fenia42
Member
- Μηνύματα
- 3.883
- Likes
- 14.445
- Επόμενο Ταξίδι
- Азербайджан
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γροιλανδία,Σβάλμπαρντ
Ξημέρωμα στη Yazd και μετά από ένα ακόμη ιρανικό κλασσικό πρωινό με αγγουροντομάτα πίτες και κολασμένο τυρί, περιήγηση της μικρής αυτής αλλά ιδιαίτερης πόλης. Μπροστά από το ξενοδοχείο είναι το επιβλητικό Masjed e Jame το οποίο δε χορταίνεις να φωτογραφίζεις.
Η πραγματική ομορφιά της πόλης όμως βρίσκεται στα μικρά έρημα βρώμικα δαιδαλώδη σοκάκια γύρω από τα πλινθόκτιστα καφετιά σπίτια. Περπατώ ανάμεσά τους και έχω την επιθυμία να τα αγγίξω, να τα μυρίσω, αλλά δε μυρίζουν.
Έχω μαγευτεί. Οι ώρες περνάνε, ανάμεσα από τα σοκάκια ο αέρας περνάει κι είναι κρύος. Σε κάθε γωνιά σε περιμένει και μια έκπληξη, ένας « ανεμόπυργος» μια κινστέρνα , ένα σπίτι –ψυγείο.
Όλα αυτά είναι χαρακτηριστικά της μοναδικής αρχιτεκτονικής της πόλης, για να συντηρούν τα τρόφιμα και για να διατηρούν το μέρος δροσερό τους θερινούς μήνες.
Αν ρώτησα για χαλιά; Εννοείται πως ναι. Μάλιστα σε ένα κατάστημα λιανικής είχε πρόσβαση στην ταράτσα για να θαυμάσεις την πλίνθινη πόλη από ψηλά.
Τα Ιρανικά χαλιά είναι αυστηρής γραμμής. Οι τιμές όμως που προσφέρονται δεν είναι και κοψοχρονιάς. Νομίζω πως ίδια τιμή τα βρίσκεις πάνω κάτω και στην Ελλάδα. Πληροφοριακά πάντως, ολόκληρες οικογένειες εργάζονται νυχθημερόν για ένα κομμάτι ψωμί, για να πλουτίζουν οι έμποροι.
Το μεσημέρι με βρήκε ανάμεσα στο πλήθος , τις αγορές και τους κεντρικούς δρόμους. Οι γυναίκες εδώ είναι φανερά πιο συντηρητικές, έτσι δε μπορώ να αποφύγω τα έντονα βλέμματα. Πολύ έντονα όμως. Οι περισσότερες φορούν τσαντόρ, κι εγώ ξεχωρίζω, ολόλευκη με φουξ μαντίλα.
Η εύρεση εστιατορίου αποδείχτηκε μάταιη , έτσι βρέθηκα να τρώω πρόχειρα ένα κοτόπουλο με τα χέρια ανάμεσα σε περίεργους θαμώνες που με επεξεργάζονταν διακριτικά. Κι επειδή κότα χωρίς μπύρα δε γίνεται, οι Ιρανοί έχουν προβλέψει. Μπύρα χωρίς αλκοόλ, με γεύση βερίκοκου. Δεν πινόταν ..
Στην κεντρική οδό είναι κι ένα περίφημο ζαχαροπλαστείο που φημίζεται για τα μπισκότα του. Στήθηκα στην ουρά και πήρα μερικά κουτιά που θα μου χρειαζόντουσαν. Τα μπισκότα, τίποτα το ιδιαίτερο, γενικώς τα γλυκά στο Ιράν είναι μια ιστορία που προκαλεί γέλωτα μιας και θυμίζουν πιο πολύ ζαχαρωτά παρά την υψηλή ζαχαροπλαστική του Παρισιού.
Έκανα μια βόλτα στο κεντρικότερο σημείο της πόλης όταν ένα μαγαζί με χειροποίητα σουβενίρ τράβηξε την προσοχή μου. Το είχε ένας ηλικιωμένος κύριος, φιγούρα θαρρείς παρμένη από ταινία του Κιαροστάμι, και δε θα ξεχάσω τη λάμψη στα μάτια του όταν μου ζήτησε μερικά κέρματα από τη χώρα μου,να του τα περάσω σε ένα άλμπουμ γράφοντας και μια αφιέρωση. Ήταν στα νιάτα του καθηγητής φυσικής όμως στα δικά μου μάτια φέρθηκε σα μικρό παιδάκι που χάρηκε με κάτι τόσο ασήμαντο. Συγκινητική στιγμή. Αγόρασα δυο ψάθινες καμήλες και μου έκανε δώρο ένα ξύλινο μπουκαλάκι, πάντα χαμογελώντας σα παιδί.
Για να μη τον ξεχάσω ποτέ είπε .
Σειρά είχε όμως η επίσκεψη ενός Ζωροαστρικού ναού. Ενός αληθινού ζωροαστρικού ναού!
Η Yazd έχει πολλούς οπαδούς του ζωροαστρισμού και από όλους τους ναούς της επισκέψιμος είναι μόνο αυτός. Οι υπόλοιποι είναι κλειστοί για το κοινό και απευθύνονται αυστηρά σε θιασώτες. Τι είναι όμως αυτή η θρησκεία που εμείς ευρέως την γνωρίζουμε κυρίως χάρη στο Νίτσε;
Ο Ζωροαστρισμός είναι μια από τις αρχαιότερες εν ενεργεία θρησκείες, που υφίσταται εδώ και 2.600 χρόνια. Είναι μονοθεϊστική θρησκεία και έχει πολλά κοινά με τον ινδουισμό . Πρεσβεύει την ύπαρξη ενός υπερβατικού θεού, του Αχούρα Μάζντα, ο οποίος είναι η αλήθεια, το καλό , και θα επικρατήσει (κάποια στιγμή) απέναντι στο κακό και τότε το σύμπαν θα αναγεννηθεί.
Ο Ζωροάστρης που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να κάνει σε όλη του τη ζωή καλές πράξεις και καλές σκέψεις για να πορευτεί στο δρόμο της αληθινής ευτυχίας. Αυτό που κάνει όμως αυτή τη θρησκεία να ξεχωρίζει και να μας προκαλεί τόσο πολύ το ενδιαφέρον είναι τα δυο ζωοποιά στοιχεία που λατρεύει : τη φωτιά και το νερό. Για χάρη αυτών των ιερών στοιχείων, οι οπαδοί του ζωροαστρισμού αρνούνται να θάψουν ή να κάψουν τους νεκρούς τους για να μη μολύνουν τα στοιχεία αυτά . Τι τους κάνουν λοιπόν; Κουβαλούν τα νεκρά σώματα στους πύργους της σιωπής, όπου τα αφήνουν γυμνά κι εκτεθειμένα να φαγωθούν από τα όρνια… Τάδε έφη Ζαρατούστρα.
Αφού επισκέφτηκα το ναό του Ζωροαστρισμού και είδα την πανάρχαιη φωτιά να καίει είπα να θαυμάσω το ηλιοβασίλεμα στους πύργους της σιωπής και γι’ αυτό το σκοπό επιστρατεύτηκε ταξί μιας και ήταν μακριά.
Ο ταξιτζής απεδείχθει λαμόγιο αλλά ήταν το μοναδικό αρνητικό συμβάν του ταξιδιού.
Στη Γιαζντ ο χρόνος έχει σταματήσει και στους πύργους της σιωπής πέρα από τη σιωπή βασιλεύει ένα περίεργο απόκοσμο συναίσθημα , ίσως αυτό που αφήνει γύρω του ο θάνατος. Αυτά σκεφτόμουν κατά τη μοναχική μου ανάβαση στο λόφο.
Αλλόκοτα συναισθήματα με πλημμύρισαν, ίσως τόσο θανατικό να μην το άντεχα και θέλησα να κατέβω αμέσως. Παράταιρη τελευταία ανάμνηση κάποιες μακρινές εικόνες από σοσιαλιστικού τύπου τεράστιες πολυκατοικίες κι εργοστάσια και στο βάθος ένας πορτοκαλί ήλιος να χάνεται πίσω από τις ξερές απέραντες οροσειρές της Περσίας.
(πάρτε κι ένα απόσπασμα από το Ζαρατούστρα του Νίτσε )
Η πραγματική ομορφιά της πόλης όμως βρίσκεται στα μικρά έρημα βρώμικα δαιδαλώδη σοκάκια γύρω από τα πλινθόκτιστα καφετιά σπίτια. Περπατώ ανάμεσά τους και έχω την επιθυμία να τα αγγίξω, να τα μυρίσω, αλλά δε μυρίζουν.
Έχω μαγευτεί. Οι ώρες περνάνε, ανάμεσα από τα σοκάκια ο αέρας περνάει κι είναι κρύος. Σε κάθε γωνιά σε περιμένει και μια έκπληξη, ένας « ανεμόπυργος» μια κινστέρνα , ένα σπίτι –ψυγείο.
Όλα αυτά είναι χαρακτηριστικά της μοναδικής αρχιτεκτονικής της πόλης, για να συντηρούν τα τρόφιμα και για να διατηρούν το μέρος δροσερό τους θερινούς μήνες.
Αν ρώτησα για χαλιά; Εννοείται πως ναι. Μάλιστα σε ένα κατάστημα λιανικής είχε πρόσβαση στην ταράτσα για να θαυμάσεις την πλίνθινη πόλη από ψηλά.
Τα Ιρανικά χαλιά είναι αυστηρής γραμμής. Οι τιμές όμως που προσφέρονται δεν είναι και κοψοχρονιάς. Νομίζω πως ίδια τιμή τα βρίσκεις πάνω κάτω και στην Ελλάδα. Πληροφοριακά πάντως, ολόκληρες οικογένειες εργάζονται νυχθημερόν για ένα κομμάτι ψωμί, για να πλουτίζουν οι έμποροι.
Το μεσημέρι με βρήκε ανάμεσα στο πλήθος , τις αγορές και τους κεντρικούς δρόμους. Οι γυναίκες εδώ είναι φανερά πιο συντηρητικές, έτσι δε μπορώ να αποφύγω τα έντονα βλέμματα. Πολύ έντονα όμως. Οι περισσότερες φορούν τσαντόρ, κι εγώ ξεχωρίζω, ολόλευκη με φουξ μαντίλα.
Η εύρεση εστιατορίου αποδείχτηκε μάταιη , έτσι βρέθηκα να τρώω πρόχειρα ένα κοτόπουλο με τα χέρια ανάμεσα σε περίεργους θαμώνες που με επεξεργάζονταν διακριτικά. Κι επειδή κότα χωρίς μπύρα δε γίνεται, οι Ιρανοί έχουν προβλέψει. Μπύρα χωρίς αλκοόλ, με γεύση βερίκοκου. Δεν πινόταν ..
Στην κεντρική οδό είναι κι ένα περίφημο ζαχαροπλαστείο που φημίζεται για τα μπισκότα του. Στήθηκα στην ουρά και πήρα μερικά κουτιά που θα μου χρειαζόντουσαν. Τα μπισκότα, τίποτα το ιδιαίτερο, γενικώς τα γλυκά στο Ιράν είναι μια ιστορία που προκαλεί γέλωτα μιας και θυμίζουν πιο πολύ ζαχαρωτά παρά την υψηλή ζαχαροπλαστική του Παρισιού.
Έκανα μια βόλτα στο κεντρικότερο σημείο της πόλης όταν ένα μαγαζί με χειροποίητα σουβενίρ τράβηξε την προσοχή μου. Το είχε ένας ηλικιωμένος κύριος, φιγούρα θαρρείς παρμένη από ταινία του Κιαροστάμι, και δε θα ξεχάσω τη λάμψη στα μάτια του όταν μου ζήτησε μερικά κέρματα από τη χώρα μου,να του τα περάσω σε ένα άλμπουμ γράφοντας και μια αφιέρωση. Ήταν στα νιάτα του καθηγητής φυσικής όμως στα δικά μου μάτια φέρθηκε σα μικρό παιδάκι που χάρηκε με κάτι τόσο ασήμαντο. Συγκινητική στιγμή. Αγόρασα δυο ψάθινες καμήλες και μου έκανε δώρο ένα ξύλινο μπουκαλάκι, πάντα χαμογελώντας σα παιδί.
Για να μη τον ξεχάσω ποτέ είπε .Σειρά είχε όμως η επίσκεψη ενός Ζωροαστρικού ναού. Ενός αληθινού ζωροαστρικού ναού!
Η Yazd έχει πολλούς οπαδούς του ζωροαστρισμού και από όλους τους ναούς της επισκέψιμος είναι μόνο αυτός. Οι υπόλοιποι είναι κλειστοί για το κοινό και απευθύνονται αυστηρά σε θιασώτες. Τι είναι όμως αυτή η θρησκεία που εμείς ευρέως την γνωρίζουμε κυρίως χάρη στο Νίτσε;
Ο Ζωροαστρισμός είναι μια από τις αρχαιότερες εν ενεργεία θρησκείες, που υφίσταται εδώ και 2.600 χρόνια. Είναι μονοθεϊστική θρησκεία και έχει πολλά κοινά με τον ινδουισμό . Πρεσβεύει την ύπαρξη ενός υπερβατικού θεού, του Αχούρα Μάζντα, ο οποίος είναι η αλήθεια, το καλό , και θα επικρατήσει (κάποια στιγμή) απέναντι στο κακό και τότε το σύμπαν θα αναγεννηθεί.
Ο Ζωροάστρης που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να κάνει σε όλη του τη ζωή καλές πράξεις και καλές σκέψεις για να πορευτεί στο δρόμο της αληθινής ευτυχίας. Αυτό που κάνει όμως αυτή τη θρησκεία να ξεχωρίζει και να μας προκαλεί τόσο πολύ το ενδιαφέρον είναι τα δυο ζωοποιά στοιχεία που λατρεύει : τη φωτιά και το νερό. Για χάρη αυτών των ιερών στοιχείων, οι οπαδοί του ζωροαστρισμού αρνούνται να θάψουν ή να κάψουν τους νεκρούς τους για να μη μολύνουν τα στοιχεία αυτά . Τι τους κάνουν λοιπόν; Κουβαλούν τα νεκρά σώματα στους πύργους της σιωπής, όπου τα αφήνουν γυμνά κι εκτεθειμένα να φαγωθούν από τα όρνια… Τάδε έφη Ζαρατούστρα.
Αφού επισκέφτηκα το ναό του Ζωροαστρισμού και είδα την πανάρχαιη φωτιά να καίει είπα να θαυμάσω το ηλιοβασίλεμα στους πύργους της σιωπής και γι’ αυτό το σκοπό επιστρατεύτηκε ταξί μιας και ήταν μακριά.
Ο ταξιτζής απεδείχθει λαμόγιο αλλά ήταν το μοναδικό αρνητικό συμβάν του ταξιδιού.
Στη Γιαζντ ο χρόνος έχει σταματήσει και στους πύργους της σιωπής πέρα από τη σιωπή βασιλεύει ένα περίεργο απόκοσμο συναίσθημα , ίσως αυτό που αφήνει γύρω του ο θάνατος. Αυτά σκεφτόμουν κατά τη μοναχική μου ανάβαση στο λόφο.
Αλλόκοτα συναισθήματα με πλημμύρισαν, ίσως τόσο θανατικό να μην το άντεχα και θέλησα να κατέβω αμέσως. Παράταιρη τελευταία ανάμνηση κάποιες μακρινές εικόνες από σοσιαλιστικού τύπου τεράστιες πολυκατοικίες κι εργοστάσια και στο βάθος ένας πορτοκαλί ήλιος να χάνεται πίσω από τις ξερές απέραντες οροσειρές της Περσίας.
(πάρτε κι ένα απόσπασμα από το Ζαρατούστρα του Νίτσε )
