Travelstoryteller
Member
- Μηνύματα
- 301
- Likes
- 1.820
- Επόμενο Ταξίδι
- Η.Π.Α.
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ωκεανία
Καλωσόρισες 2072!
Ολόκληρη η Ποκάρα βρισκόταν σε αναβρασμό. Οι προετοιμασίες για την υποδοχή τους νέου Νεπαλέζικου έτους έτρεχαν με πυρετώδης ρυθμούς σε όλο το μήκος της πόλης. Ένας χώρος φεστιβάλ είχε στηθεί παράκτια της λίμνης με τεράστια συναυλιακή εξέδρα, παιχνίδια λούνα παρκ και πάγκους με εμπορεύματα και φαγητά. Μεγάλα πανό που διαφήμιζαν πρωτοχρονιάτικα πάρτι και ρεβεγιόν στα μπαρ και τα εστιατόρια της πόλης είχαν υψωθεί καθ όλο το μήκος του κεντρικού δρόμου. Μέσα σε αυτό τον πανικό αφιχθήκαμε και εμείς. Βρώμικοι και λασπωμένοι. Με κάθε ίνα και μυ του σώματος να υποφέρει. Μα κυρίως: Άστεγοι!
Με αυτή την χαρούμενη υπόσταση βρήκαμε τους φίλους μας στο ξενοδοχείο τους όπου η ανάβαση μέχρι τον 5ο όροφο που είχαν το δωμάτιο τους έγινε μεταξύ αλαλαγμών, βογκητών και επικλήσεων στα θεία. Μαζί δε κουβαλούσαμε εν αγνοία μας, έναν μικρό λαθρεπιβάτη ο οποίος εμφανίστηκε σαν guest star στην παρέα μας ακριβώς την ώρα που μας ρωτούσαν τα παιδιά: "δηλαδή πως ξεφορτώνεσαι μια βδέλλα;".
"Με ζήτησε κανείς;" θα αναρωτήθηκε η κακομοίρα βγαίνοντας καμαρωτή καμαρωτή από το αδιάβροχο της τσάντας μου για να επεξεργαστεί το νέο της περιβάλλον. Η ερώτηση απαντήθηκε στη πράξη και μια ακόμη βδέλλα αναχώρησε για να συναντήσει την επόμενη της μετενσάρκωση.
Στη συνέχεια, ενώ εγώ έκανα ένα λυτρωτικό μπάνιο στο δωμάτιο των παιδιών, καθώς να σημειωθεί ότι η ηρωίδα σας πραγματοποίησε το τρεκ ενώ περνούσε "εκείνες" τις όμορφες μέρες του μήνα, ο σύντροφος με τον φίλο έτρεξαν να μας βρούνε δωμάτιο. Στο ξενοδοχείο - σοβιετικό νοσοκομείο που έμεναν τα παιδιά, ήρθε το πρώτο σοκ. Διπλάσια η τιμή δωματίου λόγω Bisket Jatra. Ειδική τιμή για εμάς μάλιστα επειδή είμαστε Έλληνες και έχουμε κρίση! Η βδέλλα προφανώς υπήρξε μετεμψύχωση κάποιου συγγενή του ιδιοκτήτη ...
Τελικά ο σύντροφος μας βρήκε κατάλυμα ακριβώς απέναντι σε ένα κινηματογραφικά τρισάθλιο ξενοδοχείο, τόσο άθλιο που όριζε νέο είδος καλτίλας, και φυσικά υπερεκτιμημένο λόγω Bsiket Jatra.
"Αυτό βρήκες; Δεν μπορούσες να κοιτάξεις λίγο παραπάνω. Χάλια είναι!" αναφώνησα όταν μπήκα, φρέσκια και μοσχομυριστή.
Ο σύντροφος, άπλυτος ακόμα, απάντησε κάτι για την μάνα, τα θεία και την Παρβάτι μου, με περίσσια εορταστική διάθεση. Επενέβησαν τα παιδιά και τα πνεύματα ηρέμησαν. Είχε αισίως φτάσει 11 το βράδυ και ξεκινήσαμε πεζοί για το φεστιβάλ και την υποδοχή του νέου έτους.
Εδώ οφείλω να αναφέρω ότι το Bisket Jatra ή Navavarsha είναι ένα ετήσιο γεγονός που γιορτάζεται με μεγάλη λαμπρότητα στην Bhaktapur αλλά και σε άλλες περιοχές στο Νεπάλ, κατά την έναρξη του Bikram Sambat, δηλαδή του Νέου έτους. Σύμφωνα με το μύθο, είναι η "γιορτή μετά το θάνατο του φιδιού". Συγκεκριμένα στην Bhaktapur γιορτάζεται σε διάφορες περιοχές της πόλης, και μάλιστα με διαφορετικές τελετουργίες. Βέβαια, οι θεαματικότεροι εορτασμοί πραγματοποιούνται στην κεντρική πλατεία Durbar, όπου δυο τεράστια άρματα που μεταφέρουν το άγαλμα του θεού Bhairav και της θεάς Bhairavi, τραβιούνται με σχοινιά από εκατοντάδες ανθρώπους και περιφέρονται στις γειτονιές υπό την συνοδεία μουσικής και ψαλμωδών. Στην πλατεία πραγματοποιείται το αρχαίο παιχνίδι της διελκυστίνδας μεταξύ ανατολικού και δυτικού τμήματος της πόλης. Στη συνέχεια τα άρματα μεταφέρονται σε μια ανοιχτή περιοχή όπου έχει τοποθετηθεί ένας στύλος ύψους 25 μέτρων ο οποίος το βράδυ καταρρίπτεται και συμβολίζει την έναρξη του νέου έτους.
Βέβαια όλα αυτά συνέβαιναν εκείνη την ώρα στην Bhaktapur. Στην Ποκάρα, όλη η πόλη βρισκόταν έξω, όλοι ντυμένοι με τα καλά τους. Ανάμεσα τους και εμείς, παρόλη μας τη κούραση και τις προσπάθειες να κρατήσουμε τα μάτια μας ανοιχτά. Για την είσοδο στον χώρο του φεστιβάλ είχε εισιτήριο, το οποίο για τα δεδομένα του Νεπάλ ήταν αστρονομικό και όλο το δρώμενο έμοιαζε να ανταποκρίνεται σε κάθε παράγοντα της λέξης "τουριστικό". Εξού και μείναμε απέξω με τους υπολοίπους νέους και φέρελπις Νεπαλέζους, καταλύσαμε κάτω από ένα δέντρο, κάναμε όλοι μαζί αντίστροφη μέτρηση και στη συνέχεια τραγουδήσαμε το "Πάει ο παλιός ο χρόνος" ανταλλάσσοντας ευχές και ασπασμούς, ενώ στον ουρανό σκάζανε εντυπωσιακά πυροτεχνήματα.
"Θα ζήσουμε λες μέχρι το 2072; Έτσι μόνο για να πούμε - αχά, τον έχουμε ξανά υποδεχτεί αυτόν τον χρόνο... τότε στα νιάτα μας, στο Νεπάλ..." κάποιος το ανέφερε και οι σκέψεις των τεσσάρων μας ταυτίστηκαν .
Ήταν από εκείνες τις στιγμές που είναι προορισμένες να παγώσουν στο πέρασμα του χρόνου, χωρίζοντας την ροή του σε ένα πριν και ένα μετά... Γιατί μας λένε πως "Το ταξίδι είναι το μόνο πράγμα που αγοράζεις… και σε κάνει πλουσιότερο", μα δεν αντιλαμβανόμαστε τι ακριβώς σημαίνει αυτό ... Μόνο μια αφηρημένη ιδέα μιας χιλιοειπωμένης άποψης που ακούγεται κλισέ.
Ίσως τα ταξίδια να μην είναι και για όλους, τι να πω... Ίσως πάλι να είμαι μόνο εγώ που αναρωτιέμαι, πως γίνεται η ζωή σου, τα τετραγωνικά μέτρα του σπιτιού σου, η διαδρομή μέχρι την δουλειά σου, η κάθε σου ανάσα και η κάθε σου στιγμή που ξέρεις ότι αποτελεί ένα ακόμα βήμα προς τον θάνατο σου, πως γίνεται αλήθεια να μείνει ίδια, όταν παίρνεις χαμπάρι στην πράξη και όχι στη θεωρία, πόσο μεγάλος, πολυδιάστατος, εκπληκτικός, τρομακτικά υπέροχος, ανθρώπινα συγκλονιστικός είναι ο κόσμος μας ... ;
Αφού λοιπόν ανταλλάξαμε ευχές με τους παριστάμενους για το νέο έτος, και μεταξύ μας ευχές για την Ανάσταση, με νοσταλγικές αναφορές σε μαγειρίτσες, κατσικάκια και πασχαλινά αυγά, επιστρέψαμε στα δωμάτια μας ενώ όλη η πόλη της Ποκάρα χόρευε και γλεντούσε με φρενήρεις ρυθμούς. Η απαγόρευση κυκλοφορίας είχε αρθεί, τουλάχιστον για απόψε...
Nepal - Bisket Jatra
Nepal - Happy New Year 2072
Nepal - Bisket Jatra, να και τα συνδικάτα!
