dim kyr
Member
- Μηνύματα
- 2.064
- Likes
- 6.302
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μπαγκλαντες
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Περίεργες πολιτικές ποτοαπαγόρευσης
- Run Lola Run
- Ηρθαμε! Φεύγουμε.....
- Kuala Lumbur
- Παναγιά μου!!! Ενα AirBus 320 έρχεται κατα πάνω μας
- Αναλαμβάνουμε απεντομώσεις, καθαρισμούς κτηρίων και αποφράξεις αποχετεύσεων
- Λάος
- Αυτός, Αυτή και οι απάτες
- Για ποιόν χτυπά η εξάτμιση?
- Το στοίχημα του ευρω
- Αρχίσανε τα όργανα
- Στο άγνωστο με πούλμαν την ελπίδα
- Η Αφιξη και το πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων
- Μια γιορτή μια μπύρα και τρια δόντια
- Και ο Γκιούλι ξεσπαθώνει, ξεσπαθώνει
- Οταν ξέρεις και ταξιδεύεις με στυλ
- Θελω να κατέβω απο αυτό το λεωφορείο
- Το αγνό παρθένο σου μαλλί
- Απο την Σκύλλα στην Χαρυβδη και απο τον Αννα στον Καιάφα
- Α ρε γλέντια
- Πνομ Πενχ : η Αυτοκράτειρα με τα κουρέλια
- Η Κάθοδος και ο δρόμος προς το κολαστήριο
- Η Καμπότζη και το εργοστάσιο της κρεατομηχανής
- Οταν η σύνεση εκδιώχνεται μετά κλοτσηδόν
- In the mouth of Darkness
- Το Ιδρυμα
- Κάνε ένα μπάνιο!
- Ψάχνωντας απελπισμένα (ένα) το Ιδρυμα
- Η καλή μας αγελάδα βόσκει κάτω στην λιακάδα
- Μια οικογένεια είμαστε όλοι
Οταν ξέρεις και ταξιδεύεις με στυλ.....
Αγαπητέ αναγνώστη, εδώ παραμύθια δεν πουλάμε! Σεβόμεθα το αναγνωστικό μας κοινό και λέμε μόνο αλήθειες! Ως εκ τούτου, με περηφάνια και -εθνικό- καμάρι αναφέρουμε ότι τα νούμερα της ιστορίας, ακόμα και όταν η σπλήνα τους, πήγε στο συκώτι και αυτό αισθανόμενο έκπτωτο και καταπιεζόμενο απο τις μάζες , αλλά και αφουγκραζόμενο τις
διαρθρωτικές αλλαγές των καιρών μετακόμισε με την σειρά του, στην θέση της ουροδόχου κύστης -η οποιά προς τιμήν της δεν διαμαρτυρήθηκε-, αυτά (τα νούμερα) το κατευχάριστήθηκαν.
Μέχρι κάποιο σημείο όμως. Μην είμαστε και πλεονέκτες. Οταν τα πράγματα εξώκυλαν και έφτασαν σε βαθμό να υπάρχει κρίσης ταυτότητας και να μην ξέρουν αν η επαύριο τους βρει ζωντανούς, ακμαίους, αρτιμελής, και σε οριζόντια θέση, τότε και μόνο τότε, παρέδωσαν ταυτότητα, διαβατήριο, εαυτούς, αποσκευές, κουράγια, ψυχή και σώμα στα χέρια του Μεγαλοδύναμου και το μόνο που έκαναν ήταν να... ελπίζουν..... Τα πράγματα λοιπόν είχαν ως εξής.
Μετά απο 2 ώρες? 3 ώρες? 9 ώρες? Ποιός ξέρει? Το ας το πούμε αυτοκίνητο, ξεκίνησε για το μεγάλο ταξίδι. Ο κόσμος έμπαινε και έμπαινε και έμπαινε.... λαοθάλασσα. Ετσι όταν με το καλό ξεκίνησε, οι επιβάτες είχαν πλημμυρήσει τους διαδρόμους όρθιοι, καθιστοί, πλαγιαστοί, ύπτιο, κατακόρυφο, πεταλούδα, στα καθίσματα, στα μπράτσα, κρέμονταν απο τα παράθυρα, απο τις πόρτες, απο την οροφή... απο παντού. Με ένα
μεγαλοπρεπές και συνάμα ανησυχητικό πουφ, ξεκινάει με την καταπληκτική ταχύτητα των 40 χλμ περίπου την ώρα. Μετά απο 10 λεπτά, σταματάει. Γυρ'ιζει πίσω στον σταθμό.
Ηταν πολύ ωραίο για να είναι αληθινό. Κάτι είχε συμβεί. Αλλά τι όμως? Στο Λάος αν χάσεις το λεωφορε'ιο σου, δεν έχεις κανένα μα κανένα πρόβλημα. Αν είσαι κοντά ο τουκτουκατζής -που πιθανόν σε πήγε στον σταθμό-, πολύ απλά παίρνει τηλέφωνο τον οδηγό και αυτός γυρίζει πίσω να σε παραλάβει! Πολυτέλειες του προλεταριάτου φίλε μου !
Αφού λοιπόν επέστρεψε στην βάση του, φορτώνει άλλα δύο άτομα -ενα ζευγάρι Γερμανών- και ξαναξεκινά. Μετά απο λίγη ώρα και εν μέσω κακαρισμάτων, φυσημάτων μύτης, και μουρμουρητών ξανασταματά. Ωρα για τουαλέτα. Βρίσκει όποιος θέλει ένα δέντρο , ένα πουρνάρι, έναν φοίνικα, έναν οριζώνα ένα κάτι τέλος πάντων , (μην είσαι
και ιδιότροπος!) και αφού ταμπουρώνεται πίσω του για να μην προσβάλει την ηθική των παρευρισκόμενων το χρησιμοποιεί ως WC. Μια χαρά! Και προπάντων υγιεινό!Και αν είσαι και ανωμαλάρα, κάνεις και το μπανιστήρι σου. Τι πάει να πει "παπί 3way"? Η φύση καθαρίζει για εσένα.Αχάριστε! Πάμε παρακάτω.
Αφού κάθε δυο μέτρα το λεωφορείο σταματούσε για να παραλάβει κόσμο και κοσμάκη, το αποτέλεσμα ήταν να μην υπάρχει χώρος ούτε για μια τσίχλα! Πάστωμα. Σαρδέλες. Και όρθιοι. Αλλά το κομμουνιστικό κράτος φροντίζει και δείχνει φροντίδα και προδέρμ για τον απλό πολίτη και ενίοτε και για τον τουρίστα. Τι το περάσατε εδώ? Ελλάδα? Το στρατηγικό σχέδιο και πρόνοια για δύσκολες καταστάσεις είναι το εξής. Αναγνώστη,
παρακολούθα να παίρνεις μαθήματα να έχεις να δίνεις στον ΕΟΤ μπας και σταυρώσει κανέναν τουρίστα.
Ο κόσμος ήταν όρθιος. Και έτσι πολύ φυσιολογικά, ο εισπράκτορας, μηχανικός, αχθοφόρος της διαδρομής, ανοίγει το παράθυρο στο μπροστικό μέρος του λεωφορείου.
Λύθηκε το πρόβλημα? θα μου πεις εσύ ο αδαής όσο αφορά τα ΜΜΜ του Λάος. Εεε ναι λοιπόν! λύθηκε! γιατί αυτός ο τύπος με προσόντα τσιταχ, και DNA ιαγουάρου, βγαίνει απο το παράθυρο και άνετος και ωραίος ανεβαίνει στην οροφή, παίρνει κάτι πλαστικά σκαμπώ που η βρώμα πάνω τους είναι αρκετή για να φυτέψεις λουλούδι, και η οποία θα έβγαινε μόνο με σφυροκάλεμο, τα φορτώνεται και μπαίνει άνετα απο το πίσω παράθυρο
και τα διανέμει σ τους διαδρόμους και τους ταλαίπωρους επιβάτες για να απηθώσουν το ταλαιπωρημένο σαρκίο τους πάνω τους. Ολα αυτά φυσικά εν κινήσει! Μια χαρά. Κασκαντέρ ο τύπος! Αυτό κύριοι σημαίνει οργάνωση! Η Γερμανίδα τουρίστρια βουτάει απο ένα, στρογγυλοκάθεται, ακουμπάει και στο μπράτσο του έρημου του Γκιούλι , τον οποίο χρησιμοποιεί ως μαξιλάρι και κοιμάται. Αυτός δεν κουνιέται για τα προσεχή 20 χιλιόμετρα -καθότι κύριος- και προσέχει μην ξυπνήσει την κυρία Μέρκελ μην τυχόν
αυτή μετά κινούμενη με εκδικητικά και ταπεινά ένστικτα μπουκοτάρει την
δανειοδότηση της χώρας του. Η εθνική συνείδηση στο απόγειό της.
Βέβαια υπάρχουν και οι ρουφιάνοι- εθνοπροδότες, Αρτέμηδες Μάτσες (όρα Dim) που τον προτρέπουν στο να υποδυθεί τον ρόλο του Εγκέλαδου (κουνήσου χριστιανέ μου, διώξε την απο πάνω σου, ρίξτης μια σπρωξιά ή έστω μια σφαλιάρα να μην ξέρει από που της ήρθε, τι μας πέρασε? την νεοσέτ? Α πα πα πα.... την μουλάρα, σε λίγο αυτή θα μας καβαλήσει κλπ) , αλλά ο Γκιούλι , πιστός πατριώτης και ευγενής πολίτης του κόσμου, δεν προέβη (κακώς φυσικά) σε τέτοιου είδους ενέργειες και ενώ ο Ελληνας παριστάνει τον εύζωνο , η Μέρκελ κοιμάται ανενόχλητη και σίγουρη για την οικονομική ευμάρεια της χώρας της (εν αντιθέσει με τον έλληνα πολίτη που δεν ξέρει ποιόν να πρωτοφασκελώσει).
Οταν έφτασαν στην Savannaket ή κάπως έτσι. Κόσμος ξανανέβηκε, ξανακατέβηκε, και γενικώς έγινε μια αναδιάρθρωση. Ορμήξαν και κάτι γυναίκες για να πωλήσουν τα αγαθά προς βρώση και όλα ήταν μια χαρά. Και λέω ήταν, διότι μετά το σκηνικό άλλαξε.
Το λεωφορείο όταν έφυγε απο τον σταθμό του Savannaket πήγαινε με 10 χλμ την ώρα. Κυριολεκτικά. Στην αρχή τα φιλαράκια μας πίστεψαν ότι εκινείτο εντός της πόλης και ίσως για αυτό πήγαινε τόσο σιγά. Αλλά ακόμα και όταν είχαν βγεί από την πόλη η ταχύτητα δεν αυξήθηκε. Στην αρχή τους προσπέρναγαν αυτοκίνητα. Οκ. Μετά μηχανάκια. Πάλι Οκ. Μετά ποδήλατα. Οχι οκ. Αλλά όταν είχαν αρχίσει και τους προσπέρναγαν και ο πεζοί.... εεε υπάρχει πρόβλημα όπως και να το δεις.........
Πωλούνται και ακρίδες στο δεξί καλαμάκι για όποιον ενδιαφέρεται....
Μετά απο μια αέναη κούρσα 3 ολόκληρων ωρών (!) στην οποία τους προσπέρασαν όλα τα μεταφορικά και μη μέσα λοιπόν του Λάος, ο οδηγός το πήρε απόφαση και το πάτησε το γκάζι. Ποτέ δεν έμαθαν γιατί χρησιμοποιήθηκαν αυτές οι ταχύτητες τύπου Φόρμουλα 1. Τους έφτανε ότι σε λίγο θα έφταναν στον προορισμό τους. Και λέμε σε λίγο, διότι είχαν περάσει πολλές ώρες απο τότε που ξεκίνησε. Αρα κόντευε να φτάσει. Αμάν αμάν αμάν! γιατί η τσιμέντινη πινακίδα έγραφε ότι για Pakse ήταν ακόμα 200 χιλιόμετρα? Οταν το είδαν οι ταλαίπωροι τους έφυγε η ούγια. Σε μια ακόμη στάση η Dim προσεγγίζει τον οδηγό -ένα παλικαράκι 300 Μαίων- και τον ρωτά σε πόση ώρα θα φτάσουν. Αυτός της λέει.
Και αυτή γυρ'ίζει πίσω στον σύντροφό της και κάθεται δίπλα του απογοητευμένη.
-Τι έγινε? Τον ρώτησες?
-Τον ρώτησα.
-Και αυτός απάντησε?
-Απάντησε.
-Ε, και τι σού είπε?
-Δεν μου' πε.
-Τι λες τώρα? Αφού μου πες σου απάντησε.
-Μου απάντησε δια της νοηματικής. Μου έδειξε το νούμερο 8 με το χέρι του. Τώρα τι ήθελε να πει... δεν ξέρω. Σε 8 ώρες? Σε 8 μήνες? Σε 8 χρόνια? Σε 8 τέρμενα? Στις 8 το βράδυ? Στις 8 το επόμενο πρωί? Στις 8 Σεπτεμβρίου? Στις 8 Ιουλίου? Το 2018? Τι να πω η καψερή? Δηλώνω άγνοια. Κάνε υπομονή... αν υποθέσουμε ότι είναι 8 ώρες, καλά είναι.
Νομίζω ότι αντέχω, τώρα για παραπάνω μάλλον με βλέπω σε κανένα τρελλάδικο με ζουρλομανδύα ή σε καμμιά λαοτιανή φυλακή γιατί κάποιον θα φονεύσω. Δεν θα μου γλιτώσει. Οπως και να έχει θα με ταίζει το κράτος. Αρα , ένα στόμα λιγότερο για σένα. Τυχερέ....
Χριστέ μου και τι ζέστη..... Καταρχήν είναι δική μου εντύπωση ή και εσύ
πιστεύεις ότι τόση ώρα έπρεπε να είχαμε ξεφύγει στην στρατόσφαιρα? Ασε που νομίζω ότι βλέπω τον Κρόνο στα 3 μέτρα. Α... μπα... η καράφλα του μπροστινού μου είναι. Εχω αρχίζει και τα παίζω μου φαίνεται. Υπομονή....
Αγαπητέ αναγνώστη, εδώ παραμύθια δεν πουλάμε! Σεβόμεθα το αναγνωστικό μας κοινό και λέμε μόνο αλήθειες! Ως εκ τούτου, με περηφάνια και -εθνικό- καμάρι αναφέρουμε ότι τα νούμερα της ιστορίας, ακόμα και όταν η σπλήνα τους, πήγε στο συκώτι και αυτό αισθανόμενο έκπτωτο και καταπιεζόμενο απο τις μάζες , αλλά και αφουγκραζόμενο τις
διαρθρωτικές αλλαγές των καιρών μετακόμισε με την σειρά του, στην θέση της ουροδόχου κύστης -η οποιά προς τιμήν της δεν διαμαρτυρήθηκε-, αυτά (τα νούμερα) το κατευχάριστήθηκαν.
Μέχρι κάποιο σημείο όμως. Μην είμαστε και πλεονέκτες. Οταν τα πράγματα εξώκυλαν και έφτασαν σε βαθμό να υπάρχει κρίσης ταυτότητας και να μην ξέρουν αν η επαύριο τους βρει ζωντανούς, ακμαίους, αρτιμελής, και σε οριζόντια θέση, τότε και μόνο τότε, παρέδωσαν ταυτότητα, διαβατήριο, εαυτούς, αποσκευές, κουράγια, ψυχή και σώμα στα χέρια του Μεγαλοδύναμου και το μόνο που έκαναν ήταν να... ελπίζουν..... Τα πράγματα λοιπόν είχαν ως εξής.
Μετά απο 2 ώρες? 3 ώρες? 9 ώρες? Ποιός ξέρει? Το ας το πούμε αυτοκίνητο, ξεκίνησε για το μεγάλο ταξίδι. Ο κόσμος έμπαινε και έμπαινε και έμπαινε.... λαοθάλασσα. Ετσι όταν με το καλό ξεκίνησε, οι επιβάτες είχαν πλημμυρήσει τους διαδρόμους όρθιοι, καθιστοί, πλαγιαστοί, ύπτιο, κατακόρυφο, πεταλούδα, στα καθίσματα, στα μπράτσα, κρέμονταν απο τα παράθυρα, απο τις πόρτες, απο την οροφή... απο παντού. Με ένα
μεγαλοπρεπές και συνάμα ανησυχητικό πουφ, ξεκινάει με την καταπληκτική ταχύτητα των 40 χλμ περίπου την ώρα. Μετά απο 10 λεπτά, σταματάει. Γυρ'ιζει πίσω στον σταθμό.
Ηταν πολύ ωραίο για να είναι αληθινό. Κάτι είχε συμβεί. Αλλά τι όμως? Στο Λάος αν χάσεις το λεωφορε'ιο σου, δεν έχεις κανένα μα κανένα πρόβλημα. Αν είσαι κοντά ο τουκτουκατζής -που πιθανόν σε πήγε στον σταθμό-, πολύ απλά παίρνει τηλέφωνο τον οδηγό και αυτός γυρίζει πίσω να σε παραλάβει! Πολυτέλειες του προλεταριάτου φίλε μου !
Αφού λοιπόν επέστρεψε στην βάση του, φορτώνει άλλα δύο άτομα -ενα ζευγάρι Γερμανών- και ξαναξεκινά. Μετά απο λίγη ώρα και εν μέσω κακαρισμάτων, φυσημάτων μύτης, και μουρμουρητών ξανασταματά. Ωρα για τουαλέτα. Βρίσκει όποιος θέλει ένα δέντρο , ένα πουρνάρι, έναν φοίνικα, έναν οριζώνα ένα κάτι τέλος πάντων , (μην είσαι
και ιδιότροπος!) και αφού ταμπουρώνεται πίσω του για να μην προσβάλει την ηθική των παρευρισκόμενων το χρησιμοποιεί ως WC. Μια χαρά! Και προπάντων υγιεινό!Και αν είσαι και ανωμαλάρα, κάνεις και το μπανιστήρι σου. Τι πάει να πει "παπί 3way"? Η φύση καθαρίζει για εσένα.Αχάριστε! Πάμε παρακάτω.
Αφού κάθε δυο μέτρα το λεωφορείο σταματούσε για να παραλάβει κόσμο και κοσμάκη, το αποτέλεσμα ήταν να μην υπάρχει χώρος ούτε για μια τσίχλα! Πάστωμα. Σαρδέλες. Και όρθιοι. Αλλά το κομμουνιστικό κράτος φροντίζει και δείχνει φροντίδα και προδέρμ για τον απλό πολίτη και ενίοτε και για τον τουρίστα. Τι το περάσατε εδώ? Ελλάδα? Το στρατηγικό σχέδιο και πρόνοια για δύσκολες καταστάσεις είναι το εξής. Αναγνώστη,
παρακολούθα να παίρνεις μαθήματα να έχεις να δίνεις στον ΕΟΤ μπας και σταυρώσει κανέναν τουρίστα.
Ο κόσμος ήταν όρθιος. Και έτσι πολύ φυσιολογικά, ο εισπράκτορας, μηχανικός, αχθοφόρος της διαδρομής, ανοίγει το παράθυρο στο μπροστικό μέρος του λεωφορείου.
Λύθηκε το πρόβλημα? θα μου πεις εσύ ο αδαής όσο αφορά τα ΜΜΜ του Λάος. Εεε ναι λοιπόν! λύθηκε! γιατί αυτός ο τύπος με προσόντα τσιταχ, και DNA ιαγουάρου, βγαίνει απο το παράθυρο και άνετος και ωραίος ανεβαίνει στην οροφή, παίρνει κάτι πλαστικά σκαμπώ που η βρώμα πάνω τους είναι αρκετή για να φυτέψεις λουλούδι, και η οποία θα έβγαινε μόνο με σφυροκάλεμο, τα φορτώνεται και μπαίνει άνετα απο το πίσω παράθυρο
και τα διανέμει σ τους διαδρόμους και τους ταλαίπωρους επιβάτες για να απηθώσουν το ταλαιπωρημένο σαρκίο τους πάνω τους. Ολα αυτά φυσικά εν κινήσει! Μια χαρά. Κασκαντέρ ο τύπος! Αυτό κύριοι σημαίνει οργάνωση! Η Γερμανίδα τουρίστρια βουτάει απο ένα, στρογγυλοκάθεται, ακουμπάει και στο μπράτσο του έρημου του Γκιούλι , τον οποίο χρησιμοποιεί ως μαξιλάρι και κοιμάται. Αυτός δεν κουνιέται για τα προσεχή 20 χιλιόμετρα -καθότι κύριος- και προσέχει μην ξυπνήσει την κυρία Μέρκελ μην τυχόν
αυτή μετά κινούμενη με εκδικητικά και ταπεινά ένστικτα μπουκοτάρει την
δανειοδότηση της χώρας του. Η εθνική συνείδηση στο απόγειό της.
Βέβαια υπάρχουν και οι ρουφιάνοι- εθνοπροδότες, Αρτέμηδες Μάτσες (όρα Dim) που τον προτρέπουν στο να υποδυθεί τον ρόλο του Εγκέλαδου (κουνήσου χριστιανέ μου, διώξε την απο πάνω σου, ρίξτης μια σπρωξιά ή έστω μια σφαλιάρα να μην ξέρει από που της ήρθε, τι μας πέρασε? την νεοσέτ? Α πα πα πα.... την μουλάρα, σε λίγο αυτή θα μας καβαλήσει κλπ) , αλλά ο Γκιούλι , πιστός πατριώτης και ευγενής πολίτης του κόσμου, δεν προέβη (κακώς φυσικά) σε τέτοιου είδους ενέργειες και ενώ ο Ελληνας παριστάνει τον εύζωνο , η Μέρκελ κοιμάται ανενόχλητη και σίγουρη για την οικονομική ευμάρεια της χώρας της (εν αντιθέσει με τον έλληνα πολίτη που δεν ξέρει ποιόν να πρωτοφασκελώσει).
Οταν έφτασαν στην Savannaket ή κάπως έτσι. Κόσμος ξανανέβηκε, ξανακατέβηκε, και γενικώς έγινε μια αναδιάρθρωση. Ορμήξαν και κάτι γυναίκες για να πωλήσουν τα αγαθά προς βρώση και όλα ήταν μια χαρά. Και λέω ήταν, διότι μετά το σκηνικό άλλαξε.
Το λεωφορείο όταν έφυγε απο τον σταθμό του Savannaket πήγαινε με 10 χλμ την ώρα. Κυριολεκτικά. Στην αρχή τα φιλαράκια μας πίστεψαν ότι εκινείτο εντός της πόλης και ίσως για αυτό πήγαινε τόσο σιγά. Αλλά ακόμα και όταν είχαν βγεί από την πόλη η ταχύτητα δεν αυξήθηκε. Στην αρχή τους προσπέρναγαν αυτοκίνητα. Οκ. Μετά μηχανάκια. Πάλι Οκ. Μετά ποδήλατα. Οχι οκ. Αλλά όταν είχαν αρχίσει και τους προσπέρναγαν και ο πεζοί.... εεε υπάρχει πρόβλημα όπως και να το δεις.........
Πωλούνται και ακρίδες στο δεξί καλαμάκι για όποιον ενδιαφέρεται....
Μετά απο μια αέναη κούρσα 3 ολόκληρων ωρών (!) στην οποία τους προσπέρασαν όλα τα μεταφορικά και μη μέσα λοιπόν του Λάος, ο οδηγός το πήρε απόφαση και το πάτησε το γκάζι. Ποτέ δεν έμαθαν γιατί χρησιμοποιήθηκαν αυτές οι ταχύτητες τύπου Φόρμουλα 1. Τους έφτανε ότι σε λίγο θα έφταναν στον προορισμό τους. Και λέμε σε λίγο, διότι είχαν περάσει πολλές ώρες απο τότε που ξεκίνησε. Αρα κόντευε να φτάσει. Αμάν αμάν αμάν! γιατί η τσιμέντινη πινακίδα έγραφε ότι για Pakse ήταν ακόμα 200 χιλιόμετρα? Οταν το είδαν οι ταλαίπωροι τους έφυγε η ούγια. Σε μια ακόμη στάση η Dim προσεγγίζει τον οδηγό -ένα παλικαράκι 300 Μαίων- και τον ρωτά σε πόση ώρα θα φτάσουν. Αυτός της λέει.
Και αυτή γυρ'ίζει πίσω στον σύντροφό της και κάθεται δίπλα του απογοητευμένη.
-Τι έγινε? Τον ρώτησες?
-Τον ρώτησα.
-Και αυτός απάντησε?
-Απάντησε.
-Ε, και τι σού είπε?
-Δεν μου' πε.
-Τι λες τώρα? Αφού μου πες σου απάντησε.
-Μου απάντησε δια της νοηματικής. Μου έδειξε το νούμερο 8 με το χέρι του. Τώρα τι ήθελε να πει... δεν ξέρω. Σε 8 ώρες? Σε 8 μήνες? Σε 8 χρόνια? Σε 8 τέρμενα? Στις 8 το βράδυ? Στις 8 το επόμενο πρωί? Στις 8 Σεπτεμβρίου? Στις 8 Ιουλίου? Το 2018? Τι να πω η καψερή? Δηλώνω άγνοια. Κάνε υπομονή... αν υποθέσουμε ότι είναι 8 ώρες, καλά είναι.
Νομίζω ότι αντέχω, τώρα για παραπάνω μάλλον με βλέπω σε κανένα τρελλάδικο με ζουρλομανδύα ή σε καμμιά λαοτιανή φυλακή γιατί κάποιον θα φονεύσω. Δεν θα μου γλιτώσει. Οπως και να έχει θα με ταίζει το κράτος. Αρα , ένα στόμα λιγότερο για σένα. Τυχερέ....
Χριστέ μου και τι ζέστη..... Καταρχήν είναι δική μου εντύπωση ή και εσύ
πιστεύεις ότι τόση ώρα έπρεπε να είχαμε ξεφύγει στην στρατόσφαιρα? Ασε που νομίζω ότι βλέπω τον Κρόνο στα 3 μέτρα. Α... μπα... η καράφλα του μπροστινού μου είναι. Εχω αρχίζει και τα παίζω μου φαίνεται. Υπομονή....
