ggonholidays
Member
- Μηνύματα
- 576
- Likes
- 1.164
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νησιά Γκαλαπάγκος
Ούτε που καταλάβαμε πότε φτάσαμε στο ξενοδοχείο αφού με τα μούτρα κολλημένα στα παράθυρα παρατηρούσαμε τις καθημερινές σκηνές του Ανόι. Το ξενοδοχείο μας βρισκόταν στη παλιά πόλη και το κλείσαμε μέσω agoda.com με κριτήριο τη τιμή, την τοποθεσία και τις καλές κριτικές αλλά και μια μεγάλη δόση τύχης αφού τα ξενοδοχεία στο Ανόι είναι άπειρα και τα πλείστα με καταπληκτικές κριτικές. Πουθενά αλλού μέχρι τώρα δεν έχω συναντήσει αυτό το πρόβλημα
. Να υπάρχουν άπειρα καταλύματα με καλές τιμές και καλές κριτικές κυρίως για την εξυπηρέτηση του προσωπικού και γι αυτό να μην μπορώ να διαλέξω. Μετά την επίσκεψη μου στο Βόρειο Βιετνάμ μπορούσα να καταλάβω γιατί.
Κάναμε τσεκ ιν και ο νεαρός υπάλληλος του ξενοδοχείου μας οδήγησε στο δωμάτιο μας. Καθώς μας έδινε πληροφορίες για το δωμάτιο το αετίσιο μάτι μου αρπάζει μια ταχύτατη λιλιπούτια κίνηση και με μια επιδέξια κίνηση καρατέκα ,ΜΠΑΜ!, η άμοιρη Τερέζα βρίσκεται χαλκομανία κάτω από το παπούτσι μου. Κοιτάω με τρόμο τον Βιετναμέζο και εύχομαι να μην είναι φανατικός βουδιστής και με λιντσάρει που σκότωσα το φτωχό πλάσμα αφού κάθε φορά που σκοτώνω κατσαρίδα μου έρχεται στο μυαλό η σκηνή από το The Next Karate Kid που η κοπελιά πάει να σκοτώσει ένα έντομο σε ένα βουδιστικό μοναστήρι και οι μοναχοί της κρατάνε μούτρα. Αντί αυτού όμως ο πιτσιρικάς άρχισε να απολογείται και έτρεξε στο μπάνιο για να πάρει χαρτί και να μαζέψει το πτώμα. Μέχρι να επιστρέψει οι συγγενείς του θύματος πήραν χαμπάρι το φονικό και άρχισαν να ξεπροβάλουν από παντού. Άλλες έβγαιναν από το στρώμα, άλλες από το κομοδίνο, άλλες από την πολυθρόνα. Σύσκεψη λοιπόν... Τι κάνουμε? Μένουμε εδώ με τις μικρές Τερέζες ή την κάνουμε για άλλο ξενοδοχείο; Όση ώρα συζητούσαμε, στο background ο νεαρός Βιετναμέζος να κυνηγάει κατσαρίδες σε όλο το δωμάτιο πηδώντας πάνω από τα κρεβάτια. Ο σύζυγος όπως πάντα ατάραχος, ψύχραιμος και ορθολογιστής, συνοψίζει «ή θα μείνουμε εδώ και θα βγούμε για βόλτα στο Ανόι ή θα πάρουμε τους δρόμους για άλλο ξενοδοχείο και δεν θα προλάβουμε βόλτα σήμερα.» Κατσαρίδες λοιπόν, έπαψαν να μου ακούγονται και τόσο άσχημα. Άλλωστε μην νομίζετε, μπορεί να ήταν εκατοντάδες άλλα ήταν μικρούλες οι καημένες. Καμία σχέση με αυτές που έχουμε στη Κύπρο. Τις μεγάλες, που όταν τις πατάς ακούγεται αυτό το αηδιαστικό κρακ κάτω από το πόδι σου. (Μπλιάααχ!!!!).... Η απόφαση πάρθηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Ένα βράδι ήτανε, θα επιβιώναμε. Αποχαιρετήσαμε τον νεαρό Βιετναμέζο που συνέχισε να απολογείται και ξεκινήσαμε να ετοιμαζόμαστε για έξοδο. La cucaracha la cucaracha κατσαρίδα μου γλυκιάααα ... τραγουδούσα την ώρα που κυνηγούσα τις κατσαριδούλες σε όλο το δωμάτιο. Κααααααιιιιι αλλάζουμε και πάμε ... Μια κατσαριδούλα η μικρή Τερέζαααααα..... Αλλά ήταν πολλές και ήταν παντου και η μάχη ήταν άνιση γιατί εγώ ήμουν μόνη αφού ο σύζυγος ανακάλυψε μια καρέκλα του μασάζ και το θεώρησε πιο ενδιαφέρον. Κατσαρίδες vs ggonholidays σημειώσατε 1. Ξεκίνησα από το κρεβάτι και έφτασα μέχρι τις κουρτίνες όταν τη προσοχή μου συνεπήρε η θέα από την κίνηση στο δρόμο. Κάτω από το παράθυρο μας πλήθος κόσμου πηγαινοερχόταν. Πεζοί, παπάκια, φορτωμένα ποδήλατα, αυτοκίνητα, πλανόδιοι πωλητές... Η πόλη είχε μια ευχάριστη θετική ενέργεια και έναν ρομαντισμό συνάμα. Δεν μπορούσα να περιμένω λεπτό. Πήραμε τις απαραίτητες πληροφορίες από την ρεσεψιονιστ και ξεχυθήκαμε στους δρόμους του Ανόι. Περιηγηθήκαμε στα σοκάκια της παλιάς πόλης που ξεχύλιζαν από ζωή έστω και αν ήταν βράδι και καταλήξαμε στη νυκτερινή αγορά.
Σουλατσάραμε πάνω κάτω, χαζέψαμε τη πραμάτεια, κάναμε αναγνώριση εστιατορίων και μπαρ και τελικά καταλήξαμε σε ένα μαγειρείο που μας είχε προτείνει η ρεσεψιονιστ όταν την πιέσαμε να μας πει που πάει η ίδια. Το μαγαζί ήταν γεμάτο τόσο από τουρίστες όσο και από ντόπιους. Η κοπελιά μας είπε ότι φτιάχνει πολύ ωραία νουτλς με βοδινό και γι αυτό τα δοκιμάσαμε και δεν απογοητευτήκαμε. Ο λογαριασμός μαζί με τα ποτά μας ανήλθε στο αστρονομικό ποσό των 5Ε και για τους δύο.
Ξαναβγήκαμε στους δρόμους αλλά ήταν πλέον αργά και η κίνηση άρχισε να αραιώνει και μας άρχισε να μας καταβάλει η κούραση γι αυτό πήραμε το δρόμο προς το ξενοδοχείο αφού κάναμε πρώτα στάση στην υπέροχη λίμνη. Η νύχτα ήταν γλυκιά και η περιοχή ήταν ήσυχη και έκπεμπε ηρεμία.
Το Ανόι μας έκανε να νοιώθουμε μια οικειότητα, σαν να είχαμε ξαναβρεθεί εκεί. Παρόλο που ήταν αργά το βράδι σε καμία περίπτωση δεν νοιώσαμε να απειλούμαστε, αντίθετα οι ντόπιοι ήταν χαμογελαστοί και κινούνταν σε χαλαρούς, ήρεμους ρυθμούς.
Επιστρέψαμε σε μερικά λεπτά στο ξενοδοχείο μας που ήταν πολύ κοντά στη λίμνη. Ο νεαρός Βιετναμέζος κοιμόταν στον καναπέ και τον ξυπνήσαμε για να μας ανοίξει. Περιττό να αναφέρω ότι ο ύπνος μας δεν ήταν και τόσο γαλήνιος νοιώθοντας τις κατσαριδούλες να κινούνται στο δωμάτιο. Καληνύχτα λοιπόν… κατσαρίδες και αράχνες γλυκίαααα μου θα μας κρατούν συντροφιά
...Αύριο έχουμε περιήγηση στα αξιοθέατα του Ανόι.
Σημείωση: Το ξενοδοχείο μας ήταν το Aquarius Legend Hotel και το κόστος του ήταν Ε21 το βράδι με πρωινό. Η τοποθεσία του ήταν πολύ βολική, τα δωμάτια άνετα στο μέγεθος και το προσωπικό ευγενέστατο. Το συνιστώ σε φυσιολάτρες που θέλουν να κοιμούνται νοιώθοντας ότι είναι στη φύση, με έντομα, ερπετά κλπ. Για όλους τους υπόλοιπους έχω μια πολύ καλύτερη εισήγηση που θα την αναφέρω σε 2-3 κεφάλαια. Αν θα πάει κανείς μέσα στον επόμενο χρόνο, γιατί με τον ρυθμό που γράφω τόσο θα μου πάρει να γράψω 2-3 κεφάλαια, στείλετε π.μ.
