dim kyr
Member
- Μηνύματα
- 2.064
- Likes
- 6.302
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μπαγκλαντες
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Περίεργες πολιτικές ποτοαπαγόρευσης
- Run Lola Run
- Ηρθαμε! Φεύγουμε.....
- Kuala Lumbur
- Παναγιά μου!!! Ενα AirBus 320 έρχεται κατα πάνω μας
- Αναλαμβάνουμε απεντομώσεις, καθαρισμούς κτηρίων και αποφράξεις αποχετεύσεων
- Λάος
- Αυτός, Αυτή και οι απάτες
- Για ποιόν χτυπά η εξάτμιση?
- Το στοίχημα του ευρω
- Αρχίσανε τα όργανα
- Στο άγνωστο με πούλμαν την ελπίδα
- Η Αφιξη και το πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων
- Μια γιορτή μια μπύρα και τρια δόντια
- Και ο Γκιούλι ξεσπαθώνει, ξεσπαθώνει
- Οταν ξέρεις και ταξιδεύεις με στυλ
- Θελω να κατέβω απο αυτό το λεωφορείο
- Το αγνό παρθένο σου μαλλί
- Απο την Σκύλλα στην Χαρυβδη και απο τον Αννα στον Καιάφα
- Α ρε γλέντια
- Πνομ Πενχ : η Αυτοκράτειρα με τα κουρέλια
- Η Κάθοδος και ο δρόμος προς το κολαστήριο
- Η Καμπότζη και το εργοστάσιο της κρεατομηχανής
- Οταν η σύνεση εκδιώχνεται μετά κλοτσηδόν
- In the mouth of Darkness
- Το Ιδρυμα
- Κάνε ένα μπάνιο!
- Ψάχνωντας απελπισμένα (ένα) το Ιδρυμα
- Η καλή μας αγελάδα βόσκει κάτω στην λιακάδα
- Μια οικογένεια είμαστε όλοι
Στο άγνωστο με πούλμαν την ελπίδα
-Τσουλάειιιιιιι... Γιούπι!!
-Μην βιάζεσαι να πανυγηρίσεις.
-Μωρε τι μας λες? Παλιογρουσούζη! Εκτός αν ξέρεις κάτι και δεν μας το λες.
-Δεν βλέπεις το προφανές. Το αυτοκίνητο οδηγούσε για χιλιόμετρα με σπασμένο τον ένα ιμάντα, και το ψυγείο δεν έχει νερό. Τωρα πάει σφάιρα γιατί προφανώς ψάχνει να βρει απεγνωσμένα βρύση, πριν τα παίξει τελείως.
-Σιγα βρε Γουστάβε Αιφελ!!! Λεμε το πουλμαν πάει σφαίρα και σε λιγ....
Ο οδηγός ξαφνικά πατάει φρένο, βάζει χειρόφρενο και κατεβαίνει. Πάει σε ένα ας το πούμε σπίτι και κάτι ζητάει απο τον πιτσιρίκο που ήταν στην αυλή.
Αρχίζουν και ψάχνουν και οι δύο μέσα σε κάτι χορτάρια δίπλα απο ένα κοτέτσι και βρίσκουν ένα λάστιχο. Μικρό. Δεν έφτανε μέχρι το τεπόζιτο. Ξαναανεβαίνει και φεύγει. Καινούργιος μαραθώνιος......
-Δεν σου τα έλεγα εγώ? Λάστιχο ψάχνουμε για να βάλουμε νερό στο τεπόζιτο.
-Καλά.. καλά... το γρουσούζεψες πάλι.
Μετά απο απεγνωσμένες προσπάθειες, βρίσκουν ένα χαμόσπιτο το οποίο διέθετε και λάστιχο και βρύση και γεμίζουν το ψυγείο, το οποίο παρεπιπτόντως έκανε να γεμίσει 30 λεπτά!! Αλλά τώρα όλα είναι καλά. Το λεωφορείο τσουλάει, η τν παίζει την χαρά του ψυχιάτρου και η τουαλέτα -η οποία δεν είναι τελικά τουαλέττα , αλλά εργαλειοθήκη- είναι έτοιμη για παν ενδεχόμενο βλάβης να δώσει χείρα βοηθείας.