Nepal - Happy New Year 2072
Welcome 2072! #Bisket_Jatra the Nepali New Year Celebrations in #Phokara #Nepal
Ολόκληρη η Ποκάρα βρισκόταν σε αναβρασμό. Οι προετοιμασίες για την υποδοχή τους νέου Νεπαλέζικου έτους έτρεχαν με πυρετώδης ρυθμούς σε όλο το μήκος της πόλης. Ένας χώρος φεστιβάλ είχε στηθεί παράκτια της λίμνης με τεράστια συναυλιακή εξέδρα, παιχνίδια λούνα παρκ και πάγκους με εμπορεύματα και φαγητά. Μεγάλα πανό που διαφήμιζαν πρωτοχρονιάτικα πάρτι και ρεβεγιόν στα μπαρ και τα εστιατόρια της πόλης είχαν υψωθεί καθ όλο το μήκος του κεντρικού δρόμου. Μέσα σε αυτό τον πανικό αφιχθήκαμε και εμείς. Βρώμικοι και λασπωμένοι. Με κάθε ίνα και μυ του σώματος να υποφέρει. Μα κυρίως: Άστεγοι!
Με αυτή την χαρούμενη υπόσταση βρήκαμε τους φίλους μας στο ξενοδοχείο τους όπου η ανάβαση μέχρι τον 5ο όροφο που είχαν το δωμάτιο τους έγινε μεταξύ αλαλαγμών, βογκητών και επικλήσεων στα θεία. Μαζί δε κουβαλούσαμε εν αγνοία μας, έναν μικρό λαθρεπιβάτη ο οποίος εμφανίστηκε σαν guest star στην παρέα μας ακριβώς την ώρα που μας ρωτούσαν τα παιδιά: "δηλαδή πως ξεφορτώνεσαι μια βδέλλα;".
"Με ζήτησε κανείς;" θα αναρωτήθηκε η κακομοίρα βγαίνοντας καμαρωτή καμαρωτή από το αδιάβροχο της τσάντας μου για να επεξεργαστεί το νέο της περιβάλλον. Η ερώτηση απαντήθηκε στη πράξη και μια ακόμη βδέλλα αναχώρησε για να συναντήσει την επόμενη της μετενσάρκωση.
Στη συνέχεια, ενώ εγώ έκανα ένα λυτρωτικό μπάνιο στο δωμάτιο των παιδιών, καθώς να σημειωθεί ότι η ηρωίδα σας πραγματοποίησε το τρεκ ενώ περνούσε "εκείνες" τις όμορφες μέρες του μήνα, ο σύντροφος με τον φίλο έτρεξαν να μας βρούνε δωμάτιο. Στο ξενοδοχείο - σοβιετικό νοσοκομείο που έμεναν τα παιδιά, ήρθε το πρώτο σοκ. Διπλάσια η τιμή δωματίου λόγω Bisket Jatra. Ειδική τιμή για εμάς μάλιστα επειδή είμαστε Έλληνες και έχουμε κρίση! Η βδέλλα προφανώς υπήρξε μετεμψύχωση κάποιου συγγενή του ιδιοκτήτη ...
Τελικά ο σύντροφος μας βρήκε κατάλυμα ακριβώς απέναντι σε ένα κινηματογραφικά τρισάθλιο ξενοδοχείο, τόσο άθλιο που όριζε νέο είδος καλτίλας, και φυσικά υπερεκτιμημένο λόγω Bsiket Jatra.
"Αυτό βρήκες; Δεν μπορούσες να κοιτάξεις λίγο παραπάνω. Χάλια είναι!" αναφώνησα όταν μπήκα, φρέσκια και μοσχομυριστή.
Ο σύντροφος, άπλυτος ακόμα, απάντησε κάτι για την μάνα, τα θεία και την Παρβάτι μου, με περίσσια εορταστική διάθεση. Επενέβησαν τα παιδιά και τα πνεύματα ηρέμησαν. Είχε αισίως φτάσει 11 το βράδυ και ξεκινήσαμε πεζοί για το φεστιβάλ και την υποδοχή του νέου έτους.
Εδώ οφείλω να αναφέρω ότι το Bisket Jatra ή Navavarsha είναι ένα ετήσιο γεγονός που γιορτάζεται με μεγάλη λαμπρότητα στην Bhaktapur αλλά και σε άλλες περιοχές στο Νεπάλ, κατά την έναρξη του Bikram Sambat, δηλαδή του Νέου έτους. Σύμφωνα με το μύθο, είναι η "γιορτή μετά το θάνατο του φιδιού". Συγκεκριμένα στην Bhaktapur γιορτάζεται σε διάφορες περιοχές της πόλης, και μάλιστα με διαφορετικές τελετουργίες. Βέβαια, οι θεαματικότεροι εορτασμοί πραγματοποιούνται στην κεντρική πλατεία Durbar, όπου δυο τεράστια άρματα που μεταφέρουν το άγαλμα του θεού Bhairav και της θεάς Bhairavi, τραβιούνται με σχοινιά από εκατοντάδες ανθρώπους και περιφέρονται στις γειτονιές υπό την συνοδεία μουσικής και ψαλμωδών. Στην πλατεία πραγματοποιείται το αρχαίο παιχνίδι της διελκυστίνδας μεταξύ ανατολικού και δυτικού τμήματος της πόλης. Στη συνέχεια τα άρματα μεταφέρονται σε μια ανοιχτή περιοχή όπου έχει τοποθετηθεί ένας στύλος ύψους 25 μέτρων ο οποίος το βράδυ καταρρίπτεται και συμβολίζει την έναρξη του νέου έτους.
Βέβαια όλα αυτά συνέβαιναν εκείνη την ώρα στην Bhaktapur. Στην Ποκάρα, όλη η πόλη βρισκόταν έξω, όλοι ντυμένοι με τα καλά τους. Ανάμεσα τους και εμείς, παρόλη μας τη κούραση και τις προσπάθειες να κρατήσουμε τα μάτια μας ανοιχτά. Για την είσοδο στον χώρο του φεστιβάλ είχε εισιτήριο, το οποίο για τα δεδομένα του Νεπάλ ήταν αστρονομικό και όλο το δρώμενο έμοιαζε να ανταποκρίνεται σε κάθε παράγοντα της λέξης "τουριστικό". Εξού και μείναμε απέξω με τους υπολοίπους νέους και φέρελπις Νεπαλέζους, καταλύσαμε κάτω από ένα δέντρο, κάναμε όλοι μαζί αντίστροφη μέτρηση και στη συνέχεια τραγουδήσαμε το "Πάει ο παλιός ο χρόνος" ανταλλάσσοντας ευχές και ασπασμούς, ενώ στον ουρανό σκάζανε εντυπωσιακά πυροτεχνήματα.
"Θα ζήσουμε λες μέχρι το 2072; Έτσι μόνο για να πούμε - αχά, τον έχουμε ξανά υποδεχτεί αυτόν τον χρόνο... τότε στα νιάτα μας, στο Νεπάλ..." κάποιος το ανέφερε και οι σκέψεις των τεσσάρων μας ταυτίστηκαν .
Ήταν από εκείνες τις στιγμές που είναι προορισμένες να παγώσουν στο πέρασμα του χρόνου, χωρίζοντας την ροή του σε ένα πριν και ένα μετά... Γιατί μας λένε πως "Το ταξίδι είναι το μόνο πράγμα που αγοράζεις… και σε κάνει πλουσιότερο", μα δεν αντιλαμβανόμαστε τι ακριβώς σημαίνει αυτό ... Μόνο μια αφηρημένη ιδέα μιας χιλιοειπωμένης άποψης που ακούγεται κλισέ.
Ίσως τα ταξίδια να μην είναι και για όλους, τι να πω... Ίσως πάλι να είμαι μόνο εγώ που αναρωτιέμαι, πως γίνεται η ζωή σου, τα τετραγωνικά μέτρα του σπιτιού σου, η διαδρομή μέχρι την δουλειά σου, η κάθε σου ανάσα και η κάθε σου στιγμή που ξέρεις ότι αποτελεί ένα ακόμα βήμα προς τον θάνατο σου, πως γίνεται αλήθεια να μείνει ίδια, όταν παίρνεις χαμπάρι στην πράξη και όχι στη θεωρία, πόσο μεγάλος, πολυδιάστατος, εκπληκτικός, τρομακτικά υπέροχος, ανθρώπινα συγκλονιστικός είναι ο κόσμος μας ... ;
Αφού λοιπόν ανταλλάξαμε ευχές με τους παριστάμενους για το νέο έτος, και μεταξύ μας ευχές για την Ανάσταση, με νοσταλγικές αναφορές σε μαγειρίτσες, κατσικάκια και πασχαλινά αυγά, επιστρέψαμε στα δωμάτια μας ενώ όλη η πόλη της Ποκάρα χόρευε και γλεντούσε με φρενήρεις ρυθμούς. Η απαγόρευση κυκλοφορίας είχε αρθεί, τουλάχιστον για απόψε...
Nepal - Bisket Jatra
Nepal - Happy New Year 2072
Nepal - Bisket Jatra, να και τα συνδικάτα!
Nepal - Happy New Year 2072
Welcome 2072! #Bisket_Jatra the Nepali New Year Celebrations in #Phokara #Nepal