. Να υπάρχουν άπειρα καταλύματα με καλές τιμές και καλές κριτικές κυρίως για την εξυπηρέτηση του προσωπικού και γι αυτό να μην μπορώ να διαλέξω. Μετά την επίσκεψη μου στο Βόρειο Βιετνάμ μπορούσα να καταλάβω γιατί.Κάναμε τσεκ ιν και ο νεαρός υπάλληλος του ξενοδοχείου μας οδήγησε στο δωμάτιο μας. Καθώς μας έδινε πληροφορίες για το δωμάτιο το αετίσιο μάτι μου αρπάζει μια ταχύτατη λιλιπούτια κίνηση και με μια επιδέξια κίνηση καρατέκα ,ΜΠΑΜ!, η άμοιρη Τερέζα βρίσκεται χαλκομανία κάτω από το παπούτσι μου. Κοιτάω με τρόμο τον Βιετναμέζο και εύχομαι να μην είναι φανατικός βουδιστής και με λιντσάρει που σκότωσα το φτωχό πλάσμα αφού κάθε φορά που σκοτώνω κατσαρίδα μου έρχεται στο μυαλό η σκηνή από το The Next Karate Kid που η κοπελιά πάει να σκοτώσει ένα έντομο σε ένα βουδιστικό μοναστήρι και οι μοναχοί της κρατάνε μούτρα. Αντί αυτού όμως ο πιτσιρικάς άρχισε να απολογείται και έτρεξε στο μπάνιο για να πάρει χαρτί και να μαζέψει το πτώμα. Μέχρι να επιστρέψει οι συγγενείς του θύματος πήραν χαμπάρι το φονικό και άρχισαν να ξεπροβάλουν από παντού. Άλλες έβγαιναν από το στρώμα, άλλες από το κομοδίνο, άλλες από την πολυθρόνα. Σύσκεψη λοιπόν... Τι κάνουμε? Μένουμε εδώ με τις μικρές Τερέζες ή την κάνουμε για άλλο ξενοδοχείο; Όση ώρα συζητούσαμε, στο background ο νεαρός Βιετναμέζος να κυνηγάει κατσαρίδες σε όλο το δωμάτιο πηδώντας πάνω από τα κρεβάτια. Ο σύζυγος όπως πάντα ατάραχος, ψύχραιμος και ορθολογιστής, συνοψίζει «ή θα μείνουμε εδώ και θα βγούμε για βόλτα στο Ανόι ή θα πάρουμε τους δρόμους για άλλο ξενοδοχείο και δεν θα προλάβουμε βόλτα σήμερα.» Κατσαρίδες λοιπόν, έπαψαν να μου ακούγονται και τόσο άσχημα. Άλλωστε μην νομίζετε, μπορεί να ήταν εκατοντάδες άλλα ήταν μικρούλες οι καημένες. Καμία σχέση με αυτές που έχουμε στη Κύπρο. Τις μεγάλες, που όταν τις πατάς ακούγεται αυτό το αηδιαστικό κρακ κάτω από το πόδι σου. (Μπλιάααχ!!!!).... Η απόφαση πάρθηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Ένα βράδι ήτανε, θα επιβιώναμε. Αποχαιρετήσαμε τον νεαρό Βιετναμέζο που συνέχισε να απολογείται και ξεκινήσαμε να ετοιμαζόμαστε για έξοδο. La cucaracha la cucaracha κατσαρίδα μου γλυκιάααα ... τραγουδούσα την ώρα που κυνηγούσα τις κατσαριδούλες σε όλο το δωμάτιο. Κααααααιιιιι αλλάζουμε και πάμε ... Μια κατσαριδούλα η μικρή Τερέζαααααα..... Αλλά ήταν πολλές και ήταν παντου και η μάχη ήταν άνιση γιατί εγώ ήμουν μόνη αφού ο σύζυγος ανακάλυψε μια καρέκλα του μασάζ και το θεώρησε πιο ενδιαφέρον. Κατσαρίδες vs ggonholidays σημειώσατε 1. Ξεκίνησα από το κρεβάτι και έφτασα μέχρι τις κουρτίνες όταν τη προσοχή μου συνεπήρε η θέα από την κίνηση στο δρόμο. Κάτω από το παράθυρο μας πλήθος κόσμου πηγαινοερχόταν. Πεζοί, παπάκια, φορτωμένα ποδήλατα, αυτοκίνητα, πλανόδιοι πωλητές... Η πόλη είχε μια ευχάριστη θετική ενέργεια και έναν ρομαντισμό συνάμα. Δεν μπορούσα να περιμένω λεπτό. Πήραμε τις απαραίτητες πληροφορίες από την ρεσεψιονιστ και ξεχυθήκαμε στους δρόμους του Ανόι. Περιηγηθήκαμε στα σοκάκια της παλιάς πόλης που ξεχύλιζαν από ζωή έστω και αν ήταν βράδι και καταλήξαμε στη νυκτερινή αγορά.