Η διαδρομή είναι άκρως εντυπωσιακή. Νεροβούβαλοι με όλο το σώμα χωμένο σε λάκκους γεμάτους νερό απο την βροχή παίζουν μέσα στις ζεστές λάσπες, ορυζώνες απέραντοι με κιόσκια καμωμένα απο καλάμια, στην άκρη για παροχή ίσκιου στους εργάτες να γέρνουν πάντα επικίνδυνα απο την μία πλευρά, ποτάμια κάθε μεγέθους να δροσίζουν το τοπίο, πυκνές και αδιάβατες ζούγκλες, χωριουδάκια αποτελούμενα απο 6-7 σπίτια, δάση απο μπαμπού, αυτοσχέδια μαγαζάκια στην μέση του πουθενά, συνθέτουν εικόνες άγνωστες για την Δύση, αλλά πολύ συνηθισμένες για Ασία.
Σιγά σιγά αρχίζει να νυχτώνει. Στάσεις για τουαλέτα, στάσεις για τσιγάρο, στάσεις για φαγητό (μπλιάχ!) , στάσεις άνευ προφανούς λόγου και μια βροχή-κερασάκι στην τούρτα για να ολοκληρωθεί η ταλαιπωρία. Στροφές, ανηφόρες, σκοτάδι και πάλι ανηφόρες, και πάλι στροφές, ζοφεροί δρόμοι, κατηφόρες, λακούβες, αστραπές, ανύπαρκτος φωτισμός -ακόμα και μέσα στο πούλμαν- χιλιόμετρα άπειρα, καταπόνηση μέσης-αυχένα-πλάτης,
και ξανά στροφές και πάλι σκοτάδι..... Δεν ήταν ταξίδι... ήταν περιήγηση στην κόλαση.
Τουαλέτες (δυτικού τύπου!!)
Στάσεις, στάσεις, στάσεις....
και άλλες στάσεις, στάσεις, στάσεις....
και άλλοι ορυζώνες, ορυζώνες, ορυζώνες....
Αισίως φτάνουν με την καταιγίδα να μαίνεται στις 9 το βράδυ. Κατεβαίνουν σε ένα έρημο, παρακμιακό σταθμό λεωφορείων έξω απο την πόλη, με τσίγκο για ταβάνι στον στεγασμένο χώρο που πάνω του αντηχούσαν οι σταγόνες της βροχής εκωφαντικά, φωτισμένο ελάχιστα απο κολώνες με κίτρινωπό και αρρωστημένο φως που δημιουργούσε γκροτέσκες σκιές , κάτι σκελετωμένα σκυλιά να περιφέρονται βαριεστημένα ψάχνωντας τα σκουπίδια, αστραπές που έχουν βαλθεί να κάνουν την νύχτα μέρα, οσμές απο ούρα που σε οδηγούσαν στην μηχανική κίνηση να βάλεις το χέρι στην
μύτη, και μια γυναίκα λαοτιανή που δεν άντεξε τα στροφιλίκια και κατεβαίνει ζαλισμένη απο το πούλμαν , σηκώνει το φόρεμά της , το μαζεύει ανάμεσα στα πόδια της, σκύβει και ξερνάει στο πενταβρώμικο πάτωμα του σταθμού.
Οι ταξιδιώτες μας, κάτω απο κατακλυσμό, παίρνουν βιαστικά τις αποσκευές τουςκαι ψάχνουν ένα μέσο για να τους πάει στην πόλη, για να βρουν ένα ξενοδοχείο να βγάλουν την νύχτα, αλλά και για να φάνε κάτι , αφού όλη την ημέρα το μόνο που κατανάλωσαν είναι λακκούβες, μυοσκελετικές παραμορφώσεις, οριζώνες, ψυχαναγκαστικά βίντεο της πλάκας, βλάβες και στροφές.
Πλησίασαν ένα τουκ τουκ , τους στέλνει σε άλλον, αυτός ο άλλος τους ξαναστέλνει στον
πρώτο , ο πρώτος σε έναν άλλο και τελικά βρίσκονται φορτωμένοι στο πίσω μέρος ενός σαράβαλου ανάμεσα σε βαλίτσες, βαλιτσάκια, παπλώματα, μπαγάζια, φούρνους μικροκυμάτων, δέματα, μπόγους δεμένους με σκοινιά και 2 κοπέλες ινδές και τον πατέρα τους δίπλα απο τον οδηγό. Στριμώχνονται με τα πόδια τους πάνω στα βουνά αποσκευών
σε μια αλλόκοτη στάση μιμούμενοι την Νάντια Κομανέντσι χωρίς να μπορούν να προφυλαχθούν απο την βροχή η οποία βρίσκει τρόπο και τρυπώνει απο τα πλαινά του οχήματος και τον σκισμένο μουσαμά, και αφού ρωτάν τον οδηγό αν ξέρει κανένα κεντρικό ξενοδοχείο για να τους πάει, αποχωρούν με αυτοκρατορικό στυλ απο τον αφιλόξενο και σκοτεινό σταθμό, με το όχημα να βογγκά κάτω απο το ασήκωτο φορτίο και την εξάτμιση να βγάζει τρελλούς ρύπους και ανείπωτο θόρυβο.... και τώρα Thakek!!!
(ξέρω, ξέρω, τώρα αναρωτιέστε που διάολο είναι αυτό, αλλά μήπως οι φίλοι μας το ήξεραν? Ευκαιρία να το γνωρίσετε!)
συνεχίζεται...
-Τσουλάειιιιιιι... Γιούπι!!
-Μην βιάζεσαι να πανυγηρίσεις.
-Μωρε τι μας λες? Παλιογρουσούζη! Εκτός αν ξέρεις κάτι και δεν μας το λες.
-Δεν βλέπεις το προφανές. Το αυτοκίνητο οδηγούσε για χιλιόμετρα με σπασμένο τον ένα ιμάντα, και το ψυγείο δεν έχει νερό. Τωρα πάει σφάιρα γιατί προφανώς ψάχνει να βρει απεγνωσμένα βρύση, πριν τα παίξει τελείως.
-Σιγα βρε Γουστάβε Αιφελ!!! Λεμε το πουλμαν πάει σφαίρα και σε λιγ....
Ο οδηγός ξαφνικά πατάει φρένο, βάζει χειρόφρενο και κατεβαίνει. Πάει σε ένα ας το πούμε σπίτι και κάτι ζητάει απο τον πιτσιρίκο που ήταν στην αυλή.
Αρχίζουν και ψάχνουν και οι δύο μέσα σε κάτι χορτάρια δίπλα απο ένα κοτέτσι και βρίσκουν ένα λάστιχο. Μικρό. Δεν έφτανε μέχρι το τεπόζιτο. Ξαναανεβαίνει και φεύγει. Καινούργιος μαραθώνιος......
-Δεν σου τα έλεγα εγώ? Λάστιχο ψάχνουμε για να βάλουμε νερό στο τεπόζιτο.
-Καλά.. καλά... το γρουσούζεψες πάλι.
Μετά απο απεγνωσμένες προσπάθειες, βρίσκουν ένα χαμόσπιτο το οποίο διέθετε και λάστιχο και βρύση και γεμίζουν το ψυγείο, το οποίο παρεπιπτόντως έκανε να γεμίσει 30 λεπτά!! Αλλά τώρα όλα είναι καλά. Το λεωφορείο τσουλάει, η τν παίζει την χαρά του ψυχιάτρου και η τουαλέτα -η οποία δεν είναι τελικά τουαλέττα , αλλά εργαλειοθήκη- είναι έτοιμη για παν ενδεχόμενο βλάβης να δώσει χείρα βοηθείας.
Η διαδρομή είναι άκρως εντυπωσιακή. Νεροβούβαλοι με όλο το σώμα χωμένο σε λάκκους γεμάτους νερό απο την βροχή παίζουν μέσα στις ζεστές λάσπες, ορυζώνες απέραντοι με κιόσκια καμωμένα απο καλάμια, στην άκρη για παροχή ίσκιου στους εργάτες να γέρνουν πάντα επικίνδυνα απο την μία πλευρά, ποτάμια κάθε μεγέθους να δροσίζουν το τοπίο, πυκνές και αδιάβατες ζούγκλες, χωριουδάκια αποτελούμενα απο 6-7 σπίτια, δάση απο μπαμπού, αυτοσχέδια μαγαζάκια στην μέση του πουθενά, συνθέτουν εικόνες άγνωστες για την Δύση, αλλά πολύ συνηθισμένες για Ασία.
Σιγά σιγά αρχίζει να νυχτώνει. Στάσεις για τουαλέτα, στάσεις για τσιγάρο, στάσεις για φαγητό (μπλιάχ!) , στάσεις άνευ προφανούς λόγου και μια βροχή-κερασάκι στην τούρτα για να ολοκληρωθεί η ταλαιπωρία. Στροφές, ανηφόρες, σκοτάδι και πάλι ανηφόρες, και πάλι στροφές, ζοφεροί δρόμοι, κατηφόρες, λακούβες, αστραπές, ανύπαρκτος φωτισμός -ακόμα και μέσα στο πούλμαν- χιλιόμετρα άπειρα, καταπόνηση μέσης-αυχένα-πλάτης,
και ξανά στροφές και πάλι σκοτάδι..... Δεν ήταν ταξίδι... ήταν περιήγηση στην κόλαση.
Τουαλέτες (δυτικού τύπου!!)
Στάσεις, στάσεις, στάσεις....
και άλλες στάσεις, στάσεις, στάσεις....
και άλλοι ορυζώνες, ορυζώνες, ορυζώνες....
Αισίως φτάνουν με την καταιγίδα να μαίνεται στις 9 το βράδυ. Κατεβαίνουν σε ένα έρημο, παρακμιακό σταθμό λεωφορείων έξω απο την πόλη, με τσίγκο για ταβάνι στον στεγασμένο χώρο που πάνω του αντηχούσαν οι σταγόνες της βροχής εκωφαντικά, φωτισμένο ελάχιστα απο κολώνες με κίτρινωπό και αρρωστημένο φως που δημιουργούσε γκροτέσκες σκιές , κάτι σκελετωμένα σκυλιά να περιφέρονται βαριεστημένα ψάχνωντας τα σκουπίδια, αστραπές που έχουν βαλθεί να κάνουν την νύχτα μέρα, οσμές απο ούρα που σε οδηγούσαν στην μηχανική κίνηση να βάλεις το χέρι στην
μύτη, και μια γυναίκα λαοτιανή που δεν άντεξε τα στροφιλίκια και κατεβαίνει ζαλισμένη απο το πούλμαν , σηκώνει το φόρεμά της , το μαζεύει ανάμεσα στα πόδια της, σκύβει και ξερνάει στο πενταβρώμικο πάτωμα του σταθμού.
Οι ταξιδιώτες μας, κάτω απο κατακλυσμό, παίρνουν βιαστικά τις αποσκευές τουςκαι ψάχνουν ένα μέσο για να τους πάει στην πόλη, για να βρουν ένα ξενοδοχείο να βγάλουν την νύχτα, αλλά και για να φάνε κάτι , αφού όλη την ημέρα το μόνο που κατανάλωσαν είναι λακκούβες, μυοσκελετικές παραμορφώσεις, οριζώνες, ψυχαναγκαστικά βίντεο της πλάκας, βλάβες και στροφές.
Πλησίασαν ένα τουκ τουκ , τους στέλνει σε άλλον, αυτός ο άλλος τους ξαναστέλνει στον
πρώτο , ο πρώτος σε έναν άλλο και τελικά βρίσκονται φορτωμένοι στο πίσω μέρος ενός σαράβαλου ανάμεσα σε βαλίτσες, βαλιτσάκια, παπλώματα, μπαγάζια, φούρνους μικροκυμάτων, δέματα, μπόγους δεμένους με σκοινιά και 2 κοπέλες ινδές και τον πατέρα τους δίπλα απο τον οδηγό. Στριμώχνονται με τα πόδια τους πάνω στα βουνά αποσκευών
σε μια αλλόκοτη στάση μιμούμενοι την Νάντια Κομανέντσι χωρίς να μπορούν να προφυλαχθούν απο την βροχή η οποία βρίσκει τρόπο και τρυπώνει απο τα πλαινά του οχήματος και τον σκισμένο μουσαμά, και αφού ρωτάν τον οδηγό αν ξέρει κανένα κεντρικό ξενοδοχείο για να τους πάει, αποχωρούν με αυτοκρατορικό στυλ απο τον αφιλόξενο και σκοτεινό σταθμό, με το όχημα να βογγκά κάτω απο το ασήκωτο φορτίο και την εξάτμιση να βγάζει τρελλούς ρύπους και ανείπωτο θόρυβο.... και τώρα Thakek!!!
(ξέρω, ξέρω, τώρα αναρωτιέστε που διάολο είναι αυτό, αλλά μήπως οι φίλοι μας το ήξεραν? Ευκαιρία να το γνωρίσετε!)
συνεχίζεται...
