Μαρόκο Rockin' the Casbah και άλλες ιστορίες στο Μαρόκο το Ραμαζάνι

[evaT]

Μέρα 'Εκτη

Θες και δεν Fès

472 χιλ. 8 ώρες και 47 λεπτά για σήμερα! με οδηγό που ψυχοραγούσε από τους ισχιακούς πόνους, το λες και θρίαμβο

'Εξι παρά δέκα είμασταν στο πόδι γιατί το πακετάκι της ερήμου περιελάμβανε και την ανατολή του ηλίου.
Εγώ γενικά με τις ανατολές δεν τα πάω καλά. Για σχεδόν 5 χρόνια της ζωής μου δούλευα 38 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι μου στο νομό Κιλκίς, έχω δει τόση ανατολή που μου φτάνει για δυό ζωές και για να είμαι ειλικρινής αυτή της ερήμου ήταν λιγότερο όμορφη από κάτι νυσταγμένα πρωινά που θυμάμαι στα πέριξ του εξωτικού Λαγκαδά Θεσσαλονίκης

Στην είσοδο του καμπ είχαν τοποθετήσει ένα τραπεζάκι για χάζι, πιάσαμε καρέκλα και πρωινό μουχαμπέτι με τη μία Αμερικάνα. Τη βάλαμε να γκουγκλάρει Χαλκιδική και μέχρι να μαζέψει τα σαγόνια της κόντεψε ν αφήσει κλειδιά από το εξοχικό της στο Βανκούβερ προκειμένου να καβατζώσει καλοκαιρινή φιλοξενία στο σπίτι του Αντώνη, κάπου στο ειδυλλιακό Πευκοχώρι Κασσάνδρας.

Μιλήσαμε και για μουσική και συναυλίες , κάπως ανέφερα ότι το καλοκαίρι θα δω τους Guns n' Roses στο ΟΑΚΑ και ενθουσιάστηκε η Αμερικάνα, είχα λέει τον Duffy συμμαθητή
Ο Duff MCKagan όντως κατάγεται από το Σηάτλ και ζήλεψα που οι Αμερικάνοι έχουν κάτι τέτοιες ευκαιρίες ενώ εγώ από συμμαθητή σε διάσημο είχα μόνο έναν τζαναμπέτη που αργότερα έγινε κλεφτράκος και τον μπουζούριαζαν ανελλιπώς

Μας τάισαν και πρωινό και μας φόρτωσαν σε ένα θηριώδες Suv και μετά από ένα 20λεπτο κοπάνημα στους αμμόλοφους, νιώσαμε ότι πρωταγωνιστούμε σε Video Game, ο πιτσιρικάς όμως ήταν δεινή σωφεράντζα και πιθανότατα οδηγούσε στην περιοχή ήδη από τα 8 του, έτσι μας επέστρεψε άθικτους (εμάς και το Suv)

Στο ξενοδοχείο πετύχαμε τα φιλαράκια μας με τις μεγάλου κυβισμού μηχανάρες on-off που έφευγαν κι αυτοί για τη Φες.
Χαιρετηθήκαμε και ευχηθήκαμε καλό δρόμο για όλους...

Βγήκαμε και μεις στο δρόμο για την επόμενη περιπέτεια πριν προλάβουμε καλά καλά να συνέλθουμε από την προηγούμενη.

Ξεκινήσαμε από το Rissani που θεωρείται αυθεντική πόλη της ερήμου κι έχει αυτή την όμορφη είσοδο-Πύλη της ερήμου, ίσως η ομορφότερη που είδαμε σε όλο το ταξίδι

Ο δρόμος ήταν ευθύς χωρίς μεγάλο ενδιαφέρον

με συχνά τέτοια

Αυτό όταν το έβλεπες έπρεπε να σταματήσεις πριν το σήμα και όοοοοταν το όργανο της τάξης αποφάσιζε σου έκανε νεύμα να προχωρήσεις.
Εμείς την πρώτη φορά περάσαμε άνετοι και ωραίοι αλλά μας το εξήγησαν ευγενικά και πολιτισμένα μαζί με 15 τίμια κερδισμένα ευρουλάκια. Τουλάχιστον γι αυτά μας έκοψαν και τη σχετική κλήση...

Παθόντες και μαθόντες πλέον σταματούσαμε κάθε φορά και αν δεν παίρναμε ξεκάθαρο σήμα να περάσουμε δεν το κουνούσαμε ρούπι.

Η οδοσήμανση είχε γενικά ψυχολογικά προβλήματα. Για παράδειγμα έδιναν προτεραιότητα στην έξοδο από βοηθητικές οδούς ακόμη και χωματόδρομους! Με αποτέλεσμα από τα 80 που ήταν το βασικό όριο ταχύτητας , συχνότατα έπεφτες στα 60, 40, 20.... Ούτε τη μαύρη νύχτα θα φτάναμε στο Βορρά μ αυτό το ρυθμό.

Φτάσαμε σε μια στρατικοποιημένη πόλη την Er-Rachidia, ο δρόμος φάρδυνε και για αρκετή ώρα περνούσαμε από διαδοχικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις

Οι φωτογραφίες είναι όλες εν κινήσει, απλά κατέβαζα παράθυρο και τραβούσα ότι προλάβαινα

Κι ένα φράγμα στο ποταμό Ziz

Και μετά μπήκαμε πάλι σε δρόμο με καραφλά βράχια και μου θύμισε το δρόμο για το Ελαφονήσι στα νότια του νομού Χανίων.

Αυτή τη φορά σταματήσαμε!

Καθοδόν πήρε το μάτι μας τους μοτοσικλετιστές από τη Μερζούγκα που έκαναν στάση ξεμουδιάσματος και ξαναχαιρετηθήκαμε.

Κουραστήκαμε, βαρεθήκαμε, μπαιλντίσαμε και ο δρόμος δεν τελείωνε.
Επίσης ήταν η μόνη περιοχή που δε βρίσκαμε τίποτα ανοιχτό στο δρόμο για να κάνουμε μια στάση και απλά βολευόμασταν με κάτι μπισκοτάκια και τα φρούτα που είχα "κλέψει" από τα πρωινά των ριάντ για να έχουμε να τσιμπολογάμε στο αυτοκίνητο. Κανονικό μανάβικο είχε γίνει η τσάντα μου.

Το ενδιαφέρον αναπτερώθηκε όταν επιτέλους προσεγγίσαμε το περίφημο βουνό με τα έλατα, μα τι αντιθέσεις αυτή η χώρα!

Είχαν κι ένα πάρκο

Εκεί έσκασαν μύτη τα μαιμούδια!

Σταματήσαμε και παίξαμε με τον γατοπατέρα Τάσο να λιώνει με τα μαιμούδια.

Monkeys in Ifran Morocco

Συνεχίσαμε προς το Ιφράν περνώντας από το αδιάφορο Αζρού

Και ξαφνικά βρεθήκαμε σε ένα αλπικό περιβάλλον στα 1650 μέτρα, τα σπίτια είχαν επικλινείς σκεπές και νιώσαμε ξανά Ευρωπαίοι!
Εντελώς παράδοξο, μέσα σε λίγες ώρες ζούσαμε το απόλυτο ανάποδο.

Μαιμούδες έχει τριγύρω, λιοντάρι είναι το τοπόσημό τους. 'Αβυσσος!

Λέγαμε πως αν σε πετάξουν εκεί μέσα ξαφνικά δίχως να γνωρίζεις που βρίσκεσαι, αποκλείεται να το βρεις ακόμη κι αν σου δώσουν 10 προσπάθειες

Κάναμε ένα γενναίο μπρέικ για τσάρκα και φαγητό όπου πετύχαμε ποιούς;; μαντέψτε!!
Τους φίλους μας τους μηχανόβιους
Εκείνη τη στιγμή έφταναν τελευταίοι και καταιδρωμένοι, με την απορία ζωγραφισμένη στα μούτρα ρώτησαν τι αυτοκίνητο έχουμε και καταφέρνουμε να προπορευόμαστε, με τίποτα Porsche κυκλοφορούμε; .

Τους έδειξα το ταπεινό μας Yaris με το οποίο τρώνε τη σκόνη μας... παρκαρισμένο απέναντι.

Φτάσαμε στην αυτοκρατορική Φες του 1 εκατομμυρίου κατοίκων λίγο αργότερα περνώντας πρώτα από την καινούργια πόλη που έμοιαζε με μια οποιαδήποτε μεσογειακή πόλη.

Εμένα για κάποιο λόγο που δε διευκρινίστηκε ποτέ στο κουρασμένο μου μυαλό, μου θύμισε τη….Φιλιππιάδα! ‘Ισως επειδή έτυχε να την έχω διασχύσει επίσης μετά από ώρες οδήγησης και φαίνεται κάπως κλείδωσε στον εγκέφαλό μου το χιλιομετρικό όργιο παρέα με το αρχιτεκτονικό αποτύπωμα της πόλης.

Για να φτάσεις στην παλιά πόλη ουσιαστικά βγαίνεις από την καινούργια και προχωράς στο τίποτα.

Φαίνεται από μακριά η Μεδίνα

Πύλη εισόδου

Το αράβικο στοιχείο είναι κυρίαρχο εδώ. Πέσαμε στην ώρα που ο μουεζίνης καλούσε σε προσευχή για το τέλος της νηστείας και αρχή του Iftar

Οι παραπάνω εικόνες είναι λίγα λεπτά μετά την άφιξη τραβηγμένες από την ταράτσα του όμορφου ριάντ, βήματα μόνο έξω από την εμβληματική μεδίνα.

Η πόλη μας υποδέχτηκε με ανάμεικτα συναισθήματα. 'Εχοντας βιώσει για τρείς, τέσσερις ημέρες μια πανδαισία εικόνων και χρωμάτων ξαφνικά βρεθήκαμε σε μια πραγματικότητα εντελώς διαφορετική, face to face με την αράβικη κουλτούρα, τη φτώχεια και την καθημερινή ζωή του λαού, έτη φωτός μακριά από αναφορές της δικής μας ζωής.

Ο ξενοδόχος είχε στείλει μια σειρά μηνυμάτων να τους καλέσουμε μόλις φτάσουμε, να μην ακολουθήσουμε κανέναν που θα προθυμοποιηθεί να βοηθήσει, να μην ενδώσουμε σε τίποτα.
Ήμουν ήδη διαβασμένη για τη νοοτροπία της πόλης, ωστόσο την ώρα που φτάσαμε στο τέρμα του δρόμου, μπλόκαρα.
Βγήκα έξω από το αυτοκίνητο μόνη μου να βρω το ριάντ, με αποτέλεσμα να τραβήξω όλο το λεφούσι πάνω μου.
Μου έδειχναν δεξιά αριστερά, έκανα μερικά βήματα χωρίς να σκέφτομαι καθαρά, ζαλίστηκα, τελικά ένας πιτσιρικάς όντως με οδήγησε 20-30 μέτρα παρακάτω εντελώς στην ευθεία και είδα τον ξενώνα.
Αυτομουτζώθηκα για την ανοησία μου, ευτυχώς όλα καλά.

Ο ρεσεψιονίστ βγήκε αμέσως και με κατσάδιασε που δεν τον πήρα, ενώ έφυγε τρεχάτος να προλάβει να δείξει στον Τάσο που να παρκάρει.

Οι πρώτες εικόνες ήταν πληθωρικές όσο και καταλυτικές. Με μια λέξη μόνο, ΑΓΡΙΕΥΤΗΚΑΜΕ.
Τα χρώματα, τα κτίρια, τα αψιά χαρακτηριστικά των ντόπιων, οι βοές, οι επιθετικές τους κινήσεις....ξαφνικά βρέθηκα σε κλίμα βαθιάς Μέσης Ανατολής, με έβλεπα εύκολα σε σκηνικό του Homeland κάπου στο Ιράκ, όπου νάναι θα φανεί η Carrie και λοιποί αμερικανοί πράκτορες, θα αρχίσουν να πέφτουν πυροβολισμοί και το πλήθος θα αρχίσει να σκορπίζει αριστερά -δεξιά.

Για του λόγου το αληθές...

Fès

Αντιθέτως το ριάντ από μέσα ήταν εξόχως παραμυθένιο και παρέπεμπε σε Χίλιες και μια Νύχτες..

Η πόρτα του διαμερίσματος!

Αφού πλυθήκαμε και στρώσαμε, είπαμε να βγούμε για το πρώτο σουλάτσο ενώ μας ενημέρωναν ότι η Μεδίνα έχει ήδη κλείσει, αποφασίσαμε να μην πάρουμε ρίσκα βραδιάτικα και απλά να μπούμε προς τα μέσα- τόσο όσο -για λίγο χάζι μαρκάροντας προσεχτικά την έξοδο.

'Οσοι δεν γνωρίζουν σχετικά, η Μεδίνα της Φες είναι η μεγαλύτερη στο Ισλάμ, ένας δαίδαλος από δρόμους και αδιέξοδα, όπου δεν λειτουργεί αξιόπιστα καμία πλοήγηση και είθισται να χάνεσαι-το οποίο χάσιμο είναι και μέρος της γοητείας της. Πράγμα που είχαμε οπωσδήποτε σκοπό να εξασκήσουμε την επόμενη, στο σημείο όμως αυτό προτεραιότητα είχε η ασφάλειά μας και μόνο.
Δεν έχουν και την καλύτερη φήμη οι ντόπιοι πράγμα που το διαπιστώσαμε άμεσα και χωρίς περιστροφές.
Μας τραβολογούσαν από δω κ από κει, ποιός θα μας πάει που, που να φάμε, που να ψωνίσουμε και που να πορευτούμε.
Είμασταν ψαρωμένοι αλλά το παίζαμε ανετίκλες και εντελώς αδιάφοροι.
Ενώ ο υποκίτρινος φωτισμός πάνω στις ξύλινες επενδύσεις και τα χρώματα της ώχρας εντός της μεδίνας την έκαναν γοητευτική αλλά και σπούκι....

Αυτά τα δοκιμάσαμε!

Ο Τάσος έλεγε πως του θυμίζει....Εξπρές του Μεσονυχτίου! Στην αρχή λόγω εικόνας, αργότερα και λόγω καταστάσεων

Βγήκαμε εύκολα και συνεχίσαμε τη βόλτα μας λίγο ακόμη έξω στους δρόμους γύρω από τον ξενώνα.
Οι πλατείες ήταν γεμάτες από μικρά παιδιά που έπαιζαν έξω, κυρίως ποδόσφαιρο, αφού η εξαιρετική τους πορεία στο τελευταίο Μουντιάλ τους έχει αποτρελάνει όλους και οι πιτσιρικάδες έχουν ξεχυθεί σε δρόμους και αλάνες με στόχο να γίνουν ο επόμενος Χακίμι ή ο Μπουφάλ, τα πρόσωπά τους έλαμπαν από χαρά κάθε φορά που αναφέραμε την Εθνική τους ομάδα.
Οι μάνες τους παραπέρα-όλες με το χιτζάμπ κουτσομπόλευαν στα παγκάκια.
Τα παιδάκια εδώ λογικά πρώτα μαθαίνουν να απλώνουν το χέρι και μετά να μιλούν, διότι με το που μπαίναμε στο οπτικό τους πεδίο μας πλησίαζαν με το χέρι τεντωμένο φωνάζοντας "comer" (από το ισπανικό τρώω, αφού οι περισσότεροι μας περνούσαν για Ισπανοπορτογάλους)

Η υπόθεση καφενείο-τσάι-γιγαντοοθόνη με ποδόσφαιρο (παντού) ήταν καθαρά αντρική υπόθεση ιδιαίτερα τις ώρες αυτές που έσπαγε η νηστεία τους. Με τα βλέμματα να πέφτουν αδιάκριτα επάνω μας κάθε, μα κάθε φορά.
Εγώ (αναλογιζόμενη του που βρίσκομαι) πιο σεμνή από ποτέ, ωστόσο το δυτικό μας λουκ και οι ελάχιστοι τουρίστες στο δρόμο, τραβούσαν την προσοχή.

Ανυπομονούσα για την επόμενη μέρα, να χωθώ και να χαθώ στην παλιά πόλη, να βιώσω το εμπριμέ και το παρδαλό στα παζάρια, τη βρώμα μαζί με την παράδοση, την προσευχή και την εξιλέωση, να μπω όσο γίνεται περισσότερο σ αυτό το λίγο χρόνο στο πετσί και στην ατμόσφαιρα που αναδυόταν δύσοσμα από τα βάθη αυτής της πόλης.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 6
• 7
• 8
• 9
• 10
• …

  Go to chapter

  Go
• 15

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 8 of 15

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[KIKI]

Τι ωραία , επιασα στασίδι και περιμενω!

 

[evaT]

Σχεδιασμός Ταξιδιού

Αν δεν κάνω λάθος η τελευταία ιστορία που γράφτηκε στο φόρουμ για το Μαρόκο αφορά το 2019. Οπότε θα κάνω αναμετάδοση των ανατιμήσεων (ξανά).
Για όσους δεν το γνωρίζουν, η μακροβιότερη επαγγελματική μου ιδιότητα ήταν/είναι αυτή της λογίστριας, έτσι το κουσούρι με ακολουθεί…


Ταξιδιωτικά έχω έρθει σε επαφή με το μουσουλμανικό στοιχείο στην Τουρκία την οποία έχω επισκεφτεί τρείς φορές σε Κωνσταντινούπολη και Αδριανούπολη, επομένως είχα μικρή σχετικά εμπειρία αφού σε εκείνο το κομμάτι η Τουρκία είναι αρκετά εξευρωπαϊσμένη.

Τα ίδια βέβαια διάβαζα και για το Μαρόκο, όπου όμως το αράβικο στοιχείο υπερτερεί και μπορεί να μην είναι Σαουδική Αραβία, όμως έξω από τις πολύ τουριστικές γραμμές-δεν μπορεί- κάτι θα παραπάνω θα έπιανε το μάτι μας.


‘Εβαλα κάτω τις ιστορίες και το χάρτη κ έσπαγα το κεφάλι μου τι να βάλω, τι να βγάλω, ως συνήθως θέλω να δω τα πάντα και μέχρι να χωνέψω ότι πρέπει να προσαρμοστώ στο εφικτό τα πέρασα όλα από κόσκινο και τα 40 κύματα.

Ο Τάσος ως συνήθως δεν ξέρει καλά καλά που πάει. Εγώ ρίχνω πληροφορίες στην συνομιλία αλλά ούτε που τις βλέπει-με αφήνει να αποφασίζω εν λευκώ και τα μαθαίνει την τελευταία στιγμή (καμιά φορά ούτε καν τότε, απλά τα βλέπει μπροστά του )

Ο Αντώνης είχε ξαναπάει Μαρόκο καμιά 20ριά χρόνια πριν με πρακτορείο και γκρουπ , αλλά του έλειπαν λέει εικόνες από έρημο και 2-3 ακόμη μέρη.

Κι αυτός πάντως με αφήνει να παίρνω πρωτοβουλίες (αν μπορεί ας κάνει κ αλλιώς )

Ωστόσο πάνω που είχα βρει ένα μπούσουλα πως θα κινηθούμε, πήρα χαμπάρι ότι μόλις 1 μέρα από την άφιξή μας θα ξεκινούσε το ραμαζάνι του Ισλάμ. Άλλο άγχος. Θα βρίσκουμε ανοιχτά να τρώμε; Ειδικά στο δρόμο με το αυτοκίνητο; Αλλού έλεγαν πως δεν υπάρχει κανένα θέμα για τους τουρίστες, αλλού πως τα πάντα είναι κλειστά και πως γενικά ότι τρως και πίνεις στη διάρκεια της μέρας το κάνεις στα μουλωχτά.
Σούπερ μάρκετ λοιπόν για το τσιμπολόγημα της μέρας και φαγητό αναγκαστικά μετά τη δύση του ηλίου και μεις. Ημιραμαζάνι.



Η τελική μορφή του ταξιδιού βγήκε από το φούρνο ως εξής.

Μαρακές- Εσσαουίρα (ημερήσια)- Ait ben Haddou – Μεγάλος Άτλαντας, δρόμος με τις χίλιες Κάσμπες, Μερζούγκα – ‘Ερημος (γκαμήλες) – Φες – Σεφσαουέν – Ραμπάτ – Καζαμπλάνκα και ξανά Μαρακές για αναχώριση.


Φιλόδοξο και κουραστικό αλλά φρόντισα ώστε τα χιλιόμετρα να μοιραστούν τίμια και να μην ξεθεώσουμε τη σωφεράτζα μας!

‘Έκλεισα και τις διανυκτερεύσεις με ακύρωση (καλού κακού) και μπήκαν όλα σε μια σειρά.

Το αυτοκίνητο νοικιάστηκε από την discovercars.com ένα Toyota Υaris 1400-1500cc με 250 ευρώ για 10 μέρες και φουλ έξτρα ασφάλεια.

Προσωπική ασφάλεια υγείας κόστισε 25 ευρώ το άτομο από την Interamerican.


‘Εξτρα μπόνους. Η γιορτή μου συμπωματικά θα έπεφτε τη μέρα που είχαμε τη δραστηριότητα στην έρημο, το οποίο πρόσθεσε κ άλλους πόντους στον ήδη ασυγκράτητο ενθουσιασμό μου.

Σπανίως αυτό που φανταζόμαστε πριν το ταξίδι ανταποκρίνεται τελικά σ αυτό που συναντάμε. Μπορεί να είναι καλύτερο, χειρότερο ή απλά διαφορετικό.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση η πραγματικότητα ξεπέρασε κάθε φαντασία και το ζήσαμε περίπου ονειρικά.

 

[mariath]

Τι ωραία , επιασα στασίδι και περιμενω!

Στριμώξου Κική, έρχομαι και γω!

 

[KIKI]

Εύα με τι αεροπορική πήγατε και πόσο κόστισε; Κοίταξα για μέσα Μαϊου Αθήνα -Μαρακες -Αθηνα στην Αegean και το έχει 818 ευρώ!

 

[evaT]

Εύα με τι αεροπορική πήγατε και πόσο κόστισε; Κοίταξα για μέσα Μαϊου Αθήνα -Μαρακες -Αθηνα στην Αegean και το έχει 818 ευρώ!

818;;;;

Το γράφω στο πρόλογο Κική μου, 168 ευρώ με την προσφορά 50% της Aegean το Δεκέμβριο.
Πέρισυ είχα βρει με Ryanair μέσω Μπέργκαμο με 220 με την προτεραιότητα και 2 χειραποσκευές.

 

[KIKI]

818;;;;

Το γράφω στο πρόλογο Κική μου, 168 ευρώ με την προσφορά 50% της Aegean το Δεκέμβριο.
Πέρισυ είχα βρει με Ryanair μέσω Μπέργκαμο με 220 με την προτεραιότητα και 2 χειραποσκευές.

Ωραίος τύπος είμαι. Διάβασα τον πρόλογο πολύ πρωί χωρίς να έχει πιάσει ο καφές ακόμα. Με παρέσυρε και το μελωδικό τρίφωνο που μυαλό για τιμές!

 

[paefstra]

Εύα με τι αεροπορική πήγατε και πόσο κόστισε; Κοίταξα για μέσα Μαϊου Αθήνα -Μαρακες -Αθηνα στην Αegean και το έχει 818 ευρώ!

12-19 Μαιου στα 210 ευρω, light.

 

[evaT]

12-19 Μαιου στα 210 ευρω, light.


έτσι ναι. Βέβαια 7 μέρες φτάνουν για το μισό γύρο επίσης Μάιο αρχίζει κ σφίγγει η ζέστη.
Εμείς είχαμε μέσα Μάρτη από στα βόρεια μέχρι 36 στο Μαρακές την τελευταία μέρα!

 

[nickostraveller]

Γεια σου συναδερφισσα το ιδιο κουσουρι βλεπω εχουμε επαγγελματικα !!Περιμενουμε την ιστορια με αγωνια γιατι οπως εγραψα σε κατι προηγουμενα ποστ φλερταρτω εντονα με το Μαροκο να ειναι επομενη μου κρατηση

 

[KIKI]

Χθες κοιταξα 16-23 Μαιου στη flex.Η αναχωρηση ειναι 13.20 η ωρα.
Τωρα κοιταξα το 12-19 Μαιου στη flex το εχει 250 , μια χαρά.Δεν βολευουν ομως οι ημερομηνιες
και φευγει 07.40 η ωρα. Εμεις οι επαρχιωτες ξεκιναμε με 100 ευρω επιπλεον το πηγαινε-ελα Αθηνα.
Οταν φευγει πρωι κανουμε διανυκτερευση Αθήνα και μερα χαμενη την προηγουμενη και ταξι το ξημερωμα. Ο κούκος αηδόνι μας ερχεται.

Και τώρα που κοίταξα έχει πέσει στα 626 ευρώ.Χθες ηταν και το Αθηνα Μαρακες στα 400 ευρω , οποτε σωστα μου εβγαζε 818.

 

[evaT]

Μέρα πρώτη
Πάμε ένα ταξιδάκι Θεσσαλονίκη - Μαρακές

Η πτήση ήταν πολύ πρωινή-γαλατάδικη. Αλλά το ταξίδι είναι ένας από τους ελάχιστους λόγους που δεν με ενοχλεί να ξυπνήσω νωρίς. Αν δηλαδή έκλεισε το μάτι για πάνω από τρεις ώρες όλη νύχτα...

Μου έκατσε και παραθυράκι οπότε είχα πιάτο την ανατολή.
Χαλκιδικάρα

πετάξαμε πάνω από την Αθήνα και είδα το γήπεδο της ΑΕΚ ,την Αγιά Σοφιά...ε ρε μάτι που το έχω....

Στο Βενιζέλος αλλάξαμε αεροπλάνο και μπήκαμε μαζί με τα μεγάλα γκρουπ για Μαρόκο.
'Ακουγα τους αρχηγούς του Versus και του Manessis πως συντόνιζαν τον κόσμο τους και έλεγα στον Τάσο, ακούς;; εσύ είσαι το γκρουπ μου θα με ακούς ότι λέω προσεχτικά
(Για όσους δεν το ξέρουν η δεύτερη ιδιότητά μου είναι αρχηγός σε εκδρομικά γκρουπ-ενίοτε!)
Ο Τάσος γενικά με άκουγε αλλά η μέρα του είχε ξεκινήσει λίγο περίεργα αφού είχε ένα μικρό πιάσιμο στη μέση...Με έζωσαν τα φίδια διότι τον είχα τσιπάρει για να οδηγήσει κανά διχίλιαρο-και βάλε χιλιόμετρα, με διαβεβαίωσε πάντως ότι δεν ήταν κάτι σοβαρό. Νόμιζε!

'Υστερα από λίγο η Aegean μας πέταξε αυτό για να χορτάσουμε σε 4ωρη πτήση...

και λίγο πριν φτάσουμε , έδωσε ένα μπισκότο σε ειδικό μέγεθος κ αυτό, δεν άντεξα και είπα στην αεροσυνοδό, "φτάνει καλέ, μας κακομαθαίνετε"! γέλασε κ αυτή τι να κάνει...

Το αεροσκάφος ήταν γενικά σχεδόν τίγκα αλλά εμείς είχαμε τριπλέτα θέσεων μόνοι μας οπότε με το που πιάσαμε Αφρική βυθίστηκα στο παράθυρο να χαζεύω.
Το σκηνικό άλλαξε σε πιο...χωμάτινο
Ξεχωρίζει στο βάθος και η ραχοκοκκαλιά του 'Ατλαντα

Καμουφλαρισμένα χωριά

Εεεεπ τι έχουμε εδώ;; Hellooooo Marrakesh!!!!

Οι φαγάνες και η ανοικοδόμηση σε πρώτο πλάνο, ήταν μια εικόνα που είδαμε πολύ τις επόμενες ημέρες. Από έκταση και οικόπεδο άλλο τίποτα, η πόλη επεκτείνεται ως εκεί που φτάνει το μάτι.

Η διαδικασία του τελωνειακού ελέγχου ήταν απλή και γρήγορη αφού ο κόσμος ήταν ελάχιστος την ώρα εκείνη. Γαλλικά δεν μιλάω οπότε στην ερώτηση του υπαλλήλου του τι δουλειά κάνω αδυνατούσε να καταλάβει το δημοτικός υπάλληλος (για όσους δεν το ξέρουν αυτή είναι η πρωταρχική μου απασχόληση) και κατέληξα με ένα... I work for the government που είναι κ πιο πιασάρικο. Κοπάνησε τη σφραγιδούλα στο διαβατήριο και με...συναδελφικό χαμογελάκι, έξω από την πόρτα.

Βγήκαμε απότομα στους 27+ κ αρχίσαμε το ξεβράκωμα. Ξαφνικά καλοκαιράκι, τι ωραία!!
Βρήκαμε το σταντ της εταιρείας ενοικίασης αυτοκινήτων στο πάρκινγκ όπου μας ενημέρωσαν πως το Yaris μας δεν θα ήταν διαθέσιμο πριν το μεσημέρι και μας έκαναν upgrade σε μεγαλύτερη κατηγορία ένα Dacia κάτι...sedan με τεράστιους χώρους. Το πήραμε και φύγαμε αλλά στο δρόμο δεν ήθελε να συνεργαστεί και να συνδεθεί με το κινητό μου για να έχουμε μουσική και πλοήγηση από τα μεγάφωνα.
Επειδή ένας...καλοπροαίρετος (πάντα) φίλος γέλασε σαρκαστικά που το θεώρησα τόσο σοβαρό θέμα αυτό, εγώ χωρίς μουσική δεν ανεβαίνω ούτε στο ποδήλατο! 'Οχι να κάνω 2.500 χιλιόμετρα μούγγα στη στρούγκα

Ο Αντωνάκης (παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω) που θα συμπλήρωνε το γκρουπ (μου) ήταν ήδη στο Μαρακές από την προηγούμενη μέρα προερχόμενος από Κανάριους Νήσους παρακαλώ και μας περίμενε στο ριάντ, να δει επιτέλους κι αυτός ένα οικείο πρόσωπο μετά από δύο ολόκληρους μήνες σόλο τράβελιγκ κ εκτεταμένη μουντρουχαλίαση.
Του είχα βάλει τασκ- όσο θα σουλατσέρνει να αγοράσει τις σιμ ώστε να έχουμε άμεσα ιντερνετάκι.

Μας περίμενε στο Riad που είχα κλείσει, παρκάραμε απέξω στο δρόμο, όπου ένας μαροκινός γενικός κουμανταδόρος ανέλαβε να βρει χώρο για το ογκώδες σεντάν και μας πήρε με το έτσι θέλω 9 ευρώ!! για 24 ώρες πιάνοντάς μας στον ύπνο...Μόλις βέβαια ξύπνησα και συντονίστηκα με το περιβάλλον δεν ξαναείδε πάνω από 3 ευρώ το 24ωρο...
Κατέβασα ένα app για να σημειώνω τα έξοδα ώστε να έχουμε ένα μπούσουλα και σημείωσα Μπαρουτοκαπνισμένος παρκαδόρος, νταβατζιλίκι στο δρόμο ευρώ, 9!

Το Riad από επίπλωση ήταν ελαφρώς μαυσωλείο αλλά η εσωτερική αυλή τα έσπαγε

Ο Αντώνης μας πήρε από το χεράκι για την πρώτη αναγνωριστική βόλτα αφού είχε ήδη κάνει τις βόλτες του και είχε και προυπηρεσία στην περιοχή.
Εγώ με τον Τάσο σε ημι-πολιτισμικό σοκ και κατάσταση "εδώ πατώ και κεί βρίσκομαι" από την αυπνία και την απότομη αλλαγή περιβάλλοντος.

Μα είμαστε ήδη Αφρική;

Πρώτη στάση το Τζαμί Koutoubia με τον 77μετρο μιναρέ
Το Τζαμί

Προχωρήσαμε προς τη κεντρική Πλατεία και σημείο αναφοράς του Μαρακές

Jemaa el-fna

Πριν φτάσουμε απαραίτητη στάση στην τράπεζα El Barid. Σημειώστε την όλοι οι Revolutοκάτοχοι.
Το τιπ μου ήρθε από το trip advisor ότι όλες οι υπόλοιπες τράπεζες στο Μαρόκο πετάνε προμήθεια (αληθές). Η El Barid είναι το ΕΛΤΑ του Μαρόκο και τράβηξα 2500 ντιράμ με τη μία χωρίς καμία επιβάρυνση. Επιπλέον έδινε 11 στο ευρώ ενώ τα ανταλλακτήρια 10.
Με φρέσκο χρήμα στην τσέπη προχωρήσαμε παρακάτω.

Η πλατεία όπως έχει ειπωθεί πολλάκις ένα ατελείωτο πανηγύρι. 'Αγιος Μάμας στο ζενίθ του.

Εδώ οι γητευτές φιδιών. Μακριά από μένα τα φίδια κι όλα καλά...

Χυμοί φρούτων

Και μπήκαμε στο παζάρι

Είχε μια γραφικότητα

Τι να πω...μ αρέσει η παλιατζούρα!

Αυτός εδώ φώναζε Eat here, Νo diarrhea !!!! χαχαχαχα

Δεν έφαγα και προχώρησα.

Βγήκαμε στην Casbah του Μαρακές

Ο πρώτος μεντερσές (ή μεντρεσές)

Ωραίος ήταν ειδικά που ήταν ο πρώτος που είδα.

Ξεκινήσαμε και τα πρώτα ψώνια με ομολογουμένως αποτυχημένες συναλλαγές αφού δεν είχαμε ακόμη ζεσταθεί στην τέχνη του παζαριού.
Εννοείται πως σε όλη την βόλτα μας την έπεφταν από παντού, να μας πάνε, να μας δείξουν να μας πουλήσουν, τα πάντα όλα σε συμφέρουσα τιμή.
No and no and no, και τελειωμό δεν είχε. 'Αλλοι ήταν ευγενικοί, άλλοι σχεδόν επιθετικοί και όλοι ανεξαιρέτως φορτικοί. Το ξέραμε όμως αυτό είναι μέρος της κουλτούρας τους.

Αποφασίσαμε να ψωνίσουμε τα μαντήλια που ήταν απαραίτητα για την έρημο και οπωσδήποτε μέρος της διαδικασίας είναι η τέχνη να το φορέσεις σωστά.

Εδώ ένα (από τα πολλά) βίντεο που οι φίλοι μου, με διασύρουν ενώ προσπαθώ να κάνω τις αγορές μου, τις χέννες μου κλπ κλπ
Μαντήλι πήγα να πάρω, νύφη με βάφτισαν

'Οταν βγήκαμε είχε ήδη σουρουπώσει

Πήγαμε ξανά στο αεροδρόμιο να αλλάξουμε το 'μουγγό" αυτοκίνητο και παραλάβαμε το ωραίο μας yaris, το οποίο συνδέθηκε αμέσως πρόθυμα με το τηλέφωνό μου και έπαιζε ασταμάτητα Rainbow89 από Θεσσαλονίκη για να τσακίσει τα νεύρα του Τάσου.

Κάναμε μια μεγάλη βόλτα στο Gueliz, την καινούργια πόλη, ροζουλί παντού με εντυπωσιακό φωτισμό, φοινικόδεντρα και ξενοδοχειάρες και θα μείνετε με την περιγραφή μόνο, διότι ενώ είπαμε να ξαναπεράσουμε από εκεί κάποια άλλη στιγμή για να φωτογραφίσουμε, η ζωή τα έφερε αλλιώς.
Ο Τάσος ήδη πονούσε πολύ., Ευτυχώς είχαμε μαζί ισχυρά αναλγητικά, αντιφλεγμονώδη και μυοχαλαρωτικά. Φτιάξαμε μια πρόχειρη αγωγή και ξεκίνησε το χαπάκωμα.

Καταλήξαμε σ ένα μοντέρνο εμπορικό όπου στεγαζόταν κι ένα Carrefour. Πρώτη επιδρομή στην ...κάβα. Πήραμε τα νερά μας και 2 μπουκάλια κρασί να τα δοκιμάσουμε και κάτι μπύρες και ησύχασα ότι τελικά θα βρίσκω αλκοόλ (νόμιζα). Ψωνίσαμε και τα σαλαμοκάσερά μας-την γκουρμεδιά του Αντώνη που θα επεξηγήσω αργότερα (όχι που νόμιζε θα το γλυτώσει!) και έχω να πω ότι πάλι οι τιμές ήταν τσιμπημένες σαν τις δικές μας και όπως είχα διαβάσει σε τοπικό πόρταλ υπάρχει έντονη δυσαρέσκεια του κόσμου και εκεί για τις ανατιμήσεις στα τρόφιμα αλλά δεν ξέρω πόσο έντονα την εκφράζουν με αρχηγό κράτους βασιλιά! Βλέπω και εμάς που υποτίθεται ότι έχουμε δημοκρατία βέβαια, αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση.
Γεγονός ήταν πως το σούπερ μάρκετ ήταν ασφυκτικά γεμάτο, έχω να δω πολύ καιρό τέτοιο πλήθος στα δικά μας. Με πρωταγωνίστρια βέβαια τη μαντήλα.

Κάπου εκεί είχαμε παραδώσει πνεύμα και σώμα. Φάγαμε σ ένα μπεργκεράδικο εντός του mall παρέα με τη μοντέρνα μουσουλμανική νεολαία (μαντήλα, τζιν & Nike) και σβήσαμε τη μεγάλη αυτή μέρα με λίγο κρασάκι στην τέλεια αυλή μας.