Σουλατσάραμε πάνω κάτω, χαζέψαμε τη πραμάτεια, κάναμε αναγνώριση εστιατορίων και μπαρ και τελικά καταλήξαμε σε ένα μαγειρείο που μας είχε προτείνει η ρεσεψιονιστ όταν την πιέσαμε να μας πει που πάει η ίδια. Το μαγαζί ήταν γεμάτο τόσο από τουρίστες όσο και από ντόπιους. Η κοπελιά μας είπε ότι φτιάχνει πολύ ωραία νουτλς με βοδινό και γι αυτό τα δοκιμάσαμε και δεν απογοητευτήκαμε. Ο λογαριασμός μαζί με τα ποτά μας ανήλθε στο αστρονομικό ποσό των 5Ε και για τους δύο.
Ξαναβγήκαμε στους δρόμους αλλά ήταν πλέον αργά και η κίνηση άρχισε να αραιώνει και μας άρχισε να μας καταβάλει η κούραση γι αυτό πήραμε το δρόμο προς το ξενοδοχείο αφού κάναμε πρώτα στάση στην υπέροχη λίμνη. Η νύχτα ήταν γλυκιά και η περιοχή ήταν ήσυχη και έκπεμπε ηρεμία.
Το Ανόι μας έκανε να νοιώθουμε μια οικειότητα, σαν να είχαμε ξαναβρεθεί εκεί. Παρόλο που ήταν αργά το βράδι σε καμία περίπτωση δεν νοιώσαμε να απειλούμαστε, αντίθετα οι ντόπιοι ήταν χαμογελαστοί και κινούνταν σε χαλαρούς, ήρεμους ρυθμούς.
Επιστρέψαμε σε μερικά λεπτά στο ξενοδοχείο μας που ήταν πολύ κοντά στη λίμνη. Ο νεαρός Βιετναμέζος κοιμόταν στον καναπέ και τον ξυπνήσαμε για να μας ανοίξει. Περιττό να αναφέρω ότι ο ύπνος μας δεν ήταν και τόσο γαλήνιος νοιώθοντας τις κατσαριδούλες να κινούνται στο δωμάτιο. Καληνύχτα λοιπόν… κατσαρίδες και αράχνες γλυκίαααα μου θα μας κρατούν συντροφιά
...Αύριο έχουμε περιήγηση στα αξιοθέατα του Ανόι.Σημείωση: Το ξενοδοχείο μας ήταν το Aquarius Legend Hotel και το κόστος του ήταν Ε21 το βράδι με πρωινό. Η τοποθεσία του ήταν πολύ βολική, τα δωμάτια άνετα στο μέγεθος και το προσωπικό ευγενέστατο. Το συνιστώ σε φυσιολάτρες που θέλουν να κοιμούνται νοιώθοντας ότι είναι στη φύση, με έντομα, ερπετά κλπ. Για όλους τους υπόλοιπους έχω μια πολύ καλύτερη εισήγηση που θα την αναφέρω σε 2-3 κεφάλαια. Αν θα πάει κανείς μέσα στον επόμενο χρόνο, γιατί με τον ρυθμό που γράφω τόσο θα μου πάρει να γράψω 2-3 κεφάλαια, στείλετε π.μ.
Last edited:
