ggonholidays
Member
- Μηνύματα
- 576
- Likes
- 1.164
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νησιά Γκαλαπάγκος
Προσωπικά έχω μεγάλη αδυναμία στις αγορές. Φυσικά όσο πιο έθνικ είναι η αγορά τόσο πιο πολύ ξετρελαίνομαι. Γι αυτό το λόγο, διαβάζοντας για τη BacHa δεν υπήρχε περίπτωση να μην κάνω το ανθρωπίνως δυνατό να βρεθώ εκεί.
Κάθε Κυριακή στη BacHa μαζεύονται εκατοντάδες μέλη των φυλών του Βόρειου Βιετνάμ για να πωλήσουν τα εμπορεύματα τους. Λαχανικά, χειροτεχνίες, είδη για το σπίτι αλλά και ζωντανά ζώα και οτιδήποτε άλλο μπορεί να σκεφτεί ο ανθρώπινος νους. Από τις πρωινές ώρες τις Κυριακής μέχρι το μεσημέρι η πόλη μεταμορφώνεται σε μια τεράστια πολύβουη και πολύχρωμη αγορά. Το πολύχρωμη το χρωστάει στις γυναίκες της φυλής FlowerHmong που οι παραδοσιακές τους στολές αποτελούνται από πολύχρωμα επίπεδα.
Χαθήκαμε από το γκρούπ με το που φτάσαμε στη BacHa και για τις επόμενες 2 ώρες περιπλανηθήκαμε στους διαδρόμους της αγοράς χαζεύοντας τη πραμάτεια εγώ, σε φωτογραφική υστερία ο σύζυγος που δεν σταματούσε να φωτογραφίζει τους ντόπιους και τα ζωντανά τους. Πάρα πολλοί τουρίστες και αρκετοί από τους πωλητές πωλούσαν τουριστικά προϊόντα, αλλά παρόλα αυτά η αγορά είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.
Περάσαμε αρκετό χρόνο παρακολουθώντας τις αγοραπωλησίες των ζώων και κάνοντας μερικές αγορές σε πολύ καλές τιμές όπως χειροποίητες τσάντες και ρουχαλάκια. Οι άνθρωποι ήταν πολύ φιλικοί και χαμογελαστοί.
Σε κάποια φάση βρέθηκα με μια μαγκούρα στο χέρι να προσπαθώ να κατεβάσω μπλουζάκια που ήταν κρεμασμένα ψηλά αφού είχα βαρεθεί να περιμένω να εξυπηρετηθώ. Η κοπελιά που είχε το σταν έκανε τρελές πωλήσεις και δεν προλάβαινε. Με πήρανε χαμπάρι κάμποσοι τουρίστες που περίμεναν και αυτοί και τρέξανε να τους εξυπηρετήσω. Με πήρε χαμπάρι μετά η κοπελιά και άρχισε να μου δίνει οδηγίες πως να εξυπηρετήσω το κόσμο. Πρέπει να πούλησα 5-6 μπλουζάκια τουλάχιστον. Έγω έφυγα από εκεί περήφανη για τον εαυτό μου που είχα τόσο μεγάλη επιτυχία στις πωλήσεις ενώ ο σύζυγος υποστήριζε ότι έπεσα για άλλη μια φορά θύμα εργασιακής εκμετάλλευσης. Ούτε σκόντο στο μπλουζάκι που πήρα δεν μου έκανε.
Γευματίσαμε σε ένα εστιατόριο στην αρχή της αγοράς μαζί με το γκρούπ. Ομολογώ ότι το γεύμα ήταν πλούσιο και γευστικό παρόλο που πήγαινα με πολύ χαμηλές προσδοκίες μιας και το γεύμα περιλαμβανόταν στην τιμή της εκδρομής.
Μετά το γεύμα και αφού η αγορά είχε τελειώσει επιβιβαστήκαμε στα πούλμαν και επισκεφτήκαμε ένα μειονοτικό χωριό. Οι επίσκεψης σε αυτά τα χωρία με κάνουν να νοιώθω λίγο άβολα. Σαν να κάνω μπανιστήρι στην ζωή των ανθρώπων. Σαν να παραβιάζω την ιδιωτικοτητά τους. Μπαίνω στη θέση τους και σκέφτομαι «Θα άρεσε σε μένα να περνούσαν από το μπαλκόνι μου πλήθη κόσμου και να με φωτογράφιζαν την ώρα που άραζα στο καναπέ μου? Η διαφορά είναι όμως ότι αυτοί οι άνθρωποι μας περιμένουν. Έχουν βρεί αυτό το τρόπο για να κερδίζουν εξτρά εισόδημα και το εκμεταλλεύονται. Είναι προετοιμασμένοι για να δείχνουν στο τουρίστα του πούλμαν αυτά που θέλουν να δείξουν και τέρμα. Κάναμε μια βόλτα στα χωμάτινα δρομάκια του χωριού ανάμεσα στις κότες και τα γουρούνια και μπήκαμε σε 2 από τα σπίτια όπου μας ξενάγησαν.
Τα σπίτια τους ήταν ένας ενιαίος χώρος χωρίς να χωρίζει η κουζίνα από το καθιστικό και το υπνοδωμάτιο. Όλα ήταν πεντακάθαρα όπως και οι δρόμοι του χωριού.
Στο δρόμο της επιστροφής για τη Σαπα κάναμε μια σύντομη στάση στα σύνορα με τη Κίνα. Ήταν καλά απλά για να ξεμουδιάσουμε. Τίποτα άλλο.
Φτάσαμε στη Σάπα αργά το απόγευμα και πήγαμε κατευθείαν στο ξενοδοχείο. Το προσωπικό ομολογουμένως εξυπηρετικότατο μας ενημέρωσε για το δείπνο και το πρωινό καθώς και για την εκδρομή την επόμενη μέρα. Πήραμε τα κλειδιά και ανεβήκαμε στο δωμάτιο μας. Η πρώτη εντύπωση ήταν πολύ ευχάριστη. Το δωμάτιο ήταν φρεσκοβαμμένο με καινούργια έπιπλα και πάτωμα. Ανοίγοντας όμως τη πόρτα του μπάνιου ήταν σαν να βρισκόμασταν σε άλλο ξενοδοχείο. Σαν να έκανες ένα βήμα πίσω στο χρόνο και βρισκόσουν ξαφνικά τουλάχιστον δύο δεκαετίες πίσω. Τα είδη υγιεινής ήταν ταλαιπωρημένα και φθαρμένα. Στη συνέχεια διαπιστώσαμε ότι όλο το ξενοδοχείο ήταν μια παρόμοια κατάσταση αφού οι μισοί χώροι ήταν ανακαινισμένοι ενώ οι άλλοι μισοί είχαν το μαύρο τους το χάλι.
Όσο βράδιαζε η θερμοκρασία έπεφτε αρκετά. Η πρώτη βόλτα που κάναμε στη πόλη μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Το βράδυ η πόλη ήταν πολύ ήσυχη. Πολύ λίγοι άνθρωποι κυκλοφορούσαν στους δρόμους και αρκετοί από αυτούς φορούσαν παραδοσιακές στολές. Υπήρχαν μερικά εστιατόρια και μπαρ που οι λιγοστοί θαμώνες ήταν τουρίστες.
Κάθε Κυριακή στη BacHa μαζεύονται εκατοντάδες μέλη των φυλών του Βόρειου Βιετνάμ για να πωλήσουν τα εμπορεύματα τους. Λαχανικά, χειροτεχνίες, είδη για το σπίτι αλλά και ζωντανά ζώα και οτιδήποτε άλλο μπορεί να σκεφτεί ο ανθρώπινος νους. Από τις πρωινές ώρες τις Κυριακής μέχρι το μεσημέρι η πόλη μεταμορφώνεται σε μια τεράστια πολύβουη και πολύχρωμη αγορά. Το πολύχρωμη το χρωστάει στις γυναίκες της φυλής FlowerHmong που οι παραδοσιακές τους στολές αποτελούνται από πολύχρωμα επίπεδα.
Χαθήκαμε από το γκρούπ με το που φτάσαμε στη BacHa και για τις επόμενες 2 ώρες περιπλανηθήκαμε στους διαδρόμους της αγοράς χαζεύοντας τη πραμάτεια εγώ, σε φωτογραφική υστερία ο σύζυγος που δεν σταματούσε να φωτογραφίζει τους ντόπιους και τα ζωντανά τους. Πάρα πολλοί τουρίστες και αρκετοί από τους πωλητές πωλούσαν τουριστικά προϊόντα, αλλά παρόλα αυτά η αγορά είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.
Περάσαμε αρκετό χρόνο παρακολουθώντας τις αγοραπωλησίες των ζώων και κάνοντας μερικές αγορές σε πολύ καλές τιμές όπως χειροποίητες τσάντες και ρουχαλάκια. Οι άνθρωποι ήταν πολύ φιλικοί και χαμογελαστοί.
Σε κάποια φάση βρέθηκα με μια μαγκούρα στο χέρι να προσπαθώ να κατεβάσω μπλουζάκια που ήταν κρεμασμένα ψηλά αφού είχα βαρεθεί να περιμένω να εξυπηρετηθώ. Η κοπελιά που είχε το σταν έκανε τρελές πωλήσεις και δεν προλάβαινε. Με πήρανε χαμπάρι κάμποσοι τουρίστες που περίμεναν και αυτοί και τρέξανε να τους εξυπηρετήσω. Με πήρε χαμπάρι μετά η κοπελιά και άρχισε να μου δίνει οδηγίες πως να εξυπηρετήσω το κόσμο. Πρέπει να πούλησα 5-6 μπλουζάκια τουλάχιστον. Έγω έφυγα από εκεί περήφανη για τον εαυτό μου που είχα τόσο μεγάλη επιτυχία στις πωλήσεις ενώ ο σύζυγος υποστήριζε ότι έπεσα για άλλη μια φορά θύμα εργασιακής εκμετάλλευσης. Ούτε σκόντο στο μπλουζάκι που πήρα δεν μου έκανε.
Γευματίσαμε σε ένα εστιατόριο στην αρχή της αγοράς μαζί με το γκρούπ. Ομολογώ ότι το γεύμα ήταν πλούσιο και γευστικό παρόλο που πήγαινα με πολύ χαμηλές προσδοκίες μιας και το γεύμα περιλαμβανόταν στην τιμή της εκδρομής.
Μετά το γεύμα και αφού η αγορά είχε τελειώσει επιβιβαστήκαμε στα πούλμαν και επισκεφτήκαμε ένα μειονοτικό χωριό. Οι επίσκεψης σε αυτά τα χωρία με κάνουν να νοιώθω λίγο άβολα. Σαν να κάνω μπανιστήρι στην ζωή των ανθρώπων. Σαν να παραβιάζω την ιδιωτικοτητά τους. Μπαίνω στη θέση τους και σκέφτομαι «Θα άρεσε σε μένα να περνούσαν από το μπαλκόνι μου πλήθη κόσμου και να με φωτογράφιζαν την ώρα που άραζα στο καναπέ μου? Η διαφορά είναι όμως ότι αυτοί οι άνθρωποι μας περιμένουν. Έχουν βρεί αυτό το τρόπο για να κερδίζουν εξτρά εισόδημα και το εκμεταλλεύονται. Είναι προετοιμασμένοι για να δείχνουν στο τουρίστα του πούλμαν αυτά που θέλουν να δείξουν και τέρμα. Κάναμε μια βόλτα στα χωμάτινα δρομάκια του χωριού ανάμεσα στις κότες και τα γουρούνια και μπήκαμε σε 2 από τα σπίτια όπου μας ξενάγησαν.
Τα σπίτια τους ήταν ένας ενιαίος χώρος χωρίς να χωρίζει η κουζίνα από το καθιστικό και το υπνοδωμάτιο. Όλα ήταν πεντακάθαρα όπως και οι δρόμοι του χωριού.
Στο δρόμο της επιστροφής για τη Σαπα κάναμε μια σύντομη στάση στα σύνορα με τη Κίνα. Ήταν καλά απλά για να ξεμουδιάσουμε. Τίποτα άλλο.
Φτάσαμε στη Σάπα αργά το απόγευμα και πήγαμε κατευθείαν στο ξενοδοχείο. Το προσωπικό ομολογουμένως εξυπηρετικότατο μας ενημέρωσε για το δείπνο και το πρωινό καθώς και για την εκδρομή την επόμενη μέρα. Πήραμε τα κλειδιά και ανεβήκαμε στο δωμάτιο μας. Η πρώτη εντύπωση ήταν πολύ ευχάριστη. Το δωμάτιο ήταν φρεσκοβαμμένο με καινούργια έπιπλα και πάτωμα. Ανοίγοντας όμως τη πόρτα του μπάνιου ήταν σαν να βρισκόμασταν σε άλλο ξενοδοχείο. Σαν να έκανες ένα βήμα πίσω στο χρόνο και βρισκόσουν ξαφνικά τουλάχιστον δύο δεκαετίες πίσω. Τα είδη υγιεινής ήταν ταλαιπωρημένα και φθαρμένα. Στη συνέχεια διαπιστώσαμε ότι όλο το ξενοδοχείο ήταν μια παρόμοια κατάσταση αφού οι μισοί χώροι ήταν ανακαινισμένοι ενώ οι άλλοι μισοί είχαν το μαύρο τους το χάλι.
Όσο βράδιαζε η θερμοκρασία έπεφτε αρκετά. Η πρώτη βόλτα που κάναμε στη πόλη μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Το βράδυ η πόλη ήταν πολύ ήσυχη. Πολύ λίγοι άνθρωποι κυκλοφορούσαν στους δρόμους και αρκετοί από αυτούς φορούσαν παραδοσιακές στολές. Υπήρχαν μερικά εστιατόρια και μπαρ που οι λιγοστοί θαμώνες ήταν τουρίστες.
Last edited:
