Μαρόκο Rockin' the Casbah και άλλες ιστορίες στο Μαρόκο το Ραμαζάνι

[evaT]

Μέρα Δέκατη

Καζαμπλάνκα - Μαρακές, η μέρα της πόρτας

Μαζέψαμε τα μπογαλάκια μας για πολλοστή φορά και αναρωτήθηκα τι από όλα τελικά άντεχα να πετάξω, προκειμένου να χωρέσουν στο βαλιτσάκι όλα τα πλουμιστά που αγόρασα στο Μαρόκο και πως θα βάφτιζα 8κιλο το τουλάχιστον 10κιλο-όπως το έκοβα με το μάτι- καλά θα έκανα να προετοιμαστώ ψυχολογικά για το υπέρβαρο.

Η παραλία της Ραμπάτ ήταν όμορφη το πρωί και συμφωνήσαμε όλοι πως δίχως να έχει κάτι το συγκλονιστικό έχει μια ωραία αύρα και οπωσδήποτε της αξίζει μια ημέρα από τις διακοπές σου

Αυτό είναι το φυλασσόμενο πάρκινγκ. Για 18 ώρες ζήτησαν 4,5 ευρώ. Ούτε για 1 ώρα δίνω τόσα στο Αssos Οdeon στο κέντρο της πόλης αν παρκάρω (που δεν παρκάρω)

Η παραλιακή κάσμπα de Udayas

Η Καζαμπλάνκα απείχε καμιά ωρίτσα

Στόχος βέβαια ήταν το περιβόητο τζαμί του Hassan II το οποίο φάνηκε από μακριά

Το τζαμί έχει μιναρέ ύψους 210 μέτρων, είναι σαφώς το μεγαλύτερο στην Αφρική και το 7ο μεγαλύτερο στον κόσμο.
Τόσο εντυπωσιακό όσο το περιμέναμε και ίσως λίγο περισσότερο.

Κι ο ανταριασμένος Ατλαντικός

Επίσκεψη σχολείου. Μουσουλμανάκια.

και ξανά στο δρόμο

Το Μαρακές από Καζαμπλάνκα απέχει χοντρικά στο τρίωρο, μεσημεράκι θα φτάναμε και μάλιστα με ισχυρό καύσωνα που χτυπούσε αλύπητα στο νότο τις μέρες εκείνες.

Τ αγόρια με ρώτησαν τι είχαμε να κάνουμε και ανακοίνωσα ότι εγώ θα έβλεπα στα Παλάτια, εκείνοι δεν ξέρω. Ξίνισαν τη μούρη τους στην προοπτική να δουν παλάτια και το συζήτησαν λίγο, αργότερα με ξαναρώτησαν και γενικώς είχαμε ένα θέμα επανάληψης σε όλο το ταξίδι, τα επαναλάμβανα εγώ πρωί, μεσημέρι βράδι σαν αντιβίωση, αλλά πέρα βρέχει! από μνήμη...χρυσόψαρο!

Κατά τ άλλα η παρέα όσο περνούσαν οι μέρες γινόταν όλο και καλύτερη.
Αρκούσε ένα βλέμμα του Τάσου για ν αρχίσω να γελάω έτσι χωρίς λόγο, γελούσε και κείνος επειδή γέλαγα εγώ κ επειδή είναι κολλητικό το έπαιρνε κι ο Αντώνης και καταλήγαμε να γελάμε όλοι μαζί δίχως να ξέρουμε το λόγο! Κάτι έπαιζε στον αέρα.

'Οταν δεν γελούσαμε ακούγαμε τις ατελείωτες επαναλήψεις του 89 Rainbow, πάαααλι αυτό θα παίξει; και μέχρι να βρω ν αλλάξω το σταθμό, θα έστελνε κανά φωνητικό μήνυμα η @MarieAries που είχε καθημερινές παρεμβάσεις στο πλάνο μας και ξαφνικά ακουγόταν η γάργαρη φωνούλα της (#not) από τα ηχεία του αυτοκινήτου αφού το κινητό μου στο δρόμο ήταν μονίμως συνδεδεμένο με το Bluetooth.

Μας άρεσαν πολύ οι πινακίδες που ήταν στα Βερβέρικα μόνο!
Που πάμε ρε παιδιά;

Το Μαρακές μας υποδέχθηκε με μια ξεγυρισμένη μεσημεριανή κάψα στους 36 βαθμούς

Τα αγόρια έτρεξαν στη Μεδίνα να ψωνίσουν κάτι μπλουζάκια με τύπωμα στο σχήμα της Αφρικής που είχαν μπανίσει και γω έμεινα σπίτι, με το δροσερό ντουζ και να αράξω λίγο, θεωρώντας ότι έχω αρκετό χρόνο για όσα σκόπευα να κάνω αργότερα.

Ο Τάσος από την αρχή του ταξιδιού ενόψει παζαριών, είχε αναπτύξει τη θεωρία του, πως δεν καταδέχεται να μπαίνει σε τέτοιες τσίπικες διαδικασίες όταν βρει μια τιμή value for money θα πληρώσει αυτό που πιστεύει ως fair. Αυτά έλεγε και ξεκαρδίστηκαν μέχρι και τα τελευταία χιτζάμπ στις μεδίνες.
Γύρισε με τα μπλουζάκια της Αφρικής περιχαρής περιγράφοντας πως έφερε τούμπα τον απατεώνα τον μουζαχεντίν που για δυο Τshirt του ζητούσε τον ουρανό με τ άστρα και την πούλια μαζί.
Τέτοια μεταμόρφωση

Αποφάσισαν (με μισή καρδιά) να με ακολουθήσουν στα παλάτια και βγήκαμε έξω όπου φυσούσε καυτός λίβας, ή ίσως εκεί να τον λένε Σαχάρας (?), ωστόσο η απουσία της υγρασίας έκανε την κατάσταση πολύ περισσότερη υποφερτή από τη Θεσσαλονίκη που με 32 βαθμούς λιώνεις σαν το κεράκι της λαμπρής.

Καθοδόν για το Παλάτι της Bahia ήμουν ευδιάθετη και παρατηρούσα την κίνηση.

Μια ταπεινή μπανιέρα για να παίρνετε το λουτρό σας

Όπως φαίνεται έχω πλέον εναρμονιστεί πλήρως με το περιβάλλον μου

Είχα και παντοφλάκι σαν τα δικά τους αλλά δε βόλευαν για το περπάτημα που είχα κατά νου.

Αυτά ως τότε. Πάμε παρακάτω.
Μετράτε;;

Πόρτα Νο 1 - Bahia Palace
Πιο κλειστό κι απ το Μετρό θεσσαλονίκης
Εννοείται πως είχα τσεκάρει τις ώρες λειτουργίας, έβλεπα και στους χάρτες που έγραφαν ΑΝΟΙΧΤΟ, πλην όμως οι πόρτες κλειδαμπαρωμένες.
Αδύνατον να το δεχθεί ο εγωισμός μου. Κάνω μια βόλτα γύρω γύρω, τα ίδια. Με ενημερώνουν από τα καταστήματα ότι λόγω Ramadan το κλείνουν το μαγαζί από τις 3 !!!

Σε κανένα 5λεπτο που ξαναπήρε μπροστά το σύστημά μου, αποφάσισα να συνεχίσω για το επόμενο...

Πόρτα Νο2 El Badi Palace
Κλειστό λέει λόγω Ραμαζιανιού, ελάτε αύριο πρωί!

Πόρτα Νο 3 Τάφοι Σαουδίνων
Μην κουράζεσαι κοπελιά...τα είπαμε. Λόγω Ραμαζανιού τροποποιήθηκαν όλα τα ωράρια μόνο που ξέχασαν να τα δηλώσουν δημόσια να ενημερωθεί και το κορόιδο ο τουρίστας

'Εβλεπα και τους άλλους να χασκογελούν με τα πάθη μου και νευρίαζα περισσότερο.
Μα να μη δω έστω ένα από τα Παλάτια; Θα ξαναέρθω άραξε ποτέ ξανά προς τα εδώ;

Αλλά τι να κάνω, δε βαριέσαι, ας πάμε λοιπόν στα Mammounia (το 5στερο ξενοδοχείο) να πιούμε καφέ και να βγάλω φωτογραφίες, κι αυτό αξιοθέατο είναι και μάλιστα ιδιωτικό.

Πόρτα Νο 4 La Mammounia
Φτάσαμε γύρω στις τεσσεράμισι το απογευματάκι και μου λένε οι λακέδες στην πόρτα, λυπούμαστε, η είσοδος για τους μη ενοίκους του ξενοδοχείου είναι ως τις 4

Δε σε θέλει με τίποτα σήμερα, μου λέει ο Αντώνης, ανακουφισμένος που απέφυγε ανέλπιστα τις χλίδες κι ευτυχώς που δεν κρατούσα τίποτα στα χέρια μου εκείνη την ώρα, με έβλεπα να του το φέρνω εύκολα στο κεφάλι με τόσα νεύρα που είχα!

Το χαμόγελο είναι προσποιητό, βράζω από μέσα μου!

Παραδίπλα είχαν μια πόρτα ανοιχτή κι ένας ευγενικός κηπουρός με άφησε να μπω έστω για μια φωτογραφία

Τελείωσε νομίζετε; Που τέτοια τύχη!

Από την πρώτη μέρα είχα σταμπάρει το καινούργιο τους Μall, ένα στολίδι και ήθελα να πάω βόλτα να το χαζέψω.
Θα που πεις εμπορικό σου έλειπε στο Μαρόκο; Φυσικά και όχι αλλά αφού όπως έκατσε αξιοθέατα γιοκ κάπως έπρεπε να περάσουν οι ώρες και ήθελα να ψωνίσω και δυό δωράκια ακόμη.

Η θερμοκρασία είχε υποχωρήσει στο μεταξύ και η βόλτα ήταν πιο ευχάριστη. Τους ξεποδάριασα ως εκεί αλλά ήταν ωραία.

Μόλις φτάσαμε, πρώτη κίνηση να παραγγείλουμε έναν καφέ freddo όπως διαφήμιζαν έξω από το μοδάτο καφέ.

Mοιάζει με Freddo αλλά ούτε καν!

Πόρτα Νο 5 το Menara Mall
Έχοντας πια καεί στο χυλό, καλού κακού ρώτησα το σερβιτόρο ως τι ώρα θα ήταν ανοιχτά τα μαγαζιά.
Κοίταξε το ρολόι του, 17.25 και μου λέει σε 5 λεπτά κλείνουν λόγω Ραμαζανιού, πριν προλάβω να πάθω διπλό εγκεφαλικό, ευτυχώς μας ενημέρωσε ότι πάραυτα στις οκτώ ξανανοίγουν ως τα μεσάνυχτα!
Πήγε η καρδιά στη θέση της.

Κάπου ώπα δηλαδή!!!

Με κοίταξαν και οι δύο με οίκτο και ευτυχώς απέφυγαν την καζούρα , απλά ρώτησαν τον σερβιτόρο αν υπάρχει πρόβλημα να την κάνουμε αρμένικη τη βίζιτα, μας είπε φάτε πιείτε ελεύθερα το μαγαζί δικό σας!
Μπαστακωθήκαμε λοιπόν εκεί ως τις οκτώ, φάγαμε πίτσα, ήπιαμε αναψυκτικά, νύχτωσε νύχτα όσο εμείς περιμέναμε και περιμέναμε αλλά μήπως είχαμε και τι άλλο να κάνουμε;

,
'Ηταν τόσο άδειος ο δρόμος την ώρα που έσπαγε η νηστεία, που αν ήμουν στις καλές μου θα καθόμουν στη μέση να βγω μια φωτογραφία σαν αυτές που βγάζουν στην Αμερική στο Route 66

Η ώρα έγινε οκτώ αλλά δε κουνιόταν φύλλο!
Πλησίασα στην είσοδο και ρώτησα τους σεκιουριτάδες

Πόρτα Νο 5α Menara Mall
Δεν θ ανοίξει στις 8 λέει το εμπορικό, στις 9 θα ανοίξει

Παρέδωσα τις άμυνές μου μετά και από αυτό, μπήκαμε σ ένα ταξί και φύγαμε όσο με έψελνε ο Τάσος, διότι από πείσμα και μόνο δίχως να έχει κανένα άλλο νόημα ήμουν ικανή να μείνω εκεί μέχρι να ανοίξει, να καθίσω μισή ώρα και να φύγω χωρίς να αγοράσω τίποτα, έτσι απλά για να ξεπεράσω την ήττα που ένιωθα.

Αφήσαμε τον Τάσο σπίτι να ξεκουραστεί και σκεφτήκαμε με τον Αντώνη να πάμε σε μια όμορφη ταράτσα που είχαμε σταμπάρει... Μαρακές είσαι και το αλκοόλ επιτέλους έρεε ελεύθερα.

Πριν την ταράτσα και μετά το περπάτημα της μέρας θέλαμε και λίγο περπάτημα ακόμα, έτσι περάσαμε από την κεντρική ατραξιόν Jemma el Fna για μια τελευταία φορά.

Προσπάθησα να καλμάρω και να ρουφήξω τις τελευταίες εικόνες

Ψώνισα τα δύο τελευταία μεταξωτά μαντήλια για τις φίλες που είχα ξεχάσει και μετά έβαλα σκοπό να βρω μια καλή μαϊμού φανέλα της φανταστικής Εθνικής του Μαρόκο για να την πάρω για το φιλαράκι μου, παλιό σας γνώριμο που είναι αρρωστάκι με τις ποδοσφαιρικές φανέλες.
Είχα αποτύχει να βρω μια αυθεντική αλλά και οι πλαστές ήταν όμορφες και αντί για να τη βάλει στη συλλογή μπορούσε απλά να τη φοράει για την πλάκα του.

Μετά τα άκυρα της ημέρας έξυνα τα νύχια μου για καβγά....και παζάρι δίχως αύριο.
Ρωτώντας από δω κ απο κει, χαζεύοντας, τελικά σε κάποιο από τα μαγαζιά πέτυχα φανέλα καλής ποιότητας και όμορφη, ρώτησα τιμή.
Γέλασα ειρωνικά όταν ο τσαμπουκαλεμένος μαροκινός μου ζήτησε κοντά στα 30 ευρώ.
'Εκανα να φύγω αλλά με σταμάτησε, λέγοντάς μου, "περίμενε, πες μια τιμή πόσα δίνεις".
"10 ευρώ και πολλά είναι" απάντησα εμφατικά.
'Εβαλε το χέρι στο κεφάλι του κάνοντας τη χαρακτηριστική κίνηση του μάλλον σου έστριψε λέγοντας "Είσαι τρελή έτσι" Estas loca?

Με πέτυχε όμως σε φόρμα- ήδη φτιαγμένη και του λέω 'τρελός είσαι εσύ που νομίζεις ότι θα σου δώσω μια 30άρα για τα τσιτάκια σου" κι έφυγα αμετανόητη ενώ αυτός έτρεχε ξωπίσω μου παρακαλητός σαν ταπεινωμένος γκόμενος μετά από χυλόπιτα! Ααααχ πόσο το φχαριστήθηκα όμως

Κι αφού τον έφτυσα και δε γύρισα καν να κοιτάξω πίσω μου, ξεθύμανα και βρήκα έναν ήρεμο μικροκαμωμένο μαροκινούλη που με ρώτησε εξαρχάς πόσα θέλω να δώσω.
Ντόμπρες δουλειές.
Μου έβγαλε μια φανέλα σκέτη πλαστικούρα, είπα αυτή δεν την πάω δώρο ούτε στο γύφτο της γειτονιάς μου, όχι σε συλλέκτη και αντιπρότεινε άλλη διαφορετικής ομάδας που άρεσε πολύ στον Αντώνη, αλλά εγώ είχα προ πολλού κολλήσει με την Εθνική , βάλε ότι λατρεύω και το πρασινοκόκκινο!
Θυμήθηκε ότι ειχε κάτι ακόμα και μου έφερε την καλύτερη μαϊμού από όσες είχα δει μέχρι στιγμής, μεταξένιας υφής ύφασμα και ωραία διακριτικά, αλλά και σε ανάλογη τιμή.
Κουραστήκαμε όλοι, λίγο κατέβηκε αυτός, λίγο ανέβηκα εγώ και τελικά την απέκτησα δόξη και τιμή

Πόρτα Νο 6 (περίπου) Φανέλα Εθνικής Μαρόκο.
Είπαμε η μέρα ήταν δύσκολη...εγώ την αγόρασα σε νούμερο Large, δεν είχε και μεγαλύτερο.
Γενικά οι διαστάσεις τους ήταν κατάλληλες για κινέζικα Dna και ανάλογα έρχονταν τα νούμερα στα ρούχα .
Του φίλου μου του άρεσε πολύ, όμως του έπεσε όμως κάπως σαν βαφτιστική, στεναχωρήθηκα που τόσος κόπος πήγε στράφι και μ αυτά και με εκείνα την καβάντζωσα εγώ και με βλέπω να την λανσάρω ως ...ξεθωριασμένος Χακίμι στις βολτες μου στη Νέα Παραλία Θεσσαλονίκης

Μου πάει; με γειές μου!

Φεύγοντας από την πανηγυρτζίδικη πλατεία έκανα μια σύντομη λήψη και έστριψα το κεφάλι κρατώντας το τελευταίο κάδρο στα μάτια και μέσα στο κεφάλι μου για πάντα.

Jemma el Fna

Το δροσερό λευκό κρασί που απόλαυσα στην όμορφη ταράτσα-η τελευταία πράξη πριν κλείσει το ταξίδι με επανέφερε στην συνηθισμένη μου υπόσταση

Μόνο τουρίστες έβλεπες σ αυτές τις ταράτσες

Πήγα για ύπνο αργά με ανάμεικτα συναισθήματα...κουρασμένη και λυπημένη για το τέλος, χαρούμενη για όσα με περίμεναν πίσω , κουλουβάχατο το κεφάλι μου!

Με νίκησε η εξάντληση, οι σκέψεις μπορούσαν να περιμένουν.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 11
• 12
• 13
• 14
• 15

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 13 of 15

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[KIKI]

Τι ωραία , επιασα στασίδι και περιμενω!

 

[evaT]

Σχεδιασμός Ταξιδιού

Αν δεν κάνω λάθος η τελευταία ιστορία που γράφτηκε στο φόρουμ για το Μαρόκο αφορά το 2019. Οπότε θα κάνω αναμετάδοση των ανατιμήσεων (ξανά).
Για όσους δεν το γνωρίζουν, η μακροβιότερη επαγγελματική μου ιδιότητα ήταν/είναι αυτή της λογίστριας, έτσι το κουσούρι με ακολουθεί…


Ταξιδιωτικά έχω έρθει σε επαφή με το μουσουλμανικό στοιχείο στην Τουρκία την οποία έχω επισκεφτεί τρείς φορές σε Κωνσταντινούπολη και Αδριανούπολη, επομένως είχα μικρή σχετικά εμπειρία αφού σε εκείνο το κομμάτι η Τουρκία είναι αρκετά εξευρωπαϊσμένη.

Τα ίδια βέβαια διάβαζα και για το Μαρόκο, όπου όμως το αράβικο στοιχείο υπερτερεί και μπορεί να μην είναι Σαουδική Αραβία, όμως έξω από τις πολύ τουριστικές γραμμές-δεν μπορεί- κάτι θα παραπάνω θα έπιανε το μάτι μας.


‘Εβαλα κάτω τις ιστορίες και το χάρτη κ έσπαγα το κεφάλι μου τι να βάλω, τι να βγάλω, ως συνήθως θέλω να δω τα πάντα και μέχρι να χωνέψω ότι πρέπει να προσαρμοστώ στο εφικτό τα πέρασα όλα από κόσκινο και τα 40 κύματα.

Ο Τάσος ως συνήθως δεν ξέρει καλά καλά που πάει. Εγώ ρίχνω πληροφορίες στην συνομιλία αλλά ούτε που τις βλέπει-με αφήνει να αποφασίζω εν λευκώ και τα μαθαίνει την τελευταία στιγμή (καμιά φορά ούτε καν τότε, απλά τα βλέπει μπροστά του )

Ο Αντώνης είχε ξαναπάει Μαρόκο καμιά 20ριά χρόνια πριν με πρακτορείο και γκρουπ , αλλά του έλειπαν λέει εικόνες από έρημο και 2-3 ακόμη μέρη.

Κι αυτός πάντως με αφήνει να παίρνω πρωτοβουλίες (αν μπορεί ας κάνει κ αλλιώς )

Ωστόσο πάνω που είχα βρει ένα μπούσουλα πως θα κινηθούμε, πήρα χαμπάρι ότι μόλις 1 μέρα από την άφιξή μας θα ξεκινούσε το ραμαζάνι του Ισλάμ. Άλλο άγχος. Θα βρίσκουμε ανοιχτά να τρώμε; Ειδικά στο δρόμο με το αυτοκίνητο; Αλλού έλεγαν πως δεν υπάρχει κανένα θέμα για τους τουρίστες, αλλού πως τα πάντα είναι κλειστά και πως γενικά ότι τρως και πίνεις στη διάρκεια της μέρας το κάνεις στα μουλωχτά.
Σούπερ μάρκετ λοιπόν για το τσιμπολόγημα της μέρας και φαγητό αναγκαστικά μετά τη δύση του ηλίου και μεις. Ημιραμαζάνι.



Η τελική μορφή του ταξιδιού βγήκε από το φούρνο ως εξής.

Μαρακές- Εσσαουίρα (ημερήσια)- Ait ben Haddou – Μεγάλος Άτλαντας, δρόμος με τις χίλιες Κάσμπες, Μερζούγκα – ‘Ερημος (γκαμήλες) – Φες – Σεφσαουέν – Ραμπάτ – Καζαμπλάνκα και ξανά Μαρακές για αναχώριση.


Φιλόδοξο και κουραστικό αλλά φρόντισα ώστε τα χιλιόμετρα να μοιραστούν τίμια και να μην ξεθεώσουμε τη σωφεράτζα μας!

‘Έκλεισα και τις διανυκτερεύσεις με ακύρωση (καλού κακού) και μπήκαν όλα σε μια σειρά.

Το αυτοκίνητο νοικιάστηκε από την discovercars.com ένα Toyota Υaris 1400-1500cc με 250 ευρώ για 10 μέρες και φουλ έξτρα ασφάλεια.

Προσωπική ασφάλεια υγείας κόστισε 25 ευρώ το άτομο από την Interamerican.


‘Εξτρα μπόνους. Η γιορτή μου συμπωματικά θα έπεφτε τη μέρα που είχαμε τη δραστηριότητα στην έρημο, το οποίο πρόσθεσε κ άλλους πόντους στον ήδη ασυγκράτητο ενθουσιασμό μου.

Σπανίως αυτό που φανταζόμαστε πριν το ταξίδι ανταποκρίνεται τελικά σ αυτό που συναντάμε. Μπορεί να είναι καλύτερο, χειρότερο ή απλά διαφορετικό.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση η πραγματικότητα ξεπέρασε κάθε φαντασία και το ζήσαμε περίπου ονειρικά.

 

[mariath]

Τι ωραία , επιασα στασίδι και περιμενω!

Στριμώξου Κική, έρχομαι και γω!

 

[KIKI]

Εύα με τι αεροπορική πήγατε και πόσο κόστισε; Κοίταξα για μέσα Μαϊου Αθήνα -Μαρακες -Αθηνα στην Αegean και το έχει 818 ευρώ!

 

[evaT]

Εύα με τι αεροπορική πήγατε και πόσο κόστισε; Κοίταξα για μέσα Μαϊου Αθήνα -Μαρακες -Αθηνα στην Αegean και το έχει 818 ευρώ!

818;;;;

Το γράφω στο πρόλογο Κική μου, 168 ευρώ με την προσφορά 50% της Aegean το Δεκέμβριο.
Πέρισυ είχα βρει με Ryanair μέσω Μπέργκαμο με 220 με την προτεραιότητα και 2 χειραποσκευές.

 

[KIKI]

818;;;;

Το γράφω στο πρόλογο Κική μου, 168 ευρώ με την προσφορά 50% της Aegean το Δεκέμβριο.
Πέρισυ είχα βρει με Ryanair μέσω Μπέργκαμο με 220 με την προτεραιότητα και 2 χειραποσκευές.

Ωραίος τύπος είμαι. Διάβασα τον πρόλογο πολύ πρωί χωρίς να έχει πιάσει ο καφές ακόμα. Με παρέσυρε και το μελωδικό τρίφωνο που μυαλό για τιμές!

 

[paefstra]

Εύα με τι αεροπορική πήγατε και πόσο κόστισε; Κοίταξα για μέσα Μαϊου Αθήνα -Μαρακες -Αθηνα στην Αegean και το έχει 818 ευρώ!

12-19 Μαιου στα 210 ευρω, light.

 

[evaT]

12-19 Μαιου στα 210 ευρω, light.


έτσι ναι. Βέβαια 7 μέρες φτάνουν για το μισό γύρο επίσης Μάιο αρχίζει κ σφίγγει η ζέστη.
Εμείς είχαμε μέσα Μάρτη από στα βόρεια μέχρι 36 στο Μαρακές την τελευταία μέρα!

 

[nickostraveller]

Γεια σου συναδερφισσα το ιδιο κουσουρι βλεπω εχουμε επαγγελματικα !!Περιμενουμε την ιστορια με αγωνια γιατι οπως εγραψα σε κατι προηγουμενα ποστ φλερταρτω εντονα με το Μαροκο να ειναι επομενη μου κρατηση

 

[KIKI]

Χθες κοιταξα 16-23 Μαιου στη flex.Η αναχωρηση ειναι 13.20 η ωρα.
Τωρα κοιταξα το 12-19 Μαιου στη flex το εχει 250 , μια χαρά.Δεν βολευουν ομως οι ημερομηνιες
και φευγει 07.40 η ωρα. Εμεις οι επαρχιωτες ξεκιναμε με 100 ευρω επιπλεον το πηγαινε-ελα Αθηνα.
Οταν φευγει πρωι κανουμε διανυκτερευση Αθήνα και μερα χαμενη την προηγουμενη και ταξι το ξημερωμα. Ο κούκος αηδόνι μας ερχεται.

Και τώρα που κοίταξα έχει πέσει στα 626 ευρώ.Χθες ηταν και το Αθηνα Μαρακες στα 400 ευρω , οποτε σωστα μου εβγαζε 818.

 

[evaT]

Μέρα πρώτη
Πάμε ένα ταξιδάκι Θεσσαλονίκη - Μαρακές

Η πτήση ήταν πολύ πρωινή-γαλατάδικη. Αλλά το ταξίδι είναι ένας από τους ελάχιστους λόγους που δεν με ενοχλεί να ξυπνήσω νωρίς. Αν δηλαδή έκλεισε το μάτι για πάνω από τρεις ώρες όλη νύχτα...

Μου έκατσε και παραθυράκι οπότε είχα πιάτο την ανατολή.
Χαλκιδικάρα

πετάξαμε πάνω από την Αθήνα και είδα το γήπεδο της ΑΕΚ ,την Αγιά Σοφιά...ε ρε μάτι που το έχω....

Στο Βενιζέλος αλλάξαμε αεροπλάνο και μπήκαμε μαζί με τα μεγάλα γκρουπ για Μαρόκο.
'Ακουγα τους αρχηγούς του Versus και του Manessis πως συντόνιζαν τον κόσμο τους και έλεγα στον Τάσο, ακούς;; εσύ είσαι το γκρουπ μου θα με ακούς ότι λέω προσεχτικά
(Για όσους δεν το ξέρουν η δεύτερη ιδιότητά μου είναι αρχηγός σε εκδρομικά γκρουπ-ενίοτε!)
Ο Τάσος γενικά με άκουγε αλλά η μέρα του είχε ξεκινήσει λίγο περίεργα αφού είχε ένα μικρό πιάσιμο στη μέση...Με έζωσαν τα φίδια διότι τον είχα τσιπάρει για να οδηγήσει κανά διχίλιαρο-και βάλε χιλιόμετρα, με διαβεβαίωσε πάντως ότι δεν ήταν κάτι σοβαρό. Νόμιζε!

'Υστερα από λίγο η Aegean μας πέταξε αυτό για να χορτάσουμε σε 4ωρη πτήση...

και λίγο πριν φτάσουμε , έδωσε ένα μπισκότο σε ειδικό μέγεθος κ αυτό, δεν άντεξα και είπα στην αεροσυνοδό, "φτάνει καλέ, μας κακομαθαίνετε"! γέλασε κ αυτή τι να κάνει...

Το αεροσκάφος ήταν γενικά σχεδόν τίγκα αλλά εμείς είχαμε τριπλέτα θέσεων μόνοι μας οπότε με το που πιάσαμε Αφρική βυθίστηκα στο παράθυρο να χαζεύω.
Το σκηνικό άλλαξε σε πιο...χωμάτινο
Ξεχωρίζει στο βάθος και η ραχοκοκκαλιά του 'Ατλαντα

Καμουφλαρισμένα χωριά

Εεεεπ τι έχουμε εδώ;; Hellooooo Marrakesh!!!!

Οι φαγάνες και η ανοικοδόμηση σε πρώτο πλάνο, ήταν μια εικόνα που είδαμε πολύ τις επόμενες ημέρες. Από έκταση και οικόπεδο άλλο τίποτα, η πόλη επεκτείνεται ως εκεί που φτάνει το μάτι.

Η διαδικασία του τελωνειακού ελέγχου ήταν απλή και γρήγορη αφού ο κόσμος ήταν ελάχιστος την ώρα εκείνη. Γαλλικά δεν μιλάω οπότε στην ερώτηση του υπαλλήλου του τι δουλειά κάνω αδυνατούσε να καταλάβει το δημοτικός υπάλληλος (για όσους δεν το ξέρουν αυτή είναι η πρωταρχική μου απασχόληση) και κατέληξα με ένα... I work for the government που είναι κ πιο πιασάρικο. Κοπάνησε τη σφραγιδούλα στο διαβατήριο και με...συναδελφικό χαμογελάκι, έξω από την πόρτα.

Βγήκαμε απότομα στους 27+ κ αρχίσαμε το ξεβράκωμα. Ξαφνικά καλοκαιράκι, τι ωραία!!
Βρήκαμε το σταντ της εταιρείας ενοικίασης αυτοκινήτων στο πάρκινγκ όπου μας ενημέρωσαν πως το Yaris μας δεν θα ήταν διαθέσιμο πριν το μεσημέρι και μας έκαναν upgrade σε μεγαλύτερη κατηγορία ένα Dacia κάτι...sedan με τεράστιους χώρους. Το πήραμε και φύγαμε αλλά στο δρόμο δεν ήθελε να συνεργαστεί και να συνδεθεί με το κινητό μου για να έχουμε μουσική και πλοήγηση από τα μεγάφωνα.
Επειδή ένας...καλοπροαίρετος (πάντα) φίλος γέλασε σαρκαστικά που το θεώρησα τόσο σοβαρό θέμα αυτό, εγώ χωρίς μουσική δεν ανεβαίνω ούτε στο ποδήλατο! 'Οχι να κάνω 2.500 χιλιόμετρα μούγγα στη στρούγκα

Ο Αντωνάκης (παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω) που θα συμπλήρωνε το γκρουπ (μου) ήταν ήδη στο Μαρακές από την προηγούμενη μέρα προερχόμενος από Κανάριους Νήσους παρακαλώ και μας περίμενε στο ριάντ, να δει επιτέλους κι αυτός ένα οικείο πρόσωπο μετά από δύο ολόκληρους μήνες σόλο τράβελιγκ κ εκτεταμένη μουντρουχαλίαση.
Του είχα βάλει τασκ- όσο θα σουλατσέρνει να αγοράσει τις σιμ ώστε να έχουμε άμεσα ιντερνετάκι.

Μας περίμενε στο Riad που είχα κλείσει, παρκάραμε απέξω στο δρόμο, όπου ένας μαροκινός γενικός κουμανταδόρος ανέλαβε να βρει χώρο για το ογκώδες σεντάν και μας πήρε με το έτσι θέλω 9 ευρώ!! για 24 ώρες πιάνοντάς μας στον ύπνο...Μόλις βέβαια ξύπνησα και συντονίστηκα με το περιβάλλον δεν ξαναείδε πάνω από 3 ευρώ το 24ωρο...
Κατέβασα ένα app για να σημειώνω τα έξοδα ώστε να έχουμε ένα μπούσουλα και σημείωσα Μπαρουτοκαπνισμένος παρκαδόρος, νταβατζιλίκι στο δρόμο ευρώ, 9!

Το Riad από επίπλωση ήταν ελαφρώς μαυσωλείο αλλά η εσωτερική αυλή τα έσπαγε

Ο Αντώνης μας πήρε από το χεράκι για την πρώτη αναγνωριστική βόλτα αφού είχε ήδη κάνει τις βόλτες του και είχε και προυπηρεσία στην περιοχή.
Εγώ με τον Τάσο σε ημι-πολιτισμικό σοκ και κατάσταση "εδώ πατώ και κεί βρίσκομαι" από την αυπνία και την απότομη αλλαγή περιβάλλοντος.

Μα είμαστε ήδη Αφρική;

Πρώτη στάση το Τζαμί Koutoubia με τον 77μετρο μιναρέ
Το Τζαμί

Προχωρήσαμε προς τη κεντρική Πλατεία και σημείο αναφοράς του Μαρακές

Jemaa el-fna

Πριν φτάσουμε απαραίτητη στάση στην τράπεζα El Barid. Σημειώστε την όλοι οι Revolutοκάτοχοι.
Το τιπ μου ήρθε από το trip advisor ότι όλες οι υπόλοιπες τράπεζες στο Μαρόκο πετάνε προμήθεια (αληθές). Η El Barid είναι το ΕΛΤΑ του Μαρόκο και τράβηξα 2500 ντιράμ με τη μία χωρίς καμία επιβάρυνση. Επιπλέον έδινε 11 στο ευρώ ενώ τα ανταλλακτήρια 10.
Με φρέσκο χρήμα στην τσέπη προχωρήσαμε παρακάτω.

Η πλατεία όπως έχει ειπωθεί πολλάκις ένα ατελείωτο πανηγύρι. 'Αγιος Μάμας στο ζενίθ του.

Εδώ οι γητευτές φιδιών. Μακριά από μένα τα φίδια κι όλα καλά...

Χυμοί φρούτων

Και μπήκαμε στο παζάρι

Είχε μια γραφικότητα

Τι να πω...μ αρέσει η παλιατζούρα!

Αυτός εδώ φώναζε Eat here, Νo diarrhea !!!! χαχαχαχα

Δεν έφαγα και προχώρησα.

Βγήκαμε στην Casbah του Μαρακές

Ο πρώτος μεντερσές (ή μεντρεσές)

Ωραίος ήταν ειδικά που ήταν ο πρώτος που είδα.

Ξεκινήσαμε και τα πρώτα ψώνια με ομολογουμένως αποτυχημένες συναλλαγές αφού δεν είχαμε ακόμη ζεσταθεί στην τέχνη του παζαριού.
Εννοείται πως σε όλη την βόλτα μας την έπεφταν από παντού, να μας πάνε, να μας δείξουν να μας πουλήσουν, τα πάντα όλα σε συμφέρουσα τιμή.
No and no and no, και τελειωμό δεν είχε. 'Αλλοι ήταν ευγενικοί, άλλοι σχεδόν επιθετικοί και όλοι ανεξαιρέτως φορτικοί. Το ξέραμε όμως αυτό είναι μέρος της κουλτούρας τους.

Αποφασίσαμε να ψωνίσουμε τα μαντήλια που ήταν απαραίτητα για την έρημο και οπωσδήποτε μέρος της διαδικασίας είναι η τέχνη να το φορέσεις σωστά.

Εδώ ένα (από τα πολλά) βίντεο που οι φίλοι μου, με διασύρουν ενώ προσπαθώ να κάνω τις αγορές μου, τις χέννες μου κλπ κλπ
Μαντήλι πήγα να πάρω, νύφη με βάφτισαν

'Οταν βγήκαμε είχε ήδη σουρουπώσει

Πήγαμε ξανά στο αεροδρόμιο να αλλάξουμε το 'μουγγό" αυτοκίνητο και παραλάβαμε το ωραίο μας yaris, το οποίο συνδέθηκε αμέσως πρόθυμα με το τηλέφωνό μου και έπαιζε ασταμάτητα Rainbow89 από Θεσσαλονίκη για να τσακίσει τα νεύρα του Τάσου.

Κάναμε μια μεγάλη βόλτα στο Gueliz, την καινούργια πόλη, ροζουλί παντού με εντυπωσιακό φωτισμό, φοινικόδεντρα και ξενοδοχειάρες και θα μείνετε με την περιγραφή μόνο, διότι ενώ είπαμε να ξαναπεράσουμε από εκεί κάποια άλλη στιγμή για να φωτογραφίσουμε, η ζωή τα έφερε αλλιώς.
Ο Τάσος ήδη πονούσε πολύ., Ευτυχώς είχαμε μαζί ισχυρά αναλγητικά, αντιφλεγμονώδη και μυοχαλαρωτικά. Φτιάξαμε μια πρόχειρη αγωγή και ξεκίνησε το χαπάκωμα.

Καταλήξαμε σ ένα μοντέρνο εμπορικό όπου στεγαζόταν κι ένα Carrefour. Πρώτη επιδρομή στην ...κάβα. Πήραμε τα νερά μας και 2 μπουκάλια κρασί να τα δοκιμάσουμε και κάτι μπύρες και ησύχασα ότι τελικά θα βρίσκω αλκοόλ (νόμιζα). Ψωνίσαμε και τα σαλαμοκάσερά μας-την γκουρμεδιά του Αντώνη που θα επεξηγήσω αργότερα (όχι που νόμιζε θα το γλυτώσει!) και έχω να πω ότι πάλι οι τιμές ήταν τσιμπημένες σαν τις δικές μας και όπως είχα διαβάσει σε τοπικό πόρταλ υπάρχει έντονη δυσαρέσκεια του κόσμου και εκεί για τις ανατιμήσεις στα τρόφιμα αλλά δεν ξέρω πόσο έντονα την εκφράζουν με αρχηγό κράτους βασιλιά! Βλέπω και εμάς που υποτίθεται ότι έχουμε δημοκρατία βέβαια, αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση.
Γεγονός ήταν πως το σούπερ μάρκετ ήταν ασφυκτικά γεμάτο, έχω να δω πολύ καιρό τέτοιο πλήθος στα δικά μας. Με πρωταγωνίστρια βέβαια τη μαντήλα.

Κάπου εκεί είχαμε παραδώσει πνεύμα και σώμα. Φάγαμε σ ένα μπεργκεράδικο εντός του mall παρέα με τη μοντέρνα μουσουλμανική νεολαία (μαντήλα, τζιν & Nike) και σβήσαμε τη μεγάλη αυτή μέρα με λίγο κρασάκι στην τέλεια αυλή μας.