμασταν έτοιμοι για τον δεύτερο γύρο της περιήγησης μας στα μονοπάτια της παλιάς πόλης.

 
Last edited:

elenara88

Member
Μηνύματα
1.789
Likes
1.817
Επόμενο Ταξίδι
Πορτογαλία
Ονειρεμένο Ταξίδι
Ανταρκτική, Περού, Ινδία
Σου εχω πει ποσό αγαπώ τις ιστορίες σου ε; Για παμε, πολυ με ενδιαφέρουν τα Βαλκάνια!
 

giannismits

Member
Μηνύματα
3.494
Likes
11.726
Επόμενο Ταξίδι
?
Σου εχω πει ποσό αγαπώ τις ιστορίες σου ε; Για παμε, πολυ με ενδιαφέρουν τα Βαλκάνια!
Nαι δεν έχω παράπονο:)
Ε νομίζω πως μια Βοσνία επιβάλλεται να τη γράψω.
Και πράγματι είχε πολύ ενδιαφέρον αυτό το ταξίδι.
 

underwater

Member
Μηνύματα
2.692
Likes
11.085
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Ανταρκτική
Γιάννη μου περιμένω σαν τρελή τη συνέχεια!
Λατρεύω τα Βαλκάνια και η Βοσνία είναι για μένα μακράν η ομορφότερη και πιο ενδιαφέρουσα (μετά την Ελλάδα) χώρα από όσες Βαλκάνιες γειτόνισσες έχω επισκεφτεί (εντάξει, έχω ακόμα Αλβανία, Κόσοβο και Σλοβενία στη λίστα, αλλά πόσο πιθανό να της πάρουν την πρωτιά; :p ).
Θέλω πολύ να ακούσω τις απόψεις σου για αυτή την υπέροχη και βασανισμένη χώρα.
 

Vasileti

Member
Μηνύματα
478
Likes
1.632
Σκίρτημα και έκτακτες συστολές!!!αυτό μου προκάλεσε ο τίτλος!

Η μετεφηβική μου ψυχή παντρεύτηκε το Σεράγεβο το 1984, μετά από πολλούς μήνες που αναπνεύσαμε μαζί σε ένα ασπρόμαυρο παρελθόν αντιθέσεων. Σκηνές επικές για νέο εκείνης της εποχής, τολμηρός αλλά χαζός και τυχερός, τις έζησα.

Διαγωνισμοί σε σλιβοβίτσα, αγριότητα από τις καφέ στολές, προβλήματα βίζας, απίστευτες καταστάσεις στον Ντρίνα και μια μεγάλη αγκαλιά από εμπειρίες που αποτελούν προσωπική περιουσία...

Ήταν αδύνατο ακόμη και για κάποιο συμμαζεμένο αρσενικό της εποχής να μην καθηλωθεί από τις σαγηνευτικές ανατολίτικης συστολής Σέρβες σε μια ηθελημένη άγνοια παντός είδους κινδύνου μέσα σε ένα περιβάλλον όπου το φαινόμενο συγκέντρωσης τάσεων είχε ήδη αρχίσει.

Δεν υπήρξε δευτερόλεπτο που να έπεσε κάτω, σε κάθε τύπου εμπειρία, υπό το βλέμμα πορτραίτων τίτα μπράβα.

Κομμάτι της ζωής μου που αχνίζει ακόμη, το αφήνω να κάνει download σε updates από την επιδέξια γραφή ενός μέλους που από την εισαγωγή του ήδη εμπιστεύομαι.

Το νου σου, αν και θα λείψω για καιρό, λίγο πιο ανατολικά θάμαι και θα σε παρακολουθώ!-)
 
Last edited:

giannismits

Member
Μηνύματα
3.494
Likes
11.726
Επόμενο Ταξίδι
?
Γιάννη μου περιμένω σαν τρελή τη συνέχεια!
Λατρεύω τα Βαλκάνια και η Βοσνία είναι για μένα μακράν η ομορφότερη και πιο ενδιαφέρουσα (μετά την Ελλάδα) χώρα από όσες Βαλκάνιες γειτόνισσες έχω επισκεφτεί (εντάξει, έχω ακόμα Αλβανία, Κόσοβο και Σλοβενία στη λίστα, αλλά πόσο πιθανό να της πάρουν την πρωτιά; :p ).
Θέλω πολύ να ακούσω τις απόψεις σου για αυτή την υπέροχη και βασανισμένη χώρα.
Θαρώ πως οι περισσότεροι που επισκέπτονται τη Βοσνία την έχουν στην καρδιά τους. Είναι ξεχωριστός τόπος και πολύ διαφορετικός. Δεν θα την συγκρίνω με τη Σλοβενία η οποία ίσως κερδίζει στα σημεία βέβαια! Όμως σαν επισκέπτης έχεις πολλά να πάρεις από ένα τέτοιο ταξίδι. Έχει μια μοναδικότητα σαν χώρα και την συνοδεύουν οι ιστορίες του πολέμου που είναι συγκλονιστικές. Και όσο παράδοξο και άσχημο αν ακουστεί, και συγνώμη γι' αυτό, ο πόλεμος του 1992-1995 είναι ένα τουριστικό προιόν και καταλαβαινεις φαντάζομαι με ποια έννοια το λέω.
 

giannismits

Member
Μηνύματα
3.494
Likes
11.726
Επόμενο Ταξίδι
?
Και εγώ περιμένω με αγωνία την συνέχεια, το μόνο που ξέχασες στην πολύ κατατοπιστική εισαγωγή (είσαι διαβασμένος) είναι αυτοί
Το θεός αν είναι? Ομολογω δεν είχα ιδέα για τη εκτέλεση και για το συγκεκριμένο συγκρότημα. Δεν ήξερα ότι ο Goran Bregovic ξεκίνησε από αυτό το συγκρότημα.
 

Vasileti

Member
Μηνύματα
478
Likes
1.632
Ετοιμάζω βαλίτσα αλλά...

Boreallis οι Hleb I sol ακούγονταν αρκετά το '84 και με ευλάβεια, μαζί με άλλα "πειστήρια", κρατάω έναν δίσκο βινυλίου τους, δώρο φίλης από το Mostar! Τους ήξερες? Γενικά ανθούσε ένα εναλλακτικό rock που μου ακουγόταν περίεργο! Την εποχή εκείνη είχα δει και τους πιο αγριόμορφους Punk ever, πιο πέρα, Λιουμπλιάνα!

giannismits πιστεύω επιτρέπεις να επισημαίνω κάτι που μου είχε κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση ακούγοντας το τότε από κάποιους σαραντάρηδες της εποχής: "Θα έχουμε πόλεμο" !!! Το "8 χρόνια πριν από αυτό που κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει" φαίνεται να ισχύει μόνο για το μέγεθος της καταστροφής..
 

Borealis

Member
Μηνύματα
3.817
Likes
7.699
Boreallis οι Hleb I sol ακούγονταν αρκετά το '84 και με ευλάβεια, μαζί με άλλα "πειστήρια", κρατάω έναν δίσκο βινυλίου τους, δώρο φίλης από το Mostar! Τους ήξερες? Γενικά ανθούσε ένα εναλλακτικό rock που μου ακουγόταν περίεργο!
΄
Οχι δεν τους ξέρω θα τους ψάξω, η πόλη υπήρξε από το 70 η πρωτεύουσα του γιουγκοσλάβικου ροκ αυτή τους γέννησε όλους, crvena jabuka, zabranjeno pusenie κλπ
Οι Λάιμπαχ από τη Λιουμπλιάνα ήρθαν πολύ αργότερα και έκαναν καριέρα στην Ευρώπη υμνώντας τους Ναζί, καμιά σχέση με την γιουγκοσλάβικη ροκ σκηνή.
 

giannismits

Member
Μηνύματα
3.494
Likes
11.726
Επόμενο Ταξίδι
?
giannismits πιστεύω επιτρέπεις να επισημαίνω κάτι που μου είχε κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση ακούγοντας το τότε από κάποιους σαραντάρηδες της εποχής: "Θα έχουμε πόλεμο" !!! Το "8 χρόνια πριν από αυτό που κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει" φαίνεται να ισχύει μόνο για το μέγεθος της καταστροφής..
Εντυπωσιακό. Σίγουρα μετά τον Τίτο άρχισε η αστάθεια στην Γιουγκοσλαβία αλλά νομίζω πως δεν υπήρχαν σύννεφα πολέμου. Βέβαια όταν είσαι κάτοικος και τα ζεις εκ των έσω αντιλαμβάνεσαι περισσότερα πράγματα. Από το 1989 άρχισε να μυρίζει μπαρούτι.
 

Vasileti

Member
Μηνύματα
478
Likes
1.632
Έτσι είναι, από το 89. Στ' αυτιά μου όμως ακόμη έχω τις κουβέντες αυτές από δύο κοινούς, μελαγχολικές φυσιογνωμίες θα έλεγα ότι ήταν, έναν μηχανικό παραγωγής και έναν που δεν θυμάμαι την ιδιότητα του. Ο λόγος που η εντύπωση χαράκτηκε είναι ευνόητος. Στα είκοσι σου μέσα στην καλή χαρά και γοητευμένος από ωραίες καταστάσεις ζωής η λέξη 'war" ήταν σαν πέτρα, το background δεν έδειχνε τίποτε.
Τεράστιο όμως το ιστορικό αυτό κεφάλαιο και μπορεί κάποιος να ψάχνεται απεριόριστα. Δεν μπορείς να είσαι βέβαιος για αρκετά πράγματα...
 

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.108
Μηνύματα
880.493
Μέλη
38.836
Νεότερο μέλος
ipagou

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom